Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013 στις 11.00
Πορεία Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις
Διοργάνωση: Αναρχικοί-ες Αλληλέγγυοι-ες
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΛΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ
Στις 20/12/2012 αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν και εκκενώνουν την κατάληψη Villa Amalias, με πρόσχημα μια καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών. Στις 28/12/2012 εισβάλλουν στον πανεπιστημιακό χώρο της ΑΣΟΕΕ και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι και αυτοοργανωμένο ραδιοφωνικό σταθμό (Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης στους 98FM) που στεγάζονται εκεί, με πρόσχημα την έρευνα για αποθήκες παραεμπορίου. Στις 9/1/2013 η Villa Amalias, έπειτα από μια σύντομη ανακατάληψή της, εκκενώνεται και πάλι βίαια και στη συνέχεια την ίδια μέρα εκκενώνεται και η κατάληψη Σκαραμαγκά. Στις 15/1 αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν και στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, η οποία όμως ανακαταλαμβάνεται λίγες ώρες αργότερα. «Κέντρα Ανομίας» ονόμασαν τους παραπάνω χώρους και τις εισβολές των κατασταλτικών δυνάμεων «αποκατάσταση της νομιμότητας». Μας είχαν προειδοποιήσει εξάλλου από το Σεπτέμβριο, με την εκκένωση της κατάληψης ΔΕΛΤΑ, πως υπάρχει σχέδιο εκκένωσης σαράντα καταλήψεων στο όνομα της «μηδενικής ανοχής» και της «προάσπισης» της δημόσιας περιουσίας.
Οι καταλήψεις, τα αυτοοργανωμένα στέκια είναι χώροι ελεύθεροι, κοινωνικοί, πολιτικοί και πολιτισμικοί. Προωθούν την αντιεραρχία, την ισότητα και την αλληλεγγύη. Στεγάζουν συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις, μαθήματα, θεατρικές ομάδες, εργαστήρια, παιδικούς σταθμούς. Δίνουν το παράδειγμα για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής που ξεφεύγει από τα πλαίσια που θέλει να μας επιβάλλει ο καπιταλισμός και η εξουσία του. Είναι χώροι που, χρόνια τώρα και σήμερα περισσότερο από ποτέ, αποτελούν σημεία αναφοράς κοινωνικών αγώνων και αντίστασης. Στεγάζουν τα πλέον ριζοσπαστικοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας και στέκονται στο πλευρό όσων αγώνων γίνονται από τους από κάτω, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και αναχώματα στο φασισμό και στα ολοένα και αυξανόμενα χτυπήματά του.
Οι καταλήψεις υπήρξαν ανέκαθεν πρακτικές του ευρύτερου αναρχικού, αντιεξουσιαστικού, αυτόνομου χώρου. Ενός χώρου, που ειδικά στις μέρες μας, αποτελεί ίσως την κυριότερη αντίδραση και αντίσταση στη συνεχή εξόντωση και εξαθλίωση των ζωών μας, που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα μέσω των κρατών. Ενός χώρου, τις πρακτικές του οποίου υιοθετούν όλο και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας.
Γι' αυτό εξάλλου χτυπιούνται και σήμερα. Το κράτος βλέποντας ότι μεγάλη μερίδα του κόσμου αρνείται να υποταχθεί και αποφασίζει να αντισταθεί, χτυπάει τους χώρους που θα στηρίξουν και θα ενισχύσουν αυτούς τους αγώνες. Προσπαθεί να τρομοκρατήσει και να καταστείλει όσους αγωνίζονται για μια διαφορετική κοινωνία, ένα διαφορετικό σύστημα. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας μια χολιγουντιανού τύπου καταστολή (βλέπε ομάδα ΕΚΑΜ στη Villa Amalias) και λασπολογία άνευ ορίων (παρουσίαση των κατειλημμένων χώρων ως αποθήκη εκρηκτικών υλών, ναρκωτικών, παράνομων εμπορευμάτων, ορμητήριο «λυσσαλέων τρομοκρατών» κλπ), προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από τις δικές του ανομίες (π.χ. λίστα Λαγκάρντ) και τις νέες αφαιμάξεις που ετοιμάζει (νέες μειώσεις σε μισθούς, νέα φορολογικά μέτρα, επιπρόσθετες αυξήσεις σε δημόσιες υπηρεσίες κλπ).
Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα ποιες είναι στην πραγματικότητα οι εστίες ανομίας και ποια η πραγματική τρομοκρατία. Τρομοκρατία είναι η κατάληψη ενός κτηρίου (που σαπίζει αχρησιμοποίητο) για να μπορείς να ζήσεις σαν άνθρωπος, ή η ιδέα του ενοικίου όταν δεν έχεις λεφτά ούτε για να φας; Είναι οι μαυροκόκκινες σημαίες στα χέρια ανθρώπων που έχουν ως πρόταγμα την αντίσταση σε οτιδήποτε μας υποδουλώνει, ή τα ξεπουλημένα σωματεία που στοχεύουν σε απεργίες- εκτονώσεις δείχνοντάς σου έμμεσα πως η υποταγή και ο ατομικισμός είναι μονόδρομος; Τρομοκρατία είναι τα κράνη και οι μάσκες στις πορείες, ή τα γκλοπ των μπάτσων και τα δακρυγόνα; Τρομοκρατία είναι οι παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς που στόχο έχουν την αντιπληροφόρηση, ή τα δελτία των 8 που σε «προειδοποιούν» πως αν δεν σκύψεις κι άλλο το κεφάλι και δεν δεχτείς να ζήσουν τα παιδιά σου σε χειρότερη μοίρα από εσένα θα σταματήσεις να έχεις τα απαραίτητα για να ζήσεις;
Το κράτος και τα τσιράκια του επιτέθηκαν κατά μέτωπο, όχι σε κέντρα ανομίας και τρομοκράτες, αλλά στις εστίες ελευθερίας και στον κόσμο που τις απαρτίζει. Επιτέθηκαν και πίστεψαν πως θα τελειώσουν μαζί μας μια και καλή. Μας υποτίμησαν όμως και λογάριασαν χωρίς εμάς. Η απάντησή μας δόθηκε αμέσως και με πολλές μορφές. Με δράσεις αλληλεγγύης σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και από εξωτερικό και με αποκορύφωμα τη μεγάλη πορεία της 12ης Γενάρη, όπου χιλιάδες αγωνιστές και σύντροφοι βγήκαν στους δρόμους να προτάξουν την αλληλεγγύη τους στις καταλήψεις.
Τους δώσαμε μια απάντηση που μπορεί να μην περίμεναν, αλλά σίγουρα τους άξιζε. Και η συνέχεια έπεται, καθώς τίποτα δεν τελείωσε. Συνεχίζουμε δυναμικά, έχοντας επίγνωση ότι ο αγώνας είναι μεγάλος και στην πορεία θα δεχθούμε και νέα χτυπήματα ακόμα πιο σφοδρά. Γιατί, μας θρέφει το πάθος για την ελευθερία και για μια κοινωνία έξω από το καλούπι του καπιταλισμού, μιας αταξικής κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης.
ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΘΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΕΧΘΡΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Αναρχικοί-ες, Αλληλέγγυοι-ες