kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική και πορεία | λευτεριά στην Παλαιστίνη

gr.

(for english scroll down)

Mοιάζει απολύτως ματαιοτικό το να γράφουμε κείμενα μήνα με το μήνα για τις ίδιες διαδηλώσεις, τις ίδιες συγκεντρώσεις, τα ίδια fundraisers. 17, 18, 19, 20 μήνες γενοκτονίας που παρακολουθεί ολόκληρος ο κόσμος σε απευθείας μετάδοση - το πιο επαρκώς καταγεγραμμένο ολοκαύτωμα στην ιστορία. Μια καταστροφή όχι μόνο ζωών αλλά και ενός λαού και ενός πολιτισμού.

Πλέον μιλάνε οι αριθμοί. Είναι μια συγκλονιστική υπενθύμιση της δυνατότητας που έχουμε ως είδος να καταστρέφουμε, να δολοφονούμε και να συνθλίβουμε. Δεν είναι μόνο οι πύραυλοι που σκοτώνουν- είναι και η πείνα. Ο έλεγχος των πόρων είναι ένα όπλο, τόσο καλά υπολογισμένο και ακριβές όσο και πύραυλοι που εκτοξεύει ο IOF σε καθημερινή βάση. Από το κλείσιμο των συνόρων πριν από 80 ημέρες πάνω από 46.000 φορτηγά που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια περιμένουν να εισέλθουν στην πολιορκημένη λωρίδα. Σύμφωνα με το Κυβερνητικό Γραφείο Τύπου της Γάζας υπήρξαν πάνω από 300 θάνατοι τον τελευταίο μήνα λόγω υποσιτισμού, καθώς και πάνω από 300 αποβολές. Τα φάρμακα είναι σε έλλειψη και τα λίγα φορτηγά που επιτρέπεται να εισέλθουν στη Γάζα παρακολουθούνται στενά από μη επανδρωμένα αεροσκάφη του στρατού κατοχής και συχνά αναγκάζονται να ακολουθήσουν επικίνδυνες διαδρομές. Συνολικά, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, ο αριθμός των θανάτων από τις 7 Οκτωβρίου έχει ξεπεράσει τις 55.000. Οι τραυματίες ξεπερνούν τους 130.000. Αυτές είναι συντηρητικές εκτιμήσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη όσα άτομα χάθηκαν κάτω από τα ερείπια.

Η λιμοκτονία και η πύρηνη κόλαση που βιώνει η Γάζα επιδεινώνεται από τις επιθέσεις του IOF στη Δυτική Όχθη. Η ασφυκτική πίεση στο Tulkarem και στο Nour Shams έχει διαρκέσει πάνω από 120 ημέρες. Οι κάτοικοι υπόκεινται σε συλλήψεις, βασανιστήρια, ανακρίσεις και επιθέσεις από εποίκους. Στο Tulkarem και στο Nour Shams περισσότερες από 25.000 οικογένειες έχουν εκτοπιστεί βίαια.

Αλλά γνωρίζουμε τους αριθμούς. Και ξέρουμε καλά πόσο λίγο μετρούν για τον κόσμο οι ζωές των Παλαιστινίων. Φυσικά, όταν δύο Σιωνιστές σκοτώθηκαν στην Ουάσινγκτον πριν από λίγες ημέρες, ο κόσμος γνώριζε αμέσως τα ονόματά τους, την προϊστορία τους, πού πήγαν διακοπές πριν συνεχίσουν τις γενοκτονικές τους δραστηριότητες. Είναι λοιπόν ματαιοτικό, όταν οι αριθμοί αντικαθιστούν τα ονόματα και όταν η ζωή ενός Σιωνιστή αντιμετωπίζεται ως εκθετικά πιοσημαντική από οποιονδήποτε Παλαιστίνιο/α, που έχει σφαγιαστεί από την πολεμική μηχανή της Δύσης..

To να καταπολεμήσουμε κάθε αίσθηση ματαιότητας που μπορεί να προκύψει από αυτή την καταστροφή είναι ζωτικής σημασίας. Αντί να κολλήσουμε στην ίδια λούπα των συγκεκντρώσεων και των εκδηλώσεων οικονομικής ενίσχυσης, να διαφοροποιήσουμε τις τακτικές μας και να συνεχίσουμε να κλιμακώνουμε κάνοντας έναν απολογισμό - το καθένα μας ξεχωριστά - για το τι μπορούμε να δώσουμε, τι μπορούμε να ρισκάρουμε και πώς μπορούμε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε την ισραηλινή μηχανή θανάτου εδώ, στην Ελλάδα. Μπορούμε να εμπνευστούμε από τα συντρόφια μας στην Κρήτη, τα οποία "υποδέχτηκαν" τους Ισραηλινούς εποίκους, από την Palestine Action στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, όπου συστηματικά στοχοποιούν εργοστάσια, τράπεζες και επιχειρήσεις που συνδέονται με τη γενοκτονία, και από τους φοιτητές διαδηλωτές που συνεχίζουν να χτίζουν τα οδοφράγματά τους και να κλιμακώνουν στο όνομα της Παλαιστίνης. Το πιο σημαντικό, από το οποίο μπορούμε και πρέπει να εμπνευστούμε είναι η ίδια η παλαιστινιακή αντίσταση, η οποία συνεχίζει να αντιμετωπίζει τον IOF, να τον παρασύρει σε παγίδες, καθώς εκτοξεύει ρουκέτες στα κατεχόμενα εδάφη.

Οι δυνατότητες είναι πολλές, απλά χρειαζόμαστε λίγη φαντασία και θάρρος.

Μαζευόμαστε στις 30 Μαΐου στην Πλ. Βικτωρίας στις 18:30.

Free Free Palestine!

Fire to the streets!

From the River to the Sea!

Συνέλευση αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση.

eng.

It can feel completely futile, writing texts month after month for the same demonstrations, the same gatherings, the same fundraisers. 17, 18, 19, 20 months of genocide viewed in real time by the whole world; the most well-documented holocaust in history. A destruction not only of lives but of a people and culture.

By this point, we know the numbers. They are a staggering reminder of the potential we have as a species to destroy, murder, and maim. It is not only the missiles that are killing; it is starvation. The weaponisation of resources is as calculated and precise as the missiles that the IOF fire on a daily basis. Since the closing of the border over 80 days ago over 46,000 truckloads of aid sit waiting to enter the besieged strip. According to the Government Media Office of Gaza there have been over 300 deaths in the last month due to malnutrition, as well as over 300 miscarriages. Medicine is in short supply, and the few trucks that are permitted to enter Gaza are closely monitored by the Occupation's drones and often forced onto dangerous routes. In total, according to the Ministry of Health in Gaza, the number of deaths since October 7th has exceeded 55,000. The wounded is over 130,000. These are conservative estimates that fail to take into account those lost under the rubble.

The engineered starvation and hellfire experienced by Gaza is compounded by the IOF's onslaughts in the West Bank. The suffocation of Tulkarem and Nour Shams has lasted over 120 days. Residents are subjected to arrest, torture, interrogation, and attacks by settlers. Between Tulkarem and Nour Shams more than 25,000 families have been forcibly displaced. Lifelines into the city have been cut.

But we know the numbers. And we know well how little the world values Palestinian lives. Of course, when two Zionists were killed in Washington DC a few days ago, the world immediately knew their names, their backstories, where they went on vacation before resuming their genocidal activities. So it does feel futile when numbers replace names, and when a Zionist's life is treated as exponentially more sacred than any Palestinian who has been slaughtered by the West's war machine.

It is integral therefore that we combat any sense of futility that may emerge from this catastrophe; that instead of getting stuck in the same routine of static demonstrations and fundraiser parties, we diversify our tactics and continue to escalate by taking stock - each of us individually - of what we can give, what we can risk, and how we can collectively confront the Israeli death machine here, in Greece. We can take inspiration from our comrades in Crete, who have confronted Israeli settlers; from Palestine Action in the UK and Ireland, which has systematically targeted factories, banks, and businesses linked to the genocide; and from the student protesters who continue to rebuild their barricades and escalate in the name of Palestine. Most importantly, we can and must take inspiration from the resistance itself, which continues confronting the IOF and luring them into traps, as well as firing rockets into the occupied territories.

The possibilities are abundant, we just require a little imagination and courage.

Join us on May 30th in Plateia Victorias at 18:30

Free Free Palestine!

Fire to the streets!

From the River to the Sea!

Assembly in Solidarity with the Palestinian Resistance

πηγή : email που λάβαμε στις 24 Μαΐου 10h