Δευτέρα 1 Μαίου 2023 στις 11.00

23 καλέσματα : 1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23

Διαδήλωση για την Πρωτομαγιά

ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά, τον πόλεμο, την ανάθεση, την υποταγή, τη μισθωτή σκλαβιά

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ- ΑΠΕΡΓΙΕΣ- ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

1Η ΜΑΗ | Συγκεντρώσεις- Διαδηλώσεις

Αθήνα: Προπύλαια, 11.00, με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : email που λάβαμε στις 26 Απριλίου 00h


Για τους προλεταριακούς Μάηδες:

"Αλλού αν γεννηθείς, αλλού κι αν πας, παντού θα σε χτυπούν, αν δε χτυπάς!"

137 χρόνια πέρασαν από την γενική απεργία της 1ης του Μάη του 1886, μια απεργία που έμμελε να καθορισεί την ημερομηνία αυτή ως σταθμό για την πάλη της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Ήταν άλλωστε τότε, που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις βιομηχανίες των ΗΠΑ, απεργούσαν διεκδικώντας 8ωρη δουλειά, μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής, καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τότε που οι βιομήχανοι αμολούσαν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, αστυνομία και στρατό για να διαλύσουν τις απεργιακές περιφρουρήσεις και συγκεντρώσεις. Τότε που το αστικό κράτος, έστησε δίκες παρωδίες χωρίς κανένα στοιχεία για να εκτελέσει τελικά 7 αναρχικούς εργάτες που πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις, θέλοντας να εκδικηθεί και να παραδειγματίσει, για το ότι μετά τις ανελέητες δολοφονίες εργατών στα απεργιακά μπλόκα, υπήρξε μία σημαντική μερίδα απεργών που δεν θέλησε να οδηγηθεί σε νέες ανθρωποσφαγές χωρίς να δώσει της δική της μάχη, χωρίς να αντιπαραβάλει τη δική της δύναμη πυρός απέναντι στην ωμή βία της αστυνομίας και του στρατού. Τότε που η εργατική τάξη αντιλήφθηκε από πρώτο χέρι ότι δεν μπορεί να περιμένει και πολλά αφήνοντας τους αγώνες της μέσα στα όρια της αστικής νομιμότητας, δηλαδή μέσα στα εύπλαστα όρια που οι κεφαλαιοκράτες της επέτρεπαν να αγωνιστεί και τα οποία άλλαζαν ανάλογα με την ανάγκη τους για κερδοφορία, αλλά και με τη δύναμη ή τον φόβο που κάθε φορά αυτοί ένοιωθαν απέναντί της. Τότε που ψηλάφιζε όπως στο Σικάγο το 1886 αλλά και σε εκατοντάδες πόλεις όλου του κόσμου εκείνες τις δεκαετίες,, στα πρώτα της βήματα ως κοινωνική τάξη και μέσω της ίδιας της κίνησης της, την αναγκαιότητά που προέκυπτε για την οργάνωση της αυτοάμυνάς της απέναντι στους δολοφόνους της, αλλά και την αναγκαιότητα για την αυτοτελή πολιτική της οργάνωση, ως ένα απαραίτητο επόμενο βήμα μετά την συνδικαλιστική της οργάνωση, για τη συνολική και οριστική της αντιπαράθεση με τους καπιταλιστές.

Γιατί αυτοί οι πρώτοι της αγώνες, παρά την αιματηρή τους κατάληξη, εμπλούτισαν και εξέλιξαν τις απελευθερωτικές θεωρίες που τη συνόδευσαν από τα τέλη του 18ου αιώνα, αυτές οι πρώτες εργατικές απεργίες της έδειξαν ότι έχει στα χέρια της τον τρόπο και τη δύναμη να παλεύει και να κερδίζει, αυτές οι εμπειρίες την ατσάλωσαν και αυτά τα διδάγματα τη βοήθησαν έτσι ώστε να πραγματοποιήσει όλο και πιο ολοκληρωμένες τις πρώτες εφόδους της στον ουρανό, το 1905 και το 1917 στη Ρωσία, το 1918-19 στη Γερμανία και την Ουγγαρία, το 1936 στην Ισπανία.

Γιατί όλη αυτή η εμπειρία αποτελεί για εμάς τη ζώσα συνείδηση αυτού που η Ρόζα Λούξεμπουργκ είχε περιγράψει ως έναν "αξιοπερίεργο νόμο της ιστορίας" που θέλει την "επανάσταση να είναι η μόνη μορφή πολέμου στην οποία η τελική νίκη μπορεί να προετοιμαστεί μόνο με μια σειρά από ήττες". Γιατί 100 και πλέον χρόνια μετά το ερώτημα για το "που θα είμασταν σήμερα χωρίς αυτές τις "ήττες", από τις οποίες αντλούμε ιστορική πείρα, κατανόηση, δύναμη και ιδεαλισμό" παραμένει.

Αυτός είναι ο προλεταριακός, διεθνιστικός και αγωνιστικός χαρακτήρας και η ιστορική σημασία της Εργατικής Πρωτομαγιάς, για όσους και όσες αναγκαζόμαστε να πουλάμε την εργατική μας δύναμη καθώς δεν έχουμε άλλον τρόπο για να ζήσουμε, για όσους και όσες δεν έχουμε στην κατοχή μας μέσα παραγωγής και φοβόμαστε το πότε θα μας πετάξουν ξανά στην ανεργία.

Για όσους και όσες, 137 χρόνια μετά από εκείνον τον Μάη και με την τεχνολογία να έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση της παραγωγικότητας της, βλέπουμε το οκτάωρο να παίρνεται πίσω, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα εργασιακά μας δικαιώματα να συρρικνώνονται, την γυναικεία εργασία να αμοίβεται λιγότερο και την ανεργία στις γυναίκες να είναι συντριπτικά μεγαλύτερη. Την επαναφορά της παιδικής εργασίας στα sweatshops στις αναπτυσσόμενες χώρες και της άμισθης (μέσω πρακτικών) ή ανασφάλιστης (μέσω του free-lancing) εργασίας να επεκτείνεται, τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής μας στους χώρους δουλειάς να εξαϋλώνονται. Το ενδεχόμενο να καταφέρουμε να βγούμε στη σύνταξη ως αδιανόητο σενάριο, τον μισθό μας να αποτελεί ένα όλο και μικρότερο κλάσμα του κέρδους που αποκομίζουν τα αφεντικά μας και να μην ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας.

Για όσους και όσες βυθιζόμαστε στη φτώχεια, για όσους και όσες ζούμε σε ένα οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που οξύνει, μέσα στους κύκλους της ιστορίας και των κρίσεών του, τις ταξικές αντιθέσεις, ένα σύστημα που μας παίρνει με έπαρση όσα μας έδωσε με φόβο τις δεκαετίες που οι ταξικοί μας πρόγονοι ήταν οργανωμένοι, κάτι που θα συνεχίσει να κάνει όσο δεν φοβάται και εμάς, όσο εμείς μένουμε ανοργάνωτοι.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αγαθών απαραίτητων για τη ζωή μας (ενέργεια, νερό, στέγαση, μεταφορές, υποδομές, υγεία, παιδεία), η υποτίμηση των όρων εργασίας μας, η αύξηση του κόστους ζωής, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, η όξυνση της καταστολής, η λεηλασία του περιβάλλοντος, η εκτόξευση των ποσοστών του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, είναι αυτό που μας προσφέρει και που θα συνεχίσει να μας προσφέρει ο καπιταλισμός έτσι ώστε να διατηρηθούν τα κέρδη των ντόπιων και διεθνών οικονομικών και πολιτικών ελίτ.

Απέναντι σε αυτή τη στρατηγική επιβίωσης του κεφαλαίου στις πλάτες μας, η εργατική τάξη και οι λαοί του πλανήτη μετά από δεκαετίες υποχώρησης σημαντικών μερίδων του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, κινούνται και πάλι. Οι εξεγέρσεις της συντάραξαν τα προηγούμενα χρόνια τη Λατινική Αμερική, έφτασαν στις ΗΠΑ, έφεραν μέχρι και ολιγοήμερο κενό εξουσίας στη Σρι Λάνκα, ξαναγέμισαν για δύο εβδομάδες τους δρόμους των ελληνικών πόλεων μετά το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και δίνουν πολύμηνη μάχη στους δρόμους της Γαλλίας με έναν πολύμορφο απεργιακό και συγκρουσιακό αγώνα που δεν λέει να κοπάσει ακόμα και σήμερα, προετοιμάζοντας μία διαφορετική απεργιακή Πρωτομαγιά.

Την ίδια στιγμή η αντεργατική και αντισυνδικαλιστική στρατηγική του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου στην Ελλάδα, που εκφράστηκε εμφατικά από τον περιβόητο νόμο Χατζηδάκη, από τον πολλαπλασιασμό των εργατικών "ατυχημάτων", από τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν στα χωράφια, στα εργοστάσια και στα κάτεργα του τουρισμού, από τις εκδικητικές απολύσεις συνδικαλιστών σε μία σειρά επιχειρήσεων τα προηγούμενα χρόνια αλλά και όσων εργαζομένων απήργησαν για να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις του Μαρτίου δεν έμεινε αναπάντητη. Ένα νέο κύμα μαζικών, και σε πολλές περιπτώσεις νικηφόρων, εργατικών αγώνων συνεχίζει να εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Από τη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και τα Πετρέλαια στην Καβάλα, μέχρι την οινοποιεία Μαλαματίνα στη Θεσσαλονίκη, από την e-Food μέχρι την Cosco, από τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας μέχρι τις κινητοποιήσεις στην Wolt, όπου μετανάστες εργάτες διεκδικούν και αποκτούν ορατότητα. Έχοντας στην πλάτη δεκαετίες αναδίπλωσης της εργατικής τάξης και έκφρασης της αστικής πολιτικής από τη ΓΣΕΕ, οι αγώνες αυτοί μαζί με τις εκατοντάδες μικρές και μεγάλες μάχες που δίνονται καθημερινά σε πολλούς κλάδους, διαψεύδουν όσους βιάστηκαν να μιλήσουν για το "τέλος της ιστορίας", αντιμάχονται και μπλοκάρουν στην πράξη τις νομοθεσίες του κεφαλαίου, δίνουν νέες εμπειρίες ταξικής μάχης στον λαό, μαζικοποιούν και ριζοσπαστικοποιούν εκ νέου τα σωματεία, ως κύτταρα οργάνωσης της τάξης μας.

Ξέρουμε το ότι ζούμε σε μία μακρά περίοδο ήττας, μόνο που πλέον, η παγκόσμια εργατική τάξη μάχεται εκ νέου, κερδίζει τις δικές της εμπειρίες, αντιλαμβάνεται και κατανοεί τα νέα καθήκοντα που ανοίγονται μπροστά της, ενώ στην πλάτη της κουβαλάει και την ιστορία δύο "γεμάτων" αιώνων. Πλέον γνωρίζουμε πως, εν μέσω κρίσης, αποτελεί νομοτέλεια η αύξηση της συχνότητας των κοινωνικών εξεγέρσεων αλλά και των εργατικών αγώνων που δίνονται από εκατομμύρια ανθρώπους που παλεύουν για την επιβίωσή τους στους δρόμους όλου του κόσμου, και αντιλαμβανόμαστε το ότι δεν μπορούν να εμπνευστούν - στις περισσότερες περιπτώσεις - από τις υπάρχουσες επαναστατικές οργανώσεις της κάθε χώρας. Ανθρώπων που μέσα από τους αγώνες τους στο σήμερα χτίζουν πέτρα την πέτρα και γράφουν λέξη τη λέξη, τους νέους σχεδιασμούς και τα νέα προγράμματα επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας που θα απαντάνε στις δικές τους ανάγκες. Ανθρώπων που καρτερούν την είδηση, το παράδειγμα και τη μεγάλη αφήγηση μίας επανάστασης που νίκησε. Μιας μεγάλης αφήγησης και μίας νικηφόρας επανάστασης που, κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο της θρυαλλίδας και να αποτελέσει έναρξη ενός ντόμινο επαναστάσεων που θα σάρωσει την αστική εξουσία σε δεκάδες χώρες. Η απαισιοδοξία που γεννούν οι πολλές δεκαετίες ήττας, χωρίς ολοκληρωμένες επαναστάσεις, η αποδιοργάνωση των εργατικών κινημάτων στον δυτικό κόσμο, η ιδεολογική ηγεμονία του αστισμού και μέσα στα επαναστατικά ρεύματα, η υποχώρηση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες που δίνει χώρο σε σκοταδιστικές δυνάμεις να καλύψουν αυτό το κενό, δεν στέκεται μόνη της. Δίπλα της κι απέναντί της ορθώνεται τόσο η αισιοδοξία της βούλησης των ίδιων των λαών, όσο και η ίδια η διαπαιδαγώγηση, το ατσάλωμα και η δημιουργία - ακριβώς μέσα από τις δοσμένες συνθήκες που επικρατούν - των νέων προλεταριακών εφόδων στον ουρανό που κυοφορεί η εποχή μας. Οι ηττημένες εξεγέρσεις, οι αγώνες που έμειναν στα μισά του δρόμου, αλλά και η, ανά περιόδους, σιωπή που κυριαρχεί, είναι οι παράγοντες που σμίγουν τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, που τους διδάσκουν εκ νέου τον τρόπο να παλεύουν, που επαναφέρουν στο προσκήνιο την αναγκαιότητα της οικοδόμησης ταξικών επαναστατικών οργανώσεων δεμένων με τα προβλήματα του λαού, που κάνουν επιτακτική την διεθνιστική αλληλεγγύη και προσέγγιση της ταξικής πάλης.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να υπομένουμε την ακρίβεια, τους μισθούς πείνας, τις εξώσεις, τις ταπεινώσεις στις δουλειές, την νομοθεσία που συντάσσεται στα γραφεία της ΕΕ, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, τη μετατροπή του ελλαδικού χώρου σε απέραντη νατοϊκή βάση, τους πολέμους τους. Δεν έχουμε κανένα λόγο να έχουμε εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, να καρτερούμε τις αλλαγές που έχουμε ανάγκη από τις εκλογές του αστικού πολιτικού συστήματος. Έχουμε κάθε λόγο να κάνουμε τους κυρίαρχους να φοβούνται ξανά το φάντασμα των εργατικών και λαϊκών επαναστάσεων, της δράσης του οργανωμένου προλεταριάτου.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Όλοι και όλες στις διαδηλώσεις:

Δευτέρα 1 Μάη | Αθήνα, 11.00 Προπύλαια | Θεσσαλονίκη, 11.00 Καμάρα

κάλεσμα : Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση | diarexkis-agonexas@riseuexp.net


ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

την εκμετάλλευση, τον πόλεμο, τη φτώχεια, την καταστολή

137 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο και την άγρια απεργία τον Μάη του 1886 τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο πόλεμος μεταξύ κυρίαρχων και εκμεταλλευόμενων εξακολουθεί να υφίσταται σε ολόκληρο τον πλανήτη, που αποτελεί ένα διαρκές πεδίο σύγκρουσης όπου θα επιβιώσει ή το απάνθρωπο κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα ή οι κοινωνίες. Από τη μία η Εξουσία και όσα αυτή φέρει- ιεραρχία, ανισότητα, εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, λεηλασία της φύσης, φτώχεια, αποκλεισμοί, δολοφονίες, αρρώστιες, πόλεμοι -και από την άλλη, η Κοινωνία που ασφυκτιά υπό το βάρος της βαρβαρότητας της κυριαρχίας και όλοι όσοι αντιστέκονται στη δυστοπία που επιχειρείται να επιβληθεί απ' άκρη σε άκρη αυτής της γης και παλεύουν για τη δημιουργία ενός κόσμου Ελευθερίας, Ισότητας, Αλληλεγγύης, ενός κόσμου που θα χωρά πολλούς κόσμους.

Γιατί η οργάνωση των κοινωνιών από το υπάρχον σύμπλεγμα εξουσίας δεν είναι αποτέλεσμα μίας αμοιβαίας συμφωνίας μεταξύ των δύο μερών (που έστω κακοφόρμισε όπως διατείνονται οι χαμαιλέοντες της ρεφορμιστικής αριστεράς) αλλά συνθήκη που επιβλήθηκε πάνω στην ανθρωπότητα μέσω αιματηρών μαχών. Όσο λοιπόν, κι αν επιχειρείται να εδραιωθεί η αντίληψη πως οι κοινωνίες είναι που έχουν ανάγκη το Κράτος και τα Αφεντικά, όσο κι αν επιχειρείται να ταυτιστεί η διάσωση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος- μέσω συνεχών στρεβλών αφηγημάτων -με την επιβίωση του ανθρώπινου γένους και της φύσης, δεν είναι παρά ολοφάνερο πως για την επιβίωση των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, για την αύξηση των κερδών τους και τη γενίκευση της κυριαρχίας τους, απαραίτητη είναι η ύπαρξη του φυσικού κόσμου- και η συνακόλουθη πλήρης αφαίμαξή του -και όχι το αντίθετο.

Και αυτό είναι κάτι που αποκαλύπτεται όλο και πιο καθαρά την τελευταία περίοδο της επέλασης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού: με τη διαρκή όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, τη γενίκευση της φτώχειας και της ανέχειας, με το ξέσπασμα πολέμων που ρημάζουν τόπους και έχουν ως αποτέλεσμα τη μαζική δολοφονία ανθρώπων και τον βίαιο εκτοπισμό τους, τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους πνιγμούς στη Μεσόγειο και στα σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο, με τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από τους πραιτοριανούς του κράτους μέσα στις δυτικές μητροπόλεις, με τη διάχυση της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, τη καλλιέργεια του συντηρητισμού, της εξατομίκευσης, την επιβολή όρων ζούγκλας και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, με την ολοένα και βιαιότερη καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και τη δημιουργία ενός όλο και ασφυκτικότερου πλέγματος ελέγχου και επιτήρησης που δεν στοχεύουν παρά στην υποταγή των κοινωνιών στους σχεδιασμούς Κράτους και Κεφαλαίου.

Στον ελλαδικό χώρο η ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας, παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- που έσπειρε αυταπάτες, καπηλεύτηκε τους αγώνες της προηγούμενης περιόδους, συνέτριψε τα κινήματα και προχώρησε απρόσκοπτη στο βάθεμα του νεοφιλευθερισμού - επιχείρησε με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα να μετασχηματίσει πλήρως όλα τα κοινωνικά πεδία. Το ξέσπασμα και η διάδοση δε της θανατηφόρας ασθένειας του Covid-19 επιτάχυνε το σύνολο των αναδιαρθρώσεων που εδώ και δεκαετίες ήθελε να επιβάλλει το ελληνικό κράτος. Έτσι προχώρησε στη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και στην είσοδο της αστυνομίας στις σχολές, ψήφισε αντιπεριβαλλοντικούς νόμους, άνοιξε το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας και της δημόσιας υγείας, ψήφισε νόμους περιστολής των διαδηλώσεων, παρέδωσε στα ιδιωτικά συμφέροντα δημόσιους χώρους, πάρκα και πλατείες, εξέδωσε προεδρικά διατάγματα που θίγουν τόσο την αναγνωρισμένη κατάρτιση όσο και τα εργασιακά δικαιώματα του χώρου των καλλιτεχνών, ποινικοποίησε τη συνδικαλιστική δράση, αυστηροποίησε τους όρους για την κήρυξη απεργίας, κατήργησε το 8ωρο και τις συλλογικές συμβάσεις, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες δολοφονούνται στα κάτεργα της ταξικής εκμετάλλευσης για την κερδοφορία των αφεντικών. Παράλληλα, προκειμένου να επιτύχει τους σχεδιασμούς του όξυνε την καλλιέργεια των συντηρητικών ανακλαστικών της κοινωνίας και την κρατική καταστολή και τρομοκρατία στοχεύοντας στο τσάκισμα των κοινωνικών αντιστάσεων και στην επιβολή σιγής νεκροταφείου στην κοινωνία: βασανίζοντας, ξεγυμνώνοντας, απειλώντας με βιασμό και ξυλοκοπώντας νεολαίους/ες στο δρόμο και στις πλατείες, εκκενώνοντας καταλήψεις, διώκοντας και στήνοντας δικαστικές σκευωρίες απέναντι σε αναρχικούς και αγωνιστές/στριες, διαλύοντας συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, βιάζοντας στα Α.Τ. και στα αστυνομικά μπλόκα, ξεπλένοντας βιαστές και συγκαλύπτοντας κυκλώματα trafficking, εκτελώντας Ρομά, εξαθλιώνοντας πρόσφυγες και μετανάστες και δολοφονώντας τους στα σύνορα και στο Αιγαίο.

Το ποια είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής για τους δυνάστες μας, καθώς και οι συνέπειες της ίδιας της ύπαρξής τους πάνω στις ζωές μας αποκαλύπτεται κάθε φορά με όλο και εφιαλτικότερο τρόπο μέσα από τις πολυάριθμες κρατικές δολοφονίες, που εν ριπή οφθαλμού βαφτίζονται «ατυχήματα» από τα συστημικά ΜΜΕ, τα τσιράκια και τους εκφραστές της κυρίαρχης προπαγάνδας. Το πρόσφατο τραγικό γεγονός της μετωπικής σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη, στην κεντρικότερη σιδηροδρομική αρτηρία της χώρας -που λίγο καιρό πριν διατείνονταν η κυβέρνηση πως αναβαθμίστηκε- ήταν το αποτέλεσμα του ξεπουλήματος (επί Σύριζα) και των ιδιωτικοποιήσεων (που συνέχισε η ΝΔ) και του πραγματικού στόχου κράτους και ιδιωτικών εταιριών που δεν είναι η ικανοποίηση των αναγκών των πληβείων αλλά η αύξηση της κερδοφορίας του ίδιου του συστήματος. Ενώ η επακόλουθη διαχείριση από τα κυβερνητικά επιτελεία και το προεκλογικό πανηγύρι που εκκίνησε από όλα τα κόμματα- πάνω στις πλάτες των δεκάδων νεκρών, των οικογενειών που έχασαν του ανθρώπους τους, των επιζώντων που στιγματίστηκαν για μια ζωή από αυτή τη νύχτα τρόμου και ολόκληρης της κοινωνίας που πάγωσε από τη σφοδρότητα του χτυπήματος στα σπλάχνα της -αποκαλύπτει την υποκρισία των δακρύων τους, όσο κι αν επιχειρούν να πλασαριστούν το κάθε ένα πολιτικό κόμμα ως κάτι διαφορετικό και να διεκδικήσει διαφορετικό μερίδιο από την πίτα, στοχεύουν σύσσωμοι αποκλειστικά στην επανανομιμοποίηση του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος, στον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας πως αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνο για τις κρατικές δολοφονίες και πως όσο θα συνεχίζει να υπάρχει αμέτρητες ζωές θα θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας και του κοινωνικού ελέγχου.

Στον αντίποδα του κόσμου της βαρβαρότητας, του κόσμου της Εξουσίας, σηκώνουν ανάστημα οι κοινωνικές δυνάμεις. Από τις μαζικές κινητοποιήσεις και απεργιακές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα με αφορμή το κρατικό- καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη μέχρι τον αγώνα που ξέσπασε στο χώρο των καλλιτεχνών από τον Δεκέμβρη του '22 με βάση το ΠΔ85/2022 που υποβάθμιζε τις καλλιτεχνικές σχολές, ακρωτηρίαζε τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο χώρο των τεχνών και προωθούσε την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Ενάντια σε αυτό το προεδρικό διάταγμα υψώθηκε ένα κύμα αυτοοργανωμένων αντιστάσεων, με αφετηρία το σπουδαστικό σώμα των δραματικών σχολών, που εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα με καταλήψεις σχολών και θεατρικών σκηνών, με συνελεύσεις, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις. Ένας αγώνας που διήρκησε κοντά τέσσερις μήνες, που επιχειρήθηκε και να αποκρυφτεί, και να φιμωθεί και να κηδεμονευτεί από τους συνήθεις θεσμικούς παράγοντες και γραφειοκράτες. Έναν αγώνα που σε ένα βαθμό- με πιο χαρακτηριστική την παγκαλλιτεχνική πορεία που άλλαξε το περιεχόμενό της μπροστά στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών και την επί 18 ημέρες κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ που καταλήφθηκε από την Κίνηση Φοιτητ(ρι)ών, Σπουδαστ(ρι)ών για την ελευθεριακή οργάνωση στη βάση, στο πλαίσιο ενός κοινού αγώνα ενάντια στο ΠΔ 85, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τη δολοφονική κερδοσκοπική πολιτική που οδήγησε στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και εκκενώθηκε στις 30 Μαρτίου από τις αστυνομικές δυνάμεις έπειτα από τη συγκατάθεση του Πρύτανη -μπόρεσε να συνδέσει τους επιμέρους αγώνες και τις συλλογικές αγωνίες της κοινωνίας.

Για τους εργαζόμενους και τους άνεργους, για όλους εμάς τους καταπιεσμένους/ες η εξέγερση των εργατών του Σικάγο και η άγρια απεργία τους τον Μάη του 1886 δεν είναι απλά σελίδες στα βιβλία ιστορίας, ούτε αφορμή για επετειακές εκδηλώσεις, αλλά αποτελούν πηγή έμπνευσης για τις καθημερινές μάχες που δίνουμε απέναντι στο καθεστώς εκμετάλλευσης και υποταγής. Η ιστορική μνήμη της Πρωτομαγιάς παραμένει ζωντανή και παρούσα στις συλλογικές μας αντιστάσεις, στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και τις εξεγέρσεις της εποχής μας. Άλλωστε οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι εργάτες του Σικάγο συνέδεσαν τον αγώνα για το οχτάωρο με την συνολικότερη κριτική απέναντι στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού, με τα συνδικάτα τους να διακηρύσσουν πως «όλη η γη αποτελεί κοινωνική κληρονομιά, ο πλούτος είναι δημιούργημα της εργασίας, δεν μπορεί να υπάρχει καμία αρμονία ανάμεσα στους εργάτες και το κεφαλαίο, κάθε εργάτης οφείλει να αποσπαστεί από τα καπιταλιστικά πολιτικά κόμματα και να αφοσιωθεί στο συνδικάτο». Έτσι και οι αγωνιζόμενοι/ες του σήμερα οφείλουμε να συνδέουμε, τους αγώνες που δίνουμε για ζωή και αξιοπρέπεια, με το συνολικό όραμα για την ανατροπή της μισθωτής σκλαβιάς, του κράτους και του καπιταλισμού.

Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που διεκδίκησαν και πάλεψαν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση μας δείχνει πως οι προλετάριοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους διαμεσολαβητές της ταξικής πάλης. Ό,τι έχουν να κερδίσουν θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων τους. Μόνο η συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, η κοινωνική απαλλοτρίωση του πλούτου που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και απομυζά μια κάστα εξουσιαστών και η οργάνωση του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση για έναν κόσμο κοινοκτημοσύνης, ειρήνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας μπορούν να δικαιώσουν τους πόθους και τις πραγματικές ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.

Απεργιακή διαδήλωση: Δευτέρα 1η Μάη, Προπύλαια, 11.00

Καμιά εμπιστοσύνη - καμιά συμμετοχή στις κάλπες της ανάθεσης και της υποταγής

Απεργίες- Διαδηλώσεις- Καταλήψεις- Συγκρούσεις

ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

πηγή : email που λάβαμε στις 26 Απριλίου 21h


Απεργιακή Εργατική Πρωτομαγιά ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ των δολοφόνων

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά πραγματοποιείται σε μια συγκυρία βαθιάς οικονομικής ύφεσης και πολιτικής κρίσης για τον αστισμό. Η βαθιά οικονομική κρίση που ταλανίζει τους καπιταλιστές παγκοσμίως δεν ξεπερνιέται και τα δείγματα του άμεσου μέλλοντος είναι δυσοίωνα. Τη στιγμή που τα οικονομικά μοντέλα αποτυγχάνουν να φέρουν την παραμικρή ανάπτυξη και έχουμε πτωχεύσεις τραπεζικών ομίλων, παρατηρούμε την μετατόπιση των κυβερνήσεων σε ακροδεξιά στρατηγική, ώστε να εφαρμόσουν (αντί-)μεταρρυθμίσεις και να ελέγξουν τις κοινωνικές αντιστάσεις. Το καίριο σε αυτή τη συνθήκη είναι η βαθιά πολιτική κρίση που επίσης αντιμετωπίζει ο παγκόσμιος αστισμός. Ειδικά, στη χώρα μας βλέπουμε την Δεξιά του Μητσοτάκη να τρίζει και να πασχίζει με νύχια και με δόντια πώς θα διασωθεί στις επικείμενες εκλογές. Παράλληλα, τα καπιταλιστικά κέντρα Γαλλία - Αγγλία - Γερμανία σείονται από ταξική αντίσταση, το 2023 μπήκε με παρατεταμένη αγωνιστικότητα και απεργιακές κινητοποιήσεις.

Διαδηλώνουμε απέναντι στην ακροδεξιά κυβέρνηση των δολοφόνων που πρέπει να πέσει εδώ και τώρα. 4 χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη οργανώνει την καταστολή του ταξικού κινήματος, τον ρατσισμό με απελάσεις προσφύγων, αστυνομικές δολοφονίες Ρομά, δολοφονικές επαναπροωθήσεις απο το λιμενικό, επέκταση του φράχτη στον Έβρο, τον εθνικισμό, την πολεμοκαπηλεία, τις αθρώες πολεμικές δαπάνες, την φτώχεια, την ανεργία, την διάλυση των εργατικών σχέσεων και δικαιωμάτων με το ν/σ Χατζηδάκη, τις εργοδοτικές δολοφονίες, την ακρίβεια στην ενέργεια και στα βασικά αγαθά, τους πληστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τους παιδοβιασμούς και τη μαστροπεία από στελέχη της, το φαγοπότι κρατικού χρήματος σε απευθείας αναθέσεις "ημετέρων", τις υποκλοπές και επισυνδέσεις, την διάλυση των δομών πρόνοιας - πρωτοβάθμιας περίθαλψης και του ΕΣΥ, την ιδιωτικοποίηση του νερού, την υποβάθμιση των σπουδών για πληθώρα τομέων, τις πυρκαγιές και τις αντιπεριβαλλοντικές επενδύσεις, την εκμετάλλευση περιοχών natura και η λίστα δεν έχει τελειωμό. 4 χρόνια ακροδεξιάς πρέπει να ανατραπούν, χωρίς αυταπάτες μέσω της εκλογικής ανάθεσης. Η εκλογική πτώση της ΝΔ μπορεί αποτελέσει ένα χτύπημα στο σύστημα που θα το φέρει σε συνθήκη κυβερνητικής αστάθειας, όμως ο αγώνας μας πρέπει να φέρει την εργατική τάξη στο προσκήνιο και να τεθεί το ζήτημα της εξουσίας από την επαναστατική αριστερά. Εμπρος να εκμεταλλευτούμε την αστική κρίση και να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση ανατροπής!

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα έρχεται μόλις λίγες βδομάδες μετά τις μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς. Οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών σε 72 πόλεις που φώναζαν "Δολοφόνοι" και "Κάτω η κυβέρνηση" είναι η μετατροπή της λαϊκής οργής σε αγώνα απέναντι στην ακροδεξιά ΝΔ. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα αναζητά και συντηρεί τρόπο αντίδρασης. Είναι η συνέχεια μιας τετράχρονης πορείας αντιστασης που δεν κάμφθηκε, από τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου (07/2019), την Πρωτομαγιά του 2020 εν μέσω καραντίνας, τις διαδηλώσεις για τη δολοφονία του αφροαμερικανού Φλόυντ (06/2020), την ημέρα καταδίκης της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης στο Εφετείο Αθηνών (10/2020), το Πολυτεχνείο του 2020 υπό απαγόρευση διαδηλώσεων, τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Κουφοντίνα (02/2021), τη λαϊκή εξέγερση της Νέας Σμύρνης για την αστυνομική βία και την καραντίνα (03/2021), τις γενικές απεργίες για το νόμο Χατζηδάκη (06/2021), τις πυρκαγιές (08/2021), τον αγώνα των υγειονομικών σε αναστολή με πολλαπλές κινητοποιήσεις για ενάμιση χρόνο, την παρεμπόδιση εφαρμογής της Πανεπιστημιακή Αστυνομίας και στις 4 προσπάθειες της κυβέρνησης με οριστικό τέλος τον Σεπτέμβρη του 2022, τις κινητοποιήσεις κατά διαστήματα και ανά γειτονιές για τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς γυναικών και τους παιδοβιασμούς, τη γενική απεργία 9/11/2022, τις διαδηλώσεις για τις δολοφονίες των ρομά Σαμπάνη και Φραγκούλη ως τη στήριξη των καταλήψεων των τεχνών, τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες για το έγκλημα των Τεμπών. Το ταξικό κίνημα και οι οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς είναι το μόνο εχέγγυο για τους καταπιεσμένους για μια ρεαλιστική στρατηγική ανατροπής της κυβέρνησης και του καπιταλιστικού συστήματος. Χρειάζεται αποφασιστική κομμουνιστική αριστερά που θα προετοιμάσει και θα οργανώσει την επόμενη Εξέγερση!

Όλοι και όλες στην Απεργιακή Πρωτομαγιά στις 11πμ στα Προπύλαια!

κάλεσμα : ΟΡ.Μ.Α. (ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού)


Ενημέρωση από τη μοτοπορεία ενόψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς & ΚΑΛΕΣΜΑ στην πορεία της Πρωτομαγιάς

από Aνοιχτή συνέλευση για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

Ενημέρωση από τη μοτοπορεία ενόψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς & ΚΑΛΕΣΜΑ στην πορεία της Πρωτομαγιάς, Δευτέρα 1η Μαΐου, 11.00. Προπύλαια / Ρήγα Φεραίου & Πανεπιστημίου

Την Πέμπτη 27 Απριλίου στις 19.00, στήθηκε μικροφωνική και πραγματοποιήθηκε προσυγκέντρωση για τη διοργάνωση μοτοπορείας με αφετηρία το Πεδίο του Άρεως ενόψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Στην προσυγκέντρωση συμμετείχαν 80 περίπου συντρόφισσες και σύντροφοι. Η μοτοπορεία ξεκίνησε στις 20.15 με τη συμμετοχή 40 μοτοσικλετών και κινήθηκε προς την Πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα, με ενδιάμεσους σταθμούς την ΓΣΕΕ, το Υπουργείο Εργασίας, τον ΣΕΒ, την Hellenic trains. Κατά τη διάρκεια της μοτοπορείας αναρτήθηκαν πανό στους ενδιάμεσους σταθμούς και πετάχτηκαν τρικάκια ενώ εκατοντάδες κείμενα μοιράστηκαν κατά τη διάρκεια της προσυγκέντρωσης στο Πεδίο του Άρεως με θετική ανταπόκριση του κόσμου.

Η Aνοιχτή συνέλευση για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη καλεί στην Πορεία της Εργατικής Πρωτομαγιάς στις 11.00 στα Προπύλαια, με σημείο συγκέντρωσης τη διασταύρωση Ρήγα Φεραίου και Πανεπιστημίου. Το μπλοκ της 1ης Μάη θα είναι περιφρουρημένο απέναντι στην κρατική καταστολή.

Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν, με εξέγερση τιμάμε τους νεκρούς μας. Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί.

Καμιά οπισθοχώρηση μπροστά στην κρατική καταστολή και την βία του Κεφαλαίου.

Δυναμώνουμε την πολιτική και οργανωτική μας παρουσία στον δρόμο

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους/ες από την Γαλλία

Αποχή από τις κάλπες/συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Πορεία της Εργατικής Πρωτομαγιάς: Δευτέρα 1/5, 11.00. Προπύλαια / Ρήγα Φεραίου και Πανεπιστημίου.

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1624954/


ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ - ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Φέτος συμπληρώνονται 137 χρόνια από όταν η εργατική τάξη του Σικάγο διεκδίκησε και κέρδισε έπειτα από μαζικούς μαχητικούς δυναμικούς εργατικούς αγώνες την 8ωρη εργασία. Η πρωτομαγιά για το εργατικό-λαϊκό κίνημα του τόπου μας κουβαλάει βαρύ ιδεολογικό-πολιτικό- ταξικό φορτίο.

Σε εποχές σαν την σημερινή, δεν μπορούμε παρά να εμπνεόμαστε από την Ματωμένη Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη με τους νεκρούς καπνεργάτες και τον Γιάννη Ρίτσο να συνθέτει τον Επιτάφιο βλέποντας την εικόνα της μάνας που θρηνεί το νεκρό γιο της στο Ριζοσπάστη.

Δεν μπορούμε παρά να στέκουμε προσοχή στους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καισαριανής το 1944 από τους ναζί, σε απάντηση στην εκτέλεση του Γερμανού διοικητή των SS στην Λακωνία.

Η πρωτομαγιά, το σημείο πολιτικής και υλικής επικράτησης της τάξης μας, αποτελούσε και αποτελεί σημείο σκληρής αντιπαράθεσης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ένα ταξικό αγκάθι μαζί με όλες τις κατακτήσεις που φέρει και που πρέπει να ξεριζωθεί από το σώμα της εκμεταλλεύτριας τάξης.

Η φετινή Πρωτομαγιά δεν μπορεί να τοποθετηθεί έξω από τις καπιταλιστικές - κρατικές δολοφονίες στα Τέμπη. Με το αίμα 57 νεκρών στα χέρια της, η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται τις ευθύνες της, πιστεύοντας ότι έκανε το «καθήκον» της με την παραίτηση του Καραμανλή και με το πόρισμα για τα Τέμπη το οποίο προσπαθεί να κουκουλώσει τόσο τις ευθύνες της ιταλικής κεφαλαιοκρατίας όσο και του ελληνικού αστικού κράτους και των κυβερνήσεων του. Από την άλλη, συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του σε μια προσπάθεια να την «βγάλουν καθαρή» εν όψει εκλογών πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, με το συμπέρασμα στα μάτια του λαού του τόπου μας να είναι ένα: Όλοι μαζί το κάνανε.

Οι ιδιωτικοποιήσεις, τα μνημόνια, η νεοφιλελεύθερη πολιτική, η εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και η υπακοή στις επιταγές των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ οδηγούν τον εργαζόμενο λαό στη φτώχεια, την εξαθλίωση και στον θάνατο.

Από τα μνημόνια μέχρι το νομοσχέδιο που ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού, η οικονομική, πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική εξάρτηση της χώρας διαλύει την δυνατότητα επιβίωσης της εργατικής τάξης και του λαού, την σέρνει σε πόλεμο, σκορπάει θάνατο, αποκόπτει την δυνατότητα πρόσβασης στη δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, ρεύμα και νερό.

Οι συνδικαλιστικές-λαϊκές ελευθερίες τσακίζονται και τα μέτρα καταστολής φασιστικοποιούνται, για να επιβληθεί η πολιτική του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

Το ήδη αυξημένο κόστος ζωής, γίνεται ακόμη πιο δυσβάσταχτο για την εργατική τάξη, η ακρίβεια και η ενεργειακή φτώχεια γιγαντώνονται σαν αποτέλεσμα της Ρωσο-Νατοϊκής σύγκρουσης. Η ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση για τον εργαζόμενο λαό βρίσκεται προ των πυλών.

Η πολεμοκάπηλη κυβέρνηση της εξαρτημένης άρχουσας τάξης και του διεθνούς ιμπεριαλισμού, μας σέρνει στην πολεμική σύρραξη του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού με ηγέτιδα δύναμη τις ΗΠΑ, στηρίζει πολιτικά-ηθικά-οικονομικά και στρατιωτικά το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου.

Απέναντι στην λαίλαπα της φτώχειας, της εξαθλίωσης, του πολέμου, της συρρίκνωσης των συνδικαλιστικών-λαϊκών ελευθεριών, όλος ο λαός με μπροστάρη την εργατική τάξη θα πρέπει να δώσει μαζικά και μαχητικά κάθε μάχη, στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, για να κερδίσει την ζωή που του αξίζει. Απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία και αριστοκρατία, που στέκεται απέναντι στις ανάγκες της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, οφείλουμε να υψώσουμε το ανάστημά μας με οργάνωση στα Σωματεία και τα Συνδικάτα και την ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής-λαϊκής πάλης, με το θέριεμα της ταξικής αλληλεγγύης και του αγώνα απέναντι στην εργοδοσία.

Η φετινή Πρωτομαγιά να αποτελέσει σταθμό μαζικοποίησης και ενδυνάμωσης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για τον δυναμικό-πολύμορφο-μαχητικό-παλλαϊκό αγώνα που πρέπει να ξεσπάσει για ψωμί-παιδεία-υγεία-ελευθερία-ειρήνη και αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ-ΕΕ, κόντρα στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό και στους επίδοξους ροζ σωτήρες.

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία να διαδηλώσουμε μαζικά και δυναμικά την 1η του Μάη, να τιμήσουμε την Κόκκινη Πρωτομαγιά, τους νεκρούς και τις νεκρές της τάξης μας, να στήσουμε τις βάσεις για την οργάνωση μαζικού-μαχητικού- πανεργατικού παλλαϊκού κινήματος για ψωμί-παιδεία-υγεία-ελευθερία-ειρήνη και αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ.

11:00 Προπύλαια Απεργιακή Συγκέντρωση - Διαδήλωση τιμής στην Κόκκινη Πρωτομαγιά και πάλης στο σήμερα.

16:00 Πλατεία Πρωτομαγιάς. Λαϊκό Γλέντι για την νικηφόρα έκβαση του αγώνα για επαναπρόσληψη των δύο συντρόφων μας, εκδικητικά απολυμένων έπειτα από την Πανεργατική Απεργία της 9ης Νοέμβρη. Οι αγώνες μπορούν να νικούν με ταξική αλληλεγγύη, Οργάνωση και ανυποχώρητη πάλη.

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ- ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΝΑΤΟ - ΕΕ

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕΣ ΜΗΝ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ- Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ- ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Συγκέντρωση - Διαδήλωση: Δευτέρα 1Μάη στις 11:00 - Προπύλαια

Πολιτικός Χώρος ''Ηλέκτρα Αποστόλου''

πηγή : https://www.facebook.com/people/Πολιτικός-Χώρ…


1Η ΜΑΗ: ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ - ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ - ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ

Συμπληρώνονται 137 χρόνια από την στιγμή της πολιτικής και υλικής επικράτησης του 8ωρου ως κατάκτηση της εργατικής τάξης απέναντι στην κεφαλαιοκρατική τάξη που κρατάει τα μέσα παραγωγής στα χέρια της.

Το αίμα των εργατών του Σικάγου το 1886, άνοιξε τον κύκλο αίματος και αγώνα που στιγματίζει τις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς διεθνώς και εγχώρια.

Το αίμα του Σωτήρη Παρασκευαϊδη την Πρωτομαγιά του 1924, οι νεκροί καπνεργάτες της Πρωτομαγιάς του 1936 που γέννησαν την παλλαϊκή εξέγερση μετά την κηδεία τους και παρέδωσαν την Θεσσαλονίκη για 2 μέρες στα χέρια των εργατών και του λαού.

Η Πρωτομαγιά του '44 που βάφτηκε με το αίμα των κομμουνιστών της Καισαριανής, που δεν λύγισαν στιγμή μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα των ναζί, γνήσια τέκνα του αγώνα για Λευτεριά- Ανεξαρτησία- Λαοκρατία.

Το αίμα του Ισίδωρου Ισιδωρόπουλου στις 30 Απρίλη του 1976 σε αφισοκόλληση για την απαγορευμένη Πρωτομαγιά εκείνης της χρονιάς.

Οι αμέτρητες θυσίες της τάξης και του λαού μας, των κομμουνιστών και των αγωνιστών που έδωσαν στην Πρωτομαγιά το κόκκινο χρώμα σαν σπορά του νέου κόσμου που οραματιζόμαστε, μας καλούν για νέο αγώνα απέναντι στην συντριπτική επίθεση που βιώνει η εργατική τάξη και ο λαός μας.

Η φετινή πρωτομαγιά εντάσσεται μέσα στο πλέγμα των εγχώριων εκλογών, των καπιταλιστικών-κρατικών δολοφονιών των Τεμπών και του εν εξελίξει Γ Παγκοσμίου Πολέμου χαμηλής έντασης με επίκεντρο την Ουκρανία.

Ο εργαζόμενος λαός Πανελλαδικά βγήκε κατά δεκάδες χιλιάδες στον δρόμο για να αντισταθεί απέναντι στην πολιτική της εξάρτησης,της υποτέλειας,των ιδιωτικοποιήσεων και του θανάτου.

Η αδυναμία να δημιουργηθεί ένα πολιτικό-κινηματικό μπλοκ δυνάμεων που να διαχωρίσει τον λαό από την σοσιαλδημοκρατία και τον ρεφορμισμό, επέδρασε καταλυτική ώστε η λαϊκή οργή να μην αποκτήσει χαρακτήρα Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας και ανατροπής της κυβέρνησης του πολέμου, της φτώχειας, της υποτέλειας και του θανάτου.

Οι συγκεκριμένες εκλογές δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στον εργαζόμενο λαό και την νεολαία, που μόνο μέσα από την όξυνση των εργατικών-λαϊκών αγώνων μπορούν να κερδίσουν μια ζωή με πραγματικά δικαιώματα και προκοπή.

Ο δομικός χαρακτήρας της κρίσης του συστήματος και η παγκόσμια σύρραξη με επίκεντρο την Ουκρανία για να διατηρήσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός την παγκόσμια ηγεμονία του βρίσκουν ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα συνένοχο και η νατοϊκή κυβέρνηση( αυτοδύναμη ή συνεργασίας) που θα προκύψει θα βαθύνει το σύγχρονο σφαγείο απέναντι στον λαό μας.

Το ψωμί- η υγεία-η παιδεία-οι συγκοινωνίες- η λαϊκή στέγη- το ρεύμα-το νερό- οι λαϊκές ελευθερίες, η ειρήνη και η ανεξαρτησία απέναντι σε ΝΑΤΟ-ΕΕ, μπορούν να επιβληθούν μόνο μέσα από την συγκρότηση ενός πανεργατικού-παλλαϊκού κινήματος σε αντιφασιστική-αντι ιμπεριαλιστική βάση που να τσακίσει ολοκληρωτικά την πολιτική της υποτέλειας,της φτώχειας,της εξαθλίωσης,του πολέμου και του θανάτου που υπηρετούν τα αστικά πολιτικά Κόμματα και το Σύστημα τους.

Μέσα από την συνένωση όλων των ζωντανών πολιτικών δυνάμεων του τόπου και της προκοπής που αντιλαμβάνονται αυτά τα αιτήματα και τις αιχμές, σε ένα πλατύ παλλαϊκό αντιφασιστικό-αντι ιμπεριαλιστικό μέτωπο για το τσάκισμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας.

Το σμίλεμα των δεσμών με τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία, η ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης σε τάξη για τον εαυτό της χέρι- χέρι με ανασυγκρότηση του επαναστατικού κομμουνιστικού υποκειμένου, περνάει μέσα από την ζωτική ανάγκη ενδυνάμωσης της κατεύθυνσης της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας σαν μονόδρομο ταξικής επιβίωσης για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Η φετινή Πρωτομαγιά πρέπει να αποκτήσει πανεργατικό-παλλαϊκό χαρακτήρα και να ξεφύγει από τον προεκλογικό χαρακτήρα και τις λογικές καταγραφής, απεργούμε, διαδηλώνουμε, με ψηλά τις κόκκινες σημαίες, αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε, οξύνουμε την ταξική πάλη και πριμοδοτούμε την συνέχιση της αγωνιστικής ανάτασης του λαού.

Η εργατική τάξη δεν έχει τίποτα να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες της. Κομμούνα, Οκτωβριανή Επανάσταση, Κινέζικη Επανάσταση, Κουβανική Επανάσταση, Βιετναμέζικη Επανάσταση, όλες οι μεγάλες εθνικοαπελευθερωτικές και αντι αποικιακές επαναστάσεις του 20ου αιώνα αποδεικνύουν πως υπάρχει ένας άλλος δρόμος, με την εργατική τάξη και τον λαό στην εξουσία, γιατί η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην επαναστατική ανατροπή του συστήματος για Λευτεριά-Ανεξαρτησία-Σοσιαλισμό, αυτό είναι το πανανθρώπινο έπαθλο στο οποίο βρίσκονται τα όνειρά μας.

Συμμετέχουμε-Στηρίζουμε-Καλούμε σε πλατιά συμμετοχή στο Μπλοκ του Πολιτικού Χώρου Ηλέκτρα Αποστόλου: Δευτέρα 1 Μάη, 11:00 Προπύλαια

Καλούμε ολόκληρο το λαό και την εργατική τάξη, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια, στο λαϊκό γλέντι που διοργανώνει ο Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου» την 1η του Μάη στις 16:00 στην Πλατεία Πρωτομαγιάς για την νικηφόρα έκβαση και την κατάκτηση του στόχου της επαναπρόσληψης των δύο απολυμένων συντρόφων μας εργατών πρασίνου Κωστή Α και Σπύρου Δ.

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ-ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Λαϊκή Δράση - Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών

πηγή : https://www.facebook.com/laikidrasi/


Καλούμε στο μπλοκ της "Ανοιχτής συνέλευσης για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη" στην πορεία της Πρωτομαγιάς

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

Αυτήν τη στιγμή μπορεί να πατάτε τις σπίθες, αλλά εδώ, εκεί, πίσω σας και μπροστά σας και παντού, φλόγες θα ανάβουν. Είναι μια υπόγεια φωτιά που δεν μπορείτε να τη σβήσετε. Η Γη καίγεται κάτω απ' τα πόδια σας»... ...«Θα έρθει η στιγμή που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα». August Spies (στη δίκη και την αγχόνη) 1887

Σε κάθε Πρωτομαγιά, αλλά ακόμη περισσότερο σε αυτή που έρχεται, μέσα σε μια περίοδο εκτεταμένης επίθεσης κρατών και κεφαλαίου ενάντια στις κοινωνίες, τα κινήματα οφείλουν να βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα. Ιδιαίτερα σήμερα, ο κοινωνικός και ταξικός ανταγωνισμός βρίσκονται σε μια φάση κορύφωσης της έντασης. Στη Γαλλία η σύγκρουση ανάμεσα στην νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Macron και μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, συνδικάτων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων αγγίζει τα όρια της εξέγερσης. Στη Γερμανία προετοιμάζεται μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες σε ευρωπαϊκό έδαφος εντάσσεται και το ευρύ κίνημα αλληλεγγύης ενάντια στο καθεστώς εξόντωσης που έχει επιβληθεί στον Αλφρέντο Κόσπιτο με την ειδική συνθήκη αιχμαλωσίας 41bis, σε κελιά βασανιστηρίων. Σε κάθε σημείο του πλανήτη ο κοινωνικός και ταξικός ανταγωνισμός εκφράζεται στους δρόμους και στους αγώνες ενάντια στην ακραία υποβάθμιση των ζωών μας σε κάθε πτυχή αυτών. Σε επίπεδο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, έμφυλο, ταρακουνώντας τους πυλώνες της εξουσίας.

Στον ελλαδικό χώρο, το έγκλημα στα Τέμπη, σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, με όλα τα ληστρικά μέσα που αυτή εμπεριέχει, σε βασικούς πυλώνες της κοινωνικής δραστηριότητας δομών και υποδομών, αποτέλεσε την έκθεση αυτού του συστήματος και την αναζωογόνηση των επιβιωτικών κοινωνικών αντανακλαστικών, απέναντι σε μια κατάσταση κοινωνικής καταπίεσης και ταξικής εκμετάλλευσης, πρωτοφανούς στην ύστερη νεωτερικότητα. Τα χαρακτηριστικά που αναδείχθηκαν δεν ήταν αποκλειστικά ανθρωπιστικά, αλλά ταυτόχρονα κοινωνικά και ταξικά, φέρνοντας στους δρόμους μεγάλα κομμάτια νεολαίας, εργαζομένων κτλ.. Σε αυτό το νέο κύκλο κοινωνικού ανταγωνισμού που άνοιξε με το αίμα 57 και πλέον ανθρώπων, δίνοντας αφορμή για αλλεπάλληλες απεργίες, πορείες και συγκρούσεις, η 1η Μαΐου αποτελεί την πρώτη ιστορική αγωνιστική μας συνάντηση. Μια συνάντηση ριζωμένη στην ταξική συνείδηση και στο κοινωνικό φαντασιακό χιλιάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ανά τον κόσμο.

Αποτελεί κορυφαία αντίφαση το πως ενώ οι αγώνες της εργατικής πρωτομαγιάς με επίκεντρο το Σικάγο έχουν αγκαλιαστεί παγκόσμια από όλα τα κινήματα, μετά από 137 χρόνια το αναρχικό κίνημα εξακολουθεί να δυσκολεύεται να βρει τον εαυτό του μέσα στις μάζες των ταξικά καταπιεσμένων και τους αγώνες τους, τουλάχιστον εντός του ελλαδικού χώρου. Η παρουσία αναρχικών τη μέρα αυτή στον ελλαδικό χώρο, μπορεί να είναι σταθερή, αλλά παρουσιάζει ελλείμματα από άποψη μαζικότητας και συμμετοχής συντρόφων και συλλογικοτήτων στις διαδικασίες συνοργάνωσης, γεγονός που αντανακλάται και στο πεδίο του δρόμου. Για εμάς οι επετειακές συναντήσεις, είτε αυτές αποτελούν κεκτημένα του ευρύτερου κινήματος είτε όχι, δεν φέρουν μνημόσυνο ή επετειακό χαρακτήρα, αλλά αποτελούν ραντεβού ανασυγκρότησης και υπόσχεση αντεπίθεσης των καταπιεσμένων, λειτουργώντας συμπληρωματικά και συνδετικά στο κάδρο της ιστορίας των αγώνων μας.

ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ BLOCK

Δεν καλούμε τυχαία σε μια ανοιχτή συνάντηση για την συγκρότηση οργανωμένου μπλοκ. Για εμάς όχι μόνο η κοινή συνάντηση αλλά και συνολικά η παρουσία μας στο δρόμο εξαρτάται αλληλένδετα και σε απόλυτο βαθμό με την οργάνωσή μας καθεαυτή. Σήμερα που ο παγκόσμιος μιλιταρισμός επελαύνει σε κάθε πεδίο της ζωής, αν τα κινήματα δε χτίσουν δομές υπεράσπισής τους και δεν οργανώνονται στον δρόμο σε επίπεδο αυτοάμυνας θα αφομοιωθούν από υπέρτερες δυνάμεις, μέσα στη δίνη των γεγονότων. Τα τελευταία χρόνια συντηρείται αντιπαράθεση θέσεων γύρω από την χρησιμότητα ή όχι των οργανωμένων πορειών και περιφρουρήσεων, η οποία έχει οδηγήσει στη συστηματική απαξίωση ενός ακόμη απαραίτητου εργαλείου αγώνα. Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι μόνο οργανώνοντας τους αγώνες μας μπορούν αυτοί να έχουν μια προοπτική. Όλα τα υπόλοιπα είναι στο χέρι μας.

Οι αδυναμίες του ελευθεριακού, αλλά και γενικότερα του ριζοσπαστικού κινήματος, για συγκρότηση προτάσεων αντίστασης και προοπτικής στο δρόμο εκφράστηκαν και στις τελευταίες κινητοποιήσεις. Οι οργανωμένες δυνάμεις που ανέλαβαν να συγκροτήσουν οργανωμένα σώματα περιφρούρησης και παραμονής στο δρόμο, ήταν αυτές που είχαν μια συνεπή στάση, απορροφώντας τις επιθέσεις της καταστολής και διατηρώντας της ασφάλεια και την συνοχή όσων πλαισίωσαν τα μπλοκ.

ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η Πρωτομαγιά δεν εκφράζει απλά και αόριστα τον αγώνα των ταξικά καταπιεσμένων για ρεφορμιστικά προτάγματα. Εφορμώμενη από τα εξεγερτικά γεγονότα των εργατών του Σικάγο το 1886 αποτέλεσαν την κορύφωση σειράς αγώνων των ταξικά καταπιεσμένων της περιόδου. Στο κίνημα αυτό, στο οποίο οι ελευθεριακές ριζοσπαστικές δυνάμεις είχαν ρόλο οργανωτικής και μαχητικής πρωτοπορίας, το πλήρωσαν με αίμα και εκτελέσεις. Το κίνημα του Σικάγο αποτελεί την αντεπίθεση των από τα κάτω στα αφεντικά και τους μισθοφόρους τους ως την τελική κατάρρευση τους. Οι Albert Parsons, George Engel, ο Adolph Fischer, ο August Spies και ο Louis Lingg, ο οποίος έβαλε ο ίδιος τέλος στη ζωή του το προηγούμενο βράδυ, δραστήρια μέλη της Μαύρης διεθνούς και εξέχοντες αναρχικοί μετανάστες αγωνιστές, οι οποίοι εκτελέστηκαν για την υπόθεση της συμπλοκής στο Haymarket, είναι οι δικοί μας νεκροί, οι δικοί μας μάρτυρες, για την υπόθεση της κοινωνικής και πανανθρώπινης απελευθέρωσης.

Η επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου καλεί τις δυνάμεις της αντίστασης να οργανώσουν τις δυνάμεις τους σε κάθε πτυχή του κοινωνικού πεδίου με οργάνωση, μαχητικότητα και συμπεριληπτικότητα των ταξικά καταπιεσμένων, σε μια ενωτική πρόταση συνομοσπονδιακής συνοργάνωσης. Μέσω της συγκρότησης ενός πλατιού συνομόσπονδου κινήματος να χτίσουμε τον δικό μας κόσμο απέναντι στον δικό τους, συλλογικά ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Τα ταξικά σωματεία, οι συλλογικότητες βάσης και γειτονιών, οι πολιτικές συλλογικότητες και οργανώσεις, τα κινήματα δικαιωμάτων και αλληλεγγύης, οι αποφασισμένοι μαχητές, να πορευτούμε συντονισμένα και σε συνεννόηση, με κοινή στρατηγική, καταθέτοντας στον δρόμο το πρόταγμα μας για την ισότιμη ένωση των διαφοροτήτων/ετεροτήτων. Η μαζική και οργανωμένη συμπόρευση χτίζει στο σήμερα τα κινήματα του αύριο, μέσω της ριζοσπαστικοποίησης, της σύνδεσης και της ενίσχυσης των αγώνων. Μέσα στον κόσμο της καπιταλιστικής νεωτερικότητας που καταρρέει καταρρέουμε μαζί του και εμείς, οι μνήμες μας, οι συναντήσεις μας, οι κοινές μας προοπτικές. Σήμερα είναι ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη να βασιστούμε σε ότι ήδη έχουμε, την ιστορία μας, το παρόν μας και ο ένας την άλλη.

Την ίδια στιγμή η κάθοδος στον δρόμο δεν αποτελεί αποκλειστικά πρακτική της δικής μας ταυτότητας, των δικών μας αγώνων, του δικού μας προτάγματος. Αποτελεί ταυτόχρονα μια δήλωση δέσμευσης και αλληλεγγύης στην τάξη μας, των αγωνιστικών δυνάμεων που θα βρεθούν επίσης στον δρόμο από το δικό τους μετερίζι, αλλά και γενικότερα τις εκατοντάδες χιλιάδες που θα βρεθούν στον δρόμο την ίδια μέρα ανά τον κόσμο και τα εκατομμύρια που καταπιέζονται κάτω από την μπότα των κρατών και του κεφαλαίου.

Αν μιλάμε σήμερα για δομική κρίση της καπιταλιστικής νεωτερικότητας δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις εκφάνσεις της. Όχι μόνο τα σημεία ρήξεων, αλλά και τα σημεία αναδόμησης αυτών. Θεωρούμε ότι το βασικό πλαίσιο σήμερα είναι ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος που βρίσκεται εν εξελίξει σε διάφορα μέτωπα πολεμικά οικονομικά, πολιτισμικά κτλ. Οι αναλύσεις και οι θέσεις μας οφείλουν να γίνονται κάτω από το πρίσμα αυτό. Η περίοδος κόβιντ, ο πόλεμος στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, καθώς και οι δομικές οικονομικές κρίσεις αποτελούν κομμάτι αυτού ακριβώς του 3ου Π.Π..

Φανταζόμαστε ότι η σύγκρουση των δύο τρένων πυροδότησε ένα μικρό μπιγκ μπανγκ στο συλλογικό φαντασιακό το οποίο ενεργοποίησε ένα δεύτερο επίπεδο επανάληψης του τραυματικού γεγονότος φαντασιακά και διαλεκτικά στην κοινωνική πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή της σύγκρουσης δύο άλλα τρένα ξεκίνησαν την προδιαγεγραμμένη επανάληψη της πορείας τους προς την σύγκρουση. Το τρένο της κοινωνίας και το τρένο της κυριαρχίας. Αυτά που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε είναι το πότε το που και τελικά τα αποτελέσματα που θα φέρει αυτή. Είμαστε σίγουροι όμως ότι έχει ήδη ξεκινήσει.

Επικεντρωνόμαστε στην ανάδειξη δύο ζητημάτων πάνω σε αυτή την Πρωτομαγιά. Τον ταξικό και διεθνιστικό χαρακτήρα της ως αλληλένδετα μεταξύ τους. Τους δικούς μας αγώνες αλλά και όλων των άλλων ανά τον κόσμο που διαπλέκονται από ένα νήμα διαλεκτικής αλληλεξάρτησης και κοινής προοπτικής. Την ίδια στιγμή που μια σειρά από αγώνες ενώνονται ταυτόχρονα με την σκιά που συνεχίζει να υπάρχει στα κεφάλια των κρατούντων μετά την δολοφονία στα Τέμπη.

Καλούμε στο μπλοκ της "Ανοιχτής συνέλευσης για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη" στην πορεία της Πρωτομαγιάς

1 Μάη

Προπύλαια

Πανεπηστιμίου και Ρήγα Φεραίου

11:00

https://vimeo.com/821793649?share=copy

ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/90781/


[Αθήνα - Προπύλαια] 137 χρόνια από την πρωτομαγιά του Σικάγο... - κάλεσμα στην απεργιακή διαδήλωση της Πρωτομαγιάς

137 χρόνια από την πρωτομαγιά του Σικάγο... - Κάλεσμα της Ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών ενάντια στην ακρίβεια και τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας - ΔΕΥΤΕΡΑ 1η ΜΑΪΟΥ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 11μμ

post image

ΔΕΥΤΕΡΑ 1η ΜΑΪΟΥ - ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ - 11μμ

137 χρόνια από την πρωτομαγιά του Σικάγο δεν ξεχνάμε πως το σύστημα εξουσίας δεν βελτιώνεται, καταστρέφεται

Την 1η Μαίου του 1886, η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων καταθέτει στο κράτος ένα ιστορικό ψήφισμα, με το οποίο διακήρυττε ότι οι οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας, από δω και μπρος. Όλο το προηγούμενο διάστημα, άγριες απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις συντάρασσαν τις αμερικανικές πόλεις, με την συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων εργατών. Στο επίκεντρο του αγώνα βρέθηκε το Σικάγο,όπου η σημαντική παρουσία αναρχικών εργατών, έπαιζε καθοριστικό ρόλο δίνοντας ακόμα πιο δυναμική πνοή στους αγώνες. Το αμερικανικό κράτος, νιώθοντας σημαντική απειλή από αυτές τις κινητοποιήσεις, απαντάει με ένα κύμα τρομοκρατίας. Δημιουργεί μαζί με τα αφεντικά απεργοσπαστικές ομάδες, που είχαν σαν σκοπό να σπάσουν τις πολυήμερες απεργίες, ενώ η αστυνομία επιδίδεται σε βίαιη καταστολή, φυλακίσεις, εξαφανίσεις και δολοφονίες εργατών. Στα πλαίσια αυτής της ταξικής πάλης 8 αναρχικοί (γνωστοί στις αρχές για την δράση τους) συλλαμβάνονται και καταδικάζονται σε θάνατο, εκ των οποίων 4 τελικά θα εκτελεστούν δι' απαγχονισμού.

Στο σήμερα, 137 χρόνια μετά τα γεγονότα του Σικάγο, αποδεικνύεται συνεχώς πως όσο διαιωνίζεται ο κόσμος της εξουσίας η βία πάνω στους από τα κάτω και όσες και όσους αγωνίζονται θα είναι συνεχής. Πολεμικές συρράξεις στην Ουκρανία ,στην Μέση Ανατολή στην Αφρική , οικονομικές και πολιτικές κρίσεις διαρκείας, ενεργειακή κρίση, αντιεργατικά νομοσχέδια που καταργούν χρόνιες διεκδικήσεις, πληθωρισμός και εκτίναξη των τιμών, φτώχεια και εξαθλίωση έχουν γίνει η καθημερινότητα. Η δολοφονία από το κράτος και τα αφεντικά 57 ανθρώπων κατά τη μετωπική σύγκρουση 2 τρένων στα Tέμπη , ήταν ένα ακόμα περιστατικό που έκανε ολοφάνερη την απαξίωση των ζωών μας, της πλήρους έλλειψης κάθε μέτρου προστασίας και συντήρησης χάριν της μείωσης του κόστους και της αύξησης του ποσοστού κέρδους των από τα πάνω. Η δολοφονία αυτή, προκάλεσε την κοινωνική οργή που εκφράστηκε δυναμικά και μαχητικά στους δρόμους μέσα από τις πολυπληθέστερες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών.

Σε μια από τις προσπάθειες να περιορίσουν την οργή που εκφράζονταν στον δρόμο κομματάρχες όλου του πολιτικού φάσματος υπενθύμιζαν πως φτάνει η ώρα των εκλογών όπου εκεί «με την σωστή ψήφο θα εξασφαλίσουμε πως τα προβλήματα μας θα λυθούν». Οι εκλογές αποτελούσαν πάντα βαλβίδα κοινωνικής αποσυμπίεσης στις αστικές δημοκρατίες και διέξοδο από γενικευμένες μακρόχρονες πολιτικές κρίσεις. Νέοι και παλιοί σωτήρες εμφανίζονται για να υποσχεθούν τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας, ριζικές αλλαγές στην οικονομία, αυξήσεις μισθών, ένα ενισχυμένο κράτος πρόνοιας με στόχο να διοχετεύσουν τη συσσωρευμένη κοινωνική οργή στα ακίνδυνα εκλογικά μονοπάτια.

Από τη μεριά μας, ως αναρχικοί/ες δεν είχαμε ποτέ την ψευδαίσθηση ότι είτε οι εκλογές, είτε οποιαδήποτε δεξιά ή αριστερή κρατική διαχείριση μπορούν να επιφέρουν οποιαδήποτε βελτίωση της ζωής μας. Αναγνωρίζουμε ότι οι καθημερινοί, μαχητικοί και αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί/ταξικοί αγώνες, η ταξική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, η συλλογικοποίηση και η οργάνωσή μας σε ταξικά σωματεία βάσης, σε συνελεύσεις γειτονιάς, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, οι απαλλοτριώσεις, οι καταλήψεις στέγης, η βίαιη απάντηση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική βία είναι ο μόνος τρόπος να στηθούν πραγματικά αναχώματα στην κρατική-καπιταλιστική επέλαση.

Πηγή έμπνευσης για να ενισχύσουμε και να βαθύνουμε τους αγώνες μας οι γενικευμένες εξεγέρσεις και συγκρούσεις των τελευταίων ετών σε όλο το μήκος και πλάτος του πλανήτη. Εξεγέρσεις και κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες συχνά με πολύ δυναμικά χαρακτηριστικά, ενάντια στην εκμετάλλευση, τον ρατσισμό, τις έμφυλες διακρίσεις έχουν ξεσπάσει σε πολλές χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ, Μιανμάρ, Καζακστάν, Ιράν, Χιλή κλπ. Ενώ ένας ιδιαίτερα ελπιδοφόρος αγώνας στη Γαλλία το τελευταίο διάστημα με τις γενικές απεργίες, τις μαζικές πορείες και συγκρούσεις να έχουν παραλύσει το γαλλικό κράτος. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα πολλές διαδηλώτριες-ες έχουν τραυματιστεί σοβαρά στις συγκρούσεις με τους μπάτσους μεταξύ αυτών και ο σύντροφος Serge D. που δίνει την μάχη για την ζωή του αυτές τις μέρες.

Οι αγώνες του σήμερα ,οι αγώνες παρελθόντος, οι αγώνες του Σικάγο το 1886 να αποτελέσουν τη σπίθα ώστε να δώσουμε στην διεκδίκηση επαναστατική προοπτική. Να αγωνιστούμε για την κοινωνική και ταξική επανάσταση, και την αναρχία. Μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας .

Μαχητικοί κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες

Καμία συμμετοχή στις εκλογές

Συγκρούσεις απεργίες απαλλοτριώσεις

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών ενάντια στην ακρίβεια και τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1624961/


Ανακοίνωση του ΣΕΡΕΤΕ για την 1η Μάη

Όλοι/ες στην απεργιακή συγκέντρωση στις 11πμ στα Προπύλαια!

Συναδέλφισσες/οι, η φετινή εργατική Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο να βρίσκονται σε μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες. Από τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα και τη Γερμανία μέχρι τη Λατινική Αμερική και την Ασία οι λαοί ξεσηκώνονται ενάντια στην ακρίβεια, τη λιτότητα, την επίθεση στην ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα, τις ιδιωτικοποιήσεις βασικών κοινωνικών αγαθών και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και της φύσης. Όλα αυτά συνοδεύονται από σκληρή καταστολή και πολέμους. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων, συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατικών και άλλων παραλλαγών είναι τόσο ίδιες γιατί εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, εντείνουν την εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης και θέλουν να φορτώσουν την κρίση του συστήματος στις πλάτες των λαών.

Και στη χώρα μας μετράμε τα θύματα της βάρβαρης πολιτικής τους. Σε συνθήκες πολέμου - πανδημίας - οικονομικής κρίσης και πρωτοφανούς έξαρσης της ακρίβειας αλλά και μιας βάρβαρης επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου και Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνέχεια της πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι εργαζόμενοι για ακόμα μία φορά είναι τα θύματα και αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της πολιτικής της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας και των αντεργατικών κυβερνητικών επιλογών που οδηγούν στην καταβαράθρωση των εργατικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών - συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Η απερχόμενη κυβέρνηση με την ανοχή και συναίνεση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης έχει εγκληματικές ευθύνες για την πολιτική που μετράει χιλιάδες νεκρών-στα σύνορα, στα νοσοκομεία, στις ράγες ενώ έχει φροντίσει να εμπλακούμε ολοένα και περισσότερο στα επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ε.Ε, ενώ ταυτόχρονα, σε πλήρη σύμπλευση με τον ΣΕΒ και τους επιχειρηματικούς ομίλους, μοιράζει ψίχουλα νομίζοντας πως με αυτό τον τρόπο θα αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 780 ευρώ, τα διάφορα pass, τα καλάθια της ντροπής αλλά και η επίθεση στο δικαίωμα στην υγεία, τη μόρφωση, την ασφάλιση και άλλα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση, θέλοντας να προλάβει την έκρηξη της εργατικής και λαϊκής οργής εφαρμόζει το αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη και προσπαθεί να βάλει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία και κάθε συνδικαλιστικό δικαίωμα. Με τα δικαστήρια και με καταστολή επιδιώκει να χτυπήσει την οργανωμένη αντίσταση και πάλη των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της, δίνοντας γη και ύδωρ στο κεφάλαιο να αυξήσει την κερδοφορία του.

Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός διευκολύνει ή στηρίζει αυτή την πολιτική καθώς περιορίζεται στα όρια της συναίνεσης του κοινωνικού εταιρισμού. Ενώ ο λαός και νεολαία έβγαιναν στο δρόμο οργισμένοι διεκδικώντας την άρση των δολοφονικών ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων σε κάθε πτυχή της ζωής, τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες ενάντια στην καταστολή, η ΓΣΕΕ έκανε συνέδριο στο Καβούρι στις προδιαγραφές του νόμου Χατζηδάκη και άλλες δυνάμεις αρνούνταν τη συνέχιση και την κλιμάκωση των αγώνων.

Για να ανατραπεί η βάρβαρη επίθεση της κυβέρνησης και της ΕΕ από τους μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες του εργατικού κινήματος.

Η πραγματική απάντηση για τον κόσμο της εργασίας είναι στις φετινές πρωτομαγιάτικες απεργιακές διαδηλώσεις. Το κεφάλαιο θέλει να τα πάρει όλα: τον μισθό, τον ελεύθερο χρόνο, το δικαίωμα στην απεργία, ακόμα και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, με την απειλή του πολέμου και της ανέχειας.

Με αφορμή και την Πρωτομαγιά, είναι περισσότερο κρίσιμη από ποτέ η ανεξαρτησία των αγώνων από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στις διεκδικήσεις αλλά και τη μορφή οργάνωσης, για να δοθεί με όρους ανατροπής η άμεση μάχη για την ανακούφιση από τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής και το κύμα των ανατιμήσεων, για διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων, με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας.

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες πρέπει να βγούμε στην αντεπίθεση για να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Τα σημαντικά βήματα του οργισμένου απεργιακού Μάρτη θα μείνουν στα μισά του δρόμου αν δεν συνοδευτούν από ένα μαχητικό σχέδιο απεργιακής κλιμάκωσης μέσα από την Πρωτομαγιά και αν δεν συνοδευτεί από πρωτοβουλίες συντονισμού σωματείων, εργατικών αγώνων και κινητοποιήσεων.

Κάτω τα κέρδη τους για να ζήσουμε εμείς!

Καλούμε στην συγκέντρωση και κινητοποίηση για την εργατική πρωτομαγιά
1 Μαΐου στις 11 π.μ. στα Προπύλαια.

1η Μάη, μέρα αγώνα, μνήμης, τιμής και ανυπακοής

Για ρήξη και ανατροπή, για νικηφόρους αγώνες

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Πρόεδρος Γραμματέας

Ειρήνη Θάνου Μαρία (Μάνια)
Σωτηροπούλου

Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

πηγή : https://unionresearchers.wordpress.com/2023/0…


Εργατική Πρωτομαγιά -1η Μάη 2023

Δεν είναι αργία, είναι απεργία!

-Να καταργήσουμε τον αντεργατικό νόμο 4808/2021
-Να ανατρέψουμε τις εξοντωτικές πολιτικές της ακρίβειας και της φτωχοποίησης
-Δουλειά για όλα - δεν κάνουμε πίσω στα εργασιακά μας δικαιώματα
-Συμβάσεις αορίστου - αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας
-Κατάργηση του μητρώου εργαζομένων σε ΜΚΟ
-Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστριών. Κανένα εργαζόμενο-καμία μετανάστρια μόνη. Iσα δικαιώματα για όλα
-Η αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο των λαών ενάντια σε όλους του πολέμους των αφεντικών

Αυτοοργανωμένοι, μαζικοί, εργατικοί αγώνες από τα κάτω για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της τάξης μας.

Δεν δίνουμε τίποτα, τα θέλουμε όλα!

Το ΣΒΕΜΚΟ καλεί όλα τα εργαζομένα σε ΜΚΟ, με όποιο καθεστώς και αν δουλεύουν, να συμμετάσχουν μαζικά στην πρωτομαγιάτικη απεργιακή πορεία.
Συγκέντρωση στις 11.00 στα Προπύλαια

ΣΒΕΜΚΟ

πηγή : https://svemko.espivblogs.net/?p=1761


Εργατική Πρωτομαγιά 2023 [Διαδήλωση :: 11πμ, Προπύλαια // Μοτοπορεία :: 1μμ, Π. Άρεως // + ανακοίνωση ΠΕΡΓΑΝ]

Ως Πρωτοβουλία εργαζομένων/ανέργων στα νότια στηρίζουμε:

  • Την Πρωτομαγιάτικη Απεργιακή διαδήλωση στις 11πμ στα Προπύλαια, που οργανώνεται από διάφορα εργατικά σωματεία και άλλες δυνάμεις του ταξικού-κοινωνικού κινήματος
  • Την Απεργιακή συγκέντρωση και μοτοπορεία στη 1μμ, στο Π. Άρεως, που οργανώνεται από τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) / Περισσότερα…

Η απεργιακή εξέγερση της 1ης Μάη του 1886 στο Σικάγο, με κύριο αίτημα την κατάκτηση του οκτάωρου γιορτάζεται διεθνώς σαν μια μεγάλη νίκη του εργατικού κινήματος. Αν όμως η νίκη είναι η επιθυμητή κατάσταση μιας εξέγερσης, τότε αυτή η κατάσταση θα σήμαινε αυτόματα και το τέλος της.

Η συνέχιση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τα εξαντλητικά οκτάωρα και οι απλήρωτες υπερωρίες, οι δυσβάσταχτες και πιεστικές συνθήκες εργασίας με ελλιπή μέτρα ασφαλείας, δεν μας επιτρέπουν να δούμε την ιστορική εκείνη ημέρα της 1ης Μάη ως τέλος, αλλά ως αρχή μιας εξέγερσης , η οποία πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την ολική κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, και που θα σημάνει την ολική απελευθέρωση του ανθρώπου από τον καταναγκασμό του κέρδους.

Τα όπλα του εργατικού κινήματος, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, τα σωματεία, εκτός από την επίθεση των αφεντικών που δέχθηκαν, ενσωμάτωσαν ιεραρχικές δομές, οπότε διαβρώθηκαν και από τα μέσα με την ευγενική συμμετοχή των εργατοπατέρων, οι οποίοι πρόθυμα συνδιαλλέγονταν με τα αφεντικά και συνεπώς αποδυναμώθηκαν. Ωστόσο, ακόμη και έτσι το εργατικό κίνημα με τις δυνάμεις που κατορθώνει να ανακτά κάθε φορά συνεχίζει να αντιστέκεται.

Τα αφεντικά μέσω του αστικού κράτους υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους άλλοτε με νόμους, με τεχνητές οικονομικές κρίσεις, με διάσπαση της εργατικής τάξης και κατακερματισμό της εργασίας, με φασιστικά τάγματα εφόδου, με πολέμους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης για τη δημιουργία μεταναστευτικών ροών, οι οποίες θα αποτελούν πάντα το φθηνό εργατικό δυναμικό και άλλοτε μέσω της κοινωνικής ειρήνης, χρησιμοποιώντας τις παγίδες της εθνικής ενότητας, των εκλογών, της εξουσιαστικής παιδείας ή των μικρών υποχωρήσεων.

Επιπλέον, η εργασία στο σήμερα συνεχίζει να είναι εξαντλητική για τα σώματα και την ψυχική υγεία, πολλοί και πολλές βρισκόμαστε σε ένα διαρκές καθεστώς επισφάλειας ή και ανεργίας, ή και αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε μαύρα και ανασφάλιστοι. Κι ενώ τα πάντα γύρω μας γίνονται πιο ακριβά, η ζωή μας, όπως και η εργασία μας, γίνεται όλο και πιο φθηνή…

Ο Μάης του 1886 και οι αντίστοιχοι Μάηδες που ακολούθησαν θα είναι για πάντα πυξίδα στους αγώνες μας. Από την κάθε μικρή ή μεγαλύτερη μάχη που δίνουμε σε κάθε χώρο δουλειάς ή σε κάθε γειτονιά ή σε κάθε εργασιακό κλάδο ή και συνολικά ως εργατική τάξη. Από κάθε απόπειρα υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων και των ταξικών μας συμφερόντων και από κάθε συλλογική προσπάθεια και διεκδίκηση για την κάλυψη όλων των αναγκών μας. Από την έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης και την αλληλοβοήθεια. Μέχρι την εμβληματική μάχη για την κατάργηση της μισθωτής εργασίας και για να πάρουμε στα χέρια μας τα μέσα παραγωγής και όλο τον πλούτο που παράγουμε, αλλά και τις ίδιες τις ζωές μας.

Να επιτεθούμε στα αφεντικά , όπως επιτίθενται αυτά σε εμάς .

Να μην ζητήσουμε ελαφρύτερα δεσμά, αλλά ολική κατάργησή τους.

Πρωτοβουλία εργαζομένων/ανέργων στα νότια
prwterganenotia.wordpress.com | prwtexerganenoextia@espiexv.net

πηγή : https://prwterganenotia.wordpress.com/2023/04…


ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

"Θάρθει μια εποχή που η σιωπή του τάφου μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα." Σπάιζ

"Όλη η γη αποτελεί κοινωνική κληρονομιά, ο πλούτος είναι δημιούργημα της εργασίας, δεν μπορεί να υπάρχει καμία αρμονία ανάμεσα στους εργάτες και το κεφάλαιο, κάθε εργάτης οφείλει να αποσπασθεί από τα καπιταλιστικά πολιτικά κόμματα και να αφοσιωθεί στο συνδικάτο". Αυτή είναι η πρώτη ιδρυτική διακήρυξη του Κεντρικού Εργατικού Συνδικάτου που βρέθηκε στην πρωτοπορία του αγώνα για τη διεκδίκηση του οκτάωρου προτάσσοντας παράλληλα τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, στο Σικάγο την δεακαετία του 1880. 137 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο τα μέτωπα του ταξικού πολέμου παραμένουν ανοιχτά, πόσο μάλλον σε μια εποχή που η επέλαση του κεφαλαίου στις ζωές μας γίνεται ολοένα και πιο δολοφονική. Τα νοήματα της πρωτομαγιάς επανατοποθετούνται στο σήμερα και οι προλετάριοι του σήμερα, είτε στη Γαλλία, τη Χιλή, την Ελλάδα εξεγείρονται ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που αναδιαμορφώνουν την κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα σε μια τεχνοκρατική δυστοπία.

Σε μια περίοδο βαθιάς συστημικής κρίσης, που οι τραπεζικές φούσκες διαρκώς σκάνε, το χρηματοπιστωτικό σύστημα παράγει πληθωρισμό και συνεπώς ακρίβεια, τα κυρίαρχα μπλοκ εξουσίας χαράζουν τα νέα σύνορα με το αίμα χιλιάδων ανθρώπων βάζοντας μπροστά τις πολεμικές μηχανές, ο καπιταλισμός έχοντας ως Θεό την τεχνολογία επιχειρεί την επιβολή ενός νέου status quo βασιμένο στην πολιτική της προληπτικής αντι-εξέγερσης.

Αυτή η προσπάθεια επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού γίνεται ολοένα και πιο φανερή με τις καθημερινές δολοφονίες συνανθρώπων μας στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στα εργατικά κάτεργα, στις φτωχογειτονιές των πόλεων με τις πρόσφατες δολοφονίες των 16χρονων Νίκου Σιαμπάνη και Κώστα Φραγκούλη, το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη όπου ακόμα και ο ακριβής αριθμός των νεκρών παραμένει θολός.

Γίνεται ολοφάνερη μέσα στα πανεπιστήμια μας όπου η δημόσια και δωρεάν διάσταση του πανεπιστημίου αποτελεί μια ξεπερασμένη αντίληψη που στο όνομα του ορθολογισμού και της προόδου πρέπει να ξεπεραστεί και ως αποτέλεσμα βιώνουμε όλα τα επίπεδα της καταστολής στην ζωή μας. Με την εντατικοποίηση των σπουδών μας και την ανασφάλιστη εργασία των φοιτητών/τριών, γιατί στην Ελλάδα του 2023 κανονικότητα είναι να δουλεύεις μαύρα γιατί έχεις ανάγκη και θέλεις να πάρεις το πτυχίου σου, να μην παίρνεις δώρα και υπερωρίες γιατί περιμένουν άλλοι χίλιοι από πίσω, να μην διεκδικείς τα αυτονόητα γιατί και αν αντιδράσεις το δικαστικό σύστημα θα σε καταπιεί και θα σε εξουθενώσει οικονομικά. Το βιώσαμε τα τελευταία χρόνια με την είσοδο των ΜΑΤ στις σχολές μας και την προσπάθεια τους να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο μέσα στα πανεπιστήμια με αφορμή την "αναγκαία" εφαρμογή του άρθρου για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Την βιώνουμε καθημερινά βλέποντας ότι η ανάγκη μας για παιδεία μετασχηματίζεται σε ανάγκη για κατανάλωση ψευδαισθήσεων ότι ο καπιταλισμός προσφέρει ευκαιρίες ακρκεί να έχεις προσωπικό κίνητρο και να είσαι ανταγωνιστικός.

Απέναντι στην ιδεολογία του ατομοκρατισμού και της δουλοπρέπειας ως αναρχικοί και αναρχικές λέμε ξεκάθαρα ότι μοναδική διέξοδος από αυτή την θανατηφόρα λούπα ενός προκαθορισμένου βίου είναι ο γενικευμένος κοινωνικός ξεσηκωμός, η συλλογική εξέγερση, η οργανωμένη πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση. Με όπλα μας τις απεργίες διαρκείας, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις να χτίσουμε τις ιδεολογικές μας βάσεις και τις δομές που χρειάζεται ένα επαναστικό ακηδεμόνευτο κίνημα ως απάντηση στην πατριαρχική κρατική και καπιταλιστική εξουσία. Και όπως πριν 140 χρόνια έτσι και σήμερα το αναρχικό κίνμημα οφείλει να είναι αυτό που θα παράξει τις πιο ριζοσπαστικές θέσεις και πράξεις μέσα σε αυτόν τον αγώνα. Να ξεφύγει από τα όρια του συντεχνιασμού και του δικαιωματισμού και να συνδέσει τους επιμέρους αγώνες με τον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμού.

Απεργιακή διαδήλωση:
Δευτέρα 1η Μάη, Προπύλαια, 11.00

Αποχή από τις κάλπες
Συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας

πηγή : https://www.facebook.com/story.php?story_fbid…


1 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ| 11:00| Προπύλαια

1 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Την πρωτομαγιά απεργούμε και κατεβαίνουμε στον δρόμο για να διεκδικήσουμε:

Πλήρη ασφάλιση

Όταν τα αφεντικά δεν μας κολλάνε όλα τα ένσημα, γλιτώνουν λεφτά από τις ασφαλιστικές εισφορές και τον μισθό μας και μπορούν να μας κόβουν μεροκάματα με το έτσι θέλω. Για αυτό διεκδικούμε πλήρη ασφάλιση και κατοχυρώνουμε τον μισθό μας, την ιατροφαρμακευτική και την υγειονομική μας περίθαλψη, την αναρρωτική άδεια, την αποζημίωση από εργατικό ατύχημα, την άδεια μητρότητας και την σύνταξη μας.

Ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά

Η εργασία σε ώρες που οι περισσότεροι ξεκουράζονται ή διασκεδάζουν, η ορθοστασία, το κουβάλημα, τα άστατα και βραδινά ωράρια, η δουλειά σε εντατικοποιημένες συνθήκες και ο συχνός κίνδυνος εργατικών ατυχημάτων, οδηγούν πολύ συχνά σε προβλήματα υγείας. Για αυτό οι ανάγκες μας σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι αυξημένες καθώς και η πρόωρη συνταξιοδότηση.

Αυξήσεις στους μισθούς

Διεκδικούμε μισθό που να μην εξαντλείται αποκλειστικά στην κάλυψη των βασικών αναγκών μας (λογαριασμούς, σούπερ μάρκετ, ενοίκια) γιατί η ζωή δεν είναι μόνο η επιβίωση. Η απάντηση στην ακρίβεια είναι η αύξηση στους μισθούς και όχι τα επιδόματα. Όταν η κυβέρνηση αυξάνει τον κατώτατο από τα 611€ στα 667 € μας φτύνει στα μούτρα γιατί στην πραγματικότητα με όλη την ακρίβεια που βιώνουμε ο μισθός μας έχει μειωθεί κατά πολύ. Εμείς από τη πλευρά μας διεκδικούμε την αύξηση του κατώτατου με βάση τις δικές μας ανάγκες που ξεπερνάνε τα 1500 ευρώ καθαρά.

Κατάργηση του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη που περιλαμβάνει:

Διευθέτηση χρόνου εργασίας, κατάργηση 8ώρου και υπερωριών, κατάργηση της επιθεώρησης εργασίας - μετατροπή σε ανεξάρτητη αρχή, επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας, επίθεση στον συνδικαλισμό.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που όλα είναι πανάκριβα. Χρωστάμε λογαριασμούς δεν βγαίνει το σούπερ μάρκετ και δεν βρίσκουμε σπίτι ενώ ο μισθός μας είναι ψίχουλα. Ακούμε όρους όπως πληθωρισμός, ανατιμήσεις ή ακρίβεια αλλά όπως και το πουν αυτό που βιώνουμε είναι απλό: Δεν φτάνει ο μισθός για να ζήσουμε. Όποιες και να είναι οι αιτίες που οδηγούν στην ακρίβεια πάντα εμείς καλούμαστε να πληρώνουμε το φέσι για να διατηρούν τα αφεντικά τα κέρδη τους.

Τα τελευταία χρόνια είδαμε το οικονομικό μοντέλο της χώρας να αλλάζει και να στρέφεται ακόμα περισσότερο στην τουριστική βιομηχανία. Όμως όσα τουριστικά ρεκόρ και να χτυπήσανε δεν είδαμε τα μεροκάματά μας να ανεβαίνουν. Είμαστε επίσημα οι κακοπληρωμένες σερβιτόρες της Ευρώπης. Όσα δουλεύουμε στον κλάδο και ειδικά στη σεζόν ξέρουμε τι σημαίνει δουλειά σε πόστο που είναι για τρείς ενώ δουλεύει ένας, επταήμερο, δωδεκάωρο και σπαστό ωράριο χωρίς δώρα, επιδόματα και με μισά ένσημα. Μετά από 3 μνημόνια και 1 υγειονομική κρίση μέσα από την ανασφάλεια και την ανεργία κατάφεραν να παγιώσουν σταδιακά την υποτιμημένη εργασία μας και πάνω σε αυτή να χτιστεί η ανάπτυξή τους.

Η απάντησή μας σε όλα αυτά είναι η συλλογική οργάνωση, η συμμετοχή στους αγώνες, η αλληλεγγύη και η απεργία. Κλείνοντας τα μαγαζιά και κατεβαίνοντας στον δρόμο με τα συνάδελφ@, βάζουμε τους δικούς μας όρους στο τραπέζι, δηλώνουμε ξεκάθαρα πως μαγαζί, "δουλίτσα" και συνεπώς κέρδη για τα αφεντικά δεν υπάρχουν χωρίς εμάς. Και κάπως έτσι καταλαβαίνουν αυτοί αλλά κυρίως εμείς οι ίδιες/οι την δύναμη που έχουμε.

Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι δικαίωμα όλων των εργαζομένων να απεργήσουν και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Σε κάθε περίπτωση επικοινωνούμε με το σωματείο για ό,τι χρειαστεί.

Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 15:00 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 18:30 - 20:00. Σας καλούμε να συμ- μετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.

Συμμετέχουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις:

ΔΕΥΤ. 1 ΜΑΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11 Π.Μ. ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ ΜΑΓΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ

πηγή : https://ssm.espivblogs.net/1-mai-apergia-11-0…


[Δευτέρα 1η Μάη, 11.00 - Προπύλαια] Οργάνωση - Αγώνας - Εξέγερση, για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες

post image

Δευτέρα 1/5, 11.00. Προπύλαια (Ρήγα Φεραίου και Πανεπιστημίου)

Συμμετέχουμε στηρίζουμε το πρωτομαγιάτικο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης ενάντια στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

1η Μάη: Οργάνωση Αγώνας Εξέγερση για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες

137 χρόνια μετά, το ρήγμα που άνοιξε η εξέγερση του Σικάγο παραμένει ενεργό. Όπως τότε έτσι και τώρα η Πρωτομαγιά είναι η απάντηση του προλεταριάτου στον καπιταλισμό, την κρίση του και στις νέες -ακόμα πιο ολοκληρωτικές- μορφές ταξικής εκμετάλλευσης, κρατικής καταπίεσης και ιμπεριαλιστικών πολέμων που αυτή γεννά.

Όπως τότε έτσι και τώρα η Πρωτομαγιά εκφράζει την ιστορική τάση του προλεταριάτου και των λαών ∙ αυτήν που πολεμά για νέες παραγωγικές σχέσεις σε μη εκμεταλλευτική βάση, με κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής, χωρίς ατομική ιδιοκτησία και κράτος, με ελεύθερα αναπτυσσόμενες παραγωγικές δυνάμεις στη βάση των προτεραιοτήτων που θέτουν οι απελευθερωμένες από τις ιδεολογικές μεσολαβήσεις του σαθρού καπιταλιστικού εποικοδομήματος κοινωνικές-εργατικές ανάγκες.

Όλοι-ες στους δρόμους! Για την Πρωτομαγιά του Σικάγου, της Θεσσαλονίκης, της Καισαριανής, για τις προλεταριακές εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις του σήμερα και του αύριο!

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1624982/


Κάλεσμα στους δρόμους για την Εργατική Πρωτομαγιά

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Καθημερινά βιώνουμε την υποτίμηση των ζώων μας. Το κράτος κάνει πλάτες στα αφεντικά με την συνεχή κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και την καταστολή σε όσους αντιδρούν, ακόμη και με φακέλωμα των συνδικαλιστών. Τα αφεντικά με την σειρά τους κάνουν λάστιχο τις σχέσεις εργασίας με εξοντωτικά ωράρια και αδήλωτη εργασία. Και όσο αυτοί πλουτίζουν, ο μισθός μας δεν αρκεί ούτε για τα αναγκαία ( ρεύμα, τρόφιμα, ενοίκιο κλπ ). Για εμάς δεν είναι απλά μια επέτειος.

ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΌΛΕΣ, ΟΛΟΙ, ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

-10:00 πμ Προ-συγκέντρωση στο Υπόστεγο (25ης Μαρτίου 38 - Αργυρούπολη) για κοινό κατέβασμα

-11:00 πμ Συγκέντρωση στα Προπύλαια

Μολόχα - Συνέλευση για Αυτοοργάνωση, Αντίσταση, Αλληλεγγύη στα Νότια

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1624979/


Πρωτομαγιά 2023

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Σικάγο, Μάης 1886. Ένα τεράστιο κύμα απεργιών παρέλυσε ολόκληρη την πόλη, η οποία αποτελούσε το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ, και εξαπλώθηκε και σε άλλα μέρη της χώρας. Πάνω από 60.000 ήταν οι απεργοί στο Σικάγο, ενώ συνολικά ξεπέρασαν τους 400.000 οι άνθρωποι που αναγνώριζαν την κοινότητα των ταξικών τους συμφερόντων και αποφάσισαν να αγωνιστούν συλλογικά για αυτά, με κύριο αίτημα το 8ωρο και τις καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Tο αμερικανικό κράτος κατέστειλε βίαια την απεργία και τις διαδηλώσεις, με αποκορύφωμα τη σφαγή στην πλατεία Χεϊμάρκετ του Σικάγο, την καταδίκη οκτώ αναρχικών που είχαν πρωτοστατήσει στους εργατικούς αγώνες και την δολοφονία πέντε εξ αυτών ως υποκινητές των ταραχών. Η απόπειρα τρομοκράτησης των απεργών από το κράτος και τα αφεντικά ωστόσο, δεν στάθηκε ικανή να κατευνάσει την οργή των εργατών για τις συνθήκες καταπίεσης και εκμετάλλευσης που βίωναν και τα γεγονότα του Σικάγο πυροδότησαν ένα παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης.

Τα πρωταρχικά αίτια που γέννησαν και καθιέρωσαν ιστορικά την Πρωτομαγιά ως ορόσημο στους αγώνες των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων δεν είναι άλλα από την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, το κράτος, το κεφάλαιο και τα δεινά που αυτά προκαλούν. Ενάμισι σχεδόν αιώνα μετά τους αγώνες για την κατάκτηση του 8ωρου, τα ίδια αίτια εξακολουθούν να αποτελούν την επονείδιστη βάση και της σύγχρονης κοινωνίας.

Οι αλλεπάλληλες και αλληλοτροφοδοτούμενες κρίσεις (χρηματοπιστωτικού τομέα, κρατικού χρέους, περιβαλλοντική, υγειονομική, πολεμική και πυρηνικής απειλής, πληθωριστική, ενεργειακή κτλ), αποτελούν τη νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Πρόκειται για κρίσεις που αποτελούν εγγενές χαρακτηριστικό του κρατισμού-καπιταλισμού και του παγκοσμιοποιημένου συστήματος κυριαρχίας και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Κράτος και κεφάλαιο αναδιαρθρώνονται, σε μια προσπάθεια διαχείρισης των κρίσεων που τα ίδια δημιουργούν, της σωτηρίας της αγοράς και ταυτόχρονα ισχυροποίησης της θέσης τους στο υπό διαμόρφωση πεδίο γεωπολιτικής ισχύος, επιβάλλοντας νέα σημεία ισορροπίας προς όφελός τους. Υπό την επίκληση εξωτερικών και εσωτερικών απειλών και εχθρών, επιβάλλουν μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, διευρύνοντας και βαθαίνοντας τα πεδία εκμετάλλευσης και κυριαρχίας. Στοχεύουν ταυτόχρονα στην μετακύλιση του κόστους των κρίσεών στους από τα κάτω και στον κοινωνικό/πολιτικό παροπλισμό μας.

Στο πλαίσιο αυτό, το ελληνικό κράτος, ανεξάρτητα από τον πολιτικό του διαχειριστή, συνεχίζει την πολιτική των μνημονίων, εξωθώντας ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας στην επισφάλεια και την ανέχεια. Προσπαθεί να παρουσιάζεται αφενός ως σωτήρας, αποβλέποντας στην ενίσχυση του ελέγχου και της ανάθεσης κάθε πτυχής της ζωής μας σε αυτό και στην αποφυγή κάθε κριτικής και αντίστασης στις αποφάσεις του. Αφετέρου, λειτουργεί τιμωρητικά απέναντι σε όσους-ες επιλέγουν να αγωνιστούν για την βελτίωση της ζωής τους ή να αμφισβητήσουν έμπρακτα την κυριαρχία του. Έτσι, από τη μία εμφανίζεται ως κράτος πρόνοιας, επιστρέφοντας με τα ψίχουλα των επιδομάτων ένα απειροελάχιστο μέρος όσων μας κλέβει (μειώσεις μισθών και συντάξεων, αύξηση τιμών βασικών αγαθών, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, φορολόγηση, πληθωρισμός, ελαχιστοποίηση δαπανών για την δημόσια υγεία/εκπαίδευση), χωρίς να αίρεται στο ελάχιστο η οικονομική και κοινωνική μας εξαθλίωση.

Από την άλλη, μέσω των κατασταλτικών του μηχανισμών (αστυνομία, στρατός, ποινικό σύστημα) παρανομοποιεί και καταστέλλει βίαια τους ριζοσπαστικούς κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες (καταστολή και απαγόρευση απεργιακών κινητοποιήσεων και πορειών, ποινικές διώξεις αναρχικών και άλλων αγωνιστριών-ών, πανεπιστημιακή αστυνομία, εκκενώσεις καταλήψεων). Στο νομικό οπλοστάσιο του κράτους έχει προστεθεί πλέον και ο νόμος Χατζηδάκη, ο οποίος, μεταξύ άλλων, καταργεί ουσιαστικά την οκτάωρη εργασία και αμφισβητεί το κεκτημένο της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης.

Κράτος και κεφάλαιο δεν υποτιμούν απλά τις ζωές μας αλλά, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, τις απαξιώνουν πλήρως (πόλεμοι, πείνα, κρατικές-καπιταλιστικές δολοφονίες στα Τέμπη και το Μάτι, εργατικές δολοφονίες, δολοφονίες Ρομά και μεταναστών-προσφύγων, υπολειτουργία νοσοκομείων).

Ενεργητική αποχή από τις εκλογές.

Καθώς η επίθεση κράτους και κεφαλαίου εναντίον μας συνεχίζεται και επιτείνεται αδιάλειπτα, οι εξουσιαστές μας καλούν για μία ακόμη φορά να νομιμοποιήσουμε μέσω της συμμετοχής μας στην εκλογική διαδικασία τους όρους οικονομικής και πολιτικής μας εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι η ψήφος (σε οποιοδήποτε κόμμα και οποιονδήποτε ''ειδικό'' της πολιτικής επιχειρεί να μας πείσει ότι γνωρίζει τα προβλήματά μας καλύτερα από εμάς και ότι μπορεί να αποφασίζει καλύτερα από εμάς για ό ,τι μας αφορά) μπορεί να αλλάξει σε οποιοδήποτε επίπεδο τους όρους υποτέλειας που βιώνουμε. Όροι που επιβάλλονται και διαιωνίζονται από τους κρατιστές και τους καπιταλιστές και νομιμοποιούνται από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία υπό το πρόσχημα της "λαϊκής κυριαρχίας".

Αρνούμαστε να νομιμοποιήσουμε μέσω της συμμετοχής μας στην εκλογική διαδικασία το σύστημα κυριαρχίας. Αρνούμαστε την παράδοσή μας στους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές μας και τη σύναψη ανακωχής με τους ταξικούς μας εχθρούς. Προτάσσουμε την ενεργητική αποχή, αμφισβητώντας το δικαίωμα οποιουδήποτε να κατέχει το μονοπώλιο της λήψης των αποφάσεων που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Αυτού του είδους η αποχή δεν είναι ένδειξη απάθειας και παραίτησης αλλά μια πράξη σύγκρουσης και αγώνα. Αποτελεί αναπόσπαστη πτυχή ενός πολυεπίπεδου ατομικού και συλλογικού αγώνα· του αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση.

Συμμετοχή στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση

Οι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες- από τις εργατικές διεκδικήσεις μέχρι τους αγώνες ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την έμφυλη καταπίεση, από τους αγώνες στις γειτονιές και τις σχολές μας μέχρι τον αγώνα ενάντια στη στράτευση και τον πόλεμο- είναι ο μοναδικός τρόπος για την άμεση βελτίωση των όρων και της ποιότητας της ζωής μας. Γι' αυτό, συμμετέχουμε σε αυτούς με όλες μας τις δυνάμεις. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την οργανική σχέση που συνδέει τις επιμέρους καταπιεστικές-εκμεταλλευτικές εκφάνσεις με την πρωταρχική πηγή της καταπίεσης-εκμετάλλευσης, δηλαδή την κρατική-καπιταλιστική διάρθρωση της κοινωνίας.

Έτσι, στηρίζουμε τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και συμμετέχουμε σε αυτούς, προωθώντας ταυτόχρονα τη διασύνδεση και τη συνολικοποίησή τους στην κατεύθυνση της καταστροφής του κράτους, του κεφαλαίου και κάθε εξουσιαστικής σχέσης, στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Όπως οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας στο Σικάγο 137 χρόνια πριν, δεν ξεχνάμε πως σκοπός του αγώνα μας ως αναρχικοί-ές δεν είναι το να αποκτήσουμε όλοι ίσα δικαιώματα στη σκλαβιά ούτε να κάνουμε τις αλυσίδες μας λίγο πιο ελαφριές αλλά το αγωνιστούμε για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση από την εκμετάλλευση και την καταπίεση, για την γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

Αγώνας για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης

Θέλουμε και μπορούμε να συναποφασίζουμε για κάθε ζήτημα που μας αφορά στην βάση ελεύθερων συμφωνιών μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων και να αναλάβουμε οι ίδιοι/ες την αυτοδιεύθυνση και αυτοοργάνωση της συλλογικής και ατομικής μας ζωής. Θέλουμε την ελεύθερη ομοσπονδιοποίηση αυτοοργανωμένων και αυτοδιευθυνόμενων κοινοτήτων-κομμούνων, τα μέλη των οποίων θα λαμβάνουν ισότιμα τις αποφάσεις τους σε πρόσωπο με πρόσωπο διαδικασίες. Αποφάσεις που λαμβάνονται από τις συνελεύσεις των μελών της κοινότητας με συζήτηση και συνδιαμόρφωση, χωρίς δέσμευση ή καταπίεση της μειοψηφίας. Αποφάσεις που μεταφέρονται και συνδιαμορφώνονται εκ νέου στις ομοσπονδίες των κομμούνων από άμεσα ανακλητούς εκπροσώπους.

Θέλουμε να εργαζόμαστε για τη δική μας ευημερία, αλλά και για την ευημερία ολόκληρης της κοινωνίας, σε εργασίες που επιλέγουμε οι ίδιες-οι ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες μας. Προτάσσουμε την κοινωνικοποίηση και την αυτοδιεύθυνση των μέσων και των δομών παραγωγής, την κατάργηση κάθε αξιολογικής ή άλλη διάκρισης μεταξύ πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας, την κατάργηση του χρήματος ως μέσου συναλλαγής και συσσώρευσης πλούτου και επιλέγουμε μια οικονομία αναγκών και επιθυμιών (με σεβασμό στη φύση και στην περιβαλλοντική ισορροπία), η οποία ορίζεται και υλοποιείται από τις κοινότητες. Για την ελαχιστοποίηση του ανθρώπινου μόχθου, την εξάλειψη του παραλογισμού της ανεργίας, τη διανομή των προϊόντων στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Προπλάσματα αυτής της κοινωνικής οργάνωσης μπορούν να είναι οι συλλογικότητες, οι συνελεύσεις μας, τα σωματεία μας. Αρκεί να σταματήσουμε να περιμένουμε οτιδήποτε καλό από τους δυνάστες μας, να αρνηθούμε όλες τις εξουσιαστικές, καπιταλιστικές και κρατικιστικές προλήψεις με τις οποίες οι εξουσιαστές μας γαλούχησαν από την αρχή της ζωής μας για το δικό τους όφελος. Να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στις δικές μας ατομικές και συλλογικές δημιουργικές δυνάμεις, στους δικούς μας αγώνες και τα συλλογικά εγχειρήματα.

Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία πολιτικής ελευθερίας, οικονομικής ισότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Σε όσους-ες μιλούν απαξιωτικά για "ουτοπίες", απαντάμε ότι ουτοπικό είναι το να πιστεύει κανείς ότι το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα μπορεί ποτέ να "αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο". Το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης δεν βελτιώνεται. Καταστρέφεται. Πέρα από τα επίπλαστα προεκλογικά διλήμματα και τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, απέναντι στις υποσχέσεις και τους εκβιασμούς της κυριαρχίας, το μοναδικό δίλημμα που έχει νόημα για τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου είναι: Κράτος και Καπιταλισμός ή Κοινωνική Επανάσταση.

ΑΓΏΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΑΤΙΚΗ, ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΟΥΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΓΏΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Όλοι/ες στους δρόμους

Καλούμε-συμμετέχουμε

στο αναρχικό μπλοκ στη Θεσσαλονίκη (Καμάρα, στις 11:00)

στο αναρχικό μπλοκ της Ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών ενάντια στην ακρίβεια και τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας, στην Αθήνα (Προπύλαια, στις 11:00)

Αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω

Αναρχική συλλογικότητα Καθ' οδόν


Απεργία 1 Mάη 2023: Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους

ΑΠΕΡΓΙΑ 1 MAH 2023: ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ, ΨΩΜΙ, ΥΓΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Η 1η Μάη είναι ημέρα του εργατικού κινήματος και σύμβολο του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και φτώχεια, για την εργατική και κοινωνική χειραφέτηση. Τιμάμε τους νεκρούς μας. Τους νεκρούς του Σικάγο που πέσανε για το 8ωρο, της πρώτης πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το 1924, του Μάη του 1936, τους 200 ήρωες κομμουνιστές που εκτέλεσαν οι ναζί στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944.

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά θα διεξαχθεί σε μια πολύπλοκη συγκυρία. Η χρεοκοπία αμερικάνικων τραπεζών και του ελβετικού κολοσσού Credit Suisse, οι χιλιάδες απολύσεις από τους τεχνολογικούς κολοσσούς, άνοιξε ένα νέο κύκλο κρίσης.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, μαζί με πλήθος άλλων πολεμικών συγκρούσεων παγκόσμια, αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων, εκτινάσσοντας τους πολεμικούς εξοπλισμούς.

Οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου για την ενέργεια, τις αγορές και τις νέες σφαίρες επιρροής συνοδεύονται από την έκρηξη του πληθωρισμού και της ακρίβειας αλλά και μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης της εργασίας και της φύσης, ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών και υποταγής τους στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Η ΕΕ ετοιμάζει νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας», νέα μνημόνια από το 2024, νέους γύρους αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων.

Την ίδια στιγμή όμως οι εργαζόμενοι βρίσκονται στους δρόμους. Οι τεράστιες κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη, σε Γαλλία, Βρετανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Γερμανία αλλά και στη Λατινική Αμερική, την Ασία και σ' όλο τον κόσμο αναδεικνύουν τον κλονισμό των πολιτικών συστημάτων των χωρών που δυσκολεύονται να συνεχίσουν να κυβερνούν τους λαούς όπως παλιά τόσο στις χώρες. Συγκροτούνται νέα εργατικά σωματεία στην καρδιά του καπιταλισμού, όπως στην Google και στην Amazon. Ο ξεσηκωμός της εργατικής τάξης και της νεολαίας στη Γαλλία, με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις θυμίζουν -και υπόσχονται- ένα νέο Μάη του '68.

Η 1η Μάη του 2023 συμπίπτει με την συμπλήρωση δύο μηνών από την προμελετημένη δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη. Όμως η έκρηξη της οργής της εργατικής τάξης και της νεολαίας έκαναν θρύψαλα την στημένη και ανούσια αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ, για το ποιο «μίγμα κυβέρνησης» θα εφαρμόσει την ίδια πολιτική.

Το σύνθημα «τα κέρδη τους… οι ζωές μας…» έφερε στο κέντρο τη σκληρή πραγματικότητα ενός συστήματος που δε διστάζει να δολοφονεί την ανάγκη της ανατροπής της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, του κέρδους, της αγοράς την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ! Η διεκδίκηση δημόσιου, ενιαίου, ποιοτικού, ασφαλούς και φθηνού σιδηροδρομικού οργανισμού στην Ελλάδα, για να πεταχτούν έξω οι Ιταλοί της FSI και οι κάθε είδους εργολάβοι χωρίς αποζημίωση, είναι καθήκον του εργατικού κινήματος.

Με ένα ισχυρό ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα απέναντι στις επιθέσεις του κεφαλαίου

Η πραγματική απάντηση για τον κόσμο της εργασίας είναι στις πρωτομαγιάτικες απεργιακές διαδηλώσεις και στην κλιμάκωση των αγώνων.

Σήμερα, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η ανεξαρτησία των εργατικών αγώνων από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, η οργάνωση τους «από τα κάτω», με κέντρο τα ταξικά συνδικάτα..

Με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες του εργατικού κινήματος μπορούμε να συγκρουστούμε νικηφόρα με τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, το κεφάλαιο και την ΕΕ..

Να δυναμώσουμε την Αριστερά της σύγκρουσης και της ανατροπής του καπιταλισμού

  • Για να ζούμε και να δουλεύουμε με αξιοπρέπεια ζωή και δουλειά πρέπει να μειωθεί ο χρόνος εργασίας με αύξηση των αποδοχών. 30ωρο - 6ωρο - 5ήμερο. Να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη και όλοι οι νόμοι για τη «διευθέτηση» και την ρευστοποίηση του χρόνου εργασίας.
  • Για να είναι η ενέργεια, το νερό, οι μεταφορές, το φάρμακο, η υγεία, η στέγη, τα τρόφιμα πραγματικά δημόσια κοινωνικά αγαθά, για να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και να διαγραφούν τα χρέη των φτωχών νοικοκυριών πρέπει να εθνικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο, οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις, για να λειτουργούν σε όφελος των εργαζόμενων και όχι «ανταποδοτικά» με κριτήριο το κέρδος.
  • Για να χτυπηθεί η ακρίβεια απαιτούνται το ξήλωμα του κερδοσκοπικού κυκλώματος του εμπορίου, ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και ΣΣΕ, με κατώτατο μισθό 1000 ευρώ καθαρά, μείωση των έμμεσων φόρων, διατίμηση στις τιμές, πλήρης αποκατάσταση των ΣΣΕ.
  • Για να μπορούν να γίνουν αυτά χρειάζεται ρήξη με τις κατευθύνσεις και τους κανονισμούς της ΕΕ, διαγραφή του χρέους στον δρόμο για την ρήξη/έξοδο από αυτή.
  • Για να σταματήσουν τα δις για εξοπλισμούς, που μας φορτώνει η άρχουσα τάξη για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και τις δικές της φιλοδοξίες στον αντιδραστικό ανταγωνισμό με την τούρκικη αστική τάξη, απαιτείται έξοδος από το ΝΑΤΟ, διεθνιστικός αγώνας για την φιλία των λαών ενάντια στους ανταγωνισμούς των καπιταλιστών.
  • Για να δώσουμε συνέχεια στους αγώνες της εργατικής τάξης, με τις γυναίκες μπροστά, ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση.
  • Για ανοιχτά σύνορα, άσυλο, στέγη, χαρτιά, δουλειά, υγεία και παιδεία για όλες και όλους. Σύγκρουση με τη ρατσιστική πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ που δολοφονεί στον Έβρο και στο Αιγαίο. Να πέσει ο φράχτης, να φύγει η Frontex.
  • Για να μαυρίσουμε την άθλια κυβέρνηση της ΝΔ και την πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου που συναινούν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η ακροδεξιά.
  • Για να δυναμώνουμε την αντικαπιταλιστική αριστερά, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την μόνη μέχρι το τέλος συνεπή αντισυστημική δύναμη, που συνδέει τους εργατικούς αγώνες του σήμερα με την προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού.

Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός!

Είναι η ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, η επαναστατική αλλαγή του με την οργανωμένη δύναμη της εργατικής τάξης και του λαού, που μπορεί να επιβάλλει, με την δική του εξουσία, τον δημοκρατικό έλεγχο σε όλη την κοινωνία για να μπουν οι ζωές μας, οι ελευθερίες και τα δικαιώματα μας πάνω από τα κέρδη μίας χούφτας καπιταλιστών.

Για μια ακόμα φορά το ιστορικό δίλημμα είναι «επανάσταση και σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Απέναντι στη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού η ελπίδα βρίσκεται στον ταξικό και διεθνιστικό αγώνα των εργαζομένων και όλου του λαού, για την ειρήνη των λαών, ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή, , για την ήττα της πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, για την επανάσταση την κοινωνική απελευθέρωση και την εργατική χειραφέτηση.

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΟΛΕΣ & ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ

Αθήνα, 11πμ στα Προπύλαια

Θεσσαλονίκη, 11 πμ στην Καμάρα

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

πηγή : https://antarsya.gr/node/6382


1η Μάη 2023 - Να μη λείψει κανείς από τον δρόμο

Τι μας δίδαξαν οι κινητοποιήσεις για την δολοφονία των Τεμπών;

Μας δίδαξαν για άλλη μια φορά κάτι που ξέρουμε καλά, αλλά συνηθίζουμε να το ξεχνάμε:

Όταν η εξουσία βρίσκεται απέναντι με την μαζική λαϊκή δυσαρέσκεια φοβάται και κάνει πίσω.

Ποια δυσαρέσκεια όμως την τρομοκρατεί;

Όχι αυτή που εκφράζεται με γκρίνια, όχι την σιωπηλή δυσαρέσκεια που περιμένει μια κάλπη για να εκφραστεί, όχι τις κατάρες και τις βρισιές στις παρέες, τα τραπέζια, τα μαγαζιά ή τα ταξί. Αυτή η δυσαρέσκεια δεν κάνει τίποτα.

Η δυσαρέσκεια όμως που εκφράζεται συλλογικά, αυτή που απεργεί αυτή που κατεβαίνει στο δρόμο και απειλεί χωρίς περιστροφές, αυτή παράγει τον φόβο στους ισχυρούς. Αυτή τους έφερε κρύο ιδρώτα μετά τα Τέμπη και τους ακούγαμε να λένε για «άνοδο του λαικισμού», «νέες πλατείες αγανακτισμένων» και «αντισυστημικότητα». Αυτή τους έκανε να κλαίνε δημόσια ή ιδιωτικά αναλογιζόμενοι όχι το έγκλημά τους αλλά το φάντασμα της πιθανότητας να χάσουν τη θέση και τα προνόμιά τους.

Το ξερουμε όλοι και όλες ότι η δολοφονία στα Τέμπη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ένα ποτήρι που γεμιζε με αληθινή φτώχεια, με ακρίβεια, με την κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, με τα σπίτια μας που κατάσχουν funds και τράπεζες, με πανάκριβα νοίκια, με τη διάλυση του συστήματος υγείας, με την απροκάλυπτη και αλαζονική διαφθορά, με την καταστολή και τις παρακολουθήσεις, με την ασυδοσία των αφεντικών, με την επιδεικτική ατιμωρησία των ισχυρών που μπορούν να σκοτώνουν, να κλέβουν, να βιάζουν σαν να είναι κατοχυρωμένο προνόμιο τους.

Το έγκλημα των Τεμπών απελευθέρωσε μια δυναμική. Αυτή η δυναμική πρέπει να συνεχίσει και να μεγαλώσει. Η εξουσία πάντα υπολογίζει στην κοντή μνήμη των πολλών, πάντα σχεδιάζει τις κινήσεις της με τη βεβαιότητα πως ένα μεγάλο κύμα αντίδρασης θα «κάνει τον κύκλο του» και όλα θα ησυχάσουν. Εδώ πρέπει να τους διαψεύσουμε.

Η πρωτομαγια έχει όλη την πολιτική σημασία για να συγκεντρώσει την μάχιμη δυσαρέσκεια που χρειάζεται για να συντηρήσουμε και να μεγαλώσουμε τον φόβο τους. Μπορεί και πρέπει να γίνει ο επόμενος κόμβος μετά τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη. Αυτό που θα μετατρέψει το φόβο τους σε πανικό όταν καταλάβουν πως αυτός ο κύκλος όχι μόνο δεν έκλεισε αλλά μεγαλώνει. Όταν καταλάβουν πως πια δεν μπορούν να στρέψουν αλλού την προσοχή του κόσμου, ούτε καν στις επερχόμενες εκλογές. Όταν καταλάβουν ότι δεν έχουν βαλβίδα αποσυμπίεσης…

Αυτή την πρωτομαγια πρέπει όλοι και όλες να την παρουμε πολύ σοβαρά. Πρέπει να ρισκάρουμε την σύγκρουση με το αφεντικό μας και να απεργήσουμε. Και όχι μόνο. Πρέπει να μην κάτσουμε μέσα, πρέπει να αναβάλουμε την βόλτα και να κατέβουμε στις διαδηλώσεις.

Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να αναθαρρήσουν.

Ο Ρουβίκωνας την 1η Μάη 2023 θα είναι στο δρόμο, οργανωμένα και αποφασιστικά και καλεί άπαντες να πλαισιώσουν το μπλοκ του.

Όλοι/ες 11:00 στα Προπύλαια

Ρουβίκωνας

πηγή : https://rouvikonas.gr/archives/6412


ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

137 χρόνια μετά η 1η Μάη του 1886, δεν σηματοδοτεί μόνο την ημέρα εξέγερσης χιλιάδων εργατών στο Σικάγο και τη σύλληψη και καταδίκη σε κρεμάλα των 8 αναρχικών συνδικαλιστών που πρωτοστάτησαν στην εξέγερση, αλλά αποτελεί ημέρα ορόσημο για τους εργατικούς αγώνες συνολικά. Με βασικό αίτημα την καθιέρωση του οχταώρου ενάντια στις επιβεβλημένες συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης και καταπίεσης, η εξέγερση της 1ης Μάη μας, υπενθυμίζει ότι τα εργασιακά δικαιώματα δεν μας έχουν παραχωρηθεί από κανέναν αλλά έχουν κερδηθεί με τους αγώνες και με το αίμα της τάξης μας.

137 χρόνια μετά τα αιτήματα των εξεγερμένων του Σικάγο είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Τη στιγμή που η ανθρωπότητα σημειώνει τρομακτική τεχνολογική πρόοδο, κάνοντας την εργασία και την παραγωγή όλο και πιο εύκολες, θα ήταν αναμενόμενο να μειωθούν τα ωράρια των εργαζομένων αυξάνοντας έτσι περισσότερο τον ελεύθερο τους χρόνο, ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Το αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα, που θεωρεί την εργασία εμπόρευμα και τους ανθρώπους μηχανές παραγωγής, αντεπιτίθεται με σκοπό να πάρει πίσω όλα τα κεκτημένα της εργατικής τάξης, μεταξύ των οποίων και αυτό της 8ωρης εργασίας. Αυτό γιατί για τους καπιταλιστές μπαίνει πάνω απ' όλα η συνεχής αύξηση του κέρδους και όχι η ποιότητα ζωής των ανθρώπων και η ευημερία των κοινωνιών. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια συνεχής πίεση από το διεθνές κεφάλαιο για κατάργηση του 8ωρου, με το πρόσχημα ότι είναι ξεπερασμένο σαν καθεστώς εργασίας, και αντικατάσταση του με πιο ευέλικτα ωράρια, πράγμα το οποίο έχει επιτευχθεί πλέον σε αρκετές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Ενώ όπως είπαμε, στην Ελλάδα, η κατάργηση του 8ωρου είναι χρόνιο αίτημα του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του, τελικά επετεύχθη το καλοκαίρι του 2021 με την ψήφιση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη το οποίο βρίσκεται σε ισχύ μέχρι σήμερα. Μία από τις πολλές, στην πλειοψηφία τους αντεργατικές, διατάξεις του νομοσχεδίου αυτού προβλέπει ότι μπορεί ένας εργαζόμενος να δουλεύει, υποτίθεται με τη συγκατάθεση του, υπερωρίες, χωρίς τη νόμιμη προσαύξηση στις αποδοχές, και σε αντάλλαγμα να παίρνει ημέρες ρεπό. Μάλιστα αυτό προβλήθηκε σαν κάτι που συμφέρει τους εργαζόμενους καθώς έτσι θα μπορούν δήθεν να διαχειρίζονται με τον τρόπο που θέλουν τον ελεύθερο χρόνο τους.

Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Είναι αυτή που βλέπουμε και βιώνουμε όλοι/ες εμείς που ζούμε από την εργασία μας. Ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που έχουν το πάνω χέρι στις εργασιακές σχέσεις και μπορούν να «μας βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό» ώστε να ρυθμίζουν τα ωράρια μας σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Είναι οι ίδιοι που μας αναγκάζουν συνεχώς σε ατελείωτες (και πολλές φορές απλήρωτες) υπερωρίες όταν θέλουν να αυξήσουν την παραγωγή ενώ όταν δεν μας χρειάζονται μας βγάζουν σε υποχρεωτική άδεια ή μας απολύουν. Οι ίδιοι που εξοργίζονται με τις απεργίες που «πάνε πίσω τη δουλειά» την ίδια στιγμή που θεωρούν υποχρέωση μας να υποστούμε τα εξαντλητικά ωράρια «για το καλό της επιχείρησης». Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τα αφεντικά που ζούνε και πλουτίζουν από τον μόχθο, τον ιδρώτα μας και το αίμα μας. Δεν είναι τυχαίο ότι λόγω των εντατικών ωραρίων, των ανύπαρκτων μέσων ασφαλείας και με την επιβολή όλο και σκληρότερων συνθηκών εργασίας, τα εργατικά ατυχήματα και οι εργατικές δολοφονίες έχουν αυξηθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα.

Είναι φανερό πως η υποχώρηση του εργατικού κινήματος τα τελευταία χρόνια έχει δώσει το περιθώριο στο κεφάλαιο και το κράτος να εντείνουν την επίθεση τους στα κεκτημένα της τάξης μας. Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ταξική πάλη δεν υφίσταται και πως εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι μπορούν να έχουν κοινά συμφέροντα εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ξέρουμε καλά ότι αυτοί που παρασιτούν από τον ιδρώτα μας θα είναι αμείλικτοι απέναντι μας. Γιατί τα δικαιώματα μας μπαίνουν εμπόδιο στα κέρδη τους και αν δεν τα υπερασπιστούμε θα κάνουν τα πάντα για να τα χάσουμε. Με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη και την οργάνωση στη βάση, στα σωματεία, τους χώρους εργασίας, τις γειτονιές και τις σχολές, να αντεπιτεθούμε συλλογικά στους αντεργατικούς και αντικοινωνικούς νόμους που φέρουν την περαιτέρω υποτίμηση και φτωχοποίησή μας. Συμμετέχουμε και στηρίζουμε τις απεργίες και τις διαδηλώσεις, στοχεύοντας όχι μόνο στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και των αγώνων που έχουν δοθεί αλλά παλεύοντας στο σήμερα για την κατάργηση του συστήματος εκμετάλλευσης και κανιβαλισμού ανθρώπου από άνθρωπο.

1Η ΜΑΗ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΑΠΕΡΓΙΑ 11.00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Αδράστεια

πηγή : https://omadaadrasteia.wordpress.com/2023/04/…


Καμία αναμονή, καμία αυταπάτη για τις εκλογές - Απεργιακή κλιμάκωση!

Η εφετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη στην καρδιά μιας διαρκούς επιθετικής κρίσης του Κεφαλαίου, που μετρά ήδη 16 χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα, νόμοι εργασιακής απορρύθμισης, μείωσης του εισοδήματος, περιορισμού των δικαιωμάτων και του ελεύθερου χρόνου, βρέθηκαν απέναντι σε μαζικότατες απεργίες, διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις υπεράσπισης όσων οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες κατέκτησαν σε δεκαετίες ταξικών αγώνων.

Τα τελευταία δύο χρόνια, το ξεκίνημα ενός ακόμα φονικού πολέμου, στον οποίον εργάτες σκοτώνονται και φτωχοί άνθρωποι φτωχαίνουν κι άλλο για χάρη των αφεντικών, το Κεφάλαιο επιχειρεί να μετακυλήσει την ενεργειακή κρίση στις πλάτες μας, αυξάνοντας κατακόρυφα το κόστος ζωής σε όλη την Ευρώπη και μειώνοντας επιθετικά το εργατικό εισόδημα.

Σε όλον τον κόσμο, από την πανδημία και μετά, η διάλυση της δημόσιας υγείας από τις πολιτικές του Κεφαλαίου οδήγησε σε αύξηση των ανισοτήτων και χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για μαζική περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, οι πολιτικές αυτές δεν μένουν αναπάντητες: στη Γαλλία, η απόπειρα του Κεφαλαίου να απορρυθμίσει επιπλέον το συνταξιοδοτικό σύστημα, προκάλεσε τη μεγαλύτερη κοινωνική εξέγερση από την εποχή του Μάη του '68.

Στην Ελλάδα, οι πολιτικές αυτές ασκούνται από μια ακροδεξιά κυβέρνηση, η οποία έχει επιτεθεί σε όλα τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, έχει θέσει τον συνδικαλισμό υπό κρατική επιτήρηση, έχει ουσιαστικά θέσει την απεργία εκτός νόμου και έχει διαλύσει κάθε δημόσια υποδομή, στην υγεία, στην παιδεία, στις μεταφορές, στα δίκτυα, στην ενέργεια.

Η πολιτική αυτή, που πίσω από άνευ σημασίας φωνές ασκείται με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης στο οικονομικό πεδίο, εκμεταλλεύεται την ανεκδιήγητη ανυπαρξία της ΓΣΕΕ, η οποία όχι μόνο δεν έχει οργανώσει την παραμικρή απάντηση, αλλά έχει επί της ουσίας σαμποτάρει κάθε κλαδική και εργατική κινητοποίηση.

Σε αυτό το σκηνικό, το τελευταίο που έχουμε να περιμένουμε οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, οι άνεργες και οι άνεργοι, είναι να υπάρξει οποιαδήπτε βελτίωση της ζωή μας μέσα από τις εκλογές. Οι εκλογικές αυταπάτες υπήρξαν την τελευταία δεκαετία ο βασικός αγωγός εκτόνωσης των κοινωνικών αγώνων, που άνοιξε τον δρόμο για τις πιο σκληρές αντεργατικές μεταρρυθμίσεις.

Αυτό που χρειάζεται, είναι καμία αναμονή, καμία αυταπάτη για τις εκλογές. Αγωνιστική κλιμάκωση και δημιουργία εργασιακών και απεργιακών επιτροπών σε κάθε χώρο δουλειάς, που θα προετοιμάσει τη Γενική Απεργία, ανεξάρτητα από προεκλογικές, μετεκλογικές και κυβερνητικές εξελίξεις.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί σε μαζική συμμετοχή στις απεργιακές εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς, και καλεί στα Προπύλαια στις 11 πμ.

-Συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς στο ύψος των αναγκών μας και αποφασιστική μείωση του χρόνου εργασίας

-Κοινωνικοποίηση των δημόσιων αγαθών, δικτύων και

-Καμία αναμονή, καμία αυταπάτη για τις εκλογές

-Εργασιακές και απεργιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς- Αγωνιστική κλιμάκωση για την Γενική Απεργία

-Κανένας πόλεμος ανάμεσα στους λαούς, καμιά ειρήνη ανάμεσα στις τάξεις

Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε

πηγή : http://rocinante.gr/kamia-anamoni-kamia-aftap…


ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Κάθε χρόνο, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώνονται από τη φτώχεια, την πείνα, την ασιτία, τη δίψα και την έλλειψη φαρμάκων για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων και των κερδών τους.

ΚΑΛΕΣΜΑ 1 ΜΑΗ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 11:00

Λαϊκό Μέτωπο της Τουρκίας

πηγή : https://twitter.com/LaikoMetopo


1η Μάη 2023 - Όλοι στις διαδηλώσεις!

Αθήνα: 11.00 Προπύλαια

Θεσσαλονίκη: 11.00 Καμάρα

Πάτρα: 10.00 Παράρτημα - 10:30 Εργατικό Κέντρο

Ηράκλειο: 10.00 Άγαλμα Βενιζέλου

Γιάννενα: 11.00 Εργατικό Κέντρο

Χανιά: 10.00 Δημαρχείο

Ξάνθη: 10.30 Πλατεία Ελευθερίας

Λάρισα: 10.30 Κεντρική Πλατεία

Τρίκαλα: 10.00 πλατεία Ρήγα Φεραίου

Καρδίτσα: 11.00 Κεντρική Πλατεία

Σάμος: 10.00 Εργατικό Κέντρο

Άγιος Νικόλαος: Κεντρική Πλατεία

Κόρινθος: 10.00 Εργατικό Κέντρο

Με τους εργάτες και τους λαούς που αγωνίζονται!

ΚΑΤΩ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ

Στο δρόμο της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ με το σύστημα,

για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ!

#αντίσταση_οργάνωση #πρωτομαγιά

Διαβάστε την ανακοίνωση στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.kkeml.gr/1-may-2023-me-toys-ergat…

ΚΚΕ(μ-λ)

πηγή : https://twitter.com/cpgml2023