Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014 στις 19.00
Παρουσίαση περιοδικού Κοινωνικός Αναρχισμός τ.2
Την Τρίτη 18/2 στις 19:00 στη Locomotiva (Μπόταση 7 και Σολωμού, Εξάρχεια), οι συνεργατικές εκδόσεις Κουρσάλ παρουσιάζουν το 2ο τεύχος της πολιτικής επιθεώρησης "Κοινωνικός αναρχισμός".
Ακολουθεί το editorial του 2ου τεύχους:
Αν κάποτε, όπως μας προειδοποιούσε η Κατερίνα Γώγου, πυροβολούσαν «στο μυαλό», μετά την 6η του Δεκέμβρη συνειδητοποιήσαμε πως στοχεύουν απευθείας στην καρδιά. Πέντε χρόνια μετά, η τακτική του κτήνους δεν έχει αλλάξει: στην καρδιά με μαχαίρι. Ωστόσο, αυτή είναι μόνο μία όψη της στρατηγικής του θανάτου, ίσως η πιο έκδηλη, αλλά σίγουρα η λογικότερο αιμοβόρα.
Στο μεσοδιάστημα, ο θαυμαστής του Μεταξά αξιότιμος υπουργός υγείας ανακοίνωσε πως η είσοδος στα δημόσια νοσοκομεία θα είναι ακριβότερη από το τρέχον ημερομίσθιο. Οι ιδιωτικές κλινικές τρίβουν τα χέρια τους, και οι σιωπηλοί θάνατοι, με τους οποίους τόσο εξοικειώθηκαν οι προηγμένες κοινωνίες στον δυτικό κόσμο, παραμονεύουν. Υπάρχει κι ένας άλλος θάνατος, πιο ορθολογικός, πιο επιστημονικός, αφάνταστα πιο σαδιστικός. Είναι το φάντασμα των στρατοπέδων εργασίας, που επιστρέφει για να «μεταρρυθμίσει» πια ολόκληρη την κοινωνία.
Ζούμε στην εποχή των δολοφόνων και είμαστε αναγκασμένοι να θέσουμε κατεπείγοντα ερωτήματα: Ποια είναι η πραγματική φύση του φασισμού; Ποιο το ιστορικό του στίγμα; Ποια σχέση τον συνδέει ευθύγραμμα με τον καπιταλισμό; Ποιες οι φιλοσοφικές του καταβολές; Ποιοι οι μηχανισμοί που τον γεννούν; Κατάφερε ποτέ πραγματικά να συνεπάρει την εργατική τάξη; Ποιες ψυχολογικές, υλικές και αισθητικές χειρονομίες τον εκφράζουν; Ποια μπορεί να είναι σήμερα μια στρατηγική αφανισμού του τέρατος; Πώς πρέπει να οργανωθούμε απέναντι στον νέο ολοκληρωτισμό;
Ένα είναι σίγουρο. Πως αν χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό η λατρεία του νεκρού, ο φετιχισμός του εμπορεύματος, η εργαλειοποίηση των ανθρώπων, η καταστροφή της φύσης, ο φασισμός ‒σαν φυσική του ασπίδα‒ αποτελεί μια καθαρή θρησκεία θανάτου. Μια λαγνεία του αίματος, που δείχνει να αντλεί ηδονή από τον ίδιο τον αφανισμό της ζωής. Γιατί μαζί αποτελούν, εν τέλει, ένα βαθύ τραύμα στον πυρήνα των ανθρώπινων κοινωνιών που αποστρέφεται ό,τι ζωντανό, δημιουργικό και ανθρώπινο. Αν θέλουμε, λοιπόν, να ξεριζώσουμε τον φασισμό, πρέπει να νικήσουμε τον στρατιώτη του κουβαλά την ασπίδα, πρέπει να απαλλάξουμε τη ζωή από τον φυσικό της δήμιο.
Ο Στρατηγός Φράνκο είχε πει πως προτίμα να εκτελέσει τους μισούς Ισπανούς παρά η χώρα του να πέσει στον κομμουνισμό. Ήταν έτοιμος να το πράξει. Στον αντίποδα, οι αναρχικοί αρνούνταν να στρατολογήσουν νέα παιδία, ακόμα και στις πλέον κρίσιμες στιγμές του πολέμου, όπως μας αποκαλύπτει ο Παζ στο βιβλίο του «Ταξίδι στο παρελθόν». Αρνούνταν να πολεμήσουν για τον θάνατο. Ας μην έχουμε αμφιβολίες.
Θα νικήσουμε, μόνο αν νικήσει η ζωή. Έτσι κι αλλιώς, τίποτε άλλο δεν έχει αξία.
Υ.γ. Όσον αφορά στα καθ' ημάς, ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξη όλους τους συντρόφους και τους αναγνώστες που μας βοήθησαν στο δύσκολο αυτό εγχείρημα της έκδοσης μιας πολιτικής επιθεώρησης του κοινωνικού αναρχισμού, το πρώτο τεύχος του οποίου έχει σχεδόν εξαντληθεί. Επίσης, όλοι στη συντακτική επιτροπή αισθανόμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι για την επικείμενη μετάφραση ενός κειμένου του πρώτου τεύχους στα ισπανικά για τις ανάγκες του ιστορικού, ελευθεριακού περιοδικού «Estudios» της CNT. Η επικοινωνία, η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών με άλλες ελευθεριακές δομές ανά τον κόσμο αποτελεί για μας το πρώτο βήμα για τη διεθνιστική αλληλεγγύη.
Υ.γ.2 Στο προηγούμενο τεύχος, από λάθος στη σελιδοποίηση, στο κείμενο του Κώστα Δεσποινιάδη για το «Ταξίδι στο Παρελθόν» του Abel Paz παραλείφθηκαν όλες οι υποσημειώσεις. Το κείμενο αποκατεστημένο υπάρχει στην εξής ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.panopticon.gr/images/pdf/keim000513.pdf