Παρασκευή 4 Ιουλίου 2025 στις 21.00
Δεν μασάμε- Karaoke για ιατρικά έξοδα
ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ!
Είμαστε μια ομάδα συντρόφων που συμμετέχουμε σε ομάδες γύρω από την κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ. Οργανώνουμε ένα ταμείο αλληλοβοήθειας για τις επείγουσες οδοντιατρικές ανάγκες της συντρόφισσας Κ.
Η διάλυση του συστήματος υγείας (όχι ότι ποτέ παρείχε σοβαρή οδοντιατρική κάλυψη) μας σπρώχνει όλα στην επισφάλεια -ο αγώνας μας για υγειονομική κάλυψη πηγαίνει χέρι χέρι με την αλληλεγγύη στα συντρόφια μας.
Το αναγκαίο ποσό είναι 3.500 ευρώ. Μέχρι να βρούμε τρόπους να μας χωράει όλες το σύστημα υγείας, στηρίζουμε η μία την άλλη. Μαζεύουμε χρήματα για να καλυφθούν οι ανάγκες της Κ.
Απέναντι στην Ελλάδα του διαλυμένου ΕΣΥ...
Όπως όλα γνωρίζουμε πολύ καλά, η κατάρρευση του ΕΣΥ είναι μια πραγματικότητα. Από την περίοδο του covid που διαφάνηκαν ξεκάθαρα οι ελλείψεις, μέχρι και σήμερα, τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν όλο και χειρότερα καθώς ενώ υποτίθεται πως έχουμε δημόσιο σύστημα υγείας, αυτό όλο και επιχειρηματικοποιείται (βλ. συμπράξεις με ιδιωτικές εταιρείες, απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή, αδυναμία εύρεσης ραντεβού). Συγκεκριμένα, για τον οδοντιατρικό τομέα, είναι τόσο υποστελεχωμένος που στην ουσία είναι ανύπαρκτος. Οι ελάχιστες δημόσιες παροχές που υπάρχουν στα νοσοκομεία είναι τρομερά υποστελεχωμένες και με έλλειψη πόρων, που πρακτικά είναι αδύνατον να βρεθεί ραντεβού. Παράλληλα, η οδοντιατρική περίθαλψη δεν καλύπτεται από ταμεία, τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά.
Συνεπώς, η μη κάλυψη αυτής της τόσο αναγκαίας περίθαλψης από οποιαδήποτε ασφάλεια, οδηγεί σε αποκλεισμούς ατόμων από το σύστημα υγείας, τα οποία δεν έχουν τα οικονομικά μέσα να την υποστηρίξουν - καθώς, να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο, πως είναι και εξαιρετικά δαπανηρή. Κοινωνικές ομάδες όπως μεταναστά, φοιτητά, επισφαλώς εργαζόμενα, συνταξιούχοι, μέλη φτωχών οικογενειών, είτε αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδά τους, είτε χρειάζεται να δουλεύουν ατελείωτες ώρες και να στερούνται βασικά αγαθά, ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν τα χρήματα που απαιτούνται για την οδοντιατρική περίθαλψη. Όλα αυτά, δημιουργούν ένα δυστοπικό τοπίο, το οποίο όμως αποτελεί καθημερινότητα για πολλά από εμάς.
...και της εργασιακής επισφάλειας...
Μέσα σε αυτή τη γενικευμένη συνθήκη, η συντρόφισσα Κ., επισφαλώς εργαζόμενη και με περιορισμένες επιλογές για ποιοτικές παροχές περίθαλψης, βρέθηκε αντιμέτωπη με διάφορα προβλήματα υγείας, έχοντας υποστεί σοβαρές οδοντιατρικές ζημιές από "οικονομικούς" οδοντιάτρους, σε συνδυασμό με τη διάγνωση άλλων σοβαρών ζητημάτων υγείας (οστεοπόρωση σε μικρή ηλικία) που την περιόρισαν σωματικά, με αποτέλεσμα να σταματήσει να εργάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αποκατάσταση της υγείας της έχει παγώσει τα τελευταία δύο χρόνια, αφ' ενός λόγω μη δυνατότητάς της να ανταπεξέλθει στα υπέρογκα ποσά που κοστίζουν οι οδοντιατρικές εργασίες και αφ' ετέρου εξαιτίας των ατελείωτων επισκέψεων σε νέους γιατρούς, σε συνδυασμό με ποικίλες κοστοβόρες εξετάσεις για να διαγνωστούν τα σκελετικά προβλήματα. Μπορεί η οδοντιατρική περίθαλψη να μην στηριζότανε ποτέ από την ασφάλειά μας, όμως η κάλυψη ιατρικών εξόδων ή με άλλους τρόπους στήριξη των κοντινών μας τίθεται όλο και περισσότερο ως ζητούμενο στις κοινότητές μας. Μπορεί να μην βρισκόμαστε το καθένα μας στην ίδια επισφαλή συνθήκη, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια συνειδητοποιούμε ότι βουτάμε όλο και περισσότερο στην επισφάλεια. Όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο καθώς τελειώνουν όσες καβάτζες ή κουμάντα μπορεί να είχε κάνει το καθένα μας, αλλά συλλογικά ως προϊόν την τωρινής κρισιακής συγκυρίας.
...στεκόμαστε μαζί
Πλέον, δεν βρισκόμαστε στην υποχώρηση του κοινωνικού κράτους, αλλά στην κρίση του νεοφιλελεύθερα αναδιαρθρωμένου κράτους. Είμαστε ένα βήμα παραπέρα στον αποκλεισμό μας από παροχές υγείας, εκπαίδευσης, μετακίνησης, κλπ. Βιώνουμε την κατάρρευση των υποδομών οι οποίες είναι απαραίτητες για την ασφάλεια και την ποιότητα της ζωής μας, ενώ η ατομικοποίηση της ευθύνης και η υποτίμηση της ζωής, είναι η μόνη επιλογή που μας παρέχεται. Ο ρόλος του κράτους, ως ρυθμιστή της καπιταλιστικής σχέσης, είναι η πάση θυσία διασφάλιση της κερδοφορίας των αφεντικών, η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η απαραίτητη πειθάρχηση και καταστολή όλων μας. Δεν διατίθεται να αναλάβει το κόστος για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που φέρνουν οι απανωτές καπιταλιστικές κρίσεις, αντίθετα καλούμαστε κάθε φορά το καθένα να βρει τους τρόπους να επιβιώσει, να φροντίσει το διπλανό του και πολλές φορές να βρει μπροστά του και την καταστολή.
Απέναντι στη συνολική απόσυρση του κράτους, βλέπουμε σε στιγμές κρίσεις αυθόρμητα δίκτυα αλληλοβοήθειας ή προηγούμενες αυτοοργανωμένες δομές κοινωνικής αναπαραγωγής να αναδύονται και να λειτουργούν ανταγωνιστικά. Σημασία έχει να δούμε πώς μπορούμε, με συλλογικούς όρους, να χτίσουμε κοινότητες και ευρύτερα κοινωνικά δίκτυα. Πώς μπορούμε να αναμετρηθούμε με τη φροντίδα και την αλληλεγγύη στις κοινότητές μας και να οραματιστούμε μια ζώη πέρα από τον ορίζοντα του κράτους και του κεφαλαίου;
Μέχρι να βρούμε τρόπους να μας χωράει όλες το σύστημα υγείας, στηρίζουμε η μία την άλλη.