Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025 στις 19.00
Συγκέντρωση: Η δικαιοσύνη των νόμων είναι η γκιλοτίνα της ελευθερίας
Η δικαιοσύνη των νόμων είναι η γκιλοτίνα της ελευθερίας | Δευτέρα 7 Ιούλη 7.00μμ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στ. Μετρό Ακρόπολη | Ενάντια στην πιο μεγάλη γιάφκα των συγκαλυπτών, δολοφόνων και βασανιστών: τη φωλιά των δικαστικών. Με αφορμή την "οικουμενική συνδιάσκεψη των ελλήνων νομικών", την οποία ανοίγουν τα εξέχοντα μέλη της γιάφκας των συγκαλυπτών: Κωνσταντίνος Τασούλας (ο οποίος ανταμείφθηκε με το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας για τη συμβολή του στη συγκάλυψη του κρατικού-καπιταλιστικού εγκλήματος των Τεμπών) και Γιώργος Φλωρίδης (υπουργός δικαιοσύνης).
Στις 7 Ιούλη ξεκινά η "οικουμενική συνδιάσκεψη των ελλήνων νομικών", την οποία ανοίγουν τα εξέχοντα μέλη της γιάφκας των συγκαλυπτών Κωνσταντίνος Τασούλας (ο οποίος ανταμείφθηκε με το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας για τη συμβολή του στη συγκάλυψη του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος των Τεμπών) και Γιώργος Φλωρίδης (υπουργός δικαιοσύνης). Αντικείμενο της συνδιάσκεψης η "προάσπιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου", δηλαδή η κατασκευή μιας υποκριτικής πρόφασης για τη διαιώνιση των κρατικών και καπιταλιστικών εγκλημάτων. Η ρητορική αυτή ηχεί ως ειρωνικός κυνισμός όταν εκστομίζεται από εκπροσώπους και λειτουργούς της ελληνικής δικαιοσύνης και του ελληνικού κράτους.
Το παραμύθι του "κράτους δικαίου" που είναι αδέκαστο και ίσο προς όλους το ακούμε σε όλη μας τη ζωή. Η πραγματικότητα μας έχει αποδείξει όμως ότι ο θεσμός της Δικαιοσύνης μέσα σε ένα εξουσιαστικό-εκμεταλλευτικό μόρφωμα δεν είναι προφανώς ουδέτερος πόσο μάλλον με οποιαδήποτε έννοια "ανεξάρτητος". Λειτουργεί ως ένα βαθμό ως καθρέπτης των συσχετισμών του κοινωνικού ανταγωνισμού σε ένα ορισμένο κοινωνικό περιβάλλον. Από τις αντανακλάσεις που παρατηρούμε κάθε φορά σε ένα τέτοιο καθρέπτη είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε το βάθος των ταξικών ανισοτήτων και την ένταση της κρατικής καταστολής. Όσο πιο σκληρή και άκαμπτη είναι η απονομή της δικαιοσύνης μπροστά στη φτώχεια, το περιθώριο, τον εσωτερικό εχθρό τόσο περισσότερο ο συγκεκριμένος θεσμός αποκτά κύριο ρυθμιστικό παράγοντα μέσα σε ένα κράτος. Αντίστοιχα όταν είναι πιο ευέλικτη η απονομή δικαιοσύνης (το οποίο μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες) κερδίζεται περισσότερο έδαφος από τους από τα κάτω στις αντιστάσεις τους και στη ζωή τους ευρύτερα.
Η δικαιοσύνη ήταν, είναι και θα είναι μια θηλιά έτοιμη να τυλίξει το λαιμό της "ελευθερίας" με την ευρεία της έννοια. Τα μέγαρα και τα ιδρύματα της θα στέκουν πάντα μέσα στις πόλεις επιβλητικά για να υπενθυμίζουν πως εκεί μέσα αποφασίζονται τύχες και ζωές, πως εκεί κρίνεται καθημερινά η ποσόστωση ελεύθερου οξυγόνου για εκατοντάδες ανθρώπους που καθημερινά διασχίζουν τους διαδρόμους τους και στέκονται στις αίθουσες τους.
Η ελληνική δικαιοσύνη όμως είναι από τις πιο χυδαίες εκδοχές αυτού του θεσμού. Ενός θεσμού που δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να είναι έστω κατ΄ επίφαση "δημοκρατικός" καθώς ουδέποτε καθαρίστηκε από τους λειτουργούς που με περίσσια χαρά συνεργάστηκαν με τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ενός θεσμού που ποτέ δε νιώθει την ανάγκη να υποκριθεί έστω κάποια ψήγματα ισονομίας καθώς οι εγκληματίες του λευκού κολάρου, οι πλούσιοι, οι πολιτικοί, οι παράγοντες αυτού του τόπου, οι μπάτσοι, οι φασίστες και πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι δικαστικοί θα έχουν πάντα την ευνοϊκότερη μεταχείριση ακόμα και σε περιπτώσεις που η κοινωνική αδικία βγάζει μάτι.
Το βλέπουμε στα Τέμπη, το βλέπουμε στην Πύλο, το βλέπουμε στις υποθέσεις βιασμών και σωματεμπορίας στις οποίες εμπλέκεται η ελληνική αστυνομία από κοινού με την greek mafia, το βλέπουμε στις κρατικές δολοφονίες Ρoμά. Η ελληνική δικαιοσύνη και οι περήφανοι λειτουργοί της, ανακριτές, εισαγγελείς, δικαστές θα είναι πάντα εκεί, μια πρόθυμη χείρα βοηθείας για να συγκαλύψει, να ξεπλύνει, να αθωώσει ή να ρίξει στα μαλακά. Την ίδια στιγμή που εξαντλούν τα όρια της αυστηρότερης τυχόν ποινικής μεταχείρισης στην παραβατικότητα των χαμηλότερων ταξικών στρωμάτων και ιδιαίτερα απέναντι στους ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στην κοινωνική αδικία που διαμορφώνουν από κοινού κράτος και κεφάλαιο και η δικαιοσύνη τους.
Στα χέρια των δικαστικών αρχών φυσικά, σε πλήρη σύμπλευση με τον ταξικό χαρακτήρα της "Δικαιοσύνης" υπάρχουν εργαλεία που νομοθετούνται από τους εκάστοτε πολιτικούς τους προϊσταμένους. Τόσο ο ποινικός όσο και ο σωφρονιστικός κώδικας ολοένα και στοχοποιούν σε αυξανόμενο βαθμό όσους/ες βρίσκονται στον πάτο της ταξικής πυραμίδας. Είναι η "Δικαιοσύνη" που σαν φίδι θα δαγκώσει τους ξυπόλυτους. Αυτός που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα δικαστικά έξοδα δεν έχει την υπεράσπιση και τις περισσότερες φορές την κατάληξη που θα είχε αν είχε την οικονομική άνεση, αυτή που δεν μπορεί να αποπληρώσει τα αυξημένα παράβολα καταλήγει με δυσβάσταχτα χρέη, αυτός που δεν έχει τη δυνατότητα να εξοφλήσει εγγυήσεις οδηγείται στη φυλακή, αυτή που δεν εκτίει την όποια ποινή λόγω της μικρής της έκτασης, δέχεται να δουλεύει αμισθί για εργολάβους μέσω της "κοινωφελούς εργασίας".
Στόχος βέβαια είναι και ο αφανισμός των πολιτικών αντιπάλων, του εσωτερικού εχθρού. Οι τρομονόμοι που ορίζονται στο άρθρο 187Α του ΠΚ ήδη από το 2001 όταν και συντάχθηκαν για να αντιμετωπίσουν «κάθε δυναμικό αντίπαλο της εξουσίας που θεωρείται τρομοκράτης» και οι αναθεωρήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία 25 χρόνια αναδεικνύουν την προσπάθεια εξόντωσης συντρόφων και συντροφισσών που έχουν βρεθεί να κατηγορούνται ή/και να καταδικάζονται με αυτό το άρθρο. Αρκεί μια μεθόδευση της ΕΛ.ΑΣ για να κατηγορηθείς στα πλαίσια κάποιας υπαρκτής ή μη οργάνωσης για να προφυλακιστείς και βρεθείς αντιμέτωπος με ποινές προσαυξημένες δυσανάλογα, για τις ίδιες πράξεις, που αν δεν είχαν το πολιτικό υπόβαθρο θα τιμωρούνταν με τα μισά χρόνια ποινής.
Φτάνει η δηλωμένη αναρχική ταυτότητα ενός συντρόφου για να θεωρείται επαρκές στοιχείο μισό αποτύπωμα σε μια πλαστική σακούλα, ή η φιλική σχέση μιας συντρόφισσας με άλλους αναρχικούς κατηγορούμενους για να οδηγηθούν στις φυλακές-κολαστήρια και να σέρνονται σε δίκες-παρωδίες με ήδη ειλημμένες αποφάσεις. Η περίπτωση της υπόθεσης των Αμπελοκήπων, μετά την τραγική κατάληξη με τον θάνατο του συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη και το κυνήγι μαγισσών με τις διώξεις συντρόφων και συντροφισσών συμπυκνώνει την εκδικητικότητα της Δημοκρατίας απέναντι σε όσους/ες επιλέγουν να αμφισβητήσουν την εξουσία και να πάρουν θέση στον ταξικό πόλεμο.
Είμαστε δίπλα σε κάθε σύντροφο και συντρόφισσα, που αντιμετωπίζει τις κρατικές κατασταλτικές μεθοδεύσεις και σε όσους/ες έχουν αναλάβει την ευθύνη των πολιτικών τους πράξεων και αμφισβήτησαν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Στεκόμαστε πλάι σε όσους και όσες αντιστέκονται στους γδάρτες των ζωών τους. Δείχνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όσους/ες εξεγείρονται ενάντια στον καπιταλισμό και κάθε εξουσία.
Από τις ΗΠΑ μέχρι την Παλαιστίνη την έννοια της ελευθερίας δεν την ορίζουν τα όρια των φυλάκων αλλά ο αγώνας για την κατάργησή τους.
Συγκέντρωση, Δευτέρα 7 Ιούλη 7:00μμ, στο σταθμό μετρό Ακρόπολη.
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΞΕΧΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΑΦΚΑ ΤΩΝ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΩΝ
ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΛΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους
και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες
Εικόνες:
Αρχεία: