Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2025 στις 19.00
Συγκέντρωση μνήμης της Zackie-Oh/Ζακ Κωστόπουλου και του Μοχάμεντ Καμράν
Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, αντιφασίστας ράπερ, από ομάδα ναζιστών της Χρυσής Αυγής με πρωτεργάτη τον Ρουπακιά.
Στις 21 Σεπτέμβρη του 2018 νοικοκυραίοι και μπάτσοι δολοφόνησαν τον Ζακ Κωστόπουλο (Zackie Oh), ενώ τα ΜΜΕ τον δολοφόνησαν δεύτερη φορά συγκαλήπτοντας τη δολοφονία του και δικαιολογώντας τους δολοφόνους του.
Στις 21 Σεπτέμβρη του 2024 δολοφονήθηκε στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός και άγρια ξυλοκοπημένος στην αίθουσα προσωρινής κράτησης του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα, αφού, είχε προηγηθεί ήδη μία εβδομάδα κράτησής του και ένα ντόμινο μεταγωγών σε πέντε αστυνομικά τμήματα.
Ο Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης έχει αποτυπωθεί στην μνήμη μας ως ένας μήνας φόρος τιμής στους νεκρούς της τάξης μας, από τον ρατσισμό, τον φασισμό, την ομοφοβία, την πατριαρχία, τον σεξισμό και την αστυνομική βία. Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, οι νεκροί μας δεν είναι απλά ένας αριθμός. Η προσπάθεια καθιέρωσης μιας συλλογικής λήθης, θα μας βρει στο δρόμο.
Πέμπτη 18/9 στις 19:00 καλούμε σε συγκέντρωση μνήμης για τον Π. Φύσσα στην Πλ. Λιονταριών.
Κυριακή 21/9 στις 19:00 καλούμε στην συγκέντρωση μνήμης της Zackie-Oh/Ζακ Κωστόπουλου και του Μοχάμεντ Καμράν στην Πλ. Λιονταριών.
Θα σταθούμε ανάχωμα ενάντια στον κανιβαλισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας.
Api Nere - Αντιεξουσιαστική Ομάδα στο Ηράκλειο
-----------------------------------------------------------------------
Συγκέντρωση για τα 7χρόνια απο την δολοφονία της Zackie oh & 1 χρόνο απο την δολοφονία του Μ.Καμράν Ασίκ 21/9-ώρα:19:00,πλ.Λιονταριών
Δώδεκα χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Ρουπακιά και το τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής.
Εφτά χρόνια από το λιντσάρισμα και την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie oh από τους ευυπόληπτους νοικοκυραίους Σπυρίδωνα Δημόπουλο, Αθανάσιο Χορταριά και τους μπάτσους της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.
Ένας χρόνος από τον βασανισμό και την δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, βασανισμός που έγινε σε διαφορετικά Α.Τ. σε ολόκληρη της Αθήνα από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ.
Ο Σεπτέμβρης είναι εδώ για να μη μας αφήνει να ξεχνάμε τους/τις/τα δολοφονημένους/δολοφονημένες/δολοφονημένα της τάξης μας και να μας θυμίζει πως οι αντιφασισιστικοί, αντιπατριαρχικοί και αντιρατσιστικοί αγώνες είναι πάντα επιβεβλημένοι. Είτε η δολοφονία έγινε από φασίστες, είτε από νοικοκυραίους, είτε από το ίδιο το κράτος, για εμάς και οι τρεις είναι πρόσωπα του ίδιου ανθρωποφάγου συστήματος.
Ζούμε σε περίεργες και σκοτεινές εποχές, εποχές όπου οι πολεμικές μηχανές δολοφονούν καθημερινά χιλιάδες λαού, σε εποχές όπου τα κράτη αυταρχικοποιούνται καθημερινώς, σε εποχές όπου ο πλανήτης φλέγεται και αιμορραγεί. Σε κάτι τέτοιες εποχές είναι που εκφυλίζεται η κοινωνία, υποχωρεί η κοινωνική αλληλεγγύη και ο ρατσισμός, η ομοφοβία και ο σεξισμός βρίσκουν χώρο να μολύνουν την κοινωνία με την μισαλλοδοξία που κουβαλούν. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι συστατικό στοιχείο του φασισμού, σε κάθε του μορφή και οι κανίβαλοι ως επί των πλείστων, άντρες καθημερινοί.
Βλέπουμε πως εδώ και κάποια χρόνια οι κοινωνίες συντηρητικοποιούνται. Παρατηρούμε διεθνώς τις κυβερνήσεις να υιοθετούν και να κοινωνικοποιούν όλο και περισσότερο την ακροδεξιά ατζέντα, με νεοφασιστικά μορφώματα στην πλειοψηφία των δυτικών χωρών να βρίσκονται είτε στην εξουσία είτε σταθερά στο κοινοβούλιο. Η αξία της παραδοσιακής οικογένειας και η antiwoke ατζέντα χρησιμοποιούνται ως τα όπλα στην πρώτη γραμμή της ιδεολογικής επίθεσης του φασισμού. Η ακροδεξιά ρητορική διεκδικεί και βρίσκει καθημερινά όλο και περισσότερο χώρο ενώ παράλληλα αντιστρέφει την πραγματικότητα της κυριαρχίας της με σκοπό να παρουσιάζεται ως το θύμα. Το είδαμε με την ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, την αμηχανία του κυβερνών κόμματος στο θέμα αυτό και την υστερία που υπήρξε από κάθε λογής μισάνθρωπο που παρουσίαζε τον εαυτό του σαν θύμα της woke ατζέντας και την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ως τον θύτη που προσπαθεί να του επιβληθεί στην σεξουαλικότητα του. Το ξανά είδαμε αυτό το 2020 στο Έβρο και φέτος το καλοκαίρι στην Κρήτη, όταν οι εξαθλιωμένοι/ες μετανάστ(ρι)ες που έφευγαν από τις κατεστραμμένες και λεηλατημένες χώρες τους, στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον, παρουσιάστηκαν ως εισβολείς και de facto εγκληματίες εις βάρος των Ευρωπαίων πολιτών, μέρος ενός υβριδικού πολέμου με σκοπό την «ισλαμοποιήση» της Ευρώπης. Έτσι ξεφυτρώνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, ρατσιστική κρατική πολιτική (βλ. τα «ειδικά δρομολόγια των ΚΤΕΛ») και ρατσιστική βία από κράτος και παρακράτος. Το βλέπουμε σε παγκόσμια κλίμακα όπου οι κυβερνήσεις πλέον εκλέγονται με βάση το ποιος θα είναι ο πιο συντηρητικός και θα επιβάλει τα πιο πολλά αντικοινωνικά/αντιεργατικά/αντιμεταναστευτικά μέτρα. Τελευταίο παράδειγμα είναι η δολοφονία του ακροδεξιού σκουπιδιού Τσάρλι Κίρκ, στην Αμερική, όπου ο κάθε λογής μισάνθρωπος φασίστας, από τον πρόεδρο των ΗΠΑ μέχρι τον κυβερνήτη της Γιούτα και από την Λατινοπούλου ως τον κάθε Μπογδάνο, ανάλογα με την πολιτική του στοχοθεσία έτρεξε να βρει στον δολοφόνο τα χαρακτηριστικά που θα βόλευε να έχει. Τρανς, Μαύρος, Λατίνος, αντιφασίστας ή και όλα μαζί, με άλλα λόγια ο κάθε καταπιεσμένος και αόρατος αυτού του κόσμου. Ενώ η αποφυλάκιση του αρχηγού του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου λίγες μέρες πριν την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα αποτελεί πρόκληση απέναντι στο αντιφασιστικό κίνημα, στους φίλους και συντρόφους του και σε όσους, με αυταπάρνηση και θυσίες, πολέμησαν σκληρά τον φασισμό όλα αυτά τα χρόνια.
Μέσα σε όλη αυτή την ακροδεξιά υστερία πρέπει να αναγνωρίσουμε και τον ρόλο των ΜΜΕ και το πόσο την τροφοδοτούν. Από ψευδείς ή/και ανακριβείς ειδήσεις μέχρι καθημερινή αναπαραγωγή και ανάλωση θεμάτων κυρίως γύρω από το μεταναστευτικό τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ λειτουργούν ως τα μεγάφωνα του φασισμού και της ρητορικής του. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα μετατράπηκε στο «τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο», το λιντσάρισμα της Zackie σε «κοσμηματοπώλης υπερασπίστηκε την περιουσία του από ένα ληστή και πρεζάκι», και ο οκταήμερος βασανισμός μέχρι τελευταίας πνοής του Μοχάμεντ Καμράν από την συμμορία της ΕΛ.ΑΣ σε «θάνατο λαθρομετανάστη από παθολογικά αίτια». Κάθε δολοφονία (παρα)κρατικής, ρατσιστικής ή πατριαρχικής φύσεως, έχει πάντα τους χειραγωγούς της κοινής γνώμης να την ξεπλένουν. Το κράτος,η αστυνομία και οι φασίστες, μας επιβάλλονται καθημερινά μέσα από τα δελτία των 8 και τους ομίλους των εφοπλιστών.
Αυτά δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα, αλλά μια πολεμική πολιτική απανθρωποποίησης των αοράτων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου με σκοπό την κανονικοποίηση του θανάτου τους. Δυστυχώς το αίμα των δικών μας δολοφονημένων έχει ποτίσει το χώμα, τα σύνορα και τις θάλασσες αυτού του τόπου. Οι δεκάδες μπορεί και εκατοντάδες δολοφονημένες αδερφές μας από τα οπλισμένα χέρια της πατριαρχίας, οι χιλιάδες δολοφονημένου μεταναστευτικού προλεταριάτου στους φράχτες του Έβρου και στο πάτο της Μεσογείου, οι εκατοντάδες εργοδοτικές δολοφονίες που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα», οι δολοφονημένοι Ρομ Κώστας Φραγκούλης, Νίκος Σαμπάνης και Χρήστος Μηχαλόπουλος, από τους δολοφόνους της ΕΛΑΣ, τα 57 θύματα των Τεμπών και τέλος οι δολοφονημένοι Βασίλης Μάγγος και Κώστας Μανιουδάκης είναι όλες/όλα/όλοι θύματα του καθημερινού πολέμου της Κυριαρχίας επάνω στους καταπιεσμένους. Ο εκφασισμός της κοινωνίας και η αυταρχικοποίηση του κρατικού μηχανισμού είναι η επίταση αυτού του πολέμου σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας. Στις σχέσεις μας, στο σπίτι, στο δρόμο στη δουλειά, το κράτος, ο καπιταλισμός και πατριαρχία βασανίζουν, βιάζουν και δολοφονούν. Πίσω από την βιτρίνα της οικονομικής ανάπτυξης, της αστικής δημοκρατίας, της θρησκευτικής αγάπης και της οικουμενικής ειρήνης, βρίσκεται ο ζόφος και η δυστοπία της καθημερινότητας μας, βαμμένα με το αίμα και τον πόνο των νεκρών μας.
Σε αυτή την δυστοπία,ανάχωμα μπορούν να μπουν μονάχα οι μαχητικοί και ανυποχώρητοι αντιφασιστικοί, φεμινιστικοί και ταξικοί αγώνες. Εμείς ως μαχητικός αντιφασιστικός χώρος, ως ο κόσμος του Αγώνα της Αλληλεγγύης και των αξιών, παίρνουμε το νήμα που συνδέει τους αγώνες του τότε και του τώρα και στεκόμαστε απέναντι στο κράτος τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Από τις μαζικές διαδηλώσεις μετά την δολοφονία του Παύλου μέχρι το δυνάμωμα και το ρίζωμα των φεμινιστικών αγώνων και από τις εξεγέρσεις σε Ινδονησία, Νεπάλ και Γαλλία, μέχρι την διεθνιστική αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη, οι αγώνες των λαών και των καταπιεσμένων χαράζουν τον δρόμο της αντίστασης. Από τις καπιταλιστικές μητροπόλεις μέχρι την παραμεθόριο του καπιταλιστικού πολιτισμού. Από τον Εβρο μέχρι το Λιβυκό και από το κέντρο της Αθήνας μέχρι την ισοπεδωμένη Λωρίδα της Γάζα και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, το αίμα των νεκρών μας κυλάει και ζητά εκδίκηση και
δικαιοσύνη.
ΚΑΛΟΥΜΕ:
ΣΕ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 19:00 ΠΛ. ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ
ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 19:00 ΠΛ. ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ
Αναρχικοί/ες