Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012 στις 18.00
Συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο
Ήρθαμε από Χούντες και βρήκαμε Χούντα
Έχουμε την αίσθηση ότι φέτος η μέρα του Πολυτεχνείου φαντάζει για πολύ λιγότερους συμπολίτες μας, σε σχέση με παλιότερα, "επετειακή" και φιέστα. Παρόλο που ο φασισμός, που αναδύει -πλέον- κάθε έκφανση άσκησης εξουσίας από την μεριά του ελληνικού κράτους, είναι εδώ και χρόνια συλλογικό και προσωπικό βίωμα των μεταναστών σε αυτή τη χώρα, νιώθουμε πως ίσως με αφορμή αυτήν την επέτειο, πολλοί περισσότεροι έλληνες - που νιώθουν πια στο πετσί τους τι σημαίνει να μην έχεις ούτε ψωμί, ούτε παιδεία, ούτε ελευθερία - μπορούν επιτέλους να αντιληφθούν πως δεν είμαστε εμείς αυτοί που φταίμε για τα δεινά τους.
Η σημερινή καταπίεση δεν έπεσε από τον ουρανό. Η άσκηση πολιτικών στέρησης δικαιωμάτων, διακρίσεων και επακόλουθης οικονομικής αφαίμαξης και άγριας καταστολής, χέρι με χέρι με την κατασυκοφάντησή μας και την τρομολαγνεία των ΜΜΕ, δοκιμάστηκε με επιτυχία πρώτα στις πλάτες μας - έχοντας δυστυχώς και την ηθική νομιμοποίηση από πλατιά στρώματα του γηγενούς πληθυσμού, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν αυτές τις πολιτικές και προς όφελός τους. Η σημερινή καθολική ποινικοποίηση της φτώχειας, των αδύνατων, των εξαθλιωμένων, όλων όσων δύνανται αύριο να διεκδικήσουν την χαμένη τους αξιοπρέπεια, πέρασε πρώτα από πάνω τα κορμιά μας, με την ποινικοποίηση της ίδιας της ζωής των μεταναστών, με την παγίωση της εικόνας του μετανάστη ως εν δυνάμει εγκληματία και οπωσδήποτε υπεύθυνου για τα βάσανα των ελλήνων συναδέλφων και συμπολιτών μας.
Η δική μας "ελληνική πραγματικότητα" περιλαμβάνει μια παγιωμένη κατάσταση ανύπαρκτων διαδικασιών νομιμοποίησης, μηδενικών αποδόσεων ασύλου, με παράλληλη όμως ομηρία για το "νόμιμο" και παράνομο οικονομικό ξεζούμισμά μας, υπό την διαρκή πάντα απειλή της φυλάκισης, της απέλασης, της κακοποίησης. Και σαν να μην φτάνουν αυτά, έχουμε πλέον και μια μεθοδική και συστηματική διαδικασία απο-νομιμοποίησης όσων με ανείπωτες θυσίες κατάφεραν να περάσουν το κόσκινο. Χιλιάδες μεροκαματιάρηδες έχασαν και χάνουν τις άδειες παραμονής τους λόγω της ανήθικης σύνδεσης των χαρτιών με τα ένσημα - σε ένα περιβάλλον κρίσης που φυσικά τα ένσημα τελούν καθεστώς πολυτελείας. Η κουτσουρεμένη - συγκριτικά με τα ευρωπαϊκά πρότυπα - απόδοση ιθαγένειας σε νόμιμα διαμένοντες οικογένειες αναιρείται ακόμα κι αυτή, με πρωτοφανή παράτυπο τρόπο. Κοινοτικές οδηγίες που αποδίδουν καθεστώς μη απέλασης δεν εφαρμόζονται ποτέ και οι δικαιούχοι τους στέλνονται σε στρατόπεδα -κυριολεκτικά μιλάμε- συγκέντρωσης, ενώ ακόμα και οι μετανάστες που υποχρεώθηκαν να αγωνιστούν με το αίμα τους για να το κερδίσουν, όπως οι 300 απεργοί πείνας του 2011, το χάνουν χωρίς καμία νόμιμη δικαιολογία, αλλά με τακτικές ωμής κοροϊδίας και εξαπάτησης.
Οι πολιτικές της απερίφραστης εξαπάτησης, της "νόμιμης" κλεψιάς, της κατασυκοφάντησης των διεκδικήσεων, της ωμής καταστολής των αγώνων, της φίμωσης της διαμαρτυρίας, της λογοκρισίας, της κοροϊδίας, οι πολιτικές του "αποφασίζομεν και διατάσσουμε", εφαρμόστηκαν πρώτα στον "εσωτερικό εχθρό", όπως τότε πριν πολλά χρόνια εναντίον των ελλήνων κομμουνιστών. Όπως φάνηκε πολύ σύντομα τότε, αλλά όπως φαίνεται ήδη και σήμερα, ο στόχος είναι όλη η κοινωνία, η οποία μπαίνει στο στόχαστρο - εκτός βεβαίως από τους χρήσιμους λακέδες, τους ρουφιάνους και "ιδεολόγους" του νεοφασισμού και χιτλερισμού, τους νοσταλγούς δηλ του ολοκληρωτισμού, οι οποίοι είναι όχι μόνο "σύμμαχοι" του καθεστώτος, αλλά και πολύτιμοι σύμβουλοι στην χάραξη πολιτικής και απαραίτητοι τραμπούκοι στην άσκησή της.
Και ο "εχθρός"; Ο εχθρός, μετά από τους μετανάστες, σταδιακά περιλαμβάνει και τον οποιοδήποτε άνθρωπο θα μείνει χωρίς ρεύμα, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς αξιοπρέπεια, και διαμαρτυρηθεί με τον οποιοδήποτε τρόπο. Αυτός ο "εχθρός" πλέον σε μεγάλη συχνότητα βρίσκεται δαρμένος, φυλακισμένος, χρεωμένος, απολυμένος, φιμωμένος. Είναι η τιμωρία του που διεκδικεί, που διαμαρτύρεται, είναι η εκδίκηση ενός καθεστώτος, η ατζέντα του οποίου διαμορφώνεται ξεκάθαρα από τους ίδιους νεοφασιστικούς κύκλους που διαμορφώνουν σήμερα και την κρατική μεταναστευτική πολιτική. Είναι οι πολιτικές μίσους προς την κοινωνία και λατρείας προς τις οικονομικές ελίτ, οι οποίες "εμπλουτίζονται" από την χρήσιμη ρητορεία και πρακτική των νοσταλγών φασιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Έστω και τώρα ελπίζουμε πως ήρθε η ώρα να αντιληφθούν οι έλληνες συμπολίτες και συνάδελφοί μας - τώρα που τους συμπεριφέρονται σαν και μας τους μετανάστες μέσα στην ίδια τους τη χώρα, και ακόμα χειρότερα που τους αναγκάζουν να γίνουν και οι ίδιοι μετανάστες - ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να σταθούνε δίπλα μας, και μεις στο πλευρό τους, για να εξοβελιστεί ο φασιστικός λόγος από την δημόσια ζωή, να απομονωθούν οι φασιστικές συμπεριφορές από την καθημερινότητά όλων μας, να αντιδράσουμε και να νικήσουμε τις φασιστικές πολιτικές των από πάνω που βρίσκονται ακόμα στο απυρόβλητο και πράττουν όπως τους καπνίσει.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 6:00μμ