τι; : προβολή θεματική : ψυχαγωγία από : Κόντρα

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014 στις 20.30

Προβολή ταινίας: Τελευταίες λέξεις

Αυτή την Παρασκευή, 5/12, προβολή στην «Κ»

ΔΙΑΓΝΩΣΗ : ΣΤΙΓΜΑ ΠΡΟΒΟΛΕΣ & ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Τέσσερις ταινίες για το στίγμα και την περιθωριοποίηση που ακολουθούν τη διάγνωση της ασθένειας. Από την απομόνωση της Σπιναλόγκας στο παράλληλο σύμπαν του καρκίνου, κι από εκεί στην πρόσφατη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, η ασθένεια γίνεται όχημα για τον εκφοβισμό και τον κοινωνικό έλεγχο.

Παρασκευές στις 8:30μμ Είσοδος ελεύθερη

Αγαθουπόλεως 65 & Αχαρνών, Αθήνα

kontra_ekdiloseis@eksegersi.gr

www.eksegersi.gr

~ Παρασκευή 5/12/2014 ~ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

(Last Words, Δυτική Γερμανία, 1968, 13')

Σκηνοθεσία, σενάριο, παραγωγή: Βέρνερ Χέρτζογκ

Η μικρού μήκους ταινία του Χέρτζογκ αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα, του τελευταίου κατοίκου της Σπιναλόγκα, ο οποίος απομακρύνεται με τη βία από το νησί όταν αυτό ερημώνει. Ο ίδιος έχει μόνο μια τελευταία φράση: «Αρνούμαι να μιλήσω». Οι λεπτομέρειες της ιστορίας του αποκαλύπτονται από άλλους ντόπιους, οι οποίοι, με τις παράδοξες επαναλαμβανόμενες ατάκες τους, απηχούν τον στερεότυπο λόγο που ακολουθεί τα θύματα στιγματισμού.

[Δείτε το trailer]

Περισσότερα: http://thedocumentaryblog.com/2006/12/20/werner-herzogs-last-words/

Η ΤΑΞΗ

(L'ordre, Γαλλία, 1973, 44')

Σενάριο: Μορίς Μπορν

Σκηνοθεσία: Ζαν-Ντανιέλ Πολέ,

Μέσα από την αφήγηση του Ρεμουντάκη, επιζήσαντα της Σπιναλόγκας, ο Ζαν-Ντανιέλ Πολέ παρακολουθεί την ιστορία των λεπρών στην Ελλάδα. Οχι μόνον αυτών που υπέφεραν και υπέκυψαν ως θύματα της νόσου, αποκλεισμένοι στο ξερονήσι-«σανατόριο», αλλά και αυτών που επέζησαν και «επανεντάχτηκαν» στην ελληνική κοινωνία.... Ο Ρεμουντάκης περιγράφει την αναλγησία με την οποία τους συμπεριφέρθηκε το ελληνικό κράτος, πρώτα με την εξορία στη Σπιναλόγκα και ύστερα με την αναγκαστική απομάκρυνση από το μέρος που είχε γίνει πλέον σπίτι τους, προς την Αθήνα και τον «πολιτισμό». Η επανένταξη των ανθρώπων αυτών δεν πέτυχε ποτέ, καθώς κουβαλούσαν ολοφάνερο το στίγμα στα πρόσωπά τους... Ο Πολέ περιγράφει σε συνέντευξή του το 1993 πώς έκαναν γυρίσματα εν μέσω χούντας με την πρόφαση πως γυρίζουν μια ταινία «τουριστική», και χαρακτηρίζει την «Τάξη» ως την ταινία που ο ίδιος συγκρατεί από την καριέρα του.

[Δείτε το trailer]

Περισσότερα: http://www.cinephilia.gr/index.php/prosopa/europa/595-jean-daniel-pollet

~ Παρασκευή 12/12/2014 ~ ΜΕΤΑΞΑ: ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

(Ελλάδα, 2012, 87')

Σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή: Σταύρος Ψυλλάκης

Ο Σταύρος Ψυλλάκης εισχωρεί στα άδυτα του αντικαρκινικού νοσοκομείου Μεταξά και δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ για τους εργαζόμενούς του (γιατρούς, νοσηλευτές) που έχουν προσβληθεί και οι ίδιοι από καρκίνο. Η διαπραγμάτευση της νόσου-ταμπού για την ελληνική κοινωνία πραγματοποιείται χωρίς παρεμβάσεις του κινηματογραφιστή, με μόνη την αφήγηση των πρωταγωνιστών. Ο Ψυλλάκης δηλώνει πως προσέγγισε την ταινία και το θέμα της με ενδιαφέρον «υπαρξιακό». Χωρίς μελοδραματισμούς, επιχειρεί να αναδείξει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που μάχονται με τον καρκίνο και να αφήσει μια αισιόδοξη νότα: «Αυτοί οι άνθρωποι λένε "θέλω να ζήσω" και αυτό είναι κάτι που αφορά όλους μας».

[Δείτε το trailer]

Περισσότερα: http://flix.gr/articles/stayros-psyllakhs-as-stamathsoyme-to-xrono-kai-as.html

~ Παρασκευή 19/12/2014 ~ ΕΡΕΙΠΙΑ

(Ελλάδα, 2013, 54')

Σενάριο, σκηνοθεσία: Ζωή Μαυρουδή

Παραγωγή: Θεοδώρα Οικονομίδου, Λουκάς Σταμέλλος

Η ιστορία που απασχόλησε το πανελλήνιο, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές του 2012, είναι σε όλους λίγο-πολύ γνωστή. Οροθετικές γυναίκες, «ανθρώπινα ερείπια», όπως τις χαρακτηρίζει η σκηνοθέτις, συνελήφθησαν μαζικά αντιμετωπίζοντας κατηγορίες βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης -τα τρομοσόου των ημερών δια στόματος του τότε υπουργού υγείας Λοβέρδου, μιλούσαν για τον κίνδυνο και την «υγειονομική βόμβα» των εκδιδόμενων γυναικών, χωρίς να εμφανίζεται ούτε ένας «πελάτης» να δηλώνει ότι μολύνθηκε από τον ιό HIV τον οποίο υποτίθεται ότι σκορπούσαν οι «εγκληματίες»... Κυβέρνηση, Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης και παρατρεχάμενοι του συστήματος συμπλέουν με στόχο τον κοινωνικό εκφασισμό. Ενα χρόνο περίπου μετά, η Ζωή Μαυρουδή παίρνει συνεντεύξεις από κάποιες εκ των γυναικών αυτών και δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ γιατί, όπως δηλώνει, «πιστεύω ότι η υπόθεση των διαπομπευμένων οροθετικών γυναικών αντικατοπτρίζει όλα όσα έχουν πάει στραβά στη χώρα μας τα χρόνια της κρίσης: τον αυξανόμενο συλλογικό μας πανικό, την ανικανότητα των θεσμών, τη δουλικότητα των ΜΜΕ απέναντι στην υποτιθέμενη ιερότητα της εξουσίας, το φαρισαϊσμό των πολιτικών μας και την άνοδο του αστυνομικού κράτους».

[Δείτε το trailer]

Περισσότερα: ruins-documentary.com

πηγή : http://www.eksegersi.gr/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE...