Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010 στις 10.00 πμ
Μικροφωνική ενάντια στις παρελάσεις
Ενάντια στις παρελάσεις και σε όσα αυτές πρεσβεύουν και καλλιεργούν
Έφτασε άλλη μία εθνική γιορτή και τα σχολεία μπήκαν σε ρυθμούς παρελάσεων. Πρόβες, παραπρόβες, βήμα, σημαιοφόροι και παραστάτες. Η μαμά που μας βλέπει από το πεζοδρόμιο και ο θείος που είναι περήφανος. Τι είναι όμως η παρέλαση; Πώς νιώθουμε για την παρέλαση; Είναι απλά και μόνο ένας τρόπος να χάνεις λίγες ώρες βαρετού μαθήματος ή κάτι παραπάνω; Άνθρωποι με ομοιόμορφη εμφάνιση και πανομοιότυπο ύφος. Ίδια ρούχα, ίδια χρώματα. Περπατούν συντεταγμένα και πειθήνια. Χαιρετούν τον «αρχηγό» και καμαρώνουν. Εμβατηριακή μουσική με επιβλητικό ρυθμό. Οι «καλύτεροι» μπροστά-μπροστά. Οι «κακοί» πίσω. Όλη αυτή η σύνθεση υποτάσσει το διαφορετικό και πνίγει τον αυθορμητισμό. Γιατί να μη μπορώ να περπατάω όπως θέλω; Γιατί να μη μπορώ να φοράω ότι θέλω; Έκαναν και οι αγωνιστές του εικοσιένα μπαμπά παρελάσεις με τα καλά τους; «Οι αγωνιστές του εικοσιένα παιδί μου ήταν αφορισμένοι από την εκκλησία, ζούσαν στο βουνό γιατί ήταν παράνομοι και δεν είχαν βρακί να φορέσουν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.»
Μέσα στην παρέλαση γεννιέται ο φασισμός
Στην Ελλάδα οι παρελάσεις επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, τον οποίο είχε συνεπάρει η πειθαρχία και η ομοιομορφία της χιτλερικής νεολαίας. Η δημιουργία της ΕΟΝ (μεταξική νεολαία) και η ιδεολογική καρικατούρα του 3ου ελληνικού πολιτισμού έκαναν τις παρελάσεις μαζί με τις γυμναστικές επιδείξεις εθνικό πρόταγμα. Όλα αυτά φυσικά με το αζημίωτο για όποιον μαθητή ή φαντάρο τολμούσε να βγάλει κιχ!! Σήμερα αυτό το «προνόμιο» παραμένει αναλλοίωτο για τους φαντάρους, ενώ για τους μαθητές καραδοκεί το απουσιολόγιο, η απειλή της αποβολής και ο στιγματισμός.
Καθώς πλησιάζει η28η Οκτωβρίου καιπιθανότατα όπως και τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο των συζητήσεων στα ΜΜΕ θα βρεθεί το θέμα για το αν είναι"εθνικά σωστό" να κουβαλήσει τη σημαία του σχολείου στην παρέλαση κάποιος αλλοδαπός που πρώτευσε. Σ' αυτές θα κονταροχτυπηθούν απότη μια κάποιοι θιασώτες του αστικούκοσμοπολιτισμούκαι της πολυπολιτισμικής κοινωνίας (μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας όμως στην οποία κυριαρχείη εκμετάλλευση των μεταναστών και επιδιώκεται η αφομοίωσή τους, που αποδέχεται την ευρώπη-φρούριο και δεν λέει κουβέντα για τα ναρκοπέδια του Έβρου και τις δολοφονίες μεταναστών από συνοριοφύλακες ή τους πνιγμούς στο αιγαίο εξαιτίας της Frontex και του λιμενικού) και από την άλλη κάποιοι νοσταλγοί του Μεταξά ή της χούντας που ιδανικό τους είναι ένα «καθαρό έθνος χωρίς τους "εγκληματίες μετανάστες" που σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα δεινάπου μας προκαλούν, παίρνουν και τη σημαία απ' τα παιδιάμας».
Το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος
Κάθε χρόνο ασκείται τρομοκρατία στους μαθητές που δε θέλουνε να παρελάσουν με την απειλή των αποβολών/ απουσιών, καθώς επίσης και σε καθηγητές που δε θέλουν να τους συνοδέψουν… «Η ολοκληρωτική νοοτροπία, ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις, ο μιλιταρισμός, η ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας και
Διοργάνωση: Αντιεξουσιάστριες/στες