kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πάτρα - 10 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χ.Α. - Καλέσματα στις πορείες

ΠΟΡΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ: ΣΑΒΒΑΤΟ 16/9 12Μ. ΠΛ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ)

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9, 18.00, ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται στις 18/9/22 από τη νύχτα που ο χρυσαυγίτης Γ. Ρουπακιάς δολοφόνησε -μαζί με ομοϊδεάτες του νεοναζιστές- τον αντιφασίστα και αγωνιστή Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Βέβαια, αυτή η δολοφονία δεν ήρθε τυχαία, αντιθέτως ήταν μία ακόμα μετά τη δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα στις 17 Ιανουαρίου του 2013. Απολαμβάνοντας την ανοχή ή ακόμα και σε πλήρη συνεργασία με το κράτος, το κεφάλαιο, την αστυνομία και τους δικαστικούς, οι παρακρατικοί νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής είχαν πραγματοποιήσει την περίοδο εκείνη δεκάδες επιθέσεις σε μετανάστες/στριες, αντιφασίστες/στριες και χώρους αγώνα. Είχαν θέσει ανοιχτά στο στόχαστρό τους όποιον και όποια δεν ταίριαζε στα ναζιστικά τους πρότυπα, δηλαδή τους Ρομά, την LGBTQI κοινότητα, άτομα με ειδικές ανάγκες, μαθητές/μαθήτριες που αγωνίζονταν, εφαρμόζοντας πλήρως το πολιτικό πρόγραμμα ενός καθαρά φασιστικού-ναζιστικού μορφώματος, τους κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους του και το όραμά τους για τη ζωή και την κοινωνία. Οι δυνάστες όλων των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας εκείνη την εποχή χρησιμοποίησαν αυτό το νεοναζιστικό μόρφωμα ως όπλο επίθεσης, μέσα σε μία περίοδο κοινωνικού αναβρασμού με τα μνημόνια και την καπιταλιστική επίθεση επάνω μας να γίνεται όλο και πιο βίαιη, ενάντια στην εξεγερσιακή ροή που επικρατούσε στους δρόμους και τους χώρους αγώνα. Εκεί που δεν έφτανε, εξάλλου, το γκλομπ του μπάτσου, έφτανε το μαχαίρι του χρυσαυγίτη.

Ο ρόλος της Χρυσής Αυγής, όπως και κάθε άλλου φασιστικού-ακροδεξιού μορφώματος, ήταν, είναι και θα είναι η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και της ελληνικής (εν προκειμένω) αστικής τάξης, με τη βίαιη αντιπαράθεση, φυσικά και ιδεολογικά, στους αγώνες των από τα κάτω. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως η καταδίκη της Χ.Α στα αστικά δικαστήρια δε συνεπάγεται το τέλος του φασισμού. Εφτά χρόνια μετά, το αστικό δικαστήριο προχώρησε στην καταδίκη της ηγεσίας της ναζιστικής συμμορίας, κηρύσσοντάς την εγκληματική οργάνωση, φυλακίζοντας ορισμένα ηγετικά της μέλη. Μια καταδίκη με ποινές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των χρυσαυγιτών και του κράτους, για να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Δε γελιόμαστε, άλλωστε, αυτή είναι η μοίρα των παιδιών του συστήματος, αν παραφερθούν θα τα μαλώσουν λίγο, και ξανά από την αρχή. Ο ρόλος τους είναι άλλωστε αναγκαίος απέναντι στους από τα κάτω και τους αγώνες τους, απέναντι στην σφυρηλάτηση της ταξικής / κοινωνικής συνείδησης και αλληλεγγύης. Γι' αυτό και οι αντιφασίστριες και αντιφασίστες δε ζητούν καταδίκες για τα μορφώματα αυτά, τα τσακίζουν πολιτικά και υλικά στην καθημερινή δράση και ζωή.

Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια, ο φασισμός -ακόμα και χωρίς την σφραγίδα της Χ.Α- βρίσκει ζωτικό χώρο να διεισδύει στην κοινωνία μας ή να πλασάρεται στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Μπροστά μας υψώνεται ο ολοκληρωτισμός του κράτους και του καπιταλισμού, αλλά και ο καθημερινός, κανιβαλισμός μερίδας των από τα κάτω που ρίχνουν νερό στο μύλο του φασισμού της Εξουσίας. Την ίδια στιγμή που το κράτος αφήνει εκατομμύρια στρέμματα να καούν, την ίδια στιγμή που δολοφονεί μετανάστες είτε πνίγοντάς τους στο Αιγαίο είτε καίγοντάς τους στα δάση του Έβρου, την ίδια αυτή στιγμή κατηγορεί τα θύματα ως δήθεν θύτες. Ποτέ άλλοτε η ανθρώπινη ζωή δεν είχε υποτιμηθεί και δεν είχε εκφυλιστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο κατά τη συγκυρία που ζούμε. Εξήντα δολοφονημένοι συνάνθρωποί μας στα Τέμπη, εξακόσιοι πρόσφυγες πνιγμένοι στην Πύλο, εικοσιέξι απανθρακωμένοι μετανάστες στη Δαδιά στον Έβρο, δύο δολοφονημένοι Ρομά στη γέφυρα στην Πάτρα , άλλοι δύο 16χρονοι Ρομά εκτελεσμένοι εν ψυχρώ από τους μπάτσους, και τώρα η δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη από τα τσιράκια των αφεντικών της Blue Star. Zούμε τη βαρβαρότητα του κράτους, του καπιταλισμού και των κολαούζων του. Και το άλλο μισό της βαρβαρότητας είναι να την ανέχεσαι να τη σχετικοποιείς και να μην εξεγείρεσαι εναντίον αυτών που την ασκούν.

Όπως επίσης, αντιλαμβανόμαστε πως το ίδιο το κράτος ανοιχτά και απροκάλυπτα πλέον καλλιεργεί κι ενισχύει με κάθε τρόπο την ωμή έκφραση της βίας χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες αφορμές ή φτιαχτές "δικαιολογίες". Αρκεί να διαφωνείς ή να διαφοροποιείσαι έστω και κατ' ελάχιστα με τις κρατικές πρακτικές, θα αντιμετωπιστείς με τη μάξιμουμ βία από τους πραιτωριανούς στης Εξουσίας ή από τα τσιράκια των εργοδοτών. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η επίσημη κρατική τρομοκρατία και το ντόπιο κεφάλαιο. Να το πούμε όσο πιο ωμά γίνεται. Όταν γίνεται μια δολοφονία είτε το καθεστώς την αποκαλεί ''εργατικό ατύχημα'', ''εξοστρακισμό σφαίρας'', ''κακιά στιγμή'', ''ατυχία'' ή οτιδήποτε άλλο, το κράτος σχεδόν τελετουργικά καθαγιάζει τη δολοφονία αυτή. Το Κράτος, ως παντεπόπτης συγκεντρωτικός μηχανισμός ελέγχου, επιτήρησης, καταπίεσης, αστυνόμευσης αλλά κι ενσωμάτωσης στο κρατικό αφήγημα, είτε με την ενεργητική του συμμετοχή, είτε με την ανοχή του αφήνει το αποτύπωμά του στη δολοφονία αυτή, μια στάση που αποδέκτες έχει την κοινωνία και τα ιδίως τα ανυπότακτα ή περισσευούμενα κομμάτια της.

Το ελληνικό κράτος που αναπαράγει το μιλιταρισμό-εθνικισμό και εμπλέκεται σε καπιταλιστικούς πολέμους συντηρώντας μία ένταση στη Μεσόγειο, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία σαν το καλό παιδί του ΝΑΤΟ, κάνοντας την επικράτεια μι ατελείωτη βάση του, την ίδια ώρα που χαρακτηρίζει απολογητές της Ρωσικής εισβολής όποιον και όποια καταδεικνύει τις πραγματικές αιτίες και στόχους των πολεμικών συρράξεων. Λειδορεί όποιον και όποια τάσσεται δίπλα στους συνανθρώπους του και τα όσα βάσανα περνούν σε μια τέτοια συνθήκη και όχι δίπλα στα κράτη και τα συμφέροντά τους. Είναι το κράτος που μας έχει καταντήσει προλεταριάτο των επιδομάτων, ξεζουμίζοντάς μας ψυχικά, σωματικά και οικονομικά κάθε μέρα, επιχειρώντας να καταστείλει απεργίες σε εργασιακούς χώρους, ρίχνοντας νερό στο μύλο των αφεντικών, στα εργασιακά κάτεργα των οποίων καθημερινά σκοτώνονται και τραυματίζονται εργάτες λόγω της υπερεργασίας για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η κοινωνία που ζούμε ζέχνει θάνατο. Η δολοφονία του Φύσσα, του Λουκμάν, οι τόσες δολοφονίες μεταναστών στο Αιγαίο και τον Έβρο, η έμφυλη βία εις βάρος γυναικών και ατόμων τρανς, γκέι κ.λ.π και οι τόσες γυναικοκτονίες, η όξυνση της δολοφονικής κρατικής βίας (Ν. Σμύρνη και καταστολή στις καραντίνες, δολοφονίες Β. Μαγγου και Ν. Σαμπάνη), οι δολοφονημένοι στα Τέμπη, στην Πύλο και στον Έβρο, δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά πλέον μια δυσβάσταχτη καθημερινή πραγματικότητα. Στην παρούσα δυστοπία του κράτους και του κεφαλαίου όποιος/όποια δε μπορεί να προσαρμοστεί στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική λαίλαπα, δε μπορεί να επιβιώσει. Μία πραγματικότητα που για να τη συνθλίψουμε πρέπει να τη συντρίψουμε στις συνειδήσεις της κοινωνίας. Το αν και το κατά πόσο ο εθνικισμός, φασισμός, ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η ομο-τρανσφοβία ως αντιλήψεις διεισδύουν στις ανθρώπινες κοινωνίες, αυτό βρίσκεται πάντα σε συνάρτηση και διαλεκτική σχέση με το ποιες αντιστάσεις βρίσκει από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Όσο υπάρχουν κοινωνικά κομμάτια, τα οποία αντιμάχονται τα αντιδραστικά αυτά ιδεολογήματα σε κάθε πτυχή της ζωής τους, όσο φροντίζουμε η οργή και η αγανάκτηση για την υποτίμηση της εργασίας και τη λεηλασία της ζωής και του φυσικού κόσμου να μετουσιώνονται σε συλλογικούς αγώνες ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες, τόσο ο φασισμός και η μη αποδοχή της διαφορετικότητας θα βρίσκουν όλο και λιγότερο ζωτικό κοινωνικό χώρο.

Με μαχητικούς αγώνες στο δρόμο, στις σχολές μας, με συλλογικοποίηση και ταξική συνείδηση στους χώρους δουλειάς να σκοτώσουμε το φασιστικό τέρας. Γιατί ο μοναδικός νεκροθάφτης του καταπιεστικού κι εκμεταλλευτικού κρατικού καπιταλιστικού συστήματος στο σύνολο του δεν παύει να είναι το ταξικά συγκροτημένο και αυτοοργανωμένο κίνημα των από τα κάτω που μπορεί να οργανώσει την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και να φέρει πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ Χ.Α

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ,

ΤΟΝ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ & ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

κάλεσμα : Προλέτ Accion,ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών

και την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / prolexetaccion@espiv.nexet