kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο

ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΘΕ ΠΤΥΧΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ:
ΝΑ ΜΗ ΝΙΚΗΣΕΙ ΟΥΤΕ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
ΟΥΤΕ Η ΛΟΓΙΚΗ "ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥ ΚΑΚΟΥ"

Στις 5 Ιουλίου, εν μέσω κλειστών τραπεζών, μιντιακής τρομολαγνείας και επίκλησης της εθνικής ομοψυχίας από ποικίλους πόλους διαχείρισης του καπιταλισμού και της κρίσης του (είτε με όρους φιλελεύθερων πολιτικών στα πλαίσια της Ε.Ε., είτε με όρους κράτους πρόνοιας στα πλαίσια εθνικής οικονομικής πολιτικής), η κυβέρνηση, μας καλεί να επιλέξουμε ποιά θα είναι η μορφή του τρίτου μνημονίου που θέλει να υπογράψει.

Μερίδα της κοινωνίας, κινούμενη στη λογική του μικρότερου κακού, μετά τα απανωτά χτυπήματα που έχει δεχθεί το βιωτικό μας επίπεδο τα τελευταία 5 χρόνια, θα ψηφίσει ΟΧΙ, που ασχέτως νοηματοδότησης, θα αφορά, στην ουσία, μόνο την τελευταία συμφωνία που πρότειναν η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., και η ΕΚΤ.

Μια άλλη μερίδα, οι πλούσιοι, οι στρατοί τους και τμήμα των μικρομεσαίων, θα ψηφίσουν ΝΑΙ, άλλοι από φόβο και άλλοι από συνειδητή επιλογή για να μη χάσουν τα προνόμια της τάξης τους.

Ακόμα και αν το ουσιαστικό επίδικο αυτού του δημοψηφίσματος, αφορά εν τέλει, την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, την οικονομική ένωση των Ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών, μια οικονομική ένωση που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τα υπερεθνικά τους συμφέροντα, οφείλουμε να μην ψαρώσουμε από το κλίμα.

Το δίλημμα που τίθεται στο δημοψήφισμα είναι ψευδές αφού δεν αμφισβητεί την μισθωτή εργασία και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Και πώς θα μπορούσε να το κάνει άλλωστε αφού οι απαντήσεις στα προβλήματα που μας απασχολούν μπορούν να προκύψουν μόνο από τους ίδιους τους αγώνες των καταπιεσμένων συλλογικά, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα. Απαντήσεις που ξεπερνούν τα διλήμματα περί βαθμού βαρβαρότητας των όποιων συμφωνιών, απαντήσεις που ξεπερνούν τα ερωτήματα για το ποιο θα είναι το νόμισμα μέσα στην καπιταλιστική λειτουργία.
Απαντήσεις που όσο πιο γρήγορα δοθούν από τον κόσμο του αγώνα, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσουμε να εκπαιδευόμαστε, να δουλεύουμε, να καταναλώνουμε σαν σκλάβοι στη δούλεψη των αφεντικών, επιτηρούμενοι από αστυνομίες, κάμερες και στρατούς.

Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ Ε.Ε.
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Τόσο το έθνος- κράτος, όσο και η αυτοκρατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι απότοκα σχεδιασμών και επιδιώξεων των πλουσίων, των αφεντικών, των καπιτα- ληστών για να συσσωρεύσουν όσο παραπάνω πλούτο γίνεται στα χέρια τους, μέσω της υφαρπαγής του χρόνου και της εργασιακής δύναμης, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της δημιουργίας επίπλαστων αναγκών, τις οποίες οι ίδιοι μας καλύπτουν πουλώντας μας προϊόντα που εμείς παράγουμε στη δούλεψή τους.

Εμείς αρνούμαστε τόσο την ευρωπαϊκή όσο και την εθνική ταυτότητα που θέλουν να μας προσδώσουν, αυτοί που είναι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά που βιώνουν οι σύγχρονοι σκλάβοι σε όλον τον κόσμο. Κανένα εθνικό και κανένα ευρωπαϊκό ιδεώδες, δεν πρόκειται να μας φέρει κοντά με τους "ντόπιους" και "ξένους" εκμεταλλευτές, κανένα μίσος δε νοιώθουμε για όσους και όσες βιώνουν την ίδια καταπίεση και εκμετάλλευση με εμάς, ακόμα κι αν μιλάμε διαφορετικές γλώσσες.

Ο εχθρός μας είναι μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην Ευρώπη, μέσα στις καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις, ο εχθρός μας είναι το κεφάλαιο, τα κράτη, οι υπερεθνικές αυτοκρατορίες, οι αστυνομίες, οι στρατοί. Αυτή η συμμαχία που απομυζά όλο τον κοινωνικό πλούτο, αυτή η συμμαχία που προσπαθεί να βγάλει κέρδος από κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας, αυτή η συμμαχία που καταστρέφει τον πλανήτη, αυτή η συμμαχία που δημιουργεί πολέμους μεταξύ των καταπιεσμένων για να πουλήσει όπλα, αυτή η συμμαχία που οπλισμένη περιμένει να καταστείλει τους αγώνες και τις εξεγέρσεις μας.

Η μεγαλύτερη παγίδα που ελοχεύει κάτω από τις πατριωτικές κορώνες που προωθούν απεγνωσμένα τόσο οι παραδοσιακά συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις όσο και η "προοδευτική" κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συσπείρωση γύρω από την κοινή καταγωγή με σκοπό την πολυπόθητη εθνική ενότητα. Μια ενότητα που διασφαλίζει τη σιωπηρή υπομονή για το καλό της "πατρίδας και της οικονομίας" και τη συνεχή αναπαραγωγή των κοινωνικών διαχωρισμών μεταξύ μας σε ένα παιχνίδι ανέλιξης που όμως είναι φτιαγμένο από λίγους για λίγους, με αυταπάτες για τους πολλούς.

Εμείς ως αναρχικοί/ες δεν αποπροσανατολιζόμαστε και δεν αναγνωρίζουμε ούτε εθνική ταυτότητα, ούτε σύνορα και κράτη. Αντιθέτως αντιλαμβανόμαστε ως επιτακτική ανάγκη τη σύγκρουση όχι μόνο με Ε.Ε., Ε.Κ.Τ. και Δ.Ν.Τ., σημερινούς διαχειριστές του υπερεθνικού κεφαλαίου αλλά και με το καπιταλιστικό οικοδόμημα στο σύνολό του.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ:
Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΛΙΣΜΟΣ
Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ

Το ενδεχόμενο πτώχευσης, αδυναμίας, δηλαδή, του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους να αποπληρώσει τα χρέη του, θα μας ήταν αδιάφορο, αν δεν επιφύλασσε την περαιτέρω υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, την περαιτέρω υποτίμηση των συνθηκών της ζωής μας.

Σε μια συνθήκη που δεν έχουμε ξαναβιώσει, σε μια συνθήκη απότομης κατρακύλας από το οικονομικό status που είχαμε συνηθίσει να ζούμε, δεν υπάρχουν και πολλοί δρόμοι για να ακολουθήσουμε. Από τη μία, υπάρχει ο δρόμος που μας μάθανε τόσα χρόνια στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στη δουλειά: να κοιτάξουμε την πάρτη μας, το πώς ο καθένας και η καθεμιά μας θα την παλέψει, να καβαντζωθούμε, να πατήσουμε επί πτωμάτων για να επιβιώσουμε, να κλειστούμε σπίτι μας, να παραιτηθούμε από κάθε συλλογική μορφή οργάνωσης του αγώνα αλλά και της ίδιας της ζωής.

Από την άλλη υπάρχει και ένα άλλο μονοπάτι: αυτό που θα μας συγκροτήσει σε κοινότητες αγώνα στις γειτονιές και στους δρόμους ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο, το μονοπάτι της συλλογικής αυτοοργάνωσης όλων των επιπέδων της κοινωνικής ζωής, από το βιοποριστικό μέχρι τη διασκέδαση, από τις διεκδικήσεις μέχρι την αυτοάμυνά μας. Τώρα είναι που πρέπει να ξεδιπλωθεί η συλλογική δύναμη των από τα κάτω, τώρα είναι που πρέπει να ξαναεφεύρουμε τους τρόπους για να δίνουμε, χωρίς τη διαμεσολάβηση των θεσμών, λύσεις στα κοινά μας προβλήματα.

Απαλλοτριώσεις από τα super market, απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, δομές σίτισης, στέγασης και αλληλεγγύης από και για τους καταπιεσμένους, δομές αυτοάμυνας ενάντια στο στρατό του καθεστώτος, καταλήψεις, επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων ως σημείων συνάντησης για να συζητήσουμε τα προβλήματά μας, συνελεύσεις σε γειτονιές και χώρους εργασίας χωρίς ιεραρχία που θα τροφοδοτούν την εξέλιξη των αγώνων μας και που θα έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.

Τις μέρες που έρχονται ή θα βγούμε αποδεκατισμένοι κάνοντας το χατίρι στα αφεντικά, στο κράτος, στους μπάτσους, στους φασίστες και στους επίδοξους σωτήρες μας ή θα βγούμε πιο δυνατοί και πιο έτοιμοι για την ίδια μας τη χειραφέτηση.

Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΡΙΑ

Κομμάτι των καταπιεσμένων, των αποκλεισμένων, των από τα κάτω, της κατακερματισμένης εργατικής τάξης, οι αναρχικοί και οι αναρχικές οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι στην κοινότητα των ανθρώπων που δεν μπορούν, που δεν θέλουν να υπομείνουν τον κρατικό και καπιταλιστικό ζυγό.

Θέλουμε να ζήσουμε χωρίς να παράγουμε για τα αφεντικά, θέλουμε να ζήσουμε χωρίς να καταστρέφουμε το περιβάλλον, θέλουμε να ζήσουμε χωρίς να υπάρχουν ρατσιστικοί ή σεξιστικοί διαχωρισμοί μεταξύ των ανθρώπων, θέλουμε να ζήσουμε χωρίς να παίρνουν άλλοι αποφάσεις για τις ζωές μας, θέλουμε να ζήσουμε χωρίς να εκπαιδευόμαστε στο πώς θα γίνουμε πειθήνιοι ως πηγή κέρδους για εταιρείες.

Αγωνιζόμαστε για να απελευθερώσουμε την ανθρώπινη δημιουργικότητα από τον εξαναγκασμό της μισθωτής σκλαβιάς, αγωνιζόμαστε για την αταξική και αντιιεραρχική οργάνωση της κοινωνικής ζωής με όρους κοινοκτημοσύνης και αλληλεγγύης, αγωνιζόμαστε για να μπορούμε να καθορίζουμε συλλογικά τις ζωές μας, αγωνιζόμαστε για να μοιραζόμαστε ελεύθερα και χωρίς καταναγκασμούς την εμπειρία που έχει συσσωρεύσει ο άνθρωπος για να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες της ζωής μας, αγωνιζόμαστε για να συμβιώνουμε σε αρμονία με τη φύση.

Πιστεύουμε στη δυνατότητα των ανθρώπων να ζήσουν χωρίς το κρατικό καρκίνωμα πάνω από τις ζωές τους και μέσα στις σχέσεις τους και αυτή είναι μια καλή στιγμή για να αναδείξουμε πως ουτοπία είναι το να θεωρούμε πως μπορούμε να ζήσουμε ανθρώπινα μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού και όχι το να θέλουν οι άνθρωποι να σπάσουν τις αλυσίδες που τους κρατούν υποταγμένους.

Είναι στο χέρι μας να κάνουμε την καπιταλιστική κρίση, απαρχή της κοινωνικής επανάστασης και να στείλουμε κράτος και κεφάλαιο στα σκουπίδια της ιστορίας.

Είναι στο χέρι μας η ζωή, είναι στο χέρι μας η ελευθερία.

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Συντονισμός αναρχικών συλλογικοτήτων και ατόμων

πηγή : email που λάβαμε στις 2 Ιούλιος 00h

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 3-7 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Την παρασκευη 3 του μηνα καλουμε σε Αντικρατκη συγκεντρωση στο παρκο Ντορε με εθνικης αμυνης στης 18:00.

Me αφορμη το δημοψηφισμα της 5ης ιουλιου την κυριακη καλουμε σε αντικρατικη συγκεντρωση εναντια στα ντοπια και στα ευρωπα'ι'κα αφεντικα,εναντια σε καθε ειδους μορφης εξουσιας και εκμεταλευσης,τα πλαστα διληματα του ναι και του οχι πρεπει να αποφευχθουν και να καταλαβει η κοινωνια οτι μονο με την ολοκληρωτικη ανατροπη του κρατους και του συστηματος θα υπαρξει η πραγματικη ελευθερια και κοινωνικη δικαιοσυνη,με αγωνες στο δρομο,με μαζικες καταληψεις και απεργιες απεναντι στο κρατος και το κεφαλαιο και στα τσιρακια του,η ολοκληρωτικη ρηξη και ανατροπη εναντια σε καθε μορφης εξουσια θα φερει την παναθρωπινη απελευθερωση,εναντια στους ντοπιους εξουσιαστες και στους εξουσιαστες της Ε.Ε. περα απο δημοψηφισματα και εκλογες.Στο δρομο θα σπασει ο τρομος του κρατους και του καπιταλισμου.Και οχι με ουρες στις τραπεζες,με ουρες στον οαεδ,και με δημοψηφισματα.Εναντια σε καθε μορφης διαμεσολαβηση.

ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΤΕ ΜΕ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΓΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ-ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΚΟ ΝΤΟΡΕ 18:00
AΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

πηγή : https://athens.indymedia.org/event/58177/

Ή το Κράτος, ή Εμείς…|Αναρχική συγκέντρωση: Παρασκευή 3 Ιούλη, 18:00 Πάρκο Ντορέ (Παύλου Μελά με Εθνικής Αμύνης)

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές τις 25ης Γενάρη και η ελπίδα του Σύριζα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο συνεχής εφιάλτης μιας πολιτικής που έχει ακολουθηθεί τα τελευταία 4 χρόνια με την είσοδο της χώρας στους μηχανισμούς στήριξης (Δ.Ν.Τ., Ε.Κ.Τ., Ε.Ε.) και έχει οδηγήσει την κοινωνία πέρα από τα όρια της εξαθλίωσης. Πέντε μήνες από τις βαρύγδουπες δηλώσεις για αυξήσεις μισθών, επαναπροσλήψεις εργαζομένων, φοροελαφρύνσεις και οι κόκκινες γραμμές του Σύριζα αποδείχθηκαν ως ένα φτηνό προεκλογικό κόλπο.

Το σκίσιμο των μνημονίων έγινε διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους εταίρους και αυτή με τη σειρά της, τυφλή υποταγή στο όνομα της αναπαραγωγής του κεφαλαίου με την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη. Ο δρόμος για την επιβολή του τρίτου μνημονίου είχε ήδη στρωθεί με ροδοπέταλα. Οι τελευταίες εξελίξεις βρίσκουν την οικονομία της Ελλάδας ανίκανη να συγχρονιστεί με τις απαιτήσεις του υπερεθνικού κεφαλαίου. Έτσι και δρομολογείται η υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Η νέα πυρηνική βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας θα περιέχει ακόμα πιο δυσβάστακτα μέτρα (κατά αναλογία χειρότερα και από τα μέτρα που είχε προτείνει η Ν.Δ. επί Χαρδούβελη). Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και εταίρων προς στιγμήν δεν αποδίδουν και η χώρα μπαίνει σε τροχιά χρεοκοπίας μπροστά στο ενδεχόμενο μη καταβολής της δόσης της 30ης Ιούνη.

Έτσι η κυβέρνηση αποφασίζει, εν μέσω ενός επικοινωνιακού τρικ, να αποδώσει μερίδιο των ευθυνών στην κοινωνία για τις επερχόμενες αποφάσεις. Ο πρωθυπουργός, εν μέσω εκτάκτου διαγγέλματος, ανακοινώνει δημοψήφισμα ζητώντας τη "λαϊκή εντολή" για αποδοχή ή όχι της πρότασης των δανειστών, με απειλές για παραμονή ή έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην πραγματικότητα ο Σύριζα ζητά λευκή επιταγή για την επιβολή του νέου μνημονίου όπως και γίνεται με την επερχόμενη απόπειρα συμφωνίας ενόψει του eurogroup της 1ης Ιούλη. Διότι οποιαδήποτε εξέλιξη στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επιστρέφει την υπόθεση της διαχείρισης της κοινωνίας σε κυβερνητικά χέρια. Το δημοψήφισμα, ως μια διαδικασία δομημένη από τα πάνω, δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά την ελεγχόμενη προσπάθεια της κυβέρνησης να εκτονώσει κάθε ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης, στις κάλπες και στη λογική της ανάθεσης. Είναι ακόμη η κυβερνητική επίκληση για συμπόρευση κάτω από την εθνική συνοχή και ενότητα (τα τελευταία διαγγέλματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ενέσεις πατριωτισμού για να τονωθεί το εθνικό φρόνημα και η ομοψυχία).

Οι πολιτικές εξελίξεις όμως των τελευταίων ημερών σχετικά με την κίνηση του καπιταλισμού και τις προσχεδιασμένες κρίσεις του, πυροδοτούν και την ένταση της κοινωνικής κρίσης. Δεδομένου ότι η Ε.Κ.Τ. άφησε αμετάβλητο το ανώτατο όριο δανεισμού, οι τράπεζες μπήκαν σε καθεστώς αργίας, με την ταυτόχρονη κήρυξη και του καθεστώτος ελέγχου κεφαλαίου (capital controls).

Η εικόνα των ατελείωτων ουρών στα ATM και τα super markets που επικρατεί αυτή τη στιγμή συντίθεται από το φόβο για το τι μέλη γενέσθαι. Σε μια πολεμική συνθήκη, με όλο το μιντιακό συρφετό συστρατευόμενο υπέρ του κεφαλαίου να σπέρνει καθημερινά τον τρόμο μέσα από τα δελτία των 8, η κοινωνία προετοιμάζεται για τα χειρότερα. Αυτή είναι και η συνθήκη που οφείλουμε να αντιστρέψουμε.

Αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες της κοινωνίας. Η κυβέρνηση ψάχνει συνυπεύθυνους για την έκβαση της πολιτικής που ακολουθεί, προσπαθώντας μέσω τόσο της βραδυκίνητης διαπραγμάτευσης όσο και του δημοψηφίσματος να δημιουργήσει την απαραίτητη κοινωνική συνθήκη για την επιβολή νέων πολιτικών μαζικής γενοκτονίας. Την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση ασκεί κριτική πολιτική στα νέα μέτρα απενοχοποιημένη από τις ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Δημιουργεί "κινήματα πλατειών", επιστρατεύοντας όλο το αστικό μπλόκ κάτω από την ομπρέλα του φιλοευρωπαϊσμού-φιλελευθερισμού, για να προασπίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου (χαρακτηριστικό είναι ότι δεκάδες επιχειρήσεις απείλησαν τους εργαζόμενους με περικοπές μισθών σε ενδεχόμενο μη συμμετοχής στη συγκέντρωση της 30ης Ιούνη στο Σύνταγμα |"Θα πληρωθούν μόνο όσοι έρθουν στη συγκέντρωση", Γρηγόρης Φαρμάκης, υποψήφιος της ΝΔ, 30/06/2015).

Τα επίδικα αυτή τη στιγμή είναι δύο. Να εκμεταλλευτούμε το πεδίο που ανοίγεται σε αυτή τη συγκυρία και να αποτρέψουμε τον, προωθούμενο από το σύστημα, κανιβαλισμό εν μέσω της κοινωνικής κρίσης.

Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού. Κανένα κόμμα-κανένας θεσμικός φορέας δεν μάχεται για τα συμφέροντα της κοινωνίας, παρά για την αναπαραγωγή και την αυξανόμενη συσσώρευση του κεφαλαίου. Το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής αυτή τη στιγμή εκφράζεται επικοινωνιακά με το δημοψήφισμα ως ζήτηση "λαϊκής εντολής" για έξοδο ή όχι από το ευρώ. Το δίλημμα όμως σε αυτή τη συγκυρία δεν είναι δραχμή ή ευρώ, παραμονή ή έξοδος από την Ε.Ε., λίγο ή πολύ σκυμμένο κεφάλι αλλά καπιταλισμός ή επανάσταση.

Ενάντια στη λογική της εξατομίκευσης που σκορπάει ο καπιταλισμός προτάσσουμε την συλλογικοποίηση των αναγκών μας. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης, αυτοάμυνας και επίθεσης, συλλογικές δομές σίτισης και στέγασης, μαζικές αρνήσεις πληρωμών, καταλήψεις κτιρίων να ξεπεράσουμε τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.

Ενάντια στη λογική της ανάθεσης της διαχείρισης των ζωών μας σε επαγγελματίες πολιτικούς προττάσουμε την αυτοδιάθεση της κοινωνίας. Με όπλο τις συλλογικότητες και τις λαϊκές συνελεύσεις οργανώνουμε την κοινωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης που θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες και όχι τα επίπλαστα καπιταλιστικά "θέλω".

Ενάντια στη λογική του "μεριδίου ευθύνης στο κάθε χρέος" οργανώνουμε την συλλογική κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Οργανώνουμε και συμμετέχουμε στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, στις πορείες, στις απεργίες, στις συγκρούσεις αναγνωρίζοντας πως ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται αλλά καταστρέφεται.

Το κάθε χρέος είναι υπόθεση της εξουσίας. Υπόθεση της αγωνιζόμενης κοινωνίας είναι η επανάσταση. Άμεση ρήξη με το κράτος και τους θεσμούς του. Επίθεση σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Απαλλοτρίωση της κρατικής, εκκλησιαστικής και καπιταλιστικής περιουσίας.

Καμία συμμετοχή στους κυβερνητικούς εκβιασμούς.

Οργάνωση και Αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση και την Αναρχία.

Κατάληψη Terra Incognita

πηγή: http://terraincognita.squat.gr/2015/07/02/%CE%AE-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%AE-%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82/

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Είσαι δεμένος χειροπόδαρα.Σου 'χουν βάλει επίσης μια ταινία στο στόμα. Καλείσαι να ψηφίσεις "ναι ή όχι". Σου βγάζουν ξαφνικά την ταινία από το στόμα. Αισθάνεσαι ελεύθερος. Στην πραγματικότητα, συνεχίζεις να είσαι δεμένος.

Η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, η κυβέρνηση που θα μας οδηγήσει στον σωστό δρόμο, η κυβέρνηση που κλήθηκε να δώσει λύσεις στην κρίση, μας καλεί στις 5 Ιουλίου να ψηφίσουμε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ.
Εμείς θα απέχουμε συνειδητά από αυτό το ψευδοδίλλημα γιατί γνωρίζουμε καλά ότι όπως όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες, έτσι κι αυτή, δεν θα επιφέρει καμία αλλαγή στις ζωές μας.
Ζωές που επιδιώκουμε να ζήσουμε χωρίς ιεραρχία, ιδιοκτησία, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, κράτη, θρησκείες, σύνορα, στρατούς, αστυνομία, φυλακές, ψυχιατρεία και πατριαρχία.
Δεν εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε αντιπροσώπους - σωτήρες.
Αντίθετα για εμάς υπάρχει μόνο ένας δρόμος κι αυτός είναι της ολικής ρήξης με κράτος και κεφάλαιο σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.
Αυτό επιτυγχάνεται με την δημιουργία για την καταστροφή και με την καταστροφή για την δημιουργία.
Καταλαμβάνουμε κτίρια μέσα στα οποία δημιουργούμε δομές στέγασης και σίτισης, λαμβάνουμε αποφάσεις συλλογικά μέσω οριζόντιων διαδικασιών και οργανώνουμε την άμυνα και την επίθεσή μας.
Καταστρέφουμε, επιτιθέμενοι σε καπιταλιστικούς και κρατικούς στόχους με πορείες, άγριες απεργίες, σαμποτάζ, απαλλοτριώσεις και συγκρούσεις.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΑ ΨΕΥΔΟΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Κατάληψη 111

πηγή : email που λάβαμε στις 2 Ιούλιος 23h

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

"Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση"
Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Έξι μήνες μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση έχουν καταρρεύσει όλες οι αυταπάτες περί σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης της κρίσης, ακόμη και αυτή της ήπιας μορφής που αποτέλεσε το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να κερδίσει την πολιτική εξουσία χωρίς να έρθει σε ρήξη με την Ε.Ε. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι πολυεπίπεδη και δομική και η κρίση χρέους στην Ελλάδα είναι μονάχα μια πλευρά της. Το στοίχημα της αστικής τάξης στην Ελλάδα δεν είναι τι θα γίνει με το χρέος το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν είναι βιώσιμο, κι αυτό είναι κάτι που οποιοσδήποτε έχει ελάχιστες γνώσεις περί οικονομίας το καταλαβαίνει εύκολα. Το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε πριν από 5 χρόνια. Αυτό που παίζεται από το 2010 είναι η προσπάθεια να επιβεβαιωθεί με όρους βαρβαρότητας πως για τον παγκόσμιο καπιταλισμό δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από την δίχως προηγούμενο υποτίμηση της εργασίας και της ζωής μας. Το «χρέος» είναι μόνο ο μοχλός μέσω του οποίου το ΔΝΤ και η Ε.Ε. απαιτούν μία σειρά μέτρων από τις χώρες που «χρωστάν». Σκοπός είναι η συνολική αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού, όπως και των υπόλοιπων «λιγότερο ανεπτυγμένων» ευρωπαϊκών χωρών, μέρος του οποίου είναι, φυσικά, και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υποτίμηση του εμπορεύματος «εργασιακή δύναμη».

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο της διακυβέρνησής του δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια πορεία ταχείας ενσωμάτωσης στην ιδεολογική ηγεμονία του κεφαλαίου και της Ε.Ε. Έδωσε υποσχέσεις που κατέληξαν σε κοροϊδία (όπως στην περίπτωση της ΒΙΟ.ΜΕ.), έφτιαξε μια νέα κρατική τηλεόραση διαλύοντας τα κινηματικά χαρακτηριστικά που είχε πάρει ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ, συκοφάντησε την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων φτάνοντας σε σημείο να ρισκάρει τις ζωές απεργών πείνας, κατέλυσε το πανεπιστημιακό άσυλο, κάλυψε όπως ακριβώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις δολοφόνους εργατών (ΕΛΠΕ), υπέγραψε την παράταση της μνημονιακής σύμβασης την 20η Φλεβάρη και διαπραγματεύεται με τα αφεντικά της Ε.Ε. την υπογραφή 3ου μνημονίου.

Οι αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτές που οδήγησαν στο δημοψήφισμα το οποίο με τη σειρά του γεννάει καινούργιες αντιφάσεις. Από τη μία δημιουργεί κοινωνικές δυναμικές κι ευκαιρίες για δράση ενάντια σε όλο το εξουσιαστικό πλέγμα, κάτι που είχε ατονήσει έπειτα από τον Φλεβάρη του 2012 και την κοινοβουλευτική ενσωμάτωση των κινημάτων ενάντια στα μνημόνια. Από την άλλη, το δημοψήφισμα δεν είναι (όπως ψευδώς εμφανίζεται) ένας αμεσοδημοκρατικός θεσμός που κατοχυρώνει τη λαϊκή βούληση, αλλά ένα ερώτημα που στην παρούσα συγκυρία τίθεται από την εξουσία και απαιτεί από τους εργάτες να αποφασίσουν μαζί με τα αφεντικά τους αν προτιμούν το μνημόνιο των «Θεσμών» των 12 δις ή το αριστερό μνημόνιο των 8 δις. Εκτός αν κάποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι ένα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δε θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση απλώς σαν ένα διαπραγματευτικό χαρτί στη διαπραγμάτευση της με την τρόικα για τους όρους της υποτίμησής μας.

Φαίνονται να δημιουργούνται δύο μέτωπα με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το μέτωπο του ΝΑΙ που εμφανίζεται ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές σαν μέτωπο της αστικής τάξης και προσπαθεί να ενσωματώσει ένα κομμάτι των καταπιεσμένων. Και φυσικά μία τέτοια ενσωμάτωση γίνεται πάντα με τους όρους του κυρίαρχου και αναπαράγει στο ακέραιο τον δικό του λόγο. Έτσι το μέτωπο του ΝΑΙ είναι λίγο-πολύ ομοιογενές. Το μέτωπο του ΟΧΙ αντίθετα είναι πολύ ετερόκλητο και περιλαμβάνει τμήματα της τάξης μας που έχουν πληγεί από τις πολιτικές των τελευταίων ετών και την ένταση της εκμετάλλευσης. Εκφράζει μια δίκαιη αγανάκτηση και οργή ενάντια στη λιτότητα, την Ε.Ε. και τις πολιτικές που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια και παίρνει όμως διάφορες μορφές, από τον αντικαπιταλισμό μέχρι τον πατριωτισμό. Ο τελευταίος πριμοδοτείται από τον ΣΥΡΙΖΑ που ποντάρει στον εθνολαϊκισμό στην προσπάθειά του να ηγεμονεύσει, αφήνοντας έτσι ανοιχτό τον δρόμο στον εθνικισμό.

Για εμάς όποιος ψηφίσει ΟΧΙ και δεν ριχτεί στη μάχη για την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση είναι το ίδιο βλαβερός με αυτόν που θα απέχει και δεν ριχτεί στη μάχη για την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση. Η ταξική πάλη δε διεξάγεται σε ιστορικό κενό, ούτε παίρνει ποτέ αφηρημένες καθαρές μορφές κι είναι καθήκον μας να αναλάβουμε επαναστατική δράση εδώ και τώρα. Η επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος θα είναι πολύ δύσκολη και πρέπει να οργανώσουμε τις κινήσεις μας μαζί με τον κόσμο του αγώνα και την τάξη μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε ούτε σπιθαμή στο αντι-κίνημα του κεφαλαίου, των υποστηρικτών του ΝΑΙ και του «Μένουμε Ευρώπη». Πρέπει να αποτρέψουμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό οργανώνοντας δομές και δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, να δυναμώσουμε τις συνελεύσεις γειτονιάς και τα σωματεία βάσης, να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα που θα προάγουν την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, θα παράγουν πολιτική για τους καταπιεσμένους και τα συμφέροντά τους και θα κόψουν τον ομφάλιο λώρο από τους ρεφορμιστές και τους κρατιστές.

Ο αγώνας μας είναι ενάντια στο ντόπιο και το διεθνές κεφάλαιο, στο ελληνικό κράτος και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και σε κάθε άλλο διακρατικό καπιταλιστικό θεσμό. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει επαναστατική αλλαγή μέσα στην Ε.Ε., έναν θεσμό του οποίου η «ολοκλήρωση» δεν είναι παρά ο θρίαμβος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Είμαστε βαθιά διεθνιστές όμως ο διεθνισμός μας δεν έχει καμιά σχέση με τον υποτιθέμενο «διεθνισμό» των συνοδοιπόρων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ούτε λοξοκοιτάει προς οποιονδήποτε γεωπολιτικό πόλο. Στον αγώνα μας έχουμε μαζί τους ευρωπαίους εργαζόμενους και την αλληλεγγύη που δείχνουν στην εργατική τάξη στην Ελλάδα, τους Βαλκάνιους αδερφούς μας που συγκρούονται με τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό για τα συμφέροντα της τάξης μας, τον τουρκικό λαό που εξεγέρθηκε στο Γκέζι και χτίζει τα κινήματα του αύριο και τον κουρδικό λαό που πολεμάει να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της κοινωνικής επανάστασης στη Ροζάβα. Τα δικά μας ΟΧΙ πηγαίνουν πέρα από την επιλογή του μικρότερου κακού, είναι αρνήσεις όλων των μνημονίων, της Ε.Ε. και των διαχειριστών της εξουσίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΚΟ ΝΤΟΡΕ 18:00
AΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

πηγή: https://libertasalonica.wordpress.com/2015/07/02/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%AE-%CE%BA%CE%BF/