Σάββατο 21 Ιουνίου 2025 στις 11.30
Συγκέντρωση
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 11.30 Π.Μ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΑΤΣΑΓΓΟΥ
ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΙ
Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες ανάπλασης σύμφωνα με την ατζέντα της δημοτικής αρχής ώστε η πόλη του Βόλου να μετατραπεί σε ένα αντίγραφο του Μονακό. Αυτό επιδιώκεται μεταξύ άλλων με την δημιουργία κόμβων και την φύτευση λουλουδιών γύρω από αυτούς, με λαμπάκια, φανταχτερά στολίδια όπως κόκκινα χαλιά και φιέστες. Ταυτόχρονα με τον άρτο και το θέαμα που προσφέρονται, εισπνέουμε καρκίνο μέσω του εργοστασίου της ΑΓΕΤ - Lafarge, πλημμυρίζουμε κατά τη διάρκεια μεγάλων καταιγίδων λόγω έλλειψης αντιπλημμυρικών έργων ενώ ένα τόσο βασικό, και απαραίτητο για την ζωή, αγαθό όπως το νερό δεν είναι πόσιμο λόγω του κακοσυντηρημένου υδρευτικού συστήματος. Πέρα από αυτά, είναι στα σκαριά σχέδια η δημιουργία πλωτού σταθμού υγροποιημένου αερίου (LNG) στον Παγασητικό, άλλη μία ολέθρια προς το περιβάλλον επένδυση.
Συγκεκριμένα τώρα στην γειτονιά μας, ο δημόσιος χώρος καταπατάται ενώ ταυτόχρονα ιδιωτικοποιείται. Η πλατεία Πανεπιστημίου παρέμενε κλειστή ανάμεσα από λαμαρίνες για τουλάχιστον δύο χρόνια για να αντικατασταθεί τελικώς το πράσινο γρασίδι με τσιμέντο και ένα δυσλειτουργικό σιντριβάνι με βρώμικο νερό που μοιάζει με τα νερά του Παγασητικού. Σε περιόδους «εορτών» περιφράσσεται από τον Δήμο για να φιλοξενήσει το εκάστοτε θεματικό πάρκο, που προφανώς είναι προσβάσιμο μόνο με χρηματικό αντίτιμο. Από την συμβολή των οδών Ερμού με Ιωλκού έως την Μεταμορφώσεως, που υποτίθεται πως θα γινόταν επισκευή του πεζοδρομίου, το μόνο που παρατηρούμε είναι σπασμένες πλάκες. Επί της οδού Π. Μελά, όπου βρίσκεται και η κατάληψη, αλλά και στο εσωτερικό της στοάς, που αποτελεί πανεπιστημιακή ιδιοκτησία, έχουν αναδυθεί κλαμπ και καφετέριες προωθώντας κυριλέ εναλλακτισμό και ένα lifestyle νεοπλουτισμού. Αυτή είναι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών στους χώρους του Πανεπιστημίου. Εν μέσω μιας κοινωνίας που βλέπει τους χώρους εκπαίδευσης να μετατρέπονται σε επιχειρηματικά κέντρα, η αξία του δημόσιου λόγου και του ακαδημαϊκού διαλόγου είναι άγνωστη, όταν το χρήμα φαίνεται να είναι η μόνη κινητήριος δύναμη. Δυνατές μουσικές που ενοχλούν τους κατοίκους καθημερινά, μηχανάκια θαμώνων παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια και κλείσιμο δημοσίου χώρου όπως η οδός Πλάτωνος είναι μόνο κάποια από τα αποτελέσματα που έχουν προκύψει μέχρι στιγμής. Λίγο παρακάτω, επί της οδού 28ης Οκτωβρίου, ανυψώνονται «πολυτελείς φοιτητικές εστίες» Ισραηλινών επενδύσεων ξεπλένοντας την γενοκτονία που γίνεται εις βάρος της Παλαιστίνης. Οι οποίες, όπως καταλαβαίνουμε, θα προσεγγίζονται μόνο από προνομιούχους/ες με δυνατότητα ενοικίασης σε τιμές που θα φτάνουν κοντά στο μισό ενός μηνιαίου μισθoύ. Την ίδια ώρα οι φοιτητικές εστίες του Πανεπιστημιού Θεσσαλίας στον Βόλο ουσιαστικά δεν υφίστανται, αφού είναι διαθέσιμες για έναν μόνο χρόνο σε πρωτοετείς φοιτητές και με χρηματικό αντίτιμο, με 40 δωμάτια άρα και αντίστοιχους δικαιούχους. Τέλος, όλα αυτά εκθειάζονται από γειτονικό ειδησεογραφικό παραμάγαζο που χαρακτηρίζει την γειτονιά ως «την πιο ανερχόμενη της πόλης».
Τα παραπάνω αποτελούν διαδικασίες ανάπλασης και "εξευγενισμού" της γειτονιάς, δηλαδή διαδικασίες αντικατάστασης του παλιού και «περιθωριοποιημένου» χώρου με έναν καινούριο και αστικό. Ο εξευγενισμός δεν είναι απλώς ένα πολεοδομικό ή αισθητικό φαινόμενο, συνδέεται βαθιά με ταξικά, κοινωνικά ζητήματα, καθώς αναδεικνύει τις ανισότητες μέσα στην πόλη. Αρχικά, το φαινόμενο αυτό ξεκινά με την υποβάθμιση μιας περιοχής. Τις περισσότερες φορές τον ρόλο της μετάδοσης αυτού αναλαμβάνουν τα ΜΜΕ χαρακτηρίζοντας αυτές τις περιοχές περιθωριοποιημένες. Αυτό συνήθως συμβαίνει διότι φιλοξενούν κάτι το μη κυρίαρχο και διαφορετικό από αυτό που προωθεί το κράτος και το κεφάλαιο, που ενδεχομένως αντιτίθεται και στα σχέδια τους και σημαίνει παράλληλα την πτώση της αγοραστικής τιμής των ακινήτων που βρίσκονται στην περιοχή. Έτσι, δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για επενδύσεις, είτε είναι μέσω κτηματομεσιτικών δραστηριοτήτων (πχ. Airbnb) είτε μέσω καταστημάτων εστίασης και «εναλλακτικής» διασκέδασης. Για εμάς ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά δεν είναι άλλος από την παραγωγή κέρδους. Όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί επανειλημμένα σε όλους τους τομείς, στην κοινωνία που ζούμε το κέρδος και το χρήμα είναι το παν.
Η απόρροια αυτών είναι ο εκτοπισμός των χαμηλότερων κοινωνικών και ταξικών στρωμάτων αφού οι τιμές των ενοικίων αυξάνονται χάρις την πλέον «αναπτυγμένη και δελεαστική περιοχή». Επίσης, η γειτονιά μετατρέπεται σε ένα αστικό τοπίο, που αντί για πράσινο έχει τσιμέντο, έντονα φώτα και τραπεζοκαθίσματα, και διατίθεται μόνο για εκείνους/ες που έχουν γεμάτο πορτοφόλι, αλλοιώνοντας έτσι τα πολιτισμικά στοιχεία και θέτοντας ταξικούς διαχωρισμούς. Κλείνοντας, η καθημερινότητα φαντάζει ένας ατέρμων εφιάλτης μέσα στο γκρίζο της πόλης, αποξενωμένοι από την φύση και συνεχώς κινούμενοι «ζωντανοί-νεκροί» γύρω από την παραγωγή κυνηγώντας την κατανάλωση.
Την ίδια ώρα με τα παραπάνω, μέσα σε αυτή τη γειτονιά του Βόλου, η κατάληψη Ματσάγγου απαρτίζει έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο αυτό-οργάνωσης, αλληλεγγύης και αντίστασης απέναντι στην εμπορευματοποίηση και την κερδοφορία που επικρατεί. Ο κατειλημμένος χώρος του εργοστασίου υφίσταται στην πόλη 22 χρόνια, δρα και παρεμβαίνει κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά. Φιλοξενεί δομές όπως αυτή του γυμναστηρίου, του κινηματογράφου, των μουσικών ομάδων, του studio, του αναγνωστηρίου, της κουζίνας, οι οποίες είναι ελεύθερα προσβάσιμες για όλους/ες χωρίς κάποιο χρηματικό αντίτιμο. Επίσης, ανά περιστάσεις έκτακτης ανάγκης γίνονται δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης (π.χ ιατρικά έξοδα). Αυτός είναι ο λόγος, λοιπόν, που απειλείται με εκκένωση από την πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, γιατί λειτουργεί ελεύθερα και συλλογικά απέναντι στο ατομικό και ιδιοτελές που κυριαρχεί. Απειλείται, γιατί αντιστέκεται στην μιζέρια της πραγματικότητας και σε κάθε τι ιδιωτικό που επιφέρει κέρδος σε λίγους και «εκλεκτούς». Απειλείται, γιατί λειτουργεί ισότιμα και αντι-ιεραρχικά χωρίς ηγέτες, μεσάζοντες και κόμματα. Εάν μια κοινωνία που βασίζεται στην αυτοοργάνωση και στην αλληλεγγύη θεωρείται ουτοπική απο την κοινή γνώμη, για εμάς θεωρείται ακατόρθωτο να επιβιώσουμε στις συνθήκες της παγκόσμιας και της τοπικής οικονομίας. Η πρυτανική αρχή «κλείνει τα μάτια της» στην θέα των αναδυόμενων επενδυτικών σχεδίων στην γειτονιά και επιτίθεται σε έναν χώρο του αγώνα. Όσο και να μας απειλούν και να μας εκκενώνουν, οι χώροι του αγώνα δεν θα εξαφανιστούν. Θα υπάρχουμε για να τους ξαναζωντανεύουμε παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας και μην αφήνοντας στην τύχη τις γειτονιές μας και στην ιδιοτέλεια των εκάστοτε επενδυτών. Σε αυτά τα μέρη κρύβονται τα όνειρα μας και όχι εμπορικές συμφωνίες.
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΓΙΑ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΨΑΞΕ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ
ΚΤΗΡΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΕΙΣ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ
Ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης κατάληψης Ματσάγγου
πηγή : email που λάβαμε στις 20 Ιουνίου 18h