kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση

Κάλεσμα στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και πορεία

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10 Π.Μ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ, ΠΟΡΕΙΑ 10:30 Π.Μ. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

1η ΜΑΗ 2023

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10 Π.Μ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ,

ΠΟΡΕΙΑ 10:30 Π.Μ. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΚΟΜΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΜΟΝΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Αναρχική ομάδα "δυσήνιος ίππος"

https://ipposd.org/

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1624912/

Πάτρα - Κάλεσμα σε ανεξάρτητη ταξική απεργιακή συγκέντρωση-πορεία τη 1η Μάη | 10π.μ. στη Κατάληψη Παραρτήματος

Κάλεσμα σε ανεξάρτητη ταξική απεργιακή συγκέντρωση/πορεία τη πρωτομαγιά στις 10π.μ. στην Κατάληψη Παραρτήματος. Θα ακολουθήσει απεργιακή συλλογική κουζίνα στη Κατάληψη Παραρτήματος στις 1μ.μ.

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΟΠΛΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ταξική συγκέντρωση-πορεία Δευτέρα 10:00π.μ. από τη Κατάληψη Παραρτήματος

Η 1η του Μάη είναι ημέρα ιστορικής μνήμης και αγώνα για όλα τα χειμαζόμενα πληβειακά στρώματα που αργοπεθαίνουν κάτω από τη μπότα του κεφαλαίου και του κράτους σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Είναι ημέρα ιστορικά φορτισμένη από τους ανυποχώρητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των καταπιεσμένων απέναντι στους δυνάστες της εποχής τους, για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Από τις μαζικές απεργίες στο μακρινό Σικάγο του 1886 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του 1936, τα αίτια, τα διακυβεύματα και οι στόχοι των αγώνων παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Κοινωνικός και ταξικός αγώνας για απελευθέρωση των εκμεταλλευόμενων χωρίς καμία υποχώρηση και κανέναν συμβιβασμό. Ημέρα ιστορικής μνήμης, γιατί στα ημερολόγια της ιστορίας των αγώνων είναι καταγεγραμμένη η ακλόνητη πίστη και η αυτοθυσία των επαναστατημένων εργατών κι εργατριών, οι οποίοι/ες μέσα από τους δικούς τους τόπους και εποχές αποπειράθηκαν να αναχαιτίσουν την καταπίεση και εντεινόμενη υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, λιγότερο εργάσιμο χρόνο και μεγαλύτερους μισθούς. Ημέρα αγώνα, γιατί τα χειμαζόμενα και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα όλης της οικουμένης, καλούνται να την επανατροφοδοτήσουν με την σπίθα του αγώνα έχοντας για οδηγό τα βιώματα και τις πλούσιες συλλογικές εμπειρίες που αποκτήθηκαν μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανά τους αιώνες. Ημέρα των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευομένων κοινωνικών στρωμάτων κόντρα στην εξουσία που πασχίζει να τη καταστήσει μια ακόμα "αργία υπερκατανάλωσης" με ανοιχτά μαγαζιά, εξοντωτικά ωράρια, απεργοσπάστες, διώξεις συνδικαλιστ(ρι)ών, αλλοιώνοντας τον ιστορικό κοινωνικό & ταξικό της χαρακτήρα.

Τα προτάγματα της 1ης του Μάη παραμένουν ακέραια και στο σήμερα, όπου η βαθειά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος καλεί το κεφάλαιο να οργανώσει μια ολοένα και πιο λυσσαλέα επίθεση στα "από τα κάτω" κομμάτια της κοινωνίας, για την αναδιάρθρωση της παραγωγικής διαδικασίας και την εκμετάλλευση νέων μορφών ενέργειας. Συνέπεια αυτής της επίθεσης στη ταξικά διαρθρωμένη κοινωνία που ζούμε είναι η περαιτέρω φτώχεια, η εξαθλίωση, η φυσική και πνευματική εξόντωσή μας στα εργασιακά τους κάτεργα, η λεηλασία του φυσικού κόσμου για χάρη των υποτιθέμενων "πράσινων επενδύσεων" τους (με ανεμογεννήτριες να καταστρέφουν κάθε κορυφή και ράχη των βουνών), η ενεργή συμμετοχή των κρατών (συμπεριλαμβανομένου προφανώς και του ελληνικού κράτους) στους γεωπολιτικούς/γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς και πολέμους ( με πιο πρόσφατο και αιχμηρό παράδειγμα τον πόλεμο στην Ουκρανία) για τη κατοχή των ενεργειακών αυτών πόρων. Είναι δεδομένο πως οι ανάγκες αυτές του καπιταλισμού σημαίνουν φτώχεια και θάνατο για τους/τις καταπιεσμένους/ες αυτού του κόσμου.

Συγκεκριμένα στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα το κράτος δε θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο στην διεθνή αυτή συνθήκη. Ως πάντα αξιόπιστος μπροστάρης των αφεντικών (της μέρας και της νύχτας) στρώνει το έδαφος για την επέλαση της καπιταλιστικής μηχανής πάνω ακόμα και από τα έσχατα εργατικά κεκτημένα χρόνων. Από τη πληθώρα νομοσχεδίων (αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη, νομοσχέδιο για το περιβάλλον, νομοσχέδιο για την εκπαίδευση, ρυθμίσεις για το ρεύμα) οικονομικής μας αφαίμαξης και "ανάπτυξης" για τα αφεντικά, μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά βασικών αγαθών όπως το ρεύμα και η υγεία και από τις ανατιμήσεις σε απαραίτητα για την επιβίωση προϊόντα, μέχρι τις υπέρογκες δαπάνες για στρατιωτικό εξοπλισμό, το ελληνικό κράτος διαμορφώνει και αναβαθμίζει τη καπιταλιστική παραγωγή προσφέροντας στα αφεντικά άφθονο κέρδος εις βάρος μας και ταυτόχρονα καταστέλλει τις κοινωνικές & ταξικές αντιστάσεις στα κοινωνικά πεδία βυθίζοντας κατ' επέκταση τη κοινωνία στο φόβο,την εξατομικευμένη προσπάθεια επιβίωσης στο βούρκο τους και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που πέθαναν 57 άνθρωποι στα Τέμπη γιατί η ασφάλεια μας στις μεταφορές είναι περιττό κόστος για το κράτος και το κεφάλαιο, δεν είναι τυχαία η διαχείριση της πανδημίας που άνοιξε πλώρη για την ιδιωτικοποίηση της υγείας(αναστολές και απολύσεις υγειονομικών και συγχωνεύσεις νοσοκομείων) και υπερδιόγκωσε τα κέρδη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της εστίασης και των σουπερμάρκετ, δεν είναι τυχαίο το αυξανόμενο και δυσβάσταχτο κόστος ζωής με ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά και πληθωρισμό, όπως σίγουρα δεν είναι τυχαίο πως η απάντηση του κράτους σε όλα αυτά τα ζητήματα που μαστίζουν τη κοινωνική βάση είναι περισσότερη αστυνομία με μπάτσους να σκοτώνουν Ρομά, να βιάζουν μέσα στα Α.Τ., να είναι νταβατζήδες, να έχουν σχέσεις με τη μαφία, να περιφρουρούν το κράτος και τα αφεντικά κάθε φορά που οι καταπιεσμένοι/ες αυτού του κόσμου σηκώνουν το κεφάλι.

Μέσα σε όλη αυτή τη συγκυρία ο αστικός κόσμος μας καλεί για ακόμα μια φορά να συναινέσουμε σε όλα τα παραπάνω, νομιμοποιώντας τα μέσω των εκλογών που πλησιάζουν. Μας καλεί να αναθέσουμε όλα αυτά τα ζητήματα στις "έμπειρες" πλάτες του ίδιου πολιτικού κατεστημένου που ευθύνεται για την ύπαρξη τους αφήνοντας πίσω τα κατ' αυτούς "αναχρονιστικά" και "διχαστικά" μέσα και εργαλεία που αφήνουν ως παρακαταθήκη ανέκαθεν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες ενάντια στην εξουσία, δημιουργώντας έτσι πληθυσμούς πειθήνιους και προσκολλημένους στα άρματα της καπιταλιστικής λεηλασίας. Οι εκλογές δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά τη συνέχιση και τη διαιώνιση του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, δίνοντας τη ψευδαίσθηση στη κοινωνία ότι συμμετέχει ενεργά σε ένα κατά τ΄ άλλα προκαθορισμένο κόσμο αυτών που παράγουν το πλούτο και αυτών που τον καρπώνονται. Καθιστούμε σαφές πως ενάντια στις εκλογές προτάσσουμε την αυτοοργάνωση ως μορφή αγώνα και ως μοντέλο ζωής για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Μέσα από την οργάνωση στους χώρους της δουλειάς,σε σωματεία βάσης, στα σχολεία, στις γειτονιές να δημιουργήσουμε δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας καθιστώντας σαφές σαν ιστορική διαπίστωση πως μόνο μέσω της κοινωνικής επανάστασης μπορεί να επέλθει η κοινωνική αλλαγή που θα βάλει τέλος στον αιματοβαμμένο κόσμο τους.

Απέναντι στη δυσμενή πραγματικότητα της φτώχειας και της ταξικής εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που μας επιβάλλει η εξουσία, οφείλουμε ως εργαζόμενοι/ες στους χώρους εργασίας, ως φοιτητές/τριες και μαθητές/τριες στα πανεπιστήμια και τα σχολεία, ως ευρύτερα οι άνθρωποι που απαρτίζουμε τις φτωχότερες κοινωνικές τάξεις που βιώνουν τη βαναυσότητα του καπιταλισμού, να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε. Συμμετέχοντας στις απεργίες, στις διαδηλώσεις και ευρύτερα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που βάζουν ως διακύβευμα επιβίωσης και καλύτερης ζωής της κοινωνική επανάσταση και τη κοινωνική αλλαγή, να ξαναθέσουμε τα ιστορικά διακυβεύματα της χειραφέτησης που άφησε ως παρακαταθήκη η 1η Μάη καθιστώντας τα ιστορική προοπτική και συλλογικό όραμα. Να δομήσουμε ενάντια στις εκλογικές τους φιέστες, την ταξική επαναστατική οργάνωση και δράση που κυοφορεί τον κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.

Μετά το τέλος της διαδήλωσης θα ακολουθήσει απεργιακή κουζίνα στη Κατάληψη Παραρτήματος, στη 1μ.μ.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΥΤΟΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

(Α)*

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1624964/

Πάτρα | 1η Μάη: Οργάνωση κι Αγώνας για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης

Η πρωτομαγιά είναι ημέρα ιστορικής μνήμης. Είναι ημέρα συνδεδεμένη με τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες που δόθηκαν σε άλλους τόπους κι εποχές, απαιτώντας την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Οι απεργίες του Σικάγο του 1886 και της Θεσσαλονίκης το 1936, είναι ανεξίτιλα αποτυπωμένες στις σελίδες της επαναστατικής μνήμης και αποτελούν σημεία ορόσημο στους αγώνες που διεξάγει σήμερα η τάξη μας, για την απελευθέρωση της από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Στην παρούσα περίοδο συντελείται μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω με τεράστιο κόστος για τις ζωές των εκμεταλλευόμενων τάξεων. Παγιώνονται οι συνθήκες σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα για τον κόσμο της εργασίας. Η ψήφιση των αντεργατικών νομοσχεδίων από τους πολιτικούς εκφραστές της αστικής τάξης και μιας σειράς μέτρων που αβαντάρουν τον κόσμο της εργοδοσίας, διαμορφώνουν ένα ζοφερό τοπίο για την εργατική τάξη. Οι μισθοί πείνας, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, η καταπάτηση του οκταώρου, οι όλο και πιο εντατικοποιημένοι ρυθμοί εργασίας, η ανυπαρξία μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς και ο αυξημένος αριθμός των εργατικών ''ατυχημάτων'', καταδεικνύουν το μέλλον που επιφυλάσσουν για όλους εμάς, οι όπου γης εκμεταλλευτές μας. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, το καθεστώς της επισφάλειας, της ''μαύρης'' και κακοπληρωμένης εργασίας και η ανεργία που μαστίζει χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως νέους, είναι η πραγματικότητα που καλείται να αντιπαλέψει η τάξη των εκμεταλλευόμενων.

Οι ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και βασικών αγαθών, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου σε μονοπωλιακούς πολυεθνικούς ομίλους και η υποβάθμιση δικτύων και υποδομών, είναι μερικά από τα σπασμένα που καλείται να πληρώσει η κοινωνική βάση, πολλές φορές και με την ίδια της τη ζωή. Το πολύνεκρο δυστύχημα στις ράγες των Τεμπών, ήταν ένα ακόμα κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα που επιβεβαιώνει την μοίρα των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, σε περιόδους έντονης κρίσης κερδοφορίας για τους καπιταλιστές.Σα να μην έφταναν όλα αυτά, το συντελούμενο κύμα ακρίβειας και το αυξημένο κόστος ζωής είναι μια επιπλέον συνθήκη που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα φτωχά κοινωνικά στρώματα. Η κατακόρυφη αύξηση των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης στα ράφια των σούπερ μάρκετ, οι φουσκωμένοι λογαριασμοί του ρεύματος και τα υπέρογκα ενοίκια έχουν κάνει ακόμα πιο σκληρές τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων. Δεν είναι λίγες οι οικογένειες, οι οποίες αδυνατώντας να αποπληρώσουν τα δάνεια κατοικίας, μπαίνουν στο στόχαστρο των τραπεζών και επίδοξων funds, αντιμετωπίζοντας αρκετά συχνά τον κίνδυνο των πλειστηριασμών και των βίαιων εξώσεων από τα σπίτια τους, παρουσία δικαστικών επιμελητών και μπάτσων. Υπάρχουν ακόμα και περιπτώσεις οικογενειών που καλούνται να ζήσουν βδομάδες ολόκληρες σε παγερά και σκοτεινά σπίτια χωρίς θέρμανση και ρεύμα.

Η διασφάλιση της εύρυθμης κερδοφορίας των καπιταλιστών προϋποθέτει την αναβάθμιση του κατασταλτικού οπλοστασίου του κράτους - χωροφύλακα. Βλέπουμε τους εργατικούς και ταξικούς αγώνες να αντιμετωπίζουν όλο και πιο συχνά τη σιδερένια μπότα των δυνάμεων καταστολής υπό το κρατικό δόγμα μηδενικής ανοχής: Δεκάδες αγωνιστές μπαίνουν στο στόχαστρο της αστυνομίας και σέρνονται σε δίκες, με παραφουσκωμένες κατηγορίες και κατασκευασμένες δικογραφίες. Οι απεργιακές περιφρουρήσεις σε κατειλημμένους χώρους δουλειάς χτυπιούνται με χημικά και γκλομπς. Ειδικά σώματα αστυνομικών εισβάλλουν στα πανεπιστήμια, ενώ οι πορείες και οι συγκεντρώσεις στους δρόμους αντιμετωπίζονται με απροκάλυπτη βία.

Οι μαζικοί και πολύμορφοι, όμως, απεργιακοί αγώνες σε Cosco, e-food, Energean, Λάρκο, Μαλαματίνα και Wolt, φωτίζουν τους δρόμους που ανοίγουν οι αγωνιζόμενοι. Κόντρα στο διάχυτο κλίμα απογοήτευσης, τον αναχωρητισμό και την παραίτηση, οι πρόσφατες διάσπαρτες αλλά σημαντικές ανταρσίες του κόσμο της εργασίας απέναντι στα αφεντικά τους δείχνουν ότι, όσο θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αδικία, θα υπάρχει και αντίσταση. Διότι η μόνη χαμένη μάχη με τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου είναι εκείνη που δε δόθηκε ποτέ.

Με αφορμή την προεκλογική φρενίτιδα των κομμάτων για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, τίθεται για άλλη μια φορά και με τρόπο επιτακτικό η αναγκαιότητα ανάδειξης ενός άλλου δρόμου στην κοινωνική βάση, από τις δυνάμεις του ανατρεπικού και ριζοσπαστικού κινήματος. Ο δρόμος της ριζικής ανατροπής του κεφαλαιοκρατικού συστήματος παραγωγής και της ρήξης με τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου. Ένας δρόμος διόλου βατός και ευθύγραμμος, που δεν μπορεί να χαραχτεί εν μια νυκτί, αλλά ανοίγεται μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, με οργάνωση, μαζική απεύθυνση και αγώνα, σε χώρους δουλειάς, σχολεία, σχολές και γειτονιές.

Στήριξη της απεργιακής πρωτομαγιάς με συγκέντρωση στις 10:00 π.μ. από το Παράρτημα και πορεία στις 10:30 π.μ. από το Εργατικό Κέντρο

Κίνηση Αναρχικών Κομμουνιστών ''Azadi''

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1624967/

Εργατική Πρωτομαγιά 2023 - Κάτω τα κέρδη τους για να ζήσουμε εμείς!

1η Μάη συγκέντρωση 10:00 στο παράρτημα

Πορεία 10:30 από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας

Η Εργατική Πρωτομαγιά διαχρονικά αποτελεί κορυφαίο ορόσημο για τους εργαζόμενους. Είναι μέρα απολογισμού των αγώνων, αλληλεγγύης αλλά και αγωνιστική αφετηρία για το ξεδίπλωμα της πάλης για τα οξυμένα προβλήματα, τα αιτήματα και τις εργατικές διεκδικήσεις!

Η φετινή εργατική Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο να προχωρούν σε μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες. Από την Γαλλία μέχρι τη Λατινική Αμερική και την Ασία οι λαοί ξεσηκώνονται ενάντια στην ακρίβεια, τη λιτότητα, την επίθεση στην ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα, τις ιδιωτικοποιήσεις βασικών κοινωνικών αγαθών και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και της φύσης. Όλα αυτά συνοδεύονται από σκληρή καταστολή και πολέμους. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων εντείνουν την εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης και θέλουν να φορτώσουν την κρίση του συστήματος στις πλάτες των λαών.

Και στη χώρα μας μετράμε τα θύματα της βάρβαρης πολιτικής τους. Σε συνθήκες πολέμου - πανδημίας - οικονομικής κρίσης και πρωτοφανούς έξαρσης της ακρίβειας αλλά και μιας βάρβαρης επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου και Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνέχεια της πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι εργαζόμενοι για ακόμα μία φορά είναι τα θύματα και αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της πολιτικής της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας και των αντεργατικών κυβερνητικών επιλογών που οδηγούν στην καταβαράθρωση των εργατικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών - συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Η απερχόμενη κυβέρνηση αφήνει τη χώρα να μετράει χιλιάδες νεκρών-στα σύνορα, στα νοσοκομεία, στις ράγες ενώ έχει φροντίσει να εμπλακούμε ολοένα και περισσότερο στα επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Ε.Ε. Ταυτόχρονα, σε πλήρη σύμπλευση με τον ΣΕΒ και τους επιχειρηματικούς ομίλους, μοιράζει ψίχουλα νομίζοντας πως με αυτό τον τρόπο θα αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 780 ευρώ, τα διάφορα pass, τα καλάθια της ντροπής.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση, θέλοντας να προλάβει την έκρηξη της εργατικής και λαϊκής οργής εφαρμόζει το αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη, βάζοντας στο γύψο κάθε συνδικαλιστικό δικαίωμα. Οδηγεί τους οργανωμένους δίκαιους εργατικούς αγώνες στα δικαστήρια με προφανές στόχο, μέσω της καταστολής, να χτυπήσει την οργανωμένη αντίσταση και πάλη των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της, δίνοντας γη και ύδωρ στο κεφάλαιο να αυξήσει την κερδοφορία του. Σε αυτό συνδράμει και ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός που, ενώ λαός και νεολαία έβγαιναν στο δρόμο οργισμένοι διεκδικώντας την άρση των δολοφονικών ιδιωτικοοικονομικών κριτήριων σε κάθε πτυχή της ζωής, έκανε συνέδριο στο Καβούρι στις προδιαγραφές του νόμου Χατζηδάκη, νομιμοποιώντας εκατοντάδες αντιπροσώπους σωματείων από ηλεκτρονικές εκλογές. Σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση του εργατικού κινήματος φέρει και ΠΑΜΕ. Ενώ επιμένει στον ακολουθητισμό που καλλιεργεί ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός, δεν προτείνει κανένα σχέδιο αντεπίθεσης των αγώνων. Την ίδια στιγμή παρά τη έντονη καταδίκη στα λόγια του νόμου Χατζηδάκη, συναινεί στην εφαρμογή του αναγνωρίζοντας και συμμετέχοντας σε ηλεκτρονικές αρχαιρεσίες.

Είναι αναγκαία η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος για να ανατραπεί η βάρβαρη επίθεση της κυβέρνησης και της ΕΕ από τους μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες του εργατικού κινήματος.

Η πραγματική απάντηση για τον κόσμο της εργασίας είναι στις φετινές πρωτομαγιάτικες απεργιακές διαδηλώσεις. Το κεφάλαιο θέλει να τα πάρει όλα: τον μισθό, τον ελεύθερο χρόνο, το δικαίωμα στην απεργία, ακόμα και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, με την απειλή του πολέμου και της ανέχειας.

Με αφορμή και την Πρωτομαγιά, είναι περισσότερο κρίσιμη από ποτέ η ανεξαρτησία των αγώνων από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στις διεκδικήσεις αλλά και τη μορφή οργάνωσης, για να δοθεί με όρους ανατροπής η άμεση μάχη για την ανακούφιση από τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής και το κύμα των ανατιμήσεων, για διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων, με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγούμε στην αντεπίθεση για να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Τα σημαντικά βήματα του οργισμένου απεργιακού Μάρτη θα μείνουν στα μισά του δρόμου αν δεν συνοδευτούν από ένα μαχητικό σχέδιο απεργιακής κλιμάκωσης μέσα από την Πρωτομαγιά και αν δεν συνοδευτεί από πρωτοβουλίες συντονισμού σωματείων, εργατικών αγώνων και κινητοποιήσεων.

Όλοι και όλες στην απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς!

Η Διοικούσα Επιτροπή του παραρτήματος Αχαΐας

πηγή : https://unionresearchers.wordpress.com/2023/0…

Πάτρα: κάλεσμα στηριξης στο ανεξάρτητο ταξικο μπλοκ την πρωτομαγιά

Οι απεργίες αποτελούν ένα από τα ισχυρότερα όπλα των ανθρώπων της τάξης μας ενάντια στην αυθαιρεσία του κράτους και του κεφαλαίου πάνω μας. Αποτελούσαν έμπρακτο μοχλό άμεσης και καταστροφικής προς το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις πίεσης, μπλοκάροντας τη γραμμή παραγωγής και παραλύοντας την οικονομία ακόμα και ολόκληρου του κράτους. Στη σημερινή συνθήκη, στον ελλαδικό χώρο, με τον τρόπο με τον οποίο έχουν ενσωματωθεί μέσα στο σύστημα της γραφειοκρατίας των ρεφορμιστών "δήθεν σωτήρων" εργατοπατέρων και λογής τραγελαφικών αστικών αριστερών, έχουν καταλήξει σε άσκοπες περατζάδες στους δρόμους της πόλης, εκτελώντας περισσότερο συμβολικές κινήσεις παρά ουσιαστική πίεση στο κράτος και το κεφάλαιο. Έχουν μετατραπεί σε μέσα εκτόνωσης της ταξικής οργής των εργατών/τριών, που μέσα από τη συνθήκη της μισθωτής σκλαβιάς καλούνται να ανταπεξέλθουν στον κοινωνικό κανιβαλισμό που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα και να είναι "καλοί και παραγωγικοί εργαζόμενοι" αν θέλουν να επιβιώσουν όσο τα αφεντικά πλουτίζουν με την υπεραξία που παράγουν.

Από πλευράς μας ως άτομα της από τα κάτω τάξης μέσα στα πανεπιστήμια βιώνουμε καθημερινά τον κοινωνικό και ταξικό διαχωρισμό μέσα στις σχολές μας. Το "δημόσιο και δωρεάν" πανεπιστήμιο σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δημόσιο και δωρεάν ή συμπεριληπτικό προς άτομα της κατώτερης οικονομικά τάξης. Από τη σίτιση που είναι ανεπαρκής και για πολλούς με αντίτιμο, τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, τα ετοιμόρροπα κτήρια, τις μισοδιαλυμένες αίθουσες με ανεπαρκή εξοπλισμό, τις φοιτητικές εστίες που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας (που όσα άτομα έχουν την τύχη να πάρουν μία από τις ελάχιστες διαθέσιμες θέσεις καλούνται να αντιμετωπίσουν άθλιες συνθήκες με εγκαταλελειμμένα και υποχρηματιζόμενα κτήρια τα οποία σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν ούτε τις μίνιμουμ συνθήκες διαβίωσης) και γενικότερα το υπέρογκο οικονομικό κόστος λόγω της ακρίβειας και του αυξημένου κόστους ζωής φτάνουμε στο σημείο του εξαναγκασμού σχεδόν του συνόλου από εμάς να εργάζεται είτε περιστασιακά είτε μόνιμα παράλληλα με τις σπουδές μας.

Στην εν λόγω κατάσταση έρχεται να προστεθεί και η συνθήκη της "πρακτικής". Πολλά από εμάς καλούμαστε λόγω του προγράμματος σπουδών μας να ανταπεξέλθουμε σε άτυπη εργασία στα πλαίσια είτε κλινικών ασκήσεων για όσα άτομα από εμάς βρισκόμαστε σε σχολές υγείας (οι οποίες είναι αμίσθωτες 6ωρες βάρδιες κανονικής εργασίας σε νοσοκομεία), είτε στο πλαίσιο πρακτικής σε ιδιωτικούς ή κρατικούς φορείς.

Επίσης ως κομμάτια της τάξης των εργαζομένων γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως μέσα από την εντατικοποίηση των σπουδών μας, την πολιτική αποστείρωση των πανεπιστημίων μέσα από αντιεκπαιδευτικούς νόμους όπως ο ΚΧ4777 και τη διαρκή εξαθλίωση των δημοσίων πανεπιστημίων, μας προετοιμάζουν για ασυνείδητα και άβουλα γρανάζια, που μελλοντικά θα στελεχώσουν την καπιταλιστική μηχανή (ενώ παράλληλα με τις ευλογίες της κυβέρνησης και των αστών τα ιδιωτικά πανεπιστήμια προετοιμάζουν τα μελλοντικά αφεντικά μας).

Η πρωτομαγιά αποτελεί μέρα διαρκών κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Δεν είναι ούτε ημέρα των λουλουδιών ούτε αργία όπως θέλουν να την καταντήσουν, γιατί τα λουλούδια του Μάη είναι βαμμένα με το αίμα ανθρώπων της τάξης μας, που αγωνίζονταν και αγωνίζονται ενάντια στην εξαθλίωση, τον κανιβαλισμό, τις κρίσεις και τους πολέμους που γεννά το κράτος και ο καπιταλισμός. Μια μέρα σαν και αυτή, η θέση μας είναι στους δρόμους και τις απεργίες. Να αγωνιστούμε ενάντια σε όσους υποτιμούν τις ζωές μας.

Στηρίζουμε την ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση την πρώτη Μάη στις 10:00 π.μ. στην κατάληψη Παραρτήματος.

Διαρκής αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.

Οργάνωση στη βάση στον δρόμο για ένα μαχητικό φοιτητικό κίνημα.

Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους με απεργίες συγκρούσεις διαδηλώσεις.

Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα KURO SIWO

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1624975/