Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015 στις 10.30 πμ
Συγκέντρωση-πορεία
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Την τελευταία 5ετία βιώνουμε ίσως την χειρότερη κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού. Μια κρίση βαθειά συστημική, όπου κράτος και κεφάλαιο βρίσκονται σε μια διαρκή διαδικασία αναδιάρθρωσης στην προσπάθεια να διαιωνίσουν την ύπαρξή τους, έχοντας εντείνει την επίθεση τους απέναντι στην κοινωνία με την επιβολή όλο και επαχθέστερων όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Κύρια χαρακτηριστικά της επίθεσης της κυριαρχίας αποτελούν η φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας, με τον αποκλεισμό τους από στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά όπως η στέγαση, η παιδεία και η υγεία, η καταστροφή και η λεηλασία του φυσικού κόσμου στο όνομα της ανάπτυξης και η φίμωση, η άγρια καταστολή και η τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται, με την οικοδόμηση και την παγίωση ενός διαρκούς καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και την επιβολή μιας συνθήκης σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Την ίδια στιγμή, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, αποκαλύφθηκε το πραγματικό αντικοινωνικό πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας και κατέρρευσε πλήρως η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση περί μιας καλύτερης, δίκαιης και εναλλακτικής διαχείρισης του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στο πλαίσιο του καπιταλισμού, αφού όχι μόνο υπήρξε η συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας και της επίθεσης στην ήδη πληττόμενη κοινωνική βάση, αλλά είναι πλέον γεγονός και η προώθηση νέων αντικοινωνικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων με την μορφή του 3ου μνημονίου που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Μια συγκυβέρνηση πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις πολιτικές επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας υπερεθνικής αλυσίδας κρατών που στοχεύει αφενός στην αφαίμαξη και την καθυπόταξη των κοινωνιών στο εσωτερικό της και αφετέρουν στην επιβολή της κυριαρχίας της παγκόσμια, με γνώμονο πάντα την εξυπηρ΄τηση των συμφερόντων των ισχυρών πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Άλλωστε, ανεξάρτητα από την εκάστοτε νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική πολιτική διαχείριση της εξουσίας, είναι πλέον πιο σαφές από ποτέ ότι το κράτος, με κάθε μορφή και με οποιοδήποτε προσωπείο, και το κεφάλαιο θα γεννούν και θα διαιωνίζουν πάντα την βαρβαρότητα, την καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Η ψήφιση του 3ου μνημονίου, των προαπαιτούμενων και των εφαρμοστικών νόμων που το συνοδεύουν, αποτελούν ένα νέο γύρω λεηλασίας απέναντι στην κοινωνία με όρους ακόμα πιο επαχθείς και σκληρότερους από το παρελθόν. Η περεταίρω υποβάθμιση του συστήματος υγείας, η διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος, η ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων, οι νέοι φόροι, οι ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών, πολιτιστικών και φυσικών αγαθών και ο πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας, είναι λίγα μόνο από τα μέτρα που θα εφαρμοστούν και θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη ανέχεια και δυστυχία τα ήδη δοκιμαζόμενα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καλείται η απεργία της 12ης Νοεμβρίου, από την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, που μετά από ένα μακρύ διάστημα απραξίας, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε στα χρόνια των μνημονίων, επιχειρεί με το πρόσχημα της αντίδρασης στα νέα μέτρα να λειτουργήσει για άλλη μια φορά σαν βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής οργής, προκηρύσσοντας, 24ωρες, αποσπασματικές και αναποτελεσματικές κινητοποιήσεις, συμβάλλοντας στην αποκλιμάκωση του αγώνα, την κινηματική ύφεση και ηττοπάθεια, και επακόλουθα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κυριαρχίας. Είναι η ίδια ΓΣΕΕ που υπήρξε από τις πιο ένθερμες δυνάμεις, που στήριξαν το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού. Είναι η ίδια συνδικαλιστική γραφειοκρατία που διαχρονικά κάνει πίσω σε όλες τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης και συνδιαλέγεται με το κράτος και το κεφάλαιο, των οποίων αποτελούσε και θα αποτελεί διαχρονικά πιστό λακέ λειτουργώντας σαν δεκανίκι.
Πλέον γίνεται αντιληπτό ότι οι από τα κάτω της κοινωνίας, δεν μπορούν πια να έχουν καμία εμπιστοσύνη και δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους κάθε λογής επίδοξους διαχειριστές και διαμεσολαβητές της κοινωνικής οργής. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές τους ανάγκες, πρέπει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, να οργανωθούν και να αγωνιστούν, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα , σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους, μακριά από οποιαδήποτε κομματική και συνδικαλιστική χειραγώγηση που αναπόφευκτα οδηγεί στην αποδυνάμωση και στον εκφυλισμό του κοινωνικού και ταξικού κινήματος.
Γιατί ο μόνος δρόμος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης είναι οι αυτοοργανωμένοι, αδιαμεσολάβητοι, ακηδεμόνευτοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, για τη συνολική ρήξη και την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού.
Γιατί ο μόνος δρόμος, για την οικοδόμηση ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης είναι η κοινωνική επανάσταση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΡΓΗΣ
ΝΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ 10.30 π.μ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση
Πάτρα, Νοέμβρης 2015 | saktapatra.wordpress.com
Για επικοινωνία: Κάθε Τρίτη-Πέμπτη 19.00 μ.μ. - 23.00 μ.μ.
στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «επί τα πρόσω» (Πατρέως 87 στις σκάλες)
Πάτρα - Κάλεσμα στη Γενική Απεργία 12/11
ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΣΕ ΣΩΤΗΡΕΣ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία, που η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ. έχοντας πλέον προσδεθεί πλήρως στο άρμα της Ε.Ε, συνεχίζει και εντείνει την συνολική επίθεση στους από τα κάτω της κοινωνίας και σε δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσω ταξικών αγώνων τα προηγούμενα χρόνια. Υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο, συναινεί και θα υλοποιήσει μέτρα όπως η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, η αναδιάρθρωση - διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, η μετατροπή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε ατομικές ανάμεσα στα αφεντικά και τους εργαζόμενους (με προφανείς ευνοούμενους τους πρώτους), η στήριξη των τραπεζών οι οποίες πλέον θα μπορούν να ξεπεράσουν τους όποιους περιορισμούς είχαν σε σχέση με τους πλειστηριασμούς και άλλα τέτοια μέτρα που θα συνεχίσουν την πλήρη ισοπέδωση των ζωών εκατομμυρίων ανθρώπων.
Συγκεκριμένα, το προηγούμενο διάστημα, χαρακτηρίστηκε από την ελπίδα που καλλιέργησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, περί καλύτερης διαπραγμάτευσης εντός Ε.Ε αλλά και αποκατάσταση σκληρών μέτρων (π.χ. κατάργηση του ΕΝΦΙΑ). Οι θέσεις της συγκυβέρνησης, για σκίσιμο των μνημονίων και οι καταγγελίες για απαράδεκτο και επονείδιστο χρέος, ανήκουν πλέον στην ιστορία και στη θέση τους μπήκε η αποδοχή της ρητορικής περί μονόδρομου της καπιταλιστικής ανάπτυξης και η -κατά συνέπεια- πλήρης υιοθέτηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ε.Ε και του διεθνούς κεφαλαίου. Κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο, καθώς η πεποίθηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για άσκηση σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών στο σήμερα, προσέκρουσε πάνω στη νεοφιλελεύθερη φάση που έχει περάσει σήμερα ο καπιταλισμός, αφήνοντας μια για πάντα πίσω του το μοντέλο αυτό του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία, καθώς και των παροχών που έδινε το κράτος στους από τα κάτω της κοινωνίας προκειμένου να αποσπά την συναίνεση τους και να τροφοδοτούνται οι καπιταλιστές μέσω του καταναλωτισμού. Η υπόσχεση για «επιστροφή σε τέτοιες εποχές, σε συνάρτηση με την πάταξη της διαφθοράς, τον εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης και τις υποσχέσεις για αποκατάσταση των αδικιών που έγιναν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στα χρόνια του μνημονίου», οδήγησαν ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων που το προηγούμενο διάστημα βρίσκονταν στους δρόμους και σε συνελεύσεις, να αναθέσουν τις ελπίδες τους στη διαφαινόμενη εκλογική νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Σήμερα, βιώνουμε μια ακόμα πιο τραγική συνθήκη. Μετά την πρώτη φάση της συγκυβέρνησης και με κομβικό σημείο το δημοψήφισμα όπου συμπυκνώθηκε και αφομοιώθηκε προς το παρόν όλη η κοινωνική δυναμική απέναντι στην καπιταλιστική επίθεση, ο κόσμος που πίστεψε σε τέτοιου τύπου αλλαγές, βρέθηκε μετέωρος εν μια νυκτί. Είναι η συνθήκη του μη χείρον βέλτιστον που έρχεται ως επακόλουθο της κατάρρευσης των μεγάλων προσδοκιών στους νέους διαχειριστές του συστήματος.
Έχοντας διαψευστεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα οι ελπίδες για κυβερνητικές λύσεις όσον αφορά τα μνημόνια, τα εργασιακά, την οικονομία κτλ, και έχοντας ένα μεγάλο μέρος των από τα κάτω αποκοπεί για σχεδόν 2 χρόνια από αγωνιστικές διαδικασίες, από τον δρόμο και από συνελεύσεις που χαρακτήρισαν έντονα τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, πλέον έρχεται η λογική του φόβου, της πλήρους άμυνας και υποταγής. Την λογική αυτή που πρέπει να σπάσουμε συθέμελα προκειμένου να ξαναπιαστεί το νήμα των αγώνων και των συλλογικών διαδικασιών που μπορούν πραγματικά να φέρουν την ελπίδα όχι μεταφυσικά αλλά με πραγματικούς, συγκρουσιακούς, αγωνιστικούς όρους και να βάλουν τις βάσεις για αναχώματα ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση αλλά και για την συνολικότερη αμφισβήτηση και ρήξη με την Ε.Ε και το καπιταλιστικό σύστημα. Τρανό παράδειγμα δυναμικού, αδιαμεσολάβητου και σε σημεία νικηφόρου αγώνα που ξετυλίχτηκε ως εξαίρεση μέσα σε όλη αυτή τη συνθήκη της κινηματικής καθίζησης όλο αυτό το διάστημα της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ, ήταν ο αγώνας των κρατούμενων αγωνιστών και του κινήματος αλληλεγγύης ενάντια στις φυλακές τύπου Γ, στον κουκουλονόμο, τον τρομονόμο, την οριοθέτηση της λήψης και χρήσης dna και την απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού. Ο αγώνας αυτός, απέδειξε ότι ο μόνος τρόπος για να κερδηθούν πράγματα από την κυριαρχία προς όφελος των καταπιεζόμενων, είναι αυτός του μαχητικού και ακηδεμόνευτου κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Ακόμη, ξεγύμνωσε μια και καλή έναν βασικό ρόλο του κράτους και των κάθε απόχρωσης διαχειριστών του. Αυτόν της καταστολής και επίθεσης στα ριζοσπαστικά κοινωνικά κομμάτια, της πλήρης συνέχειας εν προκειμένου του κράτους έκτακτης ανάγκης. Αντίθετα, σε πεδία που το κίνημα οπισθοχώρησε πιστεύοντας σε μια «καλύτερη διακυβέρνηση» ή αφομοιώθηκε από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, η επίθεση εκ μέρους των από τα πάνω εντάθηκε, πράγμα που βλέπουμε να συμβαίνει στη Β.Α Χαλκιδική με τα μεταλλεία χρυσού και την αντεπίθεση στην οποία έχουν περάσει εναντίον αγωνιζόμενων κατοίκων οι εργαζόμενοι-τσιράκια του Μπόμπολα. Παρόμοια, ο εργασιακός μεσαίωνας που εντείνεται με τα εκατομμύρια ανέργων και ανασφάλιστων, δεν έχει βρει μέχρι στιγμής ένα κίνημα στο δρόμο που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα του με έναν διαρκή και δυναμικό τρόπο.
Και τώρα, μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής από τους δρόμους, η ξεπουλημένη γραφειοκρατία της Γ.Σ.Ε.Ε., η οποία συνομιλεί και συναινεί με τα αφεντικά στο ξερίζωμα κάθε ταξικού/κοινωνικού κεκτημένου που έχει απομείνει και η οποία στήριξε ανοιχτά το ναι στο δημοψήφισμα, ανακοινώνει 24ωρη απεργία για τις 12 Νοέμβρη. Η απεργία, είναι μια αφορμή για να βγει ο κόσμος στο δρόμο πιο μαζικά μετά από μια περίοδο που σαστισμένος παρατηρούσε τον αρμαγεδώνα των μέτρων που πλήττουν την ίδια του τη ζωή. Παρόλο αυτά, δεν χωράει καμία αυταπάτη ως προς το γεγονός ότι τέτοιου είδους απεργίες (24ωρες), λειτουργούν ως βαλβίδα αποσυμπίεσης για τους καταπιεζόμενους και δεν βάζουν περιεχόμενα για συνέχιση και όξυνση του αγώνα. Τα περιεχόμενα και η διάρκεια πρέπει να μπουν από αυτούς που πραγματικά βιώνουν την εξαθλίωση και όχι από τους γραφειοκράτες των συνδικάτων οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να φοβούνται οτιδήποτε δεν ελέγχουν, καθώς αυτοί έχουν να χάσουν τα πάντα σε αντίθεση με τους ολοένα και περισσότερους βίαια προλεταριοποιημένους ανθρώπους που βιώνουν στο πετσί τους όλη την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Ως αναρχικοί, πιστεύουμε ότι η ελπίδα βρίσκεται στο δρόμο του αδιαμεσολάβητου και μαχητικού κοινωνικού και ταξικού αγώνα και όχι στην ανάθεση των ζωών μας σε σωτήρες. Είναι αποδεδειγμένο και ιστορικά, ότι όσες φορές οι από τα κάτω της κοινωνίας κέρδισαν πράγματα από την κυριαρχία, αυτό έγινε στο δρόμο και όχι στις κάλπες. Ακόμα και στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, παρά το ψευδοδίλλημα της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ η οποία είχε συμφωνήσει ήδη στα κεντρικά θέματα τους όρους σφαγής των εξαθλιωμένων με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, το όχι θα έπρεπε να εκφραστεί δυναμικά στους δρόμους, στις γειτονιές, σε συνελεύσεις, προκειμένου να επιβληθεί στους κυβερνώντες. Από την πλευρά μας, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου. Μαζί με όσους περισσεύουν για τους καπιταλιστές και σπρώχνονται είτε στην ανεργία, στα ψυχοφάρμακα και στην αυτοκτονία είτε με τους μετανάστες που πεθαίνουν καθημερινά στα εδάφη της Δύσης ή όσοι επιζούν γίνονται γρανάζι στην καπιταλιστική μηχανή η οποία τους ξεζουμίζει για να αυξάνει την κερδοφορία της. Μαζί με τους κρατούμενους αγωνιστές, οι οποίοι βάζουνε τα σώματα τους μπροστά και πολεμάνε με όλα τα μέσα αυτό το σύστημα το οποίο τους οδηγεί στις φυλακές ως εσωτερικό εχθρό και τρομοκράτες. Μαζί με όσους αγωνίζονται για γη και ελευθερία ενάντια στις αδηφάγες ορέξεις των καπιταλιστών που στο όνομα της ανάπτυξης τους δεν υπολογίζουν ανθρώπους και φύση. Εν τέλει, μαζί με όλους εκείνους-ες που αγωνίζονται αδιαμεσολάβητα και από τα κάτω με αξιοπρέπεια και βάζουν τις βάσεις για την κοινωνική επανάσταση και την έλευση μιας κοινωνίας με ισότητα και ελευθερία.
ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ - ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πρωτοβουλία αναρχικών / αντιεξουσιαστών-ριών από το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον (Άστιγγος 100 & Κανακάρη Ρούφου)
atakton.espivblogs.net
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1551195/
Οι αυταπάτες βρώμισαν, να βγούμε στον δρόμο για καθαρό αέρα. 12 Νοέμβρη, κανένας/καμία για δουλειά!
Μετά από τρία χρόνια υποταγής στις κοινοβουλευτικές και τις κυβερνητικές αυταπάτες και ουσιαστικής συνθηκολόγησης με το Κεφάλαιο που εκφράστηκε μέσω της εντελώς αδικαιολόγητης εμπιστοσύνης στο πολιτικό προσωπικό της αριστεράς, το εργατικό κίνημα βγαίνει στο δρόμο, χωρίς πια την παραμικρή ψευδαίσθηση ότι στα κοινοβουλευτικά έδρανα και τα υπουργικά γραφεία συχνάζουν σύμμαχοι που θα υπερασπιστούν τα εργατικά δικαιώματα ή έστω «κυανόκρανοι» που θα εμποδίσουν την ολοκλήρωση της καταστροφής της εργατικής δύναμης.
Λιγότερο από 10 μήνες από τότε που πρωτοβρέθηκε στην εξουσία με εντολή «να σκίσει τα μνημόνια» η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχει αναβαθμίσει ποιοτικά την βαρβαρότητα της επίθεσης που έχει εξαπολύσει το Κεφάλαιο ενάντια στην Εργασία τα τελευταία πέντε χρόνια, επιχειρώντας να περάσει από την κοινωνία μέτρα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν θα τολμούσαν ποτέ. Ανάμεσά τους, οι κατασχέσεις της πρώτης κατοικίας για χρέη στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες, η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων, ο υπερδιπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών για κάποια στρώματα, οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας, η ολική ανατροπή στη λογική του ασφαλιστικού συστήματος, που σηματοδοτεί την οριστική εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους.
Ανεξάρτητα από την εξαπάτηση των εργαζομένων από την αριστερή κυβέρνηση του Κεφαλαίου -που ήταν άλλωστε αναμενόμενη για όποιον δεν έχει διάθεση να πιστεύει στον Άγιο Βασίλη- η τριετία της μονομερούς κοινωνικής ανακωχής που κήρυξε το εργατικό κίνημα εν αναμονή της υπήρξε καταστροφική για τα εργατικά δικαιώματα και την εργατική δύναμη. Η ανεργία πολλαπλασιάστηκε, με το ποσοστό των μαζικών απολύσεων να μεγαλώνει δραματικά, το εργατικό εισόδημα ακόμα και όσων έχουν δουλειά μειώθηκε απελπιστικά -άλλοτε από μειώσεις μισθών και ατομικές συμβάσεις και άλλοτε από εξαναγκαστικούς δανεισμούς των εργοδοτών που γεμίζουν φέσια τους εργαζόμενους-, οι συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν πλήρως, οι κοινωνικές υπηρεσίες καταστράφηκαν ή συρρικνώθηκαν. Όλα αυτά υπό το απλανές βλέμμα της γραφειοκρατίας του κρατικού συνδικαλισμού και την ανοχή της ρεφορμιστικής του αντιπολίτευσης, που ανέμεναν άβουλες και μοιραίες τους εξ αριστερών σωτήρες.
Το τέλος των ψευδαισθήσεων και η βίαιη πτώση των προσωπείων αφήνει την εργατική τάξη πιο αδύναμη και έναν αχανή στρατό ανέργων, επισφαλώς εργαζόμενων και φτωχών, που αδυνατεί να οργανωθεί. Όμως, το τέλος των ψευδαισθήσεων αποτελεί και μια δυνατότητα για το εργατικό κίνημα, που δεν πρέπει αυτή τη φορά να τη χάσει. Τώρα που το πτώμα της αυταπάτης βρώμισε, είναι ευκαιρία να βγούμε στο δρόμο για να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα.
Η διπλή μάχη που οφείλει στον εαυτό του ο κόσμος της Εργασίας, ενάντια στο Κεφάλαιο και την κυβέρνησή του, οφείλει να δοθεί και θα δοθεί, με γνώση πλέον ότι κανένας πέρα από εμάς τους ίδιους δεν πρόκειται να μας δώσει όσα μας αποστέρησαν όλα αυτά τα χρόνια. Κι ακόμα περισσότερο ότι έξω από τις ίδιες τις δικές μας δυνάμεις δεν υπάρχει κανένας άλλος κόσμος, στον οποίον δεν θα είμαστε τα διαρκή θύματα των εκβιασμών του Κεφαλαίου, ως προϋπόθεση για να ζήσουμε.
Η αναδιοργάνωση του κόσμου της Εργασίας, εργαζομένων, ανέργων, επισφαλών, εκπαιδευόμενων και απόμαχων της δουλειάς, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, τόσο σε εργασιακό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Η αξιοποίηση κάθε δομής ομοσπονδιακής συνένωσης της εργατικής τάξης στην ολότητά της είναι το δικό μας προαπαιτούμενο, προκειμένου να άρουμε τη διάλυση και την απομόνωση των χρόνων της κρίσης και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Σωματεία και συνδικάτα που διατηρούν τον ταξικό τους χαρακτήρα, σχήματα, εργασιακές και απεργιακές επιτροπές, μετωπικές και θεματικές εργατικές πρωτοβουλίες, μπορούν και πρέπει να γίνουν τα κύτταρα της νέας φεντεραλιστικής οργάνωσης της τάξης μας ως τάξης για τον εαυτό της.
Η απεργία της 12ης Νοέμβρη, δεδομένων των εγγενών αδυναμιών στην οργάνωσή της, λόγω του πλήρους εκφυλισμού των σωματείων, της μηδενικής διασύνδεσής τους με τον στρατό των ανέργων αλλά ακόμα και των νέων εργαζόμενων και την απροθυμία να δουλευτεί σοβαρά μέσα στους χώρους δουλειάς, είναι υπό αυτή την έννοια ένας πρώτος σταθμός στην ανασυγκρότηση της εργατικής ανεξαρτησίας, μια πρώτη ανάσα καθαρού οξυγόνου για το εργατικό κίνημα.
Στο χέρι μας είναι να την κάνουμε σημείο εκκίνησης για την εργατική αντεπίθεση, ενάντια στο Κεφάλαιο και τους εκπροσώπους τους, ενάντια σε κάθε κομπογιαννίτη απατεώνα που αξιώνει να μας σώσει. Στο πλευρό κάθε καταπιεσμένου στρώματος που πλήττεται, σε ντόπιους, μετανάστες ή πρόσφυγες -ζήτημα το οποίο δε μπορεί παρά να βρίσκεται στην προμετωπίδα κάθε εργατικής διεκδίκησης και αγώνα.
Τη μέρα αυτή κανένας/ καμία εργαζόμενος/η δεν πρέπει να βρεθεί στη δουλειά.
Η θέση μας είναι στον δρόμο. Για να αναδείξουμε τη συλλογική μας δύναμη και να προετοιμάσουμε την ταξικά αντεπίθεση.
Προσυγκεντρώσεις της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για τη σημερινή απεργία:
10:30 Μουσείο (Αθήνα)
10:30 Παράρτημα (Πάτρα)
-ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ
-ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ - ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ - ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣ
-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ - ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ - ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΜΟΜΙΑ
-ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ - ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
-ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε