Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014 στις 18.00
Μικροφωνική παρέμβαση ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας
ΦΥΛΑΚΕΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΧΤΙΖΟΥΝ ΤΕΙΧΗ ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Αυτήν την εβδομάδα κατατέθηκε στην Βουλή το προς ψήφιση νομοσχέδιο για το νέο σωφρονιστικό κώδικα. Αφορμή για το άνοιγμα μίας δημόσιας συζήτησης πάνω στην λεγόμενη αναδιάρθρωση του σωφρονιστικού συστήματος ήταν ουσιαστικά η φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού. Η εξουσία ανάγοντας τέτοιου είδους συμπτώματα σε ψευδό-αιτίες κλονισμού της "κοινωνικής τάξης και ασφάλειας'' βρίσκει χώρο για την περεταίρω επιβολή της.
Οι φυλακές είναι στην ουσία μία βάναυση πρακτική καταστολής καλυμμένη κάτω από το πρόσχημα της κοινωνικής εξυγίανσης. Εξυπηρετεί ξεκάθαρα την θεμελιώδη ανάγκη κάθε εξουσίας για πλήρη έλεγχο απέναντι στις ομάδες των ανθρώπων που διεκδικούν και ανατρέπουν. Βιώνουμε ένα καθεστώς εξαίρεσης το οποίο παίρνει σάρκα και οστά για μία μερίδα ατόμων. Αν αυτό περάσει, οι κρατούμενοι το αντιμετωπίζουν και το υποστούν, τότε συνέχεια αυτού θα αποτελέσει κάτι αυστηρότερο που θα αφορά το σύνολο της κοινωνίας.
Οι φυλακές τύπου Γ έρχονται να αποτελειώσουν πρακτικά και πνευματικά κάθε αγωνιζόμενο κρατούμενο. Απαγόρευση αδειών, ελάχιστος προαυλισμός , αλλαγή στο καθεστώς διαβίωσης , δίχως επισκεπτήρια, τηλεφωνικές επικοινωνίες και μεροκάματα, επ' αόριστο ουσιαστικά κράτηση. Βλέπουμε μία νέα μεθόδευση του κράτους με στόχο την ισχυροποίηση του, μέσω της επιβολής στους ανθρώπους αυτούς που οι κραυγές τους δυσκολότερα ακούγονται. Από την Τετάρτη 18 Ιούνη κρατούμενοι ανά την Ελλάδα ξεκινούν αποχή συσσιτίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας στο φασιστικό αυτό νομοσχέδιο. Αυτή είναι μόνο η αρχή του αγώνα τους.
Η χρονική συγκυρία που επιλέχθηκε μόνο τυχαία δεν είναι. Το κράτος διαλέγει για ακόμη μία φορά την ύπουλη επιβολή μέτρων σε μία θερινή περίοδο που οι κοινωνικές αντιδράσεις είναι μειωμένες. Μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα αστυνομοκρατίας παρακολουθούμε την ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης. Ολόκληρα κοινωνικά κινήματα (βλέπε Σκουριές) βαφτίζονται εγκληματικές οργανώσεις, καθηγητές και απεργοί επιστρατεύονται, εργασιακά κεκτημένα καταπατώνται. Σε καιρούς τέτοιους η μόνη υποσχόμενη ανάπτυξη έχει να κάνει με το χτίσιμο φυλακών υψίστης ασφαλείας και το άνοιγμα νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες.
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι οι κρατούμενοι δεν αποτελούν κομμάτι αυτής της κοινωνίας; Ότι κάθε μία και ένας από εμάς δεν βρίσκεται δυνητικά σε αυτή την θέση; Ο αγώνας τους μας αφορά όλους.
Σε μία κοινωνία-φυλακή που προετοιμάζει πειθήνιους, φιλήσυχους και υποταγμένους ανθρώπους θα είμαστε το αγκάθι. Το αγκάθι που θα τρυπά συνειδήσεις και θα τις εξεγείρει.
Ο αγώνας λοιπόν αυτός των κρατουμένων είναι και δικός μας αγώνας.
Εμείς το αλληλέγγυο κίνημα γινόμαστε η φωνή τους.
Είμαστε εδώ να στηρίξουμε τον αγώνα τους για αξιοπρέπεια.
Οι φυλακές δεν βελτιώνονται, κατεδαφίζονται.
Συνέλευση Αναρχικών Λάρισας