Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2023 στις 18.00
Αντικατασταλτική Πορεία για τα 15 χρόνια της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου
Αντικατασταλτική Πορεία για τα 15 χρόνια της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου
Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Κορκονέα. Ο μπάτσος-δολοφόνος μαζί με τον συνάδελφο του και ηθικό αυτουργό Σαραλιώτη, πυροβόλησε εν ψυχρό σε ευθεία βολή την παρέα των παιδιών επικαλούμενοι πως η πράξη αυτή ήταν αποτέλεσμα αυτοάμυνας. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια του φίλου του Ν. Ρωμανού. Το γεγονός αυτό πυροδότησε μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις των τελευταίων χρόνων με επίκεντρο τα Εξάρχεια και από την ίδια κιόλας νύχτα εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη χώρα.
Η εξέγερση του '08 αποτελεί προϊόν ενός ευρύτερου κοινωνικού αναυρασμού που χαρακτήριζε την περίοδο της πρώιμης οικονομικής κρίσης τόσο παγκόσμια όσο και στον Ελλαδικό χώρο. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-2007, οι υπέρογκες κρατικές δαπάνες εν όψει των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια και το πολεοδομικό στεγαστικό ζήτημα, υπήρξαν τα καταλυτικά αίτια της διαμόρφωσης του εξεγερσιακού γίγνεσθαι. Οι σταδιακές αναδιαρθώσεις και η εχθρική πολιτική του αστικού κράτους προς όφελος του κεφαλαίου και ενάντια στα κατώτερα ταξικά στρώματα και τη νεολαία, ήταν οι ακρογωνιαίοι λίθοι της αντιστασιακής διάθεσης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρατική δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, σε μία προσπάθεια έκφρασης της δίκαιης οργής τους απέναντι στο κράτος δολοφόνο, τόσο οργανωμένα όσο και αυθόρμητα, ξεχύθηκαν στους δρόμους μετατρέποντας το ασφυκτικό και αποπνικτικό κλίμα θανάτου που προέκυψε από το γεγονός αυτό σε μια εξεγερσιακή κοινωνική «αναγέννηση». Όλος ο Δεκέμβρης εκείνης της χρονιάς, χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις του κόσμου στον δρόμο με την αστυνομία, αλλά παράλληλα και από πολλές μορφές δράσεων, όπως εκδηλώσεις, καταλήψεις και συνελεύσεις. Έτσι λοιπόν, ο Δεκεμβριανός «δρόμος του πυρός» αποτέλεσε κομβικό σημείο καθώς και παρακαταθήκη στο εγχώριο κίνημα.
Φτάνοντας στο σήμερα, οι εχθρικές τακτικές του Ελληνικού αστικού κράτους που στοχεύουν στη φίμωση του αγωνιζόμενου κόσμου εντείνονται, με αιχμή του δόρατος τους ένστολους μπράβους του που δολοφονούν και βασανίζουν ανελέητα. Στο βωμό της υπεράσπισης των κρατικών και αστικών συμφερόντων, οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν πλέον υπερστελεχωθεί, σχηματίζονται συνεχώς νέες ομάδες καταστολής και δαπανούνται υπέρογκα ποσά για τον εξοπλισμό του αστυνομικού στόλου.
Ο αστυνομικός κλοιός και η κρατική καταστολή, έχουν ξεκάθαρα σεξιστικά, ρατσιστικά, ομοφοβικά, τρανσφοβικά, μισαναπηρικά και ταξικά κίνητρα. Από το 08' μέχρι και σήμερα, υπάρχουν αναρίθμητα περιστατικά λυσσαλέας επίθεσης στο πρόσωπο των καταπιεσμένων αυτής της γης, κάποια εκ των οποίων οδήγησαν στο θάνατο. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν ακολουθήσει οι κρατικές δολοφονίες του Λάμπρου Φούντα (2010), της Zackie Οh!/του Ζακ Κωστόπουλου (2018), του Βασίλειου Μάγγου (2020), του Νίκου Σαμπάνη (2021), του Κώστα Φραγκούλη (2022), του Κώστα Μανιουδάκη (2023), του Χρήστου Μιχαλόπουλου (2023), εξοντώσεις πολιτικών κρατουμένων, η αθώωση και συγκάλυψη των ένστολων καθαρμάτων που βίασαν τη 19χρονη στο κολαστήριο Α.Τ. Ομόνοιας, βασανισμοί και δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και στο Αιγαίο, καθώς και τα χιλιάδες ανώνυμα θύματα της κρατικής βίας.
Η εξέγερση του '08 και κάθε μορφή εξέγερσης, που εν συνεχεία μπορεί να μετατραπεί σε κοινωνική επανάσταση, αποτελεί τροχοπέδη στα σχέδια του κρατικού μηχανισμού. Στόχος μας είναι η αποδόμηση της κρατικής βαρβαρότητας με την αντίσταση και την οργάνωση σε συλλογικούς και αντιιεραρχικούς αγώνες.
Αγωνιζόμαστε αλληλέγγυα και συντροφικά καταστρέφοντας κάθε μορφή εξουσίας στο δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ, ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΓΙΑ ΟΛΑ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Πρωτοβουλία για την διοργάνωση της κινητοποίησης της 6/12
πηγή : email που λάβαμε στις 1 Δεκεμβρίου 16h
15 χρόνια μετά δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε!
15 χρόνια μετά οι μπάτσοι συνεχίσουν να δολοφονούν και η δικαστική μαφία τους ξεπλένει!
Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2008. 15 χρόνια από εκείνο το βράδυ, 15 χρόνια από τον θανάσιμο πυροβολ
ισμό ενός 16χρονου αναρχικού από ένα ένστολο θρασύδειλο τσιράκι του συστήματος. Μετά… φωτιά, δακρυγόνα, ταραχές και όλη η χώρα μυρίζει εξέγερση. Το γεγονός αυτό πυροδότησε αυθόρμητες διαμαρτυρίες όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας - το ίδιο βράδυ - περισσότερες από τις οποίες κατέληξαν σε συγκρούσεις με αστυνομικές δυνάμεις. Η απάντηση απέναντι στην ωμή βία του κράτους και των ένστολων δολοφόνων του, δόθηκε μέσω έκτακτων γενικών συνελεύσεων στα πανεπιστήμια, σε πολιτικούς χώρους, καταλήψεις, στέκια, γραφεία οργανώσεων, για να δρομολογήσουν τις εκατοντάδες πορείες που θα ακολουθήσουν σε όλη τη χώρα, απαρτιζόμενες από χιλιάδες κόσμου, που θα συγκρουστεί με τους πραιτοριανούς προστάτες του κράτους. Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα προβάλουν με τον πιο έντονο τρόπο τη σαπίλα και την βρωμιά που διέπει ένα πολιτικό σύστημα που γονατίζει το λαό μέσω της βίας και του εξαναγκασμού. Η καταστολή και οι συγκρούσεις του τότε είναι αντιληπτό ότι δεν διαφέρουν με τις καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα.
Οι κατασταλτικές δυνάμεις όχι απλά δεν αποδυναμώθηκαν με την πάροδο των χρόνων αλλά ενισχύονται και κάνουν αισθητή τη βίαιη παρουσία τους σε πανεπιστήμια, δουλειές και στο δρόμο καθημερινά. Σε μια περίοδο σαν την τωρινή όπου η επίθεση προς την κοινωνία γιγαντώνεται, που βασικές κοινωνικές κατακτήσεις & δικαιώματα ποδοπατιούνται, που η φτώχεια αγγίζει όλο και περισσότερους και η νομιμοποίηση του καθεστώτος κλονίζεται, η αστυνομική αυθαιρεσία επιβεβαιώνει τη δομική της χρησιμότητα για το σύστημα. Το δόγμα νόμος και τάξη, η αυταρχικότητα, η γιγάντωση της καταστολής συμβάλλουν στη μονιμοποίηση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Όλα τα παραπάνω μαζί θωρακίζουν ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, εν καιρό κλιμακούμενων και αλυσιδωτών καπιταλιστικών κρίσεων (οικονομικών, περιβαλλοντικών, ενεργειακών, γεωπολιτικών κλπ). Παρά την οργανωμένη προσπάθεια απόκρυψης και συκοφάντησης των συστημικών μέσων πληροφόρησης, τα διάφορα μέτωπα αγώνα που έχουν δημιουργηθεί προσπαθούν να στήσουν αναχώματα στον ακροδεξιό κατήφορο της νεοφιλελεύθερης επέλασης. Ένα μωσαϊκό αντίστασης βρίσκεται σε εξέλιξη, από τους λιμενεργάτες της COSCO, τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, μέχρι τους αγώνες για την υπεράσπιση περιοχών από επιχειρηματικά σχέδια, ως και τα κινήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος (Σκουριές, Άγραφα, Μεσοχώρα κλπ).
Οι αντιστάσεις για τα περιβαλλοντικά επιχειρηματικά σχέδια της κυβέρνησης αποτελούν σημαντικό στίγμα για την πόλη του Βόλου καθώς τα αποικιοκρατικά σχέδια της LaFarge -ΑΓΕΤ συνεχίζουν όπως και ο σχεδιασμός για εγκατάσταση πλωτής εξέδρας χιλιάδων κυβικών μέτρων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στο λιμάνι της πόλης. Τοπική κοινωνία και συλλογικότητες παλεύουνε για την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής, αγωνιστές και αγωνίστριες έχουν απέναντι τους όλο τον κρατικό μηχανισμό καταστολής, την δικαστική εξουσία και το τοπικό παρακράτος. Από μαφιόζικους τραμπουκισμούς, στημένες δίκες και αστυνομικές επιχειρήσεις η τοπική κοινωνία βιώνει μια τρομοκρατία, ενδεικτικό της οποίας είναι μια σειρά δικών που έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Οκτώβρη. (Σταγιάτες, καύση σκουπιδιών, ανεμογεννήτριες). Παράλληλα, στην περιοχή του νοτίου Πηλίου μπαίνει σε τροχιά η εγκατάσταση αιολικών πάρκων χρησιμοποιώντας πάλι την καραμέλα του ενεργειακού οφέλους ως ανανεώσιμη πηγή ενέργειας συμπληρώνοντας την συνολική περιβαλλοντική υπονόμευση και μελλοντική καταστροφή της ευρύτερης περιοχής μέσα από την λεηλασία των φυσικών αγαθών και του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, η τοπική δικαστική εξουσία έπειτα από δυόμιση χρόνια, αποφάσισε εντέλει να στείλει στο δικαστήριο 3 αστυνομικούς με μια μόνο κατηγορία σε βαθμό πλημμελήματος, αυτή της επικίνδυνης σωματικής βλάβης για τον ξυλοδαρμό του συντρόφου Βασίλη Μάγγου έξω από το δικαστικό μέγαρο Βόλου στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της μεγάλης πορείας της προηγούμενης μέρας, ενάντια στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ. Ο Βασίλης ξυλοκοπήθηκε και προσήχθη από ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ασφαλίτες και στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα Βόλου όπου υπέστη προσβολές, εξευτελισμούς και βασανιστήρια από τους προστάτες του νόμου, οι οποίοι αργά το βράδυ τον πέταξαν έξω σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και με 6 πλευρά σπασμένα καταλήγοντας στο νοσοκομείο. Μέσα από το νοσοκομείο έπειτα από τρεις μέρες κατήγγειλε με κείμενο το βασανισμό και τον ξυλοδαρμό του, που τον σημάδεψαν ανεξίτηλα και οδήγησαν στον θάνατό του ένα μήνα μετά.
Η όξυνση της καταστολής γίνεται αντιληπτή όχι μόνο μέσω των κρατικών δολοφονιών ανά τα χρόνια αλλά και μέσω της κατάπνιξης των αγώνων των πολιτικών κρατουμένων. Ενώ η αστική δικαιοσύνη απορρίπτει αιτήματα των πολιτικών κρατουμένων για τα βασικά τους δικαιώματα και στοχοποιούνται μόνο και μόνο για τις ιδεολογίες τους, μπάτσοι όπως ο Κορκονέας αφήνονται ελεύθεροι με το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου και οι μπάτσοι που ξυλοκόπησαν τον Βασίλη δικάζονται με μια κατηγορία σε βαθμό πλημμελήματος. Είναι σαφές πως δεν έχουμε αυταπάτες και δεν περιμένουμε τίποτα από την αστική δικαιοσύνη. Ξέρουμε πως η απάντηση δίνεται στο δρόμο μέσα από πολύμορφους αγώνες που η σύνδεση όλων τους πέρα από αυτονόητη είναι και αναγκαία. Οι περιβαλλοντικές διεκδικήσεις οι ταξικές συγκρούσεις, οι αντιπατριαρχικοί και αντιπολεμικοί-αντιμπεριαλιστικοι αγώνες ξεχωριστά και όλοι μαζί αποτελούν κρίσιμο ανάχωμα στην κρατική και καπιταλιστική επέλαση στην εξαθλίωση και την εκμετάλλευση.
Μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια οι μπάτσοι συνεχίζουν να δολοφονούν και η δικαστική μαφία σφυράει αδιάφορα με τελευταίο περιστατικό τον 17 χρονών ρομά στη Βοιωτία δίνοντας συνέχεια σε ένα σερί δολοφονιών με το ίδιο ακριβώς μοτίβο. Πρώτα ο Φραγκούλης μετά ο Σαμπάνης και τελευταίος ο Χρήστος κάνοντας μας σαφές πως το φίδι της αστικής δικαιοσύνης τσιμπάει μόνο τους αδύναμους, τους φτωχούς, τους καταπιεσμένους και κυρίως όσους επιλέγουν να σταθούν ανάχωμα στο υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης. Μια δικαιοσύνη που δείχνει την μεγαλύτερη της πυγμή όταν αντιμετωπίζει αγωνιστές προχωρώντας σε δικαστικά πραξικοπήματα, σκορπώντας κατά το δοκούν κατηγορίες και χρόνια φυλακής, επιβάλλοντας ακραίους περιοριστικούς όρους, στερώντας άδειες και αποφυλακίσεις πολιτικών κρατουμένων και πολλά άλλα. Ταυτόχρονα, αποφυλακίζει βιαστές, ένστολους δολοφόνους, φασίστες, μαφιόζους και λοιπούς που έχουν κονέ με την εξουσία (λοιπά εξουσιαστικά σκουπίδια), την ώρα που κάνει τα κλειστά μάτια στα δεκάδες σκάνδαλα και οικονομικά εγκλήματα των εκάστοτε κυβερνόντων. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ψευδαίσθηση για τον ταξικό χαρακτήρα της ελληνικής δικαιοσύνης και τον ρόλο της, που είναι η διαιώνιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Σε μια περίοδο σαν την τωρινή όπου η επίθεση προς την κοινωνία γιγαντώνεται, που βασικές κοινωνικές κατακτήσεις & δικαιώματα ποδοπατιούνται, που η φτώχεια αγγίζει όλο και περισσότερους, και η νομιμοποιήση του καθεστώτος κλονίζεται, οι αποφάσεις της αστικής δικαιοσύνης επιβεβαιώνουν την δομική της χρησιμότητα για το σύστημα. Το δόγμα νόμος και τάξη, η αυταρχικότητα, η γιγάντωση της καταστολής, η αστυνομική αυθαιρεσία και η μονιμοποιήση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, θα ήταν αδύνατες χωρίς τα κρατικοδίαιτα δικαστικά κοράκια. Όλα τα παραπάνω μαζί θωρακίζουν ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, εν καιρό κλιμακούμενων και αλυσιδωτών καπιταλιστικών κρίσεων (οικονομικών, περιβαλλοντικών,ενεργειακών, γεωπολιτικών κλπ).
Απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν παράγοντες της νύχτας, επιχειρηματικοί όμιλοι, βιομήχανοι, τοπικοί άρχοντες και κεντρική εξουσία υπηρετώντας το διεθνές κεφάλαιο, να αντιπαρατάξουμε την δίψα για ζωή. Να οργανωθούμε οριζόντια και αντιεραρχικά σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργασιακό χώρο με σωματεία βάσης, και σε κάθε έκφανση και τομέα της ζωής μας, ενισχύοντας την έννοια της αλληλεγγύης, επανοικειοποιώντας τους δημόσιους χώρους, αποκρούοντας την κρατική βία και την αστυνομική αυθαιρεσία ενώνοντας τις φωνές μας με κοινό στόχο να βάλουμε ένα τέλος στην ατέρμονη δίψα για κέρδη από τα κράτη και τους καπιταλιστές. Σε καιρούς όπου φαίνεται να κυριαρχεί η παραίτηση, όπου τα δυσεπίλυτα προβλήματα στις πλάτες του λαού για την επιβίωση του τρέφουν την απογοήτευση και την τάση για ατομικές λύσεις, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλουμε όχι μόνο να κρατήσουμε ζωντανή την φλόγα του Δεκέμβρη αλλά και να ξεπεράσουμε τα ίδια τα όρια της χτίζοντας μια κουλτούρα ριζοσπαστικής - πολιτικής θεωρίας και αδιαμεσολάβητης δράσης. Από την παραίτηση, τον φόβο και τον ωχαδερφισμό στα συλλογικά οδοφράγματα που απαιτούν οι καιροί μας! Και από τον αυθορμητισμό και την ευκαιριακή- καιροσκοπική ενασχόληση με τα κοινά, στην οργανωμένη επαναστατική πάλη για τον κομμουνισμό και την αναρχία.
Το αίμα δεν είναι νερό - η μνήμη δεν είναι σκουπίδι.
Τίποτα δεν κερδήθηκε με μια απλωμένη παλάμη!
Να στήσουμε αναχώματα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την λεηλασία της κοινωνικής βάσης!
Μαζική λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στους πραιτοριανούς και στους μηχανισμούς της καταστολής.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 6/12/2023 18:00 ΘΟΛΟΣ
Συνέλευση για την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών και την ταξική αλληλεγγύη.
πηγή : email που λάβαμε στις 4 Δεκεμβρίου 11h