kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση-πορεία για τα 12 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ,18/9 ΣΤΙΣ 18:00,ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Όταν κάνει καλά τη δουλειά του το γκλομπ του μπάτσου, τότε το μαχαίρι του χρυσαυγίτη είναι περιττό

Δώδεκα χρόνια συμπληρώνονται στις 18/9/2025 από τη νύχτα που ο χρυσαυγίτης Γ. Ρουπακιάς δολοφόνησε -μαζί με ομοϊδεάτες του νεοναζιστές- τον αντιφασίστα και αγωνιστή Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Βέβαια, αυτή η δολοφονία δεν ήρθε τυχαία, αντιθέτως ήταν μία ακόμα μετά τη δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα στις 17 Ιανουαρίου του 2013. Απολαμβάνοντας την ανοχή ή ακόμα και σε πλήρη συνεργασία με το κράτος, το κεφάλαιο, την αστυνομία και τους δικαστικούς, οι παρακρατικοί νεοναζί φασίστες της Χρυσής Αυγής είχαν πραγματοποιήσει την περίοδο εκείνη δεκάδες επιθέσεις σε μετανάστες/στριες, αντιφασίστες/στριες και χώρους αγώνα. Είχαν θέσει ανοιχτά στο στόχαστρό τους όποιον και όποια δεν ταίριαζε στα ναζιστικά τους πρότυπα, εφαρμόζοντας πλήρως το πολιτικό πρόγραμμα ενός καθαρά φασιστικού-ναζιστικού μορφώματος, τους κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους του και το μισαλλόδοξο όραμά τους για τη ζωή και την κοινωνία. Οι δυνάστες όλων των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας εκείνη την εποχή χρησιμοποίησαν αυτό το νεοναζιστικό μόρφωμα ως όπλο επίθεσης, μέσα σε μία περίοδο κοινωνικού αναβρασμού με τα μνημόνια και την καπιταλιστική επίθεση επάνω μας να γίνεται όλο και πιο βίαιη, ενάντια στην κοινωνική και ταξική οργή που επικρατούσε στους δρόμους και τους χώρους αγώνα. Εκεί που δεν έφτανε, εξάλλου, το γκλομπ του μπάτσου, έφτανε τότε το μαχαίρι του χρυσαυγίτη.

Ο ρόλος της Χρυσής Αυγής, όπως και κάθε άλλου φασιστικού-ακροδεξιού μορφώματος, ήταν, είναι και θα είναι η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και της ελληνικής (εν προκειμένω) αστικής τάξης, με τη βίαιη αντιπαράθεση, φυσικά και ιδεολογικά, ενάντια στους αγώνες των από τα κάτω. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως η καταδίκη της Χ.Α στα αστικά δικαστήρια δε συνεπάγεται το τέλος του φασισμού. Εφτά χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το αστικό δικαστήριο προχώρησε στην καταδίκη της ηγεσίας της ναζιστικής συμμορίας, κηρύσσοντάς την εγκληματική οργάνωση, φυλακίζοντας ορισμένα ηγετικά της μέλη. Μια καταδίκη με ποινές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των χρυσαυγιτών και του κράτους, για να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Εξάλλου, εν έτει 2025 τα περισσότερα στελέχη της Χ.Α έχουν πλέον αποφυλακιστεί. Δε γελιόμαστε, άλλωστε, αυτή είναι η μοίρα των παιδιών του συστήματος, αν παραφερθούν θα τα μαλώσουν λίγο, και ξανά από την αρχή. Ο ρόλος τους είναι άλλωστε αναγκαίος απέναντι στους από τα κάτω και τους αγώνες τους, απέναντι στην σφυρηλάτηση της ταξικής / κοινωνικής συνείδησης και αλληλεγγύης. Γι' αυτό και εμείς ως αντιφασίστριες και αντιφασίστες δεν ζητούμε καταδίκες για τα φασιστικά μορφώματα, τα τσακίζουμε πολιτικά και υλικά στην καθημερινή δράση και ζωή.

Άλλωστε ο φασισμός, ως η πιο σκληρή μορφή του αστικού κράτους, είναι το κράτος στη νιοστή, το κράτος εκείνο στο οποίο οι υποτιθέμενα διακριτές και ανεξάρτητες εξουσίες της αστικής δημοκρατίας εμφανίζονται πλήρως ταυτιζόμενες, εκεί που προωθείται η υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης, η βίαιη καταστολή των κινημάτων προς όφελoς της Eξουσίας αλλά και το τσάκισμα των διεκδικήσεων των από τα κάτω, προκειμένου να επιτευχθεί η ανενόχλητη κυκλοφορία του κεφαλαίου και το κέρδος των καπιταλιστών. Τότε που επιδιώκεται και προβάλλεται η μέγιστη ταύτιση των πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων ως κάτι φυσικό, τότε είναι που βλέπουμε το σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου στην πραγματική του μορφή.

Είναι το κράτος, που εισχωρώντας μέχρι και εντός της πιο κρυφής πτυχής της καθημερινότητας των ανθρώπων, ως ο κυρίαρχος ρυθμιστής της κοινωνικής τους ζωής, λειτουργεί ως ο κύριος εκφραστής της εθνικιστικής ρητορικής, του μιλιταρισμού, του θεσμοθετημένου ρατσισμού, της πατριαρχίας, και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Είναι το συγκεντρωτικό κράτος που επιχειρεί να εκτρέψει την κοινωνική συνείδηση των φτωχότερων στρωμάτων, από τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και τα οράματα της χειραφέτησης και της απελευθέρωσης, επιβάλλοντας την εθνική ενότητα ανάμεσα στους καταπιεσμένους και τους καταπιεστές τους. Εν τέλει, ο φασισμός δεν εντάσσεται σε κάποια διαφορετική και εξωτερική κατηγορία από το κράτος και το κεφάλαιο. Ούτε η αστική δημοκρατία παρεκτρέπεται ή διολισθαίνει στο φασισμό, όταν απλώς η άρχουσα τάξη νιώθει ότι η εξουσία ξεγλιστρά από τα χέρια της. Αντιθέτως, ο καπιταλισμός, δηλαδή το τρίπτυχο και σύμπλεγμα εξουσίας του κεφαλαίου, του κράτους και της πατριαρχίας, έχει μέσα του εγγενή στοιχεία του φασισμού, τα οποία σε άλλες ιστορικές περιόδους είναι λανθάνοντα, ενώ σε άλλες περιόδους είναι φανερά δια γυμνού οφθαλμού. Άλλες φορές, το αστικό κράτος χρειάζεται φασιστικά τάγματα εφόδου, για να τρομοκρατούν και να δολοφονούν μετανάστες και αντιφασίστες, και άλλοτε ντύνει καθαρόαιμους φασίστες με κοστούμι, τους κάνει υπουργούς, ευρισκόμενο το ίδιο το κράτος σε θέση μακελάρη. Ως προς αυτό, θα μπορούσαμε να παραλλάξουμε το παλιό αντιφασιστικό σύνθημα και να πούμε: "Όταν κάνει καλά τη δουλειά του το γκλομπ του μπάτσου (ο φράχτης του Έβρου, και οι δολοφόνοι της Frontex στη Μεσόγειο), τότε το μαχαίρι του χρυσαυγίτη είναι περιττό".Έτσι λοιπόν, μπορεί να υπάρξει ένα αστικό καθεστώς, στο οποίο φαινομενικά οι αστικοί θεσμοί (εκλογές, κοινοβούλιο, δικαιοσύνη κ.α) να λειτουργούν σύμφωνα με τους προβλεπόμενους κανόνες της αστικής δημοκρατίας. Ωστόσο, συμβαίνει το ίδιο το αστικό αυτό καθεστώς να φασιστικοποιείται, δίχως να χρειάζεται να καταφεύγει σε κάποιον εξωτερικό φασιστικό μπαμπούλα. Ακριβώς γιατί το ίδιο το κράτος, αυτή η συγκεντρωτική, καταπιεστική και απρόσωπη εξουσία που υψώνεται πάνω από την κοινωνία και επιβάλλεται στις από τα κάτω, φέρει μέσα του πολλά στοιχεία που έχει αξιοποιήσει ιστορικά ο φασισμός. Άλλωστε, όπως λέει η άρχουσα τάξη, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και η ίδια η αστική δημοκρατία και το αστικό κοινοβούλιο έχει πολλάκις αποδείξει πως μπορεί να ξεχειλώσει αρκετά, προκειμένου να δεχτεί στις αγκάλες του καθαρόαιμους φασίστες. Είτε ως μέλη της νομοθετικής είτε και της εκτελεστικής εξουσίας. Εκείνη η περίπτωση κατά την οποία επιχειρείται μια ομογενοποίηση των υποτιθέμενων διακριτών εξουσιών της αστικής δημοκρατίας (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) και βλέπουμε πχ τον πρόεδρο της Βουλής να αναβαθμίζεται σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί βοήθησε στη συγκάλυψη του κρατικού-καπιταλιστικού εγκλήματος των Τεμπών κρατώντας στο συρτάρι του γραφείου του τις μηνυτήριες αναφορές των συγγενών των νεκρών εναντίoν κυβερνητικών στελεχών. Τότε που η τέταρτη εξουσία, ο Τύπος, λειτουργεί ως φερέφωνο της κυβέρνησης, του κράτους και των καπιταλιστών, τότε που το κράτος λειτουργεί απροκάλυπτα ως μαφία, έχοντας ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με το οργανωμένο εγκλήμα της χώρας, συμμετέχοντας σε σκάνδαλα εκατομμυριων ευρώ με τρανταχτό πρόσφατο παράδειγμα αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ και διευκολύνοντας την ομαλή ροή όχι μόνο του νόμιμου αλλά και του παράνομου κεφαλαίου. Τότε που η Εξουσία βγάζει λογύδρια για τη δημοκρατία και την εθνική ενότητα, προσπαθώντας να απονοηματοδοτήσει τα κρατικά-καπιταλιστικά εγκλήματα βαφτίζοντάς τα "εθνικές τραγωδίες" ή "εργατικά ατυχήματα". Όταν το κράτος και το κεφάλαιο δολοφονούν μαζικά τους από τα κάτω της κοινωνίας στα τρένα, τα νοσοκομεία, τα εργασιακά κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και στα ναυάγια των μεταναστ(ρι)ών, την ίδια στιγμή που εντελώς ανερυθρίαστα και απροκάλυπτα η κυβέρνηση και όλος ο κρατικός μηχανισμός και τα φιλικά της ΜΜΕ είναι η κυρίαρχη πηγή διάδοσης ψευδών και κατασκευασμένων ειδήσεων που εξυπηρετούν την Εξουσία.

Σε ότι μας αφορά, αντιλαμβανόμαστε πως μόνο με τους μαχητικούς αγώνες στο δρόμο, στις σχολές μας, με συλλογικοποίηση και ταξική συνείδηση στους χώρους δουλειάς μπορούμε να σκοτώσουμε το φασιστικό τέρας. Γιατί ο μοναδικός νεκροθάφτης του καταπιεστικού κι εκμεταλλευτικού κρατικού καπιταλιστικού συστήματος στο σύνολο του δεν παύει να είναι το ταξικά συγκροτημένο και αυτοοργανωμένο κίνημα των από τα κάτω που μπορεί να οργανώσει την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και να φέρει πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ Χ.Α

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ,ΤΟΝ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ & ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας | asp2ex023@espiexv.net

Εικόνες:

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1637590/