Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2023 στις 19.00
Εκδήλωση - Συζήτηση και bar οικονομικής ενίσχυσης για τις πλημμύρες στη Θεσσαλία
Εκδήλωση - Συζήτηση και bar οικονομικής ενίσχυσης για τις πλημμύρες στη Θεσσαλία
Θα ακολουθήσει τηλεφωνική ενημέρωση με σύντροφ@ που συμμετέχει στο Δίκτυο Αγώνα & Αλληλεγγύης Λάρισας και Bar οικονομικής ενίσχυσης για το δίκτυο.
Πέμπτη 28/09 7μμ στα σκαλάκια του ΚΑΜ κάτω απ 'τον λόφο Καστέλι(Σε περίπτωση βροχής η εκδήλωση θα μεταφερθεί στο λαϊβάδικο της κατειλημμένης Πρυτανείας)
**Φασιστικές,ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές θα παίρνουν πόδι**
-----------------------------------------------------
Τον Σεπτέμβριο του 2023 η Θεσσαλία πνίγηκε για ακόμα μία φορά. Μετά τον Ιανό το 2020 , η κακοκαιρία Daniel και η καταστροφή από τις πλημμύρες αφήνει πίσω της άγνωστο αριθμό νεκρών και αγνοούμενων, πάνω από 100.000 νεκρά άλλα ζώα, και κατεστραμμένα σπίτια, σχολεία, ιατρεία και χαμένες καλλιέργειες κάτω από την στάθμη του νερού. Μέχρι τα τέλη Αυγούστου, 1,6 εκατ. στρέμματα έγιναν στάχτη, με 20% λιγότερες δασικές φωτιές, κατεγράφη 270% αύξηση των καμένων εκτάσεων, έτσι η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη μεταξύ 20 Μεσογειακών χωρών. Εκείνες τις μέρες κάηκαν δάση , έχασε τη ζωή και το ενδιαίτημά του ανυπολόγιστος αριθμός άγριων ζώων, ενώ 18 άνθρωποι πέθαναν στο δρόμο της εξαναγκασμένης μετανάστευσής τους για επιβίωση ή μια καλύτερη ζωή.
Σε όλες τις παραπάνω καταστροφές όμως δεν υπάρχει τίποτα το φυσικό. Ο φυσικός κόσμος λεηλατείται συνεχώς από την αδιαφορία του κράτους και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το κράτος προσπαθεί αφαιρετικά ή μεταφυσικά να αποδώσει τις καταστροφικές συνέπειες των φυσικών φαινομένων στην κλιματική αλλαγή, τη στιγμή ακριβώς που αυτά τα φαινόμενα οφείλονται ή γίνονται καταστροφικά λόγω της λεηλασίας της φύσης από το κεφάλαιο. Έτσι μετά από κάθε φωτιά βλέπουμε εντελώς "φυσικά" να ξεφυτρώνουν ανεμογεννήτριες, βίλες και ξενοδοχεία.
Αλλά το μέγεθος της απώλειας δεν θα μπορούσε να είναι τόσο μεγάλο χωρίς την αδιαφορία του κράτους, η οποία μετά τον κοβιντ βαφτίζεται ατομική ευθύνη. Σε κάθε φυσικό φαινόμενο το οποίο αρχίζει να γίνεται επιθετικό για τον άνθρωπο, το κράτος μέσω του 112, στέλνει ένα μήνυμα , μερικές φορές και εκ των υστέρων, και από εκεί και πέρα το κάθε ένα θα πρέπει να σωθεί μόνο του. Το κράτος δεν θέλει να διαθέσει χρήματα για πυροπροστασία, γιατί επιλέγει να προσλάβει και να εξοπλίσει και άλλους μπάτσους. Η περιφέρεια τα χρήματα που πήρε για να προλάβει την καταστροφή τα έκανε νέους δρόμους ώστε να διαφημίσει την επομένη υποψηφιότητα του περιφερειάρχη. Απέναντι στη δεδομένη ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού, το ίδιο το κράτος προωθεί ως λύση, πάντα για τους έχοντες, την υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση, επιδεικνύοντας εκκωφαντική άγνοια και αδιαφορία για τους μη έχοντες.
Η καταστροφή αποτελεί κέρδος για τα αφεντικά. Δεν θα αργήσουμε να δούμε στο θεσσαλικό κάμπο τσιφλικάδες να επενδύουν αγοράζοντας τα πλημμυρισμένα και γεμάτα λάσπες χωράφια από τους κατεστραμμένους οικονομικά αγρότες, έναντι συμβολικού ποσού. Παράλληλα οι κατασκευαστικές εταιρίες με κατεπείγουσες διαδικασίες θα πάρουν εκατομμύρια ευρώ για άλλη μία φορά , για να φτιάξουν εκ νέου τα έργα που πριν λίγα χρόνια είχαν παραδώσει. Ενώ στον Βόλο και στο Πήλιο οι κάτοικοι εναντιώθηκαν στην ιδιωτικοποίηση του νερού και τώρα στάθηκα αλληλέγγυοι σε χωριά που ξέμειναν από νερό, ο δήμαρχος του Βόλου που χρόνια τώρα προσπαθεί να το ιδιωτικοποιήσει, ενδεχομένως τρίβει τα χέρια του για τις νέες επενδύσεις για το κατεστραμμένο δημόσιο δίκτυο υδροδότησης.
Το κράτος όμως δουλεύει ρολόι, όταν πρόκειται για τα συμφέροντά του. Στέλνοντας μπάτσους να δείρουν όσους πλημμυροπαθείς δεν αποδέχθηκαν παθητικά την καταστροφή αυτών που είχαν χτίσει μέχρι σήμερα. Στέλνοντας πυροσβέστες για να κάνουν έξωση σε σπίτι που έχει βγει σε πλειστηριασμό στα Σεπόλια. Στέλνοντας λιμενικούς επαναπροωθήσουν μετανάστες με αποτέλεσμα να βυθίσουν βάρκα με εκατοντάδες νεκρούς στην Πύλο. Παράλληλα, προσπαθώντας να εκτρέψει την πολιτική ατζέντα στη δημόσια σφαίρα εκκενώνει καταλήψεις και παραγγέλλει υγειονομικούς ελέγχους σε αλληλέγγυες δομές συσσιτίων στη Θεσσαλία. Ταυτόχρονα φασιστές κάνουν πογκρόμ στα σύνορα του Έβρου κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών. παίρνοντας το πράσινο φως από τον ίδιο των πρωθυπουργό μετά τη δήλωση του ότι "οι φωτιές ξεκινούν από τα μονοπάτια που περνάνε λαθραία μετανάστες". Παράλληλα, δημοσιογράφος την κρατικής τηλεόρασης απολογίζοντας την καταστροφή δηλώνει ότι ευτυχώς δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες πέρα από 18 μετανάστες.
Η συμμόρφωση στις προσταγές κράτους και αφεντικών χρειάζεται αξιοποίηση κρίσεων, υπαρκτούς ή φανταστικούς εχθρούς και δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και φόβου. Μετά την τουρκία και τη μακεδονία, τους μετανάστες και την διαχείριση του κόβιντ, ο τωρινός εχθρός είναι η "καταστροφική μανία της φύσης". Απέναντι της, σύμφωνα με το κρατικό αφήγημα, είμαστε ή ανήμποροι ή χρειάζεται να τη δαμάσουμε μέχρι εξόντωσής της. Μαζί με τη φύση εξοντώνονται πληθυσμοί ανθρώπων και άλλων ζώων, τα οποία στηρίζουν την επιβίωση και την αυτοδιάθεσή τους ακριβώς σε αυτή τη γη και το νερό, με περαιτέρω φτωχοποίηση και αναγκαστική μετακίνησή τους. Κράτος και κεφάλαιο παρουσιάζονται ως διαχειριστές και προστάτες άλλης μιας κρίσης - για την οποία έχουν ευθύνες- και έρχονται να πλασάρουν την ασπίδα/μπάλωμα της πράσινης ανάπτυξης, με προσωρινά ή και εκ νέου καταστροφικά αποτελέσματα.
Κάθε μέρα βλέπουμε όλο και περισσότερες ζωές να γίνονται αναλώσιμες. Από τα ναυάγια των μεταναστών στο Αιγαίο με τη βοήθεια του λιμενικού, στις εν ψυχρώ εκτελέσεις του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη από τους ένστολους της ομάδας ΔΙΑΣ. Από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, με παραπάνω από εκατό επιβάτες νεκρούς στις ραγές των τρένων, στην απαξίωση των υποδομών προς όφελος του κεφαλαίου. Από τη με ρατσιστικό κίνητρο δολοφονία πάνω στον καταπέλτη του Blue Horizon στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, μέχρι τον πιο πρόσφατο τυχαίο έλεγχο από τα Τ.Α.Ε. Σούδας στα Χανιά, που σκότωσε τον 58χρονο Κώστα Μανιουδάκη.
Ενάντια στο ζόφο των ημερών, να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας και να παλέψουμε για τον κόσμο που θέλουμε. Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, και στεκόμαστε αλληλέγγυα σε όσα αγωνίζονται. Από το κίνημα για την υπεράσπιση του νερού στο Πήλιο και τον Βόλο και το κίνημα για την υπεράσπιση των Αγράφων από τις ανεμογεννήτριες, στις αυτοοργανωμένες δομές αλληλοβοηθείας στη Θεσσαλία, στον αντιφασιστικό αγώνα στην Αλεξανδρούπολη και στους αγώνες για να μην μείνουν αναπάντητες οι δολοφονίες του κράτους και του κεφαλαίου.
Στην καπιταλιστική δυστοπία, ότι έχουμε είμαστε εμείς.
Αυτoοργάνωση Αντίσταση Αλληλεγγύη
Δίκτυο αναρχικών/αντιεξουσιαστριών