Τρίτη 1 Ιουλίου 2025 στις 19.30
Κάλεσμα σε διεθνιστική αντιπολεμική συνέλευση
Καλούμε όλους και όλες που αρνούνται να γίνουν εργαλεία στα πολεμικά σχέδια των αφεντικών σε συμμετοχή στη διεθνιστική αντιπολεμική συνέλευση που καλεί η Προλεταριακή Πρωτοβουλία Ενάντια στον Πόλεμο την Τρίτη 1 Ιουλίου 2025 στις 19:30, στο Θεατράκι της Πλατείας Πρωτομαγιάς. Μόνο η διεθνιστική ενότητα των προλετάριων μπορεί να ανατρέψει τη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν τα κράτη και το κεφάλαιο. Να μη βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο. Να σταματήσουμε τον καπιταλιστικό πόλεμο, πολεμώντας αυτούς που τον προκαλούν. Ενάντια σε κάθε πόλεμο εκτός από τον ταξικό.
Κάλεσμα σε διεθνιστική αντιπολεμική συνέλευση (Τρίτη, 1 Ιουλίου 2025, 19:30, Θεατράκι Πλατείας Πρωτομαγιάς)
Η ολοκληρωτική καταστροφή της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ, που λειτουργεί ως αιχμή του «δυτικού» ηγεμονικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ στη Μέση Ανατολή αλλά και ως επεκτατική περιφερειακή δύναμη, έχει θέσει με τον πιο δραματικό τρόπο στο επίκεντρο της πραγματικότητας τη θέση που πρέπει να πάρουμε ως τάξη απέναντι στον καπιταλιστικό πόλεμο. Η θηριώδης σφαγή του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Γάζα, που έχει λάβει διαστάσεις γενοκτονίας με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, επιβεβαιώνει πως οι πόλεμοι του σύγχρονου καπιταλισμού είναι πόλεμοι ενάντια στους «αμάχους» -δηλαδή στην τάξη μας- και πεδία εθνικών εκκαθαρίσεων. Από την άλλη μεριά, η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς και τις συνεργαζόμενες με αυτήν οργανώσεις στο Ισραήλ ήταν μια πολεμική ενέργεια της μέχρι πρότινος ντε φάκτο κράτικης εξουσίας στη Γάζα. Δεν ήταν αντιστασιακή ενέργεια κάποιου κινήματος, ούτε είχε προλεταριακό ή επαναστατικό χαρακτήρα. Δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο και πυξίδα των προλεταριακών αγώνων. Πραγματοποιήθηκε σίγουρα εν γνώσει των περιφερειακών κρατικών δυνάμεων που στηρίζουν τη Χαμάς στην περιοχή (Κατάρ, Ιράν κ.λπ.) και στόχος της ήταν πρωτίστως να ανατρέψει το σκηνικό που διαμορφωνόταν από τις Συμφωνίες του Αβραάμ και να μεταβάλει τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στη Μέση Ανατολή. Δευτερευόντως, εξυπηρέτησε προσωρινά την επίλυση εσωτερικών ζητημάτων νομιμοποίησης της εξουσίας της Χαμάς στη Γάζα - όπως έδειξαν οι πρόσφατες μαζικές διαδηλώσεις εναντίον της. Εκ του αποτελέσματος, δηλαδή της συντριπτικά απάνθρωπης απάντησης του κράτους του Ισραήλ, η επίθεση δεν υπηρέτησε -ούτε και θα μπορούσε άλλωστε- τα συμφέροντα και τις ανάγκες του παλαιστινιακού πληθυσμού, που ήδη ζούσε σε συνθήκες απαρτχάιντ και εκτοπισμού από το ισραηλινό κράτος. Στόχευσε και αυτή εξίσου στρατιωτικούς και μη στρατιωτικούς στόχους, και επιχείρησε να τρομοκρατήσει τον αντίπαλο πληθυσμό, όπως κάθε κρατική στρατιωτική ενέργεια, παρότι σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Ωστόσο, η λογιστική των πτωμάτων και η σύγκριση των σφαγών είναι ξένη προς κάθε προλεταριακή σκοπιά. Η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών του καπιταλιστικού πολέμου είναι δικοί μας νεκροί.
Η πρόσφατη επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή και η στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, με την ενεργή στήριξη των ΗΠΑ και την άμεση εμπλοκή τους στην πολεμική σύγκρουση, σηματοδοτούν μια ποιοτική κλιμάκωση. Η συμμετοχή των ΗΠΑ στον πόλεμο δημιουργεί πλέον ανοιχτά συνθήκες γενικευμένης ανάφλεξης. Ο κίνδυνος ενός ευρύτερου περιφερειακού και ενδεχομένως παγκόσμιου πολέμου είναι σήμερα πιο πραγματικός από ποτέ, όπως αναδεικνύει η συνέχιση του πολέμου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, η ενισχυόμενη ένταση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν, η σύγκρουση Πακιστάν-Ινδίας, ο ραγδαίος επανεξοπλισμός των ευρωπαϊκών χωρών και η προσπάθεια ενίσχυσης του μιλιταρισμού και της στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας σε όλοκληρο τον κόσμο. Είναι η καπιταλιστική κρίση αυτή που οδηγεί στον οξυμένο διακρατικό ανταγωνισμό και τις εντεινόμενες πολεμικές συγκρούσεις. Ο πόλεμος αποτελεί «δημιουργική καταστροφή» και διέξοδο για την υπέρβαση της στασιμότητας και την αναπαραγωγή της καπιταλιστικής κυριαρχίας, μεταξύ άλλων μέσω της βίαιης εκκαθάρισης ενός πλεονάζοντος προλεταριάτου.
Το ελληνικό κράτος μάς σέρνει ήδη βαθιά σε αυτόν τον πόλεμο, αυξάνοντας τις στρατιωτικές δαπάνες, παρέχοντας διευκολύνσεις και συμμετέχοντας ενεργά στους πολεμικούς σχεδιασμούς του «δυτικού» μπλοκ. Αν δεν αντισταθούμε τώρα με κάθε μέσο στην πολεμική πολιτική του ελληνικού κράτους, θα βρεθούμε σύντομα με την πλάτη στον τοίχο. Από τη σκοπιά των προλεταριακών συμφερόντων, δεν υπάρχουν «δίκαιοι» ή «αμυντικοί» πόλεμοι. Αυτή η διάκριση αποτελεί μυστικοποίηση που συγκαλύπτει τη σύγκρουση ανάμεσα σε εθνικά κεφάλαια και ιμπεριαλιστικά μπλοκ για τον έλεγχο αγορών κεφαλαίου και εμπορευμάτων, σφαιρών επιρροής και φθηνής εργασιακής δύναμης. Κάθε πλευρά που συμμετέχει σε έναν πόλεμο παρουσιάζει τον δικό της ρόλο ως «αμυντικό» και «δίκαιο». Η νίκη του αδύναμου κράτους το καθιστά ισχυρότερο και έτσι ο φαύλος κύκλος ξεκινάει από την αρχή όπως έχει δείξει η ιστορική εμπειρία - λίγοι θυμούνται πια την εισβολή του νικηφόρου «απελευθερωμένου» Βιετνάμ στην Καμπότζη, στα πλαίσια της αντιπαράθεσης ΕΣΣΔ-Κίνας. Η ήττα της ισχυρότερης κρατικής δύναμης απαιτεί και συνεπάγεται την ισχυροποίηση του αντίπαλου έθνους-κράτους και την εθνική συσπείρωση του πληθυσμού γύρω του. Κάθε ταξική αντίσταση πρέπει να συντριβεί για την επιβολή της κοινωνικής ειρήνης και της εθνικής ενότητας.
Στο παρελθόν η στήριξη στους «αδύναμους» εθνικισμούς και τα αντίστοιχα κράτη κρυβόταν πίσω από την ενίσχυση του υποτιθέμενου σοσιαλιστικού (δηλαδή κρατικοκαπιταλιστικού) στρατοπέδου. Σήμερα που δεν υπάρχει καν αυτό το πρόσχημα κάθε κριτική του καπιταλισμού εγκαταλείπεται υπέρ της πολιτισμικής διάκρισης μεταξύ Δύσης-Ανατολής ή Βορρά-Νότου, που διακηρύσσει η σύγχρονη «αντιαποικιακή» ιδεολογία. Πρόκειται για μια διάκριση ξεκάθαρα ανορθολογικού, μυθολογικού και αντιδραστικού χαρακτήρα, καθώς ο καπιταλισμός είναι καθολικό και παγκόσμιο σύστημα: έχει «μετατρέψει τον πλανήτη σε χωράφι του» - παρότι θρησκευτικές, εθνοτικές και εθνικές καταπιέσεις συνεχίζουν προφανώς να υφίστανται, και δεν αποτελούν «προνόμιο» συγκεκριμένων κρατών. Το παλιό θεαματικό ψευδοδίπολο καπιταλισμού-«σοσιαλισμού» πρέπει να αντικατασταθεί από ένα καινούριο, το οποίο δεν διαθέτει καν οποιαδήποτε επίφαση κοινωνικής χειραφέτησης, όπως δείχνει η στήριξη του Ιράν, της Ρωσίας ή της Κίνας από τους «αντι-ιμπεριαλιστές». Η στήριξη των δυνάμεων της «άλλης πλευράς» και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που συνδέονται με αυτές δεν μπορεί καν να επιφέρει την ανατροπή του ιμπεριαλισμού, που είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό: «Ο βασιλιάς είναι νεκρός - ζήτω ο βασιλιάς». Αντικειμενικά, η πολιτική θέση της υποστήριξης ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου -ο στρατοπεδισμός- στρώνει το έδαφος για την ευρύτερη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας και τον καπιταλιστικό πόλεμο.
Η μόνη διέξοδος απέναντι στην πολεμική κλιμάκωση είναι η προλεταριακή διεθνιστική δράση με σαφή αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα. Αρνούμαστε να γίνουμε αρωγοί οποιουδήποτε στρατού και οποιουδήποτε κράτους. Δεν πρόκειται να ενισχύσουμε κανένα από τα εμπόλεμα στρατόπεδα. Η μόνη λύση απέναντι στον πόλεμο είναι η αυτόνομη ταξική οργάνωση του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος στην ίδια μας τη χώρα και η έμπρακτη στήριξη σε όσους αρνούνται τη στράτευση. Είναι επίσης η στήριξη των λιποτακτών και των αρνητών στράτευσης στην «άλλη πλευρά» καθώς και η έμπρακτη αλληλεγγύη προς τις πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες που αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλιστικό πόλεμο στη Ρωσία, την Ουκρανία, το Ισράηλ, την Παλαιστίνη, το Ιράν και παντού. Αντί για μια τέτοια πρακτική που είναι η ελάχιστη αναγκαία προϋπόθεση για να μη γίνουμε κρέας για τα κανόνια του κεφαλαίου βλέπουμε να αναπαράγονται στους ριζοσπαστικούς χώρους απαράδεκτες συκοφαντίες περί «δωσιλογισμού» και «εθνικής προδοσίας» εναντίον συντρόφων αναρχικών και κομμουνιστών και, ευρύτερα, ταξικών συλλογικοτήτων.
Καλούμε όλους και όλες που αρνούνται να γίνουν εργαλεία στα πολεμικά σχέδια των αφεντικών σε συμμετοχή στη διεθνιστική αντιπολεμική συνέλευση που καλεί η Προλεταριακή Πρωτοβουλία Ενάντια στον Πόλεμο την Τρίτη 1 Ιουλίου 2025 στις 19:30, στο Θεατράκι της Πλατείας Πρωτομαγιάς.
Στόχος μας είναι να συζητήσουμε και να συντονίσουμε τη δράση μας:
- Ενάντια στον καπιταλιστικό πόλεμο και στην εμπλοκή του ελληνικού κράτους σε αυτόν.
- Ενάντια στη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας και στην αύξηση των πολεμικών δαπανών.
- Για τη δημιουργία ενός διεθνιστικού προλεταριακού κινήματος που δεν υποτάσσεται στη λογική των εθνικών συμφερόντων, του κράτους και του κεφαλαίου.
- Για την αλληλεγγύη στις προλεταριακές και πολιτικές -κομμουνιστικές και αναρχικές- συλλογικότητες που αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλιστικό πόλεμο στις εμπόλεμες χώρες.
- Για την επικοινωνία με τους διεθνιστές προλετάριους καταρχάς στις γειτονικές μας χώρες.
Μόνο η διεθνιστική ενότητα των προλετάριων μπορεί να ανατρέψει τη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν τα κράτη και το κεφάλαιο. Να μη βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο. Να σταματήσουμε τον καπιταλιστικό πόλεμο, πολεμώντας αυτούς που τον προκαλούν. Ενάντια σε κάθε πόλεμο εκτός από τον ταξικό.
Προλεταριακή Πρωτοβουλία Ενάντια στον Πόλεμο
Αρχεία: