kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ανοιχτή συνέλευση για τα 2 χρόνια από το κρατικό έγκλημα της Πύλου

Πύλος-Τέμπη-Παλαιστίνη, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη

Δύο χρόνια μετά το μαζικότερο κρατικό-ρατσιστικό έγκλημα στα ελληνικά σύνορα, στα ανοιχτά της Πύλου, το ελληνικό κράτος, σε συνεργασία με ΕΕ-ΝΑΤΟ-Frontex, όχι απλά δεν έχουν σιγάσει, αλλά εντείνουν τον πόλεμο και τη ρατσιστική-αποκιοκρατική* αντιμετώπιση των μεταναστριών στα σύνορα, εντός αυτών αλλά και πέρα από αυτά.

Από τη συνεργασία με το κράτος γενοκτονίας και στρατιωτικής κατοχής του Ισραήλ και τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους ως την εξωτερικοποίηση των ευρωπαϊκών συνόρων και τις συμφωνίες μπλοκαρίσματος των μεταναστών σε κράτη όπως Λιβύη, Τουρκία, Τυνησία, Μαρόκο, από τη δολοφονική δράση του λιμενικού, της συνοριοφυλακής και παραστρατιωτικών ομάδων σε θάλασσα και Έβρο ως τη βάναυση «διοικητική κράτηση» σε απάνθρωπα κέντρα κράτησης, από τις απορρίψεις ασύλου και την πολυετή αναμονή για εξέταση - του βαθιά ρατσιστικού μέτρου του - ασύλου, κι από τα γεμάτα καμπς-φυλακές σε νησιά και ενδοχώρα ως την εργασιακή εκμετάλευση και τον αποκλεισμό σε ύπαιθρο, εργοστάσια δίπλα στα καμπς και πόλεις, η κρατική εξωτερική και μεταναστευτική πολιτική συναντά την καπιταλιστική ανάπτυξη, τις πολλαπλές καταπιέσεις, την πατριαρχία, το ρατσισμό και το φασισμό.

Ειδικά για το κρατικό έγκλημα της Πύλου, τις συνθήκες που οδήγησαν σε αυτό και άλλα δολοφονικά ναυάγια, τη συγκάλυψη που επακολούθησε, την κατάσταση για τους επιζώντες κοκ, το ελληνικό κράτος έχει δείξει πόσο ρατσιστικά και ταξικά αδίστακτο είναι από την πρώτη στιγμή. Κάποιοι από τους 104 επιζώντες εξακολουθούν να μην έχουν λάβει άσυλο 23 μήνες μετά, έχοντας απόρριψη σε πρώτο βαθμό και αναγκαζόμενοι να μένουν σε καμπς όπως της Μαλακάσας με ανασφάλιστη ή και χαμηλά αμειβόμενη εργασία και σχεδόν ανύπαρκτη ιατρική/ψυχολογική υποστήριξη. Ταυτόχρονα, παρότι οι 9 επιζώντες κατηγορούμενοι για διακίνηση αθωώθηκαν πριν ένα χρόνο, η μήνυση των επιζώντων κατά του λιμενικού στο Ναυτοδικείο Πειραιά προχωράει με αργούς ρυθμούς και η κρατική επιδίωξη για συγκάλυψη συνεχίζεται. Οι τελευταίες εξελίξεις μιλούν για ποινικές διώξεις σε 17 στελέχη, όμως πάρα τους οποίους αποδοπιομπαιους τράγους βρεθούν, η βράβευση ανωτάτων στελεχών το τελευταίο διάστημα και η αποπομπή ευθυνών για τον Τ. Κοντιζα που πρόσφατα προήχθη σε αρχηγό του Λιμενικού παρά την εμπλοκή του, δείχνουν την πολιτική στήριξη στο λιμενικό και τη δολοφονική δράση του.

Πέρα από τα παραπάνω, μετά το ναυάγιο - κρατικό έγκλημα της Πύλου, έχουν συμβεί πολλές ακόμα κρατικές δολοφονίες στα ελληνικά σύνορα. Το 2024, 171 άνθρωποι πέθαναν στα νερά του Αιγαίου, προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό έγινε λόγω πιο επικίνδυνων διαδρομών ή επικίνδυνων καιρικών συνθηκών που συχνά επιλέγονται προκειμένου να αποφευχθούν τα pushbacks του λιμενικού, ενώ σε περιπτώσεις όπως στη Ρόδο τον περασμένο Δεκέμβριο ή τη Λέσβο τον Απρίλιο, το λιμενικό έπνιξε κυριολεκτικά δεκάδες άτομα καθώς η βάρκα τους βυθίστηκε κατά τη διάρκεια βίαιου pushback των δολοφόνων του λιμενικού. Επιπλέον, μετά από κάθε ναυάγιο, κάθε διάσωση ή κάθε άφιξη στη στεριά, 2 ή περισσότεροι μετανάστες κατηγορούνται με σαθρά ή τυχαία κριτήρια ως δήθεν διακινητές, οδηγώντας χιλιάδες σε προφυλάκιση ή και πολυετή καταδίκη μετά από δίκες-εξπρές.

Απέναντι σε όλα αυτά όμως, πολλαπλοί αγώνες, άλλοτε ορατοί και άλλοτε αόρατοι στη δημόσια σφαίρα, τόσο των ίδιων των μεταναστριών και των κοινοτήτων τους, όσο και μαζί με το αλληλέγγυο κίνημα, πετυχαίνουν νίκες, μπλοκάρουν στην πράξη κυβερνητικές-θεσμικές ρατσιστικές αποφάσεις, σπάνε τον τσαμπουκά των αφεντικών στους χώρους δουλειάς, κάνουν εφικτή τη μετανάστευση προς ένα καλύτερο αύριο. Από τον αγώνα αλληλεγγύης Σουδανών και άλλων μεταναστριών που διώκονται και φυλακίζονται ως διακινητές ως τη μαζική ανυπακοή σε εργασιακά κάτεργα στα προάστια της Αθήνας, κι από τις απεργίες πείνας για ζωή κι ελευθερία στα κέντρα κράτησης - όπως η πρόσφατη νικηφόρα του Mesut Aydin- ως τις πολυεθνικές απεργίες των ντελιβεράδων, επιδιώκουμε ο αγώνας για δικαίωση της Πύλου να πάρει τέτοια χαρακτηριστικά και να βγει στο προσκήνιο και στο πεδίο του δρόμου την επόμενη περίοδο με κεντρικά χαρακτηριστικά και πολύμορφες δράσεις.

Δικαίωση, χαρτιά, ελευθερία και δικαιώματα για όλους τους επιζώντες της κρατικής δολοφονίας στην Πύλο και όλα τα μεταναστά. Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών!

Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για την οργάνωση δράσεων και κεντρικής πορείας ενόψει των 2 χρόνων από το κρατικό έγκλημα της Πύλου την Τετάρτη 28/05/2025 στις 6.30μμ στην ΑΣΟΕΕ.

Αντιρατσιστικός συντονισμός από τις συνελεύσεις: Solidarity with migrants, Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στα pushbacks και τη συνοριακή βία, Συνέλευση ενάντια στα κέντρα κράτησης

-----[english]-----

Pylos-Tempi-Palestine: no justice - no peace

Two years after the most massive state-racist crime at the Greek borders, off the coast of Pylos, the Greek state, in cooperation with the EU-NATO-Frontex, have intensified the war and the racist apocalyptic treatment of migrants at the borders and beyond.

From the cooperation with the genocidal state of Israel and participation in imperialist wars, to the externalisation of the European borders through dirty deals with states such as Libya, Turkey, Tunisia, Morocco. From the murderous action of the coastguard, border police and paramilitary groups at sea and in the Evros, to the brutal "administrative detention" in inhuman detention centres. From the asylum refusals and the years long wait for consideration of the deeply racist measure of asylum while stuck inside the crowded prison camps, to the labour exploitation in the countryside factories next to the camps. The states foreign and immigration policy meets capitalist development, multiple oppressions, patriarchy, racism and fascism.

Especially about the state crime of Pylos, the circumstances that led to it and others like it, the cover-up that followed, the situation for the survivors, etc., the Greek state has shown how racist and ruthless it is from the very first moment. Some of the 104 survivors are still not granted asylum 23 months later, having been rejected in the first instance and forced to live in camps like Malakasa with uninsured or low-paid work and almost non-existent medical/psychological support. At the same time, although the 9 survivors accused of trafficking were acquitted a year ago, the lawsuit of the survivors against the coast guard in the Piraeus Maritime Court is proceeding slowly and the state's pursuit of a cover-up continues. The latest developments speak of criminal prosecutions of 17 executives, but even if some scapegoats are found, the awarding of top executives in different cases recently, and the dismissal of responsibility for T. Kontizas, who was recently promoted to chief of the Hellenic Coast Guard despite his involvement, show the political support for the coast guard and its murderous action.

Apart from the above, after the Pylos state crime, many more state murders have occurred on the Greek border. In 2024, 171 people died in the waters of the Aegean Sea, trying to reach Europe. In many cases this was due to more dangerous routes or hazardous weather conditions often chosen to avoid pushbacks. In other cases such as Rhodes last December or Lesvos in April, the coast guard literally drowned dozens of people as their boat sank during a violent pushback by the killers. Moreover, after every shipwreck, every rescue or every arrival on land, 2 or more migrants are charged on flimsy or random criteria as alleged traffickers, leading thousands of migrants to pre-trial detention or even multi-year sentences after express trials.

In the face of all this, however, multiple struggles, sometimes visible and sometimes invisible in the public sphere, both by migrants themselves and their communities, and together with the solidarity movement, are achieving victories. These movements are blocking in practice governmental-institutional racist decisions, breaking the bosses' bullying in the workplaces, making their movement towards a better tomorrow possible. We find recent struggles such as (1) the solidarity movement of Sudanese and other migrants who are persecuted and imprisoned as traffickers; (2)the battle of mass disobedience in labour sweatshops in the suburbs of Athens;(3) the hunger strikes for life and freedom in detention centres - such as the recent victorious one of Mesut Aydin; and (4) the multinational strikes of the delivery workers. We seek that the struggle for the vindication of Pylos should take on such characteristics and come to the forefront and on the street in the coming period with central characteristics and multiform ways of struggle.

Justice, papers, freedom and rights for all survivors of state murder in Pylos and all migrants. Common struggles of locals and migrants!

We call for an open assembly to organize actions and a central march in view of the 2 years of the state crime at Pylos on Wednesday 28/05/2025 at 6.30pm at ASOEE university.

Antiracist coordination of Athens from: Solidarity with Migrants, Open Assembly against Pushbacks and Border Violence, Assembly against Detention Centres

πηγή : email που λάβαμε στις 24 Μαΐου 23h