Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025 στις 19.00
Πορεία για την Παλαιστίνη
Αντιπολεμική Πορεία 20/6 Άγιος Παντελεήμονας
ΠΟΡΕΙΑ 20 ΙΟΥΝΗ, ΣΤΙΣ 19:00
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
Εδώ και 19 μήνες, γινόμαστε μάρτυρες της συνεχιζόμενης σφαγής-γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Τον 1,5 χρόνο αυτόν -και ιδιαίτερα τον τελευταίο μήνα- ο ισραηλινός στρατός, με ανελέητους βομβαρδισμούς και χερσαίες επιχειρήσεις, έχει καταστρέψει τη λωρίδα της Γάζας στο σύνολό της, αφήνοντας πίσω του πάνω από 55.000 νεκρούς (20.000 παιδιά ανάμεσά τους). Αποκορύφωμα αυτής της σφαγής είναι η παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, οδηγώντας χιλιάδες παλαιστίνιους/ες σε κατάσταση λιμού.
Φυσικά, δεν πρόκειται για κάτι που ξεκίνησε τώρα, αλλά για μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια 77 ετών για τη φυσική εξόντωση ή τον μαζικό εκτοπισμό εκατομμυρίων παλαιστινίων. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή δείχνει ότι η εγκληματική πολιτική του Ισραήλ υλοποιείται συστηματικά με δύο τρόπους:
Ο πρώτος είναι να προκαλεί με έμμεσο ή άμεσο τρόπο περιφερειακές συρράξεις, που πάντα καταλήγουν στο να αρπάζει μαζικά παλαιστινιακά εδάφη και να εκτοπίζει μεγάλους πληθυσμούς παλαιστινίων σε γειτονικές χώρες (χαρακτηριστικά παραδείγματα: οι πόλεμοι των ετών 1947-1948, 1967, 1973, 1982).
Ο δεύτερος είναι ο διαρκής εποικισμός παλαιστινιακών εδαφών, με τη δημιουργία ισραηλινών θυλάκων γύρω από τις παλαιστινιακές περιοχές. Οι περιοχές αυτές μετατρέπονται αυτόματα σε υπαίθριες φυλακές, καθώς οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν μπορούν να περάσουν μέσα από τις ισραηλινές περιοχές και ζουν μόνιμα κάτω από την μπότα του στρατού κατοχής του Ισραήλ.
Χαρακτηριστική είναι η ανάλυση του προοδευτικού Εβραίου συγγραφέα Ιλάν Παπέ, ο οποίος μιλά για την «αποαραβοποίηση» ως μια μακροχρόνια εκστρατεία του Ισραήλ, μέσω των προαναφερθέντων πολιτικών που ακολουθεί: να καθιστά τη ζωή των Αράβων στην Παλαιστίνη τόσο δύσκολη, ώστε να αναγκαστούν να μεταναστέψουν.
Αυτές οι πολιτικές γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης νομιμοποιούνται τόσο στο εσωτερικό του Ισραήλ όσο και στα μάτια της Δύσης, μέσω της εργαλειοποίησης του ολοκαυτώματος των εβραίων από τους ναζί. Έτσι, διαστρεβλώνεται το ίδιο το μήνυμα της ιστορικής μνήμης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, προκειμένου να δικαιολογούνται οι δικές του πράξεις καταπίεσης και βίας σε βάρος των Παλαιστινίων.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου (πλημμύρα του Αλ-Άκσα) δεν είναι μια πράξη τρομοκρατίας, όπως βαυκαλίζονται τα ισραηλινά και δυτικά μέσα, αλλά μια πράξη αντίστασης, ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αναφαίρετο δικαίωμα των χρόνιων καταπιεσμένων.
Στην όλη αυτή γενοκτονική σύγκρουση, ο ρόλος της Δύσης αλλά και της Ελλάδας είναι τεράστιος. Ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία του Ισραήλ για να διατηρεί την επιρροή του διεθνώς είναι οι ισχυρές οικονομικές του συμμαχίες με τη Δύση. Οι βασικοί υποστηρικτές του ελέγχουν σημαντικά κεφάλαια, ενώ τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται είναι τεράστια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο οικονομικός διάδρομος Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC), ο οποίος συνδέει την Ινδία με την Ευρώπη, χρησιμοποιώντας ως κύριο λιμάνι για την είσοδο στη Μεσόγειο τη Χάιφα. Επιπλέον, η ευρωπαϊκή ένωση ακολουθεί σταθερά υποστηρικτική πολιτική προς το Ισραήλ, χρηματοδοτώντας ισραηλινούς οργανισμούς μέσω προγραμμάτων όπως το Horizon -με πάνω από 747 εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη δοθεί, μεγάλο μέρος των οποίων καταλήγει στον ισραηλινό στρατό. Τέλος, υπάρχει και το ψήφισμα της Ε.Ε. σύμφωνα με το οποίο το 5% του ΑΕΠ των χωρών πάει στην πολεμική βιομηχανία. Οι σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ ήταν ανέκαθεν αλληλένδετες, ανεξαρτήτως κυβέρνησης (οργανισμός AIPAC, κτλ), αλλά πλέον με την εκλογή Τραμπ, η συμμαχία αυτή δυναμώνει ακόμα περισσότερο, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Ενδεικτικές είναι οι γελοίες δηλώσεις του ότι «η Γάζα θα γίνει εξαιρετικό οικόπεδο» και η προσπάθεια ποινικοποίησης των κινημάτων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Ερχόμαστε στην Ελλάδα και στην άμεση ή έμμεση στήριξη που προσφέρει στο Ισραήλ, τροφοδοτώντας την πολεμική μηχανή του. Ξεκινώντας από τον πολεμικό τομέα, η Ελλάδα παίζει ενεργό ρόλο μέσω των αμερικανικών βάσεων που υπάρχουν στη Σούδα και αλλού, οι οποίες έχουν γίνει ορμητήρια νατοϊκών πλοίων που βάλουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Το 2023, παραχωρήθηκε ο ελληνικός εναέριος χώρος για ασκήσεις της ισραηλινής αεροπορίας, ως προσομοίωση βομβαρδισμού του Ιράν. Ακόμα, η ελληνική κυβέρνηση αγόρασε το σύστημα παρακολούθησης "Pegasus" από τη Μοσάντ και εξετάζει το ενδεχόμενο αγοράς συστήματος ανάλογο με το "σιδηρούν θόλο" του Ισραήλ.
Στο κοινωνικοοικονομικό κομμάτι, οι δοσοληψίες είναι ακόμη περισσότερες. Πάρα πολλοί Ισραηλινοί αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα, τα οποία -κατά κύριο λόγο- μετατρέπουν σε airbnb, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στο στεγαστικό πρόβλημα και αποκτώντας ταυτόχρονα golden visa. Τελευταίο και ίσως και το πιο τραγικό, είναι πως η χώρα έχει μετατραπεί σε τουριστικό παράδεισο και μέρος χαλάρωσης για ισραηλινούς τουρίστες με το μεγαλύτερο μέρος αυτών να είναι στρατιώτες του IDF. Με τη μέγιστη ωμότητα, οι σφαγείς αυτοί έρχονται στην Ελλάδα για μέρες γαλήνης και ανάπαυσης πριν ξανακινήσουν το νοσηρό τους έργο, ενώ παράλληλα το ντόπιο κεφάλαιο και οι επιχειρηματίες τρίβουν τα χέρια τους για τα έσοδα που προμηνύονται.
Μπορεί ο πόλεμος Παλαιστίνης-Ισραήλ να έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορική και κοινωνικοπολιτική σημασία, όμως δεν μπορούμε να μην το αναγνωρίσουμε ως ένα σημείο των καιρών. Η συνθήκη στην οποία ζούμε είναι αυτή της πολεμικής ρητορείας, του μίσους, της ανόδου των εθνικισμών, των ιμπεριαλιστικών βλέψεων και -αναπόφευκτα- των πολεμικών συγκρούσεων (πόλεμος Ρωσία-Ουκρανία, Παλαιστίνη, Συρία, Ινδία-Πακιστάν). Ουσιαστικά, βιώνουμε μια καπιταλιστική κανονικότητα, καθώς αυτό που έχουμε ως ιστορικό παράδειγμα είναι πως ο καπιταλισμός, μέσα από τη συνεχή του επέκταση και τη συσσώρευση κεφαλαίου στα χέρια των λίγων, γεννά απανωτές κρίσεις και τελικά πολέμους.
Βλέπουμε τα έθνη-κράτη να έχουν μια πανομοιότυπη αντιμετώπιση, δημιουργώντας διαρκώς ένα πολεμικό σκηνικό και βάζοντας τις κοινωνίες σε μαζικές πρόβες πολέμου. Κράτος και κεφάλαιο κάνουν αυτό που έκαναν πάντα για να προστατευθούν: ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, στρατιωτικοποιούν την κοινωνία και τους θεσμούς και προπαντός, καλλιεργούν τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία.
Δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα της δολοφονίας άνω των 500 μεταναστών/ριών στην Πύλο, γεγονός που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Αυτό γιατί οι μετανάστες -οι "ξένοι"- μετατρέπονται πλέον σε εθνικό εχθρό, που πρέπει να παταχθεί με κάθε τρόπο, είτε μέσω των κρατικών μηχανισμών (μπάτσοι, δικαστές, λιμενικό) είτε μέσω παρακρατικών φασιστοειδών.
Ως κατακλείδα, μπορούμε να πούμε πως, πέρα από τα πεδία των μαχών, ένα σημαντικό μέρος του πολέμου διεξάγεται σε κοινωνίες φαινομενικά ασφαλείς και μακριά από τις εστίες πολέμου. Παίρνει τη μορφή της παραγωγής και εμπορίας όπλων, της προώθησης του εθνικισμού, της προπαγάνδας, της καταστολής, της διάδοσης του μίσους, του ρατσισμού και της επιλεκτικής μεταχείρισης των θυμάτων του πολέμου (ισραηλινοί ήρωες, παλαιστινιακά «τέρατα»).
Οι μόνοι πραγματικοί νικητές κάθε πολέμου είναι τα κράτη και το κεφάλαιο, που δίνοντάς μας θάνατο, πόνο και εξαθλίωση, εισπράττουν κέρδη, δύναμη και την εκπλήρωση των ιμπεριαλιστικών τους βλέψεων.
Αν θέλουμε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πόλεμο, πρέπει να σταθούμε έμπρακτα και με κάθε μέσο απέναντι σε ό,τι συγκροτεί την πολεμική μηχανή: το κράτος, το κεφάλαιο, τον πατριωτισμό και τον μιλιταρισμό.
Νίκη στα όπλα της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού.