Τετάρτη 17 Απριλίου 2024 στις 10.30 πμ
Απεργιακή πορεία
ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΚΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ!
Η απεργία της 17 Απρίλη αποτελεί για εμάς μια κοινή έκφραση των διαφορετικών αγώνων των προηγούμενων μηνών. Οι γυναίκες είμαστε παρούσες αφού ως το μισό της εργατικής τάξης, βιώνουμε με τους χειρότερους όρους τις συνέπειες της ακρίβειας, της φτώχειας, της βίας, της έλλειψης στέγης και κοινωνικής φροντίδας. Την στιγμή που οι μισθοί μας δεν φτάνουν για τα βασικά αγαθά, όπως το σουπερμάρκετ, το νοίκι και τους λογαριασμούς για μόρφωση και υγεία η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη πρόσφατη ελάχιστη αύξηση του κατώτατου (στα 830 μεικτά!) το οποίο αποτελεί κοροϊδία για την πλειοψηφία των εργαζομένων.
Όμως δεν είμαστε παρούσες όλες εδώ.
Λείπουμε όσες δουλεύουμε με επισφαλής όρους, όπου το σωματείο, η συλλογική σύμβαση και η απεργία είναι για εμάς άγνωστα. Αυτό το βλέπουμε να εντείνεται μέσα από το θεσμικό πλαίσιο που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση, το οποίο αποτελεί την κανονικοποίηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και της διάλυσης των εργασιακών μας δικαιωμάτων από το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο και ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό αφήνοντας μας έκθετες στην υπερεκμετάλλευση και τις παραβιαστικές σεξιστικές συμπεριφορές των αφεντικών και των συνεργατών τους.
Λείπουμε όσες βλέπουμε αυτή την μέρα ως μια επιπλέον δυνατότητα να φροντίσουμε τ 'αδύναμα μέλη της οικογένειας όπως είναι τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και τα ΑΜΕΑ αφού αυτός είναι ο κύριος ρόλος που μας έχει αναθέσει η κοινωνία. Ιδιαίτερα, σε μια περίοδο οξυμένης νεοφιλελεύθερης επίθεσης, οι γυναίκες φορτωνόμαστε με την απλήρωτη εργασία στο σπίτι της αναπαραγωγής και της φροντίδας από τις οποίες το κράτος αποσύρεται προς όφελος των ιδιωτών και των κερδών τους με κόστος στον προσωπικό μας χρόνο και στην υγεία μας.
Λείπουμε οι κακοποιημένες, οι βιασμένες, οι γυναικοκτονημένες αφού κυβέρνηση, σεξισμός, πατριαρχικοί θεσμοί και πατριαρχικά κατάλοιπα οπλίζουν τα χέρια του κάθε κακοποιητή και συγκαλύπτουν τα σεξιστικά εγκλήματα. Η γυναικοκτονία της Κυριακής, μας έδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο την συστηματική και συνειδητή ανεπάρκεια του κράτους όσον αφορά την προστασία των γυναικών και των θυμάτων. Μας έδειξε πως ακόμα και αν μια γυναίκα σπάσει τη σιωπή της και καταφύγει στις αρχές για καταγγελία, δεν υπάρχει καμία βοήθεια από την αστυνομία, τις εισαγγελικές αρχές και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Ένα κράτος που δαπανά χρήματα στην καταστολή, για να εισβάλλουν πάνοπλοι αστυνομικοί και ΟΠΚΕ μέσα στο άσυλο και να συλλαμβάνουν φοιτητές/τριες/α όπως έγινε στη ΣΘΕ, που δαπανά δισεκατομμύρια σε πολεμικούς εξοπλισμούς για να στέλνει φρεγάτες να στηρίξουν την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, αρνείται να παρέχει ένα περιπολικό για να διασώσει μια γυναίκα από δολοφονία.
Ζητάμε από τα συνδικάτα και τα πρωτοβάθμια σωματεία μας- την πιο δυνατή συλλογική μορφή δράσης που διαθέτουμε- μαζί με την διεκδίκηση για δουλειά, αυξήσεις, κοινωνική ασφάλιση, δημόσια δωρεάν υγεία παιδεία και κοινωνική πρόνοια να συμπεριλάβουν στο διεκδικητικό τους πλαίσιο και τα φεμινιστικά αιτήματα που αφορούν τη σεξιστική βία. Να αναλάβουν δράση κατά των διακρίσεων λόγω φύλου, φυλής ή σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Να δημιουργήσουν εντός τους δομές, που να μπορούν να καταφεύγουν τα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης στο χώρο εργασίας. Να διεκδικήσουν από την κυβέρνηση θεσμούς και δομές για να βοηθούν και να προστατεύουν τις επιβιώσασες κακοποίησης και βίας.
Ζητάμε ακόμα να διεκδικήσουμε μαζί, ο όρος γυναικοκτονία να συμπεριληφθεί στο ποινικό δίκαιο, επειδή αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα της ανθρωποκτονίας γυναικών επειδή είναι γυναίκες αλλά και συμπυκνώνει τις διακρίσεις, τη συστηματική βία και την κρατική αδιαφορία που προηγούνται κάθε γυναικοκτονίας.
Καλούμε τα συνδικάτα και τα σωματεία μας, να παλέψουμε μαζί. Γιατί οι φεμινιστικές διεκδικήσεις δεν είναι πολυτέλεια. Είναι διεκδικήσεις για τη ζωή!
Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη