Δευτέρα 1 Μαίου 2023 στις 10.30 πμ
Συγκεντρωση-πορεια 1η Μαη
1η ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ
Κείμενο για την απεργία 1η Μάη 2023
- Από κρίση σε κρίση μια ανάσα δρόμος
Οι ζωές των φτωχών πάντα είχαν μικρότερη αξία για το κράτος και το κεφάλαιο. Το βιώνουμε καθημερινά, από τις δολοφονίες εργατών σε χώρους εργασίας (ήδη το 2022-23 μετράμε πολυάριθμες εργατικές δολοφονίες στην Εύβοια), από τους πνιγμούς μεταναστριών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, αλλά και στα κέντρα κράτησης-ελέγχου όπως της Ριτσώνας, από τα Τέμπη και τις δολοφονίες νεαρών ρομά. Το βιώνουμε καθημερινά στα market pass, τα fuel pass, τα καλάθια του νοικοκυριού και άλλα κρατικά επιδόματα. Για το κράτος η ατομική ευθύνη και το να τα βγάζεις πέρα μοναχό σου- έναντι της συλλογικής ζωής και φροντίδας- είναι υψίστης σημασίας και αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί τόσο στον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας, όσο και στον τρόπο διαχείρισης της τωρινής κατάστασης. Ο "κάθε ένας μόνος του" σημαίνει να τρέχεις όλη μέρα με εξαντλητικά ωράρια εκτός του ήδη εξαντλητικού 8ωρου, να πρέπει να πληρώσεις το ενοίκιο σου το οποίο κοστίζει όσο ένας μισθός, να πρέπει να πληρώσεις τους απλησίαστους λογαριασμούς της ΔΕΗ -που αποφάσισε να μας κλέβει μαζί με τους άλλους παρόχους μέσω του χρηματιστηρίου ενέργειας- και να μην έχεις ελεύθερο προσωπικό χρόνο ούτε για αστείο. Και έπειτα κρίση. Ή πριν. Οικονομική κρίση, υγειονομική κρίση, ενεργειακή κρίση, κλιματική κρίση, πληθωρισμός, πόλεμος. Βρήκαν τι φταίει τα αφεντικά και ευκαιρία δεν έχασαν να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς, αυξάνοντας παντού τις τιμές. Αύξησαν την τιμή του ρεύματος, του ενοικίου, των τροφίμων αναγκάζοντας μας είτε να δουλεύουμε παραπάνω για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε, είτε να μην μπορούμε να αγοράσουμε βασικά πράγματα, αφού οι μισθοί παρέμειναν ίδιοι. Μειώθηκε, δηλαδή, με αυτόν τον τρόπο ο πραγματικός μισθός, ενώ τα κέρδη τους αυξήθηκαν.
Οι εργασιακοί χώροι συνήθως που καλούμαστε να δουλέψουμε και οι συνθήκες που υπάρχουν σε αυτούς είναι τουλάχιστον τραγικές. Εκτός από τον μισθό που είναι ο κατώτατος, οι υπερωρίες σπάνια δίνονται ή πληρώνονται σε άδειες, ανάλογα με την κρίση του αφεντικού. Το δώρο των χριστουγέννων, πάσχα και άδειας -στον επισιτισμό ειδικότερα- αποτελεί όνειρο απατηλό, καθώς τα αφεντικά το ζητάνε πίσω. Στις αποθήκες των μεγάλων σούπερ μάρκετ τα ωράρια είναι εξαντλητικά, ενώ όποιο αντιδράσει απειλείται με απόλυση, σε αυτό το παιχνίδι των αναλώσιμων. Να μην ξεχάσουμε τον εργάτη στο σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης που πέθανε εν ώρα εργασίας στις 13/4/23 λόγω των εξαντλητικών ωραρίων και της πίεσης που δέχονται τα εργαζόμενα, ειδικότερα μέσα στις γιορτές. Στις 11/3/23 εργάτης σε οικοδομή στο κέντρο της Χαλκίδας έπεσε από μεγάλο ύψος συντελώντας ακόμα μια εργοδοτική δολοφονία.
Το κράτος σε αυτή την κατάσταση είναι εδώ με όλα του τα μέσα ώστε να στηρίξει το κεφάλαιο και τις αυθαιρεσίες τους. Είτε ψηφίζοντας εργασιακά νομοσχέδια, είτε καταστροφολογώντας για ουρανοκατέβατες κρίσεις είτε λέγοντας πως: "χρειάζονται θυσίες" ή "όλοι μαζί να βάλουμε πλάτες", το είπαν στην πανδημία το λένε στην ακρίβεια μέχρι και στα Τέμπη το ζήτησαν. Το "όλοι μαζί να βάλουμε πλάτες" αυτούς που βαραίνει -και εν τέλη στις δικές του πλάτες θα υλοποιηθούν τα κέρδη τους- είναι των εργαζομένων της τάξης μας, των φτωχών και καταπιεσμένων.
- Όταν απεργούμε το εννοούμε
Με το να απεργούμε χτίζουμε σιγά σιγά την κουλτούρα αγώνα και διεκδίκησης που επιθυμούμε και έχουμε ανάγκη, καθότι αυτά είναι τα μόνα εργαλεία που μπορούν να καλυτερεύσουν τις συνθήκες ζωής μας. Η απεργία τα πρώτα χρόνια της καπιταλιστικής εργασίας δεν ήταν νόμιμη, αλλά νομιμοποιήθηκε από το κράτος όταν είδε ότι δεν έχει άλλα περιθώρια. Ενώ σήμερα παρά την όποια νομιμότητα, τα αφεντικά δεν σταματούν να προσπαθούν να την καταστείλουν με διάφορους τρόπους και μεθόδους, πχ ψυχολογική πίεση, εγκαθίδρυση κουλτούρας εκφοβισμού ή και ματαιότητας.
Είναι σημαντικό πως την 1η Μάη καταλαμβάνουμε τους δρόμους ταυτόχρονα μαζί με τα ταξικά μας αδέρφια από όλο τον κόσμο. Εκείνους στη Γαλλία που βρίσκονται ξανά στους δρόμους, εκείνες στο Ιράν που πραγματοποίησαν μια μεγάλη εξέγερση τους προηγούμενους μήνες, στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη, στο Περού, στο Σουδάν και σε τόσα άλλα μέρη που η ανάγκη του κόσμου για ελευθερία δεν σταματά να γεννά εξεγέρσεις, αγώνες και έμπνευση για όλες και όλους εμάς.
- Δεν θα προσαρμοστούμε σε αυτή τη δυστοπία που μας επιβάλλουν
Σε αυτή την καταλήστευση και υποτίμηση των ζωών μας, σε αυτό τον ατελείωτο πόλεμο που δεχόμαστε από το κράτος και το κεφάλαιο, οι λύσεις και οι απαντήσεις για εμάς θα είναι συλλογικές και από τα κάτω. Οι απαντήσεις δεν βρίσκονται ούτε στα εξευτελιστικά επιδόματα, ούτε στις αυταπάτες των εκλογών, την εθνική ενότητα ή τον ατομικισμό. Να αγωνιστούμε στο εδώ και στο τώρα σε σωματεία βάσης για αύξηση των μισθών, καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, να αυτοοργανωθούμε σε πόλεις και χωριά σε συνελεύσεις αγώνα, να στήσουμε δομές αλληλεγγύης, να επανασυνδέδουμε μόνες μας το ρεύμα, να μπούμε στα άδεια σπίτια. Να καταλάβουμε πως χωρίς εμάς τα αφεντικά δεν θα παράγουν υπεραξία, εμείς τους είμαστε χρήσιμοι και αναγκαίες, όχι το ανάποδο. Να συλλογικοποιηθούμε στους χώρους εργασίας μας όλες και όλοι μαζί διεκδικώντας τα αυτονόητα.
Όλα είναι δικά μας γιατί όλα είναι κλεμμένα.
Όλες/όλα/ όλοι εκεί.
ΝΤΟΥ ΣΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΠΟΡΕΙΕΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Αυτόνομη Συλλογικότητα Εύβοιας
Ανάποδος Χαλκίδας
Αυτόνομο Στέκι Ψαχνών "Φουγάρο"
Σύντροφοι-συντρόφισσες
πηγή : email που λάβαμε στις 25 Απριλίου 11h