kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αντιφασιστική μικροφωνική συγκέντρωση

11 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ - ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ!

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

Τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη του 2013, πριν ακόμη τη δολοφονία του Φύσσα οι νεοναζί Χ. Στεργιόπουλος και Δ. Λιακόπουλος, βγαίνουν οπλισμένοι με πτυσσόμενο μαχαίρι αναζητώντας θύμα. Ο Λουκμάν πηγαίνει με το ποδήλατο από το περιστέρι στη δουλειά του στα Πετράλωνα, όπου τα δυο ακροδεξιά σκουπίδια τον σταματούν και τον δολοφονούν με ένα επαγγελματικό χτύπημα. Λιακόπουλος και Στεργιόπουλος, γνωρίζοντας πολύ καλά τη στήριξη των αστυνομικών αρχών στη δράση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, διατηρούν πάνω τους το ματωμένο μαχαίρι και συλλαμβάνονται από δύο πρωτοδιοριζόμενους στην Αθήνα μπάτσους που αδυνατούν να καταλάβουν γιατί οι ύποπτοι προσδοκούν την ειδική τους μεταχείριση. Η δολοφονία του Λουκμάν έχει πολλά κοινά όχι μόνο με εκείνη του Φύσσα αλλά και με άλλες δολοφονίες της Χρυσής Αυγής. Εκτός αυτού όμως, το έγκλημα δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ στη δίκη της οργάνωσης, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι το κράτος δεν έχει καμία πρόθεση να αντιμετωπίσει την φασιστική βία, ειδικά όταν τα θύματα είναι μη λευκοί.

Έντεκα χρόνια μετά η οργανωμένη φασιστική δράση επανέρχεται όλο και περισσότερο στο προσκήνιο. Οι 18 μετανάστες που απανθρακώθηκαν στον Έβρο, ο ξυλοδαρμός που δέχτηκαν με μεταλλικά αντικείμενα στο λεωφορείο τον Σεπτέμβρη δύο Ινδοί, οι 13 μετανάστες που απήγαγαν παραστρατιωτικοί δολοφόνοι στην Αλεξανδρούπολη σε τρέιλερ αυτοκινήτου, το πανευρωπαϊκό κάλεσμα των φασιστών στο Νέο Ηράκλειο και ό,τι αυτό εξαπέλυσε, οι δολοφονίες Ρομά από τους ένστολους φασίστες της ΕΛΑΣ, οι χυδαίες ρατσιστικές θέσεις στο δημόσιο λόγο είναι απλώς τα πιο χαρακτηριστικά από τα αμέτρητα παραδείγματα εκφάνσεων της ανόδου του φασισμού, βγαλμένα μάλιστα μόνο από τους τελευταίους μήνες. Ο εκφασισμός της κοινωνίας έρχεται τόσο ως αναπόφευκτο δομικό αποτέλεσμα της βαρβαρότητας και του κανιβαλισμού που επιφέρει η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση όσο και ως μία σχεδιασμένη κατασταλτική πολιτική με στόχο τον αποπροσανατολισμό των από τα κάτω. Ο φασισμός ήταν και είναι ο παρακρατικός μηχανισμός επιβολής του καπιταλιστικού κράτους, μια βαλβίδα εκτόνωσης που ενεργοποιείται σε στιγμές όπου το σύστημα περνάει κρίσεις νομιμότητας.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσουμε και τις πρόσφατες εμφανίσεις φασιστών σε σχολές όπως στο ΠΑΔΑ, ΑΣΠΑΙΤΕ, και Πολυτεχνείο. Ταυτόχρονα δε μπορούμε να αγνοήσουμε και τα φασιστικά σύμβολα και συνθήματα που έχουν εμφανιστεί στο Πάντειο αλλά και στις γύρω γειτονιές, σύμβολα και συνθήματα θρασύδειλα γραμμένα σε τουαλέτες και σε έδρανα. Παρ' όλα αυτά ο φασισμός δεν εμφανίζεται μόνο στην πιο ακραία μορφή του, δηλαδή τα νεοναζιστικά σύμβολα και τα δολοφονικά τάγματα ασφαλείας. Αυτά αποτελούν μόνο την πιο ακραία έκφανση της εθνικιστικής ιδεολογίας, ιδεολογία που στη σχολή μας είναι καλά εδραιωμένη και νομιμοποιώντας την κρατική και παρακρατική βία. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ), ένα μιλιταριστικό ερευνητικό ινστιτούτο με βαθιές διασυνδέσεις με τα σώματα ασφαλείας και το ΝΑΤΟ. Είναι ακριβώς αυτές οι εθνικιστικές ιδεολογίες και οι διάφοροι φασίστες με γραβάτα που οπλίζουν ιδεολογικά το χέρι των φασιστών όπως των δολοφόνων του Λουκμάν. Είναι οι διάφοροι εθνικοί ανταγωνισμοί, η βιομηχανία της «εθνικής ασφάλειας» που καλλιεργώντας τον φόβο της εξωτερικής απειλής διχάζουν τα από τα κάτω δημιουργώντας το εύφορο έδαφος για την ανάδυση της φασιστικής βίας.

Δεδομένης λοιπόν της φασιστικοποίησης της κοινωνίας, είναι επιτακτική η ανάγκη της διαμόρφωσης ενός αυτο-οργανωμένου, αντιφασιστικού κινήματος, μέσα και έξω από τις σχολές. Το κίνημα αυτό οφείλει να στοχοποιεί τόσο τους παρακρατικούς δολοφόνους, όσο και τους ιδεολογικούς τους προπάτορες που παρά το ότι κρύβουν τον εθνικιστικό τους οχετό πίσω από ψευδο-ακαδημαϊκά λογύδρια, νομιμοποιούν την εθνικιστική και μιλιταριστική ιδεολογία. Ο φασισμός όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί, δεν καταπολεμάται στο «βουστάσιο» - σχολή εγκληματιών που λέγεται φυλακή, δεν καταπολεμάται με τιμωρητικές μεθόδους και εγκλεισμό. Δεν βρίσκει λύση στην αστική δικαιοσύνη ούτε με νόμους της Βουλής. Τον φασισμό δεν θα τον καταπολεμήσει το κράτος, γιατί πολύ απλά το κράτος τον γεννά. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε από τις πρυτανικές αρχές, τις ίδιες αρχές που υποθάλπουν μιλιταριστές όπως το ΙΔΙΣ να αντιμετωπίσουν σοβαρά τη φασιστική απειλή.

Ο φασισμός τσακίζεται στο δρόμο και η σύγκρουση με τους φασίστες σημαίνει σύγκρουση με το κράτος και με το μιλιταριστικό-εθνικιστικό σύμπλεγμα που τους σιγοντάρει. Ειδικά το φοιτητικό κίνημα οφείλει σε σύμπραξη με το ευρύτερο μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα να οργανώσει ευρείες αντιστάσεις τσακίζοντας τον φασισμό παντού και πάντα. Να μην επιτρέψουμε την εμφάνιση φασιστών ούτε της εθνικιστικής ιδεολογίας από την οποία εκκολάπτονται! Να ξεριζώσουμε κάθε ψήγμα φασίζουσας ιδεολογίας. Φασίστες, εθνικιστές, και μιλιταριστές δεν έχουν καμία θέση ούτε στις σχολές μας, ούτε και πουθενά!

Καλούμε σε αντιφασιστική μικροφωνική συγκέντρωση, την Τρίτη 16/1 στις 11:00 στον πεζόδρομο του Παντείου.

ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ -ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΑ!

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ, Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!