kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση για τα επτά χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ/της ZackieOh

ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

«Σκέψου η ζωή να τραβάει τον δρόμο της κι εσύ να λείπεις…»

Πέρασαν επτά ολόκληρα χρόνια από τότε που η είδηση της δολοφονίας του Ζακ/της ZackieOh μούδιασε ολόκληρη τη λοατκια+ κοινότητα και το αλληλέγγυο κίνημα. Μια δολοφονία από «φιλήσυχους νοικοκυραίους» και αστυνομικούς, μπροστά σε ένα πλήθος που κοιτούσε ατάραχο και αδιάφορο. Μια δολοφονία καταγεγραμμένη καρέ-καρέ. Μέρα μεσημέρι. Στο κέντρο της Αθήνας.

Βγήκαμε χιλιάδες στους δρόμους με όλη την οργή και τη θλίψη που κουβαλούσαμε. Περπατήσαμε χιλιόμετρα στις πορείες, γράψαμε κείμενα, φωνάξαμε συνθήματα, ζωγραφίσαμε πανό, γεμίσαμε στένσιλ τους τοίχους. Συγκεντρωθήκαμε ξανά και ξανά στα δικαστήρια στον πρώτο και δεύτερο βαθμό, σε όλη την αργή και επώδυνη διαδικασία «απονομής δικαιοσύνης».

Το αποτέλεσμα; Επτά χρόνια μετά οι αστυνομικοί είναι αθώοι, ο ένας εκ των δύο δολοφόνων, ο χρυσοχόος, είναι στο σπίτι του λόγω ηλικίας. Ο δεύτερος (μεσίτης) έχει το θράσος να ζητά αναστολή εκτέλεσης της ποινής του, επικαλούμενος ότι η παραμονή στη φυλακή θα του προκαλέσει «ανήκεστο βλάβη». Η αίτηση απορρίφθηκε, ωστόσο παραμένει το γεγονός ότι ο άνθρωπος που δεν δίστασε να λιντσάρει, να κακοποιήσει και εν τέλει να δολοφονήσει έναν άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος και στο απόλυτο έλεός του, τολμά να ζητά τώρα την επιείκεια της δικαιοσύνης.

Ξέρουμε ότι η δικαιοσύνη «τους», η δικαιοσύνη των ισχυρών δεν μας χωράει. Ξέρουμε ότι δεν θα μας δικαιώσει ποτέ. Εμάς, όσους διαφέρουμε. Όσες αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε. Όσα στεκόμαστε απέναντί τους. Όσα αμφισβητούμε τα έμφυλα στερεότυπα και τα άνωθεν επιβεβλημένα «κουτάκια» σεξουαλικότητας. Όσες τολμάμε να χαλάσουμε το πατριαρχικό αφήγημα. Όσους, όσες και όσα υπερασπιζόμαστε το δίκιο των πιο ευάλωτων, των πιο αδικημένων. Των γυναικών που κακοποιούνται ή γυναικοκτονούνται, των προσφυγ(ισσ)ών και των μεταναστ(ρι)ών, των ανάπηρων, των οροθετικών, των Ρομά, των κακοπληρωμένων εργαζόμενων και της νεολαίας που ποινικοποιούνται οι αγώνες της, των φτωχών. Όσων προοριζόμαστε για κρέας στα κανόνια τους στους πολέμους που σχεδιάζουν για τα δικά τους συμφέροντα. Όσων στεκόμαστε στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού που πεινάει, διψάει, βομβαρδίζεται καθημερινά στη Γάζα, δολοφονείται περιμένοντας στην ουρά για λίγο νερό ή ψωμί και συνεχίζει να αντιστέκεται. Όσων αντιπαλεύουμε τη κυβέρνηση της δικής μας χώρας, που σφίγγει το χέρι του δολοφόνου και κάνει μπίζνες πάνω σε νεκρά παιδιά.

Επτά ολόκληρα χρόνια μετά τη δολοφονία του Ζακ συνεχίζουμε να διεκδικούμε όλα όσα είχε υπερασπιστεί κι αυτός. Το δικαίωμά μας να εκφραζόμαστε όπως θέλουμε, να ντυνόμαστε όπως θέλουμε, να περπατάμε όπου θέλουμε, να ερωτευόμαστε όποιο πλάσμα θέλουμε, να μεγαλώνουμε παιδιά με όποιον/όποια/όποιο θέλουμε.

Η δικαίωση για εμάς, λοιπόν, θα είναι να φτιάξουμε έναν κόσμο, όπως τον είχε ονειρευτεί ο ίδιος ο Ζακ και είχε παλέψει γι' αυτόν. Έναν κόσμο αλληλεγγύης, έναν κόσμο κατανόησης και αποδοχής. Έναν κόσμο, στον οποίο η διαφορετικότητα θα είναι πλούτος και όχι στίγμα και περιθωριοποίηση. Θα είναι γιορτή και όχι βία.

Στον δρόμο του Ζακ, της πάλης για την εξάλειψη του μίσους, της ομοτρανσφοβίας και του ρατσισμού συνεχίζουμε να βαδίζουμε.

Συγκεντρωνόμαστε και φέτος για να τιμήσουμε τη μνήμη ενός λαμπερού πλάσματος, που δολοφονήθηκε φρικτά. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, συγκεντρωνόμαστε και για να πάρουμε δύναμη από τους συλλογικούς μας αγώνες.

Για να συνεχίσουμε να παλεύουμε για έναν κόσμο πολύχρωμο, φροντιστικό και αλληλέγγυο.

«Εσύ μπορείς να κοιτάζεις το γκλίττερ, το σώμα που κουνιέται και εκτίθεται, τον άνθρωπο που διαφέρει από 'σένα και που ζει αλλιώς, τα συνθήματα, τα βαμμένα χείλη και να σιχαίνεσαι, να βγάζεις χολή, να μισείς, να καταριέσαι, να κατακρίνεις, να απαξιώνεις.

Εγώ μπορώ να τα βλέπω, να τα ακούω, να τα βιώνω όλα αυτά και να θυμώνω, να πληγώνομαι, να πεισμώνω, να επιμένω, να αγαπάω, να είμαι.

Και στο τέλος της μέρας να κλείνω τα μάτια, να θυμάμαι, να κοιτάζω προς τα μέσα και να χαμογελάω. Καμιά φορά γλυκόπικρα, καμιά φορά αβίαστα, καμιά φορά αφού έχω πρώτα κλάψει, καμιά φορά με προσπάθεια, αλλά να χαμογελάω. Γιατί στο τέλος της μέρας, πάντα θα είμαι καλά με το να είμαι εγώ.»

"Power is being told you are not loved and not being destroyed by it" - Madonna.

Zak Kostopoulos / Zackie Oh

16 Ιουνίου 2015

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:

Κυριακή 21 Σεπτέμβρη, άγαλμα Βενιζέλου, 7μμ

REclaim PRIDE-Thessaloniki

*Μπορείτε να δείτε το σχετικό fb event στο ακόλουθο link:

https://www.facebook.com/events/7680943659375…

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Σεπτεμβρίου 10h

ΖΑΚ / ΖACKIE OH

Το χρονικό του πολλαπλού εγκλήματος

Μεσημέρι της 21ης Σεπτεμβρίου 2018. Οδός Γλάδστωνος, Ομόνοια. Ο Ζακ Κωστόπουλος, γκέι, οροθετικός, αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρθρογράφος και ντραγκ περφόρμερ με το όνομα Zackie Oh, διακομίζεται νεκρός και δεμένος ακόμα με χειροπέδες από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ χωρίς προσπάθεια ανάνηψης, μετά από σειρά άγριων χτυπημάτων από 2 πολίτες και 8-9 αστυνομικούς, τους οποίους παρακολουθούσαν δεκάδες περαστικοί.

Ο Ζακ είχε ξεκινήσει να φωνάζει βοήθεια από την Πατησίων, πριν στρίψει στη Γλάδστωνος. Στη γωνία Πατησίων και Γλάδστωνος ο Ζακ προσπαθεί να εισέλθει στον φούρνο «Βενέτη» αλλά δεν του επιτράπηκε η είσοδος. Ζητώντας βοήθεια και ψάχνοντας καταφύγιο μπαίνει στο διπλανό κοσμηματοπωλείο. Εγκλωβίζεται. Βγαίνει στο πεζοδρόμιο μέσα από την τζαμαρία. Ακολουθεί ο ξυλοδαρμός του από τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου, Ευάγγελο Δημόπουλο, και τον Θάνο Χορταριά, ιδιοκτήτη μεσιτικού γραφείου στη γειτονιά και γνωστό για τη σχέση του (μέλος και εκπρόσωπος τύπου) με την εθνικιστική οργάνωση «Πατριωτικό Μέτωπο».

Τον ξυλοκοπούν, με κλωτσιές, μέχρι που καταρρέει αιμόφυρτος, ανάμεσα στα σπασμένα γυαλιά της προθήκης. Οι περισσότεροι περαστικοί παρακολουθούν την επίθεση αμέτοχοι μέχρι την κατάρρευση του ενώ μόνο δύο άτομα προσπαθούν να σταματήσουν την επίθεση των Χορταριά και Δημόπουλου και ένα άτομο καλεί το ΕΚΑΒ. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς που κατέγραψαν την δολοφονία δεν άργησαν να πουλήσουν τα βίντεο σε διάφορα καθεστωτικά μέσα, επιτρέποντάς τους να συνεχίσουν ανενόχλητοι την θανατοπολιτική τους. Στο σημείο φτάνουν τουλάχιστον 8 αστυνομικοί. Κατά την επέμβασή τους, ξυλοκοπούν και αυτοί, τον ήδη τραυματισμένο και πεσμένο στο έδαφος, Ζακ. Ακόμη, σαφή εμπλοκή είχε και ένας άνδρας με κίτρινη μπλούζα που φαίνεται να είναι πολύ κοντά στους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της επίθεσης και να τους μιλάει.

Μετά τη δολοφονία, σειρά παίρνουν τα ΜΜΕ, τα οποία του επιρρίπτουν ο,τι θεωρείται μεμπτό από το κυρίαρχο αφήγημα προκειμένου να κανονικοποίησουν τη τέλεση εγκλημάτων σε βάρος αυτών που φέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά, που κρίνονται εν ολίγοις επικίνδυνα για τη «δημόσια τάξη και ασφάλεια». Ισχυρισμοί περί κλοπής, επήρειας ναρκωτικών και άλλες λοιδορίες καταπίπτουν αμέσως. Δεν υπάρχουν πουθενά μέσα στο κατάστημα δακτυλικά αποτυπώματά του Ζακ, ούτε στην ταμειακή, ούτε σε κοσμήματα. Δεν βρέθηκαν ίχνη ναρκωτικών ουσιών σε καμία από τις εξετάσεις που ακολούθησαν. Το μόνο που βρέθηκε, ήταν τα δακτυλικά αποτυπώματα του μεσίτη πάνω σε μαχαίρι με το αίμα της Zackie.

Κράτος, ΜΜΕ και δικαστική αρχή είναι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Ζακ μετατρέποντας τον, επιπλέον, από θύμα σε θύτη, καλύπτοντας τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του. Είναι γνωστό ότι οι θύτες έμφυλης και ρατσιστικής βίας αντιμετωπίζονται ανάλογα με το ταξικό και φυλετικό τους προφίλ. Τα ΜΜΕ προσπάθησαν να δικαιολογήσουν ηθικά τους «ευυπόληπτους» δολοφόνους τοποθετώντας τους σε θέση άμυνας απέναντι στο «επικίνδυνο περιθωριακό στοιχείο», καθώς παρουσίαζαν εμμονικά τον Ζακ ως «ληστή» και «πρεζάκι» για να κανονικοποιήσουν τη δολοφονία στη συνείδηση του κάθε Έλληνα νοικοκυραίου.

Ακόμη όμως και αν ήταν ληστής και «πρεζάκι» ποιος νομιμοποιεί το βασανισμό και το θάνατο του;

Για μια φορά ακόμη έγινε φανερός ο ταξικός και εθνικοφυλετικός χαρακτήρας της δικαιοσύνης, καθώς αν οι θύτες ήταν μετανάστες και φτωχοί θα καταδικάζονταν αμέσως και με μεγαλύτερες ποινές, όπως έχουμε δει να συμβαίνει επανειλημμένα. Είναι ακόμη γεγονός, πως οι μπάτσοι που έλαβαν εντολή από τον καταστηματάρχη να τελειώσουν τη δολοφονία, δεν καταδικάστηκαν ποτέ.

Το προφίλ του Ζακ σκιαγραφήθηκε από τα ΜΜΕ με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεται έμφαση στην εικόνα του περιθωριακού χρήστη ουσιών, ενισχύοντας έτσι ακόμα παραπάνω τη βία της τοξικοφοβίας και της απαξίωσης των χρηστών. Τη δολοφονία της Zackie τη συνέχισαν μετά θάνατον μπάτσοι και ΜΜΕ, με την επιδεικτική τους άρνηση να διερευνήσουν περαιτέρω και με διαφάνεια την υπόθεση, ώστε να βρεθούν όλοι οι ένοχοι. Οι μεθοδευμένες προσπάθειες τους επιτυγχάνουν, με μεγάλο μέρος της κοινωνίας να στέκεται με απάθεια απέναντι σε ανάλογες εκφάνσεις του φασισμού ή ακόμα και να προχωρά σε ρητορική μίσους, αφενός προς υπεράσπιση του κοσμηματοπώλη, και αφετέρου νομιμοποιώντας τη τέλεση ειδεχθών εγκλημάτων για τη προστασία της ιδιοκτησίας από κάθε «αποκλίνον και παραβατικό στοιχείο».

Μέσα στη σύνθεση ενός δημόσιου χώρου που δεν χωρά οτιδήποτε περιθωριακό και «άλλο», τα υποκείμενα που φέρουν πολλαπλές ταυτότητες καταπίεσης εκτοπίζονται, αορατοποιούνται και αντιμετωπίζονται ως σώματα χωρίς αξία. Ο εξευγενισμός περιφράσσει και αποστειρώνει τις πόλεις μας προφυλάσσοντας το κέρδος και την ιδιοκτησία, ενώ, την ίδια στιγμή, η έννοια της ιδιοκτησίας και η προσπάθεια διαφύλαξης της είναι αυτές που διαμορφώνουν τις συνθήκες της εξατομίκευσης και γεννούν τη βία απέναντι σε οτιδήποτε διαφέρει και το οποίο αυτόματα θεωρείται απειλή.

Ζούμε σε ένα κράτος που εφαρμόζει θανατοπολιτικές, καθώς οτιδήποτε βγαίνει εκτός του κυρίαρχου αφηγήματος αναπαραγωγής του έθνους και του καπιταλισμού θεωρείται αυτόματα επικίνδυνο και κατηγοριοποιείται ως «μη κανονικό». Έτσι, σώματα φτωχά, μη λευκά, κουήρ, που δέχονται έμφυλες διακρίσεις ή/και τοξικοεξαρτημένα συχνά αντιμετωπίζονται ως άτομα που δεν αξίζουν να έχουν θέση στο δημόσιο χώρο και μερικές φορές ακόμα και να ζουν. Είτε απλά προσπαθούν να ζήσουν μια «φυσιολογική» ζωή, είτε προβαίνουν σε πράξεις αντίδρασης και αντίστασης κατά της βίας που δέχονται, θεωρούνται απειλή και διώκονται από τη φασίζουσα κανονικότητα της ελληνικής πραγματικότητας.

Παρόλα αυτά, το κυρίαρχο αφήγημα μπορεί να αλλάζει κάθε φορά, υπηρετώντας τα συμφέροντα για την εδραίωση και διαιώνιση του καπιταλισμού με αποτέλεσμα, οτιδήποτε μπορεί να παράγει «αξία» και να φέρει κέρδος να νοείται ως σημαντικό. Με άλλα λόγια, το νεοφιλελεύθερο σύστημα εργαλειοποιεί τα κουήρ βιώματα είτε με την ελάχιστη θεσμική συμπερίληψη, είτε με την κοινωνικοοικονομική αφομοίωση με στόχο την αποπολιτικοποίηση, την αποδυνάμωση του κουήρ κινήματος και τον έλεγχο των σωμάτων μας στα πλαίσια της συμμόρφωσης με τα κυρίαρχα εθνικοκαπιταλιστικά-πατριαρχικάπρότυπα.

Μαθαίνουμε τα σώματα μας να γίνονται αποδεκτά μόνο μέσα από την ύπαρξη με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο που δεν προκαλεί, δεν παρεκλίνει, αλλά παράγει, καταναλώνει και διαιωνίζει θεσμούς και μέσα καταπίεσης, όπως η οικογένεια, το έθνος και η εξουσία -με όλες τις εκφάνσεις της. Μέσω του κοινωνικού εκφασισμού, το μίσος διαχέεται γρήγορα στο κοινωνικό σώμα και φτάνει στο σημείο να απειλεί το ζωτικό μας χώρο, με μεγάλο μέρος της κοινωνίας να αδρανεί και να σιωπεί απέναντι του, δίνοντας του ακόμη περισσότερο χώρο για καταπίεση, βία και θάνατο. Αυτό φάνηκε και στην επίθεση που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτη του 2024 στην πλατεία Αριστοτέλους όπου δύο queer άτομα δέχθηκαν επίθεση από όχλο. Θα ελπίζαμε τόσα χρόνια μετά τη δολοφονία της Zackie ότι τα πράματα θα άλλαζαν προς μία κατεύθυνση αποδοχής της διαφορετικότητες, βλέπουμε όμως ότι οι ίδιες λογικές που οδήγησαν στη δολοφονία της Zackie, θρέφουν επιθέσεις και στο σήμερα, με μία εξ αυτών τον άγριο ξυλοδαρμό τρανς γυναίκας και του φίλου της από τρανσφοβικό ταξιτζή τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι σημαντικό να μην σταματήσουμε να μιλάμε για τη Zackie, τον Φύσσα, την Άννα, τον Φραγκούλη, τον Σαμπάνη, τον Λουκμάν, τον Μάγγο, τον Μανιουδάκη, τον Καρυώτη και όλες τις αδερφές μας που δολοφονήθηκαν από το χέρι της πατριαρχίας, του φασισμού και του ρατσισμού.

Ο δημόσιος χώρος δεν είναι μοιρασμένος για όλες και σε όλα το ίδιο. Θηλυκότητες, αγωνίστριες, μετανάστριες, εργάτριες, ρομά, κουήρ, φτωχές, σεξεργάτριες, οροθετικές ζούμε στο φόβο και την επισφάλεια, δεχόμαστε διαρκή υποτίμηση και βία.

Τα κουήρ άτομα αγωνιζόμαστε χρόνια για την ουσιαστική ορατότητα μας στον δημόσιο χώρο και χρόνο, αναζητούμε μαζί μέσα από τη συντροφικότητα και το πένθος τρόπους ύπαρξης και διεκδίκησης.

Το συλλογικό μας τραύμα, η οργή και η ανάγκη μας για διαρκή αντίσταση με σκοπό να ζήσουμε μια αξιοπρεπή και ελεύθερη ζωή είναι αυτό που μας ενώνει και κάνει τους αγώνες μας απειλές για τους καταπιεστές μας.

Η (ΕΤΕΡΟ)ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΗ

ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΜΦΥΛΗΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΒΙΑΣ

ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ Η ZACKIE ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ

Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό φεμινισμό

Rabbia Viola

rabbiaviola.noblogs.org

Insta: @rabbiaviola

ΟΛΑ-ΕΣ-ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΖΑΚ ΣΤΙΣ 21-09 ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΟ ΑΓ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΓΙΑ ΤΑ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΖΑΚ-ZACKIE OH

ΤΟΥ ΖΑΚ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΗΤΑΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ,ΔΙΚΑΣΤΕΣ,ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ,ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ, ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΚΟΙ

Στην Ομόνοια κι αν έγινε ληστεία...

Επτά χρονια πίσω, στην Ομόνοια, δύο αφεντικά, ο κοσμηματοπώλης Δημόπουλος και ο κτηματομεσίτης Χορταριάς, με τον δεύτερο να αποτελεί γνωστό φασιστοειδές μέλος του «Πατριωτικού Μετώπου», μαζί με μπάτσους της ομάδας διας, στο πλαίσιο επιβολής του δόγματος νόμου και τάξης, δολοφόνησαν τον Ζακ για την προστασία της ιδιοκτησίας και της υποτιθεμένης τιμής-κύρους τους. Το λιντσάρισμα αυτό αποτέλεσε απλά ένα θέαμα για τους περαστικούς που κοιτούσαν ανενόχλητοι και βιντεοσκοπούσαν το ξυλοδαρμό ενός αβοήθητου ατόμου μέχρι θανάτου. Τα γεγονότα αυτά ήρθαν να μας υπενθυμίσουν την ωμότητα του κράτους και του (μικρομεσαίου εν προκειμένω) κεφαλαίου. Μας έδωσαν να καταλάβουμε για άλλη μια φορά πως οι ανθρώπινες ζωές αξιολογούνται βάσει χαρακτηριστικών τα οποία ορίζονται από τα πάνω-την εκάστοτε αστική τάξη και το κράτος. Επίσης, επιβεβαιώθηκε μια ακόμα σκληρή πραγματικότητα, ότι τέτοιες δολοφονίες νομιμοποιούνται και κοινωνικά, κάτι που φάνηκε από την ετοιμότητα των ομοφοβικών και τοξικοφοβικών αντανακλαστικών του μέσου νοικοκυραίου που έσπευσαν να σπιλώσουν το όνομα της Ζακι, να την αντιμετωπίζουν σαν καρικατούρα και να αναπαράγουν τον γνωστό οχετό των ρουφιανοκάναλων.

Το αστικό δικαστικό σύστημα, ως είθισται, λειτούργησε ρολόι. Οι δολοφόνοι του, Δημόπουλος και Χορταριάς, κατηγορήθηκαν με την υποβαθμισμένη κατηγορία πρόκληση θανάτου από σωματική βλάβη, ενώ οι μπάτσοι αθώωθηκαν. Μετά τη δολοφονία της ακολούθησε ένας ατελείωτος διασυρμός για αυτήν από τα ΜΜΕ, τα οποία βομβάρδιζαν την κοινωνία με ευτελιστικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπο και το χαρακτήρα της. Συνέχισαν να την σκοτώνουν, να μειώνουν την αξία της ζωής της με κάθε καινούρια είδηση που έβγαινε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το poll στο κανάλι του γνωστού ακροδεξιού απατεωνίσκου Καρατζαφέρη με ερώτημα σχετικό του κατά πόσο άξιζε τη δολοφονία της, η Ζάκι. Για άλλη μια φορά βγήκε παγανιά το χαφιεδοτσούρμο βρίσκοντας ευκαιρία να αποτυπώσουν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τα φασιστικά αντανακλαστικά τους. Το μήνυμα που προσπαθούν μέχρι και σήμερα να μεταδώσουν συνοψίζεται σε αυτό που έγραφαν και τα τρικακια που πετάχτηκαν απο φασιστοειδή/εθνίκια λίγες μέρες μετά τη δολοφονία της ζακι στο "πρεζάκια και γκέι δεν είστε αναγκαίοι". Όντως για την ισχύουσα κοινωνική συγκρότηση οι ζωές των γκέι,των τρανς και τοξικοεξαρτημένων δεν μετράνε και θεωρούνται μιασματική απειλή που χρήζει ψυχιατρικής-φαρμακευτικής αντιμετώπισης ή ακόμα κι εξόντωσης.

Το τρίπτυχο "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" που μας θέλει (υπο)ταγμένα σε μία εθνική ενότητα και ομοιογένεια, συσπειρώνει σε κάθετες δομές την κοινωνία, γύρω από μία αυθαίρετη ιδέα που θεωρεί επικίνδυνο κάθε άνθρωπο που ξεφεύγει από τις εκάστοτε κοινωνικές νόρμες. Το κράτος ακολουθεί την πάγια τακτική του σε κάθε θύμα της δολοφονικής του φύσης. Για να αποπροσαντολίσει και να αποπολιτικοποιήσει τη βία που ασκεί το ίδιο και οι θεσμοί του αμαυρώνει γεγονότα και πρόσωπα. Όποτε θέλει βαφτίζει τις φασιστικές δολοφονίες με τον μανδύα "οι πολίτες πήραν τον νόμο στα χέρια τους με υπερβάλοντα ζήλο", όπως στη Ζακι, ή αποκρύπτει τα κίνητρα των δολοφόνων, οπως συνέβη αρχικά με τον Παύλο Φύσσα προωθώντας ότι τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο.

Οι εθνικισμοί που γεννάν κράτος και κεφάλαιο θέλουν να σβήσουν από το χάρτη ό,τι δεν θεωρείται "καθαρό και φυσιολογικό", ό,τι απειλεί δηλαδή το αφηγημά του και την επιβιωσή του. Οι επιθέσεις σε τρανς άτομα όπως στη Θεσσαλονίκη, τον Μάρτη του 2024, στην Αριστοτέλους και παρόμοιως η επίθεση στο τραμ της Αθήνας από εναν τρανσφοβικό οχλο, συνδυαστικά με τον αναδυόμενο δημόσιο τρανσφοβικό οχετό και τη στάση δυτικών κρατών (πχ. ΗΠΑ) δεν είναι τυχαία. Δημιουργούν έναν εσωτερικό εχθρό για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από τη ταξική καταπίεση που βιώνουμε κι απο τα πραγματικά αίτια της δυστυχίας του που ειναι το ίδιο το καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα.

Τι δουλειά είχε στην Ομόνοια;

Η προστασία της ιδιοκτησίας δεν ήταν η πρώτη φορά που είδαμε να εξιλεώνει τέτοιες μορφές βίας. Κάθε πτυχή των ζωών μας μετατρέπεται σε προϊόν προς εκμετάλλευση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Η εργατική μας δύναμη ανήκει σε κάποια αφεντικά στον καπιταλισμό, οι ζωές των θηλυκοτήτων στην (ετερο)πατριαρχία ανήκουν σε κάποιο πατέρα-σύζυγο-αδερφό, ενώ τα ζώα και η φύση ανήκουν σε εταιρείες κολοσσούς. Στα ίδια πλαίσια, ο δημόσιος χώρος (πλατείες, γειτονιές, δρόμος) ανήκει στο δημόσιο-κράτος και μετατρέπεται σε ένα πλήρως ελέγξιμο πεδίο με μόνιμη επιτήρηση. Έτσι, κι η πολυεθνική Ομόνοια δεν αποτελεί εξαίρεση. Η στοχευμένη εγκληματοποίησή της έρχεται να εξυπηρετήσει τους κρατικούς σχεδιασμούς σε πολλαπλά επίπεδα. Η οργανωμένη γκετοποίηση μιας περιοχής οριοθετεί και περιθωριοποιεί κοινωνικές ομάδες, όπως μετανάστες, σεξεργάτριες, χρήστριες καθιστώντας πιο εύκολο τον έλεγχό τους, ενώ παράλληλα το κράτος καταφέρνει να ρυθμίζει τη ροή του μαύρου κεφαλαίου. Η Ομόνοια παρουσιάζεται ως μία επικίνδυνη γειτονιά που βρίθει εγκληματικότητας από τα μίντια και την ελληνική πολιτική σκηνή δίνοντας αφορμή σε μικροαστούς, σε φασίστες και εντολές σε μπάτσους να πραγματώσουν την καθοδηγούμενη βία τους (πογκρόμ σε μεταναστά και κακοποιήσεις στο ΑΤ της περιοχής). Εκεί οι μπάτσοι, που έχουν τον πλήρη έλεγχο και την εξουσία, βρίσκουν ευκαιρία να βασανίζουν και να βιάζουν. Πέρυσι τον Σεπτέμβριο στο συγκεκριμένο κολαστήριο, τα ένστολα καθάρματα δολοφόνησαν τον Μία Χαριζούλ, μεγαλώνοντας τη λίστα ρατσιστικών δολοφονιών που διαπράττει καθημερινά το ελληνικό κράτος.Την ίδια περιοδο είχαν προσπαθήσει να συγκαλύψουν και την δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν στο Α.Τ. Παντελεήμονα, επιβεβαιώνοντας κάτι που ήδη ξέρουμε, πως για το κράτος οι ζωές των μεταναστριών και των κρατουμένων δε μετράνε και πολλών εξ'αυτών τα ονόματα και τα βασανιστήρια στα κέντρα κράτησης και στους "τυχαίους" ελέγχους δε θα τα μάθουμε ποτέ.

Περί ΣΜΝ κι άλλων δαιμονίων

Η Zackie oh ήταν ανοικτά οροθετικός. Μιλούσε για τον ιό σε μια προσπάθεια αποδαιμονοποίησής του, καθώς και ενημέρωσης για αυτόν. Το κράτος σε συνεργασία με τα σαπιοκάναλα ανά περιόδους αναδεικνύουν τα κουίρ άτομα, τους μετανάστες, τα σεξεργατά και τις τοξικοεαρτημένες ως αυτά που διασπείρουν τον ιό με αποτέλεσμα τον περαιτέρω στιγματισμό αυτών των κοινωνικών ομάδων. Με το πρόσχημα ότι αποτελούν υγειονομική βόμβα,το κράτος τους περιθωριοποιεί ή τους απομακρύνει από τα αστικά κέντρα. Τέτοιες θανατοπολιτικές δικαιολογούνται και πολλές φορές επικροτούνται από την κοινωνία, καθώς διασπείρεται ο φόβος της υγειονομικής απειλής που πραγματώνεται στα πρόσωπα των εκάστοτε αποδιοπομπαίων τράγων. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος έπραξε κατά αυτόν τον τρόπο. Δε ξεχνάμε το κυνήγι των Αλβανών μεταναστών τη δεκαετία του '90 βάσει της διάδοσης των ΣΜΝ. Το κυνήγι που δέχθηκαν οι εξαθλιωμένοι αλβανοί μετανάστες εκείνης της δεκαετίας ήταν και κάτι που προετοιμαζόταν από το ελληνικό κράτος, καθώς υπήρχε ένας έτοιμος ελληνικός όχλος που είχε ήδη ακονίσει τα εθνικά φασιστικά αντανακλαστικά του που φτάναν ακόμα και σε σημείο πραγματοποίησης πογκρόμ. Οι μετανάστες, οι ρομά, οι σεξεργάτριες, καθώς κι όποια άλλη υποτιμημένη ομάδα αποτελεί εθνική απειλή ταυτόχρονα δαιμονοποιείται και ως υγειονομικη απειλή που θα μολύνει το υγιές κοινωνικό σώμα.

Στο πλαίσιο της εθνικής εξυγίανσης έχουν στηθεί τα μεγαλύτερα πογκρόμ και οι πιο απάνθρωπες τακτικές ελέγχου κοινωνικών ομάδων/πληθυσμών. Δε ξεχνάμε στα πιο πρόσφατα παραδείγματα και την καλοστημένη προεκλογική επιχείρηση του Λοβέρδου (τότε υπουργού υγείας) στην Ομόνοια το 2012. Τα ΜΜΕ σε πλήρη σύμπλευση με την κρατική αφήγηση ξεκίνησαν τη διαπόμπευση των οροθετικών μεταναστριών/χρηστριών/σεξεργατριών στην Ομόνοια με το να βγαίνουν στη φόρα τα στοιχεία κι οι φωτογραφίες τους και να ακολουθεί ο γνωστός οχετός περί υγειονομικής βόμβας και περί απειλής για τους τίμιους κατά τα άλλα έλληνες οικογενειάρχες.

Λίγα λόγια για το τώρα...

Πέρυσι τον Ιούλιο ολοκληρώθηκε το εφετείο. Οι δολοφόνοι του Ζακ με τη δικαιολογία του "πρότερου σύννομου βίου", καθώς και την "ανάρμοστη συμπεριφορά του θύματος ως ώθηση των πράξεών τους", έπεσαν στα μαλακά. Η ροή της καθημερινότητας συνεχίζεται ανενόχλητη πλέον αφού η απειλή εξοντώθηκε και οι ιερές αξίες αυτής της κοινωνίας διαφυλαχθηκαν(!)

Η δολοφονία της ζακι δεν ήταν για εμάς απλά μία στιγμή μέσα στο συνεχές της πατριαρχικής βίας, ούτε μία στιγμή που πέρασε και οι βασανιστές της επέστρεψαν στην κανονικότητα. Η ζακι δολοφονήθηκε γιατί δεν χωρούσε στα στενά όρια που μας επιτρέπει να υπάρχουμε η κυριαρχία. Ήταν κουηρ, οροθετικός, τοξικοεξαρτημένος και ακτιβίστρια. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του θεωρήθηκαν νοσηρά για τον εθνικό κορμό. Η δράση της ως drag queen ήταν ανάχωμα στην εθνοπατριαρχία, και στα δίπολα που αυτή επιτάσσει. Έτσι, αυτόματα οι δολοφόνοι της οπλίστηκαν αναλαμβάνοντας τον ρόλο των ανδρών-προστατών της ιδιοκτησίας, της αγίας ελληνικής οικογένειας και του έθνους.

Εμείς αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε στη συλλογική μας μνήμη αυτές που δεν είναι πια μαζί μας, τη Ζάκι, την Αna Ivankova, τη Δημήτρη, την Κυριακή κι όλα τα αφανή θύματα της ομοτρανσφοβίας, αλλά κυρίως για να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα κι ενδυνάμωσης με αυτές που είναι κοντά μας. Στη βία της εθνοπατριαρχίας πρέπει να απαντάμε συλλογικά. Παλεύουμε για αυτές που στέκονται απέναντι στην βαρβαρότητα που μας επιβάλλεται ως όρος ζωής, απέναντι στην εκμετάλλευση της ύπαρξής μας, για όλα τα καταπιεσμένα, τα ανώμαλα, τους περιθωριοποιημένους, τις επιζώσες. Απερίφραστα δίπλα σε αυτές που το κράτος, ο άντρας τους, οι οικογένειες τους, τις θέλαν νεκρές μια ζωή, δεν αναγνώρισαν ποτέ την ταυτότητα τους, τις θέλαν φοβισμένα, έγκλειστες και σε πείσμα τους, παλεύουν καθημερινά για να γίνει η επιβίωση ζωή. Γιατί αγώνας είναι να είσαι τρανς σε αυτή την κοινωνία που η ύπαρξή σου και μόνο στο δημόσιο χώρο, προκαλεί αφορμή για τραμπουκισμούς και πογκρόμ. Μέχρι κανένα/καμία να μη φοβάται τον άντρα της, την οικογένειά της, να μη χρειάζεται να αποδεικνύουμε συνεχώς τα αυτονόητα, να κυκλοφορούμε ελεύθερα όπως γουστάρουμε, να δηλώνουμε περήφανα η ντροπή όλων των ψευτοϊδανικών του έθνους.

ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ, Η ΖΑΚΙ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ

Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ

ΓΚΕΪ, ΤΡΑΝΣ , ΛΕΣΒΊΕΣ, ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΊ, ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΕΒΕΝΤΏΝ ΚΙ ΑΦΕΝΤΙΚΏΝ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΟΡΤΗ

ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

ΚΑΝΈΝΑ ΜΌΝΟ, ΚΑΜΊΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

*Θα συγκροτηθεί κοινό μπλοκ με τις ομάδες Rabbia viola, witches fight back, calva luna, faggots against the machine και συντροφια

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Στην Ομόνοια κι αν έγινε ληστεία μπάτσοι και αφεντικά κάναν δολοφονία

Τα γεγονότα της 21ης Σεπτεμβρίου 2018 είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλα μας.
Ο Ζακ Κωστόπουλος βρίσκεται εγκλωβισμένος σε κοσμηματοπωλείο στο κέντρο
της Αθήνας αφού έψαχνε φοβισμένος για αρκετά λεπτά βοήθεια σε
κατάσταση, όπου σύμφωνα με κοντινό του κόσμο, παρέπεμπε στις κρίσεις
πανικού τις οποίες εκδήλωνε. Στην προσπάθειά του να διαφύγει από το
κατάστημα, βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν οχετό βίας, όπου ο ιδιοκτήτης
του καταστήματος Σπυρίδων Δημόπουλος και ο φιλαράκος του ο μεσίτης
Αθανάσιος Χορταριάς τον ξυλοκοπούν βάναυσα. Όχι πολύ αργότερα,
καταφθάνουν στο σημείο 8 μπάτσοι, οι οποίοι ενώ βλέπουν έναν αιμόφυρτο,
ημιλιπόθυμο άνθρωπο στο έδαφος, τον ξυλοκοπούν εκ νέου και του περνούν
χειροπέδες χωρίς πολλά πολλά. Ο διασώστης του ΕΚΑΒ που έρχεται στο
σημείο αντιμετωπίζει τον Ζακ ως ήδη νεκρό, μειώνοντας έτσι τις
πιθανότητες να επιβιώσει της επίθεσης. Όσο εκτυλίσσεται το σκηνικό
υπάρχουν τριγύρω δεκάδες άνθρωποι οι οποίοι στέκονται και κοιτούν
άπραγοι. Κατά τη διάρκεια της διακομιδής του Ζακ με ασθενοφόρο από το
σημείο του συμβάντος προς το νοσοκομείο, αφήνει την τελευταία του πνοή,
δεμένος ακόμα με χειροπέδες.
Αυτός ήταν ο πρώτος θάνατος του Ζακ. Σε αυτόν διαβάζουμε τις
διαφορετικές αποτυπώσεις της συμπτωματολογίας της νοσηρότητας που
διακρίνει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Παρατηρούμε την
προτεραιοποίηση της ιδιοκτησίας έναντι της ανθρώπινης ζωής. Παρατηρούμε
δύο ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από μια σειρά προνομίων να δολοφονούν
τη Ζάκι: νοικοκυραίοι μικροαστοί, λευκοί, ετεροκανονικοί άντρες όπου η
πρόσβαση στην εξουσία και στη βία είναι το αδιαμφισβήτητο δεδομένο τους.
Η βία αυτή δεν θα μπορούσε να διεκπεραιωθεί χωρίς τη συγκατάθεση και
συνενοχή του κράτους. Η αμεσότερη έκφραση της κρατικής εξουσίας, που δεν
είναι άλλη από τους μπάτσους, υποδαυλίζει τη βία επικυρωνοντας το
δικαιωμα του ιδιοκτήτη να την ασκησει και καταφτάνει έτοιμη να τη
μιμηθεί και να την αναπαράξει. Και η κοινωνία δίνει τη συγκατάθεσή της,
είτε συμμετέχοντας ενεργά, είτε παίζοντας τον ρόλο του μπερδεμένου και
σαστισμένου αυτόπτη μάρτυρα, μια κοινωνία που συντίθεται από ετερόκλητα
υποκείμενα, από καθημερινούς ανθρώπους, που δεν θα μπορούσαμε να
φανταστούμε ικανούς για τέτοια μισανθρωπιά, κοινωνία που διαβρώνεται
μέσα στον διάχυτο κοινωνικό ρατσισμό και κανιβαλισμό.
Ο δεύτερος θάνατος είναι απότοκος της μιντιακής ανθρωποφαγίας. Στα
πλαίσια του δημοσίου διαλόγου επανέρχονται μερικά ταυτοτικά
χαρακτηριστικά του Ζακ: οροθετικός, ομοφυλόφιλος, ντραγκ περφόρμερ,
ακτιβιστής. Στις παρυφές αυτής της ταυτότητας αρχίζει η κατασκευή του
προφίλ ενός περιθωριακού ανθρώπου, όπως παρακολουθούμε τη ζωή του να
σκηνοθετείται γύρω από επικεφαλίδες: ληστής, πρεζάκι, τρελός, αδερφή. Οι
έρευνες έδειξαν πως ούτε αποτυπώματα του Ζακ υπήρχαν στο κοσμηματοπωλείο
ούτε ουσίες στο αίμα του. Οι μπάτσοι ζήτησαν να γίνουν τοξικολογικές
εξετάσεις άλλες δύο φορές, μετά τις πρώτες που βγήκαν αρνητικές, με
σκοπό να αποδείξουν κάτι. Τι ήταν αυτό που ήθελαν να αποδείξουν; Πως
εφόσον έβγαιναν θετικές μάλλον μας έκαναν χάρη οι νομοταγείς πολίτες που
τον έβγαλαν από τη μέση; Γιατί καλύτερα νεκρός παρά πρεζάκι. Δεν έγινε
ούτε καν υποτυπώδης προσπάθεια να καλυφθεί η διάχυτη τοξικοφοβία της
ελληνικής κοινωνίας, η οποία ουδέποτε αναρωτιέται ούτε πώς οδηγεί τα
άτομα στην τοξικοεξάρτηση ούτε γιατί θεωρεί τις ζωές τους τόσο
αναλώσιμες. Σε κάθε περίπτωση, οτιδήποτε αποκλίνει από το τρίπτυχο του
πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, καλό είναι να εξαλείφεται σιωπηλά και με τη
σύμφωνη γνώμη της εθνοπατριαρχίας και των μηχανισμών της. Μέσα από τη
συναίρεση σεξουαλικής «παρέκκλισης», τοξικοεξάρτησης και ψυχικής
ασθένειας σκιαγραφείται το περιθώριο, του οποίου οι παρασιτικές υπάρξεις
αξίζουν λιγότερη ζωή από τις υπόλοιπες. Και έτσι ο δεύτερος θάνατος της
Ζάκι νομιμοποιεί και ηθικά τον πρώτο.
Οι καταπιέσεις μας είναι αδιαίρετες από όλα αυτά που είμαστε. Τα αόρατα,
τα περισσευόμενα, τα ανώμαλα κατεβαίνουμε ξανά και ξανά, μαχόμαστε
διαρκώς τις θανατοπολιτικές των κρατών και των έμφυλων καθεστώτων. Οι
'κανονικές' ζωές σας, όσο μας απειλούν και μας καταπιέζουν, τόσο μας
εξοργίζουν. Όσο θέλουν να βλέπουν το λιντσάρισμα και τον θάνατο του Ζακ
ως ένα γεγονός, απαντάμε από τις ρωγμές με μνήμη, ονόματα, φωνές. Όσο
μας υπενθυμίζουν πως οι ζωές μας θεωρούνται ανάξιες να βιωθούν, εμείς
σαν κουήρ υπάρξεις επιμένουμε να συναντιόμαστε, να δομούμε συντροφικές
σχέσεις, να φροντίζουμε το ένα το άλλο και να αγωνιζόμαστε για
ορατότητα, για έναν δημόσιο χώρο που μας ενέχει και για συλλογικούς
τρόπους πένθους που μας έχουν στερηθεί. Σφίγγουμε τα δόντια και
επιτιθέμεθα σε αυτό τον άκαρδο κόσμο όπου τα σώματά μας καθημερινά
τίθενται υπό αμφισβήτηση σε κοινοβουλευτικές αίθουσες, σε αίθουσες
δικαστηρίων, σε τηλεοπτικά πάνελ, στο δρόμο, στα ίδια μας τα σπίτια και
στις σχέσεις μας.
ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΖΑΚ, ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΖΑΚΙ
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ

Calvaluna

ομάδα για την ανάδειξη/ανάδυση του κουήρφεμινισμού

Δεν ξεχνάμε - δεν συγχωρούμε τη δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie-oh!

Στις 21 Σεπτέμβρη 2018, ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονείται μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Εγκλωβισμένος μέσα σε ένα κοσμηματοπωλείο όπου έχει καταφύγει κυνηγημένος, ενώ λίγο νωρίτερα φώναζε στο δρόμο «βοήθεια», λιντσάρεται από το αφεντικό-ιδιοκτήτη του μαγαζιού κι έναν φασίστα που διατηρεί κτηματομεσιτικό γραφείο στην περιοχή. Οι δυο τους τον κλωτσούν με μανία στο κεφάλι, την ώρα που εκείνος προσπαθεί ανήμπορος να απεγκλωβιστεί, ενώ γύρω τους βρίσκεται πλήθος κόσμου. Η αστυνομία καταφθάνει για να ολοκληρώσει το έγκλημα - τον χτυπά αιμόφυρτο και πεσμένο στο έδαφος, τον συλλαμβάνει, του φορά χειροπέδες και τον σέρνει στο δρόμο. Στο νοσοκομείο οδηγείται δεμένος και νεκρός.

Στο πρόσωπο του Ζακ βλέπουν έναν φτωχό, έναν αποκλεισμένο, έναν παρία, έναν χρήστη, έναν ενδεχόμενο κλέφτη - μια ζωή που το κρατικό καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, μια ζωή που την κοστολογεί ως αμελητέα, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωσή της. Οι δολοφόνοι του Ζακ δε διστάζουν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο «παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους», κινούμενοι στο πλαίσιο των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες -ένας κλεπταποδόχος-ενεχειροδανειστής που τρέφεται από την απελπισία των άλλων, ένας δηλωμένος φασίστας και οι ένστολοι δολοφόνοι και βασανιστές της ΕΛΑΣ.
Γιατί η βία που άσκησαν έχει την κάλυψη του επίσημου νόμου, τη στήριξη της θεσμισμένης βαρβαρότητας του καθεστώτος: τη δαιμονοποίηση της φτώχειας, το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας και η κοινωνική αναπαραγωγή της. Και αυτή η οργανωμένη από τα πάνω βία της Εξουσίας είναι που τους επιτρέπει να σκοτώνουν αποθρασυμένοι, διότι κινούνται στο πλαίσιο των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες.

Οι δολοφόνοι του Ζακ, η αστυνομία, το δικαστικό σύστημα, τα ΜΜΕ που έσπευσαν να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν το φόνο, κατασκευάζοντας συναίνεση, παραπληροφορώντας, παρουσιάζοντάς τον ως επικίνδυνο, σκυλεύοντας τη ζωή του και την ταυτότητά του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, καθώς και όσοι επικροτούν την εξουσιαστική βαρβαρότητα, ταυτιζόμενοι με τα συμφέροντα των ισχυρών, αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα ο, τι πιο αντικοινωνικό έχει να επιδείξει η σήψη του κόσμου της Εξουσίας.

Σήμερα, επτά χρόνια μετά και ενώ η ολοκλήρωση της δίκης για τη δολοφονία του Ζακ σε δεύτερο βαθμό ήρθε να επισφραγίσει το ξέπλυμα των κρατικών και παρακρατικών δολοφόνων του, θα βρεθούμε για άλλη μια φορά στους δρόμους για να διαδηλώσουμε πως δεν ξεχνάμε την αθώωση των μπάτσων που χτυπούσαν αιμόφυρτο και δεμένο με χειροπέδες το σώμα του Ζακ, πως δεν συγχωρούμε τους δολοφόνους Δημόπουλο και Χορταριά.

Ο/Η Ζακ/Zackie ζει μέσα από τους αγώνες μας απέναντι στην θεσπισμένη βαρβαρότητα του καθεστώτος, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την επιβαλλόμενη και νομιμοποιημένη από το κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα βία απέναντι σε όσους και όσες χαρακτηρίζονται ως πλεονάζοντες πληθυσμοί, σε όσους και όσες αντιστέκονται αγωνιζόμενοι/ες ενάντια του: από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, τις εκατοντάδες δολοφονίες εναντίον τους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης Φρούριο και τις εν ψυχρώ κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων από τα ένστολα καθάρματα της δημοκρατίας μέχρι τις συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίον των καταλήψεων, την καταστολή του αναρχικού κινήματος και τις διώξεις αγωνιστών/τριών, την απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, την όξυνση του ελέγχου, την αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, την επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα.

Ως αναρχικοί και αναρχικές αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο που μας χωράει όλους και όλες. Παλεύουμε για την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, με στόχο την ανατροπή των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών που ευθύνονται για την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες, η μια δίπλα στον άλλον Μέχρι την οικοδόμηση ενός κόσμου που να μας χωράει όλους. Μέχρι την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.

No Zackie - No peace | Fight the police

Κράτος - ΜΜΕ - Δικαστική αρχή ξεπλένουν δολοφόνους, μπάτσους και ναζί

Ενάντια στην Κρατική, Kαπιταλιστική, Πατριαρχική Βαρβαρότητα, την Καταστολή και τον Κοινωνικό Εκφασισμό

Οργάνωση και αγώνας για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας & δικαιοσύνης

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ | 19.00
Αθήνα: Γλάδστωνος | Θεσσαλονίκη: Αγ. Βενιζέλου

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Η ZACKIE ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Επτά χρόνια πέρασαν από εκείνη την 21η Σεπτεμβρίου.

Επτά χρόνια από την απόδειξη του κινδύνου που ακολουθεί τις κουηρ-φεμινιστικές μας ταυτότητες.

Επτά χρόνια που η αστική δικαιοσύνη έπραξε ακόμη μία φορά μεροληπτικά.

Επτά χρόνια αυξανόμενης οργής που τρέφει τον αγώνα μας κατά της καταπίεσης.

Επτά χρόνια από την δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh.

Ο Ζακ ήταν έντονη προσωπικότητα στον ακτιβιστικό χώρο και αποτελούσε φωνή υποστήριξης των ΛΟΑΤΚΙΑ+ δικαιωμάτων και οροθετικών. Επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, όπου γεννήθηκε, εργάστηκε στο κέντρο πρόληψης HIV "Check Point" και συνέβαλε αρθρογραφώντας στο queer περιοδικό " Antivirus". Έμεινε γνωστός για την ντραγκ περσόνα "Zackie Oh" και την αισθητή παρουσία του στον αντιφασιστικό και αντιεξουσιαστικό αγώνα.

Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018 ο Ζακ (Zackie Oh) δολοφονήθηκε βάναυσα στο κέντρο της Αθήνας σε δημόσια θέα. Η δολοφονία δια λιντσαρίσματος έγινε από ιδιοκτήτη κοσμηματοπωλείου της οδό Γλάδστωνος και τον ιδιοκτήτη μεσιτικού γραφείου στον ίδιο δρόμο, οι οποίοι προφασιζόμενοι την καταγγελία για διάρρηξη, ανέτρεψαν με απάνθρωπο και αιματηρά βίαιο τρόπο κάθε προσπάθεια του Ζακ να διαφύγει από τον χώρο. Η δολοφονία έγινε με την ανοχή και τη σύμπραξη ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας, οι οποίοι έχοντας μπροστά τους έναν άνθρωπο κατάκοιτο ξεκίνησαν να τον κλωτσάνε λυσσαλέα σε όλο του το σωμα. Στη συνέχεια ακολούθησε μια πρωτοφανής επιχείρηση συγκάλυψης της δολοφονίας, παραπληροφόρησης και ενοχοποίησης του θύματος. Η δολοφονία του Ζακ ήταν μια πράξη βαρβαρότητας και κοινωνικού εκφασισμού.

Κατά την διάρκεια της δίκης που ακολούθησε, υπήρξε μια συντονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης και υπονόμευσης της δίωξης των δραστών, με την προσπάθεια απόκρυψης βίντεο απόδειξης της επίθεσης του Ζακ απο τους δύο άντρες, την αποσιώπηση του ξυλοδαρμου του απο τις αστυνομικες δυνάμεις και τις παραπλανητικές τοξικολογικές εξετάσεις. Η απόφαση που πάρθηκε και οι ποινές που ορίστηκαν ήταν έξι χρόνια ποινής για τον μεσίτη και πέντε χρόνια κατ' οίκον περιορισμού για τον κοσμηματοπώλη.Οι αστυνομικοί αθωώθηκαν. Η δικαστική αρχή, δεν προχώρησε σε καμία προφυλάκιση και απέρριψε την αρχική μήνυση που υπέβαλε η οικογένεια του Ζακ για ανθρωποκτονία, μετατρέποντας την κατηγορία σε "πρόκληση θανατηφόρας σωματικής βλάβης. Η Zackie δολοφονήθηκε απάνθρωπα και η πλειονότητα των αυτουργων αυτού βρίσκονται ανάμεσά μας ελεύθεροι.

Το περιστατικό αυτό δεν αποτελεί άτυχο γεγονός ή μια ακόμη τραγική ανθρωποκτονία. Αποτελεί την έξαρση της συνεχόμενα αυξανόμενης κατοχής εξουσίας στα ακροδεξιά χέρια. Υπό τον θρασύ και έντονο χαρακτήρα του φασισμού που αποκτά όλο και μεγαλύτερο χώρο στην καθημερινότητας μας, κάθε queer και φεμινιστική ταυτότητα η οποία δεν υπάγεται και δεν υποτάσσεται στον ετεροκανονικό νόμο υπεροχής του λευκού, στρέιτ, cisgender άντρα, βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο φασισμός και η εθνοπατριαρχία ευημερούν οσο διαιωνίζονται οι απαθείς πολιτικές και αδύναμες ιδεολογίες.

Επτά χρόνια μετά την άγρια δολοφονία, τα περιστατικά βίας πληθαίνουν εις βάρος μας -βία κρατική και μη εναντίον κάθε διαφορετικής ταυτότητας, κάθε έκφρασης και κάθε φωνής που δεν εντάσσεται στα πατριαρχικά, ετεροκανονικά πρότυπα. Η κατάσταση αυτή διαμορφώνει μια νοοτροπία πειθήνιας, άβουλης και -ακόμη καλύτερα- παθητικά μη αντιδραστικής κοινωνίας. Η ευθύνη για την άμβλυνση αυτής της κατάστασης πέφτει σε όλα μας. Η ευθύνη να αποσιωπήσουμε τις μακιαβελικές (ο σκοπός αγιάζει τα μεσα) πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού για την εγκαθίδρυση της κοινωνικής συνοχής. Με τον αγώνα και την ύπαρξη μας προκαλούμε την κυριαρχία του συστήματος! Δε θα αφήσουμε ποτέ την φωνή της Zackie να χαθεί!

Η δολοφονία και η μετέπειτα αντιμετώπιση της θεμελιώθηκε στη λογική που χωρίζει τις ζωές σε εκείνες που αξίζουν (καταστηματάρχης, ΕΛ.ΑΣ.) και σε εκείνες που πεθαίνουν στην αφάνεια. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε μόνο για ανάξιες βίου ζωές, αλλά και για ζωές ανάξιες διάσωσης, ή μνήμης. Άλλωστε καθόλη την διάρκεια του δικαστικού αγώνα, τα media πολύ προσανατολισμένα προσπάθησαν να συνθέσουν μια εικόνα του Ζακ διαποτισμένη από τοξικοφοβία και μίσος για τις ζωές των ΛΟΤΑΚΙΑ+ και οροθετικών, ώστε να πείσουν την κοινή γνώμη για το αφήγημα που βοήθησε μπάτσους και αφεντικά να πέσουν στα μαλακά. Ότι δηλαδή μερικές ζωές είναι κατώτερες από οποιαδήποτε ιδιοκτησία. Για αυτόν τον λόγο παλεύουμε να διασώσουμε στον δημόσιο λόγο και χώρο τι πραγματικά συνέβη στην οδό Γλάδστωνος. Παλεύουμε ενάντια σε κάθε μορφή εκδήλωσης ρατσιστικής και ομοφοβικής συμπεριφοράς και βίας. Μόνο αν ενώσουμε όλες τις δυνάμεις μας θα μπορέσουμε να νικήσουμε, ενάντια στην πατριαρχία που καταπιέζει, βιάζει και σκοτώνει. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθερες και ελεύθερα! Για ένα κίνημα που θα μας χωράει όλα και δεν θα σταματήσει να παλεύει για δικαίωση για την Zackie!

Pride & Rebellion

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Σεπτεμβρίου 03h

Κομμουνιστική Απελευθέρωση - νΚΑ:

21 Σεπτέμβρη στους δρόμους για όλα όσα ήταν η Zackie!

Όλες, όλοι, όλα Κυριακή 21/9, Άγαλμα Βενιζέλου στις 7μμ

Εφτά χρόνια πριν, μέρα μεσημέρι δολοφονείται εν ψυχρώ ο Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh, μετά από άγριο ξυλοδαρμό από «ευυπόληπτους» μαγαζάτορες και την αστυνομία σε κεντρικό κοσμηματοπωλείο της Αθήνας. Τα ΜΜΕ αλλά και όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν είναι αυτοί που τον δολοφονούν ξανά: παρουσιάζοντας το περιστατικό ως ληστεία από έναν παραβατικό άνθρωπο και στιγματίζοντας τον συνεχώς αλλά και ξεπλένοντας με κάθε τρόπο τους δολοφόνους του.

Εφτά χρόνια μετά, η αστική δικαιοσύνη δείχνει ποιους πραγματικά υπηρετεί τόσο σε πρωτόδικο όσο και σε δεύτερο βαθμό: οι αστυνομικοί απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες, ο κοσμηματοπώλης «εκτίει» την ποινή στην άνεση του σπιτιού του λόγω ηλικίας ενώ ο μεσίτης έχει το θράσος να ζητά αναστολή εκτέλεσης της ποινής η οποία με την πίεση του αλληλέγγυου κόσμου απορρίφθηκε.

Πίστη στην αστική δικαιοσύνη όμως δεν είχαμε ποτέ, μόλις πρόσφατα άφησε ελεύθερο τον αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής Ν, Μιχαλολιάκο. Ποτέ δε θα χωρέσει όσους, όσες και όσα αμφισβητούν το σύστημα: από το πως ζούμε και δουλεύουμε μέχρι το τι σχέσεις συνάπτουμε μεταξύ μας και τον τρόπο που πεθαίνουμε. Για αυτό και η δολοφονία αυτή και η συγκάλυψη που ακολούθησε δεν αποτελούν μεμονωμένο περιστατικό αλλά καθρέφτης των πιο αποτρόπαιων πλευρών του εκκολαπτόμενου κοινωνικού κανιβαλισμού. Η εμπειρία των τελευταίων ετών από τις αμέτρητες γυναικοκτονίες, βιασμούς και επιθέσεις με έμφυλη διάσταση ταυτόχρονα με τις κρατικές δολοφονίες με θύματα Ρομ και τις επιθέσεις σε προσφυγ(ισσ)ές και μετανάστ(ρι)ες είναι η τρανή απόδειξη. Επιδιώκουν έναν εμφύλιο των «από κάτω», προκειμένου να στραφεί η οργή και η αγανάκτηση απέναντι στον διπλανό μας και να μείνουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί ένοχοι της κατάστασης που βιώνουμε.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: ένα πολύμορφο ρεύμα ριζοσπαστικοποίησης κινητοποιείται αντιστέκεται και παλεύει στην πράξη απέναντι σε κάθε καταπίεση. Φαίνεται με το κίνημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που συνεχώς και φουντώνει, με τη μαζικότατοτη απεργία και τις κινητοποιήσεις ενάντια στη συγκάλυψη του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών. Φαίνεται και με κάθε αγώνα που ξεσπά και παλεύει το φεμινιστικό κίνημα. Γιατί η πάλη ενάντια στις έμφυλες ανισότητες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταξικής πάλης και των αγώνων ενάντια στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας. Από τον Ζακ μέχρι τον αγώνα για την ισότητα στον γάμο και στην αναγνώριση όλων των μορφών οικογένειας πέρα της κυρίαρχης ετερόφυλης κι από εκεί μέχρι τις πρόσφατες ομοτρανσφοβικές επιθέσεις στο Περιστέρι και την μαχητική απάντηση των κατοίκων, να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα ομοτρανσφοβίας, σεξισμού και ρατσισμού. Όπως παλεύουμε καθημερινά για να ανατρέψουμε την επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας, να παλέψουμε για να ξεριζώσουμε τις σεξιστικές και φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές από την κοινωνία, για μια κοινωνία χωρίς ταξικές ή έμφυλες ανισότητες, μια κοινωνία κομμουνιστικής απελευθέρωσης!

Απέναντι στην κοινωνική ζούγκλα και τον κανιβαλισμό, προτάσσουμε την συλλογική αλληλεγγύη και τη ζωή με αξιοπρέπεια. Κανένα άλλο ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο δολοφονημένο! Τέρμα πια στις κοινωνικές ανισότητες! Το χρωστάμε στη Zackie!

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Σεπτεμβρίου 10h

ΠΑΥΛΟΣ/ΖΑΚΙ ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Ο φετινός Σεπτέμβρης μας βρίσκει 7 χρόνια μετά την δολοφονία της Zackie Oh / του Ζακ Κωστόπουλου και 12 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι δύο αυτές δολοφονίες αναδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο φασιστικές, αλλά και ομοτρανσφοβικές ιδεολογίες καλλιεργούν και νομιμοποιούν το μίσος, οπλίζοντας τα χέρια των δολοφόνων. Αυτές οι μορφές βίας δεν ανήκουν στο παρελθόν. Ο κοινός παρονομαστής των δύο αυτών περιστατικών είναι η φασιστική και ομοτρανσφοβική ιδεολογία, που όχι μόνο όπλισε τα χέρια των δολοφόνων τους, αλλά αναπαράγει αυτές τις πρακτικές μέχρι σήμερα. Αυτή η συνθήκη γίνεται εμφανής με την άνοδο της ακροδεξιάς παγκοσμίως, τόσο σε κοινουβελευτικό επίπεδο (Ιταλία, Γερμανία), όσο και με την δράση παρακρατικών φασιστικών ομάδων. Ειδικότερα στην Ελλάδα, γινόμαστε μάρτυρες στην προκλητική αποφυλάκιση του αρχηγού της καταδικασμένης ναζιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου, λίγες μέρες πριν τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Όλα αυτα μας δείχνουν ότι η ανάγκη για συλλογική απάντηση κατα του φασισμού, της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας είναι πιο επιτακτική από ποτέ, για αυτό εμείς σήμερα δεν θρηνούμε αλλά αγωνιζόμαστε για όλα όσα αντιπροσώπευαν μέσω της δράση τους ο Παύλος και η Ζάκι!

Ο φεμινισμός για τον οποίο παλεύουμε είναι εν γένει αντιφασιστικός, επειδή είναι αντικαπιταλιστικός. Ο φασισμός έρχεται να καταπιέσει και να περιθωριοποιήσει κάθε είδους μειονότητας είτε αυτή σχετίζεται με την φυλή, το φύλο ή την σεξουαλικότητα, ενώ ταυτόχρονα αναπαράγει το πατριαρχικό υπερσυντηριτικοποιημένο αφήγημα. Ο φασισμός προσπαθεί να διασπάσει το συλλογικό υποκείμενο που αγωνίζεται, ξεπλένοντας όσους πραγματικά είναι υπεύθυνοι για την καταπίεση μας. Δεν φταίει το αφεντικό δηλαδή, αλλά ο μετανάστης που σου παίρνει την δουλειά. Δεν φταίει το αφεντικό, αλλά το τρανς άτομο που σου χαλάει την ετεροκανονική αισθητική. Διαχρονικά τα φεμινιστικά κινήματα έχουν πρωτοστατήσει στην αντιφασιστική δράση, ακριβώς λόγω της αλληλεγγύης τους και της ανάγκης για συνένωση αγώνων, επιβεβαιώνοντας ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί η έμφυλη χειραφέτηση σε μια κοινωνία που έχουν θέση οι φασίστες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο φασισμος ενισχύει το αφήγημα του "άνδρα προστάτη" και ανάγει την γυναίκα σε μία σειρά ρόλων όπως "μητέρα,φροντίστρια,νοικοκυρά", θέση της οποίας είναι να υπακούει πάντα τον άντρα της. Αποτέλεσμα αυτού είναι η κανονικοποίηση της έμφυλης και ομοφοβικής βίας οδηγώντας και στον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό γυναικοκτονιών (15 μέχρι Σεπτέμβρη '25) και βίαιων επιθέσεων κατα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (π.χ τρανσφοβική επίθεση στην Αριστοτέλους).

Εμείς ως φεμινιστική συλλογικότητα θεωρούμε αναγκαία την σύμπλευση των φεμινιστικών και αντιφασιστικών κινημάτων καθώς καμία/κανένα δεν είναι ελεύθερο μεχρι να είμαστε όλα μας!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ:
18/09 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΉ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ
21/09 ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΑΚΙ

ΚΑΛΟΥΜΕ:
ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ VIRES 05/10 ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ (ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ 4) ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Σεπτεμβρίου 10h

Πορεία Κυριακή 21/9 | 19:00 | Αγ. Βενιζέλου

Η ZACKIE ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

7 χρόνια πριν, στις 21 Σεπτέμβρη του 2018, ο Ζακ Κωστόπουλος/ Zackie Oh δολοφονείται εν ψυχρώ στην Ομόνοια από μπάτσους και νοικοκυραίους. Συγκεκριμένα, ο Ζακ βρίσκεται εγκλωβισμένος και τρομοκρατημένος σε κοσμηματοπωλείο της περιοχής και ενώ προσπαθεί να ξεφύγει σπάει την τζαμαρία του καταστήματος. Αυτό το περιστατικό ήταν αρκετό για την δολοφονία του, σύμφωνα με τα μικροαστικά, συντηρητικά μυαλά του καταστηματάρχη, Σπύρο Δημόπουλο, και του μεσίτη παρακειμένου μαγαζιού και γνωστό μέλος ακροδεξιού κόμματος, Θανάση Χορταριά. Την ίδια κανιβαλιστική στάση υιοθετούν και οι τέσσερις μπάτσοι που καλούνται για την σύλληψη του, που ενώ βλέπουν πως η Ζάκι κείτεται αιμόφυρτη στο έδαφος σπεύδουν να της περάσουν χειροπέδες και να αποτελειώσουν το αποτρόπαιο λιντσάρισμά της.

Το τέλος της ζωής του Ζακ Κωστόπουλου σημαίνει αυτόματα και την αρχή του διασυρμού του. Προκειμένου λοιπόν να συγκαλυφθεί το έγκλημα, και να συγκαλυφθούν πανεύκολα οι δολοφόνοι του, ο Ζακ παρουσιάζεται από τα καθεστωτικά μίντια, ως ληστής, τοξικομανής, οροθετικός και ομοφυλόφιλος, που βάση όλων αυτών των χαρακτηριστικών άξιζε όσα έπαθε επειδή "τόλμησε" να παραβιάσει την ιδιοκτησία κάποιου άλλου. Τα ΜΜΕ αναπαράγουν αναχρονιστικά στερεότυπα και ξεδιπλώνουν όλο το νήμα του μίσους ενάντια σε καθετί που είναι "διαφορετικό", δηλαδή σε καθετί που δεν ακολουθεί τα συντηρητικά, πατριαρχικά πρότυπα, ο κίτρινος τύπος καταφέρνει να συσπειρώσει το πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας και να το στρέψει εναντίον της δολοφονημένης Ζάκι, επηρεάζει παράλληλα την κοινή γνώμη χρησιμοποιώντας επικλήσεις σε ψευτοηθικές όπου η ιδιοκτησία είναι πιο σημαντική από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Την ίδια στιγμή, κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να απενεχοποιήσουν τους τέσσερις δολοφόνους-μπάτσους,. Τελικά στην εκδίκαση της υπόθεσης, τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό, οι μπάτσοι κρίνονται αθώοι, συνεχίζοντας να υπηρετούν τα σκοταδιστικά πλάνα της εξουσίας, ενώ ο καταστηματάρχης και ο μεσίτης καταδικάστηκαν με την πιο «απαλή» ποινή.

Το σάπιο σύστημα της δικαιοσύνης απέδειξε άλλη μια φορά περίτρανα πως στον βωμό του κεφάλαιου, του κέρδους και της ιδιοκτησίας, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία. Στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν την δολοφονία της Ζάκι, έχουμε γίνει μάρτυρες δολοφονιών Ρομά από μπάτσους, του Αντώνη Καργιώτη για ένα εισιτήριο πλοίου, του κρατικού-καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη με 57 τουλάχιστον νεκρούς, πληθώρας φονικών πυρκαγιών και πλημμυρών, δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων σε καμπ συγκέντρωσης και στο Αιγαίο και η λίστα είναι ακόμη ανοιχτή. Το αφήγημα της κυβέρνησης για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την ανομία είναι στην πραγματικότητα για μια κοινωνία αποξενωμένη, αποστειρωμένη, με το κύριο μέλημα της εξουσίας να είναι η εξόντωση της κοινωνικής βάσης στο βωμό της εύρυθμης λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Σε αγαστή συνεργασία εξουσία και κεφάλαιο, με πιστούς υπηρέτες τους νοικοκυραίους και τα ένστολα καθάρματα τους οδηγούν την κοινωνική βάση σε πλήρη εξαθλίωση.

Στο πρόσωπο του Ζακ, ενεργού ακτιβιστή και μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, σκιαγραφείται ο αντιπατριαρχικός/αντικρατικός αγώνας ενάντια στην έμφυλη καταπίεση και την βάρβαρη ρητορική. Η στάση του Ζακ είναι αυτή που θα μείνει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη και θα αποτελέσει έρεισμα για όλους εμάς να αντιπαλέψουμε την κανιβαλιστική πολιτική και τον θάνατο που εξαπολύουν. Ως αναρχικοί/ ες προτάσσουμε τον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια, την οργάνωση στη βάση και μαχόμαστε για την ανατροπή των δυναστών που εξουσιάζουν τις ζωές μας και την αποδόμηση του ιεραρχικού κορμού. Με όπλο μας την αλληλεγγύη και την αυτό-οργάνωση χτίζουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας, έναν κόσμο που θα μας χωράει όλους.

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

NO ZACKIE - NO PEACE | FIGHT THE POLICE

ΚΡΑΤΟΣ - ΜΜΕ - ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΞΕΠΛΕΝΟΥΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ, ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere

Δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018, ο Ζακ Κωστόπουλος, γκέι, οροθετικός, αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρθρογράφος και ντραγκ περφόρμερ με το όνομα Zackie Oh, αναζητώντας βοήθεια ήδη από την ΠΑΤΗΣΊΩΝ, προσπαθεί να εισέλθει στον φούρνο «Βενέτη», αλλά δεν του επιτρέπεται η είσοδος και καταλήγει σε κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλάδστωνος στην Ομόνοια, όπου και εγκλωβίζεται.

Ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου Ε. Δημόπουλος μαζί με τον Θ. Χορταριά, ιδιοκτήτη μεσιτικού γραφείου στη γειτονιά και γνωστό για τη σχέση του (μέλος και εκπρόσωπος τύπου) με την εθνικιστική οργάνωση «Πατριωτικό Μέτωπο», πετούν τον Ζακ μέσα από τη τζαμαρία και ξεκινούν να τον ξυλοκοπούν με αγριότητα μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών που παραμένουν αμέτοχοι, παρά μόνο καλώντας το ΕΚΑΒ.

Στο σημείο που κείτεται αιμόφυρτος ο Ζακ φτάνουν 8 αστυνομικοί, οι οποιοι τον ξυλοκοπούν και αυτοί ενόσω βρίσκεται ήδη πεσμένος στο έδαφος και τραυματισμένος. Αργότερα διακομίζεται νεκρός και δεμένος ακόμα με χειροπέδες από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ χωρίς προσπάθεια ανάνηψης, μετά από σειρά άγριων χτυπημάτων.

Μετά την δολοφονία του Ζακ, σύσσωμα τα ΜΜΕ σπεύδουν να τον χαρακτηρίσουν ως ληστή ή ως τοξικοεξαρτημένο, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν το λιντσάρισμά του από τους ιδιοκτήτες και τους αστυνομικούς.

Η επιτηδευμένη προβολή του Ζακ ως ''περιθωριακού στοιχείου'' που δεν εναρμονίζεται με το δόγμα της ασφάλειας και της τάξης αποδεικνύει την μανιώδη προσπάθεια του κράτους να καταπιέζει και να εξαλείφει οποιοδήποτε άτομο δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του και δεν αφομοιώνεται από τις νόρμες που αυτό ορίζει.

Ο Ζακ μετατράπηκε από τα ΜΜΕ από θύμα σε θύτη και αντιμετωπίστηκε αναλόγως από την Δικαιοσύνη, καθώς δεν προσδιοριζόταν από την σεξουαλική ετεροκανονικότητα, η οποία είναι αναγκαία για την αναπαραγωγή κάθε έθνους και κράτους. Γι΄αυτό άλλωστε οι άνθρωποι σαν τον Ζακ μπαίνουν στο στόχαστρο της εξουσίας και της πατριαρχίας.

Επιπλέον, οι επιεικείς ποινές που αποδόθηκαν στον Δημόπουλο και τον Χορταριά κατέδειξαν κατηγορηματικά πως το δικαστικό σύστημα και το κράτος αδιαφορούν προς την τέλεση εγκλημάτων, όταν πρόκειται για θύτες που προέρχονται από τα επιφανή κοινωνικά στρώματα. Οι ευυπόληπτοι πολίτες, που στο όνομα της προστασίας της ιδιοκτησίας τους δεν λογαριάζουν τη ζωή κάποιου άλλου, αντιμετωπίζονται με ποινές χάδια.

Από την άλλη, η ατιμωρησία των αστυνομικών επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά ότι τα ένστολα καθάρματα του κράτους δεν αποτελούν προστάτες του πολίτη και δεν υπάρχουν για την ασφάλεια του, αλλά για να τρομοκρατούν και να ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου όποιο άτομο αποκλίνει από τα καλούπια της κανονικότητας που ορίζουν η εξουσία και η πατριαρχία.

Ωστόσο, η δολοφονία του Ζακ έφερε στην επιφάνεια ξανά το ζήτημα της απάθειας που ριμάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και επιτρέπει να οδηγηθεί η κοινωνία στον εκφασισμό της. Δεκάδες άνθρωποι υπήρξαν μάρτυρες του λιντσαρίσματος που πραγματοποιήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018 και κανείς τους δεν επενέβη. Το γεγονός αυτό ανέδειξε την αδιαφορία των φιλήσυχων νοικοκυραίων, που μένουν αμετακίνητοι μπροστά σε αποτρόπαιες πράξεις που συμβαίνουν σε άτομα πιο αδύναμα και αβοήθητα. Η απάθεια εκδηλώνεται καθημερινά, μέσα από την απεχθή στάση απέναντι σε όποιο άτομο δεν χωράει στο στενό καλούπι της ετεροκανονικότητας: στα queer άτομα που τολμούν να υπάρξουν ανοιχτά, στους ανθρώπους που κάνουν χρήση ουσιών, στους φτωχούς, στους μετανάστες. Κάθε μορφή διαφορετικότητας γίνεται αντικείμενο περιθωριοποίησης, στιγματισμού ή βίας, ενώ μεγάλο μέρος της κοινωνίας σιωπά ή και αναπαράγει το μίσος, με αστερίσκους και «ψευτο-ανησυχίες» για την τάξη και την ασφάλεια. Η απεχθής αυτή λογική, που θέλει κάποιες ζωές κατώτερες από άλλες, κανονικοποιεί την καταπίεση και δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου η διαφορά δεν γίνεται ανεκτή, αλλά κυνηγιέται, τιμωρείται και εξοστρακίζεται από τον δημόσιο χώρο.

Ως αναρχικοί/ες και κομμάτια της εργατικής τάξης οφείλουμε να μιλάμε για τη Ζackie Oh και για κάθε περιθωριοποιημένο άτομο που δεν εντάσσεται στις νόρμες που επιβάλλονται επάνω του. Η διαφορετικότητα, η απόκλιση από την ετεροκανονικότητα δεν πρέπει να αποτελούν λόγο διάσπασης της τάξης μας, αλλά αντίθετα, εφαλτήριο για την ενδυνάμωση της και την ενότητα της απέναντι στον σεξισμό τον φασισμό και τον ρατσισμό, που διασπείρονται ανάμεσα μας εσκεμμένα από κράτος και καπιταλισμό για να μας κρατούν καθηλωμένους.

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΟΥΤΕ ΣΕΞΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΠΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ Η ZACKIE ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ/ZACKIE OH

ΚΥΡΙΑΚΗ 21/9, 7ΜΜ, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Στηρίζουμε τα ελευθεριακά/φεμινιστικά μπλοκ

🏴Οριζόντια Κίνηση - Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό🚩

[Θεσσαλονίκη] Πορεία μνήμης για τον/την Ζακ Κωστόπουλο/Zackie Oh

Κυριακή, 21 Σεπτεμβρίου, άγαλμα Βενιζέλου, 19:00

Επτά χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie Oh, σύμβολο ενός αγώνα κατά του φασισμού, του ρατσισμού και των διακρίσεων, του σεξισμού και της ομοφοβίας.
Έβδομος χρόνος στους δρόμους για όσους πασχίζουν να ανατρέψουν την πατριαρχία, τη μισαλλοδοξία, το μίσος ενάντια στο διαφορετικό.

Στο κέντρο της Αθήνας συντελέστηκε μία δολοφονία, μπροστά στα μάτια περαστικών, νοικοκυραίων και άλλων αμέτοχων θεατών. Στην οδό Γλάδστωνος, ένας κοσμηματοπώλης και ένας μεσίτης, με τη βοήθεια της ΕΛ.ΑΣ, δολοφόνησαν τον Ζακ αφού τον εγκλώβισαν, τον ξυλοκόπησαν άγρια και τον άφησαν στο έλεος των μπάτσων. Ο διασώστης του ΕΚΑΒ δεν έκανε καμία προσπάθεια για την ανάνηψη του αιμόφυρτου Ζακ. Τον μετέφεραν νεκρό ως το νοσοκομείο, δεμένο με χειροπέδες. Στη συνέχεια προσπάθησαν να μας πουλήσουν το αφήγημα του "ληστή και τοξικομανή", του 'πρεζάκια που μπήκε για να κλέψει', που δεν άξιζε καμιά προστασία - πόσο μάλλον φροντίδα. Τα ΜΜΕ, για άλλη μια φορά, εξασφάλισαν τη διαστρέβλωση των γεγονότων και της κοινής γνώμης.

Πάντα με την αγαστή βοήθεια Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και της πολιτικής ηγεσίας, η δολοφονία του Ζακ συνεχίστηκε, αυτή τη φορά στοχεύοντας στο χαρακτήρα, στο σεξουαλικό προσανατολισμό του, στην εμφάνιση και στις κινήσεις του που έδραζαν εκτός των επιτρεπτών ορίων του κοινωνικού κατεστημένου. Η ενεργή συνδρομή των ΜΜΕ, τόσο στην συγκάλυψη των πραγματικών αιτιών της στυγνής δολοφονίας της Zackie όσο και στην προώθηση μισαλλόδοξων και επικίνδυνων ρητορικών, λειτούργησε συμπληρωματικά στο έργο του κράτους, της αστυνομίας και των δικαστών. Η αστική δικαιοσύνη έκανε τη δουλειά της, πάλι. Απάλλαξε την ΕΛ.ΑΣ από ποινικές ευθύνες κι επέβαλε ποινές χάδια στους φυσικούς αυτουργούς, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά το ποσό σάπια και διεφθαρμένη είναι.

Από τη Zackie, τον Φύσσα, τον Λουκμάν, τον Φραγκούλη μέχρι το κρατικό έγκλημα της Πύλου και την γενοκτονία στην Παλαιστίνη, κράτη και αστική τάξη συνωμοτούν χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, χωρίς καμιά ντροπή. Αποδεδειγμένα, αν είσαι φτωχός, διαφορετικός, άτομο ΛΟΑΤΚΙ, η ζωή σου αυτόματα αποκτά λιγότερη αξία στα μάτια του κράτους και των αφεντικών. Όσοι δε είναι ανήκουν σε κάποια μειονοτική ομάδα ή/και όσοι αγωνίζονται, συνθλίβονται στα γρανάζια της φασιστικής μηχανής και αυτό βαφτίζεται παράπλευρη απώλεια ή απλή καθημερινή τραγωδία. Ποτέ δεν αναγνωρίζεται ως αυτό που είναι πραγματικά - κρατική δολοφονία, απόδειξη της άρτιας λειτουργίας του συστήματος της καταπίεσης.

Όσο συντηρούνται κακοποιητικά και ομοτρανσφοβικά στερεότυπα, διακρίσεις και αποκλεισμοί, τόσο συντηρείται και η ατομική και η κοινωνική βαρβαρότητα.

Ο αγώνας για ελευθερία, ισότητα, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη δεν σταματάει ποτέ.
Είναι ποτάμι και θα γίνει χείμαρρος.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ρουβίκωνας

7 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου / της Zackie Oh!

7 χρόνια πριν, στις 21 Σεπτέμβρη 2018, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, ο Ζακ Κωστόπουλος/ η Zackie Oh! δολοφονήθηκε εν ψυχρώ σε ένα άδειο κοσμηματοπωλείο που 'χε καταφύγει ζητώντας "βοήθεια" και εν συνεχεία εγκλωβίστηκε, από τον Ευάγγελο Δημόπουλο, τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου και τον φασίστα κτηματομεσίτη Αθανάσιο Χορταριά, μπροστά στα αδιάφορα βλέμματα περαστικών. Οι δυό τους τον χτυπούσαν με μανία στο κεφάλι, ενώ οι μπάτσοι που έφτασαν στο σημείο συνέχισαν το δολοφονικό έργο τους, χτυπώντας τον ανήμπορο και αιμόφυρτο και στη συνέχεια τον συνέλαβαν. Στο νοσοκομείο μεταφέρεται ήδη νεκρός.

Τα ΜΜΕ και οι αρχές έπαιξαν φυσικά το ρόλο τους στη συνέχεια. Στα κανάλια στήθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία λάσπης στο πρόσωπο του Ζακ με μια σειρά αφηγημάτων να χρησιμοποιούνται κατά του θύματος, με τρόπο που θα ενεργοποιούσε τα πιο συντηρητικά και ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Σκοπός ήταν να παρουσιαστεί η δολοφονία του σχεδόν ως φυσική συνέπεια της "απειλής" που συνιστούσε η ύπαρξή του και ταυτόχρονα να ξεπλυθούν οι δολοφόνοι του, καθώς υπερασπίζονταν την "αγία ιδιοκτησία" του ενός απέναντι σε έναν "ληστή", ένα "πρεζάκι" κ.λπ. Tα δικαστήρια ήρθαν στη συνέχεια να βγάλουν τους δολοφόνους λάδι σε δίκες που ούτε λίγο ούτε πολύ "δικάστηκε" και λοιδορήθηκε ο ίδιος ο Ζακ, ενώ οι δολοφόνοι του παρουσιάζονταν ως φιλήσυχοι πολίτες.

Το αποτέλεσμα: οι μπάτσοι που συμμετείχαν - ως συνήθως σε ανάλογα περιστατικά- αθωώθηκαν, ενώ οι Χορταριάς και Δημόπουλος καταδικάστηκαν μόνο για θανατηφόρα σωματική βλάβη και όχι ανθρωποκτονία, ενώ στο εφετείο η διάρκεια των αρχικών ποινών μειώθηκε ακόμη περισσότερο.

Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά μια ωμή έκφραση του κόσμου της εξουσίας. Το κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα και οι θεσμοί του, οργανώνει την οικονομική εκμετάλλευση, αναπαράγει τις έμφυλες ανισότητες και τρέφει τον φασισμό. Ενισχύοντας τον φόβο, την υπακοή, την αδιαφορία, τον σεξισμό και τον ρατσισμό, την καθημερινή κανονικοποίηση της βίας, την υποταγή στον ατομικισμό και τον κοινωνικό ανταγωνισμό, διαμορφώνει συνειδήσεις που συνεννούν στις επιταγές του, διασπώντας την αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση των καταπιεσμένων ενάντια στους πραγματικούς καταπιεστές τους. Η συνέπεια αυτής της διαδικασίας είναι η εκτροφή ενός πολιτισμού κοινωνικού κανιβαλισμού: του μίσους απέναντι στον «άλλο», της αποξένωσης και της αδράνειας απέναντι στην αδικία.

Έτσι τα σύγχρονα φαινόμενα της όξυνσης της κρατικής και έμφυλης βίας, της συντηρητικοποίησης και το βάθεμα του κοινωνικού εκφασισμού δεν είναι τυχαία, αλλά τροφοδοτούνται από τις ίδιες τις αξίες που το σύστημα αναπαράγει και επιβάλλει. Η βία του συστήματος αυτού εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα, αποτελώντας βασικό εργαλείο υπεράσπισης των θεσμών του και του κόσμου της εξουσίας, όπου η ζωή των από τα κάτω αξιολογείται με βάση τα συμφέροντα των καταπιεστών και τη συμμόρφωση στις κυρίαρχες επιταγές, ενώ κάθε αποκλίνουσα ή αντιστεκόμενη συμπεριφορά μετατρέπεται σε λόγο κοινωνικού αποκλεισμού και θεσμικής καταστολής. Οι φυλακές, οι φράχτες στα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι δολοφονίες μεταναστών, η δολοφονική αστυνομική βία, οι επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, οι γυναικοκτονίες και γενικότερα η συστηματική δαιμονοποίηση και βία κατά κοινωνικών ομάδων, καθώς και οι εκκενώσεις καταλήψεων, η επίθεση στις εργατικές διεκδικήσεις και στα σωματεία, η αποστείρωση των πανεπιστημίων, η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο και τους φοιτητές που αγωνίζονται, αποτελούν την άλλη όψη αυτού του συστήματος· όλα αυτά συγκροτούν την ίδια λογική εξόντωσης των "πλεοναζόντων" πληθυσμών, μια λογική που θρέφει το φασισμό και θωρακίζει την κυριαρχία.

Όμως ο ίδιος ο Ζακ, με τη στάση ζωής του, αμφισβητούσε ευθέως το ζόφο αυτής της κανονικότητας, καθώς ήταν ενεργός ακτιβιστής της LGBTQ+ κοινότητας και των οροθετικών ατόμων, ενάντια στην κοινωνική περιθωριοποίηση, στο ρατσισμό, στην πατριαρχία και τον φασισμό.

Δεν ξεχνάμε, ούτε συγχωρούμε λοιπόν. Διατηρούμε στη συλλογική μας μνήμη τον Ζακ/τη Zackie, καθώς και όλα τα θύματα του κρατικού-καπιταλιστικού-πατριαρχικού συστήματος και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για μια πιο ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή. Ξέρουμε ότι η δικαιοσύνη για τους ανθρώπους της τάξης μας δεν θα έρθει από ένα σύστημα που δολοφονεί και ύστερα συγκαλύπτει τα "παιδιά" του· η μόνη αληθινή δικαιοσύνη μπορεί να έρθει από την καταστροφή αυτού του κόσμου της βίας και της εκμετάλλευσης. Έτσι απέναντι στις πολιτικές του κράτους που περιθωριοποιούν και εξοντώνουν, απέναντι στους στρατούς καταστολής του και τους φασίστες, απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας, προτάσσουμε την οργάνωση και τους κοινούς αγώνες των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους. Χτίζουμε κοινότητες με βάση την ελευθερία και την ισότητα· υφαίνουμε δεσμούς αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης.

Η αντίσταση είναι συλλογική, η ελπίδα ριζωμένη στους κοινούς μας αγώνες. Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο χωρίς αφέντες και δούλους, που δεν θα χωράει στα καλούπια της εξουσίας, όπου η ελευθερία δεν θα είναι απλά ένα σύνθημα. Για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Η ΖΑΚΙ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.