Τετάρτη 7 Μαίου 2014 στις 14.00
Συζήτηση για την «επίλυση του κτηριακού» & τη νέα κατάληψη στο Γρυπάρειο
Πριν ένα μήνα περίπου, η εδώ και 10 χρόνια άμεση μετακόμιση των ΕΜΜΕ από την Καλαμιώτου στο Γρυπάρειο πραγματοποιείται. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι αυτή η μετάβαση της σχολής σε κτήριο που της ανήκει (μετάβαση η οποία είχε γίνει ήδη από χρόνια σύντομο ανέκδοτο), θα συνοδευόταν από ένα διάχυτο κλίμα ευφορίας μεταξύ των καθηγητών, από εγκαίνια και εκδηλώσεις, αλλά προπαντός από προεδρικές και παραταξιακές δηλώσεις γύρω από το μέγεθος της προσωπικής συμβολής του καθενός στην "επίλυση του κτηριακού", η πραγματικότητα δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από κάτι τέτοιο. Χωρίς καμία ενημέρωση προς τους φοιτητές, σε κλίμα πλήρους μυστικότητας και με ταχύτητες πραγματικά εντυπωσιακές, η μετακόμιση έγινε στο μόνο διάστημα που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη: εν μέσω εξεταστικής.
Οι φοιτητές εξάλλου, είναι με σιγουριά εκείνοι που ενδιαφέρουν λιγότερο στην όλη διαδικασία. Η πορεία της μετακόμισης καθιστά από μόνη της σαφείς τις ανάγκες που έρχεται να καλύψει. Στο κατάλευκο Πανοπτικό που θα στεγάζεται η σχολή μας, πρώτοι και καλύτεροι εγκαταστάθηκαν οι καθηγητές, με τα καινούρια τους φωτεινά γραφεία να καλύπτουν τη συντριπτική πλειοψηφία των αιθουσών του κάθε ορόφου. Οι ελάχιστες αίθουσες που απομένουν, μαζί με την Ιπποκράτους, θα στεγάσουν τους φοιτητές. Από την άλλη, η βιβλιοθήκη παραμένει προσωρινά στην Καλαμιώτου, ώσπου να αποφασίσουν με ποια μορφή θα συντελεστεί η συγχώνευσή της-δηλαδή η εξαφάνισή της από το τμήμα και η προσθήκη της είτε διασπασμένα, είτε ολόκληρης ως παράρτημα, στην βιβλιοθήκη κάποιας άλλης σχολής, σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης. Η τύχη της συνεπώς αγνοείται, όπως και η τύχη των εργαζομένων της που δε γνωρίζουν ούτε και οι ίδιοι τι πρόκειται να τους συμβεί.
Με τη σχολή μοιρασμένη και τη βιβλιοθήκη απούσα, το μόνο που φαίνεται να βελτιώνει το καινούριο κτήριο είναι την άνεση των καθηγητών και τη δυνατότητα επιτήρησης των φοιτητών. Οι ανάγκες μας όχι μόνο δεν καλύπτονται: δεν υπήρξε ποτέ η παραμικρή προσπάθεια ώστε να καλυφθούν ή και να διερευνηθούν καν. Μέσα στο ολοκαίνουριο, αποστειρωμένο, άχρωμο και άοσμο Γρυπάρειο, επιχειρούμε να στεγάσουμε την επιθυμία μας για συνάντηση και ζύμωση με τους συμφοιτητές μας οριζόντια και ισότιμα και την επιθυμία μας για αυτοοργάνωση. Σ αυτή την κατεύθυνση, καταλαμβάνουμε ένα χώρο τον οποίο θα μπορούμε να αυτοδιαχειριστούμε όπως και όσο θα θέλαμε να οικειοποιηθούμε και το σύνολο της σχολής, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ένα χώρο δικό μας και ανοιχτό, που να μπορεί να αποτελέσει εστία αντίστασης σε όσα μας επιβάλλονται και να σπάει τον καταπιεστικό χωροχρόνο του εντατικοποιημένου, κατασταλτικού πανεπιστημίου του σήμερα. Επιθυμίες, άλλωστε, που για περισσότερο από μία δεκαετία είχαν καταφέρει να βρουν καταφύγιο ακόμα και στην ετοιμόρροπη Καλαμιώτου.
Η κατάληψη αίθουσας για το σκοπό αυτό, αποτελεί συνειδητή πολιτική επιλογή. Ένας τέτοιος ζωντανός, ανοιχτός κοινωνικός χώρος, καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με παζαρέματα με καθηγητές. Η άρνησή μας να ζητήσουμε άδεια προκειμένου να αποκτήσουμε λίγο ζωτικό χώρο στο περίφημο νέο μας κτήριο, ταυτίζεται πλήρως με την επιθυμία μας να μείνουμε μακριά από κόμματα, παρατάξεις, καθοδηγητές, αλλά και τις πρακτικές τους. Μια ανάγκη τόσο πραγματική και ουσιώδης, δεν μπορεί να καταστεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Κάλεσμα σε ανοιχτή συζήτηση για την «επίλυση του κτηριακού» και τη νέα κατάληψη, τη Δευτέρα 7/4, στις 14.00, στο Γρυπάρειο.