kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάτω τα χέρια από τον Νίκο Ρωμανό!

από ΚΕΔ-AVANTGARDE

Μπροστά σε αυτή την επίθεση, εμείς δεν ζητάμε απλώς «δικαιοσύνη». Δεν ζητάμε από τους κανίβαλους να φανούν λογικοί και δίκαιοι. Δεν συζητάμε με τους ανθρώπους που έχουν βάλει τους συντρόφους στη φυλακή. Όπως και στα Τέμπη, έτσι και τώρα, έχουμε να κάνουμε με τη δικαιοσύνη που διοριζόμενη από τη ΝΔ, κάνει πως δε βλέπει τη συγκάλυψη στοιχείων από τη μια , ενώ προτείνει παράταση της προφυλάκισης από την άλλη, δρώντας με μια απροκάλυπτα ταξική αλαζονεία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μας ενδιαφέρει η δικαστική απόφαση. Εννοείται πως μας ενδιαφέρει και οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα ώστε να πιέσουμε τόσο όσο να πέσει η σκευωρία. Γνωρίζουμε, όμως, ταυτόχρονα τα όρια μίας αποκλειστικά δικαστικής αντιμετώπισης της φυλάκισης του Ρωμανού. Μόνο στα πλαίσια ενός μαχητικού κινήματος θα πιεστεί και η κυβέρνηση να τραβήξει πίσω τα σκυλιά της από τους συντρόφους. Τη στιγμή που η αστική τάξη χτυπά ολομέτωπα ένα ολόκληρο κίνημα προκειμένου να κάτσει στ' αυγά του, ή να πάει σπίτι του, η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο με πολιτικούς όρους, με κινηματική αντιπαράθεση με το κράτος έκτακτης ανάγκης, τόσο στο δρόμο όσο και κεντρικά πολιτικά. Το ζήτημα αυτό οφείλει να γίνει υπόθεση του οργανωμένου κινήματος σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας με πανελλαδικό συντονισμό, κοινές ημερομηνίες κεντρικών διαδηλώσεων και κεντρικής πολιτικής καμπάνιας.

Στις 16/4 η εισαγγελία πρότεινε την παράταση της προφυλάκισης του Νίκου Ρωμανού για άλλους 6 μήνες, ενώ υποστήριξε ότι «συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για συνέχιση της κράτησης», όχι μόνο για τον Νίκο Ρωμανό αλλά και για όλους τους κρατούμενους και κρατούμενες της υπόθεσης των Αμπελοκήπων.

Αυτό δεν θα 'πρεπε να μας προκαλεί καμία έκπληξη καθώς πρόκειται για την λογική συνέχεια της τρομοϋστερίας και του κυνηγιού μαγισσών που εξαπολύθηκε τον περασμένο Νοέμβρη, με αφορμή της υπόθεση των Αμπελοκήπων. Το κράτος συνειδητά επιλέγει να συνεχίσει την σκευωρία χτυπώντας όχι μόνο τον Νίκο Ρωμανό, αλλά και ολόκληρο το κίνημα που τον στηρίζει και βαδίζει δίπλα του. Στην πραγματικότητα μάλιστα, αυτός είναι και ο στόχος. Με την φυλάκιση του Ρωμανού με ένα τόσο γελοίο κατηγορητήριο η αστική τάξη στέλνει ένα μήνυμα που λέει ότι κανένας δεν είναι ασφαλής. Οι κανονικοί νόμοι δεν θα ισχύουν για εσάς. Το σύνταγμα δεν θα σας καλύπτει. Όσο σας βλέπουμε σαν ένα εσωτερικό εχθρό, τότε θα πέφτει πάνω σας όλο το δικαστικό οπλοστάσιο.

Σε τι πλαίσιο συμβαίνει όλο αυτό

Προφανώς ένα κράτος έκτακτης ανάγκης δεν έρχεται εξ' ουρανού ούτε είναι απόφαση μίας πολιτικής ηγεσίας η οποία κάποια μέρα ξύπνησε στραβά και αποφάσισε να καταστείλει μέχρι και τις σκέψεις συντρόφων και μη. Το κράτος ετοιμάζεται για τις μεγάλες εξελίξεις, απρόοπτες και μη. Ως κίνημα έχουμε ζήσει μπόλικα τέτοια γεγονότα λόγω συγκυριών τόσο εσωτερικών (π.χ. παρανομοποίηση τμημάτων της αριστεράς, αγανακτισμένοι), όσο και εξωτερικών (11η Σεπτέμβρη, lockdown, ρωσοουκρανικό), τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως αφορμές για περισσότερο αστικό συγκεντρωτισμό, είτε αυτός λέγεται τρομονόμος, είτε νέος ποινικός κώδικας, είτε απαγόρευση των διαδηλώσεων, είτε νόμος περί δημοσίευσης ψευδών ειδήσεων, όπου ουσιαστικά απαγορεύεται όποιο αφήγημα βαφτίζη η αστική τάξη ως «fake news».

Αυτός ο συγκεντρωτισμός βέβαια, δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσο το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την πάταξη του εσωτερικού εχθρού. Ο νέος ποινικός κώδικας, για παράδειγμα, είχε ως στόχο να χώνει κόσμο στην φυλακή πιο εύκολα και πιο γρήγορα, ενώ συνάμα αυξάνει τα δικαστικά έξοδα για κάθε επιπλέον δίκη του κατηγορουμένου. Από τη μία πλευρά, δηλαδή, το Κράτος λέει ότι θα μας μετατρέψει σε αιχμαλώτους με μεγαλύτερη άνεση από παλαιότερα και από την άλλη, θα εξουθενώσει οικονομικά το κίνημα, για το οποίο είναι δεδομένο ότι θα έχει και συλλήψεις, πόσο μάλλον σε μία τέτοια χρονική συγκυρία. Αν δεν είχε μάλλον θα 'πρεπε να ανησυχούμε ιδιαιτέρως.

Ποιά είναι λοιπόν η ουσία: το κράτος έκτακτης ανάγκης είναι η εφαρμοσμένη προσπάθεια ανταπόκρισης της Ελλάδας στη γενικευμένη πολεμική προετοιμασία της Αυτοκρατορίας και ειδικότερα του ευρωπαϊκού κομματιού της, το οποίο είναι πιο πίσω εξοπλιστικά (σε σχέση με ΗΠΑ/Ισραήλ), αλλά όχι μόνο. Παραμένει «πίσω» πολιτικά λόγω πιο δημοκρατικών συνταγμάτων και πιο ανίσχυρης εκτελεστικής εξουσίας, αποτέλεσμα των μεγάλων πολιτικών αγώνων του κινήματος κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Παραμένει «πίσω» οικονομικά, καθώς έχει ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος το οποίο αποτρέπει τα υπέρογκα εξοπλιστικά έξοδα επιπέδου ΗΠΑ. Παραμένει πίσω κοινωνικά, καθώς οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι πιο πολιτικοποιημένες (ακόμα και τώρα) ενώ η ύπαρξη αριστερών οργανώσεων και κομμάτων - όσο ρεφορμιστικά κι αν είναι - δίνουν έναυσμα για μια πιο ριζοσπαστική πολιτική και έκφραση. Για να είναι όμως έτοιμη για πόλεμο η Αυτοκρατορία πρέπει όλα αυτά να τελειώσουν. Απότομα να τελειώσουν δεν γίνεται καθώς οι κοινωνικές αναταραχές που μπορούν να προκληθούν ίσως γίνουν μη διαχειρίσιμες. Οπότε πλέον τα σχέδια των αστικών τάξεων γίνονται μακροπρόθεσμα, με σταδιακές μεταρρυθμίσεις οι οποίες και συνοδεύονται από αόρατους εχθρούς, τρομοϋστερίες και φυσικά κράτη έκτακτης ανάγκης.

Στο εδώ και στο τώρα

«Πώς όλα αυτά όμως συνδέονται με την υπόθεση του Νίκου Ρωμανού;» θα ρωτούσε κανείς. Πράγματι, από μία πρώτη όψη ίσως μοιάζουν λίγο ασύνδετα. Σαφώς, αν αντιμετωπίζουμε την υπόθεση του Νίκου Ρωμανού ως απλά άλλη μία περίπτωση αλληλεγγύης σε κρατούμενους συντρόφους και αγωνιστές, τότε ναι ίσως είναι ασύνδετα. Η υπόθεση όμως κάθε άλλο παρά αυτό είναι. Πρόκειται για μία ολομέτωπη επίθεση του Κράτους στο κίνημα, επιλέγοντας βέβαια ως στόχο τον Νίκο Ρωμανό. Στην θέση του θα μπορούσε να 'ταν κάποιος άλλος σύντροφος ή συντρόφισσα που από την μία μέρα στην άλλη βρέθηκε με 6μηνη προφυλάκιση και κακουργηματικές κατηγορίες πάνω από το κεφάλι του ή της. Αν αυτό κάποιος το θεωρεί «ακραίο» δεν έχει παρά να θυμηθεί πόσο πιο «ακραία» πράγματα είχε κάνει το Κράτος στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Πόσοι χιλιάδες «φιλήσυχοι και νομοταγείς πολίτες» σε διάστημα 15 ετών έγιναν «παράνομοι» και «εγκληματίες», είτε λόγω χρεών, είτε λόγω ποινικοποίησης διεκδικήσεων, είτε λόγω πλειστηριασμών κλπ. Αν το καλοσκεφτούμε, η φυλακή δεν είναι και τόσο μακριά για κανέναν, πόσο μάλλον για κάποιο πολιτικά ενεργό υποκείμενο.

Μπροστά σε αυτή την επίθεση, εμείς δεν ζητάμε απλώς «δικαιοσύνη». Δεν ζητάμε από τους κανίβαλους να φανούν λογικοί και δίκαιοι. Δεν συζητάμε με τους ανθρώπους που έχουν βάλει τους συντρόφους στη φυλακή. Όπως και στα Τέμπη, έτσι και τώρα, έχουμε να κάνουμε με τη δικαιοσύνη που διοριζόμενη από τη ΝΔ, κάνει πως δε βλέπει τη συγκάλυψη στοιχείων από τη μια , ενώ προτείνει παράταση της προφυλάκισης από την άλλη, δρώντας με μια απροκάλυπτα ταξική αλαζονεία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μας ενδιαφέρει η δικαστική απόφαση. Εννοείται πως μας ενδιαφέρει και οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα ώστε να πιέσουμε τόσο όσο να πέσει η σκευωρία. Γνωρίζουμε, όμως, ταυτόχρονα τα όρια μίας αποκλειστικά δικαστικής αντιμετώπισης της φυλάκισης του Ρωμανού. Μόνο στα πλαίσια ενός μαχητικού κινήματος θα πιεστεί και η κυβέρνηση να τραβήξει πίσω τα σκυλιά της από τους συντρόφους. Τη στιγμή που η αστική τάξη χτυπά ολομέτωπα ένα ολόκληρο κίνημα προκειμένου να κάτσει στ' αυγά του, ή να πάει σπίτι του, η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο με πολιτικούς όρους, με κινηματική αντιπαράθεση με το κράτος έκτακτης ανάγκης, τόσο στο δρόμο όσο και κεντρικά πολιτικά. Το ζήτημα αυτό οφείλει να γίνει υπόθεση του οργανωμένου κινήματος σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας με πανελλαδικό συντονισμό, κοινές ημερομηνίες κεντρικών διαδηλώσεων και κεντρικής πολιτικής καμπάνιας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ!

Ενάντια στο κράτος έκτακτης ανάγκης

Όλοι/ες στην συναυλία αλληλεγγύης για τους κρατούμενους και κρατούμενες της υπόθεσης των Αμπελοκήπων.

Παρασκευή 2 Μαΐου, 19.00 στο Πάρκο Γουδή.

t.me/kokkiniorxistra

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1635268/