kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα στην πανεκπαιδευτική πορεία

Η παιδεία, ως κοινωνικό αγαθό, έχει γίνει εδώ και δεκαετίες στόχος μιας σειράς αναδιαρθρώσεων που αποσκοπούν στον πλήρη κρατικό έλεγχό της από την μια και στην κερδοφόρο εκμετάλλευσή της από το Κεφάλαιο από την άλλη.

Η στόχευση του Κράτους είναι διττή. Πρώτον, τα πανεπιστήμια δεν προσαρμόζονται απλώς στις ανάγκες των επιχειρηματικών συμφερόντων, αλλά θα πρέπει να μετατραπούν και τα ίδια σε επιχειρήσεις που θα λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους των αγορών. Στο "εξορθολογισμένο" πανεπιστήμιο, η μόρφωση πρέπει να είναι απλώς ένα εργαλείο για την οικονομική "ανάπτυξη", που θα αποτελεί έναν προθάλαμο της αγοράς εργασίας, παράγοντας τα εξειδικευμένα στελέχη που αυτή χρειάζεται. Παράλληλα, ο ίδιος ο θεσμός του πανεπιστημίου θα πρέπει να βρίσκεται στις επιταγές του Κράτους και του Κεφαλαίου, με το έργο και την έρευνα που παράγει να μην υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας ή έστω αόριστα "την επιστήμη", αλλά τα συμφέροντα αποκλειστικά των ίδιων. Έτσι, τα εργαστήρια και οι ερευνητές οφείλουν να αφιερώνουν πόρους και δυνάμεις για να παράγουν το ερευνητικό έργο ιδιωτικών εταιρειών και κρατικών θεσμών. Ειδικά στην εποχή μας που η επιστήμη και η εφαρμογή της στην τεχνολογία έχουν αναβαθμισμένο ρόλο, είναι απαραίτητο να τεθούν στις υπηρεσίες των κρατικών σχεδιασμών και της καταστολής, με το σύμπλεγμα των πολεμικών βιομηχανιών να έχει ενταχθεί μέσα στους ερευνητικούς σχεδιασμούς των πανεπιστημίων, τόσο σε πρακτικό επίπεδο, όσο και θεσμικά.

Σε αυτό το πλαίσιο ειδική αναφορά αξίζει να γίνει για τη συνεργασία των ελληνικών πανεπιστημίων με το κράτος του Ισραήλ, που εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια σύσφιξης της σχέσης του ελληνικού κράτους με το ισραηλινό, στο όνομα των γεωστρατηγικών σχεδιασμών και του "εθνικού συμφέροντος". Έτσι, από το ΕΚΠΑ, το ΑΠΘ και το ΕΜΠ, μέχρι το Πανεπιστήμιο Πατρών, το ΠΑΔΑ και το ΔΠΘ, μια σειρά ιδρυμάτων έχει κατά καιρούς συνεργαστεί ή συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα από κοινού με Ισραηλινά πανεπιστήμια και θεσμούς, καθώς και με βιομηχανίες πολέμου όπως την Intracom.

Η δεύτερη βασική πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποσκοπεί στην πλήρη πολιτική αποστείρωση του πανεπιστημίου, με το ίδιο να απεκδύεται πλήρως τα κοινωνικά χαρακτηριστικά τα οποία διαχρονικά είχε ενσωματώσει. Πιο συγκεκριμένα, το πανεπιστημιακό άσυλο μέσα από τον κοινωνικό του χαρακτήρα έχει αποτελέσει τόσο πεδίο πολιτικής δραστηριοποίησης και έκφρασης ευρύτερων κοινωνικών κομματιών που βρήκαν γόνιμο έδαφος εντός του, όσο και ορμητήριο αγώνων που έθεσαν τον ίδιο τον κόσμο του Κράτους και του καπιταλισμού στο στόχαστρο. Μέσω της κατάργησης και της προσπάθειας απονομιμοποίησης αυτού, το Κράτος θέλει να πετύχει ένα συνολικότερο πλήγμα στα κινήματα, θέλοντας να αναχαιτίσει έτσι οποιαδήποτε προοπτική ανατροπής της κατεστημένης τάξης πραγμάτων. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και τα νέα πειθαρχικά μέτρα που ανακοινώθηκαν και ψηφίστηκαν, τα οποία ουσιαστικά ποινικοποιούν την ίδια την πολιτική δραστηριότητα και συλλογικοποίηση μέσα στις σχολές, απειλώντας μέχρι και με μόνιμη διαγραφή όσους και όσες υποπέσουν σε αυτό το "παράπτωμα".

Από τη μεριά μας ως αναρχικοί και αναρχικές, φοιτητές και φοιτήτριες, θα πρέπει να κάνουμε τη στόχευση μας ξεκάθαρη. Υπερασπιζόμαστε την παιδεία πρωτίστως ως ένα κοινωνικό αγαθό, ένα αγαθό δηλαδή που θα πρέπει να γεννιέται, να αναπτύσεται και να επιστρέφει στην ίδια την κοινωνία. Εν μέσω της ίδρυσης των πρώτων ιδιωτικών πανεπιστημίων και της κλιμάκωσης της καταστολής σε πρωτόγνωρα μεγέθη, ο αγώνας μας δε θα πρέπει να στοχεύει ούτε σε ένα απλώς κρατικό ή ιδιωτικό πανεπιστήμιο, ούτε σε κάποια συντεχνιακά αιτήματα, αλλά να παλέψει για μια νέου τύπου παιδεία που θα μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα σε μια νέου τύπου κοινωνία: μία ελευθεριακή παιδεία σε μια ελευθεριακή κοινωνία. Μέσα από την παρέμβασή μας στις σχολές και τους φοιτητικούς συλλόγους να προτάξουμε τον αδιαμεσολάβητο αγώνα και να ορίσουμε το εύρος του, ενάντια στην γραφειοκρατική λογική των κυρίαρχων δυνάμεων της αριστεράς, συνδέοντάς τον με ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, έτσι ώστε να ανοίξει ως δρόμος για ευρύτερες απαιτήσεις που συμπεριλαμβάνουν το σύνολο της καθημερινότητας και του φυσικού κόσμου. Θέτοντας τους στόχους ενός φοιτητικού κινήματος που θα είναι πραγματικά ακηδεμόνευτο, επικίνδυνο, και επαναστατικό.

ΟΥΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ, ΟΥΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ

ΟΥΤΕ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας