Παρασκευή 16 Απριλίου 2010 στις 21.30
Προβολή ταινίας: Ο τελευταίος πειρασμός
Η Κ.Ο.Φ.Ε.Θ. ξανασταυρώνεται…
Πριν το Πάσχα η Κινηματογραφική Ομάδα Φοιτητικών Εστιών Θεσσαλονίκης σε έκτακτη συνάντησή της αποφάσισε να αναβάλλει την προγραμματισμένη προβολή της ταινίας "Ο Τελευταίος Πειρασμός". Ο λόγος αυτής της αναβολής είναι ότι η ομάδα δέχτηκε απειλές από υπερορθοδόξους ότι σε περίπτωση που γίνει η προβολή θα την εμποδίσουν.
Μετά από αυτό το γεγονός συναντηθήκαμε οι κινηματογραφικές ομάδες του πανεπιστημίου και αποφασίσαμε να οργανώσουμε κοινή προβολή της ταινίας την Παρασκευή 16/04 και ώρα 21:30, γιατί ο σεβασμός σε ένα κινηματογραφικό αριστούργημα που βασίζεται σε ένα εξίσου αριστουργηματικό λογοτέχνημα θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητος (σας θυμίζει τίποτα η λέξη τέχνη;). Στην τελική, κανένας δεν τους αναγκάζει να το δουν ή να το διαβάσουν εάν το περιεχόμενο τους προσβάλλει (αναρωτιόμαστε αλήθεια, γνωρίζουν έστω και ελάχιστα για το περιεχόμενο ή την τεχνική μορφή των έργων, ή απλώς αναμασάνε αυτά που τους είπε κάποιος;).
Το ζήτημα είναι σε τελική ανάλυση ηθικό και πολιτικό. Είναι απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο μια μικρή μειοψηφία να νομίζει ότι μπορεί να επιβάλλει την γνώμη της με κάθε μέσο, μόνο και μόνο επειδή πιστεύει ότι αυτή είναι η "σωστή". Τίθεται ουσιαστικά το ερώτημα εάν η κοινωνία στην οποία ζούμε θέλουμε να είναι μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και διαφορετικότητας ή μια κοινωνία φασιστική, όπου όσοι δεν συντάσσονται με την κυρίαρχη ιδεολογία θα αποβάλλονται σαν σκουπίδια.
Ο Καζαντζάκης μέσα στις σελίδες που έγραψε κάνει μια συναρπαστική περιγραφή για το πως θα μπορούσε να εκφραστεί η ανθρώπινη φύση του Θεανθρώπου. Δεν διαφοροποιεί το Ευαγγέλιο. Αφήνει να διαφαίνονται τα ίδια νοήματα αλλά με... άλλες προεκτάσεις. Περιέγραψε με τον μοναδικό του τρόπο την ευτυχία, που προέρχεται από την υλιστική και συναισθηματική πλευρά της ζωής του ανθρώπου, και ταυτίζεται με τα γραφόμενα των λόγων στα Kατά Mατθαίο Δ' 1-2, και Kατά Λουκά Δ' 1-13, όπου αναφέρονται οι πειρασμοί στους οποίους αντιστάθηκε μετά από μεγάλη περισυλλογή και ψυχική αγωνία ο Κύριος μας όταν κατέφυγε στην έρημο.
Ο Καζαντζάκης, τοποθετεί τον Ιησού σε κοινή μοίρα με τον απλό άνθρωπο.
Θέλει τον Ιησού να προσπαθεί να διαλέξει ανάμεσα σε μια ζωή θνητή αλλά γεμάτη από τις γήινες μικροχαρές και μια ζωή ατελεύτητη κοντά στον ουράνιο Πατέρα.
Μέσα από επώδυνες σκέψεις ο Υιός καταγράφει ένα νοητικό ονειρικό πλάνο για μια ζωή απλή και ευτυχισμένη μαζί με μια σύζυγο και τα παιδιά τους όπου θα είναι το κέντρο του κόσμου τους. Και μέσα από το γήινο όραμα ικετεύει τον Πατέρα: "Απελθέτω το ποτήριον τούτο απ' εμέ".
Μόνο που η Θεϊκή φύση αποδεικνύεται ισχυρότερη και η κατάληξη είναι ο ανθρώπινος πόνος Του και το μαρτύριο της Σταύρωσης για να φτάσει στο ύστατο σκαλοπάτι…
Ο ταγμένος αμνός της θυσίας: "Τίναξε το κεφάλι, κι ολομεμιάς θυμήθηκε που βρίσκουνταν, ποιός ήταν και γιατί πονούσε, άγρια αδάμαστη χαρά τον συνεπήρε. Οχι δεν ήταν άνανδρος, λιποτάχτης, προδότης. Όχι, όχι, ήταν καρφωμένος στο σταυρό, τίμια στάθηκε ως το τέλος, κράτησε το λόγο του΄ μια αστραπή τη στιγμή που φώναξε "Ηλί! Ηλί!" και λιποθύμησε, τον άρπαξε ο Πειρασμός και τον πλάνεψε˙ ψέματα οι χαρές, οι παντρειές, τα παιδιά˙ ψέματα τα χούφταλα, ξευτελισμένα γεροντάκια, που τον φώναζαν άναντρο, λιποτάχτη, προδότη˙ όλα, όλα, φαντάσματα του Πονηρού! Ζουν και βασιλεύουν οι Μαθητές του, πήραν τις στεριές και τις θάλασσες και διαλαλούν το Καλό Μαντάτο. Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει, δόξα σοι ο Θεός! Έσυρε φωνή θραμβευτικιά: - Τετέλεσται! κι ήταν σα νά 'λεγε: Όλα αρχίζουν.
Νίκος Καζαντζάκης