Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2023 στις 12.00
Πορεία ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων των καλλιτεχνικών σχολών
ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Πέμπτη 19/1, στις 12:00, Άγαλμα Βενιζέλου
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΝΕΡΓΙΑ
Απόσπαση παιδαγωγικής επάρκειας από τμήματα των φιλοσοφικών σχολών.
Γιατί αφιερώνουμε χρόνο, κόπο και χρήματα για να μπούμε στις σχολές μας; Είναι ένα ερώτημα που φαίνεται να παίρνει διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα από τη σκοπιά που το κοιτάς. Αν είσαι σπουδαστής/τρια πιθανώς να απαντήσεις γιατί ήθελες να λάβεις κάποια μόρφωση και να συνεχίσεις σε ένα επάγγελμα που σε ενδιαφέρει, αν είσαι κομμάτι του κρατικού μηχανισμού λήψης αποφάσεων τότε θα πεις για να πληρώνεις καλά τη κερδοφορία των αφεντικών… Αυτή η αντίθεση φαίνεται πολύ έντονα το τελευταίο διάστημα σε όλες τις αλλαγές που προωθούνται: «πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας», μετατροπή των καλλιτεχνικών σχολών σε μεταλυκειακή εκπαίδευση, φαίνεται στην ενίσχυση των σχολών κατάρτισης και σε μια σειρά σχολών στις οποίες τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι στον αέρα! Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Ένα σημαντικό κομμάτι των σπουδαστ(ρι)ών ανήκουν στην κατηγορία των καθηγητικών σχολών, δηλαδή σχολές με την προοπτική της συνέχισης στην εκπαιδευτική διαδικασία από τη σκοπιά του δασκάλου και της καθηγήτριας. Για να «κερδίσει» κάποιος/α μια θέση στο δημόσιο σχολείο, μιλάμε για έναν τεράστιο ανταγωνισμό σε λίστες προσόντων, από τις οποίες μάλιστα θα «πετύχεις» θέση αναπληρωτή. Ο ανταγωνισμός των προσόντων αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διάρθρωσης της εκπαίδευσης. Η «κοστολόγηση» των προσόντων σε διδακτικές μονάδες και χρήματα αποτελεί διαχρονική ρύθμιση της εξουσίας. Μπορούμε να το δούμε στην εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ-Κολλεγίων, στα επί πληρωμή μεταπτυχιακά και διδακτορικά, στα «πιστοποιημένα» ινστιτούτα που πλουτίζουν στην αγορά ECTS, μπορούμε τέλος να το δούμε στις αλλαγές στην παιδαγωγική επάρκεια. Σύμφωνα με τα άρθρα 99 & 100 του νόμου 4957/2022, οι φοιτήτ(ρι)ες δε θα αποκτούν πλέον διδακτική-παιδαγωγική επάρκεια με τη λήψη του πτυχίου, αλλά θα παρακολουθούν «ειδικό πρόγραμμα» δύο εξαμήνων. Μάλιστα προβλέπεται ένα πρόγραμμα για κάθε ΑΕΙ με περιορισμένες θέσεις, ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει σεμινάρια με δίδακτρα.
Υποβάθμιση πτυχίων των σχολών στον καλλιτεχνικό χώρο.
Σε μια συγκυρία όπου το κράτος επιδιώκει διαρκώς την εκπαιδευτική υποβάθμιση, έρχεται στο προσκήνιο ο νέος νόμος, περί "πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας". Η εφαρμογή αυτού του νόμου έχει ως άμεσο στόχο τις σχολές που υπάγονται στον καλλιτεχνικό κλάδο, στερώντας από τους απόφοιτους την δυνατότητα να συνεχίσουν την κατάρτιση τους στον εκπαιδευτικό τομέα από την σκοπιά του καθηγητή, ενώ παράλληλα επιδιώκει να εξισώσει τα πτυχία της τριτοβάθμιας παιδείας με τα αντίστοιχα μετα-λυκειακά.
Είναι φανερό πως οι κρατικοί μηχανισμοί δεν περιορίζουν απλώς τις επαγγελματικές προοπτικές των αποφοίτων, αλλά καταφέρνουν παράλληλα την περαιτέρω υπονόμευση της τέχνης και ευρύτερα του καλλιτεχνικού χώρου. Τα τελευταία χρόνια, ξεκινώντας από την καραντίνα, ο καλλιτεχνικός κλάδος είχε απομονωθεί πλήρως. Εκείνη την χρονική περίοδο δίνονταν επιδόματα από τα οποία ο κλάδος αυτός είχε εξαιρεθεί και απαιτούσε την επαναφορά συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Στη συνέχεια το κράτος εξαπέλυσε μία ακόμη επίθεση η οποία αφορά τον "τρομονόμο", ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά ζητούσε την εφαρμογή της λογοκρισίας στο καλλιτεχνικό υλικό το οποίο δεν ακολουθεί τυφλά την κυρίαρχη αφήγηση και δεν υποτάσσεται σε αυτήν. Είναι, λοιπόν, φανερό πως όσο η τέχνη δεν εμπλουτίζει το κεφάλαιο, τόσο αυτή θα παραμελείται.
Βέβαια, η τέχνη και ο πολιτισμός αποτελούσαν πάντοτε για το ελληνικό κράτος ένα δυνατό χαρτί το οποίο συνέδεε με την εθνική υπερηφάνεια για να απευθυνθεί και να προσεγγίσει το πιο εθνικόφρον κοινό. Ωστόσο, η τέχνη για το κράτος και το κεφάλαιο είναι όπως ήδη ειπώθηκε, ό,τι προσφέρει στην κερδοφορία τους και ό,τι μπορεί να συνεισφέρει στην τόνωση του εθνικού φρονήματος. Έτσι, οδεύουμε στην πλήρη εμπορευματοποίηση του συγκεκριμένου κλάδου που για να ασχοληθείς με αυτόν είτε από την θέση του δημιουργού είτε από την θέση του δέκτη, θα πρέπει να πληρώσεις αδρά.
Αυτό, όμως που έχει σημασία είναι πως η επίθεση στην τέχνη δεν αφορά μόνο αυτή καθ' αυτή. Υπάγεται σε ένα γενικότερο σχέδιο του κράτους σχετικά με την επίθεση σε κάθε εργαζόμενο, άρα και σε κάθε εργαζόμενο καλλιτέχνη. Το Π.Δ. 85/2022 δεν είναι παρά μόνο ένα ακόμη πλοκάμι της αντεργατικής πολιτικής που η σύγχρονη αγορά αναγκάζει το κράτος να ακολουθήσει. Έρχεται πλάι με όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια, με την κατάργηση του 8ώρου, την νομιμοποίηση της μαύρης εργασίας, των απλήρωτων υπερωριών και των εν γένει άθλιων συνθηκών εργασίας. Είναι άλλο ένα χτύπημα στην κοινωνική βάση, στους ανθρώπους που ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός έχει βαλθεί να ξεζουμίσει, υλικά και ψυχολογικά, για την κερδοφορία των αφεντικών. Οι ταξικές διαστάσεις αυτών των χτυπημάτων δεν πρέπει ποτέ να ξεχνιούνται γιατί είναι αυτές που συμπληρώνουν το παζλ για να καταλάβουμε τους λόγους πίσω από τους οποίους το κράτος πράττει με τον τρόπο που πράττει. Είναι αυτές που θα γεφυρώσουν, υπό ένα κοινό πρίσμα τους εργασιακούς κλάδους που απειλούνται διαρκώς.
Καταργήσεις τμημάτων.
Την ίδια στιγμή η περιουσία του πανεπιστημίου περνάει στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών, κάνοντας ένα ακόμα βήμα προς την εξαφάνιση του δημοσίου χαρακτήρα των σπουδών. Με ΦΕΚ στις 15 Δεκέμβρη ανακοινώνεται πως το Αγρόκτημα και τα Δάση σε Περτούλι και Ταξιάρχη Χαλκιδικής, των τμημάτων Γεωπονίας και Δασολογίας περνάνε σε εταιρεία ιδιωτικού δικαίου, όπως μια σειρά εγκαταστάσεων και λειτουργιών του ΑΠΘ. Η ιδιωτικοποίηση των εγκαταστάσεων και των λειτουργιών του ΑΠΘ αφήνουν πολλά ερωτήματα γύρω από τη συνέχεια των σπουδών.
Ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και αχρήστευση των σύγχρονων πτυχίων.
Όλες αυτές οι «ξαφνικές» μεταρρυθμίσεις δεν έρχονται από το πουθενά, αλλά αποτελούν συνέχεια της όξυνση της ταξικής ανισότητας μέσα από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Αποτελούν συνέχεια του νόμου εξίσωσης των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με αυτά των κολλεγίων. Αποτελούν συνέχεια του νόμου που ψηφίστηκε το καλοκαίρι για διάλυση των ενιαίων πτυχίων και την απόσπαση επαγγελματικών δικαιωμάτων από αυτά. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί μια διαρκή διαδικασία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος μέσω της οποίας επιχειρεί να διασφαλίσει την επικυριαρχία του, να εντείνει την ταξική εκμετάλλευση και να εξασφαλίσει την κοινωνική σιγή. Τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια των τελευταίων χρόνων μεθοδεύουν την πλήρη υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, ώστε το σύνολό της να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κεφαλαίου σύμφωνα και με τα διεθνή πρότυπα. Παρατηρείται δηλαδή, μία συντονισμένη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της παιδείας και τη μετατροπή της σε εμπορεύσιμο αγαθό, καθώς πλέον η τριτοβάθμια και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί κάτι ως δημόσια για τα αφεντικά.
Απέναντι στην γενικευμένη στρατηγική υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, εξάλειψης της φοιτητικής μέριμνας, την αποστείρωση των πανεπιστημίων και την καταπάτηση κεκτημένων αγώνα όπως το άσυλο είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε δομές και διαδικασίες αγώνα στις σχολές. Να αναγνωρίσουμε πως η επίθεση στην κοινωνική βάση είναι συνολική και συνεπώς συνολικές θα πρέπει να είναι οι απαντήσεις. Από το ΑΠΘ και τις σχολές παραστατικών τεχνών, ως την Μαλαματίνα και την εκκενωμένη κατάληψη Mundo Nuevo να συνδέσουμε τους επιμέρους αγώνες για την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, Καταλήψεις, Διαδηλώσεις, να αμφισβητήσουμε έμπρακτα, συλλογικά και μαχητικά την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
-Αφαιρούν την παιδαγωγική επάρκεια από τα πτυχία, ανοίγοντας δρόμο στα ιδιωτικά σεμινάρια
-Ξεπουλάνε το αγρόκτημα και τα δάση, βάζοντας ταφόπλακα σε Γεωπονική - Δασολογία
-Υποβαθμίζουν τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με το ΠΔ 85
Κράτος & κεφάλαιο κερδοφορούν στις πλάτες μας
Ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών και των ζώων μας
Θα τους ανατρέψουμε με συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ Κ´ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΠΟΡΕΙΕΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ
ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΠΤΥΧΙΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών /τριών Quieta Movere
«Πρέπει να καταπολεμήσουμε την απάθεια, το λήθαργο, την απαισιοδοξία, την απληστία και την αδιαφορία προς τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε. Το θέατρο έχει ρόλο, έναν ευγενή ρόλο, στην ενεργοποίηση και κινητοποίηση της ανθρωπότητας ώστε να ανυψώσει τον εαυτό της από αυτή την κατάβαση προς την άβυσσο. Μπορεί να ανυψώσει τη σκηνή, τον παραστατικό χώρο, σε κάτι ιερό.»
Σαχίντ Ναντίμ
Υπάρχει μια καθιερωμένη αντίληψη πως οι ηθοποιοί, οι μουσικοί, οι χορευτές και γενικότερα οι καλλιτέχνες είναι κάτι αποκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία, ότι αποτελούν κομμάτι κάποιου άλλου, αόριστου, φάσματος που δεν το αγγίζουν ή επηρεάζουν τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων. Αυτήν την αντίληψη εμείς, οι σπουδαστές και σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. δεν την ενστερνιζόμαστε. Αντιλαμβανόμαστε καθημερινά τις δυσκολίες που διανύει σε όλους τους τομείς η κοινωνία μας, της οποίας αποτελούμε και εμείς αναπόσπαστο κομμάτι. Με το ξέσπασμα του σκανδάλου Λιγνάδη το 2020 άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και βγήκαν στο προσκήνιο πολλές παθογένειες του καλλιτεχνικού - και σίγουρα όχι μόνο - χώρου, σε επαγγελματικό μα και σπουδαστικό επίπεδο. Η επισφάλεια, η ανεργία και το θολό εργασιακό πλαίσιο που χαρακτηρίζουν τον κλάδο, μα και οι υπερεξουσίες που διέθεταν - και διαθέτουν - κάποιοι άνθρωποι έφεραν την κατάσταση στο σημείο εκείνο. Δύο χρόνια μόνο αργότερα, το ΠΔ 85 έρχεται να επισφραγίσει την ολική απαξίωση του χώρου, μα και την πλήρη αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού για όσους και όσες σπουδάζουν και εργάζονται σε αυτόν.
Το προεδρικό αυτό διάταγμα εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών (κρατικών/ημικρατικών/ιδιωτικών) σχολών με απολυτήρια λυκείου. Με βάση αυτό, τα άτομα που έχουν αποφοιτήσει ή φοιτούν σε καλλιτεχνικές σχολές δεν κατέχουν τίτλο σπουδών ανώτερης εκπαίδευσης, γεγονός που δημιουργεί μια πληθώρα ζητημάτων. Αρχικά δεν γίνεται να μην αναφερθεί πως απαξιώνεται έτσι πλήρως η εκπαίδευσή μας στα ιδρύματα αυτά. Μια εκπαιδευτική διαδικασία η φύση της οποίας απαιτεί την καθημερινή και πολύωρη σωματική και πνευματική δουλειά μας τα τρία αυτά χρόνια των σπουδών μας, πολλές φορές μάλιστα μην επιτρέποντας καμία άλλη ενασχόληση. Ακόμα, αφαιρείται οποιαδήποτε δυνατότητα μετεκπαίδευσης βάζοντας όρια στην εκπαίδευση των καλλιτεχνών μα και στην πιθανή διεκδίκηση κάποιας άλλης θέσης εργασίας. Τελευταίο, μα πολύ σημαντικό, αποτελεί το γεγονός πως δεν αποκλείεται το ΠΔ αυτό να αποτελέσει αφορμή στο μέλλον για μείωση των απολαβών στον κλάδο με το πρόσχημα της ανειδίκευτης εργασίας. Η αδυναμία όλων των κυβερνήσεων να διευθετήσουν το ζήτημα της διαβάθμισης των πτυχίων μας, μας φέρνει αντιμέτωπους με την κοινωνική και επαγγελματική μας αποξένωση.
Ένα συχνό φαινόμενο που παρατηρείται στις σύγχρονες τεχνοκρατικές κοινωνίες είναι η απομάκρυνση των πολιτών από οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Είναι γεγονός πως οτιδήποτε πνευματικό και καλλιτεχνικό, οτιδήποτε έχει να κάνει με τις ανθρώπινες αξίες δεν έχει θέση στους ασθματικούς ρυθμούς διαβίωσης, όπου το κυνήγι του χρήματος έχει γίνει αυτοσκοπός και μοναδική πηγή νοήματος στην ζωή. Διανύουμε μία συνολική οικονομική μα και αξιακή κρίση την οποία παρατηρούμε να εκδηλώνεται όλο και εντονότερα. Η εξουσία πάντα ήθελε τους καλλιτέχνες σιωπηλούς, να μην παίρνουν θέση, να μην επηρεάζουν συνειδήσεις, μα κάτι τέτοιο φυσικά δεν είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί. Η τέχνη πάντα ήταν η φωνή των καταπιεσμένων, και χρέος της - και όσων την υπηρετούν - θεωρούμε πως είναι το να αναδεικνύει τα προβλήματα των ανθρώπων, να θέτει ερωτήματα, να προτάσσει την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, και φορές όπως αυτήν εδώ, να διεκδικεί το δίκαιο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους μα και ακόμα περισσότερους καλούμε όλον τον κόσμο, φοιτητές/-ριες, εργάτες/-ριες, καλλιτέχνες/-ιδες, σε όλους στους συλλόγους και όλα τα σωματεία, σε όποιον βρίσκει τον αγώνα μας δίκαιο στη διαδήλωση υπεράσπισης του πολιτισμού την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου και ώρα 12:00 στο άγαλμα του Βενιζέλου.
Η υπεράσπιση του πολιτισμού είναι υπόθεση όλων.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
-Την άμεση κατάργηση του Προεδρικού Διατάγματος 85/2022.
-Την αναβάθμιση των Πτυχίων μας.
-Την παροχή Σίτισης, Στέγασης, Μειωμένου Κόμιστρου και λοιπών Φοιτητικών δικαιωμάτων.
-Την πρόσβαση σε μεταπτυχιακά προγράμματα Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΠΕΜΠΤΗ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 12:00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
Συγκέντρωση - πορεία ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών μας
Πέμπτη 19/1 στις 12:00 στο Αγ. Βενιζέλου
Καλεσμα στηριξης στους/ις σπουδαστές/ριες της δραματικής σχολής ΚΘΒΕ που τελεί υπό κατάληψη
Απόσπαση επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία ή αλλιώς: άλλη μια δίοδος προς την ανεργία και την μετανάστευση
Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες άλλης μιας βάρβαρης πτυχής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αυτής της απόσπασης επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα ήδη κατακρεουργημένα σύγχρονα πτυχία των ελληνικών πανεπιστημίων. Το κράτος έχοντας εξισώσει ήδη τα πτυχία των δημοσίων πανεπιστημίων με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων από το 2019 και περνώντας εν μέσω καλοκαιριού τον νόμο για το σύγχρονο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που διασπά το "ενιαίο" πτυχίο, εξειδικεύει τις αποφάσεις του στις καλλιτεχνικές και τις καθηγητικές σχολές. Πρόκειται για άλλη μια επίθεση στην νεολαία της κοινωνικής βάσης, ωθώντας την στην ανεργία και τελικά στην μετανάστευση για ένα καλύτερο μέλλον.
Σε μια περίοδο, λοιπόν, όλο και αυξανόμενης φτωχοποίησης, ακριβείας και ενίσχυσης των ταξικών αντιθέσεων, το κράτος αποφασίζει να εντείνει ακόμη περισσότερο την ανεργία, φέρνοντας σε δυσμενέστερη θέση τους μελλοντικούς εργαζόμενους. Σκοπός του κράτους, αποτελεί η δημιουργία φθηνού εργατικού δυναμικού, ώστε να μπορεί να ενσωματώνεται στα "ευέλικτα" ωράρια εργασίας που προωθεί η καπιταλιστική πραγματικότητα. Άρα χρειάζεται νέες εργαζόμενες με διασπασμενα πτυχία, τα οποία θα προσομοιάζουν με προσοντολογια μέσω επιλογών μαθημάτων, σεμιναρίων και εξειδικεύσεων.
Πιο συγκεκριμένα, εν μέσω των Χριστουγέννων, το κράτος ψήφισε προεδρικό διάταγμα που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με απολυτήρια λυκείου. Έπειτα από την υποβάθμιση του καλλιτεχνικού χώρου την περίοδο της καραντίνας, κατά την οποία ο κλάδος εξαιρέθηκε από τα επιδόματα, αλλά και του "τρομονόμου" λογοκρισίας των καλλιτεχνών, το κράτος συνεχίζει την επίθεσή του στην ίδια την επαγγελματική προοπτική των νέων φοιτητών, αλλα και αποφοίτων, πετώντας στα σκουπίδια τον κόπο, τον χρόνο και το χρήμα χιλιάδων νέων ηθοποιών, μουσικών, εικαστικών.
Αντίστοιχη περίπτωση αποτελεί η κατάργηση της παιδαγωγικής επάρκειας από τις καθηγητικές σχολές. Πρόκειται για μια τεράστια ποικιλία σχολών, μέσα από την οποία η κάθε φοιτήτρια μπορούσε να διδάξει επαγγελματικά συνεχίζοντας ως δασκάλα ή καθηγήτρια. Αυτός ο νόμος στοχεύει στις σχολές της φιλοσοφικής, της σχολής θετικών επιστημών κ.α.
Σύμφωνα με αυτόν, οι φοιτητές δε θα αποκτούν πλέον παιδαγωγική επάρκεια μέσω της λήψης του πτυχίου, αλλά θα παρακολουθούν "ειδικό πρόγραμμα" δύο εξαμήνων, εντείνοντας τον χρόνο των σπουδών τους. Ήδη είναι γνωστό το γεγονός ότι για να διοριστεί κάποιος σε ένα δημόσιο σχολείο -στην καλύτερη περίπτωση ως αναπληρωτής- χρειάζεται να ακολουθήσει το μονοπάτι του σκληρού ανταγωνισμού, του μαζέματος προσόντων, πατώντας στα κεφάλια των συμφοιτητών του.
Μέσα σε όλα, ανακοινώνεται πως το Αγρόκτημα και τα Δάση σε Περτούλι και Ταξιάρχη Χαλκιδικής, των τμημάτων Γεωπονίας και Δασολογιας περνάνε σε εταιρία ιδιωτικού δικαίου, όπως μια σειρά εγκαταστάσεων και λειτουργιών του ΑΠΘ.
Η ιδιωτικοποίηση αυτή, αφήνει πολλά ερωτήματα για την συνέχεια των σπουδών εκεί, αλλά και την αξία των πτυχίων.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις αποσκοπούν στην σύμπραξη του ιδιωτικού τομεα με το πανεπιστήμιο, την επιβεβαίωση του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και την ευθυγράμμιση των σύγχρονων πτυχίων με τα συμφέροντα των αφεντικών.
Τέλος, στην δική μας σχολή αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί η απλήρωτη πρακτική άσκηση που ψηφίστηκε το 2019. Πρόκειται για μια 2μηνη πρακτική με 8ωρη 5μερη εργασία, με απλήρωτες υπερωρίες, εργασία τις Κυριακές και μισθό 250€. Αυτή η πρακτική ορίζεται ως μάθημα επιλογής για 70 "εκλεκτούς" φοιτητές, ανοίγοντας τον δρόμο της διάσπασης των πτυχίων μας. Αποτελεί μια συνθήκη διαρκούς ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητριών και ενσωμάτωσης της κρατικής αντίληψης περί ατομικής ευθύνης, νομιμοποιώντας ένα ακόμη πιο ασφυκτικό εργατικό κάτεργο, ενταγμένο στα σύγχρονα πρότυπα εργασίας των μηδαμινων απολαβών και της εκμετάλλευσης.
Εμείς από την μεριά μας, ως φοιτητές/ριες στεκόμαστε ενάντια σε όλες τις κρατικές μεθοδεύσεις, που θέλουν να κάνουν τα πτυχία μας άχρηστα προσοντολογια και τις σπουδές μας μαθητείες εξυπηρέτησης των συμφερόντων των αφεντικών. Το μέλλον μας, λοιπόν, δεν είναι να κάνουμε καριέρα ούτε να πατήσουμε επί πτωμάτων για την προσωπική μας ανέλιξη, αλλά είναι η συνολική διεκδίκηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, αλλά και πολλών παραπάνω από αυτών, μέσα από τον συνεχή αυτοοργανωμένο αγώνα. Είναι ο καιρός μας, να τα αλλάξουμε όλα.
ΕΝΙΑΙΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΊΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
κάλεσμα : Αυτοοργανωμένο σχήμα αρχιτεκτονικής