Τετάρτη 9 Απριλίου 2025 στις 10.30 πμ
Απεργιακή συγκέντρωση
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη μέχρι τις καθημερινές δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και τους διαρκείς κοινωνικούς αποκλεισμούς, την κρατική τρομοκρατία και τις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, στα αστυνομικά τμήματα και μπλόκα
Όλοι και όλες στη Γενική Απεργία στις 9 Απρίλη
Στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Ο αριθμός των νεκρών έφτασε στους 57, δεκάδες τραυματίστηκαν ενώ ακόμα και σήμερα υπάρχουν αγνοούμενοι. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμιση που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν, ενώ η σύμβαση 717 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για "ανθρώπινα λάθη'', ούτε για "κακή στιγμή''.
Ποιος ευθύνεται λοιπόν; Μήπως δεν ευθύνονται όλοι αυτοί που άφησαν δίχως καμία σήμανση τον βασικότερο σιδηροδρομικό άξονα της χώρας; Μήπως δεν ευθύνονται αυτοί που καρπώθηκαν κονδύλια για έργα τηλεματικής που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν; Μήπως δεν ευθύνονται αυτοί που παραχώρησαν τον δημόσιο σιδηρόδρομο σε ιδιωτικές εταιρείες που ασφαλώς και υποστελέχωσαν το απαραίτητο εργατικό δυναμικό; Εμείς λέμε η ακόρεστη δίψα για παραπάνω κέρδος των εταιρειών και του κεφαλαίου, το οποίο λειτουργεί υπό την απόλυτη κρατική προστασία διότι ο κρατικός μηχανισμός, οι άνθρωποί του, οι πολιτικοί αξιωματούχοι, οι δικαστικοί και τα ένστολα σώματα αποτελούν το άλλο μισό της συμμαχίας που συγκροτούν με τα αφεντικά.
Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού, που συνέβαλαν σε αυτή τη δολοφονία, θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτή τη μαζική δολοφονία αλλά γιατί δυο χρόνια μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους, συνεχίζουν να λοιδορούν και να χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και να επιτίθενται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας.
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη 2 χρόνια πριν, αλλά και η εμπειρία από προηγούμενα μαζικά κρατικά εγκλήματα, όπως στη Ρικομέξ, το Σάμινα, την Ηλεία, τη Μάνδρα, το Μάτι και την Πύλο καταδεικνύουν την αθεράπευτα αντικοινωνική και δολοφονική φύση του επιβαλλόμενου εξουσιαστικού και ιεραρχικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο. Έτσι γίνεται καθαρό πως η διαμεσολάβηση συνολικά των κοινωνικών σχέσεων από το κράτος, ανεξάρτητα της πολιτικής διαχείρισής του, διαχρονικά δεν έχει προσανατολισμό και στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών αλλά αντίθετα προτεραιότητα πάντα των κρατικών θεσμών και μηχανισμών είναι η διαιώνιση και η αναπαραγωγή της παρασιτικής σχέσης των πολιτικών και οικονομικών ελίτ εις βάρος της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση κράτους και αφεντικών στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, σε κάθε κοινωνικό πεδίο, όπως η εργασία, η υγεία, η εκπαίδευση. Η ποινικοποίηση των εργατικών κινητοποιήσεων, της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας, η απελευθέρωση των απολύσεων, τα ελαστικά ωράρια, η κατάργηση του 8ώρου και η θέσπιση 6ήμερης και 13ώρης εργασίας, η ενταντικοποίηση των συνθηκών εργασίας και η συρρίκνωση στην πραγματικότητα του κατώτατου μισθού αποτελούν μέρη των αντικοινωνικών και αντεργατικών αναδιαρθρώσεων για την περαιτέρω εκμετάλλευση και καταπίεση των από τα κάτω, η επιβολή των οποίων έχει ως προϋπόθεση το τσάκισμα κάθε κοινωνικής και ταξικής αντίστασης που εκδηλώνεται. Η κοινωνική βάση βρίσκεται αντιμέτωπη με τα υπέρογκα ενοίκια και το αυξανόμενο κόστος ζωής, την επισφάλεια και τη δυσκολία κάλυψης των βασικών αναγκών, με αποτέλεσμα τα φτωχότερα κοινωνικά κομμάτια να αντιμετωπίζουν τον άμεσο κίνδυνο της ανέχειας. Επιπλέον, είναι δεκάδες οι εργοδοτικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς όπως και οι τραυματισμοί, καθώς ακόμη και τα λιγοστά μέτρα προστασίας αποτελούν απλά αυξημένο κόστος για τις τσέπες των αφεντικών. Η εγκληματική συνθήκη των καθημερινών εργατικών δολοφονιών και τραυματισμών είναι τόσο τραγικά εμφανής, όπου από τις αρχές του 2025 μετράμε περισσότερους από 40 νεκρούς εργάτες και πλέον των 200ων τραυματισμένων, και αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου της άγριας ταξικής εκμετάλλευσης. Χαρακτηριστικό όλης της προαναφερθείσας κατάστασης είναι βέβαια και η προσπάθεια καταστολής τόσο διοικητικά όσο και ποινικά της οποιασδήποτε εργατικής κινητοποίησης με απολύσεις εργαζομένων που συμμετέχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή ακόμη και αντίστοιχες πειθαρχικές διώξεις χιλιάδων απεργών εκπαιδευτικών, με αποκορύφωμα την πρόσφατη απόφαση του πρώην υπουργού παιδείας Πιερρακάκη να θέσει σε δυνητική αργία την καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Χ. Χότζογλου, βαφτίζοντας την αγωνιστική της δράση ενάντια στην αξιολόγηση "ανάρμοστη συμπεριφορά εντός υπηρεσίας" και παρακάμπτοντας την ομόφωνη αθωωτική απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου.
Μέσα σε μια συνθήκη όπου τα σχολεία καταρρέουν και υπολειτουργούν, όπου υπάρχουν ακόμη βασικές ανάγκες σε εκπαιδευτικούς -και όχι μόνο-, το κράτος επιχειρεί τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή της. Έτσι οι προωθούμενες αναδιαρθρώσεις, όπως τα ωνάσεια σχολεία, οι αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, το διεθνές απολυτήριο, οι εξετάσεις Pisa και επαγγελματικές ακαδημίες δεν έχουν άλλο στόχο παρά την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών στην εκπαίδευση, τον έλεγχο και την πειθάρχηση μαθητών και εκπαιδευτικών, την καταστολή όσων αντιστέκονται και την πλήρη κατάργηση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Παράλληλα η κρατική επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συνεχίζεται με τα πειθαρχικά και τις επικείμενες διαγραφές φοιτητών, την αστυνομοκρατία μέσα στις σχολές, τις εκκενώσεις αυτοοργανωμένων χώρων αγώνα στα πανεπιστήμια, την επιχειρούμενη κατάργηση του άρθρου 16, τη συνεργασία των ιδρυμάτων με το ιδιωτικό κεφάλαιο και την πολεμική βιομηχανία και το χτύπημα του ασύλου και του κοινωνικού του χαρακτήρα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται, ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με στόχο να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, εργατών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.
Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ - ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση - Μεταφορές
ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΗ
Αθήνα: Πλ. Κολοκοτρώνη (Σταδίου), 10.30 | Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 11.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
πηγή : email που λάβαμε στις 31 Μαρτίου 13h
Όλοι/ες στον δρόμο στη Γενική Απεργία 9 Απριλίου! 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Τον περασμένο Δεκέμβρη ψηφίστηκε άλλος ένας αντεργατικός νόμος που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων, αυτή τη φορά με επίκεντρο τον κατώτατο μισθό. Ο νέος αυτός νόμος αποτελεί συνέχεια και ουσιαστικά μονιμοποίηση του μνημονιακού νόμου που έδωσε τη δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να καθορίζει τον κατώτατο μισθό μονομερώς, κάτι που ως τότε καθοριζόταν μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Ουσιαστικά, μιλάμε για έναν νέο μηχανισμό συμπίεσης των μισθών που παράλληλα χτυπάει περαιτέρω τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Σύμφωνα με τον νέο νόμο λοιπόν, με κατεύθυνση εφαρμογής το 2028 και ύστερα, ο κατώτατος μισθός που θα αποφασίζεται από την κυβέρνηση θα υπολογίζεται μέσω ενός αλγορίθμου. Με απλά λόγια, νομοθετείται μια διαδικασία αυτόματου υπολογισμού του μισθού, χωρίς καμία συμμετοχή των εργαζομένων. Βέβαια, τα κριτήρια με τα οποία θα αποφασίζεται τελικά ο κατώτατος μισθός παραμένουν τα ίδια, καθώς και σήμερα ουσιαστικά η παραγωγικότητα της οικονομίας και η κερδοφορία των αφεντικών λαμβάνονται υπόψη. Έτσι, λοιπόν, ο νέος αυτός αλγόριθμος, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα νομοθετικό και επικοινωνιακό εργαλείο που χρησιμοποιείται από μεριάς του κράτους, ώστε να διασφαλιστεί ότι από τη μια οι μισθοί συνολικά θα παραμένουν καθηλωμένοι ή ακόμη και θα μειώνονται αν αυτό εξυπηρετεί το κεφάλαιο, ενώ από την άλλη, μέσω της επίκλησης στην δήθεν «αντικειμενικότητα» των οικονομικών δεικτών και του αλγορίθμου που επιλέγονται για τον υπολογισμό -που βέβαια αποτελούν ξεκάθαρη πολιτική επιλογή- επιχειρείται να παρουσιαστούν τα συμφέροντα των αφεντικών και η εξυπηρέτησή τους ως «αντικειμενικά» και ταυτόχρονα να μπει ουσιαστικά μια ταφόπλακα στις συλλογικές διεκδικήσεις των εργαζομένων για τον μισθό μας.
Παράλληλα ο νέος νόμος προβλέπει και μια σειρά εξαιρέσεων. Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται, οι περιπτώσεις που προβλέπονται είναι: Αν η οικονομία βρίσκεται σε σημαντική ύφεση ή αν υπάρχει σημαντική απόκλιση του εθνικού πληθωρισμού από τον στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή αν υπάρχει σημαντική ανισορροπία στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών ή αν υπάρχει σημαντική αύξηση του ποσοστού της ανεργίας ή αν η αναπροσαρμογή δεν δικαιολογείται από τα επίπεδα και τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις (...) και υπάρχει απόκλιση του κατώτατου μισθού από το εξήντα τοις εκατό (60%) του ακαθάριστου διάμεσου μισθού ή αν υπερβαίνει τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας ή αν δεν δικαιολογείται από έκτακτες περιστάσεις. Στις παραπάνω περιπτώσεις, η κυβέρνηση μπορεί να αποφασίσει να μην αυξηθεί ο κατώτατος μισθός βάση του αλγορίθμου ή ακόμα και να τους μειώσει αν η οικονομία το «απαιτεί», διαμορφώνοντας έτσι ένα καθεστώς διαρκούς ομηρίας.
Από τη μεριά μας, ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες ξέρουμε πως τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα με αυτά των αφεντικών και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να διαμορφώνονται οι μισθοί μας με βάση τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι τις δικές μας. Συμπερασματικά, είναι ξεκάθαρο λοιπόν, πως ο νέος νόμος δημιουργεί έναν μηχανισμό που θα συμπιέζει διαρκώς το εισόδημά μας, ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες του κεφαλαίου, χτυπώντας παράλληλα περαιτέρω τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις διεκδικήσεις μας, που είναι και ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουμε καλύτερους μισθούς και όρους εργασίας. Για μας το ύψος του κατώτατου μισθού δεν είναι ζήτημα που επαφίεται στο πόσο αντέχουν να δώσουν τα αφεντικά, αλλά στις δικές μας ανάγκες. Γι' αυτό διεκδικούμε την ανατροπή αυτού του νόμου και την επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού μέσω των συλλογικών διεκδικήσεων!
Δεν ήτανε τα Τέμπη, ούτε η κακιά στιγμή - Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν!
Η λογική πίσω και από αυτόν το νόμο, όπως σε μια σειρά άλλων αντεργατικών νόμων, δεν είναι άλλη από αυτή που διέπει το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα, που δίνει προτεραιότητα στα κέρδη των αφεντικών και αντιμετωπίζει τις ζωές των ανθρώπων της εργατικής τάξης -αλλά και ευρύτερα των καταπιεσμένων- ως αναλώσιμες και ευτελείς. Δεν είναι τυχαίο πως η πραγματικότητά μας απαρτίζεται από διαρκή φτωχοποίηση, ακρίβεια και ανατιμήσεις, αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών για μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης, υποβάθμιση βασικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών και εμπορευματοποίηση τους (παιδεία, υγεία, ρεύμα, νερό, μεταφορές), πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, εργατικές δολοφονίες και ταυτόχρονα συνεχείς επιθέσεις σε κεκτημένα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα και στα μέσα πάλης μας, διώξεις αγωνιστών και ευρύτερα περισσότερη καταστολή. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως την ίδια περίοδο βλέπουμε τα αφεντικά να παρουσιάζουν ρεκόρ κερδών σε μια σειρά κλάδων.
Είναι ακριβώς αυτή η φύση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που οδήγησε σε χιλιάδες νεκρούς την περίοδο της πανδημίας, σε ανεξέλεγκτες πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι, σε χιλιάδες νεκρούς/ες μετανάστες και μετανάστριες στα σύνορα και στις εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες (μετράμε ήδη 45 θανάτους και 66 βαρείς τραυματισμούς μόνο μέσα στο 2025), και που βέβαια οδήγησε και στο τραγικό βραδύ των Τεμπών. Ειδικότερα για το ζήτημα των Τεμπών, είναι ξεκάθαρο ότι όσο και αν το κράτος και το τωρινό πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών προσπαθούν να συσκοτίσουν τα πραγματικά αίτια της προδιαγεγραμμένης αυτής κρατικής-καπιταλιστικής δολοφονίας, οι πρωτοφανείς μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του τελευταίου διαστήματος, οι χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν στον δρόμο ζητώντας δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, δείχνουν ξεκάθαρα πως οι προσπάθειες δεν αποδίδουν. Η κοινωνική οργή είναι διάχυτη και ο βασιλιάς γυμνός.
Σε αυτή τη συγκυρία, με ένα τέτοιο ρήγμα να έχει ανοίξει ως προς τους θεσμούς του κράτους, με την κοινωνική οργή να ψάχνει έκφραση, είναι απαραίτητο να μπορούμε να καταδείξουμε ξεκάθαρα τα αίτια που μας οδήγησαν σε ένα τόσο τραγικό γεγονός κοιτώντας στο μετά. Ως αναρχικές και αναρχικοί, το λέμε ξεκάθαρα: κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν! Το έγκλημα στα Τέμπη, όσο και ευρύτερα η διαρκής υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας για χάρη του κέρδους των αφεντικών, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι παράγωγα της φύσης του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος.
Γι' αυτό και το επόμενο διάστημα χρειάζεται να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στον δρόμο, να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές και ευρύτερα σε κάθε πεδίο, απέναντι σε ένα σύστημα που δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε. Να συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων που παλεύουν για δικαιοσύνη. Να αγωνιστούμε για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής, για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις ανάγκες μας, για καλύτερες συνθήκες εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και τον ελεύθερο χρόνο, μέσω Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με από τα κάτω συλλογικούς αγώνες και ταξική οργάνωση στη βάση, ενάντια σε εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και κάθε λογής πολιτικούς καιροσκόπους, να αντεπιτεθούμε στην επέλαση του κράτους και του καπιταλισμού, να αντιπαλέψουμε την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Για έναν κόσμο εν τέλει ελευθερίας, ισότητας, με βάση την αλληλεγγύη, την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών, χωρίς καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΝΑ ΠΕΣΕΙ Ο ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 9 ΑΠΡΙΛΗ | 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση | ΕΣΤΟΒ
E-mail: estovskg@protonmail.com | Website: https://estov.espivblogs.net/
Απεργιακό κάλεσμα για τις 9/4 στις 11:00,Καμάρα
Γιατί επιλέγουμε να απεργουμε ;
Απεργούμε στο σήμερα γιατί τίποτα στο παρελθόν δεν έχει χαριστεί από τους καταπιεστές μας και τίποτα δεν έχει κατακτηθεί με παρακάλια και από ελεημοσύνη.Η επίθεση στις απεργίες από τους θεσμούς, κηρύσσοντάς τες παράνομες και ανούσιες, είναι τακτική που καταστέλλει τις συνειδήσεις για τους ταξικούς αγώνες, που υποθάλπει την ιστορικότητα των κεκτημένων των από τα κάτω, διεκδικήσεις που σήμερα θεωρούνται αυτονόητες, αλλά ανά πάσα στιγμή οι κυρίαρχοι είναι σε θέση να απονομιμοποιήσουν/ απονοηματοδοτήσουν και να διαστρεβλώσουν με στόχο τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα,τις πολιτικές στρατηγικές και τις διακρατικές τους συμφωνίες. Οι γενικές απεργίες είναι μέσο πίεσης, αντίστασης και αγώνα.Οφείλουν να είναι μαζικές και απαιτείται να είναι πολυήμερες και παραλυτικές απέναντι την ομαλή λειτουργία του κράτους και του κεφαλαίου. Γιατί τίποτα δεν πάει καλά με την λογική του κέρδους για τις ζωές μας και τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν ταραχθουν τα νερά αυτού που αποκαλούν κοινωνική ειρήνη και σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής. Η εξαθλίωση και η υπονόμευση της ποιότητας των ζωών μας διαφαίνεται από το διαρκές κλίμα ανασφάλειας και ανεπάρκειας στους εργασιακούς χώρους,την αύξηση των ενοικίων,την υπερκοστολογηση των αγαθών,την υποβάθμιση του συστήματος υγείας,την υπονόμευση της δημόσιας παιδείας,την αύξηση του ορίου ηλικίας στην συνταξιοδότηση,την μαύρη εργασία, τις εργατικές δολοφονίες και η λίστα δε σταματάει...Υπάρχουν άπειρες αναφορές παραδειγμάτων• από την εργατική δολοφονία του 70χρονου οικοδόμου στη Φωκίδα,του 66χρονου οδηγου βητιοφορου μεταφορας τροφιμων στην Αχαΐα,την έλλειψη προσωπικού και την παραμέληση των υποδομών σε υγεία και εκπαίδευση,το σχέδιο μετατροπής συνολικά 12 δημοσίων Γυμνασίων-Λυκείων σε "Ωνάσεια",τη δυσμενή άνοδο της ακρίβειας να καθιστά απρόσιτα βασικά αγαθά.
Πώς βλέπουμε τα κοινωνικά αγαθά ;
Αναγνωρίζουμε οτι μας παρουσιάζεται ενα ψευτοδιπολο: ιδιωτικό-δημοσιο. Η κρατικοποίηση έναντι της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων αγαθών δεν εγγυάται την ασφάλεια και την ομαλή λειτουργία των κοινωνικών παροχών(υγειονομικό σύστημα,εκπαίδευση,μεταφορές)καθώς προτεραιοποιεί και συμπλέει με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η παντοδυναμία και η διαιώνιση κράτους και καπιταλισμού δεν συμπορεύονται με την βελτίωση των συνθηκών επιβίωσης της κοινωνικής βάσης, η οποία έρχεται σε δεύτερη μοίρα όταν η εμπορευματοποίηση των πάντων κυριαρχεί και προτάσσεται ως λογικό και αναγκαίο επακόλουθο. -Παράλληλα η ιδιωτικοποίηση των βασικων αγαθών που αναφέρθηκαν, αποδεικνύει πως μέσα απο το κράτος ενδυναμωνεται η εκμετάλλευση τους με ξεκάθαρο σκοπό το κέρδος.Ζωντας μέσα στα όρια του κρατικοπατιλαστικου συστήματος, η δημόσια χρήση των αγαθών αποτελεί ψευδαισθηση καθώς επέρχεται με τη κρατική διαμεσολάβηση. Πέρα από το ότι είναι πολύ σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε ότι το δημόσιο, δεν σημαίνει και δωρεάν αλλά διακατέχεται και αυτό από τους ταξικούς περιορισμούς, γνωρίζουμε πως τα κέρδη πηγαίνουν είτε στα δημόσια ταμεία για τη στήριξη και την ενίσχυση της κρατικής μηχανής είτε σε ιδιώτες ακολουθώντας το απόλυτο ξεπούλημα της ζωής μας στο βωμό του κέρδους των εκάστοτε εταιριών και επιχειρηματιών. Αυτό που σε τελική ανάλυση αποζητάμε , είναι η αυτοδιαχείριση των αγαθών, η αυτοοργάνωση των από κάτω, καθώς είμαστε αυτοί με πραγματικό κίνητρο και στόχο την αξιοπρεπή διαβίωση μας.
Τι συμβαίνει με τη δικαιοσύνη;Ποιους πλήττει; Πώς αυτή σχετίζεται με την υπόθεση των Τεμπών και με άλλες κρατικες- καπιταλιστικές δολοφονίες ;
Η δικαστική εξουσία συνιστά ένα κομβικό κομμάτι στο «παζλ» που ονομάζεται κρατικός μηχανισμός. Έχουμε πάμπολλους λόγους να εναντιωνόμαστε σε αυτή και προσπαθούμε καθημερινά να τους αναδείξουμε, διότι δεν υπάρχει κάποια μαγική ανεξάρτητη δικαιοσύνη η οποία λειτουργεί με γνώμονα το καλό των πολιτών, αλλά στην πραγματικότητα αποτελείται από γραβατωμενους σκυθρωπους ελιτιστες οι οποίοι σε πλήρη συνεργασία με πολιτικά πρόσωπα, αστυνομία , και καπιταλιστές, αποφασίζουν για τη ζωή μας χωρις καμιά επαφή με την κοινωνία και χωρις να τους έχουμε ποτέ επιλέξει για ρυθμιστές της καθημερινότητας μας.
Ό,τι παρουσιάζεται λοιπόν ως αστική νομιμότητα είναι στην πραγματικότητα η βία της εκμεταλλευτικής κυρίαρχης τάξης.Ταυτοχρονα, ένα σημαντικό ρόλο που επιτελει η αστική δικαιοσύνη, είναι οτι αποτελεί θεσμικό εργαλείο για τη διαιώνιση του αφηγήματος "νομιμότητα,ασφάλεια και τάξη" και τελικά την εκπλήρωση της πειθαρχιας της κοινωνιας. Οι νόμοι που δημιουργούνται στο πλαίσιο εξυπηρέτησης του ευρύτερου δικαστικού συστήματος, αποτελούν μέγιστο ιδεολογικό όπλο του κράτους προς επιβολή του κοινωνικού ελέγχου.Η εξουσία ορίζει το νόμιμο και το παράνομο, αλλά και το για ποιους θα ισχυει αυτο κατα το δοκούν. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις παρουσιάζονται σαν να είναι ίσες για όλους αλλά παρακολουθουμε την καταπίεση που γεννούν να φτάνει φυσικά μόνο στα κατώτερα ταξικά στρώματα, σε περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες και σε όσους αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωη.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα βλέπουμε καθημερινά. Κρίνονται παράνομοι οι κοινωνικοί αγώνες(ποινικοποίηση συνδικαλισμού και της απεργίας), διώκονται οι εξεγερμένες, οι αγωνιστές και όσα άτομα κινούνται στην σφαίρα που χαρακτηρίζεται από την θεσμική ρητορική προπαγάνδα ως επικίνδυνα, παραβάτες,τρομοκράτες, καθώς και όσα περισσεύουν για τον καπιταλισμο και τον εθνικό κορμό αφου δε μπορει να τα αφομοιώσει/ υποτάξει, όπως ρομά και μετανάστριες.Από την άλλη,κράτος και μαφία αγκαλιά με τα μεγάλο αφεντικά συσπειρώνονται και συγκαλύπτουν μαζικά εγκλήματα που διαπράττονται καθημερινά εντός και εκτός συνόρων.Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις καθημερινές δολοφονίες κι επαναπροωθήσεις μεταναστριών στα σύνορα και στο Αιγαίο,με τη μαζικότερη δολοφονία 600 μεταναστών στη Πύλο τον Ιούνιο του 2023, τα κυκλώματα trafficking και (παιδο)βιασμών στα οποία εμπλέκονται "επιφανείς" πολιτικοι, δικαστές, μπάτσοι και άλλα πρόσωπα των οποίων τα ονόματα δεν θα μάθουμε ποτέ, εως τη στρατιωτική κι υλική συμμετοχή σε γεωπολιτικούς πολέμους.Δε μπορούμε να παρελείψουμε απο τις φρικαλεότητες του ελληνικού κρατους και την ενεργή συμμετοχή του ως μέρος της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ στη κλιμακώμενη και συνεχιζόμενη γενοκτονία της Παλαιστίνης που συντελείται απο το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ.Χιλιάδες βομβαρδισμένα σπίτια εκτοπισμένοι και δολοφονημένοι παλαιστίνιοι είναι το τραγικό απότοκοτης γενοκτονίας που πραγματοποιείται εδώ και δεκαετίες απο το σιωνιστικό Ισραήλ με σύμμαχο τη Δύση.
Έχοντας στο νου όλα τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ποιος είναι ο ρόλος του κράτους κι αρα η πολιτική ατζέντα κάθε κυβέρνησης που έρχεται να το διαχειριστεί.Αυτές οι πολιτικές είναι πάγιες και κανένα δικαστικό σύστημα δε πρόκεται να τις αμφισβητήσει και να στραφεί ενάντια στη καπιταλιστική, πατριαρχική, πραγματικότητα την οποία η δικαστική εξουσία αναπαράγει και αποτελεί συστατικό της στοιχειο.
Ερχόμαστε τώρα και στην κρατική καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη για να πούμε ότι όσα γράφτηκαν παραπάνω εφαρμόζονται αντίστοιχα και σε αυτή τη συνθήκη. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δολοφονήθηκαν στο βωμό του κέρδους , δολοφονήθηκαν για να γίνουν κάποιο άνθρωποι ακόμα πλουσιότεροι και μάλιστα έρχεται όλος ο κρατικός μηχανισμός(πολιτικοί , αστυνομία, δικαστικοί) με στόχο την αποσιώπηση και την καταστολή της οργής του κόσμου, όπως προσπαθεί να κάνει και για όλα τα παραπάνω εγκλήματα καθώς όλα μαζί βρίσκονται ενεργά στην ίδια σφαίρα του εξουσιαστικό συμπλεγμα. Όταν αναφερόμαστε στην συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών παρακολουθούμε τον κόσμο να απαιτεί από την δικαστική εξουσία να κάνει "σωστά την δουλειά της" επειδή είναι πλέον κοινή παραδοχή ότι ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους θεσμούς. Οι αυταπάτες με τα χρόνια φαίνεται να πέφτουν, και η αντίληψη της ταξικοτητας της αστικής δικαιοσύνης φαίνεται να γίνεται πιο ευρεία και πιο αποδεκτή. Εμείς γνωρίζουμε καλά ότι η δικαστική εξουσία θα τάσσεται πάντα υπέρ της προάσπισης των ισχυρών, με τις περισσότερες φορές να μην τους πλησιάζει καν το πεπλο της, άλλες φορές αποδίδοντας μηδαμινής σημασίας για αυτούς ποινικές κυρώσεις, όσο παράλληλα θέτει στο στόχαστρο ομάδες ανθρώπων που στα πλαίσια του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος εκτοπίζονται στο κοινωνικό περιθώριο.
Τι σημαίνει κοινωνική ειρήνη και τι πολιτική αντιβία; Μια μικρή αναφορά στην σημασία της προβοκατορολογιας.
Η κοινωνική ειρήνη συνιστά μια ιδεολογικη ψευδαίσθηση που προβάλλεται από την εξουσία με στόχο την ομαλή λειτουργία της καθημερινότητας και την πρόληψη απέναντι σε ριζοσπαστικές ενέργειες και κινητοποιήσεις που θα μπορούσαν να διαταράξουν την ιεραρχική πυραμίδα. Με βάση αυτό το αφήγημα, καταπιεστές και καταπιεσμένα συνυπάρχουν και συντηρούν μια υποτιθέμενη ομαλότητα,με τους καταπιεστές να ζουν τις ζωές τους πλουσιοπάροχα χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν, και τα καταπιεζόμενα πηγαίνοντας καθημερινά στις δουλειές τους, προσπαθώντας να πληρώνοντας φόρους, λογαριασμούς και ενοίκια,σε μια καθημερινότητα που όλα κοστολογούνται. Όταν έρχεται η ώρα του κόσμου να αγωνιστεί και να διεκδικήσει η κοινωνική συνοχή πρέπει να παραμείνει με ελεγχόμενες και στημένες "ειρηνικές" διαμαρτυρίες, στις οποίες κάθε φιλήσυχος πολίτης εχει το δικαίωμα να συμετέχει παντα στα πλαισια του "νομιμου" μέχρι και αυτό βέβαια να σταματήσει να είναι νόμιμο. Γιατί έτσι συμβαίνει όταν η ζωή σου καθορίζεται από άλλους , κάτι που μέχρι σήμερα μπορεί να είναι δεδομένο ή απαραίτητο για την ύπαρξη σου την επόμενη μπορεί να διακοπεί χωρίς να σε ρωτήσει.
Η αποδόμηση λοιπόν της κοινωνικής ειρήνης είναι αναγκαία για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε μέσα στον κοινωνικό ιστο.
Αντιλαμβανομαστε την απόλυτη υποκρισία των εξουσιαστών να μιλάνε για κοινωνική ειρήνη όταν είναι αυτοί που σπέρνουν όλη αυτή τη βία στην κοινωνική βαση. Και η βία έχει πολλές μορφές. Μπορεί να είναι έμμεση ή άμεση, σωματική ή ψυχική. Ασκείται στα κελιά της εξουσίας, είτε αυτά ειναι νοητά όπως τα σύνορα, είτε είναι υλικά οπως τα ψυχοκελια, τα camps, οι φυλακές. Βία είναι η καθημερινή εξαθλίωση, το να μην έχεις λεφτά να βγάλεις τον μήνα, το να δουλεύεις για 4 ευρώ την ώρα, τα εργατικά ατυχήματα,οι καθημερινοί βιασμοί και οι γυναικοκτονιες, το ξυλο των μπάτσων,η καταστολή των συνειδήσεων και των σωμάτων μας, χώνονται κάτω απο το χαλάκι που βαφτίζεται κοινωνική ειρήνη. Καλούμαστε επομένως να διαλεξουμε μερια. Είτε να αγνοήσουμε τη βία που δεχομαστε και να ξεχάσουμε το αίμα που χύνεται στο βωμό του κέρδους και να γινουμε με χαρά και πατριωτισμό αναλώσιμοι στη βιομηχανία διακρατικών πολέμων, είτε να δρασουμε όπως αρμόζει ιστορικά: Να αντεπιτεθουμε στους καταπιεστές μας.
Απέναντι στο ψέμα της κοινωνικής ομαλότητας και ισορροπίας, οι πρακτικες του αντιεξουσιαστικού/ αναρχικού χώρου συχνά περιλαμβάνουν το μέσο της αντιβίας, δηλαδή τη συγκρουσιακή πολιτική στάση απέναντι στους καταπιεστές μας, οχι μονο με το λόγο αλλα και σπάζοντας στην δράση το ιδεολογικό αφήγημα του κρατικού μονοπωλίου βίας.
Στις μαζικές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών για τα Τέμπη παρατηρήσαμε να ανακύπτει το ζήτημα της πολιτικης βίας στην κοινωνική σφαίρα, επικαλυπτομενο από την προβοκατορολογια( με λίγα λόγια ότι τις συγκρούσεις τις κάνει η αστυνομια και μυστικοί πράκτορες). Αυτη η γνωστή διαχρονικά ρητορική εμφάνιζεται έντονα σε περιόδους που απειλείται η κοινωνική συνοχή που επιδιώκει τόσο σθεναρά το κράτος να διατηρήσει και υπάρχει έντονα μαχητική στάση στο δρόμο με εξεγερσιακα χαρακτηριστικά. Θα αναπαραχθεί από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στις πορείες και κατεβαίνουν πρώτη φορά στους δρόμους, από άγνοια και αφέλεια, ή από έντονη σκοπιμότητα,από φασίστες, αριστερούς ρεφορμιστες και κοινοβουλευτικά κομματα ο καθένας φυσικά για την δική του σκοπιμότητα. Κυρίως όμως αναπαράγεται από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης και από συστημική προπαγάνδα καθώς εξυπηρετεί το κράτος ώστε να απονοηματοδει και να αποπολιτικοποει τα μέσα κινηματικής βίας, αλλά και για να επιτυγχάνει το διαχωρισμό των διαδηλωτών ώστε να καταφέρει και την καταστολή των κινημάτων.
Κόντρα λοιπόν στη λογική που μας θέλει υποταγμένα στην κυριαρχία, αγωνιζομαστε μαχητικά για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας.
Δεν έχουμε εθνικό πένθος , έχουμε ταξικό πόλεμο : Η πλάνη της εθνικής ενότητας και η δική μας επιλογή.
Τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και διεθνώς παρατηρούμε την ανησυχητική αύξηση της ακροδεξιάς, σε κοινοβουλευτικά επίπεδα, σε επίπεδα πολιτικής ρητορικής και πρακτικής. Παρακολουθούμε την προσπάθεια της ακροδεξιάς και των φασιστών από τη μία να παρουσιάζονται ως αντισυστημικη επιλογή εργαλειοποιωντας την φτώχεια, την αγανάκτηση αλλά και τα εγκλήματα που συντελούνται(βλέπουμε την προσπάθεια πολιτικής υπεραξίας στα Τέμπη ) και από την άλλη να αποτελουν τις νέες κυβερνήσεις σε πολλές χώρες του πλανήτη. Εμείς από την πλευρά μας ξέρουμε πολύ καλά ότι η φασιστικοποιηση της κοινωνίας δεν αποτέλεσε ποτέ λύση στα κοινωνικά αδιέξοδα , αφού κάθε λογής ακροδεξιοί συνιστούν το δεκανικι της αστικής τάξης. Για την ακρίβεια αποτελούν ενεργό και καίριο μέρος της εξουσίας που προσπαθει να διασπείρει το δηλητήριο στις τάξεις μας και να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω από τις εθνικές ιδέες. Το κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα τους αφήσουμε. Εχουμε πόλεμο με τους κανίβαλους αυτού του κόσμου. Αστοί , φασίστες , κράτος , πατριάρχες , θα μας βρίσκετε πάντα μπροστά σας να παλεύουμε ενάντια στην κυριαρχία για ένα καλύτερο κόσμο.Θα βγαίνουμε στους δρόμους να εκδηλώνουμε την οργή μας , να συνεχίσουμε τον αγώνα μας , να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας. Απεργουμε, μαχόμαστε, για να μην υπάρξουν άλλα Τέμπη, άλλη Πύλος , για να σταματήσει η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, για να ζήσουμε ελεύθερα , από τις φυλακές μέχρι τα εργασιακά κάτεργα δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από τα πάντα.
Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ,
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΟΙ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙΣ,
ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ
ΤΕΜΠΗ ΠΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ,
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
αντιεξουσιαστες/αναρχικοι(ες/α)
Γιατί να απεργήσεις;
Για όλους τους λόγους του κόσμου. Γιατί δεν σου κολλάνε ένσημα. Γιατί δεν παίρνεις καν τα νόμιμα (Προσαυξήσεις Κυριακών, νυχτερινού, αργιών, δώρο Χριστουγέννων/Πάσχα, επίδομα αδείας) Γιατί δουλεύεις σε πολλαπλά πόστα ταυτόχρονα υπό εξοντωτικές συνθήκες χωρίς διάλειμμα και πληρώνεσαι για το μίνιμουμ. Γιατί το αφεντικό σου βαράει την κάρτα σου από το σπίτι του. Γιατί καθημερινά μπορεί να δέχεσαι προσβλητικές, σεξιστικές, ρατσιστικές συμπεριφορές είτε από την ίδια την εργοδοσία, είτε με την ανοχή της.
Πλέον για οτιδήποτε χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε (νοίκι, ρεύμα, νερό, υγεία, εκπαίδευση) απειλείται από κράτος και κεφάλαιο. Όλα κοστίζουν-όλα αυξάνονται, αλλά οι μισθοί μας παραμένουν το ίδιο, με αποτέλεσμα να μην μας βγαίνει ο μήνας. Το μεροκάματο βάρβαρο, στις γειτονιές των airbnb, στα εναλλακτικά μαγαζιά της εκμετάλλευσης και στα κυριλέ εστιατόρια, συζητώντας ακόμη αν θα πάρουμε 4,5 ή 5 ευρώ την ώρα.
Όταν το κράτος μας εκθέτει σε αυτές τις τακτικές, φυσικά και δεν περιμένουμε να μας προστατέψει από τις αυθαιρεσίες των αφεντικών. Έτσι και αλλιώς η σχέση μεταξύ κράτους-κεφαλαίου ήταν ανέκαθεν αλληλοστηριζόμενη. Σε αυτή την σχέση <<εξάρτησης>> μεταξύ τους, δομούνται και ψηφίζονται νομοσχέδια <<ταφόπλακες>> για τα εργαζόμενα, που μας επιστρέφουν συνεχώς σε εργασιακούς μεσαίωνες . (16ωρα, κάρτες εργασίας στις οποίες η εργοδοσία έχει άμεση πρόσβαση, ποινικοποίηση απεργιών, ατομικές συμβάσεις απεργίας κ.α.) Η χειρότερη ένδειξη της υποτίμησης των ζωών μας είναι τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα και οι νεκροί εργάτες . Η επισφάλεια αυτών των νομοσχεδίων σε συνδυασμό με την εργοδοτική απληστία διαμορφώνουν και εισάγουν το πλαίσιο των εξοντωτικών και δολοφονικών εργασιακών συνθηκών. (delivery σε συνθήκες κακοκαιρίας, έλλειψη μέτρων προστασίας στις οικοδομές και σκαλωσιές κ.α.)
Οι κρατικές δολοφονίες όμως δεν σταματούν στους χώρους εργασίας. Η ξεκάθαρη στάση του κράτους-δολοφόνου, για το οποίο η ζυγαριά κλίνει προς το κέρδος έναντι της ανθρώπινης ζωής, σημείωσε στις μνήμες μας τα πολύνεκρα εγκλήματα σε Τέμπη και Πύλο. Παρ' όλα αυτά, η δολοφονική πολιτική του κράτους δεν σταματάει εκεί αφού συμμετέχει φανερά στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.
Για όλα αυτά και για άλλα τόσα, που εξαθλιώνουν συστηματικά την ζωή μας και την θέτουν σε κίνδυνο, εμείς, οι εργαζόμενες στον κλάδο του επισιτισμού, δεν βρίσκουμε άλλο τρόπο να εναντιωθούμε σε όλα αυτά πέρα απ' την αυτοοργάνωση, την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη στους χώρους της δουλειάς και στις γειτονίες μας. Η συλλογική μας δύναμη και οι αγώνες μας είναι η απάντηση και το όπλο μας. Έχουμε ταξικό πόλεμο.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΑΤΣΕΣ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ ΑΠΟΛΑΒΩΝ
ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
ΤΕΤΑΡΤΗ 09/04 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ 10:30
*ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ ΣΤΡ. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ 7
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ - ΜΑΓΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ - ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 9 ΑΠΡΙΛΗ
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ - 10:00 - ΚΑΜΑΡΑ
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ - ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ
Μετά από δύο χρόνια συγκάλυψης και κοροϊδίας, οι τεράστιες κινητοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ποτέ δεν ξέχασαν το έγκλημα στα Τέμπη, όπως και οι πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις, τάραξαν τα νερά της «σταθερότητας» και της συναίνεσης. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός του μπαζώματος και της συγκάλυψης, ταρακουνήθηκαν και προσπαθούν να περιορίσουν τη ζημιά που έχουν ήδη υποστεί, καθώς και την φρικώδη έκταση ενός κρατικού και καπιταλιστικού εγκλήματος.
Είναι πλέον δεδομένο ότι η συγκάλυψη και η ατιμωρησία των ενόχων είναι βαθιά και πολυπλόκαμη. Αφορά τόσο στη συσκότιση των πραγματικών αιτιών για την ανυπαρξία μέτρων ασφάλειας, όσο και στο δολοφονικό φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Η κυβέρνηση, η Hellenic Train, η αστική δικαιοσύνη και οι κρατικές αρχές φρόντισαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος. Και αν δεν ήταν αυτή η πρωτοφανής μαζικότητα των κινητοποιήσεων καμία αλήθεια δεν θα είχε έρθει στο φως.
Το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο καιρό πριν. Οι ένοχοι είναι πολλοί και πρέπει να πληρώσουν:
· Είναι όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ακροδεξιά) που από το 2011 και μετά, προώθησαν την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, οδήγησαν στην πολυδιάσπαση, στην υποστελέχωση και οδήγησαν τον σιδηρόδρομο σε αυτή την ολέθρια ιδιωτικοποίηση. Είναι τα κόμματα και οι κατασκευαστικοί όμιλοι που υπέγραψαν τις χρυσοφόρες συμβάσεις (όπως η διαβόητη σύμβαση 717) και τελικά άφησαν τον ελληνικό σιδηρόδρομο χωρίς τηλεδιοίκηση και συστήματα ασφαλείας. Είναι όλοι όσοι υπηρέτησαν την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της «απελευθέρωσης των αγορών», όσοι συναίνεσαν και προωθήσαν τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Όλοι αυτοί ευθύνονται για τα εγκληματικά κενά στην ασφάλεια, την απαξίωση του σιδηρόδρομου και το έγκλημα των Τεμπών.
· Είναι το ιταλικό μονοπώλιο της Hellenic Train, που παρά τις προφανείς ευθύνες για το έγκλημα συνεχίζει να λαμβάνει ζεστό κρατικό χρήμα! Την ώρα που ο πρωθυπουργός δήλωνε, τάχα, ότι μάλλον τον εξαπάτησε! Η κυβέρνηση ενέκρινε νέα αποζημίωση με άλλα 60 εκατ. €. Όλα τα χρόνια που η Hellenic Train χρησιμοποιεί το σιδηροδρομικό δίκτυο υποβάθμισε ακόμα περισσότερο τους συρμούς, δεν έκανε εργασίες συντήρησης, αύξησε τα εισιτήρια, μείωσε το προσωπικό, δεν πήρε στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ατυχήματα. Και όταν οι απεργίες των μηχανοδηγών, προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο, βρέθηκαν στο στόχαστρο της Hellenic Train, της κυβέρνησης και των δικαστηρίων.
· Είναι το κράτος - κατά συρροή δολοφόνος- και η σάπια δικαστική εξουσία που δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ανεξάρτητη. Ο ρόλος τους είναι να συγκαλύπτουν και να υπηρετούν το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Γι' αυτό η πραγματική δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών θα έρθει μέσα τους αγώνες μας για να αποδοθεί η τιμή που πρέπει στους ανθρώπους που χάθηκαν. Για να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όλοι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, αλλά και να παρθούν τα αναγκαία μέτρα, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί κανένα τέτοιο δυστύχημα.
Όλες και όλοι στον δρόμο για την ανατροπή!
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωσαν ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών εξέφρασαν ταυτόχρονα και την μεγάλη αγανάκτησή τους απέναντι στην κυβέρνηση και στην αντιλαϊκή πολιτική της ακρίβειας, των εξευτελιστικών μισθών, των πλειστηριασμών και των μεγάλων καπιταλιστικών κερδών. Την πολιτική που ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο και τα κοινωνικά αγαθά λόγω του αντιλαϊκού «Συμφώνου Σταθερότητας» της ΕΕ, του χιλιοπληρωμένου χρέους και των γιγάντιων εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Σήμερα με τον αγώνα μας μπορούμε να προκαλέσουμε ρήγματα και ανατροπή στην πολιτική της κυβέρνησης και των μεγάλων εταιρειών. Μπορούμε να πλήξουμε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κυβέρνησης - ΕΕ, να υπερασπίσουμε τα δημόσια αγαθά, επιβάλλοντας να φύγει εδώ και τώρα η Hellenic Train, να περάσει ο σιδηρόδρομος στο δημόσιο. Η Hellenic Train, όχι μόνο δεν πρέπει να πάρει καμία αποζημίωση, αλλά οφείλει να πληρώσει για το έγκλημα!
Σήμερα μπορούμε να μετατρέψουμε την οργή σε οργανωμένο μαχητικό αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης που οδήγησε στο έγκλημα που γεννάει μικρά και μεγάλα Τέμπη.
Τα πρωτοβάθμια σωματεία, το ζωντανό εργατικό κίνημα μπορεί να υπερβεί την ενσωμάτωση και την υποταγή στην πολιτική των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου, που σταθερά υπηρετεί η αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ ενώ είχε προκηρύξει την απεργία για 9 Απρίλη χωρίς να λαμβάνει υπόψη την κοινωνική αγανάκτηση, υποχρεώθηκε να συρθεί σε 24ωρη απεργία στις 28 Φλεβάρη, κάτω από την κατακραυγή των εργαζομένων και όταν πια είχαν πάρει απόφαση για την απεργία όλοι!
· Στις 9 Απρίλη κανείς και καμία για δουλειά. Να βουλιάξουν δρόμοι και πλατείες, να υπάρξει πραγματικός λαϊκός ξεσηκωμός. Καμία παράταση ζωής στην εγκληματική κυβερνητική πολιτική!
· Κλιμακώνουμε και συνεχίζουμε τους αγώνες μας και μετά την απεργία. Με αγώνες στα χέρια μαζικών γενικών συνελεύσεων, με κίνημα βάσης και ταξικής αλληλεγγύης!
Τα κέρδη τους - οι ζωές μας. Όταν η βαρβαρότητα γίνεται νόμος ο ταξικός αγώνας είναι καθήκον!
· Καμία συγκάλυψη! Να αποδοθούν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί. Να παρθούν όλα τα μέτρα για να μην ξαναγίνει.
· Ενιαίος δημόσιος σιδηρόδρομος, δημόσια περιουσία χωρίς αποζημίωση με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Να φύγει τώρα η ιταλική Hellenic Train. Απειθαρχία στις κατευθύνσεις της ΕΕ που επιβάλλουν την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
· Να είναι αποκλειστικά δημόσια τα βασικά κοινωνικά αγαθά η υγεία, η παιδεία, οι συγκοινωνίες, η ενέργεια, το ρεύμα, το νερό, ο πολιτισμός. Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, της επιχειρηματικής λειτουργίας και της ανταποδοτικότητας. Διπλασιασμός των κοινωνικών δαπανών ενάντια στο χρέος, τα ματωμένα πλεονάσματα, τους εξοπλισμούς, τους κόφτες των αντιλαϊκών προγραμμάτων σταθερότητας.
· Τώρα μέτρα ασφάλειας και προστασίας στους χώρους δουλειάς. Όχι στα εργοδοτικά εγκλήματα, στα μικρά και μεγάλα «Τέμπη» στους εργασιακούς χώρους. Να σταματήσει να αντιμετωπίζεται η προστασία της εργασίας και της ζωής ως κόστος
· Κάτω η κυβέρνηση και η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κεφαλαίου που βάζει τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη.
· Να πάρουμε από τα κέρδη του κεφαλαίου. Τώρα κατώτατος εργατικός μισθός 1200 ευρώ καθαρά παντού. Συλλογικές Συμβάσεις παντού, με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και καθολική υποχρεωτική εφαρμογή τους. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου. 6ωρο 5νθήμερο 30ωρο. Όχι δουλειά την Κυριακή.
· Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατίμηση στις τιμές στα βασικά αγαθά.
· Μέτρα ενάντια στην στεγαστική κρίση. Κατάργηση των πλειστηριασμών και των εξώσεων σε λαϊκές οικογένειες. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και διασφάλιση του αγαθού της στέγης σε όλους/ες.
· Κατάργηση του ν Χατζηδάκη, Γεωργιάδη. Κάτω οι αντεργατικοί νόμοι και η καταστολή. Κάτω τα χέρια από την απεργία. Τέρμα στις διώξεις και τις απολύσεις. Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.
πηγή : email που λάβαμε στις 1 Απριλίου 16h
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 9/4
Κατά τους προηγούμενους μήνες οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για τα Τέμπη έβγαλαν στους δρόμους όλης της χώρας κυριολεκτικά εκατομμύρια ανθρώπους. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και της εργατικής τάξης ξεκίνησε να αμφισβητεί ακόμη πιο ενεργά, όχι μόνο την σημερινή κυβέρνηση, αλλά γενικότερα την ουσία και την λειτουργία αυτού του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος που ευθύνεται για το έγκλημα, μέσω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων και της υποβάθμισης των δημοσίων υποδομών. Έστω και σε πρωτόλειο βαθμό, η άρρηκτη σχέση μεταξύ κράτους και κεφαλαίου που επιβεβαιώνεται από την προτεραιοποίηση των κερδών των αφεντικών έναντι των ζωών μας έχει ξεκινήσει να γίνεται κοινό κτήμα στις συνειδήσεις όλο και μεγαλύτερης μερίδας των από-τα-κάτω.
Από την μεριά της, η Κυβέρνηση της ΝΔ, ως ο πιο αυθεντικός εκφραστής των συμφερόντων του κεφαλαίου (που φυσικά όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις υπηρέτησαν) αλλά και ως η πιο βαθιά διεφθαρμένη παράταξη στην χώρα, συνεχίζει απτόητη την αλαζονική της στάση αλλά και την επίθεση της στα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα, παριστάνοντας ότι δεν κατάλαβε την κύρια ουσία των κινητοποιήσεων για τα Τέμπη, ή απλά διαστρεβλώνοντας το νόημα τους. Αλλάζει, δε, σαν τα πουκάμισα ακόμη και τη στάση που κρατάει απέναντι στο ζήτημα, αναλόγως της συγκυρίας: Την μία μέρα πολιτικοί εκπρόσωποί της επιτίθενται ανοιχτά στους Συγγενείς των θυμάτων, ενώ την άλλη παριστάνουν πως καταλαβαίνουν τον πόνο τους και "αγωνίζονται για να χυθεί άπλετο φως στη υπόθεση", ενώ ταυτόχρονα αρνούνται πως φέρουν την όποια ευθύνη και πως έχει πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε συγκάλυψη. Έφτασαν μέχρι και να δηλώσουν με θράσος, δια στόματος πρωθυπουργού μάλιστα, πως "τα τρένα θα είναι ασφαλή σε δύο χρόνια"! Μέχρι τότε μάλλον, αν κάποιο δυστύχημα ξανασυμβεί, είμαστε καλυμμένοι από την δήλωση αυτή!
Ο πιο πρόσφατος ανασχηματισμός έφερε στο προσκήνιο και σε θέσεις ευθύνης όλη την ακροδεξιά πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος, ενώ η εκλογή του Τασούλα, ενός υπερσυντηρητικού αντικομμουνιστή, στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δίνει κι αυτή το στίγμα της.
Η Κυβέρνηση, αν και βρίσκεται σε περίοδο πλήρους κοινωνικής απονομιμοποίησης, χρησιμοποιεί την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία για να περνάει ένα σωρό αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα, όπως η πρόσφατη ρύθμιση για τις ασφαλιστικές εισφορές των υπερωριών, νυχτερινών, αργιών και Κυριακών. Επίσης, ψηφίστηκε ο νέος νόμος που συνδέει τον κατώτατο μισθό με την "ανάπτυξη" της οικονομίας μέσω κάποιου αλγόριθμου. Αυτός ο νόμος χτυπάει άμεσα τις διεκδικήσεις των εργαζομένων μέσα από τα Σωματεία τους και τους συλλογικούς τους φορείς. Πέραν του γεγονότος πως η αξία της εργασίας μας πλέον καθορίζεται άμεσα από τα κέρδη των αφεντικών - καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι δείκτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν εξυπηρετούν παρά μονάχα τα συμφέροντα του Κεφαλαίου - στον ίδιο αυτόν νόμο έχουν προβλεφθεί και μια σειρά από "δικλείδες ασφαλείας" για να κρατούν τους μισθούς μας παγωμένους, ακόμη κι αν αυτή η... πολυπόθητη "ανάπτυξη" καταστεί εφικτή αλλά ακόμα και να τους μειώνουν ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Την ίδια ώρα, συνεχίζει να συνδράμει υλικά και πολιτικά στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις της Δύσης στην Μέση Ανατολή, σε Γάζα, Υεμένη κλπ, όσο το βάρος στην πλάτη της εργατική τάξης μεγαλώνει και φέρνει νέα κινήματα στους δρόμους, όπως παρατηρήθηκε όχι μόνο εδώ με την οργή για τα Τέμπη, αλλά και με τις τεράστιες κινητοποιήσεις Σερβία/Βόρεια Μακεδονία, οπου αντιμετωπίζουν σχεδόν με ανατριχιαστική λεπτομέρεια αντίστοιχα δυστυχήματα που φέρουν πολλούς νεκρούς, λόγω των ίδιων πολιτικών αποφάσεων του κεφαλαίου. Και όσο περισσότερο βάρος βάζουν, τόσο περισσότερο θράσος έχουν να συνεχίζουν τις βάρβαρες ιμπεριαλιστικές επιθέσεις στην Μέση Ανατολή, επικαλούμενοι ασφάλεια, και δανείζοντας δισ. σε εξοπλιστικές δαπάνες, τα οποία θα πληρώσει η εργατική τάξη σε λιτότητα, και τραβώντας μας όλο και πιο κοντά σε πολέμους για τα δικά τους συμφέροντα.
Μπροστά σε αυτή την όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ κεφαλαίου και κράτους από την μία και εργαζομένων και ευρύτερης κοινωνικής βάσης από την άλλη, οι οργανωμένες δυνάμεις της τάξης μας πρέπει να βάλουν πλάτη και να συνεχίσουν τον αγώνα σε κάθε μέτωπο.
Ενάντια στις απολύσεις συναδέλφων, κάποιες μάλιστα με εντελώς αυθαίρετες πρακτικές και αφορμές - όπως αυτές πρόσφατα στην TaskUs με πρόσχημα τις αναρρωτικές άδειες ή τον έλεγχο των εργαζομένων κατά την είσοδο στα κτίρια. Ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση και την εργασιακή αβεβαιότητα, που αναγκάζουν ανθρώπους 70 χρόνων να δουλεύουν σε οικοδομές, καθώς και τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας που τους οδηγούν σε δήθεν "εργατικά ατυχήματα", δηλαδή δολοφονίες - όπως πρόσφατα στην Φωκίδα. Ενάντια στους πλειστηριασμούς των λαϊκών και εργατικών κατοικιών και τις εξώσεις των οικογενειών της τάξης μας.
Είναι ανάγκη η εργατική τάξη, μέσα από τους μαζικούς της φορείς, να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει τα αυτονόητα, αλλά και να περάσει στην επίθεση: Απαιτούμε μισθούς που όχι απλά θα καλύπτουν οριακά τις ανάγκες μας αλλά θα μας προσφέρουν και μια ποιοτική ζωή. Να έρθουμε σε σύγκρουση με τα καπιταλιστικά καρτέλ που με τη συνεργασία της κυβέρνησης εντείνουν την ακρίβεια. Απαιτούμε σημαντική μείωση των ωρών εργασίας, κάτι που η τεχνολογική πρόοδος, αν τεθεί στα χέρια των εργαζομένων, μπορεί να εξασφαλίσει αύριο κιόλας. Στο σήμερα, θεωρούμε πως αυτό αποτυπώνεται στο αίτημα για 4ημερο/ 8ωρο καθώς αυτό εξασφαλίζει και τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων τον οποίο θα μπορούν να διαχειρίζονται εντελώς ελεύθερα, πέρα από τις δεσμεύσεις της εργάσιμης ημέρας, μέσω της προσθήκης μιας επιπλέον μη εργάσιμης, ελεύθερης ημέρας στην εβδομάδα. Δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, όλα τα αγαθά και οι υποδομές να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας με εργατικό έλεγχο, μακριά από το κεφάλαιο και την εμπορευματοποίηση. Εξασφαλισμένη στέγαση για όλους και όλες. Άμεση παύση όλων των πολέμων μέσω της συναδέλφωσης των λαών και όχι των ιμπεριαλιστικών συμφωνιών των κυβερνήσεων και των κρατών.
Και φυσικά, απαιτούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Να αποδοθούν οι ευθύνες που αναλογούν σε κάθε φυσικό πρόσωπο, πολιτικό ή μη.
Διεκδικούμε:
- Συλλογική σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου για όλες και όλους τους/τις εργαζόμενους/ες του κλάδου μας
- Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς
- Καλύτερες συνθήκες εργασίας, παύση της εντατικοποίησης μέσω μαζικών προσλήψεων
- Να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις συναδέλφων (στον κλάδο και γενικότερα)
- Ασφαλείς, δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες, μέσω της απο-εμπορευματοποίησής τους, με ταυτόχρονο εργατικό & κοινωνικό έλεγχο μέσα από τις δομές και τις διαδικασίες των εργαζομένων σε αυτές.
- Δημόσια υγεία, παιδεία, ενέργεια , νερό
- Άμεση απεμπλοκή του ελληνικού κράτους από κάθε πόλεμο - Λευτεριά στην Παλαιστίνη, αλληλεγγύη στον λαό της Υεμένης
- 4ήμερο/8ώρο - να απαντήσουμε στην κατάργηση του 5ήμερου/8ώρου, διεκδικώντας περισσότερα
Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες και την Πληροφορική
Κάλεσμα στην απεργιακή πορεία, Τετάρτη 9/4, 11 πμ, Καμάρα
Βρισκόμαστε λίγες μόνο μέρες μετά από τις συνεχόμενες διαδηλώσεις που διαδραματίστηκαν σε όλη την χώρα με αφορμή το ζήτημα των Τεμπών. Αρχής γενομένης από τις 26/1 και εν συνεχεία με την γενική απεργία στις 28/2 καθώς και τις επόμενες πορείες όπου πλήθος κόσμου κατέκλυσε τους δρόμους έχοντας ως βασικό αίτημα, στην πλειονότητα του, τουλάχιστον στην μεγάλη εικόνα, την απόδοση δικαιοσύνης για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών.
Ο πραγματικός λόγος όμως των μαζικών διαδηλώσεων, κατά την γνώμη μας, ξεπερνάει το παραπάνω αίτημα. Το αφήγημα αυτό, που προπαγανδίζεται συνεχώς από τα Μ.Μ.Ε. δίνει το απαιτούμενο πάτημα που χρειάζεται αυτή την στιγμή το κράτος ώστε να λειτουργήσει πυροσβεστικά προς αυτή την μεγάλη κοινωνική κίνηση που δημιουργήθηκε. Μια κοινωνική κίνηση που δεδομένα αφορμάται από το ζήτημα των Τεμπών και τα νέα ηχητικά που ήρθαν στην επιφάνεια, αλλά τα αίτια της θεωρούμε ότι είναι πολύ βαθύτερα και πηγάζουν από τις καθημερινές καταπιέσεις σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Σε αυτές λοιπόν τις καταπιέσεις είναι που βρίσκουμε την σύνδεση και με το έγκλημα στα Τέμπη. Ακριβώς γιατί θεωρούμε ότι κοινός παρονομαστής και πηγή δημιουργίας τους είναι η λογική του κέρδους. Το έγκλημα των Τεμπών είναι η κορυφή του παγόβουνου όλων αυτών στα οποία οφείλουμε να αντιστεκόμαστε καθημερινά. Από την διαρκή υποτίμηση του σιδηροδρόμου όσο ήταν υπό την αιγίδα του κράτους (υποτίμηση που κορυφώθηκε στα χρόνια των μνημονίων) φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση, όπου ο σιδηρόδρομος λειτουργεί με μια τρόπον τινά συνεργασία ιταλικού και ελληνικού κρατικού κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, τα τρένα που χρησιμοποιούνται σήμερα ανήκουν στην ιταλική Hellenic train, ενώ ο Ο.Σ.Ε. παραμένει υποστελεχωμένος υπό τον έλεγχο του ελληνικού κράτους. Φυσικά, όλες οι κινήσεις που έγιναν ανά τα χρόνια στον σιδηρόδρομο από το κράτος και το κεφάλαιο, που κινούν τα νήματα στην διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας, ήταν για να συνεχίσει αυτός να αποτελεί εύφορο πεδίο κερδοφορίας για την αστική τάξη σε βάρος της κοινωνικής βάσης.
Το κεφάλαιο όμως, με στόχευση αφενός στην διατήρηση και αφετέρου στην αύξηση των κερδών του, μεταφέρει τις παραπάνω πρακτικές σε όλες τις πτυχές της ζωής. Στους χώρους δουλειάς η επισφάλεια, η εντατικοποίηση και η έλλειψη βασικών μέτρων ασφαλείας έχουν γίνει δεύτερη φύση των εργαζόμενων σήμερα. Κατακτήσεις, αποκυήματα αγώνων της εργατικής τάξης στο πέρασμα των αιώνων, έχουν πάει περίπατο στο όνομα μιας εντατικής και ραγδαία αναπτυσσόμενης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτό που καθημερινά ακούμε ως 'ανάπτυξη' από τα ΜΜΕ-φερέφωνα της αστικής εξουσίας. Τα εργατικά δυστυχήματα έχουν γίνει πλέον άλλο ένα δίλεπτο στα δελτία των 8, ενώ όσοι/ες δεν θυσιάζουν τη ζωή τους για τα κέρδη των αφεντικών, τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ σε 2 και 3 δουλειές για να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες. Σε όλη αυτή την περίσταση, το κράτος ως αρωγός στις βλέψεις της αστικής τάξης έχει περάσει μια σειρά από αντεργατικά νομοσχέδια που στην πραγματικότητα λύνουν τα χέρια των αφεντικών στην επιθυμία τους για ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Παρουσιάζονται μάλιστα με ένα "φιλικό" πρόσημο για εμάς, θέλοντας έτσι να χτιστεί το προφίλ ενός κράτους που υπερασπίζεται τα κεκτημένα της εργατικής τάξης ενάντια στις πιθανές ατασθαλίες των αφεντικών. Η συγκεκριμένη βλέψη βέβαια έχει ξεκάθαρη στόχευση αφού το κράτος γνωρίζει πολύ καλά την εν δυνάμει ικανότητα της κοινωνικής βάσης να αγωνιστεί και να ανατρέψει τους υπάρχοντες συσχετισμούς οπότε έχει ως στόχο να προσπαθεί να την πείσει ότι "δουλεύει γι' αυτήν".
Αναφερόμενοι/ες στην κοινωνική συγκυρία, δεν μπορούμε φυσικά να μην αναφερθούμε στην, επί μήνες πλέον, ζωντανή μετάδοση της γενοκτονίας της Παλαιστίνης. Η συνεχιζόμενη εδώ και χρόνια γενοκτονία έχει πάρει πλέον -μετά την επίθεση της 7ης Οκτώβρη- ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά. Βομβαρδισμένα σπίτια και νοσοκομεία, εκατόμβες νεκρών παιδιών και αμάχων, ένας ολόκληρος λαός εκτοπισμένος από τον τόπο διαμονής του είναι μερικά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Δεξί χέρι του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ στην γενοκτονία, είναι φυσικά οι στρατιωτικοί του σύμμαχοι, δηλαδή οι ΗΠΑ και τα δυτικά κράτη. Περίοπτη θέση ανάμεσα σε αυτά, κατέχει προφανώς το ελληνικό κράτος, το οποίο συμμετέχει ενεργά στο σχεδιασμό των πλάνων της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ειδικά στη γεωπολιτική "γειτονιά" του και προς ανατολάς, βάζοντας φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στα λουτρά αίματος των αντιστεκόμενων Παλαιστινίων.
Δεν περιμέναμε βέβαια τα παραπάνω για να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας για το ελληνικό κράτος. Πέρα από την διαχρονική του συμμετοχή αλλά και αυτόνομη τέλεση εγκλημάτων κατά του πολυεθνικού προλεταριάτου των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου ( τις τελευταίες δεκαετίες και μέσω του ΝΑΤΟ), το ελληνικό κράτος διεξάγει έναν κανονικό ,κυρηγμένο νεοαποικιακό "μικρό πόλεμο" στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς τόσο στο εσωτερικό όσο και στα σύνορα της επικρατείας άμυνας/ασφάλειας του. Η στρατιωτικοποίηση των συνόρων του και οι επαναπροωθήσεις στα ανοιχτά του Αιγαίου είναι το πρώτο καλωσόρισμα για όσους/ες μετανάστριες αναζητούν ενα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Η Πύλος και η δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών εκεί από το ελληνικό λιμενικό είναι το κερασάκι σε μια τούρτα που όμως έχει και άλλα συστατικά: καθημερινές δολοφονίες είτε με εν ψυχρώ πυροβολισμούς, είτε με μικρότερα ναυάγια από τα pushbacks γεμίζουν τις ελληνικές θάλασσες με άψυχα σώματα μεταναστριών. Οσους/ες δε καταφέρουν να μπουν τελικά στο ελληνικό κράτος, περιμένει μια επίγεια κόλαση: Κέντρα κράτησης με στοιβαγμένους ανθρώπους και άθλιες συνθήκες διαβίωσης και ατέρμονες διαδικασίες ασύλου, σε έναν πρωτόγνωρο εξευτελισμό της ανθρώπινης ζωής. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η στέρηση βασικής ιατρικής περίθαλψης οδηγεί σε θανάτους μεταναστριών (κάτω από ' άγνωστες- αδιευκρίνιστες' συνθήκες όπως διαβάζουμε στα καθεστωτικά μέσα), και άλλες που άνθρωποι αυτοκτονούν αδυνατώντας να διαχειριστούν τις παραπάνω συνθήκες και την κατάφωρη αδικία του να είσαι κάπου φυλακισμένος/η απλά και μόνο επειδή θέλησες ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο αύριο.
Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας.Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.
Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί παρά να είναι μία και μοναδική: η από τα κάτω οργανωμένη αντίσταση του προλεταριάτου. Η αδιαμφισβήτητη αλληλεγγύη μας στις/στους Παλαιστίνιες/ους περνά τόσο μέσα από την αλληλεγγύη μας στις μετανάστριες στα κέντρα κράτησης και εκτός αυτών, όσο και στην προσπάθεια για μπλοκάρισμα της έμπρακτης συμμετοχής του ελληνικού κράτους στην γενοκτονία.
Η απεργία αποτελεί λοιπόν, ένα διαχρονικά , πολύ δυνατό όπλο της εργατικής τάξης στον αδιάλειπτο αγώνα που αυτή καλείται να δίνει απέναντι σε όσους την αφαιμάσσουν καθημερινά. Το χτίσιμο προλεταριακής-ταξικής συνείδησης, η διαπίστωση τελικά ότι εχθρός δεν είναι αυτός που έρχεται σε σωσίβιες λέμβους αλλά αυτός που κατέχει τα μέσα παραγωγής και δίνει εντολές μέσα από το γραφείο, είναι η σκέψη που προκαλεί τον τρόμο κράτους και αφεντικών. Οι καρποί- όσοι έχουν απομείνει- αγώνων στους χώρους εργασίας είναι αυτοί που γευόμαστε ακόμα και σήμερα ως τα δικαιώματα μας. Τίποτα παραπάνω δεν μας έχει χαριστεί, απ΄όσα έχουμε κερδίσει με τους αγώνες μας.
Είναι σίγουρο ότι ο θεσμοθετημένος/εργοδοτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν συναντάει σε κανένα του σημείο την κατεύθυνση που εμείς θέλουμε να έχουν οι ταξικοί μας αγώνες. Κινήσεις-πυροτεχνήματα, καθοδηγούμενες από τα κόμματα του αστικού κοινοβουλίου δεν συμβάλλουν σε οτιδήποτε άλλο, πέρα από την δημιουργία μιας ψευδούς αίσθησης, ενός μάχιμου συνδικαλισμού που παλεύει για εμάς. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο είναι αδύνατον να φτιαχτούν πραγματικά επικίνδυνες - για την αστική κυριαρχία - κοινότητες αγώνα στους χώρους εργασίας. Για τον λόγο αυτό οφείλουμε να ενισχύσουμε με την παρουσία μας τα εργατικά σωματεία και να μπολιάσουμε σε αυτά τα αδιαμεσολάβητα χαρακτηριστικά που θεωρούμε ότι τελικά καθιστούν απειλητικούς τους αγώνες μας για το κράτος και τα αφεντικά.
Καθώς η 28η Φλεβάρη πλησίαζε και η κυβέρνηση συνειδητοποιήσε ότι το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα που διέπραξε θα κατεβάσει χιλιάδες στους δρόμους, ότι η οργή ήταν διάχυτη σε όλη την κοινωνία και στο μυαλό όλων μας επαναλαμβάνονταν ότι δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, συνειδητοποίησε δηλαδή, ότι είναι απέναντί του όλη η κοινωνία. Έτσι λοιπόν, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους λειτούργησαν ρολόι, καθώς προκειμένου να οριοθετήσουν την κοινωνική οργή στον δρόμο, αναπαρήγαγαν το αφήγημα ότι ο κόσμος που θα αποφασίσει να συγκρουστεί, είναι προβοκάτορες και μπάτσοι, απονοηματοδοτώντας πλήρως τα εργαλεία και τους λόγους επίθεσης απέναντι στο κράτος, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και πείθοντάς την, ότι ο μόνος τρόπος να διαμαρτύρεσαι είναι ο ειρηνικός. Απέναντι σε ένα κράτος δολοφόνο, που δολοφονεί στα σύνορα, χτυπάει διαδηλωτές, εκκενώνει καταλήψεις, κάνει εξώσεις πρώτης κατοικίας, η μόνη απάντηση είναι η συλλογικοποίηση των αρνήσεων μας.
Ο συμβιβασμός δεν αποτελεί επιλογή, μαχόμαστε διαρκώς ενάντια στην πατριαρχία, τον καπιταλισμό, το κράτος, το κεφάλαιο, μαχόμαστε διαρκώς για να ζήσουμε στιγμές ελευθερίας. Ούτε σκέψη για βήμα πίσω.
ΟΥΤΕ 1 ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙΣ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΏΣΕΙΣ
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΟΙ
ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΓΙΑ 400€
ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
συμμετέχουμε στο αντιεξουσιαστικό/αναρχικό μπλοκ
Αναρες - Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
Κάλεσμα στην απεργιακή πορεία 09/04 11:00 Καμάρα
Η οργή για τη κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, μετά από δύο χρόνια, δεν σβήνει αλλά μεγαλώνει και αυτό επιβεβαιώθηκε στις 26/1, αλλά και στις 28/2 με την πρωτόγνωρα μαζική συμμετοχή σε απεργιακή πορεία. Πολύς κόσμος κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος αμφισβήτησε το εδραιωμένο και το γνώριμο. Έγινε ξεκάθαρο στην κάθε μία ότι οι ζωές μας και τα σώματά μας δεν έχουν καμιά απολύτως αξία για το κεφάλαιο και την εξουσία, παρά μόνο ως μηχανές παραγωγής και κέρδους.
Η συνθήκη του σιδηροδρόμου ήταν γνωστή σε κάθε κυβέρνηση που πέρασε και δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά της. Διαχρονική υποστελέχωση (κατά 50% κάτω του απαιτούμενου), διπλές βάρδιες, υπερεργασία και ελλειπής εκπαίδευση, ενώ κανένα σύστημα ασφαλείας δεν λειτούργησε ποτέ, αφού δεν ολοκληρώθηκε η εγκατάστασή του από τους κρατικούς μηχανισμούς. Παράλληλα, γινόταν καταγγελίες για μεταφορά παράνομων φορτίων, αδήλωτων βαγονιών και "μαύρων" δρομολογίων. Για δεκαετίες οι εργαζόμενοι προσπαθώντας να αναδείξουν αυτή τη κατάσταση και, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, έστελναν υπομνήματα, προειδοποιούσαν και έκαναν απεργίες. Ο ΟΣΕ χαρακτήριζε τα σωματεία και τον κόσμο που διαμαρτύρονταν ως συκοφάντες και απαντούσε με απαξίωση και εξώδικα, ενώ τα αστικά δικαστήρια κήρυτταν τις απεργίες τους παράνομες. Ακόμη και μετά από μια από τις μεγαλύτερες εργατικές δολοφονίες (11 εργαζόμενοι/ες) η Hellenic train, σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, συνεχίζει την επιθετική της στάση. Δίχως κανέναν δισταγμό, η εταιρεία προχώρησε σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων, ώστε να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της.
Εξάλλου, για την καπιταλιστική μηχανή το κέρδος είναι η μονάδα μέτρησης των ανθρώπινων ζωών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη η απεργία πρέπει να είναι εργαλείο στα χέρια των εργατών για να ασκούν πίεση προς τους εργοδότες τους. Μέσω αυτής, συσπειρώνονται οι ταξικοί αγώνες και παγώνουν έστω και για λίγο τα κέρδη του κεφαλαίου. Δεν είναι ο ρόλος των, ξεπουλημενων στα αφεντικά, συνδικάτων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) να κυρήττουν αυτά όποτε θέλουν απεργία και να διαμεσολαβούν στα αιτήματα και στις ανάγκες μας. Προσπαθούν να απομαζικοποιήσουν τους εργατικούς αγώνες και να τους στρέψουν προς μια κατεύθυνση που βολεύει το κεφάλαιο και που σίγουρα δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης. Έτσι, τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα, η μαύρη εργασία, η επίθεση που δέχεται σαν μέσο αγώνα η απεργία τα τελευταία χρόνια, το μαύρο κεφάλαιο που ρέει πανω στα σώματα των πιο υποτιμημένων κομμάτιων της κοινωνίας είναι υπολογισμένα κι αναγκαία για την κεφαλαιοκρατία προκειμένου να συντηρείται και να αναπαράγεται. Θεωρούμε αναγκαίο μια απεργία να συνδέεται με όλα τα απότοκα του καπιταλισμού που υποτιμούν τις ζωές μας. Σε αυτό το πλαίσιο δε μπορεί να μη συμπεριληφθεί κι η μαζική δολοφονία των Τεμπών που αποτελεί ταυτόχρονα και πολύνεκρο εργατικό ατυχημα.
Η επιβάρυνση της καθημερινότητάς μας μέσα από την ακρίβεια, τη φτωχοποίηση, το προνόμιο της υγείας για τους εκλεκτούς που μπορούν να την πληρώσουν, την αυστηροποιήση των νόμων και της καταστολής, δημιουργεί ένα πλέγμα αγανάκτησης και θυμού. Στο αφήγημα ότι πενθούμε βουβά στο όνομα της εθνικής ενότητας απέναντι στην ΄τραγωδία΄, διακρίνουμε την προσπάθεια των κυρίαρχων μηχανισμών να αποκρύψουν την ταξική διάσταση του εγκλήματος, να μας πουν πως "όλοι οι Έλληνες είμαστε στην ίδια πλευρά", δίχως να υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένοι, για να κατευνάσουν την αναδυόμενη οργή και να την αποπροσανατολίσουν.
Από τα Τέμπη, την Πύλο, την Παλαιστίνη, τις γυναικοκτονίες, τα πογκρόμ κατά των ρομά, ζούμε σε ένα κράτος επικίνδυνο και δολοφονικό. Είναι το ίδιο σύστημα που αφήνει ελεύθερους μπάτσους-βιαστές (Μπουγιούκος), επιφανείς επιχειρηματίες και πλούσιους βιαστές (Λεύκοβιτς, Λιγνάδης) και φυλακίζει με μακροχρόνιες και εξοντωτικές ποινές πολιτικούς κρατούμενους και κόσμο του αγώνα. Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε, λοιπόν, στη δικαιοσύνη και κανέναν δικαστή δεν περιμένουμε να κρίνει ένοχο το χέρι που τον ταΐζει. Ξέρουμε ποιοί έχουν τις πολιτικές ευθύνες και αυτοί δεν είναι άλλοι από το ίδιο το ελληνικό κράτος και το κεφάλαιο.
Η μόνη δικαιοσύνη για εμάς είναι αυτή που αποτυπώνεται στους δρόμους και στον αγώνα του καταπιεσμένου κόσμου ενάντια σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Δεν δεχόμαστε το κράτος να ορίζει πώς θα αγωνιστούμε θέτοντας τα όρια που μπορούμε να κινούμαστε, ώστε να μην γίνουμε επικίνδυνα για αυτό. Επιλέγουμε τον πολύμορφο και πολυποίκιλο αγώνα με όλα τα μέσα και υπερασπιζόμαστε τις συλλογικές αντιστάσεις και την αντιβία, πάντα απέναντι σ' αυτούς που εξαθλιώνουν και κοστολογούν την αξία των ζωών μας, που μας θέλουν υποταγμένες, που μας δολοφονούν σε τραίνα, ναυάγια, σε βενζινάδικα, μέσα και έξω από ΑΤ, σε "τυχαίους" ελέγχους, σε "λάθος" στροφές έξω απ' τη βουλή. Ο θάνατος δεν συνηθίζεται ποτέ...
"Σ' αυτή τη πλατεία
Σ' αυτούς τους δρόμους
Στη χώρα αυτή σ' όλο τον κόσμο
Η γενιά μας είναι μία.
Αυτή που πολεμάει για να νικήσει"
ΤΕΜΠΗ ΠΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΕ ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΖΩΗ
Σάββατο 05/04 συγκέντρωση στο πλαίσιο πανελλαδικής μέρας δράσης για το κρατικο-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών 18:00 Πάρκο αγίου θεράποντα
Τετάρτη 09/04 όλα στην απεργιακή πορεία στις 11:00 Καμάρα
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
❗ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ!
Η απεργία της 9ης Απριλίου, αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία για να αναδείξουμε την ωμή πραγματικότητα του καπιταλισμού: Ένα σύστημα βασισμένο στη διαρκή εκμετάλλευση, την καταπίεση και τις δολοφονίες εργατ(ρι)ών.
Από τις δολοφονίες που βαφτίζονται "εργατικά ατυχήματα" μέχρι τους καθηλωμένους μισθούς και την ακραία ακρίβεια, κάθε πτυχή της ζωής μας εξαθλιώνεται μέρα με την μέρα.
❌Εργοδοτικές Δολοφονίες
Οι εργοδοτικές δολοφονίες -που βαφτίζονται «ατυχήματα»- πληθαίνουν, αποδεικνύοντας πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία για το κεφάλαιο. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, πάνω από 100 εργάτες έχασαν την ζωή τους το προηγούμενο έτος, ενώ μόνο τον Ιανουάριο του 2025 έχασαν την ζωή τους 17 άνθρωποι εν ώρα εργασίας. Στον βωμό του κέρδους, τα αφεντικά μειώνουν το κόστος των μέτρων ασφαλείας, επιβάλλουν εξαντλητικά ωράρια και εκβιάζουν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν άθλιες συνθήκες. Έτσι, οι θάνατοι εργατ(ρι)ών δεν αποτελούν ούτε ατυχήματα ούτε συμπτώσεις. Είναι μια συνειδητή επιλογή του κεφαλαίου, την οποία ένθερμα υποστηρίζουν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά και την επικυρώνουν μέσω των αντεργατικών νομοσχεδίων που ψηφίζουν.
❌Η ψευδαίσθηση της αύξησης του βασικού μισθού
Η κυβέρνηση και οι εργοδότες πανηγυρίζουν για την «αύξηση» του βασικού μισθού, που πλέον αγγίζει μετά βίας τα 743 ευρώ καθαρά. Στην πραγματικότητα, αυτή η «αύξηση» δεν καλύπτει ούτε τον πληθωρισμό, ούτε τις τεράστιες ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά. Οι εργαζόμενοι/ες εξακολουθούν να αμείβονται με ψίχουλα, να ζουν με ενοίκια που καταλαμβάνουν το 50% του μισθού τους, να πρέπει να επιλέξουν αν θα πληρώσουν το ρεύμα ή αν θα φάνε.
Επιτομή αυτής της κοροϊδίας αποτελεί το γεγονός ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού θα απορροφηθεί από φόρους και εισφορές, αφού πλέον ο/η εργαζόμενος/η θα αλλάζει φορολογική κλίμακα, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης να μη το δει ποτέ. Την ίδια στιγμή το κράτος δείχνει ξεκάθαρα τις ευαισθησίες του, επιλέγοντας τις αυξήσεις στους μισθούς των ενστόλων και την δαπάνη πολλών δις σε στρατιωτικό εξοπλισμό.
Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, πρόσφατα ψηφίστηκε νόμος (που θα ισχύσει από το 2027) ο οποίος συνδέει το ύψος του βασικού μισθού με κάποιου είδους "αλγόριθμο", αναλογικά με την οικονομική "ανάπτυξη". Ουσιαστικά αυτός ο νόμος καθορίζει την αξία της εργασίας μας ανάλογα με τα εκάστοτε κέρδη των αφεντικών. Φυσικά, έχουν προβλεφθεί οι απαραίτητες "δικλείδες ασφαλείας" που θα μπορούν να κρατούν τον βασικό μισθό παγωμένο, ακόμη και σε περίοδο οικονομικής "ανάπτυξης". Μας λένε πως αυτός ο νόμος συνδέει το ύψος του μισθού με "αντικειμενικά κριτήρια". Τους απαντάμε πως εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι διάφοροι δείκτες της οικονομίας είναι φτιαγμένοι για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Κεφαλαίου.
❌Ακρίβεια και οικονομική εξαθλίωση:
Η λεηλασία των ζωών μας
Την ώρα που τα αφεντικά θησαυρίζουν έχοντας τεράστια κέρδη (ειδικά από τον κόβιντ και έπειτα), η εργατική τάξη πνίγεται στα χρέη και ο μισθός δεν φτάνει ούτε για να καλύψει τις βασικές ανάγκες. Έρευνες δείχνουν ότι ο μισθός τελειώνει πριν συμπληρωθούν καν οι 20 μέρες του μήνα. Οι τιμές στα σούπερ μάρκετ αυξάνονται ανεξέλεγκτα. Τα ενοίκια απλησίαστα. Η τιμή του ρεύματος το ίδιο. Το κράτος προσφέρει επιδόματα-κοροϊδία, μιλάει για «ανάπτυξη», ενώ στην πραγματικότητα η φτώχεια γενικεύεται και η κοινωνία οδηγείται στην εξαθλίωση.
❌Το έγκλημα των Τεμπών: Το κράτος δολοφονεί
Η τραγωδία στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους, είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτές τις πολιτικές. Το κυνήγι του κέρδους πάση θυσία οδήγησε σε αυτό το έγκλημα, για το οποίο Hellenic Train και Κράτος φέρουν από κοινού την ευθύνη. Δεν ήταν «ανθρώπινο λάθος», όπως μας έλεγαν οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά ένα προμελετημένο έγκλημα, για το οποίο είχαν προειδοποιήσει οι εργαζόμενοι στα τρένα μέσω του Σωματείου τους καιρό πριν. Ήταν μια ακόμα κρατική δολοφονία, αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης, της διάλυσης των δημόσιων υποδομών, της υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής μπροστά στο κέρδος. Όπως και στα "εργατικά ατυχήματα", το κράτος και το κεφάλαιο θεωρούν εμάς, τους/τις εκμεταλλευόμενους/ες, αναλώσιμους/ες.
Η δικαίωση φυσικά δεν θα έρθει από δικαστικές αποφάσεις ή «εξεταστικές επιτροπές». Η δικαιοσύνη θα αποδοθεί στους δρόμους μέσα από τους συλλογικούς αγώνες μας για ασφαλείς μεταφορές, για αυξήσεις στους μισθούς, για μείωση των ωρών εργασίας, για μείωση των ενοικίων, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα ξαναπεθάνει κανένας άνθρωπος της τάξης μας για τα κέρδη των αφεντικών.
Δεν έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο της ΓΣΕΕ, που λειτουργεί ως μηχανισμός εκτόνωσης και συνδιαλλαγής μεταξύ αφεντικών και εργαζόμενων. Όμως κάθε απεργία μπορεί να γίνει πεδίο ριζοσπαστικοποίησης, να ξεφύγει από τα όρια που θέτουν οι γραφειοκράτες. Το στοίχημα δεν είναι απλά η προκήρυξη μιας απεργίας. Είναι η οργάνωση της αντίστασης, η δημιουργία και η ενδυνάμωση των δομών που θα σπάσουν την κυριαρχία των αφεντικών, η συνολική αμφισβήτηση του συστήματος.
✊🏼Δεν θέλουμε απλά καλύτερες συνθήκες εκμετάλλευσης. Θέλουμε την καταστροφή του κρατικού - καπιταλιστικού συστήματος. Θέλουμε έναν κόσμο χωρίς αφεντικά, χωρίς κράτος, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τίποτα δεν θα μας χαριστεί. Όλα θα τα πάρουμε με τον αγώνα μας.
✊🏼Όλοι και όλες στην Γενική Απεργία, Τετάρτη 9/4, 10.30 Καμάρα
⚙️Στηρίζουμε τα μπλοκ των Σωματείων Βάσης και των Ταξικών Πρωτοβουλιών.
🏴Οριζόντια Κίνηση - για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό🚩
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΗ
Στηρίζουμε τα καλέσματα στις 11:00 στην καμάρα
Το τελευταίο διάστημα σημαδεύτηκε από την μεγαλειώδης πορείες και απεργιακές συγκεντρώσεις ενάντια στο κρατικοκαπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη στο οποίο οι ανάγκες του κεφαλαίου για κέρδη οδήγησε στην δολοφονία 57 ανθρώπων.Ταυτόχρονα,η πραγματικότητα με την οποία έρχεται αντιμέτωπη η κοινωνική βάση και η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητρι)ών δεν είναι άλλη από την διαρκώς οξυμένη επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στις ζωές μας.
Το πανεπιστήμιο έχει μετατραπεί από χώρο αγώνα και διεκδίκησης σε ένα αποστειρωμένο κτήριο όπου η πολιτική και συνδικαλιστική δράση συνεχώς διώκεται με όλο και κλιμακούμενους ρυθμούς.Από την εγκατάσταση καμερών στο ΕΜΠ,την μόνιμη καταπάτηση του ασύλου από τις δυνάμεις καταστολής μέχρι τις προσπάθειες απονομιμοποίησης των συλλογικών μας διαδιακασιών και τις εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων, η στρατηγική της προληπτικής αντιεξέγερσης από την πλευρά του κράτους επιθυμεί την πλήρη αλλαγή παραδείγματος στον πανεπιστημιακό χώρο με το ξεχαρβάλωμα κάθε κοινωνικής και ταξικής αντίστασης,επιχειρώντας να τρομοκρατήσει όποιον/α αγωνίζεται.
Όπως το κράτος έτσι και η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ως έχει συνέχεια. Η επέλαση του κεφαλαίου σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης συνεχίζει με αμείωτους ρυθμούς. Την ίδια στιγμή που επιχειρείται η επιβολή του νόμου για το όριο φοίτησης,μιας διάταξης ενός νόμου βαθιά αντικοινωνικού και ταξικού με μοναδικό σκοπό την αύξηση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση,ο αγώνας των εκπαιδευτικών ενάντια στην "αξιολόγηση" και την ίδρυση Ωνάσειων Σχολείων βρίσκει μπροστά του την κρατική καταστολή και τις διώξεις,κάνοντας ξεκάθαρο πως η σήψη του υπάρχοντος συστήματος μετατρέπει κάθε αγωνιστική αντίσταση σε απειλή που πρέπει να κατασταλθεί.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος,ως "στρατηγικός σύμμαχος" του Ισραήλ,συνεχίζει τα ερευνητικά προγράμματα στα πανεπιστήμια που ως στόχο δεν έχουν την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών αλλά την εξυπηρέτηση των στρατιωτικών αναγκών της γενοκτονικής πολιτικής που μέχρι και σήμερα υφίσταται ο Παλαιστινιακός λαός.Μπροστά στο ξαναζέσταμα της πολεμικής μηχανής σε όλη την Ευρώπη δεν πρέπει να αφήσουμε τα πανεπιστήμιά μας να γίνουν καύσιμο για τα κανόνια των καταπιεστών μας αλλά να ορθώσουμε μπλόκο στην εξαθλίωση που μας καταδικάζει το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα.
Οργανωνόμαστε αντιερχικά και οριζόντια, αποστρεφόμαστε την ανάθεση, συνδιαμορφώνουμε αναμεταξύ μας και ορίζουμε τα μέσα του αγώνα εμείς οι ίδιοι/ες ενάντια στον υποταγμένο στείρο συνδικαλισμό και με όπλο μας την άμεση δράση.Ορθώνουμε ανάστημα ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό,την καταστολή,την επέλαση του κεφαλαίου στο πανεπιστήμιο και την εμπορευματοποίηση της γνώσης.Καλούμαστε λοιπόν για άλλη μια φορά να προασπίσουμε της ίδιες μας τις ζωές δομώντας τις απαντήσεις μας μέσω οριζόντιων διαδικασιών στις γενικές συνελεύσεις ,να κάνουμε κάθε σχολή κέντρο αγώνα με καταλήψεις και βγαίνοντας στον δρόμο να συγκρουστούμε μαχητικά υπερασπιζόμενοι/ες τα κεκτημένα μας και ό,τι μας αξίζει. Ενάντια σε λογικές ανάθεσης,διαχείρησης και συμβιβασμού να ορθωθεί ένα φοιτητικό κίνημα με προοπτικές όχι μόνο προάσπισης αλλά και διεκδίκησης.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗ 13:00 08/04, ΣΤΟ ΑΜΦ.3
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ελευθεριακό Σχήμα Πα.Μακ.
Από την 28η Φεβρουαρίου στην 9η Απριλίου και μετά τι ;
Ούτε εμείς γνωρίζουμε να σας πούμε, αυτό όμως που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να βρούμε απαντήσεις…
Έγινε η αρχή γεμίζοντας δρόμους, λεωφόρους με κόσμο, διαδηλώνοντας και ζητώντας τα αυτονόητα σε μια υποτίθεται πολιτισμένη χώρα της Δύσης… Για μας το επόμενο βήμα είναι όλος αυτός ο κόσμος να κατανοήσει ότι μόνο συνειδητοποιημένα και αυτοοργανωμένα θα μπορεί να συνεχίζει να διεκδικεί.
Να πιάσουμε το νήμα από την αρχή.
Εσύ συνάδελφε, συναδέλφισσα που θα πάρεις αυτό το κείμενο στα χέρια σου, γνωρίζουμε την εικόνα που έχεις για το συνδικαλιστικό κίνημα, την καχυποψία, την απαξίωση που ίσως έχεις για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα κοινά. Από την άλλη πλευρά, ούτε εμείς ξυπνήσαμε μια μέρα και είπαμε "δεν πάμε να κάνουμε ένα σωματείο να γεμίζουμε τον χαμένο χρόνο μας….".
Η ανάγκη για επιβίωση στην εργασιακή ζούγκλα, για αξιοπρέπεια, για ανθρώπινους μισθούς, η ανάγκη να σε αντιμετωπίζουν ως άνθρωπο, ως εργαζόμενο, ως συνάδελφο, μας οδήγησε στη δημιουργία αυτών των ανεξάρτητων σχημάτων, των σωματείων βάσης. Η ελπίδα να συσπειρωθούμε ως εργαζόμενα άτομα και μέσα από την ισότιμη συμμετοχή όλα μαζί να μπορέσουμε να σταθούμε απέναντι στην εκμετάλλευση της τάξης μας.
Το σωματείο βάσης εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας συμμετέχει στην γενική απεργία την Τετάρτη 9 Απριλίου, ενάντια στην ακρίβεια, στη στεγαστική κρίση, για αξιοπρεπείς μισθούς και συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η απεργία αυτή είναι μια καλή αφορμή να βρεθούμε όλες και όλοι μαζί να συζητήσουμε για τα προβλήματα που μας απασχολούν και να βρούμε τρόπο να παλέψουμε από κοινού.
Δεν αξίζει να σταθούμε στα 50 ευρώ αύξηση που με υποκρισία η κυβέρνηση διατυμπανίζει στα κανάλια, όταν ο μισθός μας δεν φτάνει να καλύψει τα βασικά και όταν πλέον ένας αλγόριθμος θα υπολογίζει τον κατώτατο μισθό με κριτήρια την παραγωγικότητα της οικονομίας και την κερδοφορία των αφεντικών, ανεξαρτήτως των αναγκών μας.
Αυτά είναι τα «αντικειμενικά» κριτήρια των οικονομικών δεικτών και του αλγορίθμου, χωρίς βέβαια να υπολογίζεται το κόστος ζωής, η ακρίβεια, το ύψος των ενοικίων, η ανεργία, η φτωχοποίηση των πιο αδύναμων κομματιών της κοινωνίας.
Η περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως κανονικότητα. Κρατικός μηχανισμός και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Τα εργατικά ατυχήματα και η ακρίβεια αυξάνονται, ενώ οι μισθοί δεν φτάνουν για τις βασικές ανάγκες και οι απλήρωτες υπερωρίες παραμένουν. Συμβάσεις μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης, εκφοβισμοί και απολύσεις συνεχίζονται και οι συνθήκες διαβίωσης μας παρακμάζουν όσο η φορολογία διαρκώς ανεβαίνει και οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και τα ενοίκια κατοικιών συνεχώς αυξάνονται. Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία υποβαθμίζονται και ιδιωτικοποιούνται με νομοσχέδια για ιδιωτικά πανεπιστήμια και διάλυση της δημόσιας απεξάρτησης να έχουν ήδη ψηφιστεί, με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να κερδοφορεί περισσότερο και τις κοινωνικές ανισότητες να οξύνονται.
Απέναντι στην καταπίεση, την εξαθλίωση και τον θάνατο, απέναντι στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής και δραστηριότητάς μας, θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, σε σωματεία, να απεργούμε και να διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες για τη ζωή και την εργασία μας. Διεκδικούμε μέσα από ισότιμες και συμμετοχικές διαδικασίες βάσης ασφαλείς και δημόσιες μεταφορές ώστε κανένας εργοδότης, κανένας επιχειρηματίας και καμιά κυβέρνηση να μην παίζει με τις ζωές μας. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου, φυλής και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙΑ + κοινότητας.
ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 10:30
ΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ & ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ - ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ
Για μια ζωή αξιοπρέπειας, ισότητας και ελευθερίας
Μικροφωνική συγκέντρωση
Δευτέρα 7/04 11:00 Γρασίδια ΦΛΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 9/04 11:00 Καμαρα
Αναρχική συνέλευση φοιτητών/τριων Quieta Movere
Να δώσουμε διάρκεια στους αγώνες μας.
Να μην αφήσουμε την κανονικότητα να πάρει το πάνω χέρι.
Οι μεγάλες κινητοποιήσεις του Φλεβάρη για το έγκλημα των Τεμπών δημιούργησαν ρωγμές στην κανονικότητα καθώς έσπασαν το κλίμα κοινωνικής συναίνεσης απέναντι στον θάνατο και την υποτίμησή μας. Η καθημερινότητά μας για κάποιες μέρες άλλαξε και έβαλε μπροστά άλλες προτεραιότητες πέρα από το κυνήγι της επιβίωσης και της εργασίας. Μας γέμισαν με αισιοδοξία για τις δυνατότητες που ανοίγονται στο σήμερα να αμφισβητήσουμε το σύστημα εκμετάλλευσης που γεννάει τον θάνατο. Μας έδωσαν τη δύναμη να οραματιστούμε και να αγωνιστούμε για ένα μέλλον που δεν διαφεντεύεται από το κέρδος.
Αυτή η αλλαγή κλίματος κατέστη δυνατή τώρα, γιατί η ιστορία των Τεμπών έδειξε εκκωφαντικά πως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες ζωής μας. Μας πέταξε στα μούτρα, ότι οι ζωές μας δεν έχουν σημασία μπροστά στα κέρδη τους και ότι ο ρόλος του κράτους είναι η διαφύλαξη αυτής της κανονικότητας. Συγκάλυψε το έγκλημα, κατέστειλε τις όποιες αντιδράσεις και θα κάνει τα πάντα για να μην διαταραχθούν τα κέρδη των αφεντικών. Τα Τέμπη συμπυκνώνουν δύο δεκαετίες λιτότητας η οποία έχει οδηγήσει τις υποδομές σε οριακό σημείο αν όχι σε κατάρρευση, το κόστος ζωής στον θεό και συνολικά την αξία της ζωής στα τάρταρα. Όλη αυτή η φτωχοποίηση ήταν γνωστή. Αυτό που άλλαξε είναι ότι πλέον αποτελεί μια πλειοψηφική κοινωνική συνειδητοποίηση, διαταράσσοντας την κοινωνική νομιμοποίηση.
Στο τώρα, έχει σημασία αυτή τη δύναμη και όρεξη που έχουμε αποκτήσει να μην εξαφανιστεί, αλλά να δώσουμε διάρκεια στις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη με ξεκίνημα την απεργία της 9 Απριλίου και να απλώσουμε το κύμα αμφισβήτησης σε κάθε πτυχή της υποτίμησης. Να αγωνιστούμε για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής μας. Να μην αφήσουμε την κανονικότητα να πάρει το πάνω χέρι.
Φάμπρικα Υφανέτ
ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Στις 28 Φλεβάρη γίναμε όλοι μάρτυρες μιας πρωτοφανούς συνθήκης των τελευταίων δεκαετιών, είδαμε την τρανταχτή απόδειξη ότι η απεργία και η διαδήλωση είναι από τα πιο δυνατά εργαλεία της κοινωνίας και των εργαζομένων για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Είδαμε την "αριστοκρατία" της κυβέρνησης να αλλάζει στάση απέναντι στην κοινωνική κατακραυγή και να προσπαθεί να κάνει σπασμωδικές κινήσεις για να φτιάξει την εικόνα της. Παρ' όλα αυτά, οι αντικοινωνικοί νόμοι συνεχίζονται, όπως και η διαδικασία συνεχούς συγκάλυψης για το έγκλημα των Τεμπών.
Παρατηρούμε συνεχώς την κατάσταση επιβίωσής μας όλο και να δυσχεραίνει, η ακρίβεια, που μας έλεγαν ότι είναι παροδική, καλπάζει ανοδικά σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ενώ η κυβέρνηση με μεγαλοστομίες ανακοινώνει την αντιμετώπισή της με μέτρα αστεία, στην πραγματικότητα το κράτος στρώνει το δρόμο για μεγαλύτερη αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, επιτελώντας άριστα τον πραγματικό του ρόλο σε αυτό το σύστημα. Τελευταίο τραγικό μέτρο που παίρνει τον δρόμο της εφαρμογής του, ο συντελεστής αναπροσαρμογής του κατώτατου μισθού με σκοπό την αντιμετώπιση του πληθωρισμού. Κάπου ανάμεσα στα μικρά γράμματα που δεν θα ανακοινώσει ποτέ κανένας υπουργός και κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι και η πιθανότητα με αυτό τον συντελεστή ο μισθός μας να μειωθεί για το "καλό της εθνικής οικονομίας". Εξάλλου η αύξηση είναι τέτοια που όχι μόνο δεν βοηθά πραγματικά στη βελτίωση της επιβίωσής μας, αλλά είναι τόση ώστε να ανεβαίνουμε κλίμακα φορολόγησης και να τα παίρνει πίσω το κράτος μέσω των επιπλέον φόρων. Παράλληλα, ειδικές αυξήσεις ανακοινώθηκαν για τις ένοπλες δυνάμεις με σκοπό, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος ο Μητσοτάκης, να δωθεί προτεραιότητα στην "εθνική κυριαρχία". Όσο δηλαδή εμείς μοχθούμε για την επιβίωση, να καλούμαστε να υπερασπιστούμε τους πολέμους που συμμετέχει το ελληνικό κράτος χωρίς καμία κοινωνική αποδοχή.
Η υποβάθμιση των ζωών μας όμως δεν αφορά μόνο το μισθολογικό, αλλά και τα δημόσια αγαθά και την ποιότητα τους. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων 15 ετών έχουν μεταφέρει τη διαχείρισή τους από το κράτος σε ιδιώτες και εκεί φάνηκε ξεκάθαρα ποιο είναι το σημαντικότερο στοιχείο αυτού του συστήματος, το κέρδος. Η ανθρώπινη ζωή έχει μπει σε δεύτερη μοίρα, αν όχι τριτοτέταρτη, και έτσι καταλήγουμε να έχουμε ΜΕΘ σε ράντζα και διαδρόμους, 100% αύξηση στην τιμή του ρεύματος, 100% συνολικές αυξήσεις τα τελευταία χρόνια στα ενοίκια, τραίνα να πηγαινοέρχονται πάνω στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν λόγω κάποιων κακών διαχειριστών ή κάποιας κακής κυβέρνησης, αλλά αυτή είναι η ουσία του κράτους και του καπιταλισμού. Η νομοθέτηση πάντα υπέρ του κεφαλαίου και η έλλειψη ελέγχου εκ μέρους της κοινωνίας, δίνουν τη δυνατότητα για δημιουργία μονοπωλίων όπου το κοινωνικό όφελος πάει περίπατο.
Πέραν των οικονομικών αντιθέσεων και προβλημάτων, το σύστημα και η άρχουσα τάξη μας επιβάλουν και όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές διαιρέσεις και αντιθέσεις που σε συνδυασμό με το οικονομικό ζήτημα καταλήγουμε σε ένα καταστροφικό κοκτέιλ διαβίωσης. Οι γυναίκες εκτός του de facto χαμηλότερου μισθού, είτε εντός οικογενίας είτε εκτός, είτε σε μονογονεϊκή είτε με σύντροφο, καλούνται να τα βγάλουν πέρα με μία έξτρα 8ωρη (πολλές φορές και παραπάνω) δουλειά, τις υποχρεώσεις του νοικοκυριού. Και στην τελική αν τα βροντήξουν και φύγουν, αν πουν ΟΧΙ, τότε τις βρίσκουμε δολοφονημένες όπως δεκάδες άλλες αδερφές μας τα τελευταία χρόνια. Οι μετανάστες που ψάχνουν μία καλύτερη μοίρα από τις βόμβες και την εξαθλίωση, καταλήγουν εκμεταλλευόμενοι από ντόπια ή και ομοεθνή τους αφεντικά, πλήρως αποξενωμένοι, χωρίς πρόσβαση σε βασικές ανάγκες, κυνηγημένοι από κάθε λογής φασιστοειδή και τα κράτη να τους εργαλειοποιούν για τα "εθνικά" τους συμφέροντα κατά πώς τους βολεύει στην εγχώρια παραγωγή με εγκλεισμούς σε camp ή ακόμα και δολοφονία χιλιάδων στο Αιγαίο και την Πύλο. Άτομα τις ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα, που μια ζωή βιώνουν την καταπίεση από οικογένεια, περίγυρο, εργασιακό περιβάλλον, κοκ., μετά από χρόνια αγώνων κέρδισαν μία διεκδίκησή τους, αυτή του γάμου, και αμέσως με έναν κάθετα ομοφοβικό νόμο απαγορεύουν στα ζευγάρια αντρών να κάνουν παιδί, με σκοπό να το "προστατέψουν" από τα ανώμαλα χέρια και σκέψεις. Άτομα περιθωριοποιημένα, άτομα της ρομά κοινότητας που ποτέ χωρίς καμία κρατική ή κοινωνική μέριμνα, χωρίς βλέψη ισότητας καλούνται να σηκώσουν όλο το βάρος του κοινωνικού και οικονομικού ρατσισμού. Και μέσα στην πάλη τους για επιβίωση οι μπάτσοι με όλο το ρατσιστικό τους μένος θα τους σκοτώσουν για 20€.
Έτσι με μία κοινωνία πλήρως αποξενωμένη και αδύναμη, φτάσαμε και στο κρατικοκαπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών. Κρατική υποβάθμιση με σκοπό το ξεπούλημα σε ιδιώτες, μηδενικός έλεγχος των ιδιωτών, μηδαμινή ασφάλεια, επιδοτήσεις στους ιδιώτες, εργαζόμενοι με συνεχείς διπλοβάρδιες, υπέρογκοι μισθοί και αυξήσεις σε στελέχη και στελέχη τριπλοθεσίτες τόσο σε ελεγκτικούς μηχανισμούς όσο και στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων. Όλα αυτά είναι η συνταγή για να καταφέρουν δύο τραίνα να κινούνται αντίθετα σε μία γραμμή, για μία πύρινη σφαίρα που προσπαθούν να μην μάθουμε ποτέ ποια ήταν η πραγματική της προέλευση, για να μην δώσουν την ηθική δικαίωση στους συγγενείς των θυμάτων και την κοινωνία ότι κάποιος υπεύθυνος καταδικάζεται πραγματικά. Ενώ εδώ και χρόνια τα σωματεία των εργαζομένων μιλούσαν ανοιχτά για την υπάρχουσα κατάσταση και ένα πιθανό πολύνεκρο ατύχημα. Πλέον όμως, έχουμε και την επιβεβαίωση από τα χείλη του πρωθυπουργού ότι τραίνα ασφαλή ΘΑ έχουμε μετά το 2027. Ζωή σε λόγου μας...
Όλα αυτά συνοψίζουν την πολιτική θανάτου που επιλέγεται πλέον από τα κράτη τα οποία όμως δεν αφήνουν ασυγκίνητη την εκάστοτε κοινωνία. Σε Σερβία και Μακεδονία οι δρόμοι αντίστοιχα κατακλύζονται από την κοινωνία που αντιλαμβάνεται τις συστημικές αντιθέσεις που βιώνουμε όλες μας. Έτσι κι εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε τους αγώνες μας, να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στο δρόμο, να σηκώνουμε αναχώματα κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, να αυτοοργανωνόμαστε και να δημιουργούμε νέους κοινωνικούς δεσμούς, δομές και θεσμούς. Θεσμοί που θα δίνουν τον έλεγχο της ζωής μας στα χέρια μας και όχι σε στυγνούς καπιταλιστές και τους πολιτιακούς τους εκπροσώπους, την εκάστοτε κυβέρνηση, είτε είναι τα τραίνα είτε το ρεύμα είτε τα ενοίκια είτε η εργασία μας. Η απεργία την Τετάρτη 9 Απριλίου είναι το μέσο για να σταθούμε εμπόδιο και να ανατρέψουμε όλα αυτά που μας καταστρέφουν τη ζωή. Για να διεκδικήσουμε μία ζωή που αξίζει να βιωθεί ελεύθερη από καταπιέσεις, να προωθήσουμε τον κοινωνικό έλεγχο των δημοσίων αγαθών και των ζωών μας ευρύτερα. Για μια ζωή που είναι ζωή και όχι επιβίωση.
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ - ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
Απεργιακή πορεία: Τετάρτη 09/04, 10.30, Καμάρα
Το βράδυ της 28/2 του 2023 δύο τραίνα της Hellenic Train, ένα επιβατικό και ένα εμπορικό, συγκρούονται στα Τέμπη με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων, δεκάδων αγνοούμενων και τραυματισμένων, ενώ μέχρι σήμερα ο αριθμός των επιβαινόντων συνολικά παραμένει ανακριβής. Τις επόμενες ημέρες το κράτος και τα φερέφωνά του προσπαθούν να θολώσουν τα νερά σχετικά με το συμβάν, επιχειρώντας να αποκρύψουν την εγκληματική διάσταση της σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών και βέβαια την άμεση εμπλοκή τους σε αυτή.
Παρά τις μεγάλες προσπάθειές τους να δώσουν στην σύγκρουση τον χαρακτήρα του δυστυχήματος, της κακιάς στιγμής και του ανθρώπινου λάθους, γίνεται ολοφάνερο πως τα Τέμπη δεν ήταν σε καμία περίπτωση ατύχημα. Ήταν μια προδιαγεγραμμένη κρατική καπιταλιστική δολοφονία στο βωμό του κέρδους και της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, άλλο ένα έγκλημα σε βάρος της κοινωνικής βάσης για την εύρυθμη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστροφής και του θανάτου. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πριν λίγα χρόνια πέρασε από το ελληνικό δημόσιο σε ιδιωτικά συμφέροντα, που φρόντισαν να στελεχώσουν το σιδηροδρομικό δίκτυο με παλιές αμαξοστοιχίες και ελλιπή ή ανύπαρκτα συστήματα ελέγχου και συντήρησης παρά τις δεκάδες προειδοποιήσεις των εργαζομένων.
Τον καιρό που ακολούθησε τη δολοφονία στα Τέμπη, το κράτος φρόντισε να καλύψει τα χνάρια του, αποδίδοντας ευθύνες δεξιά και αριστερά για το συμβάν και μπαζώνοντας την περιοχή της σύγκρουσης, ένα σημείο-σταθμό στην έρευνα των εμπειρογνωμόνων για το ζήτημα καθώς εκεί βρισκόντουσαν τα μόνα υπαρκτά αποδεικτικά στοιχεία. Σε επίσημες ανακοινώσεις της η εξουσία αποκλείει τη μεταφορά παράνομων, εύφλεκτων υλικών από την εμπορική αμαξοστοιχία, κάτι που θα εξηγούσε τη φωτιά που ξέσπασε λίγο μετά την σύγκρουση. Και ενώ επί δύο χρόνια κάνει τα αδύνατα δυνατά για να συγκαλύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους και χλευάζει τους συγγενείς των θυμάτων, έρχεται στο φως ένα πόρισμα των ειδικών και ηχητικό απόσπασμα του 112 από τα κινητά των θυμάτων, που αποδεικνύουν πως πράγματι, η εμπορική αμαξοστοιχία κουβαλούσε παράνομο χημικό, εύφλεκτο φορτίο το οποίο στοίχισε τη ζωή στα 30 από τα 57 θύματα των Τεμπών.
Το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη δεν άφησε την κοινωνία ανεπηρέαστη. Η οργή για τη δολοφονία τουλάχιστον 57 ανθρώπων οδήγησε μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης στους δρόμους, απαλλαγμένα από τη λογική της ηττοπάθειας και τη συνήθεια του θανάτου, με μεγάλες διαδηλώσεις να γίνονται σχεδόν καθημερινά σε ολόκληρη τη χώρα, με ξέσπασμα του φοιτητικού αγώνα με καταλήψεις σχολών -σε μια περίοδο που το κράτος περνούσε μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση - με καταλήψεις σχολείων και γενικές απεργίες, σε μια περίοδο έντονου αναβρασμού που διήρκησε εβδομάδες με σαφή ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Το ζήτημα των Τεμπών, από το 2023 έως και σήμερα παραμένει στα χείλη της κοινωνίας που μάχεται για την απονομή δικαιοσύνης για το έγκλημα που στέρησε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων.
Την Παρασκευή 28/02 του 2025 πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις εν όψει της καλεσμένης γενικής απεργίας σε όλη τη χώρα για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το έγκλημα στα Τέμπη. Τις συγκεντρώσεις στήριξαν πλήθος εργατικών σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, ταξικών σχημάτων, πολιτικών πρωτοβουλιών και οργανώσεων, μαθητών αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής βάσης, άνθρωποι όλων των ηλικιών που στάθηκαν απέναντι στην εξουσία και διαδήλωσαν απαιτώντας δικαιοσύνη για το έγκλημα. Η πραγματικά μεγαλειώδης προσέλευση του κόσμου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σε επαρχιακές πόλεις, χωριά και νησιά αλλά και σε διεθνές επίπεδο σε δεκάδες πόλεις του εξωτερικού με νούμερα που δεν έχουμε μέχρι στιγμής ως κινήματα αντικρύσει ξανά, απέδειξε την μεγάλη κοινωνική οργή που έχει πυροδοτηθεί από τη συγκάλυψη του κράτους δολοφόνου. Ενός κράτους που συνεχίζει μέχρι σήμερα να αποποιείται τις ευθύνες του, να χλευάζει τους συγγενείς των θυμάτων και να απομειώνει τις συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται, με μοναδικό αποτέλεσμα να μας πεισμώνει περισσότερο.
Μπροστά στα συγκεντρωμένα πλήθη, η εξουσία τρομοκρατημένη από τη συσσωρευμένη οργή και τη μαζική προσέλευση, προσπάθησε για άλλη μια φορά να καταστείλει τον κόσμο του αγώνα. Συγκεκριμένα, πριν την έναρξη της συγκέντρωσης στην Πάτρα, η κρατική ασφάλεια με παρουσία εισαγγελέα και συνοδεία των ΜΑΤ εισέβαλαν στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, προσήγαγαν τρεις αγωνιστές που περιφρουρούσαν τον χώρο και λίγο αργότερα αποχώρησαν, αφού δεν βρήκαν τίποτε άλλο παρά μονάχα πολιτικό υλικό. Την ίδια στιγμή σε παρόμοια επιχείρηση προχώρησαν και στην κατάληψη του Παραρτήματος. Παράλληλα, στην Αθήνα προσήγαγαν 25 μέλη του Ρουβίκωνα, επειδή ανάρτησαν γιγαντοπανό στα κεντρικά γραφεία της Hellenic Train, ενώ συνολικά προχώρησαν σε 46 προσαγωγές στη Θεσσαλονίκη και 77 στην Αθήνα. Όσες προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις, τους αποδόθηκαν πλημμεληματικού αλλά και κακουργηματικού τύπου ποινές, ενώ το δικαστήριο δεν δίστασε να κρατήσει τους συλληφθέντες μέχρι και την Τρίτη 4/3 στα κρατητήρια, ως μια επίδειξη ισχύος που τίποτα άλλο δεν δείχνει παρά τον τρόμο της εξουσίας απέναντι στον κόσμο που αγωνίζεται. Ο κρατικός μηχανισμός, αντί να αποδώσει τις ευθύνες στους υπαίτιους του εγκλήματος των Τεμπών, οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς καμία παρέμβαση της αστικής δικαιοσύνης, συλλαμβάνει και φορτώνει βαριά κατηγορητήρια στον κόσμο που εξεγείρεται απέναντι στην αδικία. Όσοι μπάζωσαν τον χώρο του εγκλήματος και συνέβαλαν στην συγκάλυψή του, παραμένουν στο απυρόβλητο.
Οι συγκρούσεις που διαδέχτηκαν τις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας μπροστά από τη Βουλή αλλά και σε άλλες περιοχές της πόλης, στο Μεταξουργείο, στην Πατησιών, στο πάρκο του Ευαγγελισμού, πυροδότησαν την ήδη έντονη τάση που κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο τις τελευταίες ημέρες για ύπαρξη προβοκατόρων, οι οποίοι πληρώνονται για να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις. Φυσικά, όσοι πιστεύουν πως οι μπάτσοι επί ώρες συγκρούονταν με άλλους μπάτσους σε κάθε στενό της πόλης, διαλύονταν και έπειτα συγκεντρώνονταν για το κάνουν πάλι από τη αρχή και αυτό για 1000 ευρώ, είναι εμφανώς γελασμένοι. Η οργή του κόσμου είναι η μοναδική απάντηση και ο άνθρωπος που εξεγείρεται η μοναδική ελπίδα απέναντι στον θάνατο που σκορπούν κράτος και κεφάλαιο.
Στις 1 Νοεμβρίου 2024 στο Νόβι Σαντ της Σερβίας, η στέγη πάνω από την κύρια είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης κατέρρευσε, οδηγώντας στον θάνατο 15 ανθρώπων, ενός στεγάστρου υποτιθέμενα προσφάτως ανακαινισμένου από ιδιωτικές εταιρείες σε συνεργασία με το Σερβικό κράτος. Η ξεκάθαρη κρατική δολοφονία οδήγησε τον λαό της χώρας σε μια μακρά περίοδο κοινωνικής αναταραχής που διαρκεί μέχρι σήμερα. Ο κόσμος βρίσκεται καθημερινά στον αγώνα πραγματοποιώντας τεράστιες πορείες και κινητοποιήσεις, καταλαμβάνοντας τα 2/3 των πανεπιστημίων της χώρας, προχωρώντας σε γενικές απεργίες και συγκρούσεις με τις δυνάμεις της καταστολής, απαιτώντας δικαίωση.
Ως αναρχικοί/ες αναγνωρίζουμε πως σε παγκόσμιο επίπεδο, ο πραγματικός εχθρός είναι ένας: το κράτος και το κεφάλαιο, που για χάρη του κέρδους εξαθλιώνουν την κοινωνική βάση, υποβαθμίζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αδιαφορώντας σε εγκληματικό βαθμό για την ανθρώπινη ζωή. Στον αντίποδα του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος βρισκόμαστε όλοι εμείς, προτάσσοντας την οργάνωση των από τα κάτω για να αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε είδους εξουσία που μας στερεί τη ζωή και την ελευθερία. Με όπλο μας την διεθνιστική αλληλεγγύη να οργανώσουμε τις ταξικές μας αντιστάσεις και να υψώσουμε αναχώματα απέναντι στην επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να παλέψουμε για την ανατροπή κράτους, κεφαλαίου και καπιταλισμού.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ - ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΏΞΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΈΝΤΩΝ/ΙΣΣΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΌΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΙΣ 9/4
Libertatia, συλλογικότητα για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Απεργιακή πορεία, Τετάρτη 9/4 στις 11:00 στην Καμάρα
Η καθημερινότητα της εργατικής τάξης και της κοινωνικής βάσης ολοένα και δυσχεραίνει δεχόμενη την ολομέτωπη επίθεση από το κράτος και το κεφάλαιο. Συνεχόμενες αυξήσεις σε βασικά αγαθά στα ράφια των σουπερμάρκετ ( ενώ οι τσαρλατάνοι της κυβέρνησης υπερηφανεύονται για την αύξηση του κατώτατου μισθού), πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων στην υγεία, την παιδεία και τις συγκοινωνίες, εργοδοτικές δολοφονίες που βαφτίζονται ως εργατικά δυστυχήματα, συνεχείς κρατικές δολοφονίες εις βάρος μεταναστών σε χερσαία και θαλάσσια σύνορα, πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών ανθρώπων της τάξης μας για μικρά χρέη είναι κάποια λίγα παραδείγματα που αποτυπώνουν την εξαθλίωση που έχει επιβάλει η αστική τάξη εναντίον μας.
Η συγκεκριμένη συνθήκη λοιπόν που μας έχουν αναγκάσει να βιώνουμε δεν είναι αποτέλεσμα μιας "κακής και μη λειτουργικής κυβέρνησης" αλλά η ουσία του καπιταλιστικου τρόπου οργάνωσης που βάζει πάντα τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας. Είναι το σύστημα το οποίο αποξενώνει τους εργάτες και τις εργάτριες από τα αγαθά τα οποία οι ίδιοι και οι ίδιες παράγουν μιας και τους επιστρέφεται στο ελάχιστο η αξία αυτών. Είναι το σύστημα που με κάθε τρόπο προωθεί την ατομική ανέλιξη και επιτυχία θέλοντας να νεκρώσει τις συλλογικές αντιστάσεις που ξεκινάν και οργανώνονται στην βάση διεκδικώντας καλύτερους όρους ζωής. Η ουσία αυτού του συστήματος ήρθε στην επιφάνεια ξανά 2 χρόνια πριν με ένα τραγικό τρόπο, όταν συγκρούστηκαν μια εμπορική με μια επιβατική αμαξοστοιχία αφαιρώντας την ζωή σε 57 ανθρώπους. Εκείνη η μαύρη μέρα ξερασε με τον πιο άσχημο τρόπο τις προτεραιότητες του κεφαλαίου που έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τις ζωές μας. Δύο τρένα εν έτη 2023 βρισκόταν στην ίδια γραμμή πορείας για παραπάνω από 12 λεπτά, ενώ δεν υπήρχε κανένα σύγχρονο τεχνολογικό μέσο να ειδοποιήσει για την επικείμενη σύγκρουση. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν οι προηγούμενες κυβερνήσεις όπως και η σημερινή υλοποιούσε την πλεον πολύ γνωστή σε όλους σύμβαση 717.
Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι εδώ και χρόνια εγκαταλελειμμένες και υποβαθμισμένες ξεπουλώντας τες η τότε "προοδευτική κυβέρνηση" ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ για ψίχουλα στην ιδιωτική εταιρία Hellenic train. Αυτό που βιώνουν οι εργαζόμενοι στα τρένα, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, είναι συνεχή υποστελέχωση του προσωπικού αναγκάζοντας τους να δουλεύουν σε εξαντλητικά ωράρια, ακόμα και μετά το πολύνεκρο έγκλημα των Τεμπών δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο ασφαλείας αφήνοντας τα τρένα να πηγαίνουν στα τυφλά. Η απάντηση στις καταγγελίες και τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων είναι η κήρυξη των απεργιών που διεκδικούν τα στοιχειώδη ως παράνομες. Η συμπόρευση του (παρά)κράτους του κεφαλαίου και της αστικής "δικαιοσύνης" είναι ξεκάθαρη και δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Αυτή η συνειδητοποίηση οδήγησε πριν 2 μήνες τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας να βγει στον δρόμο να καταδείξει τους υπεύθυνους αυτού του εγκλήματος και να απαιτήσει δικαιοσύνη.
Η εικόνα εγκατάλειψης των δημοσίων υπηρεσιών με κατεύθυνση την ιδιωτικοποίηση τους μόνο πρωτόγνωρη δεν είναι. Η κατάσταση στην δημόσια υγεία είναι εμφατικό παράδειγμα της λογικής αυτής, τεράστιες λίστες αναμονής για χειρουργεία, ανεπαρκής αριθμός κλινών με αποτέλεσμα ο κόσμος να στοιβάζεται στους διαδρόμους και πτώσεις ασανσέρ με νοσηλευτές και νοσηλευόμενους που μόνο από τύχη δεν πέθαναν μέσα σε αυτά, δημιουργούν μια εφιαλτική συνθήκη στους από τα κάτω. Παράλληλα τα τελευταία δύο χρόνια αμφισβητείται έμπρακτα ο δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας. Από τα Ωνάσεια σχολεία, που στην θέση των δημόσιων σχολείων βάζουν "πρότυπα ιδρύματα" με χορηγία του ιδρύματος Ωνάση, ενώ η είσοδος σε αυτά θα γίνεται μέσω εξετάσεων (ήδη λοιπόν τα φροντιστήρια τρίβουν τα χέρια τους), μέχρι την παράκαμψη του άρθρου 16, που αφορά την αποκλειστικότητα της δημόσιας και δωρεάν ανώτερης εκπαίδευσης, με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, το κράτος προσπαθεί με νύχια και με δόντια να υποβαθμίσει τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας αντικαθιστώντας την με τα ιδιωτικά συμφέροντα του πολυεθνικού κεφαλαίου.
Για άλλη μια φορά στις 9 Απριλίου ο κόσμος της εργασίας θα σταματήσει για λίγο την καπιταλιστική κανονικότητα και θα βγει στους δρόμους. Είναι μια μέρα που έρχεται σε συνέχεια των τεράστιων διαδηλώσεων για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα τρένα, και για αυτό το λόγο αντιλαμβανόμαστε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθούμε στον δρόμο οργανωμένα. Θέτοντας έναν αντικρατικό χαρακτήρα την μέρα αυτή ενάντια στον κόσμο της μισθωτής σκλαβιάς, τον κόσμο της αποξένωσης και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Πρέπει να συγκρουστούμε έμπρακτα με τα συμφέροντα των αφεντικών που ολοένα και μας βυθίζουν στην φτώχεια και την εξαθλίωση και να αντιπροτάξουμε την οργάνωσή και την μαχητική υπεράσπιση των κεκτημένων μας. Από την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία βάσης μέχρι τις διάχυτες συγκρούσεις στα κέντρα των μητροπόλεων πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να υφάνουμε τον ιστό της συνολικής ανατροπής αυτού του γερασμένου κόσμου. Μέχρι να ζήσουμε μια ζωή που την αξίζουμε
Μέχρι την αναρχία.
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΜΕΤΩΠΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΘΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
* Στηρίζουμε και συμμετέχουμε το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό μπλοκ
9 ΑΠΡΙΛΗ - ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ - ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ
Καμάρα 10:30
Στις 9 Απρίλη απεργούμε μαζικά.
Η απεργία είναι μια ευκαιρία για να ξαναζωντανέψουν και να ενδυναμωθούν οι συλλογικοί αδιαμεσολάβητοι αγώνες. Είναι απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία, στην κρατική αδιαφορία, στον αυταρχισμό που βαθαίνει. Και για εμάς, τους υγειονομικούς, είναι κραυγή ενάντια στην απαξίωση, την εξουθένωση, την καταστολή.
Ποιοι είμαστε:
Ειδικευόμενοι ιατροί aka οι εφεδρείες ενός συστήματος υγείας που λειτουργεί με όρους αγοράς και εκμετάλλευσης.
Γιατί απεργούμε:
Γιατί υπερ-εργαζόμαστε σε ένα υποστελεχωμένο σύστημα υγείας με πάνω από 80 ώρες εργασίας την εβδομάδα, με 24ωρες εφημερίες για 5€ την ώρα, χωρίς σταθερά ρεπό την ίδια στιγμή που οι μισθοί των ενόπλων δυνάμεων αυξάνονται έως και κατά 20%, η ακρίβεια χτυπά όλο και πιο δυνατά και η καταβολή του 13ου και 14ου μισθού αποτελεί ανέκδοτο.
Γιατί τα νοσοκομεία μετατρέπονται σταδιακά σε επιχειρήσεις κι εμείς, σε αναλώσιμες εργαζόμενες που θα αναγκαστούν να κάνουν υπομονή καθώς κάθε αντίδραση ή διεκδίκηση μπορεί να θέσει την εκπαίδευσή μας σε επισφάλεια.
Όμως τα προβλήματα αυτά δεν είναι ατομικά. Είναι συλλογικά, πολιτικά και ταξικά.
Είμαστε το φτηνό εργατικό δυναμικό που κρατά όρθιο ένα σύστημα υγείας που διαλύεται σκόπιμα και στρατηγικά. Από Συμβάσεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα μέχρι τα απογευματινά ραντεβού και χειρουργεία η ιδιωτικοποίηση παρουσιάζεται ως «λύση» εδραιώνοντας μία βαθιά ταξική πρόσβαση στην περίθαλψη , η οποία είναι δωρεάν για όσους δεν έχουν να πληρώσουν αλλά οφείλουν να έχουν υπομονή και άμεση για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η ίδια πολιτική λογική βρίσκεται και πίσω από το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, που προκλητικά βαφτίστηκε «ανθρώπινο λάθος». Ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα της διαρκούς κρατικής υποτίμησης και διάλυσης των σιδηροδρομικών υποδομών, της υποστελέχωσης του Ο.Σ.Ε. , της ιδιωτικοποίησης των τρένων και της αντίληψης ότι η ανθρώπινη ζωή είναι λιγότερο σημαντική από την «ανταγωνιστικότητα» μιας εταιρείας.Και κάπου εδώ πρέπει να αναφερθεί και ότι πρόκειται για το σοβαρότερο εργατικό δυστύχημα της Ελλάδας αφού σκοτώθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι που επέβαιναν στο τρένο. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που επανειλημμένα προειδοποιούσαν από το 2018 με έγγραφα, απεργίες και εξώδικα για την έλλειψη τηλεδιοίκησης, τα ανύπαρκτα συστήματα ασφαλείας και την υποστελέχωση. Τουλάχιστον τώρα ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας καθησύχασε …τα τρένα θα είναι ασφαλή σε δύο χρόνια!
Όμως όλα αυτά δεν είναι "μεμονωμένα περιστατικά". Είναι ένα σύστημα που σκοτώνει. Το ίδιο σύστημα που έχει βομβαρδίσει πάνω από 30 νοσοκομεία στη Γάζα, που με την κάλυψη και τη στήριξη της Δύσης, το Ισραηλ απάγει, βασανίζει και δολοφονεί γιατρούς, καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου στο όνομα των γεωστρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων.
Αυτός είναι ο κόσμος του καπιταλισμού: κέρδος πάνω απ' όλα - ζωές στο περιθώριο.
Είναι αυτές οι ζωές που διώχνονται από τα σπίτια τους με ύπουλες εξώσεις κατοικιών - με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της μονογονεϊκής οικογένειας στον Εύοσμο - ενώ την ίδια ώρα το κράτος ανακοινώνει περήφανα το νέο ευρύ οικιστικό πρόγραμμα με 5000 νέες στρατιωτικές κατοικίες. Μας δείχνει λοιπον ξεκάθαρα ότι όταν πρόκειται για ένστολους, υπάρχουν λύσεις και για τη στεγαστική κρίση.
Η ταξική μεροληψία δεν είναι πια υπονοούμενο!
Απροκάλυπτα έρχεται να μας το επιβεβαιώσει και ο νέος υπουργός μετανάστευσης που ξεκίνησε δυναμικά το σχέδιο επίθεσης σε ευάλωτες ομάδες -α λα Τραμπ- με την ανακοίνωση του κλεισίματος τριών δομών προσφύγων & μεταναστών. "Εξοικονομούνται έτσι περισσότερα από 3,5 εκατ. ευρώ " είπαν, τα οποία βέβαια δεν θα διατεθούν για να βελτιωθούν οι υπόλοιπες δομές που ασφυκτιούν με τους ανθρώπους να ζουν κυριολεκτικά στην εξαθλίωση. Αλλά ούτε και στους εργαζόμενους γιατρούς που με συμβάσεις μερικής απασχόλησης καλούνται " να αποσυμφορήσουν το ΕΣΥ" παρέχοντας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς φάρμακα, χωρίς διερμηνείς, χωρίς υλικοτεχνική υποστήριξη. Το βασικό είναι να περιοριστούν οι εικόνες εξαθλίωσης - όχι η ίδια η εξαθλίωση.
Απέναντι σε αυτήν την δυστοπική εικόνα προτάσσουμε τον συλλογικό από τα κάτω αγώνα.
Δεν περιμένουμε σωτήρες. Δεν ελπίζουμε σε κανένα κόμμα, σε καμία εξουσία. Η απελευθέρωση των εργαζομένων μπορεί να προκύψει μόνο από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Η απεργία δεν είναι διακοπή - είναι σύγκρουση.
Στις 9 Απρίλη κανένα να μη μείνει σπίτι. Να γεμίσουν οι δρόμοι με φωνές, πανό, συνθήματα. Να μπλοκάρουμε την κανονικότητα της υποταγής.
Διεκδικούμε:
- Τήρηση των νόμιμων ωραρίων και λήψη των νόμιμων ρεπό
- Συλλογικές συμβάσεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς
- Να οργανωνόμαστε, να αγωνιζόμαστε, να υπάρχουμε χωρίς να διωκόμαστε.
- Δημόσια υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό και ασφαλείς δημόσιες δωρεάν συγκοινωνίες
- Απεμπλοκή του ελληνικού κράτους από κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο - Αλληλεγγύη στους λαούς που αντιστέκονται & στους υγειονομικούς που διώκονται
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΙΣΘΟ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΤΑΞΙΚΟ
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ ΑΛΛΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ- ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ
ΥΓΕΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟ
Απεργιακή πορεία, Τετάρτη 9/4 στις 10:30 στην Καμάρα
*Μετά την πορεία θα ακολουθήσει απεργιακή κουζίνα στα γραφεία των σωματείων βάσης (Μακρυγιάννη 7).
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΒΑΣΗΣ ΙΑΤΡΩΝ ΑΝΕΥ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Απριλίου 08h
Τέμπη - Πύλος - Παλαιστίνη
Τα δολοφονημένα αδέρφια μας βρίσκονται διασκορπισμένα σε ράγες, θάλασσες και κάτω από τα συντρίμμια του πολέμου.
Να σπάσουμε τον κύκλο της υποταγής
Παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας
Απεργιακή συγκέντρωση/πορεία:
Τετάρτη 09/04, 11:00, Καμάρα
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
Κάλεσμα στην Γενική Απεργία | 9 Απριλίου | 10:30 | Καμάρα
Στις 28 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία στην ιστορία της χώρας. Εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν στη Γενική Απεργία και στις πορείες σε όλη τη χώρα, που συνεχίστηκαν, μαζικές και μεγαλειώδεις τις εβδομάδες που ακολούθησαν. 57 νεκροί και δεκάδες τραυματίες στην πλειοψηφία τους νέοι και νέες αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που συντελείται σταδιακά από το 2010 και μετά. Δύο χρόνια από ένα στυγερό κρατικό έγκλημα με διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων που διαχειρίστηκαν την καπιταλιστική κρίση στην χώρα. Ένα έγκλημα το οποίο συγκαλύφθηκε μεθοδικά με μπαζώματα, με απόκρυψη στοιχείων, με κατευθυνόμενη δημοσιογραφική προπαγάνδα, με βίντεο που εμφανίζονται δύο χρόνια μετά και με άλλες πρακτικές ενός κράτους που λειτουργεί όλο και περισσότερο ξεκάθαρα με όρους και πρακτικές μαφίας.
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι "ατύχημα" αλλά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της συστηματικής απαξίωσης των δημόσιων σιδηροδρομικών μεταφορών, του τεμαχισμού και της ξεπουλήματος των δημόσιων υποδομών σε ιδιώτες, δηλαδή τελικά η επικράτηση της λογικής του κέρδους έναντι της ασφάλειας και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ένοχοι για το έγκλημα είναι τόσο το πολιτικό προσωπικό που εφάρμοσε τις συγκεκριμένες πολιτικές όσο και οι εταιρείες που ενεπλάκησαν με κάθε τρόπο σε αυτή τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης.
Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις.
Να διεκδικήσουμε την απεμπορευματοποίηση και κοινωνικοποίηση των βασικών αναγκών όπως το ρεύμα, το νερό, τη στέγαση, την επικοινωνία και τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιοι και μετανάστες/ριες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί και να επιτεθούμε στο κράτος και το κεφάλαιο.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ-ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 10:30, ΚΑΜΑΡΑ
*Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
e-mail επικοινωνίας: lib_thess@wordpress.com
blog: libertasalonica.wordpress.com
ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 9ης ΑΠΡΙΛΗ
2 χρόνια μετά το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
2 χρόνια μετά το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και εξακολουθούν να μην έχουν αποδοθεί ευθύνες. Εξακολουθούν να θυσιάζονται ζωές στο βωμό του κέρδους και η ζωή μας, η ζωή της τάξης μας και του λαού, να υποτιμάται καθημερινά. Ενώ, η κυβέρνηση προσπαθεί μανιωδώς να παρουσιάσει το έγκλημα ως ατύχημα, τα ίδια τα γεγονότα καταδεικνύουν πως πρόκειται για ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, το οποίο διέπραξαν από κοινού, η ΕΕ, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και η ντόπια αστική τάξη μέσω του πολιτικού τους προσωπικού.
Το έγκλημα στα Τέμπη δεν μπορεί να ιδωθεί ως κάτι ξέχωρο από τις πολιτικές της εξαθλίωσης του κεφαλαίου και του κράτους του, δεν μπορεί να αποδοθεί ως μια «κακιά στιγμή» ή ένα «ανθρώπινο λάθος». Μέσα στις εκατοντάδες περιπτώσεις ξεπουλήματος και ιδιωτικοποιήσεων, χαρακτηριστική ήταν και αυτή του ΟΣΕ, με επακόλουθο την υποβάθμιση των σιδηροδρόμων και την πλημμελή συντήρηση των γραμμών, με απολύσεις και μειώσεις μισθών, με αύξηση των τιμών των εισιτηρίων, αλλά και ελλιπή μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων και των επιβατών, με πολλαπλασιασμό εργατικών ατυχημάτων, καθυστερήσεων και όπως αποδείχτηκε, θανατηφόρων δυστυχημάτων. Οι ιδιωτικοποιήσεις, η απορρύθμιση και η υποχρηματοδότηση των δημόσιων υποδομών δεν είναι συγκυριακά φαινόμενα, αλλά δομικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου καπιταλισμού. Το σιδηροδρομικό δίκτυο δεν αφέθηκε στην τύχη του, δεν ήταν αποτέλεσμα απλής αδιαφορίας, αλλά στρατηγική επιλογή: οι αστικές κυβερνήσεις από κοινού με τους επιχειρηματικούς ομίλους εξακολουθούν να βάζουν το κέρδος πάνω από τις ζωές μας, να εξυπηρετούν τη διάλυση κάθε δημόσιου αγαθού, συντελώντας στην πλήρη υποτίμηση της ζωής της εργατικής τάξης και έπειτα, να συγκαλύπτουν με κάθε μέσο τα δολοφονικά τους εγκλήματα.
Η επίθεση στην εργατική τάξη: Φτώχεια, ακρίβεια, εξώσεις
Η υποτίμηση της ζωής μας όμως, δεν σταματά στους σιδηροδρόμους. Η καθημερινότητα που βιώνουμε αντικατοπτρίζει τη σκληρή και ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν το κεφάλαιο και το κράτος του σήμερα: Μια επίθεση που εκδηλώνεται με τους πετσοκομμένους μισθούς που παραμένουν καθηλωμένοι παρά τις αυξήσεις-κοροϊδία του κατώτατου, καθώς η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά αυξάνονται διαρκώς. Που εκδηλώνεται με τις δραματικές αυξήσεις των ενοικίων και την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και των εξώσεων να θέτουν υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα στην στέγαση. Με αντεργατικά νομοσχέδια που νομιμοποιούν την δραματική εντατικοποίηση της εργασίας, τα ελαστικά ωράρια, τα μειωμένα ή μηδενικά ένσημα και τα ανύπαρκτα μέσα προστασίας και υγιεινής. Νομοσχέδια τα οποία ταυτόχρονα διαμορφώνουν το κατασταλτικό πλαίσιο ενάντια στον συνδικαλισμό, ενάντια στις φωνές και τις κινήσεις αντίστασης μέσα στους εργατικούς χώρους με ηχηρά παραδείγματα τα νομοσχέδια που περιορίζουν το δικαίωμα στην απεργία, που ποινικοποιούν την απεργιακή περιφρούρηση και θεσπίζουν ποινικές διώξεις και πειθαρχικές ποινές για εργατικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η στοχοποίηση συνδικαλιστών με απολύσεις και διώξεις σε διάφορους εργασιακούς κλάδους το τελευταίο διάστημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι κατασταλτικές κινήσεις εναντίον εργαζομένων στην εκπαίδευση με αφορμή τους αγώνες τους ενάντια στην αξιολόγηση και τις πολιτικές υποτίμησης των όρων ζωής και εργασίας και υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, τη βιομηχανία πειθαρχικών διώξεων που έχει στηθεί εναντίον τους και την πρόσφατη επιβολή αργίας σε αγωνιζόμενη εκπαιδευτικό .
Την ίδια ώρα τα εργατικά «ατυχήματα» και οι εργατικές δολοφονίες συνεχίζονται αδιάκοπα για μια ακόμα χρονιά. Από την αρχή του έτους μέχρι σήμερα, ήδη 42 εργάτες και εργάτριες έχασαν τη ζωή τους σε «ατυχήματα» που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η εργοδοσία δεν θεωρούσε τα μέτρα ασφαλείας περιττό κόστος. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν σε κάθε εργάσιμη μέρα αντιστοιχεί ένας νεκρός εργάτης/τρια. Στο μεταξύ, τα δημόσια νοσοκομεία και σχολεία είναι υποστελεχωμένα και η δημόσια Υγεία και Παιδεία βρίσκονται υπό κατάρρευση με παραδείγματα όπως η πτώση ασανσέρ στον Ερυθρό Σταυρό, αλλά ακόμα και το ταβάνι που έπεσε κυριολεκτικά στα κεφάλια μαθητών, να αποδεικνύουν ότι η αξία της ζωής μας χάνεται μπροστά στο κέρδος. Και όλα αυτά, όταν αντί να δοθούν χρήματα στις δημόσιες μεταφορές, την παιδεία και την υγεία, για να μην πεθαίνουμε στα Τέμπη, στα νοσοκομεία, στους χώρους δουλειάς μας, τα δημόσια κονδύλια προορίζονται για τις πολεμικές δαπάνες, το ΝΑΤΟ, τις τραπεζικές ανακεφαλαιοποιήσεις, τις φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, ενώ παράλληλα οι λαϊκές ανάγκες αντιμετωπίζονται ως περιττή δαπάνη.
Είναι γεγονός πως το τελευταίο χρονικό διάστημα η ΕΕ έχει αλλάξει την πολιτική της στάση, ενισχύοντας τις στρατιωτικές δαπάνες. Ήδη από το 2020, οι εισαγωγές εξοπλισμών αυξήθηκαν κατακόρυφα από τα μέλη του ΝΑΤΟ, γεγονός που θα ενταθεί ακόμα περισσότερο τη φετινή χρονιά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά τις τελευταίες κινήσεις του Τραμπ, επιβάλλοντας τους εμπορικούς δασμούς, στοχεύει στη στρατιωτική τους απεξάρτηση από τις ΗΠΑ. Αυτή η πολιτική του ανταγωνισμού των εξοπλιστικών προγραμμάτων δεν αποσκοπεί προφανώς στην «ασφάλεια» των λαών της Ευρώπης, αλλά στην υπεράσπιση των συμφερόντων των κυρίαρχων δυνάμεων του κεφαλαίου. Είναι γεγονός, πως για άλλη μια φορά, το βάρος θα το επωμιστεί η εργατική τάξη και ο λαός, οι οποίοι θα αναγκαστούν να επιβιώσουν σε ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα, δεχόμενοι ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα και στις ανάγκες τους.
Ούτε βήμα πίσω!
Οι ιστορικές και μαχητικές συγκεντρώσεις της 28ης Φλεβάρη που πραγματοποιήθηκαν σε πάνω από 350 πόλεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και οι επόμενες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Με τη μαζική συμμετοχή εργαζομένων στη γενική απεργία - πολλοί εκ των οποίων έκαναν το απεργιακό βήμα για πρώτη φορά και θυσίασαν το μεροκάματο ή ρίσκαραν μέχρι και την δουλειά τους - με χιλιάδες νέους και νέες-μαθητές, μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες-να δίνουν τον δικό τους παλμό και τη ζωντάνια με δεκάδες αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων για συμμετοχή στις διαδηλώσεις και μαθητές, μαθήτριες να κατεβαίνουν στον δρόμο, αποτυπώθηκε ξεκάθαρα πως η κοινωνία δεν θα αποδεχτεί τη συγκάλυψη και την κοροϊδία. Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας.
Όσοι και όσες βρέθηκαν στους δρόμους, θυμήθηκαν αυτό που είχε χρόνια να ζήσει ο λαός μας. Επιβεβαίωσαν πως η «λαϊκή μνήμη» είναι ζωντανή και θα εκδηλώνεται εμφατικά μαζί με το αντίστοιχο κοινωνικό δυναμικό. Ότι η ανάγκη για μία αξιοπρεπή ζωή μπορεί να κινητοποιήσει κρίσιμες μάζες. Επιβεβαίωσαν πως η αντιπολίτευση τα επόμενα χρόνια θα ξεπηδήσει από τον δρόμο, από την εργατική τάξη, τον λαό και τις οργανώσεις του που θα τολμούν όλο και πιο συχνά και με όλο και πιο αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά να αντιστέκονται.
Γιατί οι τελευταίες κινητοποιήσεις είναι αποτέλεσμα της αδιάκοπης και συντονισμένης προσπάθειας δύο χρόνια τώρα από τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων Τεμπών να αναδείξει την αλήθεια και να απαιτήσει δικαιοσύνη. Είναι αποτέλεσμα της μοριακής δουλειάς που έχει προηγηθεί από τα ταξικά συνδικάτα και τα οργανωμένα κομμάτια του λαού μέσα στα σωματεία, τις ομοσπονδίες, μέσα στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Κινητοποιήσεις που μπορούν πλέον να ξεπηδούν όλο και πιο συχνά και να προετοιμάζονται μεθοδικά, χωρίς να χρειάζονται την εμπλοκή της αστικοποιημένης ΓΣΕΕ που, μέσω του ειδικού ρόλου που πρόθυμα παίζει η πλειοψηφία της, μαζί με τον ΣΕΒ, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, συναινεί σε κάθε αντεργατικό και αντιλαϊκό μέτρο.
Η πάλη για την υπεράσπιση της αλήθειας και την απόδοση δικαιοσύνης πρέπει να συνδεθεί με τους καθημερινούς μας αγώνες. Πρέπει να συνδέσουμε τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη που ξεπήδησε με αφορμή το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών με τους αγώνες ενάντια στις πολιτικές που διαλύουν τα δημόσια αγαθά και τα λαϊκά κεκτημένα. Τους αγώνες ενάντια στις πολιτικές της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης. Στις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων που διαλύουν τις δημόσιες υπηρεσίες και οδηγούν σε εγκλήματα όπως αυτό των Τεμπών, στην ακρίβεια που μαστίζει τα λαϊκά νοικοκυριά τα οποία πλέον δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα, στις πολιτικές που καταπατούν τις νίκες του εργατικού κινήματος και ανοίγουν τον δρόμο για εργοδοτικές αυθαιρεσίες και εργατικά ατυχήματα. Στις πολιτικές αυτού του αστικού κράτους, που την ίδια στιγμή που συμβαίνουν τα παραπάνω συνεχίζουν να δίνουν υπέρογκα ποσά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και να εμβαθύνουν την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενάντια σε αυτή τη πραγματικότητα μόνη λύση είναι οι συλλογικοί αγώνες μέσα από τη συμμετοχή μας στα ταξικά σωματεία και στις πολιτικές οργανώσεις. Γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν οργανωθούμε, για να συγκρουστούμε με τις πολιτικές της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης. Αν δεν διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς, δημόσιες και ασφαλείς μεταφορές, δημόσια και ουσιαστική παιδεία, αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Αν δεν βάλουμε ταξικό μπλόκο στην επίθεση που δεχόμαστε.
Το δικό μας καθήκον ως εργάτριες, εργαζόμενοι και νεολαία είναι να συνεχίσουμε, να μην αφήσουμε τίποτα να ξεχαστεί, να οργανώσουμε τον αγώνα της τάξης μας, για να νικήσει η ζωή τον θάνατο.
Μαζική οργάνωση - Μαχητική διεκδίκηση - Ταξικός αγώνας
Διαρκής αγώνας για την ταξική απελευθέρωση
Η ιστορικά μαζική γενική απεργία στις 28 Φλεβάρη έχοντας ευρεία απεύθυνση, κατάφερε να συσπειρώσει άτομα από όλο το εύρος της κοινωνικής βάσης. Σχολεία, σχολές και εργασιακοί χώροι βρέθηκαν στον δρόμο με κοινό πρόταγμα την κοινωνική δικαιοσύνη. Παρά τις κατασταλτικές δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ και την παραπληροφόρηση των καθεστωτικών μέσων, ο αγώνας κατάφερε να συνεχιστεί μαζικά, χαράζοντας μονοπάτια αντεπίθεσης ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα που επενδύει σε ό,τι έχει όφελος, αδιαφορώντας για τις ιδίες μας τα ζωές. Απο το ναυάγιο στη Πύλο, με παραπανω απο 600 μετανάστριες και πρόσφυγες, μεχρι τα ανοιχτα του Αιγαίου, όπως στη Λέσβο πρόσφατα, που για αλλη μια φορα η θαλασσα ξεβρασε δολοφονημένους απο τους συνοριοφύλακες, η βαρβαρότητα σε αυτη τη κοινωνια ειναι αυτή η κρατική μαφία με ολους τους μηχανισμούς της. Οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο πόλεμος, το trafficking, οι κρατικές δολοφονίες σε σύνορα, ράγες, νοσοκομεία, εργασιακούς χώρους γίνονται κομματι της δυστοπικής πραγματικότητας και γι αυτο εμεις θα στεκόμαστε απέναντι τους για να τους υπενθυμίζουμε πως δεν θα συνηθίσουμε την φτώχεια, την εξαθλίωση, τον θάνατο. Με όπλο μας τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις απεργίες συνεχίζουμε να κινούμαστε σε μια αγωνιστική τροχιά. Οργανωνόμαστε από τα κάτω σε σχολές, εργασιακούς χώρους, γειτονιές. Απαντάμε συλλογικά στην κρατική διαφθορά μέχρι να πούμε εμείς την τελευταία λέξη.
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 9 ΑΠΡΙΛΗ 10:30,ΚΑΜΑΡΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ,ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ,ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ελευθεριακό Σχήμα Γεωλογίας