Παρασκευή 4 Ιουλίου 2025 στις 19.00
Συγκέντρωση ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση & την καταστολή στα πανεπιστήμια
Καλούμε σε συγκέντρωση την Παρασκευή 4/7 στις 19:00 στο Σύνταγμα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμιά μας.
Συγκεκριμένα, η νέα κατασταλτική συνθήκη σύμφωνα με τις επιταγές Κράτους και Κεφαλαίου ήδη έχει αρχίσει να επιβάλλεται στις σχολές, συμπεριλαμβανομένης της αυστηρής επιτήρησης και της προβλεπόμενης ελεγχόμενης πρόσβασης εντός πανεπιστημίου και ό,τι αυτά συνεπάγονται (όπως κάμερες, τουρνικέ), της παρουσίας μπάτσων στο ΕΜΠ, των διαγραφών σύμφωνα με το νόμο ν+2 αλλά και, πόσο μάλλον σε περίπτωση αδικήματος εντός σχολής, των πειθαρχικών και, συνολικότερα, της πολιτικής αποστείρωσης των σχολών. Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση και την αναμενόμενη όξυνσή της, εμείς διεκδικούμε τις σχολές μας ως ελεύθερους δημόσιους χώρους προς όλη την κοινωνία, ως ορμητήρια και εδάφη αγώνα ενάντια στη λεηλάτηση της παιδείας, αλλά και ευρύτερα σε Κράτος, καπιταλισμό, πατριαρχία και κάθε εξουσία. Συλλογικά και αυτοοργανωμένα, στέκια, ελευθεριακά σχήματα και ευρύτερα αντιεξουσιαστικές πρωτοβουλίες εντός σχολών καλούμε ως ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμια σε στήριξη της συγκέντρωσης και συμμετοχή στον αγώνα μας, για να γίνουν τα πανεπιστήμια που ονειρεύονται οι χειρότεροί τους εφιάλτες.
Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμια
πηγή : email που λάβαμε στις 1 Ιουλίου 14h
Ανακοίνωση του ΑΚΝ και κάλεσμα σε συγκέντρωση την Παρασκευή 4/7
από Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής
Με τις συγκεντρώσεις μας την Τετάρτη και την Πέμπτη δώσαμε το μήνυμα ότι δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με αυτή την ιστορία. Η ιστορία μετράει 13 χρόνια Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου Νομικής και αναρίθμητα κινήματα που στεγάστηκαν σε αυτό. Και όσο και αν το εύχονται οι φιλελέδες εκμεταλλευτές η ιστορία μας δεν τελειώνει. Καλούμε σε συγκέντρωση ενάντια στο μαγαζάκι του Σιάσου, στο προαύλιο της νομικής αυτή την Παρασκευή 4/7, στις 16:30. Την Παρασκευή τελειώνει η εξεταστική σε όλα τα τμήματα της ΝΟΠΕ και από βδομάδα υποτίθεται πως η σχολή κλείνει για καλοκαίρι. Τελευταία μέρα δεν θα τους αφήσουμε ήσυχους! Στηρίζουμε το κάλεσμα της Ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμια, την ίδια μέρα στις 19:00, στο Σύνταγμα.
Δεν θέλανε κατάληψη και κάνανε αυθαίρετο
Την Τρίτη (1/7) αργά το απόγευμα, πίσω από τον καλυμμένο με λαμαρίνες φράχτη της Μασσαλίας, σε ένα κλειστό προαύλιο γεμάτο σεκιουριτάδες και μπάτσους, ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Γεράσιμος Σιάσος, η υπουργός παιδείας Σοφία Ζαχαράκη και ο υφυπουργός Κώστας Βλάσης, ο πρόεδρος της εταιρείας διαχείρισης ακινήτων του πανεπιστημίου Νικόλαος Θωμαΐδης, οι αντιπρύτανεις Ευστάθιος Ευσταθόπουλος και Σοφία Παπαϊωάννου, και η αρχιδιοικητικός του ΕΚΠΑ Ελένη Βασιλοπούλου, μαζεύτηκαν για να βγουν φωτό και να εγκαινιάσουν το αυθαίρετο αναψυκτήριο που αντικατέστησε το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής.
Αισθητικά και χωροταξικά, το μαγαζί προφανώς αποτελεί ένα κλουβί, το ένα τέταρτο περίπου του ΑΚΝ, έχοντας κάποια τραπέζια απέξω, σε σημείο που να μπορεί να τα εντοπίζει η κάμερα που έχει τοποθετηθεί στον χώρο.
Μετά το πριβέ σόου της Τρίτης, την Τετάρτη (2/7) το πρωί, τα ρολά του φουαγιέ του νέου κτιρίου άνοιξαν για να πάνε οι ΔΑΠίτες και οι ΑΝΕΦίτες να βγάλουν τις δικές τους φωτό για τα σόσιαλ όπου επευφήμισαν το άνοιγμα του μαγαζιού. Χαρακτηριστικό της συννενόησής τους με την διοίκηση είναι το γεγονος ότι ο χώρος που προορίζεται να γίνει ιατρείο άνοιγε μόνο για να βγάλουν οι ρουφιἁνοι φωτογραφίες και να προωθήσουν το αγαθό έργο της πρυτανείας και της ΓΑΔΑ. Να σημειωθεί εδώ ότι η φοιτητική υγειονομική περίθαλψη εχει καταργηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ αφήνοντας κάτι ψεγάδια αυτών των υπηρεσιών στο κτήριο επι της Ιπποκράτους. Η υποτιθέμενη μεταφορά αυτών των υπηρεσιών στο ΑΚΝ αν και λειτουργεί σαν πολιτικό χαρτί, συνηγορεί στην ευρύτερη υποβάθμιση των υγειονομικών υπηρεσιὠν που ήδη έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Οπότε ἠ μας δουλεύουν ψιλό γαζί ἠ το νέο ιατρείο θα δοθεί και αυτό να το εκμεταλλευτεί η Τύρου και ο Νακούδης (βλέπε παρακάτω) ἠ κάποιος άλλος ιδιώτης.
Στη θέση της μεγάλης σάλας του ΑΚΝ, εκεί που γινόντουσαν οι περισσότερες εκδηλώσεις και οι προβολές, οι μεγάλες ανοιχτές κουβέντες ή τα μικρά αράγματα γύρω από το πινγκ-πονγκ, άνοιξε τις πόρτες του ένα μαγαζί, που, όπως μάθαμε, ανήκει στην "CAFE MIXANOLOGON E E". Αυτή δεν είναι άλλη από την εταιρία που δημιουργήθηκε 04/04/2025 για να αναλάβει τον εκκενωμένο χώρο του Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου Μηχανολόγων στη Πολυτεχνειούπολη, ενώ έχει ήδη και το Κυλικείο στους Πολιτικούς Μηχανικούς. Πρώτη έταιρος η Γεωργία Τύρου, η κυλικειάρχισσα που την έπεσε επιθετικά σε κόσμο που κολλούσε πολιτικές αφίσες, έστησε δικογραφία σε συνεργασία με τους μπάτσους και έκανε περιοδία στα κανάλια για να πει πως χτυπήθηκε και λούστηκε με κόλλα, την οποία... η ίδια άρπαξε και μόνη της πιτσιλίστικε. Δεύτερος έταιρος ο Ηλίας Νακούδης.
Σε αυτά τα δύο τυχαία(;) άτομα χαρίστηκαν τάχιστα δύο πρώην αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι για να τους κάνουν επιχειρήσεις. Κανένας διαγωνισμός. Καμία διαφάνεια. Καμία τήρηση των ίδιων των δικών τους "νόμιμων" διαδικασιών. Το ζήτημα προφανώς δεν είναι η νομιμότητα. Είναι ότι εκείνοι που επικαλούνται την νομιμότητα την χειρίζονται σαν εργαλείο, χαράσσοντας ταυτόχρονα και την οδό του παράνομου και γρηγορότερου κέρδους, και της νόμιμης εκμετάλλευσης και καταστολής. Έχουμε λοιπόν καταλήψεις να εκκενώνονται και μαγαζιά να φυτρώνουν με απευθείας αναθέσεις "στο μιλητό" και εξώδικα να στέλνονται σε όποιον λερώνει την βιτρίνα (βλέπε δημοσιεύματα των data journalists). Κύριο αντάλλαγμα φαίνεται να είναι η φύλαξη των ντουβαριών, μην τυχόν και τα ξαναπάρουμε και τους αποδώσουμε κοινωνική και πολιτική χρήση. Επίσης, ποιος ξέρει; ίσως, χάρισμα τους και το νοίκι. Άλλωστε πώς μία επιχειρηματίας θα ανοίξει επιχείρηση στη ΝΟΠΕ την τελευταία βδομάδα της εξεταστικής, θα πληρώνει έτσι νοίκια Ιούλιο-Αύγουστο, και δεν θα έχει χασούρα;
Έχουμε λοιπόν μία ακόμη τραγική πολιτική δήλωση: οι Πρυτάνεις δουλεύουν για τα αφεντικά, τα αφεντικά διευκολύνουν τις βρωμοδουλειές των πρυτάνεων και οι συστημικές φοιτητικές παρατάξεις κάνουν απροκάλυπτα πλάτες και στους δύο, προσδίδοντας μια φαινομενική, στημένη κοινωνική νομιμοποίηση στα κρατικοκαπιταλιστικά σχέδια. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι αυτό το τρίο δουλεύει μαζί, φανερά και χωρίς να έχει διάθεση να το κρύβει.
Αυτή τη τριπλέτα διαπλεκόμενων συμφερόντων (Κράτος- Αφεντικά- Κομματικοί στρατοί/φιλήσυχοι πολίτες) μπορεί να γίνει αντιληπτό από το καθένα σήμερα πως δρα σχεδόν ανενόχλητη- και όχι μόνο στο ΕΚΠΑ, αλλά παντού. Από την συγκάλυψη των κρατικών ευθυνών και των καπιταλιστικών συμφερόντων που παίζονται εις βάρος της ποιότητας των υπηρεσιών των σιδηροδρόμων, σημείο που αποκαλύφθηκε από τις δολοφονίες στα Τέμπη, έως το τεράστιο φαγοπότι από το κομματικό πατριωτικο-φασιστικό συρφετό της ΝΔ στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Από τις μπίζνες στις δημοτικές περιφέρειες και σε κάθε (ημι)δημόσιο οργανισμό, έως τον στρατηγικά μεθοδευμένο πληθωρισμό. Από την διοχέτευση των κρατικών ταμείων προς στρατιωτικούς εξοπλισμούς μέχρι και την εμπλοκή και την συνενοχή στην γενοκτονία στη Γάζα. Το τρίπτυχο αυτό λειτουργεί μεθοδικά εναντίον μας. Όχι μόνο εναντία στο ΑΚΝ, αλλά ενάντια σε όσα δεν ψήνονται οι σχολές και όλος ο κόσμος να γίνουν μαγαζάκι των πρυτάνεων, των κάθε λογής παρατρεχάμενων της εξουσίας, της εκάστοτε κυβέρνησης και της αστυνομίας.
Την πρώτη μέρα ανοίγματος του νέου κυλικείου στη νομική ήμασταν όλα εκεί. Απέναντι σε μια 15ρια ΔΑΠίτες, ΑΝΕΦίτες, ΠΑΣΠίτες, μαγαζάτορες και διοικητικούς ρουφιάνους (κύριε Γκότση), συγκεντρωθήκαμε και τους χαλάσαμε τη φασούλα με συνθήματα, πανό, τρικάκια, και λίγο μπλαμπλα.
Την Πέμπτη (3/7), δεύτερη μέρα ανοίγματος του χώρου, ήμασταν και πάλι εκεί. Αυτή τη φορά το μαγαζάκι άδειο, με τρείς ΔΑΠίτες που δεν έμειναν και πολύ. Φωνάζοντας συνθήματα προσεγγίσαμε τον χώρο και ανοίξαμε το πανό μας μπροστά στην είσοδο. Αυτό δεν άρεσε πολύ στους κυλικιάρχες, που μας έβγαζαν βίντεο, έπαιρναν συνεχώς τηλέφωνα και μας επιτέθηκαν επανειλλημένα. Πολλές φορές προσπάθησαν να αρπάξουν το πανό, και η Γεωργία Τύρου,ούσα εκπαιδευμένη άλλωστε στις επιθέσεις, με το μένος της μία φορά σχεδόν τα κατάφερε, ενώ χρειάστηκε η επέμβαση του θυρωρού για να ηρεμήσει και να εμποδίσει τα χειρότερα... Παρόλα αυτά αργότερα ο συνέταιρός της δεν δίστασε να ρίξει χλέπες στον συγκεντρωμένο κόσμο.
Την Πέμπτη φάνηκε ξεκάθαρα ότι στρατηγική τους ήταν να προβοκάρουν για να προκαλέσουν ένταση ώστε να μπορούν να εδραιώσουν την παρουσία τους μέσω της θυματοποίησής τους και προκαλώντας την λύπηση προς το πρόσωπό τους διασπείροντας ψεύδη. Ξέροντας τον τρόπο που λειτουργούν και πώς στήνουν ψευδείς δικογραφίες τραβήξαμε και δικά μας βίντεο, στα οποία φαίνεται ότι τα αφεντικἁ-φίλοι-των-πρυτάνεων ξαναεπιτέθηκαν σε φοιτητά και σε αγωνιζόμενο κόσμο μέσα σε πανεπιστήμιο.
Με τις συγκεντρώσεις μας την Τετάρτη και την Πέμπτη δώσαμε το μήνυμα ότι δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με αυτή την ιστορία. Η ιστορία μετράει 13 χρόνια Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου Νομικής και αναρίθμητα κινήματα που στεγάστηκαν σε αυτό. Και όσο και αν το εύχονται οι φιλελέδες εκμεταλλευτές η ιστορία μας δεν τελειώνει.
Καλούμε σε συγκέντρωση ενάντια στο μαγαζάκι του Σιάσου, στο προαύλιο της νομικής αυτή την Παρασκευή 4/7, στις 16:30. Την Παρασκευή τελειώνει η εξεταστική σε όλα τα τμήματα της ΝΟΠΕ και από βδομάδα υποτίθεται πως η σχολή κλείνει για καλοκαίρι. Τελευταία μέρα δεν θα τους αφήσουμε ήσυχους!
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμια, την ίδια μέρα στις 19:00, στο Σύνταγμα.
Να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της "ήρεμης καπιταλιστικής ζωής"
Να μπλοκάρουμε την κρατικοκαπιταλιστική μηχανή στο σύνολο της και σε κάθε πτυχή της
Να μεταφέρουμε το πόλεμο στα μετόπισθεν - άλλωστε εκεί ξεκινάει.
Το ΑΚΝ κατάληψη θα μείνει,τσιφλίκι κανενός δεν πρόκειται να γίνει!
- ΑΚΝ, 7/3/25
Εικόνες:
Αρχεία:
Με αφορμή τα τελευταία περιστατικά στη Νομική και το Πολυτεχνείο
Στηρίζουμε την αυριανή παρέμβαση ενάντια στο νέο μαγαζάκι στο χώρο του εκκενωμένου ΑΚΝ στο προαύλιο της νομικής στις 16.30 και τη συγκέντρωση ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμια στο Σύνταγμα στις 19.00.
Είναι αυτό το τέλος μιας εποχής;
Μετά από τα τελευταία γεγονότα στην Νομική και το Πολυτεχνείο, (ενδεικτικά βλέπε: "Ανακοίνωση του ΑΚΝ και κάλεσμα σε συγκέντρωση την Παρασκευή 4/7" https://athens.indymedia.org/post/1636989/, "10+2 γεγονότα από ένα παράλληλο σύμπαν" https://athens.indymedia.org/post/1636181/ και "σχετικά με τις πρόσφατες μεθοδεύσεις της κρατικής ασφάλειας και ένα σύντομο ιστορικό για το Πολυτεχνείο" https://athens.indymedia.org/post/1636053/) οι συζητήσεις μας γύρισαν στο πώς βιώσαμε τα φοιτητικά μας χρόνια, στους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς των τελευταίων ετών και στις αλληλεπιδράσεις των κινημάτων με τους χώρους των πανεπιστημίων. Στην παρούσα συγκυρία καλούμαστε να συνδέσουμε τα γεγονότα της σημερινής κοινωνικής αναδιάρθρωσης και να οξύνουμε αντανακλαστικα και εργαλεία απέναντι στη συνεχόμενη αποστείρωση και τις νέες μορφές καταστολής που μας επιβάλλονται.
Αυτό που γνωρίσαμε στις σχολές ως έμφυλα και ταξικά υποκείμενα ήταν η καθημερινή πολιτική ζύμωση, από τους γεμάτους συνθήματα τοίχους μέχρι την καθημερινή δράση/παρέμβαση ομάδων και συλλογικοτήτων. Οι σχολές επίσης για πολλά χρόνια αποτελούσαν δημόσιους χώρους στους οποίους φοιτήτριες και μη μπορούσαν να υπάρξούν χώρις την ανησυχία (εμφανούς) αστυνομικής παρουσίας. Όπως σε κάθε δημόσιο χώρο - με άλλα λόγια κρατικό - στο πανεπιστήμιο υπήρχαν συγκαλυμμένα και οι μπάτσοι αλλά και ο στρατός. Η εμφανής τους παρουσία όμως, δεν ήταν ακόμη κοινωνικά νομιμοποιημενη, λόγω των κινημάτων, αλλά και του πολιτικού παιχνιδιού που η κάθε κυβέρνηση έπαιζε στο όνομα του ασύλου. Εξαιτίας τις ιστορικής σημασίας του, η κατάργηση του ασύλου οφείλει να επιβάλλεται θεαματικά μετά απο μιντιακή κρατική προπαγάνδα. Η προσταγή "μένουμε σπίτι" (τμήμα της γενικευμένης στρατιωτικοποίησης της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας) ήρθε και κούμπωσε πολύ καλά με τα συμφέροντα όσων έβλεπαν στα πανεπιστήμια ανεκμετάλλευτες επικερδείς ευκαιρίες και πόλους έλξης επενδύσεων. Η νέα ένταση της καταστολής στους πανεπιστημιακούς χώρους απο το 2020 και έπειτα ήταν κατά κάποιο τρόπο κομμάτι της θεαματικής εισόδου σε μια νέα εποχή. Η απουσία των φοιτητών (στο πλαίσιο αποστείρωση-τηλεκπαιδευση-ασφαλεια), ταυτόχρονα με τις εφαρμογές νομοσχεδίων που προηγουμένως ήταν αδύνατες, έκανε τα 2 χρόνια της καραντίνας μια πολύ καλή ιδεολογική επένδυση. Με την έξοδο από την καραντίνα είχαν κατάφερει να επανα-προγραμματίσουν στις συνειδήσεις μας έννοιες όπως τον δημόσιο χώρο (τραπεζάκια ααααα), την παρουσία μας σε αυτόν, και τα γνώριμα κανονιστικά δίπολα (νόμιμο-παράνομο, υπεύθυνο-ανεύθυνο, τυπικό-άτυπο) τα οποία αστυνομευονται και επιτηρούνται.
Στο τώρα - εν μέσω μια συνολικότερης αναδιάρθρωσης - επιχειρείται η μετατροπή των σχολών σε αποκλειστικά χώρους αναπαραγωγής του κεφαλαίου και πειθάρχησης του εργατικού δυναμικού. Κεντρικός άξονας αυτής της μετάβασης είναι ο επανα-προσδιορισμός της έννοιας του φοιτητή ως άτομο που δεν θα πρέπει να τον αφορά καμία δραστηριότητα πέρα από την ακαδημαϊκή. Έτσι δημιουργείται ένα καινούργιο υποκείμενο που διαχωρίζεται (από μόνο του) από ό,τι ορίζεται κάθε φορά ως εγκληματικό*. Στα πανεπιστήμια, ο πιο άμεσος τρόπος αυτού του διαχωρισμού είναι η επιβολή πειθαρχικών και διαγραφών ως απάντηση σε πολιτικές δράσεις. Πιο έμμεσα, η πολιτική καθαρότητας του κράτους, όπως τακτικά εκφράζεται από τα ΜΜΕ και τους πρυτάνεις, ονομάζει "αγνώστους" και "εξωπανεπιστημιακούς" όσους παρεμβαίνουν, καταλαμβάνουν χώρους κ.ο.κ. Αυτή η πολιτική, μαζί με την εντατικοποίηση των σπουδών, οξύνει τις κανιβαλιστικές συμπεριφορές των τώρα φοιτητών και μελλοντικά εργαζόμενων-αφεντικών, επιδιώκει να απομονώσει οτιδήποτε αποκλίνει είτε ως μη παραγωγικό είτε ως παραβατικό αντιπαραβάλοντάς τους με το υπάκουο, προσηλωμένο στο μάθημα και την καριέρα του φοιτητικό υποκείμενο. Σε αυτούς τους διαχωρισμούς οφείλουμε να αντιστεκόμαστε διότι είναι επίπλαστοι και έρχονται να αποκόψουν κάθε κινηματική διαδικασία από τα κοινωνικά της πλαίσια, και στο κάτω κάτω γιατί θέλουμε να τεμπελιάζουμε όταν θέλουμε, να είμαστε δημιουργικά όταν έχουμε όρεξη και τελικά να μην ορίζεται η ζωή μας από το μάταιο δρόμο της καριέρας και του burnout.
Αστυνόμευση των σχολών: προστασία ερευνας για το στρατό σε μια εποχή πολέμου.
Προφανώς, η πολιτική αποστείρωσης των σχολών έρχεται εν καιρώ πολέμου. Τα ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά και τα ανοιχτά μέτωπα στον κόσμο, μετά από περιόδους απανωτών "κρίσεων" και τις αντίστοιχες "καταστάσεις έκτακτης ανάγκης" μας βάζουν για τα καλά σε μία νέα πολεμική περίοδο, η οποία όλο και πιο δύσκολα διακρίνεται από την καπιταλιστική ειρήνη. Ο πόλεμος έρχεται ως λύση σε αδιέξοδα αναπαραγωγής του καπιταλισμού και τον μετασχηματίζει. Οι επενδύσεις για το στρατό ακολουθούν τις επενδύσεις για την αστυνομία, και κινητοποιούν τεράστια κεφάλαια στην κατεύθυνση της τόνωσης της εσωτερικής και εξωτερικής Ασφάλειας. Μια πολύ καλή επένδυση είναι τα ερευνητικά μαγαζιά των καθηγητάδων στις σχολές όπου φοιτητά παράγουν (εθνικό) ερευνητικό έργο υψηλής αξίας για την αγορά, με ελάχιστες απολαβές και με ευέλικτη- χωρίς δικαιώματα εργασία. Το κράτος εμφανώς λαμβάνει μέτρα προστασίας των επενδύσεων "εκτοπίζοντας" με κάθε τρόπο τους παράγοντες που απειλούν την ασφάλεια του Πανεπιστήμιου/μαγαζιού και την κοινωνική ειρήνη.
Όμως οι κατειλημμενοι χώροι, εκτός από τροχοπέδη στην αδηφάγα καπιταλιστικη μηχανη, ειναι χώροι που ικανοποιούν και διανθίζουν ζωτικές μας τάσεις: της κοινωνικοποίησης χωρίς τη διαμεσολαβηση των μαγαζιών, της αλληλοφροντιδας και του να κάνουμε σχέδια για έναν κόσμο λιγότερο ζοφερό. Αυτές οι ανάγκες δεν εκτοπίζονται με την αντικατάσταση των στεκιών μας από φριχτά λευκά μαγαζάκια, και αυτές είναι που θα σκάσουν σύντομα πίσω στα μούτρα τους.Αλληλεγγύη στα εκκενωμένα στέκια των σχολών που ήταν ιστορικά σημεία αναφοράς για το αντιεξουσιαστικό κίνημα, και από τα οποία γεννήθηκε και η δική μας συνέλευση. Υπήρξαν και θα ξαναγίνουν παράγοντες ρήξης με όλες αυτές τις διαδικασίες ανάπλασης και αναδιάρθρωσης.
* Με την ίδια μορφή στο ελληνικό συγκείμενο η μέθοδος αυτή εξελίχθηκε και εφαρμόστηκε από τον κρατικό μηχανισμό και τα αστυνομικά επιτελεία στη λεγόμενη εγκληματικότητα ανηλίκων. Ο ηθικός πανικός με λόγους περί "αψυχολόγητης βίας με αποδέκτη ανυποψίαστα συνομίληκα", για "παιδιά που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει" και για "νέα επίπεδα σφοδρότητας" δημιουργεί και την αντίστοιχη απαίτηση για αστυνόμευση. Η αλήθεια είναι ότι το επίδικο για το κράτος δεν είναι καθεαυτό το σταμάτημα των περιστατικών βίας στα γήπεδα και τις πλατείες. Αυτά υπήρχαν πάντα στις μητροπόλεις και κάθε φορά απαντιόντουσαν με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα συγκεκριμένα συμφέροντα και το επίπεδο των κοινωνικών αντιστάσεων. Στόχος είναι η εκληματοποίηση, δηλαδή η σύνθεση γύρω από τα άτομα αυτά ενός πέπλου σύγχυσης. Θέλουν να εδραιώσουν ότι μία κοινωνική ομάδα σε μία συγκεκριμένη συνθήκη (πχ οι οπαδοί στα γήπεδα ή οι καταληψίες στις σχολές) πρέπει να θεωρείται εκ των προτέρων επικύνδυνη και συνεπώς ότι η αστυνομία είναι ο μόνος ικανός συνομιλητής της. Έτσι, νομιμοποιείται η διαρκής επιτήρησή τους, ασχέτως αν έχει γίνει όντως κάποια εγκληματική πράξη. Η ιδέα ότι η ίδια η ύπαρξή τους είναι εν δυνάμει εγκληματική λοιπόν συνεπάγεται την αστυνόμευση και όλων όσων βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Έτσι, από τη μία, τα άτομα που εγκληματοποιούνται συμπιέζονται τόσο έντονα σε μία υποκειμενικότητα που κάθε κίνησή τους είναι προβλέψιμη και από την άλλη, όσοι κινούνται γύρω από αυτούς πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι φίλοι τους. Και τελικά το κράτος μπορεί να κάνει τις δουλειές του με την ησυχία του.
Αλληλεγγύη στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής, στις καταλήψεις του πάνω και κάτω Πολυτεχνείου και στις γειτονιές.
Στις σχολές (όπως και στις συλλογικές δομές) και το δημόσιο χώρο: να καλύπτουμε τις ανάγκες μας για συνεύρεση και κοινωνικοποίηση έξω από τα στενά πλάισια της κυριαχίας (σπίτι-αμάξι-δουλειά-μαγαζιά).
Όπως στη σχολή, έτσι και στη δουλειά: απαιτούμε τα δεδομένα, να ζούμε οχι να επιβιώνουμε, μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.
Όπως και τότε: να κάνουμε τα πανεπιστήμια επικίνδυνη επένδυση για τα αφεντικά.
αναρχική φεμινιστική συλλογικότητα aqua tofana