Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2024 στις 12.00
Αν αποσυνθέσεις την Εύβοια σου απομένει μια ανεμογεννήτρια, μια μπουλντόζα...
Αν αποσυνθέσεις την Εύβοια σου απομένει μια ανεμογεννήτρια, μια μπουλντόζα κι ένα επενδυτικό κεφάλαιο...
από Τσουκνίδες
...που σημαίνει ότι για να την ξαναφτιάξεις πρέπει να γκρεμίσεις τα παραπάνω.
Έχοντας ήδη χωρίσει τον πλανήτη σε τμήματα ιδιοκτησίας και έχοντας κτίσει ένα μεγάλο μέρος της γης που αποκαλούν "ελληνικό έδαφος", οι επιχειρηματίες είδαν στα βουνά και στις θάλασσας "μεγάλες αδιαίρετες γαίες" (sic παραδοχή στελέχους τους) που μπορούν να εξαγοραστούν από έναν βασικό παίχτη: το κράτος. Οι (αριστεροί ή δεξιοί) διαχειριστές τους κράτους ουδέποτε νοιάστηκαν πραγματικά για τους υποτελείς ή για τον τόπο που κυβερνούν, οπότε εύκολα καταπατούν πρότερες "προστατευτικές" "περιβαλλοντικές" τους ρυθμίσεις, όπως την ονομασία "natura". Έτσι και σήμερα, στον Ευβοικό τόπο των ήδη 701 ανεμογεννητριών και των 512.000 καμμένων στρεμμάτων σχεδιάζουν την εγκατάσταση… 95.000 πλωτών φωτοβολταϊκών, 22.000 στρεμμάτων ιχθυοκαλλιέργειων και πάνω από 500 επιπλέον ανεμογεννήτριες.
Αυτή η επίθεση ανοίγει ένα μέτωπο αγώνα που το αναρχικό κίνημα οφείλει να αναγνωρίσει ως κεντρικό και άμεσο και όχι δευτερεύον και αδιάφορο. Εκεί που οι εξουσιαστές βλέπουν μόνο χωράφια εκμετάλλευσης, εμείς πρέπει να σπάσουμε τα δεσμά του ανθρωποκεντρικού εκπολιτισμού μας και να αφουγκραστούμε τις χιλιάδες Άλλες ζωές που απειλούνται με εξαφανισμό. Μεγαλωμένα σε πόλεις και πάντως εμποτισμένα με τα εξουσιαστικά αφηγήματα της "προόδου" και της ανθρώπινης "υπεροχής", αδυνατούμε να σταθούμε πραγματικά αλληλέγγυα στις μυριάδες άλλες υπάρξεις που το κράτος και το κεφάλαιο εξοντώνουν καθημερινά. "Βλέποντας" ένα δάσος, ακόμα και μια πλαγιά με αραιή βλάστηση, περπατώντας δίπλα στη θάλασσα, συνηθίζουμε να διασχίζουμε ένα "τοπίο" και τίποτα άλλο. Ο γύρω κόσμος έχει ήδη ισοπεδωθεί σε ένα βουβό θέαμα. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πέρα από τον δικό μας τρόπο βίωσης της ζωής, συνυφαίνονται χιλιάδες άλλοι. Χελώνες, αλεπούδες, αγριογούρουνα, ασβοί, λαγοί, οχιές, κούκοι, κουκουβάγιες, γκιώνηδες, τσαλαπετεινοί, πετροκούναβα, νυφίτσες, μαυροπετρίτες, σκαντζόχοιροι και νυχτερίδες απολαμβάνουν τον ήλιο και το νερό, πετούν στους ουρανούς ή τρυπώνουν κάτω από τα φυλλώματα, σκαρφαλώνουν στα δέντρα ή κυλιούνται στο χώμα με τα συντρόφια τους. Το δάσος δεν είναι απλά ένας τόπος που αυτά τα ζώα κατοικούν αλλά ένα αλληλένδετο οικοσύστημα, έτσι η καταστροφή έστω και τμήματός του είναι καταστροφή αυτών των ίδιων. Αν το αναρχικό ανθρώπινο ζώο ένιωθε με τέτοιο έντονο τρόπο τη σύνδεσή του με τη φύση, όπως αισθάνεται κομμάτι της γειτονιάς του, η μαχητικότητά του θα ήταν αδιαπραγμάτευτη.
Τα διακυβεύματα στην Εύβοια όλο και αυξάνονται. Η δυστοπία της εξάπλωσης "θυσιασμένων ζωνών" (sacrifice zones)** πλησιάζει όσο αδρανούμε. Οι βιομηχανικοί αιολικοί σταθμοί, χερσαίοι και υπεράκτιοι, είναι τερατουργήματα φτιαγμένα από υλικά που μολύνουν ανεπανόρθωτα το μέρος που εγκαθίστανται και συνεπάγονται αλλοίωση όλου του γύρω τόπου ώστε να γίνει επίπεδος και προσιτός για βαριά μηχανήματα. Ακρωτηριάζουν θανάσιμα πουλιά που ταξιδεύουν και προκαλούν καθημερινή ταραχή στα τετράποδα του δάσους. Οι μπαταρίες αποθήκευσης ενέργειας είναι επικίνδυνα εύφλεκτα θησαυροφυλάκια των εταιριών, ωρολογιακές βόμβες μέσα σε οικοσυστήματα, δηλαδή σπίτια φυτών και άλλων ζώων. Τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας διαβρώνουν τα μέρη που διασχίζουν και καθιστούν αδύνατο στα μη ανθρώπινα ζώα να έχουν έστω μερικά καταφύγια απάτητα από τη βιομηχανία. Τα χερσαία και θαλάσσια φωτοβολταϊκά απαλλοτριώνουν αφενός γη που θα μπορούσε να ταΐσει εκατοντάδες πλάσματα, αφετέρου υποθαλάσσια σημεία με κρίσιμη συμβολή στην κλιματική ισορροπία. Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι φυλακές για ψάρια, τα οποία εντός τους συνωστίζονται και ταΐζονται κανιβαλικά με αλεσμένα σώματα άλλων ψαριών τα οποία έχουν κλαπεί από τους ωκεανούς της Αφρικής. Τα ψάρια ζουν μια βασανιστική ζωή, αποπνικτικά λόγω έλλειψης οξυγόνου και ζωτικού χώρου, βυθισμένα σε δηλητήρια. Ζουν για να πεθάνουν μαζικά, όταν οι ιδιοκτήτες αποφασίσουν τη δολοφονία τους. Οι ιδιωτικές μονάδες επεξεργασίας απορριμάτων και αποβλήτων είναι τόποι όπου συνήθως εργάζεται υποτιμημένο εργατικό δυναμικό, συχνά μετανάστες που η ίδια η παρουσία τους παρανομο-ποιείται. Εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα και καρπώνονται επιδοτήσεις ενώ στην ουσία δεν συνεισφέρουν οικολογικά.
Η απεύθυνση στην αστική δικαιοσύνη είναι συνήθως μάταιη αλλά κυρίως είναι διαβρωτική για το κίνημα. Τα δικαστήρια έχουν φτιαχτεί από το κράτος για να εξυπηρετούν το κράτος και τους πλούσιους. Με το να ασκούνται μόνο προσφυγές στα δικαστήρια κατά της εγκατάστασης ενεργειακών μονάδων, οι κάτοικοι τρέφουν φρούδες ελπίδες και αναθέτουν τη σωτηρία τους στους θεσμούς. Ενδεικτική η πρόσφατη απόφαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου (ΣτΕ Ε΄ 159-165/2024 ) με την οποία οι διοικητικοί δικαστές- έχοντας την μαγική ικανότητα και διαύγεια να απαντήσουν ταχέως και μαζικά επί ενός συνόλου 7 διαφορετικών και πολυσέλιδων αιτήσεων ακυρώσεως- άνοιξαν τον δρόμο για την αδειοδότηση 86 ανεμογεννητριών στην Κεντρική και Νότια Εύβοια από τις εταιρείες ΕΛΛΑΚΤΩΡ (ΕΥΒΟΪΚΟΣ ΒΟΡΕΑΣ, ΣΟΦΡΑΝΟ και EDPR).
Έτσι λοιπόν οι ζωές όσων μένουν στα ευβοϊκά χωριά Αργυρό, Ζάρκα, Άγιος Δημήτριο, Πετριά, Περιβόλια, Κάλαμο, Ζαπάντι, Κριεζά, Λέπουρα και Νεοχώρι κρίθηκαν από τους εξουσιαστές ως δευτερεύουσες μπροστά στη συσσώρευση των κερδών τους. Οι Βαρδινογιάννιδες σκοπεύουν να τοποθετήσουν 17 ανεμογεννήτριες δίπλα ή και μέσα στα χωριά και οι κάτοικοι δεν ενημερώθηκαν ποτέ, πόσο μάλλον δεν τους ζητήθηκε ποτέ να εκφραστούν επί των σχεδίων αυτών. Οι εξουσιαστές θεωρούν πως μπορούν να διαχειρίζονται ζωές άλλων, χωρίς και παρά αυτούς. Μοιράζονται κάποια από τα λεφτά τους με τοπικούς παράγοντες και ελπίζουν πως θα φιμώσουν, θα παραπλανήσουν, θα χρηματίσουν ή θα κυριαρχήσουν όσους ανθρώπινους κάτοικους βρουν μπροστά τους.
Στον αντίποδα αυτού, η αυτοοργάνωση με τη δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων χωριών και η ανυποχώρητη δράση των κατοίκων και αλληλέγγυων έχει βάλει αναχώματα στα σχέδια των τοπικών αρχόντων και των πολυεθνικών εταιριών. Το να σταθούμε πλάι σε όσες, όσα και όσους αγωνίζονται ενάντια σε αυτές τις βλέψεις καταστροφής της Εύβοιας, της Σκύρου και των θαλασσών τους, είναι το λιγότερο που πρέπει να κάνουμε.
Γιατί για να αυξήσουν τον πλούτο τους αφήνουν πίσω κόσμους απείρως φτωχότερους. Ανεβάζουν τις μετοχές και τα πλεονάσματά τους ισοπεδώνοντας βουνοκορφές. Ταΐζουν το τουριστικό φαινόμενο, φυλακίζοντας εκατομμύρια ψάρια και δηλητιαριάζοντάς τά και μολύνοντας τα βάθη της θάλασσας. Φωτίζουν τις βιτρίνες τους με τα περιττά εμπορεύματά, καλύπτοντας χιλιάδες κομμάτια γης με φωτοβολταϊκά εργοστάσια. Δεν υπάρχει όριο στην απληστία και στην εκμετάλλευση, καθώς τα προνόμια συντηρούνται με περαιτέρω επέκταση και ο ανθρωποκεντρισμός δεν επιδέχεται αυτοπεριορισμού. Η εξουσία είναι επικίνδυνη, ο καπιταλισμός είναι συστηματοποιημένη καταστροφή. Ας απαντήσουμε στην καταστροφή της φύσης με την καταστροφή της εξουσίας.
ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΤΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ ΣΤΙΣ 12:00
ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024
ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΡΦΥ
Τσουκνίδες- Αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση
mail επικοινωνίας tsouknides@espiv.net
*στείλτε μας για περισσότερες πληροφορίες
**Με τον όρο αυτό αναφερόμαστε σε περιοχές όπου οι περιβαλλοντική μόλυνση- προερχόμενη από βαριά βιομηχανοποίηση, εξορύξεις ή στρατιωτικές βάσεις- είναι τόσο καθολική και χρόνια ώστε η χημική σύσταση εδάφους, νερού και ατμόσφαιρας έχει επιβαρυνθεί ανεπιστρεπτί και δεν μπορεί να ανακάμψει. Απαντώνται κυρίως σε ήδη υποβαθμισμένες κοινωνικοοικονομικά περιοχές της Λατινικής Αμερικής όπου κατοικούν ιθαγενικές κοινότητας ή/ και μαύρα- καφέ άτομα.