Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015 στις 20.00
Συζήτηση Η κοινωνική ασφάλιση στο απόσπασμα
Δύο μήνες πάνε από την εκλογή της «δεύτερη φορά Αριστερά» και η ζωή συνεχίζεται με… μνημονιακή συνέπεια. Πάνω στο ήδη εφιαλτικό πλαίσιο των Μνημονίων 1 και 2 προστίθενται το ένα μετά το άλλο τα μέτρα του Μνημόνιου-3, κάνοντάς το ακόμα πιο αβάσταχτο. Εργάτες, αγρότες, εργαζόμενοι μικροαστοί έχουν μπει σε μια πρέσα, η οποία τους στύβει ολοένα και περισσότερο.
Οπως απαιτεί η μνημονιακή συνέπεια, όπως προέβλεπε η πρόταση Τσίπρα της 22ης του Ιούνη (13 σελίδες), ήρθε η ώρα για τη σαρωτική ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης. Με περισσότερο κυνισμό από ποτέ, διατυπώνουν τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματά τους, γιατί αυτή τη φορά η Κοινωνική Ασφάλιση δε θα στηθεί στην κλίνη του Προκρούστη, αλλά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Για την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος φταίει, λένε, ο αναδιανεμητικός του χαρακτήρας, που ήταν φαύλος, άδικος, σπάταλος και αντιλαϊκός, καθώς μοίραζε τζάμπα λεφτά σε συνταξιούχους συντεχνιών!
Κρύβουν όμως το ότι από την ίδρυση του το 1951 μέχρι και το 1986 το κράτος παρανομώντας δεν έδινε δεκάρα τσακιστή στο ΙΚΑ, ενώ τα επόμενα έτη η κρατική χρηματοδότηση ήταν ισχνή και μικρής διάρκειας. Και βέβαια, «ξεχνούν» την πολύχρονη ληστεία των αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης. Νομιμοποιούν επίσης τη διαχρονική εισφοροκλοπή των καπιταλιστών, που δεν αφορά μόνο τη δική τους εισφορά, αλλά και αυτή των εργαζόμενων, που τους την παρακρατούν κανονικά απ' το μισθό (πρόκειται για καθαρή κλοπή), ενώ γιγαντώνουν τις προκλητικές εισφοροαπαλλαγές τους, δηλαδή το χάρισμα από το κράτος τεράστιων ποσών από τις ασφαλιστικές εισφορές που είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν.
Πέρα όμως από αυτή τη λογιστική προσέγγιση, που μονάχα αποκαλύπτει τα αίσχη εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων, υπάρχει η ταξική προσέγγιση, με την οποία οι εργαζόμενοι πρέπει να χαράξουν την τακτική τους.
Η εργοδοτική και κρατική χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν είναι παρά ένα ελάχιστο τμήμα της αξίας που παράγει η εργατική τάξη και την οποία αρπάζουν οι μεν καπιταλιστές με τη μορφή της υπεραξίας, το δε αστικό κράτος με τη μορφή της φορολογίας. Δεν είναι δηλαδή κάποιο είδος προνοιακής πολιτικής που πληρώνουν οι καπιταλιστές και το αστικό κράτος, αλλά πρόκειται για έναν έμμεσο μισθό, είναι λεφτά των εργατών. Οταν οι εργάτες έχουν ασφαλιστικές κατακτήσεις, τότε μειώνουν το βαθμό καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου που παράγουν, αυξάνοντας την τιμή της εργατικής τους δύναμης.
Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι στοιχειώδες εργατικό δικαίωμα και όχι προνοιακή πολιτική. Πλήρης ασφάλιση για όλους και πλήρης χρηματοδότηση της από τους καπιταλιστές και το κράτος τους, είναι το θεμελιώδες ταξικό αίτημα για το οποίο πρέπει να παλέψουν οι εργαζόμενοι. Αίτημα που θα κρατήσει ζωντανή την ασφαλιστική συνείδηση των νέων και των επόμενων γενιών, αίτημα που μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως οδοδείκτης για τις αμυντικές μάχες του σήμερα και τις επιθετικές-διεκδηκητικές μάχες του αύριο.
Για όλα αυτά σας καλούμε να συμμετάσχετε στη συζήτηση που πρόκειται να γίνει αυτή την Παρασκευή, 13 Νοέμβρη, στις 8 μ.μ. στο κτίριο της «Κόντρας».
Παρασκευή 13/11 στις 20:00
Αγαθουπόλεως 65 & Αχαρνών, Αθήνα
kontra_ekdiloseis@eksegersi.gr
