kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση-Πορεία για τα 7 χρόνια απο την δολοφονία του Ζακ/της ZackieOh

Στηρίζουμε την πορεία για τα 7 χρόνια απο τη δολοφονία της Ζάκι στη Θεσσαλονίκη, την Κυριακή 21/09, στις 19:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Έχουν περάσει 7 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ ή καλύτερα από το λιντσάρισμά μέχρι θανάτου του στην Ομόνοια. Δύο νοικοκυραίοι καταστηματάρχες, που φέραν βαρέως το αίσθημα της ιδιοκτησίας ξυλοκόπησαν την Zackie που βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, πάντα φυσικά, με τη συμβολή των φερέφωνων του κράτους, τους μπάτσους αφήνοντάς την σε ημιθανή κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. Ο άγριος ξυλοδαρμός και η βίαιη προσαγωγή της Zackie διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια φιλήσυχων πολιτών, που μάλλον η συνήθεια στη σιωπή και στην απραγία τους έκανε συνένοχους, βάζοντας κι αυτοί με τη σειρά τους το λιθαράκι τους στο ψηφιδωτό της σιωπής και της σήψης.

Το μιντιακό κατεστημένο προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, προσπάθησε ποικιλοτρόπως να ξεπλύνει την ΕΛ.ΑΣ και τους καταστηματάρχες, προσδίδοντας στην Zackie τις ταυτότητες του ληστή, του τοξικοεξαρτημένου, του οροθετικού, του άλλου. Δημιούργησε λοιπόν, ένα αντικοινωνικό και επικίνδυνο προφίλ για τον Ζακ έτσι ώστε το "τέρας", να είναι αυτός. Να μην είναι οι καταστηματάρχες, που δολοφόνησαν τη Ζακ, να μην είναι το πλήθος που κοιτούσε, να μην είναι η ΕΛ.ΑΣ, αλλά να είναι ο Ζακ.

Στο πρόσωπο του Ζακ, φωτογράφησαν ότι ακριβώς ένα κομμάτι της κοινωνίας αποστρέφεται, την ομοφοβία, τις οροθετικές, τους τοξικοεξαρτημένους. Μια καλοστημένη αφήγηση που στο στόχαστρο βάζει περιθωριωποιημένες ομάδες, αορατοποιημένες κοινότητες ανθρώπων προκεμένου να διατηρείται ο συντηρητισμός, ο ρατσισμός, η ομοφοβία, ξεπλένοντας βασικούς πυλώνες διαιώνισης της εξουσίας και των διάφορων πλεγμάτων της.

Τέτοιο αποτελεί και η διασφάλιση της ατομικής ιδιοκτησίας, της οποίας το κράτος μπαίνει ως εγγυητής ενώ οι μπάτσοι του λαμβάνουν αστείρευτη προστασία ηθικά-νομικά-πολιτικά, με κάθε τρόπο και μέσο. Η δολοφονία της Zackie δεν περιορίζεται μόνο στην προστασία της ιδιοκτησίας και τον μετέπειτα κανιβαλισμό αλλά και στις ίδιες τις ταυτότητες του Ζακ, προκειμένου να αποπροσανατολιστεί την κοινή γνώμη από τη δολοφονία του αυτή καθ' αυτή και να πυροδοτήσει ξανά κοινωνικούς αυτοματισμούς και προκαταλήψεις απέναντι σε queer, trans άτομα και γενικότερα, όσων παρεκκλίνουν από την κυρίαρχη αφήγηση.

Η πατριαρχία, αποτέλεσμα της οποίας αποτελούν σε μεγάλο βαθμό οι παραπάνω αυτοματισμοί, αποτελεί θεμέλιο λίθο του εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού, ενώ και ο ίδιος ο καπιταλισμός τροφοδοτεί την διαιώνιση της πατριαρχίας. Οι ρόλοι που αποδίδονται από την πατριαρχία εντός του προλεταριάτου, και κυρίως στις θηλυκότητες, πυροδοτούν την έμφυλη καταπίεση. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο άντρες νιώθουν άνετα να κακοποιούν ή και να σκοτώνουν θηλυκότητες και μη καλλιεργείται καθημερινά, από την αδιαφορία των περαστικών για ένα παραβιαστικό περιστατικό σε μία γειτονιά, τις επιθέσεις σε άτομα που παρεκκλίνουν από την "κοινωνική νόρμα",την ασφυκτική ετεροκανονική (ελληνική)οικογενειακή ανατροφή, τις κοινωνικές παρέες μάτσο αντρών, τη συνεχή πίεση για απόδειξη της κυριαρχικής αρρενωπότητας μέσω της βίας. Η ταξική, η έμφυλη και η φυλετική καταπίεση αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία του εκμεταλλευτικού, εξουσιαστικού συστήματος και η στόχευση τους είναι κοινή. Αυτή συνίσταται στην πολυδιάσπαση του ίδιου του προλεταριάτου, καθώς είναι επιδίωξη της οικονομικής ελίτ ο κανιβαλισμός μεταξύ των καταπιεσμένων. Μέσα από την διαπλοκή των εξουσιών η μία καταπίεση τροφοδοτεί την άλλη. Ο αγώνας για την υπεράσπιση της μνήμης της Ζάκι, για την αποτίναξη της πατριαρχίας, είναι παράλληλα ένας αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος και τον εθνικισμό. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών αποτελεί η διαπόμπευση των σεξεργατριών οι οποίες είχαν απαχθεί σε επιχείρηση του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Προ. Πο. από την Ομόνοια. Στη συνέχεια, η δημοσίευση φωτογραφιών των γυναικών, μεταναστριών και ντόπιων είχε χρησιμοποιηθεί ώστε να ανακηρυχθούν ως κίνδυνος της δημόσιας υγείας, δηλαδή να ενισχύσει η αστική τάξη το δόγμα "νόμος και τάξη". Η δολοφονία της τρανς γυναίκας Άννας μέσα στο σπίτι της, ο βιασμός στο Α.Τ Ομόνοιας, οι αμέτρητες γυναικοκτονίες, τα αμέτρητα περιστατικά τα οποία βιώνουμε καθημερινά, ο φόβος να γυρίσουμε σπίτια μας, ο φόβος να εμπιστευόμαστε, ο φόβος του να μας σκοτώνουν επειδή είμαστε γυναίκες, λεσβίες, gay, τρανς, queer άτομα μέσα στον ασφυκτικό πατριαρχικό κλοιό της ελλαδικής πραγματικότητας, που όλο και στενεύει.

Η δολοφονια του Ζακ είχε κριτήρια ταξικα και ρατσιστικά. Έγινε με τόση ευκολία όχι μόνο για την προστασία της ιδιοκτησίας, αλλά για την καταστροφή μιας παρεκλίνουσας εικόνας. Ο Ζακ εκείνη τη στιγμή για τους μπάτσους και το αφεντικό δεν ήταν απλά ένας ληστής, ήταν ένας "θηλυπρεπής", ένα πρεζάκι, ένα άτομο που ανήκει στα πιο ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια και η ζωή του δεν έχει μεγάλη αξία. Η επιβίωση μιας τρανς και μιας μετανάστριας εργάτριας δεν είναι δεδομένη, ειδικά σε περιοχές όπως αυτή. Η Ομόνοια είναι γνωστό πως είναι μια σημαντική περιοχή για την ροή του παράνομου κεφαλαίου, με τη σύμπραξη μπάτσων και αφεντικών ώστε να διατηρούν τα κυκλώματα παράνομης εργασίας όπου αξιοποιείται το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης. Έτσι, σαν πιατσα μαύρης εργασίας και μαφιόζων διατηρεί μια δυναμική που για τις μετανάστριες, τους τοξικοεξαρτημένους, τα τρανς, αποτελεί μονόδρομο ενώ ταυτόχρονα σημαίνει θάνατο, ξυλοδαρμό, φυλάκιση, απέλαση.Το κράτος χρησιμοποιώντας την τακτική της δημιουργίας του εσωτερικού εχθρού, ενισχύοντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά στοχεύει στην όξυνση του κοινωνικού πολέμου ενάντια στις/στους καταπιεσμένες/νους.

Η δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ καταπιεσμένων θηλυκοτήτων, τρανς, κουιρ ατόμων και η ενίσχυση και δημιουργία νέων δομών αλληλοβοήθειας στις γειτονιές, είναι επιλογές τις οποίες οφείλουμε να ενισχύσουμε. Η συνειδητοποίηση ότι η καταπίεση που ασκεί η πατριαρχία και το κράτος προωθούν η μία την άλλη, δείχνει ότι η διαμεσολάβηση που κάνει το κράτος και οι θεσμοί του, οδηγούν απλώς στην διαιώνιση του συστήματος καταπίεσης και εκμετάλλευσης.Το σπάσιμο της κοινωνικής απομόνωσης, η ενδυνάμωση και η αλληλεγγύη προς αυτά τα κοινωνικά κομμάτια που δέχονται την πατριαρχική βία (με τις γυναικοντονίες, ως αποκορύφωμα της πατριαρχικής επιβολής) πρέπει να αντιστραφεί μέσα στις γειτονιές από εμάς τις ίδιες/τους ίδιους/τα ίδια.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ, ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Η ΖΑΚΙ ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Ανάρες, ομάδα δράσης και αλληλεγγύης