Πέμπτη 1 Μαίου 2025 στις 10.30 πμ
Πορεία για την Πρωτομαγιά
Οι δρόμοι ακόμα αντηχούν: Κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, πόλεμο και μισθωτή σκλαβιά
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Πέμπτη 1 Μάη 2025 - Διαδηλώσεις
Αθήνα: Προπύλαια, 10.30 | Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
πηγή : email που λάβαμε στις 24 Απριλίου 01h
[Αθήνα] Αναρχική Πρωτομαγιά| Σ.Α.Κ.Τ.Χ.
Ενάντια σε κράτος , κεφάλαιο, πόλεμο, φτώχεια , καταπίεση και καταστολή
«Αν νομίζετε ότι με το να μας κρεμάσετε, θα συντρίψετε το εργατικό κίνημα, το κίνημα απ' όπου τα εκατομμύρια των καταπιεσμένων, τα εκατομμύρια αυτών που εργάζονται σκληρά μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωση, αν αυτή είναι η γνώμη σας, τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα ποδοπατήσετε μια σπίθα, αλλά εκεί κι εκεί, πίσω σας και μπροστά σας, παντού φλόγες ξεφυτρώνουν. Είναι μια υπόγεια φωτιά. Δεν μπορείτε να τη σβήσετε…»
(από την απολογία του Ογκαστ Σπάις κατά την δίκη του στις 21 Ιουνίου 1886)
139 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, η σύνδεση της επιμέρους διεκδίκησης για το 8ωρο εργασίας με τον συνολικό κοινωνικό αγώνα για μία κοινωνία χειραφετημένη και απελευθερωμένη από τα δεσμά κράτους και αφεντικών, παραμένει πάντα το επίκαιρο πρόταγμα για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τη μόνη ρεαλιστική προοπτική για έναν κόσμο ειρήνης, κοινοκτημοσύνης ,ισότητας, αλληλεγγύης, την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια παρατεταμένη περίοδο γενίκευσης και όξυνσης της επίθεσης των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στους πληβείους, μέσα από το βάθεμα των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Από τη μία, ο χρεοκοπημένος κόσμος της εξουσίας δεν έχει να προσφέρει τίποτα πλέον στους από τα κάτω πέρα από πόλεμο και φασισμό, τίποτα πέρα από προσφυγιά, εξαθλίωση και θάνατο. Η γενοκτονια που συντελείται σήμερα εναντίον του παλαιστινιακού λαού αποτελεί την κλιμάκωση του εδώ και 78 χρόνια διωγμού του λαού της από τη γη του από το κράτος του Ισραήλ και τους συμμάχους του, κομμάτι των οποίων αποτελεί το ελληνικό κράτος, με την ανάπτυξη των σχέσεων συνεργασίας μέσα από μία σειρά στρατηγικών ενεργειακών, στρατιωτικών και οικονομικών συμφωνιών. Η κυριαρχία κλιμακώνοντας την επιθετικότητα της σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στην κοινωνική βάση, στους φτωχούς και τους απόκληρους και επιχειρεί να αναχαιτίσει την όποια έκφραση κοινωνικής δυσαρέσκειας, στοχεύοντας στην πλήρη καθυπόταξή της ανθρωπότητας στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών.
Έπειτα, μέσω της ψήφιση μιας σειράς νομοσχεδίων που άπτονται της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της στέγασης, της φορολογίας, της πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης, της δικαιοσύνης και της φύσης, οι εξουσιαστές επιτάσσουν τηφτωχοποίηση, την εξαθλίωση και την περιθωριοποίηση πάνω στο σώμα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Κράτος και αφεντικά στοχεύουν στην όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των φτωχών, βαθαίνοντας συνεχώς τους όρους καταπίεσης, με σκοπό την πλήρη κοινωνική υποταγή.
Πιστή στο νεο-φιλελεύθερο μοντέλο, η ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν.Δ. επιβάλλει μια σειρά αναδιαρθρώσεων , που εξυπηρετούν διακηρυγμένες και πάγιες στοχεύσεις του κόσμου της εξουσίας, ανεξαρτήτως πολιτικής διαχείρισης. Συνεχίζει, έτσι, να εντείνει τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς και να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς. Από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας μέχρι τη γιγάντωση των ενοικίων και από την ακραία ακρίβεια σε βασικά αγαθά της καθημερινότητας που καθιστά στοίχημα την εξασφάλιση τροφής, μετακίνησης και θέρμανσης μέχρι την άμεση απειλή της ανέχειας. Το κράτος συνεχίζει την συστηματική υποβάθμιση του ΕΣΥ από την υποστελέχωση, το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, δομών υγείας για παιδιά, δομών απεξάρτησης και ψυχικής υγείας σε όλη την επικράτεια, μέχρι τις αυξήσεις των τιμών στα φάρμακα, τα ιδιωτικά χειρουργεία και την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων στην υγεία με δυσμενέστερους όρους εργασίας και τα πειθαρχικά σε βάρος όσων αγωνίζονται απέναντι στη λεηλασία του κοινωνικού αγαθού της υγείας. Το κράτος συνεχίζει τις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις σ' όλες τι βαθμίδες της παιδείας προωθώντας από τη μια πλευρά τη διάλυση των σχολικών μονάδων στη πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς στα σχολεία και τις σχολές και από την άλλη πλευρά καταστέλλοντας μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς με το σπάσιμο σχολικών καταλήψεων, τις διώξεις μαθητών και τα πειθαρχικά απέναντι σε εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν στην απεργία - αποχή από την αξιολόγηση. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με την επιχειρούμενη κατάργηση του άρθρου 16, με τα νομοσχέδια που προωθούν τις διαγραφές φοιτητών, την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές και την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου με το ταυτόχρονο χτύπημα στον κοινωνικό του χαρακτήρα.
Τα απελευθερωμένα ωράρια, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η αδήλωτη και μαύρη εργασία, η έλλειψη μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η καταπάτηση της 8ωρης εργασίας και το νέο νομοσχέδιο που επιτρέπει το 13ωρο και 6ήμερο, δεν είναι παρά συνθήκες που ήδη επιχειρούνταν να κυριαρχήσουν.
Η απελευθέρωση των απολύσεων, ο καθημερινός εκφοβισμός και η απειλή της ανεργίας, η γιγάντωση των μορφών εργασίας με μειωμένα δικαιώματα, όπως αυτή με μπλοκάκι, η ενταντικοποίησητων συνθηκών εργασίας αλλά και οι εκδικητικές απολύσεις που έρχονται ως απάντηση στις εργατικές διεκδικήσεις είναι τα όπλα που έχει προσφέρει το κράτος στη φαρέτρα των αφεντικών για την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργατών. Όλες αυτές οι «παρεκτροπές» που νομοθετούνται επίσημα, τις τελευταίες δεκαετίες συνεχών αναδιαρθρώσεων, σφραγίζοντας την αφαίμαξη και εξάντληση της κοινωνίας, τη δολοφονία της στο βωμό του κέρδους των αφεντικών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουμε να πληρώνουμε με το αίμα μας τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας, που μόνο για το 2025 έχουν σημειωθεί ήδη πάνω από 40, ενώ περισσότεροι από 200 εργάτες έχουν τραυματιστεί και πλέον των 60 βαριά. Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης της τάξης μας, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική.
Παράλληλα το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη 2 χρόνια πριν, αλλά και η εμπειρία από προηγούμενα μαζικά κρατικά εγκλήματα, όπως στη Ρικομέξ, το Σάμινα, την Ηλεία, τη Μάνδρα, το Μάτι και την Πύλο καταδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο την αθεράπευτα αντικοινωνική και δολοφονική φύση του επιβαλλόμενου εξουσιαστικού και ιεραρχικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο.
Μέσα σε όλο αυτό κλίμα τρομοκρατίας και συνεχούς υποβάθμισης της ζωής μας, από την πλευρά μας αντιλαμβανόμαστε ότι ο μόνος δρόμος που έχουν οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι είναι ο αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση, ο αγώνας που έχουμε να δώσουμε όλοι μαζί και όχι σαν εξατομικευμένες μονάδες μπροστά στην υπεροπλία ενός εχθρού που προορίζει για τους φτωχούς μόνο εκμετάλλευση, δυστυχία, πολέμους και θάνατο. Η υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας περνά μέσα από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Η οργάνωση των αντιστάσεών μας αποτελεί κομβικής σημασίας ζήτημα, ειδικά μέσα σε μια περίοδο συνολικής και οργανωμένης επίθεσης του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος. Η συλλογικοποίηση, η κοινή δράση και η συναντίληψη βάσει των αναρχικών αξιών είναι τα εργαλεία μας απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στην προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι έχει επέλθει το τέλος της Ιστορίας, πως δεν υπάρχει καμία προοπτική πέρα από το δυστοπικό παρόν και το σύστημα εξουσίας που το δημιουργεί και πως αν επιλέξουμε το δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας θα συντριβούμε. Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που διεκδίκησαν και πάλεψαν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση μας δείχνει πως οι προλετάριοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους διαμεσολαβητές της ταξικής πάλης. Το όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μια κοινωνία Ίσων δεν θα δικαιωθεί μέσα από τα ατομικά, μερικά ή αυθόρμητα ξεσπάσματα της δίκαιης οργής μας αλλά μέσω των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων ενάντια στους καταπιεστές μας. Ο δρόμος που καλούμαστε να επιλέξουμε είναι ο δύσκολος δρόμος, αυτός που έχει ως πυξίδα τον καινούριο κόσμο που κουβαλάμε στις καρδιές μας, που ξεγεννά την Ιστορία και παλεύει για την Υπόθεση. Την Κοινωνική Επανάσταση.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
ΤΡΟΦΗ, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ
ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία: Πέμπτη 1η Μάη, 10.30 Προπύλαια
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
Ταξική Πρωτομαγιά
Την 1η Μάη 2025 σας καλούμε στο δρόμο για να διαδηλώσουμε για ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΙΚΙΩΝ ΤΩΡΑ!
Ο αγώνας για την κατοικία είναι ταξικός αγώνας. Απέναντι στην όλο και πιο βάναυση εμπορευματοποίηση της στέγασης, ορθώνουμε τη συλλογική μας δύναμη και οργανώνουμε τις αντιστάσεις. Το δικαίωμα στη στέγαση δεν είναι προνόμιο, είναι βασική ανάγκη. Και όπως κάθε βασική ανάγκη, δεν μπορεί να παραχωρείται ή να διαπραγματεύεται με όρους αγοράς και κέρδους.
Η Στέγαση ως κοινό αγαθό, όχι Εμπόρευμα
Εμείς, οι ενοικιάστριες, οι ενοικιαστές, και τα ενοικιαστά, οι άνθρωποι της τάξης που ζούμε αποκλειστικά απ' το μισθό μας και αγωνιζόμαστε για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας να ζούμε με αξιοπρέπεια δημιουργούμε το Σωματείο Βάσης Ενοικιαστών Αθήνας με σκοπό να αγωνιστούμε μαχητικά, συλλογικά και αυτόνομα ενάντια σε εκείνους που μας έχουν εξωθήσει στον εκβιασμό του ενοικίου και μας καταδικάζουν στην στεγαστική επισφάλεια.
Αυτοοργάνωση, Μαχητικότητα και Αλληλεγγύη: Όπλα της τάξης μας
Εμείς που δουλεύουμε για να ζούμε έχουμε συνείδηση της καθημερινής εκμετάλλευσης που υφιστάμεθα στις δουλειές μας. Έχουμε συνείδηση ότι η εκμετάλλευσή μας οφείλεται στην υπαναχώρησή μας και στη δύναμη των αφεντικών. Το ίδιο και όσον αφορά τη στέγασή μας. Κανένας ιδιοκτήτης και κανένα αφεντικό δεν χάρισε ποτέ τίποτα στην τάξη μας.
Αυτοοργανωνόμαστε και επιλέγουμε να δράσουμε εμείς για εμάς. Επιλέγουμε αυτό το μοντέλο γιατί δεν θέλουμε να ετεροκαθοριζόμαστε πολιτικά και συνδικαλιστικά. Θέλουμε να είναι οι φωνές μας αυτές που θα ακουστούν - δεν χρειαζόμαστε «ειδικούς» ή τα φερέφωνα των αφεντικών για να μας καθοδηγήσουν. Η αυτοοργάνωση δεν είναι απλώς μια πρακτική επιλογή, αλλά μια πολιτική δήλωση: επιδιώκουμε να ανακτήσουμε τον έλεγχο των ζωών μας, χτίζοντας συλλογικά έναν κόσμο βασισμένο στις δικές μας ανάγκες - στις δικές μας δυνάμεις.
Ο αγώνας για αξιοπρεπή στέγαση απαιτεί μαχητικότητα. Δεν θα αρκεστούμε σε ημίμετρα και ευχολόγια. Θα σταθούμε αποφασιστικά ενάντια σε κάθε προσπάθεια έξωσης, αύξησης ενοικίου ή εκβιασμού που απειλεί τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που διαθέτουμε, από διαδηλώσεις και παρεμβάσεις μέχρι δικαστικές προσφυγές και απεργίες ενοικίου, ώστε να μειωθούν τα νοίκια και να διεκδικήσουμε ισχυρότερο θεσμικό πλαίσιο προστασίας.
Η αλληλεγγύη αποτελεί θεμέλιο λίθο του Σωματείου μας. Απέναντι στην ιδιώτευση και στις ατομικές λύσεις προτάσσουμε τη συλλογική ζωή. Μαζί είμαστε δυνατές, ενωμένα μπορούμε να αντιστρέψουμε τους συσχετισμούς και να διεκδικήσουμε ένα μέλλον όπου η στέγη θα είναι κοινό κοινωνικό αγαθό και όχι προνόμιο λίγων. Είναι ο μόνος δρόμος για εμάς που δεν θέλουμε για να ζούμε μονάχα να δουλεύουμε.
Για μια ζωή χωρίς ενοίκιο και εξαθλίωση, για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις στην πρόσβαση στη στέγαση.
ΟΥΤΕ ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ - ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Διεκδικούμε:
- ΠΛΑΦΟΝ ΣΤΑ ΝΟΙΚΙΑ
- 6 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΙΣΘΩΣΗΣ
- ΈΝΤΑΞΗ ΤΩΝ AIRBNB ΣΤΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ
- ΕΝΙΑΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ
Σωματείο Βάσης Ενοικιαστών Αθήνας
Πρωτομαγιά 2025: ημέρα απεργίας, μνήμης και μάχης! Κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις απεργιακές συγκεντρώσεις
1η Μάη. Ημέρα απεργίας για το εργατικό κίνημα σε όλο τον κόσμο. Ημέρα -σύμβολο για τους μεγάλους αγώνες της εργατικής τάξης για δουλειά, αξιοπρέπεια και κοινωνική απελευθέρωση αλλά και μέρα αγώνα για την ανατροπή κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου και την πολεμική απειλή των ιμπεριαλιστών.
Η Γάζα ματώνει από την γενοκτονία που συντελεί το κράτος του Ισραήλ, η Ουκρανία γίνεται σφαγείο, νέα πολεμικά μέτωπα "ανοίγουν" στο Κασμίρ και στη Νότια Σινική Θάλασσα. Η «οικονομία πολέμου» της ΕΕ και το πρόγραμμα ReArm Europe θα φέρουν πόλεμο, φτώχεια και εξαθλίωση.
H προσπάθεια της κυβέρνησης να βγει από τον κύκλο της φθοράς λόγω του παλλαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στο έγκλημα στα Τέμπη και της αντιλαϊκής πολιτικής της, έχει το δηλητήριο του εθνικισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού και των υπέρογκων πολεμικών εξοπλισμών.
Η ΝΔ μοιράζει τα πλεονάσματα, της φοροληστείας του ΦΠΑ από την ακρίβεια και την κοινωνική λεηλασία, στο κεφάλαιο και στους εξοπλισμούς. Την ίδια ώρα η δημόσια παιδεία, η υγεία, οι κοινωνικές υπηρεσίες, ο δημόσιος και φυσικός πλούτος ιδιωτικοποιούνται. Η εργατική τάξη δουλεύει πιο σκληρά, πιο ελαστικά και πιο φτηνά με την μισθολογική καθήλωση και την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Την ίδια ώρα ετοιμάζουν τη νεολαία να γίνει αναλώσιμο, ελαστικά εργαζόμενο δυναμικό, μαζί με την περιθωριοποίηση και την στοχοποίησή της σαν «παραβατική γενιά».
Όλα αυτά δεν κρύβονται με τα επιδόματα που δίνει ο Μητσοτάκης και που αποτελούν μόλις μια σταγόνα από τον κλεμμένο ιδρώτα του κόσμου της δουλειάς, ενώ δεν βγάζουν κανέναν από τη φτώχεια.
Ούτε άλλα Τέμπη, ούτε άλλη Πύλος, ούτε άλλοι νεκροί για τα κέρδη τους!
Το έγκλημα στα Τέμπη, με δεκάδες νεκρούς νέους και εργαζόμενους, αποκαλύπτει τη θανατηφόρα πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, του κέρδους πάνω από τις ζωές μας, της διάλυσης των δημόσιων υποδομών. H κυβέρνηση με την συγκάλυψη προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες των ενόχων και των πολιτικών υπευθύνων, αλλά και την πολιτική που θυσιάζει ζωές στο βωμό του κέρδους.
Ο ρατσισμός έγινε δεύτερη φύση του συστήματος. Αποκορύφωμα η εγκληματική πολιτική ενάντια στους πρόσφυγες. Το έγκλημα της Πύλου με κυβερνητική και κρατική ευθύνη είναι το μεγαλύτερο και πιο πολυάριθμο τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά όχι το μοναδικό. Είναι το αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των φραχτών, της FRONTEX, των pushbacks.
Αυτή η άθλια πολιτική που βουλιάζει τη ζωή μας στηρίζεται από τον ακραίο αυταρχισμό της αστυνομικής καταστολής και των δικαστικών σκευωριών, την αξιολόγηση και τις απειλές Μητσοτάκη στους εκπαιδευτικούς και τους δημοσίους υπαλλήλους, το ψηφιακό παρακράτος και την προπαγάνδα των «ομάδων αλήθειας».
Να δυναμώσουμε την Αριστερά της σύγκρουσης και της ανατροπής του καπιταλισμού
Ο κόσμος της εργασίας δεν παραδίνεται, απαντά αγωνιστικά. Οι μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις, η συγκλονιστική απεργία στις 28 Φλεβάρη για τα Τέμπη , έδειξαν πως ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη.
Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕ.ΑΡ, Πλεύση Ελευθερίας έχουν αποδεχθεί την "οικονομία της αγοράς" και δεν έχουν εναλλακτική πολιτική σε όλες τις βασικές πολιτικές της ΝΔ. Το ΚΚΕ μένει στη γενικόλογη συνθηματολογία και στις κοινοβουλευτικές "προτάσεις μομφής" ενώ αρνείται να βάλει στο μαζικό κίνημα το αίτημα να πέσει η κυβέρνηση, την αναμέτρηση με τις ιδιωτικοποιήσεις, συναινεί με τη ΓΣΕΕ για κατώτατο μισθό κάτω από 1.000 μεικτά και συμβάσεις χωρίς αυξήσεις. Η πολιτική της ΝΔ ρίχνει νερό στο μύλο στην απειλή της ανόδου της ακροδεξιάς και των φασιστών.
Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ βάζουν φρένο στη δυναμική των κοινωνικών αγώνων. Ο μόνος δρόμος είναι η κλιμάκωση και ο συντονισμός των αγώνων μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις γενικές τους συνελεύσεις με την διεκδίκηση όσων επιβάλλουν οι ανάγκες και τα δικαιώματά μας, με μαχητικές μορφές πάλης και απεργίες για να νικήσει ο κόσμος της δουλειάς. Η απάντηση για τον κόσμο της εργασίας είναι στις πρωτομαγιάτικες απεργιακές διαδηλώσεις και στην κλιμάκωση των αγώνων.
Δεν είμαστε αναλώσιμοι, δεν θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους. Παλεύουμε για τη ζωή που μας αξίζει:
- Κάτω η κυβέρνηση του εγκλήματος, της συγκάλυψης, του ρατσισμού, του πολέμου, του αυταρχισμού και της καταστολής από το εργατικό κίνημα.
- Καμία συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη. Να τιμωρηθούν οι ένοχοι (φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί) και όσοι συνέργησαν στη συγκάλυψη.
- Να φύγει τώρα η ιταλική HELLENIC TRAIN χωρίς αποζημίωση. Ενιαίος, αποκλειστικά δημόσιος σιδηρόδρομος με τον έλεγχο των εργαζόμενων για να είναι ασφαλής και φτηνός για το λαό. Κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων, της ανταποδοτικότητας και της επιχειρηματικής λειτουργίας των «κοινωφελών επιχειρήσεων».
- Αποκλειστικά στο Δημόσιο συγκοινωνίες, ρεύμα, νερό, Παιδεία, Υγεία, ασφάλιση και όλα τα κοινωνικά αγαθά. Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες, όχι για το «χρέος», το σύμφωνο σταθερότητας της Ε.Ε. και τους πολεμικούς εξοπλισμούς.
- Δικαιοσύνη για το έγκλημα στην Πύλο. Καμία συγκάλυψη στη δολοφονία των 650 προσφύγων από κυβέρνηση, Λιμενικό, Frontex. Να γίνει η δίκη στο Ναυτοδικείο και να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι. Ανοιχτά σύνορα, άσυλο, στέγη, δικαιώματα και δουλειές για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
- Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Κατώτατος μισθός και σύνταξη 1.200 ευρώ καθαρά, αντίστοιχες αυξήσεις σε όλα τα κλιμάκια και αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Επιστροφή 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης. Γνήσιες ελεύθερες ΣΣΕ. Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια, την ενεργειακή και διατροφική φτώχεια, την έλλειψη στέγης. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες. Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου - άμεσα 7ωρο 5νθήμερο 35ωρο.
- Κάτω οι αντεργατικοί νόμοι και η καταστολή. Κάτω τα χέρια από την απεργία. Κατάργηση των νόμων της αξιολόγησης. Τέρμα στις διώξεις και τις απολύσεις. Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση. Κατάργηση του ν. Χατζηδάκη, Γεωργιάδη.
- Μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, που έχουν γίνει κάτεργα εκμετάλλευσης. Να μπει τέλος στα εργοδοτικά εγκλήματα-εργατικά "ατυχήματα", στα μικρά και μεγάλα «Τέμπη».
- Λευτεριά στον παλαιστινιακό λαό - νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση. Καμία συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.
Στον δρόμο των νεκρών εργατών του Σικάγο, του Μάη του '36, της Καισαριανής. Στον δρόμο της συλλογικής πάλης και της αλληλεγγύης, για ειρήνη, ψωμί, δουλειά, δικαιώματα, ελευθερία.
Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός!
Είναι η ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, η επαναστατική αλλαγή του. Είναι η κοινωνία όπου την οικονομία και την εξουσία θα έχει στα χέρια της η εργατική τάξη, οι παραγωγοί του πλούτου και όχι μια χούφτα καπιταλιστών.
Γιατί για μια ακόμα φορά το ιστορικό δίλημμα είναι «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Απέναντι στη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού η ελπίδα βρίσκεται στον ταξικό και διεθνιστικό αγώνα των εργαζομένων και όλου του λαού, για την ειρήνη των λαών, ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή, για την ήττα της πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, για την επανάσταση την κοινωνική απελευθέρωση και την εργατική χειραφέτηση.
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΟΛΕΣ & ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ
Αθήνα 10.30πμ Προπύλαια
[1 ΜΑΗ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 11:00] ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
ΘΕΣΗ ΜΑΧΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ
Η Πρωτομαγιά θα συμβολίζει πάντα μια από της ύψιστες στιγμές της ταξικής πάλης της σύγχρονης ιστορίας των καταπιεσμένων, της σύγκρουσης με την μισθωτή σκλαβιά, την ριζοσπαστική και επαναστατική κάθοδο ατους δρομους, των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστριών, της νεολαίας, των κάθε λογής καταπιεσμένων στους δρόμους, διεκδικώντας μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία. Ο ταξικός πόλεμος στους χώρους που ζούμε, που δουλεύουμε, που οργανωνόμαστε μας οδηγεί στο να βρεθούμε και να ξαναβρεθούμε στους δρόμους, στα οδοφράγματα της κοινωνικής αντίστασης, να ανταποδώσουμε την καταπίεση που δεχόμαστε, να πάρουμε εκδίκηση για τους δολοφονημένους μας.
Η πρώτη Μάη φέτος έρχεται στον απόηχο των μεγάλων διαδηλώσεων και γεγονότων για το έγκλημα στα Τέμπη. Το κύμα της κοινωνικής οργής και η έμπρακτη αντίσταση εκφράστηκε στον δρόμο, εξέθεσε την αστάθεια και την αδυναμία του κράτους να βρει διέξοδο από την κρίση που έχει προκαλέσει. Αποκάλυψε το βάθος του ρήγματος και την σύγκρουση μεταξύ κοινωνικών αναγκών και αντικοινωνικής πολιτικής του καθεστώτος. Ένα καθεστώς που υπηρετεί τα συμφέροντα των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, συμφέροντα βαμμένα από το αίμα όλων των καταπιεσμένων.
Ένας μεγάλος κύκλος κρατικών και καπιταλιστικών δολοφονιών και μαζικών εγκλημάτων, εργατικων "ατυχημάτων", στέρησης ακόμα και των βασικών κοινωνικών παροχών, ελευθεριών και δικαιωμάτων, καθιστά καθήκον μας, ως κοινωνία και ως κινήματα, να μπούμε στην πρώτη γραμμή της μάχης για να διεκδικήσουμε ό,τι μας έχει κλαπεί, να πάρουμε πίσω τον χώρο και το έδαφος που μας ανήκει, τις ελευθερίες που κερδίσαμε με αγώνες. Να βάλουμε μπροστά τα δικά μας προτάγματα για να οικοδομήσουμε μια κοινωνική και πολιτική αντιπρόταση ζωής που θα τσακίσει το καθεστώς υποδούλωσης, εκμετάλλευσης, καταπίεσης, καταστολής και τρομοκρατίας όλων όσων αντιστέκονται. Να οργανωθούμε για να αγωνιστούμε με αποφασιστικότητα αντιστρέφοντας τους όρους του ταξικού πολέμου που ζούμε. Να ανασυγκροτήσουμε το νέο κοινωνικό και πολιτικό φαντασιακό που θα θέσει άμεσα και μακροπρόθεσμα τους όρους ζωής και τις προτάσεις μας, για έναν κόσμο απαλλαγμένο από την ηγεμονία των εθνών- κρατών, των διακρατικών ανταγωνισμών, του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Η οργανωμένη και περιφρουρημένη παρουσία την Πρωτομαγιά είναι μια δήλωση δέσμευσης και αλληλεγγύης, σε όσους και όσες βρίσκονται και θα βρεθούν στο πλάι μας και σε αυτούς και αυτές που θα βρεθούν στον δρόμο την ίδια μέρα ανά τον κόσμο, στα εκατομμύρια που καταπιέζονται κάτω από την μπότα των εθνών - κρατών και του κεφαλαίου. Κόντρα στην αποδοχή και την εσωτερίκευση της ήττας, να χαράξουμε τον δρόμο μας και να συγκροτήσουμε συλλογικά και σε οργανική ενότητα τους μάχιμους πόλους αντίστασης που θα δώσουν προοπτική στους αγώνες μας την επόμενη περίοδο. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ευθύνης που θα σηκώσουμε από κοινού, της θέσης μάχης ενάντια στο παγκόσμιο καθεστώς των κυρίαρχων ελίτ και των μηχανισμών τους που γεννούν πολέμους, γενοκτονίες, φτώχεια και εξαθλίωση σε όλους εμας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΠΕΜΠΤΗ 1 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 11.00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ - ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Πλατφόρμα Συνομοσπονδιακής Ένωσης
Mail: platforma-synenosis@protommail.com
Twitter: @Platform_CU
1η ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ . Προπύλαια 10:30
Η 1η Μάη είναι ημέρα διεκδίκησης
Την 1/5/1886 οι εργάτες στα εργοστάσια του Σικάγο ξεσηκώθηκαν απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και την θέσπιση του 8ώρου ωραρίου εργασίας. Ο αγώνας αυτός έμεινε στην Ιστορία και άλλαξε τα δεδομένα για τον κόσμο της εργασίας. Οι μεγάλες αυτές νικηφόρες διεκδικήσεις του χθές όμως δεν αρκούν για να διασφαλίσουν σε εμάς, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους του σήμερα, ένα καλύτερο αύριο. Κυβέρνηση και αφεντικά οραματίζονται έναν κόσμο που δεν μας χωρά. Έναν κόσμο που θα δουλεύουμε όποτε αυτοί το επιθυμούν, με συμβάσεις ορισμένου (ή μηδενικού) χρόνου αλλά για όσο χρειάζονται είτε είναι 8, 10 ή 13 ώρες, Σάββατα Κυριακές και αργίες, ενώ οι μισθοί μας θα καθορίζονται από έναν μυστηριώδη αλγόριθμο που μετρά τα υπερκέρδη τους και όχι τις ανάγκες μας.
Μπορούμε και πρέπει να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δεν περιμένουμε κάποιον τρίτο να μας σώσει, ούτε ζητάμε την ελεημοσύνη τους. Ενωνόμαστε και απαιτούμε μαζί τα αυτονόητα:
-ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΉΣΕΙΣ / ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ ΤΟΥ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΥ
-ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ - ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ / ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ "ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ"
-ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΑΓΑΘΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ / ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Προπύλαια 1/5/2025 10:30
ΣΥΒΧΨΑ
Καμιά ειρήνη με κράτος και κεφάλαιο. Κάλεσμα στην διαδήλωση της Πρωτομαγιάς | Αναρχική πρωτοβουλία Αscaso
"Θα έρθει ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που καταπνίγετε σήμερα"
Augoustus Spies, ένας από τους 4 αναρχικούς εκτελεσθέντες και "μάρτυρες του Σικάγο"
Η 1η Μαίου δεν είναι αργία, δεν πρέπει να είναι το ετήσιο "χόμπι" των ταξικά προδοτικών συνδικαλιστικών ηγεσιών. Είναι κομμάτι της ιστορικής μας μνήμης συλλογικά ως εργατική τάξη και αναρχικό κίνημα - και εκεί πρέπει να επιστρέψει.
1η Μάη 1886: Σε πολλές χώρες του κόσμου, ξεσπούν απεργίες και οργανωμένες από τα κάτω εργατικές κινητοποιήσεις με σκοπό την κατάκτηση του 8ωρου και αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και ζωής. Στο Σικάγο στην πλατεία Heymarket, σε συγκέντρωση πολλών χιλιάδων εργαζομένων με πρωτοστάτες γνωστούς αναρχικούς και αναρχικές, ξεσπούν συγκρούσεις με την αστυνομία η οποία ανοίγει πυρ στους συγκεντρωμένους. Ένοπλοι εργάτες και εργάτριες, απαντούν. Στο τέλος της ημέρας, οι μπάτσοι μετρούν 6 νεκρούς, την ίδια στιγμή που πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες παίρνουν την δικιά τους περίοπτη θέση στο πάνθεον αυτών που έπεσαν στον αγώνα. Η αστυνομία της εποχής, σε συνεργασία με τα αφεντικά, ξεκινά ίσως μία από τις πρώτες συντονισμένες κατασταλτικές επιχειρήσεις εναντίον του αναρχικού κινήματος και του ακηδεμόνευτου ταξικού συνδικαλισμού. Τρομουστερία από τις αστικές εφημερίδες, έφοδοι σε σπίτια αγωνιστών και γραφεία αναρχικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, καλέσματα για αποκύρηξη της βίας, κατηγορίες από την "επίσημη" αριστερά της εποχής για προβοκάτσια, συλλήψεις δεκάδων αναρχικών και εν τέλει εκτέλεση σε θάνατο 4 γνωστών αναρχικών του Σικάγο, χωρίς στοιχεία και μόνο με την κατηγορία της "ηθικής συνέργειας" στις εκτελέσεις των μπάτσων.
Αν όλα αυτά μας φαίνονται πολύ γνώριμα, είναι γιατί κράτη και καπιταλιστές δεν έχουν μεμονωμένες θέσεις ανα ιστορικές περιόδους, δεν έχουν καλές και κακές κυβερνήσεις. Έχουν ιστορική συνέχεια, ως μηχανισμοί αναπαραγωγής του κεφαλαίου και καταπίεσης-καταστολής των κοινωνικών κινημάτων.
Η εργατική τάξη, το προλεταριάτο, η κοινωνική βάση, δεν έχει τίποτα να χάσει από τον δρόμο των εξεγέρσεων που στοχεύουν στην κοινωνική επανάσταση-μόνο τις αλυσίδες της.
Οι συνθήκες στις οποίες ζούμε οι εργαζόμενοι και οι εργάτριες σήμερα δεν ήρθαν απλά και μόνο από κάποια κακή "περίοδο" του καπιταλισμού, ή από κάποια ακόμα χειρότερη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Δεν φταίει ο "κακός μας ο καιρός", ή η άσχημη περίοδος που γεννηθήκαμε. Οι μισθοί μας μειώνονται, οι ώρες που δουλεύουμε αυξάνονται (πολλές-οι από εμάς κάνουμε 2 και 3 δουλειές για να επιβιώσουμε), τα λεφτά που βγάζουμε δεν μας φτάνουν ούτε για τον μισό μήνα. Ποιος ωφελείται? Τα αφεντικά, που αυξάνουν το κέρδος τους από την εργασία μας, που χρησιμοποιούν την υπεραξία προϊόντων και υπηρεσιών που εμείς παράγουμε για να την "επενδύουν" ξανά και ξανά, δημιουργώντας νέες στρατιές εργαζομένων, εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων. Ταυτόχρονα, από τα σχολικά χρόνια μας πειθαρχούν στην λογική της εξειδίκευσης και του ανταγωνισμού, για να εξελιχθούμε σε ειδικευμένους εργάτες, αποξενωμένους ο ένας με την άλλη και αλλοτριωμένους από τα εμπορεύματα και τις υπηρεσίες που οι ίδιοι παράγουμε. Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που λιβανίζουν οι θεσμοί της ιδεολογικής πειθάρχησης της κοινωνικής βάσης (σχολείο, ΜΜΕ, κόμματα κλπ). Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας: πουλάμε τα σώματά μας, την φυσική και διανοητική μας δύναμη για να πλουτίζουν τα αφεντικά και να αναπαράγεται το καπιταλιστικό σύστημα.
Την ίδια στιγμή προσπαθούν να μας πείσουν με το ψέμμα της ταξικής ανέλιξης, της υποτιθέμενης δυνατότητας μας να αναρριχηθούμε κοινωνικά, πατώντας επί πτωμάτων και αναπαράγωντας τις σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Διακυρήσσουν ότι οι αγώνες δεν "συμφέρουν" πλέον, ότι αν δουλέψουμε σκληρά ίσως κάποια στιγμή να γίνουμε κ εμείς μικρά αφεντικά, κάποιου μικρού μαγαζιού. Έτσι διατηρούν τις εργαζόμενες μάζες στη μισθωτή σκλαβιά, αυξάνουν την παραγωγή και φυσικά τα κέρδη από την δική μας εργασία. Το κράτος και οι μηχανισμοί του λειτουργούν αναπαράγωντας και διαιωνίζοντας αυτήν την πραγματικότητα: μπάτσοι και δικαστές καταστέλλουν τα κοινωνικά-ταξικά και ριζοσπαστικά κινήματα, διώκουν, φυλακίζουν αγωνιστές και επαναστάτες ενώ ΜΜΕ, εκπαιδευτικό σύστημα, κόμματα, εκκλησία, "επίσημοι" συνδικαλιστές, διασφαλίζουν την υποταγή της βάσης στις κυρίαρχες ιδεολογίες της αστικής τάξης-την εξουσία, την πλάνη της κοινωνικής κινητικότητας, τον ατομισμό, την πατριαρχία, τον ρατσισμό, την ομοφοβία, την κατανάλωση, την λατρεία των εμπορευμάτων.
Όλα αυτά δεν αποτελούν αόριστες θεωρίες, αλλά σάρκα από τη σάρκα της αντικειμενικής πραγματικότητας που βιώνουμε εδώ και χρόνια, όχι ως άτομα, αλλά ως το σύνολο της εργατικής τάξης. Συνάδελφοι και συναδέλφισσές μας πεθαίνουν κάθε βδομάδα εξαιτίας της εντατικής υπερεργασίας, των κερδών που καρπώνονται τα αφεντικά από τις άθλιες συνθήκες εργασίας, θάνατοι που βαφτίζονται "εργατικά ατυχήματα". Άνθρωποι της τάξης μας, γίνονται μια στατιστική σε κάποιο συρτάρι, κάποιου κρατικού γραφείου. Εκτοπιζόμαστε από τις περιοχές που ζούμε, τα νοίκια αυξάνονται, για να κερδίζουν τα αφεντικά των μεσιτικών εταιρειών ακινήτων και οι πλούσιοι "επενδυτές".
Η συνθήκη αυτή δεν μπορεί να αφήνει αμέτοχο κανέναν εργαζόμενο, αδιάφορη καμία αναρχική. Τα κέρδη που αναπαράγονται μέσα από την εξαθλίωση της ζωής μας και τις εργατικές δολοφονίες, μέσα από τους νεκρούς στα τρένα και στις θάλασσες συμβάλλουν στην διαιώνιση συνολικά του εποικοδομήματος της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Μέσα από την συμμετοχή στα σωματεία μας, την οργάνωση σε συλλογικότητες και ομάδες, την δέσμευση μας στον αγώνα ενάντια στην εξουσία, το μονοπάτι που άνοιξαν οι αναρχικοί μάρτυρες του Σικάγο, που έστρωσαν οι νεκροί της πρωτομαγιάς του 1936 στην Θεσσαλονίκη, που το περπάτησαν τόσες και τόσοι αγωνιστές και αγωνίστριες, γίνεται δρόμος και λεωφόρος για εκατομμύρια καταπιεσμένες/ους.
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ-ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ-
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΑ ΜΠΛΟΚ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 1 ΜΑΙΟΥ 2025, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 11πμ
Αναρχική πρωτοβουλία αντίστασης και δράσης "F. Ascaso"
επικοινωνία: f.ascaso@espiv.net
Εικόνες:
