Σάββατο 18 Μαρτίου 2023 στις 17.00
Πορεία: Να πάρουμε τις ζωές μας πίσω
από Αναρχική Συλλογικότητα Ανάδραση
Από τα εργατικά «ατυχήματα», τις δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα, τις σφαίρες στο ψαχνό από ένστολους δολοφόνους, τους θανάτους στα ράτζα των νοσοκομείων και στα κελιά κάθε είδους μέχρι την πρόσφατη δολοφονία στα Τέμπη, το κράτος μας θυμίζει με κάθε ευκαιρία πως για εκείνο είμαστε αναλώσιμοι και αναλώσιμες.
Η δολοφονία στα Τέμπη δεν ήταν ατύχημα ούτε ανθρώπινο λάθος όπως έσπευσαν να διαβεβαιώσουν οι πολιτικοί διαχειριστές και οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι. Αντιθέτως, έρχεται ως κορύφωση μιας σειράς ενεργειών υποτίμησης των ζωών μας: αύξηση του κόστους ζωής, περιστολή εργασιακών κεκτημένων, αύξηση του ελέγχου των σωμάτων μας και των μετακινήσεων μας, όξυνση της κρατικής βίας και καταστολής. Η είδηση της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη προκαλεί κοινωνική οργή, καθώς προήλθε από την υποβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με κοινή ευθύνη κράτους και ιδιωτικών εταιρειών, για τα κέρδη των οποίων οι ζωές μας θυσιάζονται τόσο ωμά και απροκάλυπτα. Η αγνόηση των προειδοποιήσεων των εργαζομένων καταρρίπτει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τη ρητορική του ανθρώπινου λάθους.
Ενώ οι διαδηλώσεις διαδέχονται η μια την άλλη, η αντιπολίτευση προσπαθεί προεκλογικά να αφομοιώσει τη δυσαρέσκεια και να την εξαργυρώσει στις κάλπες, προκειμένου να διαφυλάξει την πρωτοκαθεδρία του κράτους ως διαχειριστή των ζωών μας. Γνωρίζουμε καλά πως καμία διαχείριση δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία του κράτους, του κεφαλαίου και κάθε εξουσιαστικού μηχανισμού που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως αναλώσιμους υπηκόους, εργάτες και στρατιώτες. Καμία δικαιοσύνη για τα θύματα του ταξικού/κοινωνικού πολέμου δεν μπορεί να αποδοθεί από τους θεσμούς που υπηρετούν το κράτος και το κεφάλαιο. Για τους νεκρούς στα Τέμπη, στα σύνορα, στα κελιά της αστικής δημοκρατίας και στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, το δίκιο θα κριθεί μονάχα στους δρόμους του αγώνα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΘΕΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ - ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Κάλεσμα στήριξης της πορείας στον Άγιο Ανδρέα
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ
Αυτό που συνέβη στα Τέμπη δεν ήταν ούτε η κακιά η ώρα, ούτε ένα ατύχημα. Ήταν μία ακόμη δολοφονία κράτους και κεφαλαίου. Ήταν άλλη μία στιγμή που η ζωή των ανθρώπων της τάξης μας δεν είχε καμία αξία μπροστά στην κερδοφορία των αφεντικών.
Ήταν μία από εκείνες τις στιγμές που μας γεμίζουν με θλίψη και οργή, που σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας στη θέση των νεκρών, που απλά πήραν το τραίνο για τη Θεσσαλονίκη.
Ό,τι και να πουν αυτοί ή τα πληρωμένα ΜΜΕ τους, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η τραγωδία αυτή έχει υπεύθυνους και αυτοί είναι διαχρονικά το κράτος, οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι ιδιωτικές εταιρίες που εξαγόρασαν κομμάτι του ΟΣΕ. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν, μέσω των σωματείων τους, για την υποστελέχωση του κλάδου, την έλλειψη συστημάτων ασφαλείας και για πολλές ακόμα αυθαιρεσίες, τεκμηριώνοντας δηλαδή τα εγκλήματα που περίμεναν να συμβούν. Δεν μπορούμε δηλαδή, να μιλάμε για «ανθρώπινο λάθος».
Δε θα μας πείσει κανείς λοιπόν ότι φταίει κάποιος σταθμάρχης, ειδικά σε μια εποχή που υπερηφανεύονται πως η τεχνολογία είναι παντού στη ζωή μας και διαφημίζεται ως «λύση» στη γραφειοκρατία και στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους. Εκατομμύρια ξοδεύονται στην ψηφιοποίηση υπηρεσιών και τις κατασταλτικές λειτουργίες του κράτους, ενώ είναι χρόνια τώρα κατεύθυνση κράτους - κεφαλαίου οι πολυπόθητες συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα. Με απλά λόγια: τα ασύμφορα κομμάτια μίας "υπηρεσίας" αναλαμβάνονται από το κράτος ενώ τα κόστη μετακυλίονται στην εργατική τάξη, την ίδια στιγμή που το πλέον κερδοφόρο κομμάτι χαρίζεται στην περίφημη "ιδιωτική πρωτοβουλία". Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη πάγια θέση της "εξυγίανσης του δημοσίου τομέα" και της μείωσης του "περιττού κόστους" δεν μπορούν παρά να έχουν ως συνέπεια κομβικές υπηρεσίες να υπολειτουργούν με τα πλέον εμφανή αποτελέσματα.
Προφανώς, το γεγονός αυτό δεν δείχνει τίποτε άλλο περάν του ότι αυτοί που διαχειρίζονται τις καθημερινές μας ανάγκες, δεν νοιάζονται σε καμία περίπτωση για τις ζωές μας. Το ότι γι' αυτούς είμαστε αναλώσιμοι, το έχουν αποδείξει άλλωστε χρόνια τώρα, όταν με σχέδιο και στρατηγική μετατρέπουν τις βασικές μας ανάγκες σε εμπόρευμα.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;Την αύξηση του κόστους ζωής; Τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας; Τα κρύα σπίτια που ζεσταίνονται με μαγκάλια; Τους νεκρούς του συστήματος υγείας που αποκλείονται από ουσιαστική περίθαλψη; Τους νεκρούς εργάτες που χάνονται την ώρα της δουλειάς;Η λίστα είναι ατελείωτη και κάθε φορά, η οργή μας μεγαλώνει. Τώρα που η «προσωπική τραγωδία» βιώνεται ως κοινωνική, τώρα που οι ταξικές αντιθέσεις διακρίνονται ξεκάθαρα, τώρα που δεν πείθουν κανέναν με το αφήγημα της ατομικής ευθύνης, να μην αφήσουμε αυτό το έγκλημα να περάσει έτσι.Να αυτο-οργανώσουμε τις σχέσεις μας και την λειτουργία των βασικών μας αναγκών. Γιατί όλα είναι δικά μας, αφού όλα είναι κλεμμένα.Ακόμα και οι ζωές μας! Να βρούμε τους τρόπους σε αυτές τις στιγμές να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, ΌΛΑ.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΗ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΖΩΗ
κάλεσμα : Ατομικότητες και Συλλογικότητες από τα Βορειοανατολικά.