Τρίτη 17 Ιουνίου 2025 στις 17.00
Ανοιχτή συνέλευση ΑΚΙ
Το 2016 η ανάγκη μας να μοιραζόμαστε τον χρόνο και την έλλειψη του έγινε πράξη με την κατάληψη του ανεκμετάλλευτου πρώην Κυλικείου Ιατρικής, δημιουργώντας εναν ζωντανό χώρο δράσης. Το ΑΚΙ λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια σαν οχυρό για εμας μέσα σε μια σχολή - στην οποια όπως και σε κάθε άλλη άλλωστε- ο ανταγωνισμός και ο καριερισμός ειναι θεμέλια. Κόντρα σε αυτα μάθαμε να αλληλοφροντιζόμαστε, να αντιστεκόμαστε, να συλλογικοποιούμαστε και να ζούμε μαζί, αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά, αλληλέγγυα.
Το ΑΚΙ ως καταληψη αποτέλεσε εγγενώς, έμπρακτη εδαφικοποιημένη αμφισβήτηση του υπάρχοντος. Συνιστούσε πεδίο δικτύωσης και σύνδεσης των αγώνων, βγάζοντας μας από την εσωστρέφεια της φοιτητικής μας ιδιότητας και συνδέοντας μας με όλα εκείνα τα άτομα που αναζητούν την διέξοδο από την ασφυκτική καθημερινότητα.
Ως κορύφωση του φετινού μας αγώνα και των δράσεων επανοικειοποίησης και υπερασπισης του χώρου και του ασύλου, επανακαταλάβαμε το ΑΚΙ, και με την στήριξη αλληλέγγυου κόσμου του βάλαμε πόρτες παραδίδοντας το πίσω στο κινημα της πόλης μας. Ωστόσο φυσικά το εγχείρημα μας αντιμετωπίστηκε με την αντίστοιχη καταστολή. Μέχρι το μεσημέρι στρατός απο ΔΙΑΣ ΟΠΚΕ ΜΑΤ εκκενωσαν τον χώρο αφήνοντας τον ρημαγμενο.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε πως βρισκόμαστε απέναντι. Πως κάθε βήμα διεκδίκησης μας θα βρίσκει και την ανάλογη καταστολή. Για αυτό και δεν απολογιζουμε αυτήν την προσπάθεια ως μια μάχη που χάθηκε, ως μια αποτυχημένη απόπειρα ανακαταληψης. Αλλά ως έναν ακόμη σταθμό στην επίμονη παρουσία μας μέσα στις χαραμάδες αυτού του κόσμου. Ως μια ακομα κινηση σε έναν αγώνα συνεχή, διαρκή, και ακούραστο. Κόντρα στον συμβιβασμό και στην ηττοπάθεια των καιρών. Δεν εκκενώνονται οι σχέσεις, η συλλογική μνήμη, η επιθυμία για κοινότητες αλληλεγγύης.
Ετσι συνεχίζουμε τις συνελεύσεις μας, απολογιζουμε τις προσπάθειες μας και προχωράμε
17.00 Θεάτρου!
