kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία υπεράσπισης του στεκιού φυσικού και του ασύλου

Την Τρίτη μετά το Πάσχα εκκενώθηκε το στέκι Φυσικού ΑΠΘ από αστυνομικές δυνάμεις σε συνεργασία με τις Πρυτανικές αρχές, με πρόσχημα την δημιουργία χώρου φιλοξενίας ατόμων με αναπηρία. Τις επόμενες ημέρες, ακολούθησαν δράσεις προπαγάνδισης και υπεράσπισης του χώρου μέσα και έξω από τις σχολές, μέχρι την ανακατάληψη του χώρου στις 30/4. Την ίδια μέρα και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη συνέλευση υπεράσπισης του κατειλημμένου χώρου, αστυνομικές δυνάμεις κινητοποιήθηκαν και άρχισαν να περικυκλώνουν την ΣΘΕ. Ακολούθησε συγκέντρωση υπεράσπισης του ασύλου και αφού διαπιστώθηκε οτί τα μαθήματα διακόπηκαν με εντολή της ΕΛΑΣ, ξεκίνησαν συγκρούσεις στην πλατεία Χημείου, οι οποίες διήρκησαν ώρα. Μετά το τέλος των συγκρούσεων, η αστυνομική παρουσία παρέμεινε στο campus ενώ παράλληλα συνεργείο του ΑΠΘ γκρέμιζε την πρόσοψη του στεκιού, καταρρίπτοντας το αφήγημα για δημιουργία χώρου φιλοξενίας ΑΜΕΑ και συνοδών. Όπως στην περίπτωση του Βιολογικού το 21', η εκκένωση ενός στεκιού ακολουθείται και από ένα κατασκευασμένο δίπολο αξιοποίησης του χώρου από την πανεπιστημιακή κοινότητα, ενώ στην πραγματικότητα αποσκοπεί μονάχα στην αποστείρωση των πανεπιστημίων από χώρους ελεύθερης έκφρασης. Τα στέκια εντός των σχολών, αποτελούν χώρο συνάντησης ατόμων και ιδεών σε μια πανεπιστημιακή καθημερινότητα, εντατικοποίησης, ατομικισμού και ανταγωνισμού ανάμεσα στα φοιτητικά υποκείμενα. Έναν χώρο οπού το κάθε άτομο μπορεί να υπάρχει με τους δικούς του όρους, με όρους συλλογικοποίησης και αλληλεγγύης οι οποίοι σπάνε την ασφυκτική καθημερινότητα.

ΑΠΘ ΓΑΔΘ ΙΔΙΟ ΜΑΓΑΖΙ

Από το πόσο εύκολα τα μαθήματα αναστέλλονται και οι σχολές εκκενώνονται, μέχρι τους ασφαλίτες της ΕΛΑΣ που έχουν μετατρέψει το φυλάκειο της πρυτανείας σε δικό τους στέκι , είναι ξεκάθαρη η σύνδεση της πρυτανείας με την ΕΛΑΣ. Πρυτάνεις και κοσμήτορες έχουν ανακηρυχθεί σε βασικούς μάρτυρες κατηγορίας σε κάθε δικαστήριο του τελευταίου διαστήματος, παρέχοντας από την πλευρά τους την πολιτική κάλυψη για την καταστολή εντός των πανεπιστημίων. Από τον Χατζηγεωργίουτου ΕΜΠ, τον Παπαϊωάννου του ΑΠΘ, τον Φείδα και την Χαραλάμπους η εικόνα του νέου δημόσιου πανεπιστημίου είναι ξεκάθαρη. Το πανεπιστήμιο τώρα πια λειτουργεί ως μια πυραμίδα ανέλιξης οπού χτίζονται πολιτικές καριέρες και περιουσίες στις πλάτες των φοιτητών. Πιο συγκεκριμένα, ο Φείδας, πριν από λίγες μέρες αποκαλύφθηκε ότι πέρα από «προθάλαμο » για την μεταφορά του σε κάποιο πολιτικό γραφείο της ΝΔ, εκμεταλλεύεται την θέση του για να πλουτίσει αυτός και η οικογένεια του. Καταχράζεται εδώ και χρόνια κρατικά κονδύλια, διορίζοντας συγγενικά πρόσωπα σε ερευνητικά προγράμματα τα οποία δεν έχουν καμία συνάφεια με το αντικείμενο τους. Την ίδια στιγμή που το κράτος και οι πρυτάνεις κάνουν λόγο για κακοποιά στοιχεία και ανομία, τα ίδια τα πανεπιστήμια μέσα από πορίσματα καθηγητών και έρευνες σχετικές με το θέμα, ξεπλένουν την κρατική δολοφονία των Τεμπών. Δύο μόλις μήνες μετά τις μεγαλειώδες πορείες για τα Τέμπη το κράτος(μαζί με όλους τους αρμόδιους Φορείς ) όχι απλά συνεχίζει να συγκαλύπτει το κρατικό εγκλημα των Τεμπών, αλλά εκμεταλλευόμενο την μείωση των κοινωνικών αντιστάσεων, εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση προς όλες τις φωνές αντίστασης. Έτσι και στα πανεπιστήμια με αφορμή την σύνοδο των Πρυτάνεων, επαναφέρεται σε δημόσιο διάλογο το ζήτημα του face control, της χρήσης καμερών μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά και πειθαρχικές δίωξεις με αναστολή φοιτητικής ιδιότητας για οποιαδήποτε πολιτική παρέμβαση εντός των πανεπιστημίων.

ΤΟ ΑΠΘ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση τα τελευταία χρόνια, αποτελεί μέρος της ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, η οποία συμβάλλει στην γενικότερη υποτίμιση των ζωών μας. Από την κατάργηση του ασύλου, μέχρι και την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων έχουν ψηφιστεί μία σειρά από αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια, πτυχές των οποίων επιχειρείται να εφαρμοστούν στο σήμερα. Τα πανεπιστήμια πάντα αποτελούσαν έναν χώρο ταξικών και κοινωνικών συγκρούσεων μεγαλύτερης ή μικρότερης κλίμακας ανάλογα την περίοδο και αυτή η συνθήκη είναι κάτι το οποία έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με την εν εξέλιξη καπιταλιστική αναδιάρθρωση που γίνεται. Νομοσχέδια όπως ο κχ 4777 και ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, καθιστούν τα πανεπιστήμια μη προσβάσιμα για το καθένα εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς. Χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες, μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής αποκλείονται ήδη από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όσοι και όσες καταφέρνουν να εισαχθούν σε σχολές, έρχονται αντιμέτωπες με την εντατικοποίηση και τον φόβο της διαγραφής να αιωρείται καθ'όλη την διάρκεια των σπουδών τους. Ενω ταυτόχρονα μέσω των διαγραφών, έρχεται και πλήρης αλλαγή του χαρακτήρα των σχολών κάθως το ν+2 φέρνει και αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, το οποίο πλέον διαμορφώνεται ανάλογα με την έρευνα και και την συνεργασία με εταιρείες που κάνει το κάθε τμήμα. Έρευνες που πολλές φορές αξιοποιούνται από μπάτσους και στρατό, καθιστώντας τα πανεπιστήμια συνένοχους σε εγκλήματα που γίνονται όπως η γενοκτόνια στην Παλαιστινη, και οι δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα από το ελληνικό κράτος. Μέσα στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών, έρχονται και τα πειθαρχικά να λειτουργήσουν ως μέσο προληπτικής καταστολής, πειθαρχώντας τα υποκείμενα σε κάθε πτυχή της φοιτητικής τους ζωής. Το πανεπιστήμιο λειτουργεί ως μια δεξαμενή παραγωγής φθηνού και πειθήνιου εργατικού δυναμικού, πλήρως καταρτισμένου που να εναρμονίζεται με τις επιταγές του κεφαλαίου.

ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΠΙΣΩ

Το άσυλο αποτελεί ένα κεκτημένο το οποίο έχει κερδηθεί με αίμα και παραμένει επίδικο του κοινωνικού ανταγωνισμού. Το ΑΠΘ τοποθετημένο στην καρδιά της Θεσσαλονίκης βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο τόσο των πολιτικών όσο και των κοινωνικών εξελίξεων. Σε μια εποχή σφοδρών επιθέσεων στο δημόσιο χώρο από τα πάρκα και τις πλατείες μέχρι τις καταλήψεις, τα campus τα οποία βρίσκονται στο κέντρο του αστικού ιστού αποτελούν αγκάθι στα σχέδια του κράτους για αποστείρωση και εξευγενισμό της πόλης. Από τις συνελεύσεις, τις συζητήσεις και τις συναυλίες χωρίς είσοδο που πάνε κόντρα στην κατανάλωση που επιτάσσει η εποχή μέχρι και τις συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει μέσα από τα πανεπιστήμια, ο αγώνας για διατήρηση του ασύλου ως χώρος οικείος για εμάς και όχι για τις εταιρίες και τους μπάτσους είναι πιο αναγκαίος από ποτέ.Το στέκι φυσικού,στα 18 χρόνια ζωής τους συμμετείχε σε αυτόν τον αγώνα δυναμικά, από τις καθημερινές μάχες ενάντια στα κλειδώματα, τις αφαιρέσεις ρολών και τις συγκεντρώσεις υπεράσπισης του ασύλου σε κάθε αστυνομική εισβολή. Όσο το άσυλο, βρίσκεται ακόμη υπό διακύβευμα και διεκδικείται καθημερινά, από την πολιτική δράση μέσα στις σχολές την σύγκρουση τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη με κάθε μορφή εξουσίας, τοσο η ύπαρξη του στεκιού φυσικού θα παραμένει για εμάς αδιαπραγμάτευτη διεκδίκηση . Οι καταλήψεις αποτελούν κέντρα αγώνα, σημεία ανάσας σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο ζωής που μας επιβάλλεται, σημεία συνάντησης, ζύμωσης και αντίστασης στη "κανονικότητά" τους και διαρρηγνύουν με τον πιο απτό τρόπο ό,τι μας καταπιέζει καθώς σε αυτές καλούμαστε να δημιουργήσουμε, να πράξουμε και να υπάρξουμε με τους δικούς μας όρους, πέραν των λογικών που ορίζονται από κράτος, αφεντικά και τη κοινωνία. Οι καταλήψεις λοιπόν, είναι οι άνθρωποί τους, οι συζητήσεις τους, οι συνελεύσεις, οι δράσεις, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη τους, οι καταλήψεις είναι όλα εμείς.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ 34ΧΡΟΝΟ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΤΟΥ ΕΜΠ, ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΡΑΣΠΡΑΒΑ ΚΑΙ ΕΞΩΣΤΡΕΦΗ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ EΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΑΠΘ ΣΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης Του Στεκιού Φυσικού