Πέμπτη 1 Μαίου 2025 στις 10.30 πμ
Απεργιακή συγκέντρωση
Όλοι κι όλες στους δρόμους για την εργατική Πρωτομαγιά
Πέμπτη 1 Μάη στις 10:30 Δημαρχείο Αλεξανδρούπολης
Την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο κατα την εξέγερση του Χέιμαρκετ, εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες διαδήλωσαν ενάντια στα εξαντλητικά ωράρια και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, κατωχυρώνοντας τελικά το οχτάωρο. 139 χρόνια μετά, η ιστορική αυτή κατάκτηση, υπενθυμίζει πως τίποτα δε χαρίστηκε στους εργαζόμενους απο την εκάστοτε εξουσία, χωρίς αγώνα.
Στις 28 Φεβρουαρίου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν σε περισσότερες από 200 πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού με αφορμή τη συμπλήρωση 2 χρόνων του κρατικού - καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους. Τί κι αν επιμελώς η κυβέρνηση και τα φιλικά προς αυτή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τους λόγους των πρωτοφανών συγκεντρώσεων, ο κόσμος που συμμετείχε δεν απαίτησε μονάχα ούτε δικαιοσύνη, ούτε ασφαλείς μεταφορές. Η πλειοψηφία της κοινωνίας ζει σε μια απελπιστική κατάσταση φοβούμενη του τί θα της ξημερώσει την επόμενη μέρα. Επισφαλείς συνθήκες εργασίας, μισθοί πείνας και ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις και μηδενικές κοινωνικές παροχές δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό για όλους εμάς. Η ολοκληρωτική στροφή του κράτους μέσω της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της Ν.Δ., έχει εξασφαλίσει ένα νομικό και κατασταλτικό οπλοστάσιο έτοιμο να επιτεθεί και φυλακίσει όποιον αντιστέκεται.
Όλα αυτά αποτελούν ένα στιγμιότυπο των όσων προμηνύονται ζώντας ήδη στην τροχιά ενός 3ου Παγκοσμίου Πολέμου, με το φάντασμα του φασισμού να έχει κάνει αισθητή τη παρουσία του σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό φάσμα.
Εργατικά ατυχήματα και σφαίρες στο ψαχνό τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ.
Σε ακόμα μία απεργιακή κινητοποίηση σωματεία, συνδικάτα, φορείς και συλλογικότητες θα πλημμυρήσουν τις πλατείες και τους δρόμους ζητώντας τα αυτονόητα· συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις εργασίας, αυξήσεις μισθών και συντάξεων καθώς και ουσιαστικά μέτρα προστασίας για όλους τους εργαζόμενους. Ζούμε σε μια περίοδο που το ολοένα και αυξανόμενο κύμα ακρίβειας μας τσακίζει καθημερινά. Η πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης και συγκεκριμένα σχεδόν το 25%, ή αλλιώς ο ένας στους τέσσερις γύρω μας, ζει κάτω ή στο όριο της φτώχειας. Οι μισθοί φθάνουν για τρεις εβδομάδες το μήνα φέροντας στο σημείο πολλούς ανθρώπους να στερούνται βασικές τους ανάγκες, όπως της τροφής και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Σε όλα αυτά πρέπει να προσμετράμε τις συνθήκες γαλέρας που ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι στους χώρους εργασίας που μόνο για το 2024 θρηνήσαμε για τουλαχιστόν 146 ανθρώπους που δε γύρισαν ποτέ στο σπίτι τους, αλλά και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας από τα κοράκια των funds.
Η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι άνθρωποι της τάξης μας εντείνεται ακόμα περισσότερο από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Η μέθοδος είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Δημόσιες υπηρεσίες, θεσμοί και δομές μαεστρικά υπολειτουργούν και εντέλει καταστρέφονται ολοκληρωτικά με δολοφονικό αντίκτυπο για την κοινωνία. Το κεφάλαιο έρχεται να παρέμβει ως σωτήρας αναλαμβάνοντας τη διαχείρισή τους με σκοπό τη δήθεν εξυγίανσή τους με μοναδικό γνώμονα το κέρδος και επ' ουδενί για το καλό μας. Ιδιωτικοποιήσεις στην παιδεία, στην υγεία, στο ρεύμα, στις μεταφορές και υφαρπαγή κάθε δημόσιας περιουσίας γίνονται δώρο σε αρεστούς τις εκάστοτε κυβέρνησης. Όλα αυτά που αποτελούσαν κάποτε το λεγόμενο κράτος πρόνοιας πάνω στο οποίο βασίστηκε η σύγχρονη μεταπολίτευση έχουν παρέλθει οριστικά, βάζοντας ταφόπλακα σε μια περίοδο 50 ετών.
Το παγκόσμιο ιστορικό πλαίσιο που ζούμε πρέπει να το αναγνωρίζουμε ως τα χρόνια της προετοιμασίας των κρατών για τον επόμενο μεγάλο πόλεμο. Οι παγκόσμιες ανακατατάξεις και οι αναδυόμενες συμμαχίες που δημιουργούνται έχουν ως στόχο την προετοιμασία των λαών για να γίνουν θυσία για τα κέρδη τους. Αφού τον φτωχοποιήσουν, αφού τον καταστείλουν με κάθε δυνατό μέσο και αφού τον φοβίσουν θα προσπαθήσουν να ορίσουν και τη μοίρα του, οδηγώντας τον σε αιματοκύλισμα. Οι παρουσία χιλιάδων ετερόκλιτων ανθρώπων, κοινωνικά και ταξικά, στις προηγούμενες κινητοποιήσεις έδειξε ότι υπάρχουν ακόμα σημάδια αντίστασης. Η διάχυτη κοινωνική οργή φαίνεται να πηγάζει από όλες αυτές τις πολιτικές που βιώνουμε εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε όλοι κι όλες τις ευθύνες μας και να ξεκινήσουμε μια προσπάθεια για να ανατρέψουμε αυτή τη συνθήκη. Με αδιαμεσολάβητη συμμετοχή σε κάθε κοινωνικό και ταξικό αγώνα να δημιουργήσουμε ρωγμές στο σύγχρονο, βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Ζώντας σε μια περίοδο που το τέρας του καπιταλισμού δείχνει να γλύφει τις πληγές του, ας είμαστε όλοι εμείς οι καταπιεσμένοι που θα το τελειώσουμε.
