Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009 στις 15.00
Πορεία Πολυτεχνείου
Απλώνουμε τις καταλήψεις μέχρι τη νίκη!
Την Κυριακή 8/11 πραγματοποιήθηκε συνέλευση του Συντονιστικού στο Πολυτεχνείο και αποφασίσαμε για την συνέχεια της δράσης μας οι μαθητές στα σχολεία.
Οι μαθητές, σε πάνω από 150 σχολεία σ’ όλη την Ελλάδα κάνουμε καταλήψεις με κύρια αιτήματα τα κτιριακά αλλά και για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για τη βάση του 10 και τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Την προηγούμενη βδομάδα συμμετείχαμε σ’ όλες τις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις που έγιναν με επιτυχία ενάντια στο Διακυβερνητικό Φόρουμ για τη Μετανάστευση και δείξαμε ότι οι μαθητές δεν επιτρέπουμε τις ρατσιστικές επιθέσεις στα σχολεία.
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας απλώνοντας τις καταλήψεις και οργανώνουμε σε κάθε περιοχή συνελεύσεις του Συντονιστικού. Καλούμε όλους τους μαθητές στην εκδήλωση του Συντονιστικού την Κυριακή 15 Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο και στην πορεία στις 17/11, στην πλ. Κλαυθμώνος 3μμ. Τέλος, συνεχίζουμε την μάχη για την Παιδεία και διαδηλώνουμε στις 6 Δεκέμβρη στην επέτειο της εξέγερσης.
Διεκδικούμε:
- δημοσια και δωρεαν παιδεια για ολους
- ριζικη αναμορφωση του εκπαιδευτικου συστηματος ωστε να καλυπτει τις αναγκες και τις επιθυμιες μας
- καταργηση της βασης του 10 και των πανελλαδικων εξετασεων
- 15% του προυπολογισμου να δοθει στα σχολεια, σε βιβλια και καθηγητεσ, οχι σε πολεμικες δαπανες και την αστυνομια
- οχι στην καταργηση της ενισχυτικης διδασκαλιασ-τελος στην παραπαιδεια των φροντιστηριων
- συγχρονες σχολικες εγκαταστασεισ-οχι αλλα μαθηματα σε κοντεινερ
- καμια ποινικοποιηση των μαθητικων αγωνων
- σχολεια ανοιχτα για ολα τα παιδια μεταναστων
- να τιμωρηθουν οι ενοχοι για τη ρατσιστικη δολοφονια στη νικαια
- συμπαρασταση στον αγωνα των λιμενεργατων εναντια στην ιδιωτικοποιηση του λιμανιου του πειραια
- συντονισμος μαθητων-φοιτητων-καθηγητων-εργατων
διοργάνωση : Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών
επικοινωνία :
Στις 4 Οκτώβρη διώξαμε την κυβέρνηση του Καραμανλή, την κυβέρνηση που δολοφόνησε στη διάρκειά της μαθητές και μετανάστες. Οι πρώτες μέρες του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ήρεμες όπως πολλοί πίστευαν. Αντίθετα έγιναν καταλήψεις στα σχολεία από την πρώτη κιόλας μέρα, με βασικό αίτημα να μην καταργηθεί η ενισχυτική διδασκαλία, Δημόσια και Δωρεάν Παιδία, αλλά και κτηριακά προβλήματα. Ταυτόχρονα οι Λιμενεργάτες, πριν από τις 4 Οκτώβρη μέχρι και τώρα, απεργούνε για να μην ξεπουληθούν τα λιμάνια στην εταιρία COSCO, και πολλοί ακόμα κλάδοι, όπως οι εργαζόμενοι Stage, που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να απολύσει 30.000 απ’ αυτούς, όλους δηλαδή.
Ταυτόχρονα, οι ρατσιστικές επιθέσεις δεν έχουν σταματήσει, με πιο μεγάλη αυτή στο Αστυνομικό Τμήμα της Νίκαιας, που άφησε νεκρό τον Πακιστανό Μοχάμεντ Καρμάν. Αυτή η δολοφονία έγινε γνώστη γιατί η κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή κάλεσε μαζικά συλλαλητήρια και στη συνέχεια οργάνωσε την εβδομάδα ενάντια στο Διακυβερνητικό Φόρουμ Μετανάστευσης. Σημαντική μέρα σε αυτή την εβδομάδα κινητοποιήσεων ήταν η μεγάλη συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα στις 2 Νοέμβρη, με την οποία διώξαμε τους φασίστες που είχαν κάνει δικό τους γκέτο την πλατεία και τρομοκρατούσαν ντόπιους και μετανάστες.
Η συνέχεια του μαθητικού κινήματος θα δοθεί στην μεγάλη πορεία του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη. Θα χρειαστεί να στηρίξουμε το μεγάλωμα του Συντονιστικού Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών και να διαδηλώσουμε στις 6 Δεκέμβρη, στην επέτειο της εξέγερσης!
Διοργάνωση: Μαθητές Anticapitalista
επικοινωνία :
Πορεία Πολυτεχνείου
Ο Νοέμβρης ανήκει σε ΟΛΟΥΣ. Ο Δεκέμβρης σε ΚΑΝΕΝΑΝ
Η φετινή «επέτειος» του Πολυτεχνείου λυγίζει κάτω από το βάρος των εξελίξεων και των διεργασιών που συντελούνται στο κοινωνικοϊστορικό πεδίο. Ο περσινός Νοέμβρης καθορίστηκε από το μεγαλειώδη αγώνα των κρατουμένων, οι οποίοι διεκδίκησαν συλλογικά, πολιτικά και αυτοοργανώμενα το δικαίωμά τους να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι πολίτες. Ο περσινός Δεκέμβρης αποτέλεσε μια ρωγμή ελευθερίας, μια άρνηση της εξουσίας συλλήβδην, διεμβολίζοντας το σύνολο του κοινωνικού ιστού. Τίποτε πια δεν είναι το ίδιο.
Μακριά από τις διαμεσολαβήσεις και τα στερεότυπα του παραδοσιακού, βλέπουμε να ξεπηδούν κοινωνικοί αγώνες ριζοσπαστικοί, αυτοοργανώμενοι, ακηδεμόνευτοι με αμεσοδημοκρατία και αντιεραρχία. Τη στιγμή που όλες οι ιδεολογίες και οι –ισμοί έχουν πέσει σε αχρηστία και οι μηχανισμοί ενσωμάτωσης αδυνατούν να εκφράσουν κοινωνικά σύνολα, τα κινήματα τύπου Δεκέμβρη είναι τα μόνα που μπορούν να δημιουργήσουν τις ρήξεις με το υπάρχουν και να αποτελέσουν την ουσιαστική κοινωνική αντιπολίτευση.
Από το νικηφόρο κίνημα των πολιτών ενάντια στο λιθάνθρακα μέχρι την κίνηση ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου και από τους δυναμικούς αγώνες των κατοίκων της Λευκίμης και του Ελληνικού έως τα αναδυόμενα κινήματα πολιτών για τη διεκδίκηση των δημόσιων χώρων, γίνεται ξεκάθαρο ότι έχουμε τη δημιουργία ενός ρεύματος που ζητά την ανατροπή, μιας πολύμορφης κοινωνικής κίνησης που δεν επιτρέπει χώρο στην εξουσία να εκφραστεί.
Από την άλλη, το καθεστώς δε δείχνει να αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές διεργασίες. Κοντόφθαλμα και με έναν αφελή τρόπο επιλέγει τη στρατηγική της έντασης, την προοπτική της βίας και του αίματος. Η μηδενική ανοχή και η στρατικοποίηση των κοινωνιών αποτελούν πλέον κυρίαρχο δόγμα ενώ τα ιδεολογήματα της ασφάλειας και η κατασκευή νέου τύπου «εσωτερικών εχθρών» χτίζουν τη συναίνεση. Βίαιη καταστολή των εργαζομένων στα μεταλλεία και στα λιμάνια, δολοφονίες και εξευτελισμοί μεταναστών, εισβολή και δημιουργία κατοχικού κλίματος στο εσωτερικό του μητροπολιτικού πεδίου (κέντρο Αθήνας και Εξάρχεια), δείχνουν την αδυναμία της κυριαρχίας να δώσει απαντήσεις στην αναδυόμενη κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση.
Μπροστά μας έχουμε ένα μια περίοδο με έντονη πολιτική σημασιολογία. Η επιλογή δεν είναι η λειτουργία των κινημάτων ως παρελάσεις κομματικών και ιδεολογικών χώρων αλλά η συγκρότηση μιας ανοιχτής διαδικασίας δημιουργίας ενός μετώπου ανατροπής. Μια ανοιχτή διαδικασία που θα έχει στόχο την κοινωνική απεύθυνση και θα αφορά όλο το εύρος των σημείων αιχμής της σύγκρουσης των κινημάτων με την κυριαρχία. Εξάλλου τα ζητήματα που έχουν ανακύψει δεν έχουν πάρει ακόμα τις απαντήσεις τους. Μπορεί να τεθεί μπροστά στην κοινωνία μια προοπτική μη συναίνεσης-ρήξης με τις επιλογές της εξουσίας, της διαμόρφωσης μιας ατζέντας ανατροπής στην βάση των αξόνων της καταπίεσης.
Μακριά από το να μπαίνουν όλα αυτά στην λογική του αιτήματος , διότι δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν από χώρους ή σχηματισμούς αλλά να είναι μέρη της ανάγκης συνολικής αυτοοργάνωσης των κινημάτων, οι αγώνες που έρχονται μπορούν να γίνουν εφαλτήριο ενός αισιόδοξου μηνύματος πέρα από ιδεολογικές περιχαρακώσεις , εφαλτήριο κοινωνικής αντιπολίτευσης.
κάλεσμα: Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας
πηγή : http://athens.indymedia.org/calendar/event.ph...
Πορεία Πολυτεχνείου
ώρα: 14:30
Ακριβής τοποθεσία: πλ.Κλαθμώνος
κάλεσμα: Άτομα από την Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών για Ενιαίο Πόλυμορφικό Κίνημα
καμια αστικη κυβερνηση δεν θα μας βγαλει απο την κριση στον δρομο του νοεμβρη
Εργατική Αντεπίθεση για να σωθούμε από τον Καπιταλισμό
Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι,
ολοκληρωτικό πόλεμο μας έχουν κηρύξει οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις τους, η Ε.Ε. και οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, για να ισοπεδώσουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις, το βιοτικό επίπεδο, τις ζωές μας. Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου.
Παγκόσμια Κρίση του Καπιταλισμού
Μόλις και μετά βίας οι αστικές κυβερνήσεις μετρίασαν –προσωρινά- την οικονομική κατρακύλα. Τα «πακέτα στήριξης» τραπεζών, βιομηχάνων, κερδοσκόπων κ.λπ. σημαίνουν όμως κρατικοποίηση των χρεών και ζημιών τους. Μπουκώνουν τους «αναξιοπαθούντες» επιχειρηματίες με χρήμα που τάχα δεν «περισσεύει» για τις δικές μας ανάγκες. Αστοί, ρεφορμιστές, ΜΜΕ μας εξηγούν πως φταίνε κάποια άπληστα μεγαλοστελέχη, οι υπερβολές των αγορών. Πουλούν ψεύτικες ελπίδες για «ανθρώπινη» διακυβέρνηση (Ομπάμα, κεντροαριστερά κ.λπ.), για «πράσινη» ανάπτυξη και «ρυθμισμένο» καπιταλισμό. Όμως η ρίζα του κακού είναι η λογική του κέρδους, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, το καπιταλιστικό σύστημα και οι αντιφάσεις του. Γι’ αυτό δεν υπάρχει κανένα σχέδιο διεξόδου από την κρίση.
Μετά από 35 χρόνια θυσιών και λεηλασίας του κόσμου της Εργασίας, ο καπιταλισμός περνάει την μεγαλύτερη κρίση του. Τεράστιες ανισορροπίες και συγκρούσεις συμφερόντων οξύνουν τους ανταγωνισμούς, αυξάνουν τους εξοπλισμούς και τους πολέμους σε όλο τον πλανήτη. Οι δημοκρατικές ελευθερίες στραγγαλίζονται για την κατάπνιξη αγώνων, κινημάτων, εξεγέρσεων. Η πρωτοφανής οικολογική κρίση, αποτέλεσμα του παραλογισμού του κέρδους, αποτελεί νάρκη για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Δεν περιμένουμε τίποτα από τα κόμματα του Κεφαλαίου!
Η κρίση έφερε την ώρα της αλήθειας και για τον ελληνικό καπιταλισμό: περιορισμένη παραγωγική βάση στα όρια της εξάρθρωσης, κάθετη πτώση των επενδύσεων, ελλείμματα, χρέη (κράτους, νοικοκυριών, επιχειρήσεων) «στο κόκκινο», έκρηξη λουκέτων και ανεργίας. Με ετήσιο έλλειμμα στο 12,5% (δηλαδή 30 δις), το μόνο ερώτημα που υπάρχει είναι «ποιος θα τα πληρώσει». Ο «σοσιαλιστής» Παπανδρέου, ενώ γνώριζε το βάθος της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, μοίρασε προεκλογικά κούφιες υποσχέσεις και τώρα κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ είναι μία: «Την κρίση θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα». Με 4,45 δις νέους φόρους και νέα αύξηση των έμμεσων φόρων. Με χαράτσια στα αυτοκίνητα των φτωχών. Με συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων (βλ. λιμάνια, ναυπηγεία κ.λπ.). Με περικοπή των δημόσιων δαπανών κατά 3,3 δις και πάγωμα των προσλήψεων. Με αθρόες απολύσεις στο όνομα της ισότητας στην φτώχεια (βλ. Stage). Για να χρυσώσει το χάπι, η νέα κυβέρνηση μας πετάει ψίχουλα. Επίδομα αλληλεγγύης για απελπισμένους, μισό ευρώ τη μέρα αύξηση μισθών, αναγνώριση αυτονόητων δικαιωμάτων μεταναστών σε συνδυασμό με «σκούπες» και «νοικοκύρεμα» του κράτους! Και φυσικά προσφέρει κάλυψη στο Κεφάλαιο, που θα πληρώσει απλώς μια έκτακτη εισφορά, ενώ θα συνεχίσει να απολαμβάνει τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές που είναι υπεύθυνοι για την έκρηξη των ελλειμμάτων τα τελευταία χρόνια. Καμία αυταπάτη λοιπόν για το ΠΑΣΟΚ. Είναι πλήρως ταυτισμένο με τα συμφέροντα των Καπιταλιστών και των Ιμπεριαλιστών.
Τα δύο αστικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι συνυπεύθυνα. Με την ίδια κι απαράλλαχτη πολιτική «τα έδωσαν όλα» σε μια χούφτα ανθρώπων του πλούτου, έθρεψαν τα διαρκή σκάνδαλα, την ωμή λεηλασία του δημόσιου χρήματος. Οδήγησαν στη μεγαλύτερη πολιτική κρίση μεταπολιτευτικά, στον ευτελισμό κάθε πολιτιστικής και ηθικής αξίας, μετατρέποντας την κοινωνία σε σκουπιδοτενεκέ της προκλητικής διαφθοράς τους. Από κοντά το ΛΑΟΣ, με το δηλητήριο της ακροδεξιάς, φασίζουσας προπαγάνδας του. Μόνη έγνοια τους η σωτηρία του κεφαλαίου, η διατήρηση του σημερινού βρώμικου καπιταλιστικού καθεστώτος.
Η πλειονότητα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων βρίσκονται σε τραγική κατάσταση. Η ακρίβεια έχει μετατρέψει τους μισθούς σε φιλοδώρημα. Ενώ παλεύουμε με δεύτερες και τρίτες δουλειές, πνιγόμαστε στα δανεικά. Με πρόσχημα τη «διατήρηση των θέσεων εργασίας»(!) εξαπλώνουν παντού τις ελαστικές-δουλικές σχέσεις εργασίας και επιχειρούν να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις. Μετατρέπουν παιδεία, υγεία και ασφάλιση σε πανάκριβα εμπορεύματα για λίγους. Ξεπουλάνε και τις τελευταίες δημόσιες υπηρεσίες σε βάρος της τσέπης μας. Ετοιμάζουν νέα αντιασφαλιστικά μέτρα για την πλήρη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Προωθούν την κατάργηση των βαρέων-ανθυγιεινών, την παραπέρα μείωση των συντάξεων και την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ενώ ταυτόχρονα επιδοτούν-μειώνουν τις εργοδοτικές εισφορές για τους νέους εργαζόμενους (ώστε να ξεφορτωθούν οι καπιταλιστές κι αυτή την «υποχρέωση»). Η λεηλασία κράτους-καπιταλιστών έχει χρεοκοπήσει τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα οδηγούν στην κατάρρευση για να τσακίσουν κάθε κοινωνική προστασία και αλληλεγγύη, να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα της ασφάλισης για «ενισχύσεις» στους καπιταλιστές. Μαζί διαλύουν και τη δημόσια υγεία με την μείωση-κατάργηση της δωρεάν περίθαλψης, την αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων στο κόστος κλπ.
Για να περάσουν αυτόν τον κοινωνικό φασισμό, σκληραίνουν την καταστολή. Τρομοκρατούν και διαιρούν τους εργαζόμενους με τα πογκρόμ κατά των μεταναστών. Όλα και όλοι παρακολουθούνται (χαφιεδοκάμερες, ηλεκτρονικό φακέλωμα κ.λπ.) ενώ οι τρομονόμοι επιστρατεύονται ενάντια στους αγωνιστές. Οι διώξεις σωματείων και συνδικαλιστών είναι καθημερινές. Η μαφιόζικη, δολοφονική επίθεση με βιτριόλι ενάντια στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα συμβολίζει το μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Καμία εμπιστοσύνη στην ρεφορμιστική Αριστερά και τον υποταγμένο συνδικαλισμό!
Οι πολιτικές δυνάμεις μέσα στο εργατικό κίνημα αποδεικνύονται ανίκανες, πολιτικά και ιδεολογικά, να το οργανώσουν σε νικηφόρα κατεύθυνση.
Το ΚΚΕ, παρά τη ρητορεία του, διασπά κι αποδυναμώνει τους αγώνες, τους χρησιμοποιεί αποκλειστικά για την εκλογική του ενίσχυση. Στάθηκε απροκάλυπτα εχθρικό και «νομιμόφρον» απέναντι στην έκρηξη του Δεκέμβρη και σε ό,τι ριζοσπαστικό δεν ελέγχει (φοιτητικά κινήματα, κίνημα για Κούνεβα). Η «Λαϊκή Οικονομία-Εξουσία», χωρίς επαναστατική ανατροπή, είναι μια σοσιαλδημοκρατική ουτοπία, με λιβάνισμα του αποκρουστικού «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν υποστηρίζει κάποια κινήματα, έχει τα μάτια αποκλειστικά στραμμένα στις εκλογές και το κοινοβούλιο. Υποκρίνεται απέναντι στην κρίση, καταγγέλλοντας μόνο ορισμένες «κακές» πλευρές του καπιταλισμού. Είναι υπέρ της καπιταλιστικής/ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. ή την αποδέχεται μοιρολατρικά. Μεγάλα κομμάτια του είναι έτοιμα να προσφέρουν υπηρεσίες στο σύστημα, συμμετέχοντας σε μια «προοδευτική» κυβέρνηση.
Η ηγεσία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ καταθέτει «υπεύθυνες προτάσεις» μαζί με τους βιομηχάνους. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ειδικά στην «κορυφή», έχει αποδεχτεί την «αγορά», δεν οργανώνει αγώνες, μας ξεπουλάει στις πιο κρίσιμες στιγμές (π.χ. ασφαλιστικό), αδιαφορεί εγκληματικά για τους νέους και «ελαστικούς» εργαζόμενους. Τώρα που η ΠΑΣΚΕ θα ασκεί εντονότερα τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, απαιτούνται άμεσες λύσεις για να μην θαφτεί οριστικά η κοινή συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων.
Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές
Σ’ όλο τον κόσμο, οι εργαζόμενοι παλεύουν με διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις εργοστασίων, «απαγάγουν» τα καλοχορτασμένα αφεντικά τους, συγκρούονται με την αστυνομία, φωνάζουν: ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΑΣ! Στην Ελλάδα, μικρές και μεγάλες μάχες δίνονται καθημερινά: οι απεργίες του ασφαλιστικού, των δασκάλων, ναυτεργατών και λιμενεργατών, ο αγώνας των ωρομίσθιων, των φοιτητών. Πληθαίνουν οι αντιστάσεις στις «γαλέρες» του ιδιωτικού τομέα, νέα σωματεία συγκροτούνται και απεργούν (Wind, Vodafone κ.α.). Το κίνημα αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα, η εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008, το δείχνουν καθαρά: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ - Είναι καιρός να μπουν μπροστά τα δικά μας δικαιώματα και ανάγκες.
Δεν είναι επιλογή να περιμένουμε «λύσεις» από «σωτήρες». Να αηδιάζουμε με ξεπουλημένους γραφειοκράτες και σάπιους πολιτικούς, αλλά να μην συμμετέχουμε στους αγώνες, να ξαναστηριζόμαστε σ’ αυτούς. Μόνη επιλογή να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας.
- Αναπτύσσοντας και ενώνοντας όλους τους αγώνες, ενάντια σε κάθε διάσπαση και κατακερματισμό.
- Με αποφασιστικές μορφές πάλης: απεργίες, μαχητικές διαδηλώσεις, καταλήψεις. Όχι «ντουφεκιές στον αέρα» της γραφειοκρατίας, χωρίς στόχους και κλιμάκωση.
- Με την αυτοοργάνωσή μας: χτίζοντας σωματεία, επιτροπές αγώνα & συντονιστικά, με γενικές συνελεύσεις, στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τις σχολές.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συμβάλουν όλες οι αντικαπιταλιστικές-επαναστατικές δυνάμεις.
Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ! Πάλη για την ικανοποίηση των αναγκών μας
Θα αφήσουμε να μας πνίξει ο Μεσαίωνας του κεφαλαίου, η φτώχεια, η εξαθλίωση; Χρειαζόμαστε αποφασιστική ρήξη, μια εργατική-αντικαπιταλιστική πολιτική. Οι εργαζόμενοι είμαστε η κοινωνική πλειοψηφία, οι παραγωγοί του πλούτου. Οι ζωές μας είναι πάνω από τα κέρδη τους. Δεν ζητιανεύουμε. Απαιτούμε την ικανοποίηση των αναγκών μας. Χρήματα υπάρχουν, τα τρισεκατομμύρια που χαρίζονται στους επιχειρηματίες. Να τα πάρουμε απ’ όπου κι αν βρίσκονται, για να εφαρμόσουμε ένα Πρόγραμμα Σωτηρίας από την κρίση.
- Ούτε μια χαμένη θέση εργασίας. Να απαγορευτούν με νόμο οι απολύσεις. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας. Άμεση καθιέρωση του 35ωρου-5νθήμερου-7ωρου, κι αν χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερη μείωση των ωρών εργασίας.
- Φτάνουν πια τα λουκέτα. Να γίνει κατάληψη σε κάθε επιχείρηση που κλείνει, μεταφέρεται ή απολύει, απαιτώντας το άνοιγμα των λογιστικών βιβλίων, κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο.
- Αύξηση μισθών και συντάξεων, με στόχο 1.400 ευρώ βασικό μισθό για όλους. Εργατικός έλεγχος και πλαφόν στις τιμές των ειδών λαϊκής κατανάλωσης. Βαριά φορολογία του κεφαλαίου, των ειδών πολυτελείας, των μεγάλων εισοδημάτων.
- Αύξηση των κοινωνικών δαπανών μ’ ένα πρόγραμμα οικοδόμησης σχολείων, νοσοκομείων, εργατικών-λαϊκών κατοικιών, προστασίας του περιβάλλοντος, σε βάρος των δαπανών για στρατό και αστυνομία. Δημόσια-δωρεάν υγεία και παιδεία.
- Άμεση επιστροφή όλων των κλεμμένων στα ασφαλιστικά ταμεία. Κράτος και εργοδότες να πληρώσουν τα χρέη τους, να ασφαλιστούν όλοι οι εργαζόμενοι. Άμεση κρατική χρηματοδότηση και εγγύηση των ταμείων και των αποθεματικών τους.
- Να επανακρατικοποιηθούν όσες δημόσιες επιχειρήσεις/υπηρεσίες ιδιωτικοποιήθηκαν, κάτω από εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, με ριζική μείωση των τιμολογίων για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
- Πάγωμα έως διαγραφή χρεών εργαζομένων & αγροτών κι όσων πήραν δάνειο για πρώτη κατοικία. Απαγόρευση κάθε πλειστηριασμού και κατάσχεσης σπιτιού ή αγροτικής γης. Πάγωμα των χρεών των μικρών επιχειρήσεων προς τις τράπεζες.
Δεν θα σωθούμε απ’ την κρίση αν σταματήσουμε στο κατώφλι του προβλήματος, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Να φτάσουμε στην ανατροπή του, ανοίγοντας τον δρόμο για μια άλλη κοινωνία, δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Μια σοσιαλιστική κοινωνία που τίποτα κοινό δεν θα ‘χει με τα εκτρώματα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», με όργανα εργατικής δημοκρατίας και αυτοδιαχείρισης, με δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες ανώτερα κι απ’ τις πιο ανεπτυγμένες αστικές δημοκρατίες. Με αναδιαρθρωμένη οικονομία, με επίκεντρο τον άνθρωπο, το περιβάλλον, τις ανάγκες των πιο φτωχών περιοχών του κόσμου.
κάλεσμα: ΟΚΔΕ(Οργανωση Κομμουνιστων Διεθνιστων Ελλαδας)
επικοινωνία : WWW.OKDE.GR