kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία 6/12

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ- ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2023

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 σημειώνεται η κρατική δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το όπλο του μπάτσου Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια. Η εν ψυχρώ δολοφονία του A. Γρηγορόπουλου έρχεται να επισφραγίσει τις δολοφονικές μεθοδεύσεις και τις κατασταλτικές διαθέσεις του κράτους ενάντια σε κάθε αγωνιζόμενο. Η έσχατη όμως αυτή μορφή κρατικής βίας δεν παρέμεινε αναπάντητη. Αντιθέτως, πυροδότησε θύελλα διαδηλώσεων και συγκρούσεων στο κέντρο των μητροπόλεων, όπου εκατοντάδες κόσμος εξεγέρθηκε μαζικά ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, συνθλίβοντας το προσωπείο της κρατικής παντοδυναμίας. Ο Δεκέμβρης του '08 μέσα από τις μαζικές κινητοποιήσεις και τους αγώνες του αποτέλεσε σπουδαίο σημείο της σύγχρονης ιστορίας, αφήνοντας πίσω σημαντική πολιτική παρακαταθήκη για το αναρχικό κίνημα.

15 χρόνια μετά από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο κρατικός μηχανισμός δεν έπαψε να ακολουθεί με συνέπεια το μοτίβο της βίας, να αναπαράγει τις εγκληματικές μεθοδεύσεις του, να καταστέλλει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, να πασχίζει να εδραιώσει τον θάνατο.

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΙΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Το χέρι των εντολοδόχων δολοφόνων οπλίζεται από την εξουσία. Α. Γρηγορόπουλος, Κουμής, Κανελοπούλλου, Καλτεζάς, Β. Μάγγος, Γ. Σαμπάνης, Κ. Φραγκούλης, Χ. Μιχαλόπουλος. Τα τσιράκια των αφεντικών φρόντισαν να επιδείξουν την κυριαρχία τους με την έσχατη μορφή βίας. Και η μακρά λίστα θανάτου που υπογράφουν κράτος και αφεντικά δεν έχει τελειωμό. Η μεθοδευμένη θανατοπολιτκή του συστήματος έδειξε έντονα το προσωπείο της ήδη από την εγκληματική διαχείριση της Πανδημίας. Εκ τότε επιχειρείται να εδραιωθεί ένα μοντέλο όπου κάθε ανθρώπινη ζωή θα κοστολογείται ως αμελητέα και κάθε κρατικός θάνατος στις μέρες μας θα φαντάζει καθημερινότητα. Από την δολοφονία στα Τέμπη, τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που πνίγονται στα ανοιχτά του Αιγαίου, τις αναρίθμητες γυναικοκτονίες που όλο κ αυξάνονται, την όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων και την λεηλασία της φύσης…. η εξέγερση του ΄08 φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ.

Άλλωστε ο κρατικός μηχανισμός βαδίζει σε πλήρη σύμπνοια με τα ΜΜΕ, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη και συγκαλύπτοντας υποθέσεις που εξυπηρετούν το αφήγημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Ας μην ξεχνάμε, πως η αντικοινωνική πολιτική του σύγχρονου κρατικού - καπιταλιστικού μοντέλου πασχίζει να παγιωθεί με κύριο μέσο την διαρκή παρουσία μονάδων της αστυνομίας, η οποία - όντας δεξί χέρι της εξουσίας και έχοντας την πλήρη κρατική κάλυψη- σπέρνει ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Οι αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων το τελευταίο διάστημα, η επίθεση σε στέκια και δομές αγώνα αποτελεί χαρακτηριστικό εργαλείο του συστήματος να καθυποτάξει κάθε φωνή που εξεγείρεται, κάθε φωνή που υψώνει αναχώματα στα μεγαλεπήβολα πλάνα των αφεντικών. Ο κρατικός φόβος για ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, για μαζικοποίηση του αναρχικού αγώνα μεταφράζεται σε πλήρη έλεγχο, σε συλλήψεις αγωνιστών, σε καταστολή διαδηλώσεων και σε δικαστικές σκευωρίες. Άλλωστε η επιθυμία του χρεοκοπημένου κράτους να επιβάλλει την παντοδυναμία του ανέκαθεν επιχειρείται άμεσα ή έμμεσα με την επιβολή αμείλικτης βίας ενάντια σε κάθε αντίσταση των από τα κάτω και αυτό αποτυπώνεται έντονα από την διαρκή αναβάθμιση των κατασταλτικών εργαλείων του, δημιουργώντας έτσι ένα άρτια εκπαιδευμένο σώμα δολοφόνων.

Η ολομέτωπη επίθεση του κρατικού μηχανισμού αποτυπώνεται και στην παιδεία, όπου μια σειρά νομοσχεδίων και μεταρρυθμίσεων αλλάζουν τον χαρακτήρα της δημόσιας- δωρεάν παιδείας, φέρνουν μπάτσους στις σχολές και επιχειρούν την κατάργηση του ασύλου. Με την ΕΒΕ, την επικείμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την κατάργηση του Άρθρου 16, εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί μετατρέποντας την παιδεία σε αγαθό για λίγους, αποκλείοντας μαθητές και μαθήτριες από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και ενισχύοντας έτσι την προσέλευση σε ιδιωτικά ΙΕΚ, και την επί πληρωμή εκπαίδευση. Παράλληλα, βασικός αρωγός του κρατικού σχεδιασμού είναι η ίδρυση ενός 'αποστειρωμένου' πανεπιστημίου, όπου κάθε φοιτητική - ριζοσπαστική δύναμη θα ακρωτηριάζεται και θα βρίσκει απέναντί της πάντα την καταστολή. Πρόσφατο δείγμα αποτελεί η πορεία της 17 Νοέμβρη στην Θεσσαλονίκη, όπου κράτος και αφεντικά - έχοντας ενεργοποιήσει όλα τα κατασταλτικά μέσα τους- έστησαν φραγμό, εμποδίζοντας το φοιτητικό σώμα να προσεγγίσει το πανεπιστήμιο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Η εξέγερση του '08 αποτέλεσε κεντρικό έναυσμα για την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση και συγκρότηση τόσο του αναρχικού όσο και του μαθητικού κινήματος. Οι καταλήψεις σχολείων και σχολών στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας έπαιξαν κομβικό ρόλο τόσο για την έμπρακτη και μαχητική αμφισβήτηση της θανατοπολιτικής του κρατικού μηχανισμού, όσο και για την δημιουργία δομών και παρακαταθήκης της αυτοοργάνωσης της κοινωνικής βάσης σε σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας και πάνω από όλα την παρουσία ξανά και ξανά στον δρόμο.

Επίσης, κατέστησε φανερή την ανάγκη συγκρότησης και οργάνωσης των αντιστάσεων των από τα κάτω ως μαζική απάντηση απέναντι στη κρατική βαρβαρότητα . Από την αυθόρμητη εξέγερση και την ευκαιριακή συσπείρωση των ριζοσπαστικών δυνάμεων, προτάσσουμε την διαρκή παρουσία του αναρχικού αγώνα μέσα από την κοινωνική και ταξική αυτό-οργάνωση σε διαδικασίες βάσης και πολιτικής ζύμωσης.

Από τον δρόμο που χάραξε ο Δεκέμβρης του '08 μέχρι τους αγώνες του Δεκέμβρη του σήμερα, για την ολική ανατροπή του κόσμου της εξουσίας, για την δικαίωση όλων των καταπιεσμένων, για την κοινωνική απελευθέρωση.

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere

πηγή : https://www.facebook.com/p/Πρωτοβουλία-Αναρχι…

Πρόγραμμα Ανοιχτής Συνέλευσης 6ης Δεκέμβρη

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ

Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ

πηγή : https://twitter.com/Diarkis_Agonas/status/173…

Πρωινή πορεία για τα 15 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

από ανοιχτή συνέλευση για την συγκρότηση α/α μπλόκ στην πρωινή πορεία της 6ης Δεκέμβρη

15 χρόνια μετά την κρατική δολοφονία του 16χρονου αναρχικού Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου από τους ένστολους δολοφόνους του κράτους, Σαραλιώτη και Κορκονέα, η υπεράσπιση της κινηματικής μνήμης παραμένει ακόμη επίκαιρη στο εδώ και το τώρα. Ο θάνατος του πυροδότησε αλλεπάλληλες και διαρκείς συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και τη διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης, μέσω καταλήψεων σε σχολές και σχολεία, επιθέσεις σε κρατικοκαπιταλιστικούς στόχους, χαράζοντας για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική κινηματική ιστορία εξέγερση γενικευμένου χαρακτήρα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 είναι φάρος για τους αγώνες του σήμερα, όπου βιώνουμε καθημερινά τη βία της εξουσίας σε κάθε μορφή της. Ήταν μια απάντηση στην αναντίστοιχη βία που δεχόμαστε καθημερινά, δείχνοντας πως οι εξεγέρσεις δεν είναι ιστορικά απολιθώματα αλλά πραγματώνονται στο σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε θεατές συνεχόμενων κρατικών επιθέσεων, με την καταστολή κινηματικών κεκτημένων, τα κρατικά εγκλήματα- δολοφονίες στα Τέμπη και την Πύλο. Με τον βαρύ τραυματισμό της συντρόφισσας μας Βασιλικής από ΟΠΚΕ σε αντιφασιστική περιπολία. Με τον πρόσφατο βασανισμό- ξυλοδαρμό 17χρονου στο Α.Τ. Μήλου, ώστε να γίνει ρουφιάνος των μπάτσων. Με επιστέγασμα τις συνεχείς εργατικές δολοφονίες, τις δολοφονίες μεταναστριών στα σύνορα και τις δολοφονίες των Ρομά Γ. Σαμπάνη, τον οποίο γαζώσανε με 38 σφαίρες, του Κ. Φραγκούλη που δολοφονήθηκε για 20€ βενζίνη και του Χ. Μιχαλόπουλου επειδή δεν σταμάτησε σε αστυνομικό μπλόκο.

Μέσα σε όλη αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τρομοκράτησης από τους κρατικούς μηχανισμούς για την κάμψη των αντιστάσεων, δεν στεκόμαστε σε αυτά με όρους θυματοποίησης, αλλά ανάγκης για αντεπίθεση. Εμπνεόμενες από το πνεύμα της εξέγερσης του Δεκέμβρη να σπάσουμε την ψευδαίσθηση της κρατικής παντοδυναμίας, να οργανωθούμε, να βγούμε όλοι/ όλες/ όλα στους δρόμους, να συγκρουστούμε και να δημιουργήσουμε εξεγερτικές ρωγμές στο παρόν.

Καλούμε στην πρωινή πορεία, την Τετάρτη 6η Δεκέμβρη στις 12.00 στα Προπύλαια

Η φλόγα του Δεκέμβρη του '08 δεν πρόκειται να σβήσει ?γιατί καίει μέσα μας

Όλοι, όλες και όλα στις πρωινές και απογευματινές διαδηλώσεις τιμής και μνήμης στον αναρχικό μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο

ανοιχτή συνέλευση για την συγκρότηση αναρχικού- αντιεξουσιαστικού? μπλόκ στην πρωινή πορεία της 6ης Δεκέμβρη

Κοινό κάλεσμα και αφίσα για τη μαθητική - φοιτητική πορεία για τα 15 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2023

Δεκαπέντε χρόνια μετά την κρατική δολοφονία του Αλέξη ο κοινωνικός και ταξικός πόλεμος συνεχίζεται.

Μαθητική - Φοιτητική πορεία: 6/12 στις 11:00 | Προπύλαια

Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 εκτελείται εν ψυχρώ ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τους μπάτσους Ε. Κορκωνέα και Β. Σαραλιώτη στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, γεγονός που στάθηκε η αφορμή να εκδηλωθεί η συσσωρευμένη κοινωνική οργή απέναντι στη γενικευμένη κρατική βία εκείνης της περιόδου. Η κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε τη δολοφονία του Αλέξη αποτέλεσε σημείο τομής για την μεταπολιτευτική περίοδο γιατί ακριβώς ανέδειξε τις δυναμικές του αδιαμεσολάβητου αγώνα, της άμεσης δράσης, της κοινωνικής αλληλεγγύης και έτσι κατάφεραν να διαχυθούν πρακτικές και αξίες όπως η κοινωνική αντι-βία, η αυτοοργάνωση και η ταξική αλληλεγγύη σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και ιδίως στη νεολαία, ως τα πιο αποτελεσματικά αγωνιστικά μέσα σύγκρουσης με την εξουσία. Αποτέλεσε μια εικόνα από το μέλλον γιατί πέρα απ΄ την οργή, έφερε τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς και έθεσε τις βάσεις για ένα νέο κύκλο δημιουργικότητας και ριζοσπαστικοποίησης, ικανή να βγάλει τους καταπιεσμένους και τις καταπιεσμένες στους δρόμους. Βέβαια, η εξέγερση του 2008 δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά «προετοιμαζόταν» ιδεολογικά τα προηγούμενα χρόνια από τη δράση και την κίνηση των αναρχικών ενάντια στην κρατική καταστολή, ενώ άντλησε πολιτικά και οργανωτικά από την εμπειρία των φοιτητικών αγώνων του 2006-2007 ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ψήφιση του νόμου πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, οι οποίοι εξώθησαν δεκάδες χιλιάδες νέους σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια σε καταλήψεις, συγκρούσεις και πορείες επί σχεδόν έναν χρόνο.

Σήμερα βλέπουμε ότι τα πολιτικά επίδικα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του '08 παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Η γενικευμένη συστημική κρίση και η υποβάθμιση των ζωών μας σε όλα τα επίπεδα, από την φτωχοποίηση και εξαθλίωση της κοινωνικής βάσης και την λεηλασία της φύσης μέχρι την πολιτική κρίση και τον κοινωνικό εκφασισμό, δεν αποτελούν μια ατυχή συγκυρία ούτε προϊόντα κάποιας κακής διαχείρισης, αλλά συστατικά και δομικά στοιχεία του κρατικού - καπιταλιστικού συστήματος εξουσίας. Ένα σύστημα το οποίο, βρισκόμενο πλέον σε πλήρη σήψη, προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση και διαιώνισή του, εντείνει τους όρους επιβολής του και τα κατασταλτικά του μέσα και σκληραίνει όλο και περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης των "από τα κάτω". Έτσι, παράγει κρίσεις, τα καταστροφικά αποτελέσματα των οποίων εκδηλώνονται πρώτα απ' όλα και εντονότερα στις πιο ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, στους φτωχούς, στα ανήλικα παιδιά, στους πρόσφυγες και τις μετανάστριες, στους ρομά, στις γυναίκες, στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα κτλ. Οι κρατικές δολοφονίες, όπως αυτή του Αλέξη η οποία το 2008 πυροδότησε μια κοινωνική εξέγερση ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης, σήμερα φαντάζουν καθημερινότητα, ενώ η κρατική βία επιχειρείται να κανονικοποιηθεί μέσα από το δόγμα του σοκ: το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών όπου σκοτώθηκαν δεκάδες άνθρωποι, ο πνιγμός εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών στην Πύλο με τη σύμπραξη του Λιμενικού Σώματος, η δολοφονική επίθεση των ΟΠΚΕ στη 16χρονη αντιφασίστρια στο Ν. Ηράκλειο, οι εν ψυχρώ δολοφονίες του Κώστα Μανιουδάκη και του Χρήστου Μιχαλόπουλου από τα ένστολα σκουπίδια είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα δολοφονικής κρατικής βίας που έλαβαν χώρα φέτος.

Παράλληλα, το κράτος μετά την εμπειρία της εξέγερσης του '08, προσπαθεί να ανακόψει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις από τη ρίζα τους και επιτίθεται σε ό,τι άφησε ως παρακαταθήκη ο Δεκέμβρης για το αναρχικό κίνημα, μέσα από μια σειρά μεθοδεύσεων που εξυπηρετούν τόσο την πάγια αντιεξεγερτική πολιτική του, όσο και την απρόσκοπτη επέλαση του νεοφιλελευθερισμού: την επίθεση στο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα και την αποριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας μέσα από την εντατικοποίηση και αποστείρωση των δημοσίων δομών εκπαίδευσης ώστε αυτές να μην επιτρέπουν διαδικασίες πολιτικής ζύμωσης και συλλογικές αντιστάσεις, την κατάργηση του ασύλου που αποτέλεσε την καρδιά της εξέγερσης αλλά και όλων των μεταπολιτευτικών αγώνων από το Πολυτεχνείο του '73 μέχρι και σήμερα, την ανάπλαση των Εξαρχείων ως μια γειτονιά με βαθιά αγωνιστική κουλτούρα και παράδοση και ευρύτερα τον εξευγενισμό και την περαιτέρω τουριστικοποίηση γειτονιών του κέντρου της Αθήνας, την ποινικοποίηση της απεργίας και την ψήφιση του νόμου για περιστολή των διαδηλώσεων καθώς και την επίθεση στις καταλήψεις, τόσο εντός των σχολών όσο και ευρύτερα, ως κέντρα αγώνα που εδαφικοποιούν τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης και της αντίστασης.

Όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα αποτελούν κομμάτι της κρατικής πολιτικής της αντιεξέγερσης, η οποία μάλιστα εκδηλώνεται όλο και πιο απροκάλυπτα, ιδίως με την ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική διαχείριση της τελευταίας τετραετίας που οξύνει τις επιθέσεις σε όλα τα μέτωπα. Αναδεικνύεται τώρα περισσότερο από ποτέ ότι για το χρεοκοπημένο σύστημα εξουσίας είμαστε όλοι και όλες στην καλύτερη εκμεταλλεύσιμοι και στη χειρότερη αναλώσιμοι. Ταυτόχρονα όμως αναδεικνύεται και ο φόβος των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, που κάνουν οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους για να μην επαναληφθεί ο Δεκέμβρης, για να αναχαιτίσουν οποιαδήποτε εξεγερσιακή προοπτική. Γιατί ξέρουν ότι εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη. Γιατί όλοι οι λόγοι για τους οποίους εξεγέρθηκε το σύνολο της κοινωνίας το 2008 εξακολουθούν να διακυβεύονται και μάλιστα με όλο και πιο οξυμένο και ασφυκτικό τρόπο για την κοινωνική βάση. Γιατί στο σήμερα έχουμε κάθε λόγο να εξεγερθούμε ενάντια στο σύστημα που καταπιέζει, εκμεταλλεύεται, υποβαθμίζει και εξαθλιώνει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Για εμάς ο Δεκέμβρης δεν αποτελεί μια ακόμη επέτειο ή μνημόσυνο, αλλά αντίθετα μας θυμίζει ότι η μνήμη των νεκρών μας ζει μέσα από τους αγώνες του σήμερα, ενώ ως βασικότερη παρακαταθήκη άφησε όχι απαντήσεις, αλλά ερωτήματα, με κυριότερο αυτό της μετάβασης σε μία άλλη κοινωνία. Το ερώτημα δηλαδή του πώς περνάς από την αυθόρμητη εξέγερση στην κοινωνική επανάσταση. Το αυτοοργανωμένο φοιτητικό κίνημα οφείλει να βρει διεξόδους συλλογικοποίησης, τρόπους οργάνωσης, με δομές και δράσεις, ώστε να υπερασπιστεί όλα όσα άφησε πίσω της η εξέγερση του Δεκέμβρη, έχοντας ως στόχο την συνέχισή τους, το επόμενο βήμα προς την ολοκληρωτική ανατροπή του κρατικού συστήματος. Η φλόγα της Δεκεμβριανής εξέγερσης είναι ακόμα αναμμένη στις μνήμες και στις συνειδήσεις μας και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνει πυρκαγιά. Μια πυρκαγιά που θα κάψει συθέμελα τους δυνάστες μας, στις στάχτες των οποίων θα μπορούμε πια ελεύθερα να χτίσουμε τον κόσμο που ονειρευόμαστε: έναν κόσμο αυτοδιεύθυνσης, ισότητας και αλληλεγγύης.

Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου
Φοιτητική Ομάδα Ρουβίκωνα
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας

2008-2023: Το κράτος οπλίζει, οι μπάτσοι πυροβολούν - Όλοι/ες/α στους δρόμους

Στηρίζουμε το κάλεσμα της "ανοιχτής συνέλευσης για την συγκρότηση α/α μπλόκ στην πρωινή πορεία της 6ης Δεκέμβρη" στις 12:00 και της "Ανοιχτής συνέλευσης για την 6η Δεκέμβρη" στις 18:00 στα Προπύλαια.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Το κείμενο της συνέλευσης:

Το Σάββατο 28/10 στην πλατεία Ν. Ηρακλείου διοργανώθηκε αντιφασιστική συναυλία στο πλαίσιο των καλεσμάτων ενάντια στη φασιστική φιέστα της 10ετούς επετείου της 1ης Νοέμβρη - ημερομηνία της εκτέλεσης δύο μελών της Χ.Α. και του σοβαρού τραυματισμού ενός τρίτου, από τις Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις, ως αντίποινα για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χ.Α. στο Κερατσίνι. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ομάδα αντιφασιτ(ρι)ών πραγματοποίησε περιπολία στους δρόμους του Νέου Ηρακλείου. Σε πολύ κοντινή απόσταση από το σημείο της συναυλίας, η ομάδα διασταυρώθηκε με αυτοκίνητα της Ο.Π.Κ.Ε. Οι μπάτσοι, δίχως την παραμικρή αφορμή και παρότι ήταν ξεκάθαρο ότι η ομάδα δεν είχε πρόθεση συμπλοκής μαζί τους, έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση διασπώντας την μάζα των αντιφασιστ(ρι)ών σε δύο μέρη. Στην απόπειρα ανασύνταξής της, μπάτσοι και άτομα με πολιτικά επιτέθηκαν εκ νέου στα συντρόφια, πετώντας τους αντικείμενα, πέτρες και στη συνέχεια της συμπλοκής, έγινε έντονη και παρατεταμένη ρίψη δακρυγόνων και αφότου τα Ο.Π.Κ.Ε διώχθηκαν από την περιφρούρηση της συναυλίας, έγινε αντιληπτή η απουσία της 16χρονης συντρόφισσας. Κατά τη διάρκεια εκείνης της νύχτας, ενημερωθήκαμε ότι η συντρόφισσα μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση με συνοδεία Ο.Π.Κ.Ε στο νοσοκομείο "Γεννηματάς", όπου και νοσηλεύτηκε με έντονη αστυνομική παρουσία. Παράλληλα, η αστυνομία παρά τη συνεχή άρνησή της ότι επρόκειτο για σύλληψη, προέβη σε παράνομη κατάσχεση του κινητού της συντρόφισσας, κοινώς σε κλοπή. Η σύλληψή της ανακοινώθηκε λίγες ώρες μετά το συμβάν, χωρίς να έχουν γίνει τότε γνωστές οι κατηγορίες, ούτε καν στη δικηγόρο της. Μετά από εντολή εισαγγελέα αφέθηκε ελεύθερη και μόνο τότε αποχώρησαν οι ομάδες της Ο.Π.Κ.Ε. από το νοσοκομείο, ενώ παρέμεινε η κρατική ασφάλεια .Τις πρώτες ώρες της νοσηλείας της, η κατάσταση της υγείας της συντρόφισσας, σύμφωνα με τους γιατρούς, κρίθηκε κρίσιμη. Νοσηλεύτηκε σε Μ.Α.Φ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας) του νευροχειρουργικού και μετά από 5 ημέρες νοσηλείας, ενώ η συντρόφισσα βρισκόταν ακόμα σε σοκ και με μετατραυματική αμνησία, δίχως την ικανότητα να περπατήσει καλά και να αυτοεξυπηρετηθεί, στις 02/11 της χορηγήθηκε εξιτήριο, πράγμα εντελώς αντιφατικό με την κατάστασή της. Πλέον έχει καταφέρει να ανακτήσει σημαντικά κομμάτια της μνήμης της καθώς και να ξεπεράσει ορισμένα τραύματα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως έχει επανέλθει πλήρως νοητικά και σωματικά.

Μια εβδομάδα μετά τη δολοφονική επίθεση στη συντρόφισσα ακολούθησε άλλη μια κρατική δολοφονία ενός 17χρονου Ρομ, του ΧρήστουΜιχαλόπουλου. Δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ελέγχου ενώ είχε προηγηθεί καταδίωξη το βράδυ του Σαββάτου 11 Νοέμβρη στο Λεοντάρι Βοιωτίας. Η σφαίρα διαπέρασε την παλάμη του και διείσδυσε στην αριστερή τραχηλική χώρα, προκαλώντας θανατηφόρο τραύμα. Ο μπάτσος-δολοφόνος του Χρήστου υποστήριξε πως το όπλο του εκπυρσοκρότησε καθώς ο 17χρονος προσπάθησε να του το πάρει από τα χέρια, δήλωση που αναιρείται από τη μαρτυρία του αδελφού του Χρήστου, ο οποίος βρισκόταν στη θέση του συνοδηγού, καθώς και από οπτικοακουστικό υλικό που διέρρευσε.

Από την πρώτη στιγμή, και στις δύο περιπτώσεις, ξεχύθηκαν στα κανάλια κάθε λογής παρατρεχάμενοι του κράτους, δημοσιογράφοι, μπάτσοι ακόμα και πολιτικοί, οι οποίοι σαν σε μια κακοστημένη παράσταση, ανίκανοι να κρύψουν τον διάχυτο πανικό τους, προσπάθησαν όχι μόνο να συγκαλύψουν τη δολοφονική επίθεση και τη κρατική δολοφονία από ομάδες Ο.Π.Κ.Ε. αλλά και να παραποιήσουν την πραγματικότητα. Οι δημοσιογράφοι, υπηρετώντας πιστά το ρόλο τους ως τέταρτη εξουσία, ξεκίνησαν ένα ρεσιτάλ παραπληρορησης, με στόχο τη δημιουργία ενός αφηγήματος που ξεπλένει τους μπάτσους και τη δημιουργία σύγχυσης για το τι πραγματικά συνέβη. Σταν περίπτωση της Βασιλικής, αναφερόμενοι σε ψευδείς τοξικολογικές εξετάσεις που ηθέλαν τη συντρόφισσα υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, την υποτιθέμενη παροχή πρώτων βοηθειών από τους έμμισθους δολοφόνους της ΕΛΑΣ, το σενάριο τραυματισμού από τους συντρόφους της, το αφήγημα περί πτώσης μέχρι και την εσκεμμένη διαρροή ενός μέρους της ιατροδικαστικής έκθεσης που δεν θίγει το ενδεχόμενο ξυλοδαρμού. Όση προσπάθεια και φαντασία κι αν κατέβαλαν κράτος και Μ.Μ.Ε., η αφήγηση τους σιγά σιγά αρχίζει να καταρρέει. Από το γεγονός ότι οι μπάτσοι ενώ λένε ότι βρήκαν την Β. τυχαία και την περιέθαλψαν ταυτοχρόνως την συνέλαβαν και της άσκησαν μήνυση, κατάσχοντας ακόμα και προσωπικά της αντικείμενα. Από την ολοκληρωμένη ιατροδικαστική έκθεση που καταρρίπτει τα ψέματα των ΜΜΕ αναφέροντας, μέχρι και την εκδίωξη από μπάτσους του Α.Τ. Νέου Ηρακλείου αυτόπτη μάρτυρα που πήγε να καταθέσει. Είναι εμφανές λοιπόν, και με βάση τις φωτογραφίες από τα τραύματά της και τα βίντεοπου αναρτήθηκαν μεταγενέστερα, ότι η συντρόφισσα ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από τους μπάτσους και βασανίστηκε.

Η ίδια ακριβώς τακτική ακολουθείται μετά την εκτέλεση του 17χρονου ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου. Άλλη μια φορά οι γνωστοί φορείς βγήκαν να σπείρουν σύγχυση με την καραμέλα της εκπυρσοκρότησης του όπλου του μπάτσου, σε μια πανικόβλητη προσπάθεια να διαψεύσουν το οπτικοακουστικό υλικό που διέρρευσε, ακόμα και την μαρτυρία του αδελφού του, που από την πρώτη στιγμή μίλησε για εν ψυχρώ δολοφονία καταδεικνύοντας τους μπάτσους ως συνειδητά υπεύθυνους. Από την πρώτη στιγμή εμφανίστηκαν στα δημοσιογραφικά πάνελ "συνδικαλιστές" μπάτσοι οι οποίοι συγκαλύπτουν απροκάλυπτα τους συναδέλφους τους, προσπαθώντας να πείσουν ότι ένα πάνοπλο τζιπ της ΟΠΚΕ, του δήθεν πιο εκπαιδευμένου σώματος της αστυνομίας, απειλήθηκε από δύο άοπλους, τον 17χρονο Χρήστο και τον αδερφό του. Παράλληλα προσπαθούν να στοχοποιήσουν το Χρήστο, υπερτονίζοντας ότι δεν σταμάτησε σε σήμα των μπάτσων, ή ότι ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα, λες και αυτά μπορούν να δικαιολογήσουν τη δολοφονία που ακολούθησε.

Όλη αυτή η παράσταση στήθηκε από τη μία πλευρά για να δημιουργήσει σύγχυση στα κομμάτια της κοινωνίας που στο άκουσμα των γεγονότων θα αμφισβητούσαν έμπρακτα την κυρίαρχη αφήγηση και από την άλλη για να ξυπνήσει αντιδραστικά κοινωνικά αντανακλαστικά, τοποθετώντας τα θύματα της κρατικής βίας σε μια "περιθωριοποιημένη" ή "παραβατική" ομάδα η οποία και θα δικαιολογούσε στα μάτια τους την απόπειρα δολοφονίας της Βασιλικής και την κρατική δολοφονία του Χρήστου. Τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν ένα αμάλγαμα διαστρεβλώσεων, ψεμάτων, συγκαλύψεων και προπαγάνδας που αποσκοπεί στην εμπέδωση της ιδέας πως η μόνη βία που επιτρέπεται είναι η βία της εξουσίας, διότι τα άτομα που στοχοποιεί είναι αυτά που διαταράσσουν το υποτιθέμενο κοινωνικό συνεχές που αποπειράται να επιβάλει το κράτος. Η συνεχόμενη απειλή της κρατικής βίας υποβοηθά τον έλεγχο και την κοινωνική ρύθμιση, φοβερίζοντας οποιοδήποτε άτομο δε συνάδει με το πρότυπο του πολίτη που επιτάσσει το καπιταλιστικό σύστημα. Η αστυνομία βασανίζει, βιάζει και εκτελεί. Κρίνει κατηγορίες ανθρώπων όπως τους αγωνιζόμενους, τις εξεγερμένες, τους φτωχοδιαβόλους, τις έγκλειστες στα κολαστήρια των φυλακών και τα ψυχιατρεία, τους μετανάστες και τους περιθωριοποιημένους ως αναλώσιμο υλικό, ως ένα μέσο για να εξωτερικεύσει τις σαδιστικές της ορέξεις.

Και οι δύο περιπτώσεις καταδεικνύουν την ωμή δολοφονική βία της αστυνομίας. Από το βασανισμό που προκάλεσε τη δολοφονία του Βασίλη Μάγγου, τις δολοφονίες των Ρομά Σαμπάνη και Φραγκούλη, τον βιασμό της κοπέλας στο Α.Τ. Ομονοίας, την εμπλοκή τους σε κυκλώματα μαστροπείας, τη δολοφονία εκατοντάδων μεταναστών/ριων μέχρι και την πρόσφατη δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά, αντιλαμβανόμαστε ότι οι δυνάμεις της αστυνομίας αποτελούν την πιο οργανωμένη δολοφονική "συμμορία". Με την πλάτη ενός ολόκληρου κρατικού μηχανισμού και την ανοχή των συντηρητικών κομματιών της κοινωνίας ξυλοκοπούν, δολοφονούν, βιάζουν. Ο ρόλος των σωμάτων ασφαλείας είναι μέσω του δόγματος μηδενικής ανοχής και του παραδειγματισμού να καθυποτάζουν και να καταστέλουν την κοινωνική βάση, να διατηρούν ακέραια την εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου καθώς και να παγιώνουν τα δίπολα εκμεταλλευτή-εκμεταλλευόμενου, καταπιεστή-καταπιεζόμενου. Οποιοσδήποτε δε συμμορφώνεται με τις κρατικές-καπιταλιστικές υποδείξεις, οποιοσδήποτε παρεκκλίνει από τα επιβεβλημένα πρότυπα και τις στερεοτυπικές συμπεριφορές έρχεται αντιμέτωπος με τη στρατηγική εξόντωσης της ΕΛΑΣ, η οποία είναι νομιμοποιημένη και τυγχάνει θεσμικής προστασίας.

H δολοφονική επίθεση των ΟΠΚΕ στην συντρόφισσα Βασιλική δεν έλαβε χώρα εν κενώ και -δυστυχώς- ούτε αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Η συντρόφισσα όπως και δεκάδες άλλες αναρχικές και αναρχικοί συμμετείχε σε αντιφασιστική περιπολία στη γειτονιά του Νέου Ηρακλείου λίγες μέρες πριν το πανευρωπαϊκό φασιστικό κάλεσμα. Η περιπολία αυτή αποτέλεσε μία από τις δεκάδες που έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο διάστημα σε γειτονιές της Αθήνας και των προαστίων, στόχος των οποίων ήταν να αντικρούσουν τη φασιστική έξαρση και να καταστήσουν εμπράκτως σαφές ότι η παρουσία των φασιστών στις γειτονιές ήταν, είναι και θα είναι πάντα ανεπιθύμητη. Διανύοντας αλλεπάλληλες κρίσεις του συστήματος της εξουσίας, ο φασισμός και η ακροδεξιά (κομμάτια του ίδιου αυτού συστήματος) προσφέρουν για ακόμη μία φορά τη διέξοδο. Τα ναζιστικά τάγματα εφόδου επιστρατεύονται και δρουν χέρι-χέρι με τον επίσημο κατασταλτικό μηχανισμό, αποτελώντας την αντιεξεγερσιακή και αντεπαναστατική εφεδρεία του. Βγαίνοντας από τις τρύπες που τους είχε χώσει το μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα των τελευταίων χρόνων αποπειράται να ανακτήσει παρουσία στο δρόμο. Ο μαχητικός αντιφασισμός όμως δημιουργεί για ακόμα μία φορά αναχώματα. Έξω από τις δικαστικές αίθουσες, στις γειτονιές, σε χώρους εργασίας και σπουδών. Και αυτήν ακριβώς τη δράση θέλανε οι ΟΠΚΕ να χτυπήσουν το βράδυ του Σαββάτου. Αναγνωρίζοντας τη σχέση τους με τους φασίστες αλλά και θέλοντας να επισφραγίσουν τη θέση τους ως μοναδικό ρυθμιστή του Νόμου και της Τάξης, οι μπάτσοι επιτέθηκαν στην αντιφασιστική περιπολία. Η δολοφονική δράση των τελευταίων έχει επαληθευτεί τα τελευταία χρόνια με δεκάδες παραδείγματα.

Στην περίπτωση του Χρήστου, οι μπάτσοι εκτέλεσαν χωρίς ενδοιασμό τον17χρονο Ρομ διατυμπανίζοντας για ακόμη μία φορά πως οι ζωές των Ρομά δεν αξίζουν και αποδεικνύοντας τον αντιτσιγγανισμό που τους διαπνέει. Αυτή τους η αντιμετώπιση φυσικοποιείται και λόγω της ευρείας αδιαφορίας, της παθητικότητας που διαποτίζει την πλειονότητα της κοινωνίας, η οποία στο άκουσμα μιας ακόμη ψυχρής δολοφονίας ενός Ρομ είτε κλείνει τα αυτιά προσπερνώντας την είδηση, είτε επικροτεί την ΕΛΑΣ γι' αυτό της το κατόρθωμα, είτε «αγανακτεί» τόσο «σφοδρά» που αδυνατεί, τόσο καλοβολεμένη που είναι, να σηκωθεί από τον καναπέ της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εδώ και 3 χρόνια έχουν δολοφονηθεί τουλάχιστον 3 νεαροί Ρομ υπό τρομακτικά όμοιες συνθήκες. Είναι ο «εύκολος στόχος» των μπάτσων. Είναι δολοφονίες που ξέρουν σίγουρα ότι θα τις συγκαλύψουν, ότι το ζήτημα θα λησμονηθεί μετά από λίγες μέρες. Γιατί η ελληνική κοινωνία όντως βρίσκεται απέναντι στη Ρομ κοινότητα, δεν δέχεται σε καμία περίπτωση να την θεωρήσει κομμάτι της, πόσο μάλλον να θρηνήσει και να αντιδράσει για τις δολοφονίες που υφίσταται. Η ρατσιστική πλύση εγκεφάλου έχει πιάσει τόπο, οποιοδήποτε αίσθημα αλληλεγγύης είτε έχει καταστραφεί είτε είναι πολύ καλά θαμμένο από τα χέρια του ίδιου του συστήματος.

Σ' ένα κλίμα διάχυτου ρατσισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού το μονοπώλιο της βίας παύει να κατέχεται αποκλειστικά από το κράτος και το κεφάλαιο και επεκτείνεται στους φασίστες-παρακρατικούς που συνιστούν το μακρύ χέρι του κράτους. Ρατσιστικά πογκρόμ, καρτέρια, επιθέσεις και φθορές σε μαγαζιά μεταναστ(ρι)ών αποτελούν συνήθεις πρακτικές τους. Το τελευταίο θύμα ήταν ο 25χρονος Σιράζ Σαφτάρ, ο οποίος δολοφονήθηκε από φασίστες οι οποίοι τον μαχαίρωσαν στο στέρνο, ενώ κατευθυνόταν στη δουλειά του στον Περισσό. Άλλη μία βίαιη επίθεση ήταν το πογκρόμ που διοργανώθηκε στη Λεμεσό τη νύχτα της 1ης Σεπτεμβρίου όπου ομάδα 500 φασιστών επιτέθηκε σε μετανάστ(ρι)ες, κατέστρεψε κι έκαψε ολοσχερώς τα μαγαζιά τους. Δεν ξεχνάμε και το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου όπου το λιμενικό έπνιξε 650 μετανάστ(ρι)ες. Σε μία συνθήκη ανέχειας κι εξαθλίωσης, οι ρητορικές μίσους που προωθούνται διαχέονται σ' ολόκληρη την κοινωνία εξωθώντας την στην αλληλοεξόντωση, τον «κανιβαλισμό» και τον εκφασισμό. Η φασιστική απειλή καραδοκεί σ' όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας κι είναι χρέος του ανταγωνιστικού κινήματος να βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση, να την αποκρούει και να την τσακίζει όπου τη συναντά.

Ενάντια στην απόπειρα αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης της δολοφονικής επίθεση στη Βασιλική δόθηκαν δυναμικές και άμεσες απαντήσεις. Αντανακλαστική πορεία και συγκρούσεις στα Εξάρχεια αλλά και στην Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη το ίδιο βράδυ, παρεμβάσεις στο νοσοκομείο νοσηλείας της συντρόφισσας, συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, κεντρική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και του Ηρακλείου, μαθητικές συγκεντρώσεις, καθως και συγκρουσιακά γεγονότα σε διάφορα σημεία της πόλης συνθέτουν το μωσαϊκό αντίστασης και ανάδειξης του ζητήματος. Η δυναμική του κινήματος υπέδειξε από την πρώτη κι όλας στιγμή τους πραγματικούς υπεύθυνους ενώ ταυτόχρονα στάθηκε στο πλάι της συντρόφισσας. Αντίστοιχα, στο άκουσμα της κρατικής δολοφονίας του Χρήστου, ενάντια στη κρατική και μιντιακή απόπειρα συγκάλυψης του γεγονότος οι ρομά κοινότητες, για άλλη μια φορά έδωσαν δυναμικές απαντήσεις με οδοφράγματα και επιθέσεις σε μπάτσους σε διάφορα σημεία της επικράτειας. Το ανταγωνιστικό κίνημα έχει χρέος να δείξει την έμπρακτη αλληλεγγύη του, πιάνοντας το νήμα των άμεσων και δυναμικών απαντήσεων που δόθηκαν στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη και Γιώργου Σαμπάνη: συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν το ίδιο βράδυ, μαζικές πορείες τις επόμενες ημέρες, άμεσες δράσεις καθώς και κατάληψη της Νομικής η οποία λειτούργησε ως κέντρο αγώνα. Ανάλογη πρέπει να είναι κι η απάντησή μας στις τωρινές δολοφονικές επιθέσεις του κράτους και των μπάτσων.

Ως αναρχικοί/ές/ά προτάσσουμε τη μαχητική αυτοάμυνα, την αντεπίθεση και επιλέγουμε τη δικαιοσύνη του δρόμου αρνούμενοι/ες/α να συμβιβαστούμε με την αστική δικαιοσύνη. Χτίζουμε δίκτυα έμπρακτης αλληλεγγύης, αυτοοργανωμένους-κατειλημμένους χώρους και συντροφικές σχέσεις. Δεν λησμονούμε την ιστορική-επαναστατική μνήμη και δεν ξεχνάμε τους νεκρούς του κοινωνικού-ταξικού πολέμου. Είναι καθήκον μας να οξύνουμε τα αντανακλαστικά μας και να οργανώσουμε πολύμορφες δράσεις ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, καπιταλισμό και πατριαρχία και να γίνουμε πάλι μία πραγματική απειλή. Από τη δική μας πλευρά η θέση μας είναι στο δρόμο ενάντια σε κάθε φασίστα κι ένστολο σκουπίδι. Προτάσσοντας την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αυτοοργάνωση, αρνούμενοι/ες/α να συμβιβαστούμε με λογικές ανάθεσης και διαμεσολάβησης, δεν υποχωρούμε και συγκρουόμαστε με όλες τις εκφάνσεις του συστήματος.

ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Η TV - ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΗ ΧΤΥΠΗΣΑΝΕ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΡΟΜΑ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Χρήστου & τη δολοφονική επίθεση στη Βασιλική

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/92815/

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΗ ΦΕΤΙΝΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Καλούμε στην πρωινή πορεία για τα 15 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 12:00 στα Προπύλαια

Καλούμε στην πρωινή πορεία για τα 15 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 12:00 στα Προπύλαια και στηρίζουμε τα απογευματινά καλέσματα.

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Έχουν περάσει 15 χρόνια από την κρατική δολοφονία του 16χρονου αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και όμως λίγα έχουν αλλάξει.Όπως από τον Μιχάλη του ΄85 φτάσαμε στον Αλέξη του ΄08 λες και όλα έμειναν ίδια, έτσι και σήμερα το μακρύ χέρι του κράτους εκπυρσοκροτεί, κλωτσάει και βασανίζει. Μόνο τους τελευταίους μήνες του΄23 έχουμε τη δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη στην Κρήτη, την απόπειρα δολοφονίας της Βασιλικής στο Ν. Ηράκλειο, την δολοφονία του Χρήστου στην Βοιωτία και τον βασανισμό ενός 17χρονου μαθητή στο ΑΤ Μήλου.Παρά τη σθεναρή προσπάθεια κράτους, ΜΜΕ και αριστεράς στην αρχή δαιμονοποίησης και έπειτα αποπολιτικοποίησης του Αλέξη, εμείς δεν ξεχνάμε πως αναφερόμαστε σε έναν σύντροφο όπου η δολοφονία του πυροδότησε μία σειρά γεγονότων όπου αργότερα θα μείνουν γνωστά ως «η εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08».Το χρονικό λίγο πολύ γνωστό. Σε μία περίοδο κοινωνικού αναβρασμού λόγω της επικείμενης κρίσης, οι μπάτσοι κορκονέας και σαραλιώτης αποφασίζουν να κινηθούν πεζοί, στα τότε περικυκλωμένα από ένστολους Εξάρχεια, προς μία ομάδα νεαρών αναρχικών η οποία λίγα λεπτά πριν είχε επιτεθεί με πέτρες και γυάλινα μπουκάλια σε ένα διερχόμενο περιπολικό. Εν μέσω ενός διαπληκτισμού ο θιγμένος εγωισμός του επαμεινώνδα κορκονέα τον προστάζει να πυροβολήσει σε ευθεία βολή και έτσι να προσθέσει το όνομα του Αλέξη δίπλα στων υπόλοιπων δολοφονημένων από το κράτος συντρόφων.Ακολούθησαν πολύωρες και πολυήμερες συγκρούσεις, καταλήψεις, επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους και μία ολόκληρη πολιτική γενιά γεννήθηκε και γαλουχήθηκε μέσα από την εξέγερση και τα μαθήματα που αυτή άφησε. Όπως γίνεται σήμερα έτσι και τότε το κράτος και τα τσιράκια του έτρεξαν να σπιλώσουν το όνομα του συντρόφου μας και συνάμα τους εξεγερμένους, ενώ το ΚΚΕ και κομμάτια της αριστεράς γενικότερα έκαναν λόγω για παραπλανημένους και προβοκάτορες.

Φτάνοντας στο σήμερα και στην περίπτωση της 17χρονης αντιφασίστριας συντρόφισσάς μας Βασιλικής στο Νέο Ηράκλειο την 28η Οκτωβρίου βρίσκουμε, χωρίς αυτό να μας εκπλήσσει, αρκετές ομοιότητες στο τότε και το τώρα. Κατά την διάρκεια της συναυλίας ενάντια στη φασιστική φιέστα της 10ετούς επετείου της 1ης Νοέμβρη, μέρα όπου το ΄13 εκτελέστηκαν δύο νεοναζίδια της χρυσής αυγής, είχαν στήσει καρτέρι και έκαναν την εμφάνιση τους ΟΠΚΕ με μια απρόκλητη επίθεση με ρίψη αντικειμένων και δακρυγόνων σε ομάδα συντρόφων/ισσών που κινούνταν πέριξ της πλατείας της περιοχής στα πλαίσια αντιφασιστικής περιπολίας.Ως αποτέλεσμα της συγκεκριμένης συμπλοκής είναι και η κατάληξη της Βασιλικής με κίνδυνο την ζωή της στο νοσοκομείο με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που προκλήθηκαν από την ασύμμετρα βίαιη επίθεσή τους.Εννοείται για άλλη μια φορά δεν έλειψε η προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος από τους ρουφιάνους του κράτους, με τα κανάλια, τους δημοσιογράφους και πολιτικούς να τοποθετούνται με διάφορες παραποιημένες εκδοχές των γεγονότων στο Ν. Ηράκλειο.Επιχειρήθηκε κιόλας να βαφτιστεί ο τραυματισμός της συντρόφισσας ως αποτέλεσμα ποδοπατήματος μεταξύ συντρόφων, λες και δεν γνωρίζουμε τις πρακτικές που χρησιμοποιούν οι μπάτσοι διαχρονικά για να επιβληθούν στον κόσμο του αγώνα.Τις επόμενες μέρες το αντεξουσιαστικό κίνημα δείχνοντας για ακόμη μία φορά τα αντανακλαστικά του πάραξε συγκρουσιακά γεγονότα με καθημερινή μαχητική παρουσία στα Εξάρχεια, κεντρικές πορείες και συγκεντρώσεις γιατί ο αγώνας ενάντια στους καταπιεστές μας είναι πιο αναγκαίος και επίκαιρος από ποτέ, ειδικά αυτήν την περίοδο που τέτοια περιστατικά έχουν γίνει κανονικότητα.

Στην ολοένα αυξανόμενη ένταση της κρατικής δολοφονικής βίας, έρχεται να προστεθεί λίγες εβδομάδες μετά και η δολοφονία του 17χρονού Χρήστου Μιχαλόπουλου που έπεσε νεκρός από πυρά μπάτσων στην Βοιωτία καθώς δεν σταμάτησε σε σήμα ΟΠΚΕ κατά την διάρκεια καταδίωξης. Δύο χρόνια μετά την δολοφονία του 19χρονου Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα έπειτα από καταδίωξη από ΔΙΑΣ και το «άδειασμα» γεμιστήρων στο σώμα του και την επανάληψη πέρυσι του ίδιου σκηνικού στη Θεσσαλονίκη με τον πυροβολισμό στο κεφάλι του 16χρονου ρομά Κώστα Φραγκούλη για 20 ευρώ βενζίνη.Ήταν και οι τρεις από αυτούς τους "πολλούς" που "περισσεύουν" σε αυτή την σάπια κοινωνία και ξέρουμε πολύ καλά ότι αν ανήκεις σε κοινότητα ρομά, αν είσαι μετανάστης ή απλά παρεκκλίνεις από την κυρίαρχη νόρμα δεν λογίζεται η ζωή σου ως ίση με τις υπόλοιπες.Η λίστα είναι μεγάλη και δεν χωράει σε ένα κείμενο, όμως το συμπέρασμα είναι ίδιο όσο μικρή ή μεγάλη είναι η ανάλυση.

Για να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία της «καθαρής» κοινωνίας που οραματίζονται, δολοφονούν, χτυπάνε, φυλακίζουν και κάνουν χρήση όποιου μέσου διαθέτουν απέναντι στους καταπιεσμένους με τελικό σκοπό να περιορίσουν και να καταπνίξουν αποκλίνουσες τάσεις και πολύμορφους αγώνες.Αγώνες που νοηματοδοτούνται από εμάς και δεν ξεχνιούνται στο πέρασμα του χρόνου, γιατί οι μάχες που δίνουμε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο δεν πρέπει να είναι πυροτεχνήματα αλλά κόμματι των ζωών μας.Η εξουσία και τα παρακλάδια της παίρνουν διάφορες μορφές και εξελίσσονται στο χρόνο προσπαθώντας να διατηρήσουν την ήδη σε σήψη ύπαρξή τους για αυτό κι εμείς θα παραμείνουμε στο σωστό ''στρατόπεδο'' μοχθώντας να επιστρέψουμε την λιγοστή βία σε σχέση με αυτήν που δεχόμαστε καθημερινά.Να ορθώσουμε οδοφράγματα αντίστασης για όλα τα θύματα αστυνομικής βίας.Για τον Μιχάλη Καλτεζά, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον Βασίλη Μάγγο, τον Χρήστο Μιχαλόπουλο, τον Κώστα Μανιουδάκη… για όλους όσους δεν έφυγαν ποτέ και θα υπάρχουν μέσα απο τους αγώνες μας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΡΟΜΑ

ΟΛΟΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1627965/