Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024 στις 12.00
Συγκέντρωση-Πορεία ενάντια στα ιδιωτικα πανεπιστήμια
Καλούμε σε: Συγκεντρωση στην Καταληψη παραρτηματος την πεμπτη 29/02 στις 11:00 Πορεία στις 12:00 απο την πλατεία Γεωργίου
ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΩΣΗ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ
Η αναθεώρηση του άρθρου 16 με το νομοσχέδιο "ελεύθερο πανεπιστήμιο" αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης πολιτικής του κράτους και της κυβέρνησης ΝΔ σε σχέση με την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον "εξευγενισμό " των κρατικών πανεπιστημίων. Ήδη αυτό έγινε αντιληπτό όταν εν μέσω καλοκαιριού (σε μια περίοδο που πάλι τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά) το πρώτο μέλημα της νεοεκλεχθείσας κυβέρνησης της ΝΔ σε συνέχεια των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου με φυσικό επακόλουθο τα κρεσέντα αστυνομικής βίας και καταστολής ενάντια στο φοιτητικό κίνημα με το πρόσφατο παράδειγμα της εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας του ΕΜΠ την Δευτερά 15 του μήνα με 5 συλλήψεις και 2 προσαγωγές.
Ταυτόχρονα οι μεθοδευμένες σκληρές κριτικές των ιδρυμάτων με σκοπό την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης έχουν ως τελικό στόχο το κλείσιμο ή την συγχώνευση τμημάτων (με τρανταχτό παράδειγμα στην πόλη της Πάτρας την σχολή θεατρικών σπουδών στο Ρίο για την οποία ήδη συζητείται η συγχώνευση της με αλλά τμήματα ή το πιθανό κλείσιμο της όπως και δεκάδων άλλων σχολών πανελλαδικά ). Σε αυτόν τον στόχο έρχεται να συνεισφέρει και η θέσπιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ως κομμάτι του νομού κχ-4777) η οποία μείωσε αρκετά δραστικά τον αριθμό των εισαχθέντων από τις πανελλαδικές ατόμων στα πανεπιστήμια με πολλά τμήματα να έχουν μηδενικό αριθμό εισαχθέντων. Η ισοπεδωτική μείωση του αριθμού των εισαχθέντων σε συνδυασμό με το αυτοδιοίκητο των πανεπιστήμιων ( δηλαδή ότι κάθε πανεπιστήμιο πρέπει να διαχειρίζεται μόνο του τα έσοδα και τα έξοδα του) οδηγούν στην αδυναμία της διατήρησης των υπαρχόντων τμημάτων εξαναγκάζοντας τα εν τέλει είτε να συγχωνευτούν με άλλα, είτε να κλείσουν, είτε να αναζητήσουν εξωτερική χρηματοδότηση από ιδιώτες χορηγούς.
Από την άλλη ο αντιεκπαιδευτικός νόμος ΚΧ-4777 στοχεύει ξεκάθαρα στην άμεση επίθεση ενάντια στα ριζοσπαστικά και πολιτικοποιημένα κομμάτια εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Από τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, τα τουρνικέ τις κάμερες και την θέσπιση ειδικού αστυνομικού σώματος εντός των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ) το κράτος αποπειράται να εξευγενίσει τις σχολές από οποιοδήποτε αγωνιστικό υποκείμενο ζυμώνεται , πολιτικοποιείται και φέρει αντιστάσεις στην κρατική πολιτική η οποία είναι άριστα συμμορφωμένη με τα προτάγματα της ΕΕ και τα συμφέροντα συλλόγου Ελλήνων βιομηχάνων οι οποίοι χρόνια ονειρεύονται την εμπορευματοποίηση της ανεκμετάλλευτης ως τώρα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στον ελλαδικό χώρο.
Πριν ακόμα από την απόπειρα της κυβέρνησης για αναθεώρηση του άρθρου 16 προηγήθηκε η θέσπιση διδάκτρων για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, η υποτίμηση των πτυχίων των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών με τον νομό ΠΔ85 εξισώνοντας την αξία τους με απολυτήριο λυκείου καθώς και η άνθιση των ιδιωτικών κολεγίων (επι καραντίνας και μετά τουλάχιστον στην πόλη της Πάτρας) για τα οποία η αναθεώρηση του άρθρου 16 αποτελεί την πλέον ιδανική συνθήκη όσο αναφορά την αξία του πτυχίου που θα παρέχουν σε όσους έχουν να πληρώσουν τα υπέρογκα δίδακτρα καθώς και των δικαιωμάτων που τα εν λόγω πτυχία θα έχουν στην αγορά εργασίας, δημιουργώντας ακόμα περισσότερα πτυχία πολλών ταχυτήτων.
Μέσα στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έρχεται και το κομμάτι του περιβόητου επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Σε όλη αυτή την αλλαγή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το νεοφιλελεύθερο αφήγημα του ότι «όλα πρέπει να είναι συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας» παίρνει σάρκα και οστά. Και μάλιστα όταν το πετσόκομμα της δημόσιας χρηματοδότησης και η συνεχής υποβάθμιση γίνονται μεγαλύτερες, η επιχειρηματικότητα των πανεπιστημίων «φαντάζει» μονόδρομος. Έρευνες για μεγαλοεταιρίες που εκμεταλλεύονται το ερευνητικό δυναμικό με το αντάλλαγμα κάποιας ισχνής οικονομικής ενίσχυσης, «ευγενικοί» χορηγοί, πάρε - δώσε με τον σύνδεσμο ελλήνων βιομηχάνων και άλλα ντόπια και μη αφεντικά, ερευνητικά προγράμματα για την πολεμική βιομηχανία γιατί «εκεί παίζονται τα καλά φράγκα». Πέρα από την σύνδεση με την αγορά εργασίας, το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο προκειμένου να μπορέσει να δημιουργήσει έσοδα για τον βιοπορισμό του, θα εκμεταλλευτεί οποιαδήποτε υποδομή και υπηρεσία κατέχει. Αυτό σημαίνει πως πλέον ολοκληρωτικά το κόστος φοίτησης μετακυλίεται στις πλάτες των φοιτητών: δίδακτρα στα προγράμματα σπουδών, αντίτιμο στην σίτιση, ενοίκια και «εγγυήσεις» στις φοιτητικές εστίες και γενικότερα κατάργηση και υποβάθμιση δημοσίων υπηρεσιών που παρέχουν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα.
Το εν λόγο νομοσχέδιο το οποίο αναμένεται να κατατεθεί εντός εξεταστικής (πάγια πλέον τακτική του κράτους ενάντια στο μαθητικό - φοιτητικό κίνημα ) επί της ουσίας σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης των τελευταίων ετών καταργεί έμπρακτα τον ρόλο της παιδείας ως κοινωνικό αγαθό και κεκτημένο και την παραδίδει στα χεριά του κεφαλαίου ως προϊόν εμπορίου. Και για να είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ανταγωνιστικό είναι προαπαιτούμενο οι συνθήκες στο δημόσιο πανεπιστήμιο να συνεχίσουν να διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε η αξία των πτυχίων των όσων δημοσίων πανεπιστημίων καταφέρουν να προσαρμοστούν στην συνθήκη της αυτοχρηματοδότησης και δεν κλείσουν να είναι υποδεέστερη από αυτήν των ιδιωτικών (κάτι που ήδη συμβαίνει με τα δικαιώματα του πτυχίου σε σχολές πρώην ΤΕΙ που επήλθε «πανεπιστημιοποιηση» εν μια νυχτι όπως της ΣΤΕΦ του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου) και τα πτυχία πολλών ταχυτήτων που προκύπτουν να αντανακλούν στην αγορά εργασίας ως διάφορες στον βασικό μισθό και τα εργασιακά δικαιώματα κάθε ατόμου.
Συνεπώς γίνεται κατανοητό το πως η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων βάζει ξεκάθαρους ταξικούς φραγμούς στο ποια εν τέλει θα έχει την δυνατότητα για πανεπιστημιακές σπουδές και ποια όχι με τελικό αποτέλεσμα όσα άτομα καταφέρνουν εν καιρό να εισάγονται στο ήδη υποτιμημένο κρατικό πανεπιστήμιο να βγαίνουν στην αγορά εργασίας ως φτηνό εργατικό δυναμικό για τις εταιρίες χορηγούς ή με τέτοια αξία πτυχίου που η διαρκής εξειδίκευση (η οποία προφανώς δεν είναι δωρεάν αντίθετα αποτελεί πεδίο τεράστιας κερδοφορίας το κεφαλαίου) να κρίνεται αναγκαία ώστε να υπάρχει η όποια ανταγωνιστικότητα στην αγορά εργασίας.
Μέσα από την οργάνωση στη βάση και την οριζοντιότητα των διαδικασιών μας πρέπει συνολικά να οργανώσουμε τις αντιστάσεις και την αντεπίθεσή μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο . Η επίθεση στην παιδεία δεν είναι πάρα ένα κομμάτι της ευρύτερης επίθεσης στους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας στον ελλαδικό χώρο η οποία εκφράζεται σε όλους τους τομείς της ζωής, από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας , το χρηματιστήριο ενέργειας και τα χρωματιστά τιμολόγια, από την γενικευμένη ακρίβεια τον νέο ποινικό κώδικα την αναθεώρηση του σωφρονιστικού κώδικα την βία και την καταστολή. Οι απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος είναι και πρέπει να είναι πολύμορφες. Να δομήσουμε κοινότητες αντίστασης και αγώνα μέσα και έξω από το φοιτητικό κίνημα ενάντια στον σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης της εξουσίας και του συγχρόνου ολοκληρωτισμού.
Καλούμε σε:
- Συγκεντρωση στην Καταληψη παραρτηματος την πεμπτη 29/02 στις 11:00
- Πορεία στις 12:00 απο την πλατεία Γεωργίου
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα ΚURO SIWO
Επικοινωνία : Kurosiwo@riseup.net
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ | ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 29/02 12:00 ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
«Ας μην περιμένουμε πια. Ας μην ελπίζουμε. Ας μην αφαιρεθούμε, παροπλιστούμε. Να κάνουμε εισβολή. Να στείλουμε το ψέμα στα σχοινιά. Να πιστέψουμε σ' αυτό που νιώθουμε. Να πράξουμε αναλόγως. Να σπρώξουμε την πόρτα του παρόντος. Να προσπαθήσουμε. Να χάσουμε. Να προσπαθήσουμε ξανά. Να χάσουμε καλύτερα. Να πεισμώσουμε. Να επιτεθούμε. Να χτίσουμε. Να κινήσουμε ίσως. Όπως και να 'χει, να ανασηκωθούμε. Να πάρουμε τον δρόμο μας. Να ζήσουμε, άρα. Τώρα.» [Αόρατη Επιτροπή, Τώρα]
Τα τελευταία χρόνια εντείνεται όλο και περισσότερο η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, που έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του '90 και η οποία δεν μπορεί να νοηθεί έξω από την γενικότερη αναδιάρθρωση του κεφαλαίου, καθώς το αστικό πανεπιστήμιο είναι δομικό στοιχείο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Μετά λοιπόν από μεγάλους και μαχητικούς αγώνες του παρελθόντος που έδειξαν στην πράξη την εναντίωση τους στα σχεδία των κυριάρχων για την εκπαίδευση, φτάνουμε στο σημερινό ν/σ «ελεύθερο πανεπιστήμιο» που μέσω της παράκαμψης του άρθρου 16, στοχεύει στην ίδρυση ιδιωτικών/ μη κρατικών πανεπιστημίων.
Η απόπειρα παράκαμψης του άρθρου 16 μέσω του νομοσχεδίου «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» θα σημάνει την περαιτέρω όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση καθώς πλέον η δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία αποτελεί κοινωνικό κεκτημένο, θα τίθεται και αυτή υπό αμφισβήτηση με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αξίζει συνάμα να ειπωθεί πως ελλοχεύει ο κίνδυνος και μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο να οξυνθεί η ταξική χροιά του με την διαφαινόμενη θέσπιση διδάκτρων στα προπτυχιακά μαθήματα (πέραν των μεταπτυχιακών που ήδη συντελείται). Συγκεκριμένα αναμένεται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης για τα δημόσια ΑΕΙ. Έτσι τα μαστιζόμενα από την υποχρηματοδότηση δημόσια πανεπιστήμια, σε μια κατεύθυνση εύρεσης πόρων, θα κληθούν να εναρμονιστούν με τα στάνταρ που επιτάσσει η ΕΘΑΑΕ (αρχή που καθορίζει την χρηματοδότηση που θα λαμβάνει το κάθε ίδρυμα βάσει κριτηρίων αποδοτικότητας), εφαρμόζοντας ,με τον τρόπο αυτό, όλες τις πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (όπως περιγράφηκαν και παραπάνω) στο ακέραιο τους. Σε αυτό το μήκος θα κυμαίνεται και η οποία θέσπιση διδάκτρων από τα δημόσια ΑΕΙ τα οποία θα λειτουργούν de facto ως ιδιωτικά.
Ο απώτερος σκοπός της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι το περαιτέρω τσάκισμα των επαγγελματικών προοπτικών. Καθίσταται σαφές πως η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ επισύρει την εμφάνιση πτυχίων πολλαπλών ταχυτήτων (πολλαπλών πτυχίων για το ίδιο γνωστικό αντικείμενο) και τον τεμαχισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, συνθήκη ιδιαίτερα δυσοίωνη για τον ενιαίο χαρακτήρα και την ισχύ του πτυχίου. Με άμεση απόρροια την παραγωγή εργατών ευέλικτων και πειθήνιων στις ορέξεις της κερδοφορίας, ουσιαστικά ανειδίκευτων και χαμηλόμισθων, οι οποίοι θα εξωθούνται σε ένα φαύλο κύκλο συνεχούς παρακολούθησης σεμιναρίων και επανακατάρτισης (πρόγραμμα κατάρτισης και δια βίου μάθησης, ΚΕΔΙΒΙΜ). Ασφαλώς, μια τέτοια εξέλιξη θα καταφέρει σημαντικό πλήγμα στην συλλογική διεκδίκηση, στην οργάνωση των εργαζομένων και στον συνδικαλισμό ευρύτερα.
Επίθεση ωστόσο συντελείται και στον φοιτητικό συνδικαλισμό και στους φοιτητικούς αγώνες. Το σύγχρονο μοντέλο για τα πανεπιστήμια δεν μπορεί να περιλαμβάνει οργάνωση των φοιτητών, συνελεύσεις και καταλήψεις, αλλά πειθάρχηση, εντατικοποίηση, ταξικούς φραγμούς και αποκλεισμούς, πειθαρχικά και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης των υποκειμένων που δραστηριοποιούνται στο πανεπιστήμιο.
Στον δρόμο που έχουν χαράξει οι αγώνες του 06′-07′, το φοιτητικό κίνημα και σήμερα έχει επιλέξει την κατάληψη ως μέσο πάλης και αγώνα, γνωρίζοντας πως οι καταλήψεις διαχρονικά αποτελούν αγκάθι στις βλέψεις της κυριαρχίας για το πανεπιστήμιο. Έτσι, πάρα πολλές σχολές και πανεπιστήμια σε όλη την επικράτεια τελούν αυτή την στιγμή υπό κατάληψη, μπλοκάροντας την ερευνητική διαδικασία θέτοντας μαχητικά στο προσκήνιο τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των αγωνιζόμενων φοιτητών αλλά και αποτελώντας ένα πραγματικό σημείο συνάντησης και ζύμωσης μέσα στο πανεπιστήμιο. Από όλη αυτή την συνθήκη δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους, κάνοντας ακόμα πιο έκδηλη την αποτελεσματικότητα και την πίεση που ασκούν οι καταλήψεις αλλά και την παρακαταθήκη οργάνωσης και αγώνα που αφήνουν. Ερχόμαστε, λοιπόν αντιμέτωποι με την πραγματοποίηση κατεπείγουσας εισαγγελικής έρευνας για τις καταλήψεις στις σχολές και με εξαγγελίες για επερχόμενα πειθαρχικά και διαγραφές με βάση αυτή, μια πρακτική που προστέθηκε στην κατασταλτική φαρέτρα του κράτους μόλις πριν μερικά χρόνια, από τον νόμο Κεραμέως και αποδεικνύει στο σήμερα τις κατασταλτικές πτυχές του. Την ίδια στιγμή, και ενώ στο κατειλημμένο τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών πραγματοποιούνται ήδη διαδικτυακά μαθήματα, ο υπουργός παιδείας Πιερρακάκης δίνει οδηγία, για εξ αποστάσεως εξεταστική για τις σχολές που βρίσκονται υπό κατάληψη, με την σύνοδο των πρυτάνεων να την αποδέχεται ομόφωνα αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τον ρόλο των πρυτάνεων στα πανεπιστήμια, ως πιστοί εντολοδόχοι του κράτους και του κεφαλαίου μέσα σ' αυτά. Ένα μέτρο λοιπόν, όπως η τηλεκπαίδευση και η τηλεξέταση, που κανονικοποιήθηκε στην συνείδηση των φοιτητών κατά την διάρκεια της πανδημίας, έρχεται τώρα να χρησιμοποιηθεί ως κατασταλτικός μηχανισμός στα χέρια του κράτους, σε μια προσπάθεια απονοηματοδότησης της κατάληψης ως μέσου αγώνα.
Απέναντι στην οργανωμένη επίθεση στις ζωές μας, πρέπει να δώσουμε μια μαχητική απάντηση, πρέπει αυτός ο νέος κύκλος αγώνα να γενικευτεί, να γίνει άμμος στα γρανάζια της κυριαρχίας. Να πιάσουμε το νήμα των φοιτητικών κινητοποιήσεων του '06 - '07, να μαζικοποιήσουμε τις γενικές συνελεύσεις και τα συντονιστικά, να προτάξουμε τον αυτόνομο ταξικό συνδικαλισμό και τις καταλήψεις διαρκείας. Να κάνουμε τις σχόλες και τους δρόμους εστίες συνάντησης, οργάνωσης και αγώνα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΤΟ '06 ΚΑΙ ΤΟ '07 MΑΣ ΔΕΙΞΑΝΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ - ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ★ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
