Πέμπτη 30 Μαρτίου 2023 στις 19.00
Αντικατασταλτική Μικροφωνική
Επικαλούμεν@ την φοιτητική μας ιδιότητα, τα πανεπιστήμια ανέκαθεν αποτελούσαν κέντρο αγώνα και αντίστασης, χώρους πολιτικοποίησης, κοινωνικοποίησης και συνδιαλλαγής ιδεών. Οι κρατικοί μηχανισμοί στην προσπάθεια τους να καταλύσουν τα παραπάνω, εφόσον ονοματίζουν τους πανεπιστημιακούς χώρους ως κέντρα ανομίας και παραβατικότητας, μετέβησαν στην κατάργηση του ασύλου (2019). Η κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου ξεκινά με την επίθεση των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ τον Νοέμβριο του 2019 (εν όψει της επερχόμενης 17 Νοέμβρη), τραυματίζοντας μεγάλο αριθμό φοιτητών/φοιτητριών και εμποδίζοντας την έλευση φορείων για την περίθαλψη τους. Λίγους μήνες αργότερα, ένας ασφαλίτης εισβάλλει με πολιτικά στον ίδιο χώρο, εντοπίζεται από ομάδα φοιτητών και ενώ γίνεται προσπάθεια απομάκρυνσής του, ο παραπάνω αρχίζει να απειλεί τους φοιτητές χρησιμοποιώντας το υπηρεσιακό του όπλο.
Εν μέσω πανδημίας και με την πρώτη εμφάνιση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (4777) ξεσπά ένα κύμα αντιδράσεων από το φοιτητικό κίνημα. Πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις, με αποκορύφωμα την κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ. Η κατάληψη αυτή ξεκίνησε στα τέλη του Φλεβάρη και διήρκεσε τουλάχιστον 3 εβδομάδες, γνωρίζοντας μεγάλη στήριξη από τον κόσμο της Θεσσαλονίκης. Τα ξημερώματα της 11/3/2021, παρόλο που είχε γνωστοποιηθεί από το συντονιστικό κατάληψης η λήξη της την ίδια μέρα το μεσημέρι, το κράτος εξαπόλυσε τα σκυλιά του, με ΜΑΤ και ασφαλίτες να εισβάλουν στον χώρο, ρίχνοντας χημικά και πραγματοποιώντας δεκάδες συλλήψεις και προσαγωγές. Ένα χρόνο μετά, με στόχο την εκκένωση του κατειλημμένου στεκιού στο βιολογικό και την δημιουργία φοιτητικής υποδομής (βιβλιοθήκης) στην θέση του, οι μπάτσοι εγκαταστάθηκαν στο προαύλιο του ΑΠΘ μαζί με προστατευτικούς εξοπλισμούς. Κατά τη διάρκεια της προστασίας του εργοταξίου της βιβλιοθήκης, το κράτος επιτίθεται στους φοιτητές που υπερασπίζονταν το στέκι, με την ύπαρξη αύρας, κρότου λάμψης ακόμη και σε ευθεία βολή με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός φοιτητή, και ρίψη χημικών σε εσωτερικούς χώρους του πανεπιστημίου. Το κρεσέντο της έντονης κατασταλτικής βίας αποτέλεσε η δολοφονική επίθεση στο πλαίσιο του 3ημέρου εκδηλώσεων του 3ου ελευθεριακού φεστιβάλ, όπου πραγματοποιήθηκε η επανάληψη των παραπάνω σε πλήθος κόσμου δημιουργώντας ένα αποπνικτικό κλίμα εγκλωβισμού και πολλαπλούς τραυματισμούς.
Το κράτος, εκμεταλλευόμενο την υγειονομική κρίση του Covid-19, εφηύρε διάφορες τεχνικές για την επίτευξη του κοινωνικού ελέγχου. Με αφορμή το αφήγημα της υγειονομικής προστασίας του πολίτη, οι κρατικοί μηχανισμοί ξεκινούν την γενικευμένη ποινικοποίηση όλων των κοινωνικών συναναστροφών. Με το πρόταγμα «Μένουμε σπίτι» και την δαιμονοποίηση κάθε είδους συνάθροισης, το κράτος - «προστάτης» ξεκινά μια σειρά ενεργειών ελέγχου και παρακολούθησης : SMS δικαιολόγησης των εξόδων μας, πρόστιμα για τους «επικίνδυνους για την δημόσια υγεία παραβάτες», και έτσι, εκ των πραγμάτων, ώθησε το μεγαλύτερο μερίδιο της κοινωνίας σε πλήρη αποστείρωση και απομόνωση. Ξεκινώντας λοιπόν από κρατικές επιβολές, το τρομοκράτος της πανδημίας δεν άργησε να δείξει τις επιθετικές του διαθέσεις, με ξυλοδαρμούς σε πλατείες (Ν. Σμύρνη) και συνταγματική ποινικοποίηση των πορειών με αφορμή την υγειονομική κρίση. Σε κάθε προσπάθεια αντίστασης σε αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς, το κράτος απαντούσε με αναίτιες συλλήψεις και προσαγωγές. Στα παρασκήνια όλων αυτών, η κυβέρνηση βρήκε αφορμή να εκδώσει νόμους και διατάγματα για την φίμωση κάθε αντιστεκόμενης φωνής και την αφαίμαξη των κατώτερων ταξικών στρωμάτων. Δεν είναι τυχαίο που κατά την διάρκεια της γενικευμένης κρατικής καταστολής ψηφίστηκε ο Νόμος Χατζηδάκη, έσπασαν απεργίες και ενισχύθηκε συνταγματικά η απαγόρευση τους. Η επίθεση του κράτους ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό κορυφώθηκε με την εκδικητική αντιμετώπιση του 65 ημερών απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα.
Η καταστολή που ανέδειξε το κράτος κανονικοποιήθηκε πλήρως και μετά το πέρας των κυριότερων πανδημικών κυμάτων, σπιλώνοντας το αναρχικό κίνημα και εξαπολύοντας πολλαπλές επιθέσεις, άμεσες και έμμεσες. Ποινικοποιήθηκε η πολιτική ταυτότητα του αναρχικού κινήματος και υπήρξε μια επιστροφή στην εποχή αστυνομικών πολιτικών φακέλων. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η υπόθεση των τριών συντρόφων Θ.Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη και Π. Καλαιτζή, για τους οποίους στήθηκε η κατηγορία για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης εις βάρος τους. Φυσικά, μέσα στο γενικότερο κλίμα πολιτικής απάθειας και φόβου, η κυβέρνηση βρήκε το τέλειο έδαφος να νομιμοποιήσει την δίψα της για εκδίκηση και τιμωρία. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2022 αναρτήθηκε προς δημόσια διαβούλευση ο νέος σωφρονιστικός κώδικας με τίτλο: "Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός του σωφρονιστικού κώδικα". Ένας κώδικας που μεταξύ άλλων εκτρωμάτων, επικύρωνε την μεταφορά των αρμοδιοτήτων των καταστημάτων σωφρονισμού από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (κοινώς αστυνόμους - δολοφόνους). Κρίσιμο σημείο των αλλαγών είναι και η επαναφορά των φυλακών τύπου Γ με την ονομασία "Σωφρονιστικά Καταστήματα Αυξημένης Ασφαλείας".
Στην χώρα της αστυνόμευσης και της ρουφιανιάς, οι κρατικές δολοφονίες έχουν διάφορα πρόσωπα πίσω από την σκανδάλη : τα ένστολα σκουπίδια της ΕΛΑΣ που δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον Μιχάλη Καλτεζά, και τον Κώστα Φραγκούλη. Τα νεοναζιστικά καθάρματα της ΧΑ με τις δολοφονίες του Παύλου Φύσσα, Σαχζάτ Λουκμάν και άλλων χωρίς-κρατικά έγγραφα προσφύγων/μεταναστών. Τέλος, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης που γεννά η κρατική διαφθορά και αδιαφορία που προκάλεσαν την τραγωδία στα Τέμπη με 57 νεκρούς συνανθρώπους μας.
Η πόλη του Βόλου ακόμα θρηνεί ένα από τα πιο πρόσφατα θύματα των βασανιστών της ελληνικής αστυνομίας με την περίπτωση του Βασίλη Μάγγου. Πριν από δυόμιση χρόνια, ο ίδιος ξυλοκοπήθηκε άγρια έξω από τα τοπικά δικαστήρια του Βόλου. Την ίδια ώρα, μπάτσοι επιτίθονταν στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα της πορείας, που είχε πραγματοποιηθεί τη προηγούμενη μέρα, ενάντια στην καύση σκουπιδιών της ΑΓΕΤ. Ο Βασίλης, μετά τον ξυλοδαρμό του απήχθη από ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ασφαλίτες και μεταφέρθηκε στην αστυνομική διεύθυνση Μαγνησίας, όπου υπέστη εξευτελισμό και βασανιστήρια από τους μπάτσους - δολοφόνους. Αργά το βράδυ, τον πετάνε έξω από το τμήμα σε άθλια κατάσταση, με έξι σπασμένα πλευρά και κατά τύχη τον βρίσκουν και τον μεταφέρουν αλληλέγγυοι στο νοσοκομείο. Ο βασανισμός αυτός τον σημαδεύει ανεπανόρθωτα και οδηγεί στον θάνατο του, ένα μήνα μετά.
Τα καθάρματα της αστυνομίας δεν σταματάνε εκεί : στις 15 Μαρτίου 2023, εν όψει του δικαστηρίου της υπόθεσης, κλείνουν την είσοδο των δικαστηρίων και δεν επιτρέπουν στον πατέρα του Βασίλη, Γιάννη Μάγγο, να εισέλθει στον χώρο. Τον τελευταίο τον ρίχνουν κάτω, κάνουν χρήση χημικών και χτυπούν τον συγκεντρωμένο κόσμο, ο οποίος απαντά με αποτέλεσμα να πέφτουν κάτω ασπίδες, κινητά, κράνη μέχρι και ένα υπηρεσιακό όπλο.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες : το κράτος πάντα θα επιδιώκει να ελέγχει την ζωή μας και να φιμώνει κάθε εξεγερμένη φωνή αντίστασης στην δυστοπία που ζούμε. Με τους πραιτοριανούς του, με στρατό και με νόμους - εκτρώματα, προσπαθεί να μας φοβίσει και να μας κάνει να χάσουμε την ελπίδα και το πάθος μας για έναν κόσμο μακριά από της επιδιώξεις του. Εμείς, όσο και να μας χτυπάνε, θα συνεχίσουμε να στήνουμε οδοφράγματα απέναντι στην κρατική βία, θα απαντάμε σε κάθε κρατικό χτύπημα και θα είμαστε στο πλευρό των εξεγερμένων αυτής της γης.
Τιμάμε την μνήμη του Βασίλη μέσα από τους αγώνες μας και δεν ξεχνάμε πως :
''Και ας μην νικήσουμε ποτέ,
Θα πολεμάμε πάντα''.
πηγή : email που λάβαμε στις 29 Μαρτίου 12h