Πέμπτη 17 Ιουλίου 2025 στις 19.00
Μικροφωνική-Συγκέντρωση ενάντια στον αντιμεταναστευτικό οχετό του κράτους
Μικροφωνική-Συγκέντρωση ενάντια στον αντιμεταναστευτικό οχετό του κράτους,την Πέμπτη 17/7, στην Τριών Ναυάρχων και Κορίνθου, στις 19:00
ΠΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΝΙΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΣΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ;
Οι μεταναστευτικές ροές από την Λιβύη προς την Κρήτη δεν αποτελούν καινούργιο φαινόμενο, ούτε φυσικά συνιστούν κάποια "αιφνίδια εισβολή", καθώς είναι γνωστές και καταγεγραμμένες ήδη από τον Μάρτιο του 2024 ("Το TPP στην Κρήτη: Η νέα προσφυγική διαδρομή [...], Ν. Ψαράκη"). Παρόλα αυτά η κυβέρνηση καθώς και τα υποκινούμενα ΜΜΕ έχουν φροντίσει να διαδώσουν πολεμικές αφηγήσεις "πολιορκίας" από τις επερχόμενες μεταναστευτικές ροές. Τα αφηγήματα αυτά στοχεύουν τόσο στην αλλαγή του δημόσιου λόγου από θέματα που πλήττουν την κυβέρνηση (ΟΠΕΚΕΠΕ, φωτιές, ακρίβεια, εργασιακές αυθαιρεσίες κ.α.) όσο και στην υποταγή της ήδη εκφοβισμένης και καταπιεσμένης κοινωνικής βάσης γύρω από μια εξουσία που δήθεν θα την προστατεύσει. Αυτός ο δεύτερος μηχανισμός, που καλλιεργεί φόβο και απειλή απέναντι σε έναν κατασκευασμένο εχθρό προσηλυτίζοντας τους ανθρώπους με την υπόσχεση της "τάξης και της ασφάλειας", είναι μια από τις όψεις του "Σύγχρονου Ολοκληρωτισμού". Η τραγική ειρωνεία είναι πως πάντα το κράτος και το κεφάλαιο, οι αυτοπαποκαλούμενοι εγγυητές της ασφάλειας, είναι οι μεγαλύτεροι ενορχηστρωτές της οργανωμένης βίας που αντιμετωπίζουμε από κοινού ντόπιοι και μετανάστες. Οι από τα πάνω δεν μπορούν να κυριαρχήσουν έναντι της ζωής μας χωρίς να μας διαιρέσουν. Έτσι, αφού διέλυσαν την Αφρική και την Μέση Ανατολή, θέλουν να μας πείσουν πως οι άνθρωποι που αναζητούν μια καλύτερη ζωή είναι εκείνοι που μας απειλούν.
Το κυβερνητικό αφήγημα λοιπόν έχει ως εξής: Μετανάστες από την Λιβύη δήθεν αναμένεται να εισβάλλουν στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, να καταχραστούν το δημόσιο χρήμα, και εν τέλει να μας αντικαταστήσουν. Παραλείποντας να τεκμηριώσει τις παραπάνω θέσεις και να τις συνδέσει αιτιολογικά η κυβέρνηση κηρύττει αμέσως κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Για να το πούμε με απλά λόγια, οι ισχυροί λένε πως ο νόμος δεν θα ισχύει για μια ομάδα του πληθυσμού, η οποία θα συνθλιβεί, γιατί μπορούν να το κάνουν. Έτσι, το Ελληνικό κράτος θα μπορεί να αναστείλει τις διαδικασίες για την εξέταση του ασύλου σε μετανάστες, απειλώντας μάλιστα όσους εισέρχονται "παράνομα" με φυλάκιση ή εκδιωγμό. Ο υπουργός μετανάστευσης Θ. Πλεύρης, γνωστός κουστουμάτος φασίστας και γιος ενός άλλου γνωστού κουστουμάτου φασίστα, δήλωσε ότι θα επανεξεταστούν όσες παροχές προσφέρονται στους πρόσφυγες, με σκοπό να τους πάρουν ακόμα και αυτά τα λίγα που τους δίνονται. Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς ότι θα γίνονταν τέτοιες δηλώσεις από μια κυβέρνηση και έναν υπουργό μετανάστευσης, ο οποίος έχει δηλώσει ότι η λύση για το μεταναστευτικό είναι να κάνουν στους πρόσφυγες τη ζωή κόλαση, στερώντας τους από βασικά αγαθά, εξαναγκάζοντάς τους να φύγουν και μέσω αυτού να αποτραπούν και άλλες ροές λέγοντας «δεν θα μπορούν να φάνε, να πιούνε και να πάνε σε νοσοκομείο», για να λένε στους άλλους στο Πακιστάν, ότι εδώ περνάνε χειρότερα από το Πακιστάν. «Πρέπει να περνάνε χειρότερα. Αν δεν περνάνε χειρότερα, θα έρχονται. Η ζωή τους εκεί να μοιάζει Παράδεισος με αυτό που θα περνάνε εδώ». Και είναι πράγματι απορίας άξιο αν η ζωή τους εκεί είναι τόσο ανυπόφορη ώστε να αποφασίσουν να ταξιδέψουν μέσα σε σάπιες υπερφορτωμένες βάρκες με κίνδυνο να πνιγούν, υπάρχει κάτι που θα μπορέσει να σταματήσει την μετανάστευση; Και αν υπάρχει θέλουμε να συναινέσουμε σε μια τέτοια θηριωδία; Σε μια χώρα όπου το ελληνικό λιμενικό έπνιξε 600 ανθρώπους στην Πύλο, όπου επιζώντες ναυαγίων δικάζονται σε 30 λεπτά χωρίς μεταφραστή και φυλακίζονται για χρόνια και όπου όσοι επιζήσουν στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με συνθήκες διαβίωσης χειρότερες από εκείνες των φυλακών, για ποιες "ανέσεις" μιλάει ο φασίστας Πλεύρης;
Ωστόσο, ανεξάρτητα από το εάν αυτός είναι ένας γελοίος και θρασύδειλος φασίστας, (που είναι), το σημαντικότερο είναι πως αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο (και αυτός, όπως και σύσσωμα τα ακροδεξιά κυβερνητικά καθάρματα) γρανάζι της συστηματικής μετατόπισης της αστικής δημοκρατίας προς τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό. Μια διαδικασία που παρατηρείται σχεδόν σε όλα τα σύγχρονα κράτη με κύριο χαρακτηριστικό το σπάσιμο του κοινωνικού συμβολαίου από την πλευρά του κράτους. Το ελληνικό κράτος, εν προκειμένω, επικαλούμενο μια διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης από την εποχή των μνημονίων, έχει αποσυρθεί από οποιαδήποτε πρόνοια και προτάσσει έντονα το αφήγημα της "ασφάλειας" απέναντι σε φανταστικούς κινδύνους και εχθρούς που το ίδιο κατασκευάζει. Είναι η κλασική πια τακτική της alt-right ακροδεξιάς. Μέσα από τα hoaxes, τα ψέμματα, τις κατασκευασμένες ειδήσεις, τις ανακρίβειες και τη ρητορική μίσους απέναντι στους μετανάστες ή οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα περισσεύει στο σύγχρονο ακροδεξιό αφήγημα, η alt-right ακροδεξιά χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ και τα τρολς του διαδικτύου επιχειρεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστριες δεν είναι πια κατατρεγμένοι άνθρωποι που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς για ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Παρουσιάζονται ως "εισβολείς" και δήθεν όργανα μιας συνωμοσίας που θέλει τάχα μου να αντικαταστήσει τον ευρωπαϊκό πληθυσμό στην Ευρώπη με ισλαμιστές. Τέτοια φρασεολογία είναι ξεκάθαρα εργαλειακή. Το "τέλος με τις δήθεν μωρομάνες", ή η χρήση της λέξης "εισβολείς" του φασίστα Πλεύρη είναι ρητορική η οποία κανονικοποιεί την απανθρωπιά και είναι απαραίτητη για να οικοδομηθεί μια κοινωνική συναίνεση βασισμένη στον φόβο και την ενοχή. Επιχειρεί, μέσω της δημιουργίας ενός προβλήματος να δείξει ότι δήθεν επιτελεί έργο, με σκοπό να συσπειρώσει το ακροδεξιό ακροατήριο γύρω από την κυβέρνηση με το ψευδεπίγραφο αφήγημα περί της δήθεν εθνικής ενότητας και παράλληλα να αλλάξει την ατζέντα από τα διαρκή σκάνδαλα που βαραίνουν την κυβέρνηση (πρόσφατα το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ).
Εξάλλου, ο ίδιος ο φασίστας Πλεύρης παλιότερα δήλωνε ότι τα σύνορα της χώρας κινδυνεύουν και πως η φύλαξή τους απαιτεί νεκρούς. Άλλωστε και άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, (Ορμπάν, Λεπέν, Μελονι κλπ) αναπαράγουν την altr-right ρητορική του Τραμπ και του Steve Bannon. Πρώτα και κύρια η κατασκευή εχθρού είτε εσωτερικού, δηλαδή οι αναρχικές, οι κομμουνιστές, οι καταλήψεις, τα αυτοοργανωμένα ταξικά και κοινωνικά εγχειρήματα και εν γένει όσοι άνθρωποι αντιστεκόμαστε στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κράτους και του κεφαλαίου. Αλλά και η κατασκευή ενός δήθεν εξωτερικού εχθρού - εισβολέα, που απειλεί να διασαλεύσει την κοινωνική συνοχή. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια τακτική που συσκοτίζει και αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά αίτια της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Που δεν είναι άλλα από την καταλήστευση του φυσικού πλούτου των χωρών του "αναπτυσσόμενου κόσμου", τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους από πλευράς της Δύσης που καταστρέφουν τις χώρες της Μ. Ανατολής και της Αφρικής, τα κατά τόπους ολοκληρωτικά καθεστώτα, τη φτώχεια και την ανελευθερία. Απέναντι σε αυτά τα πραγματικά αίτια το ελληνικό κράτος καλύπτει τη δική του συνενοχή συνθηματοποιώντας την πολιτική και χρησιμοποιώντας τις κραυγές ενός ηθικού πανικού για τα επικείμενα δεινά που τάχα μου θα επιφέρουν οι μετανάστριες και οι πρόσφυγες. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και το μίσος είναι συνεκτικός ιστός αυτής της ακροδεξιάς ατζέντας που πλέον αποτελεί επίσημη και θεσμική κρατική πολιτική. Είναι το εγχειρίδιο της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς διαχείρισης που της αρκεί η ψευδής στατιστική και η απεύθυνση με τη μορφή επίθεσης στο θυμικό του φοβισμένου συντηρητικού πλήθους (με άλλα λόγια των "φιλήσυχων" νοικοκυραίων κυρ-Παντελήδων που κοιτάζουν τη δουλίτσα τους).
Κατά τα άλλα, στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες, εγκλεισμός, απομόνωση, θάνατος στα σύνορα και πνιγμοί στη Μεσόγειο. Αλλά και υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, εκμετάλλευση, γυναικοκτονίες και καταστολή όσων αγωνίζονται. Η λεηλασία της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας από την κυριαρχία δεν κάνει διάκριση σε μετανάστες και ντόπιους. Όλους τους από κάτω θα επιδιώξει να μας συντρίψει ο καπιταλισμός, προκειμένου να συνεχίζει ν' αναπαράγεται. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες βλέπουμε επίσης μια συνολική προσπάθεια της κυριαρχίας να διαχειριστεί την κατάσταση προς όφελός της. Επιχειρώντας ν' αποκόψει κάθε προσπάθεια διασύνδεσης των προσφύγων με την εξαθλιωμένη ντόπια κοινωνία και κυρίως με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της (εκκενώσεις κατειλημμένων κτιρίων, κατασταλτικές επιθέσεις, κρατικές και παρακρατικές, ενάντια σε δομές αλληλεγγύης). Το κράτος και οι μηχανισμοί του προσβλέπουν στο να αποτρέψουν την αλληλοεπίδραση μεταξύ των καταπιεσμένων κι αποκλεισμένων κοινωνικών κομματιών, ντόπιων και μεταναστών. Να αποτρέψουν την όσμωση ανάμεσα στους από κάτω της κοινωνίας.
Το δυσάρεστο, βέβαια είναι ότι το κρατικό αυτό αφήγημα όχι μόνο δεν τους επιφέρει πολιτικό κόστος αλλά το αντίθετο μάλιστα. Δυστυχώς, μερίδα της κοινωνίας έχει εθιστεί να σκέφτεται με όρους απειλής. Ότι η "κοινή λογική" μετατοπίζεται καθημερινά προς μια κανονικότητα καταστολής. Η έμφυτη αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια επιχειρείται να αντικατασταθεί από τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό. Εδώ δηλαδή δεν έχουμε να κάνουμε μονάχα με ένα ακροδεξιό κράτος αλλά και με το πώς συντηρητικοποιείται σταδιακά ο δημόσιος λόγος μέσα από τους κρατικούς μηχανισμούς.
Διότι το νεοφιλελεύθερο κράτος δε στοχεύει μονάχα στους πρόσφυγες. Στοχεύει και στο μυαλό μας. Στοχεύει στο να δεχτούμε τον φόβο ως φυσική κατάσταση, παράγοντας ένα αφήγημα που είναι βασισμένο ότι ο πρόσφυγας είναι εχθρός, ότι ο κατατρεγμένος είναι απειλή, ότι οι μωρομάνες είναι παραμύθι και ούτω καθεξής. Ότι το κράτος είναι δήθεν ο φυσικός μας προστάτης και ο διαμεσολαβητής των ανθρώπινων, κοινωνικών σχέσεων. Ένα κράτος που σκοτώνει ανθρώπους στα τρένα, τα νοσοκομεία, σε καταυλισμούς Ρομά, στο Αιγαίο και τον Έβρο. Την ίδια στιγμή που οι κρατικοί μηχανισμοί κινητοποιούνται για να κανονικοποιήσουν/σχετικοποιήσουν/δικαιολογήσουν αυτή την εξωφρενική βία στην υπόλοιπη κοινωνία. Ο πνιγμός ναυαγών βαφτίζεται προάσπιση συνόρων, η δολοφονία στα Τέμπη εξιδανικεύεται ως θυσία, η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού αποσιωπάται μπροστά στην "αναγκαία για την Ελλάδα" στρατηγική συμμαχία με το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Κατ' επέκταση, οι εξώσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι εργοδοτικές δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα και η ακρίβεια προβάλλονται και αυτά ως αναπόφευκτα και πρέπει να τα υπομείνουμε.
Εμείς, ως αντιφασίστριες, παλεύουμε για έναν κόσμο χωρίς χαρτιά, σύνορα, κράτη, πατρίδες και εκμετάλλευση. Είμαστε αλληλέγγυες στους μετανάστες και τους αγώνες που αυτοί πραγματοποιούν. Επιλέγουμε το δρόμο της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων, επιλέγουμε να στήσουμε δομές που θα οδηγήσουν στο δρόμο του αγώνα, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Η απάντησή μας στο κράτος και τα αφεντικά πρέπει να είναι η συλλογικοποίηση των αρνήσεων και των καταφάσεων μας, η συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών- η αλληλοβοήθεια και ο αλληλοσεβασμός, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος). Απέναντι στη προσπάθεια διαίρεσης των καταπιεσμένων, να απαντήσουμε με την ταξική αλληλεγγύη των από τα κάτω ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
ΚΑΜΙΑ ΔΗΘΕΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΥΛΗ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΌ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας | asp2023@espiv.net