kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική Παρέμβαση Αλληλεγγύης στο σύντροφο Θ. Σίψα

Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ

ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ MARFIN

Η 5η Μάη του 2010 έχει μείνει στην ιστορία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων της επικράτειας ως μία από τις μαζικότερες και μαχητικότερες διαδηλώσεις στην οποία μισό εκατομμύριο διαδηλωτές κατέβηκαν στο δρόμο, αποφασισμένοι να αντισταθούν στα σχέδια της εγχώριας και υπερεθνικής κυριαρχίας. Για πολλές ώρες γίνονταν συγκρούσεις μπροστά στο κοινοβούλιο ενάντια στην υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Μία υπογραφή καταλυτική για την προοδευτική εξέλιξη στο κράτος «έκτακτης ανάγκης», στο ασφυκτικό περιβάλλον της κρίσης και της κοινωνικής λεηλασίας, στην ψήφιση όλο και περισσότερων νέων μέτρων μέχρι και την αριστερή υπογραφή του τρίτου μνημονίου σήμερα.

Η μέρα αυτή στιγματίστηκε από το θάνατο από αναθυμιάσεις τριών εργαζομένων, ύστερα από εμπρησμό της τράπεζας Marfin. Αυτό το τραγικό γεγονός, παντελώς ξένο για την αναρχική λογική που δε συμμερίζεται όρους όπως «παράπλευρες απώλειες» και «κακιά στιγμή», αποτέλεσε και το πεδίο όπου η κυρίαρχη προπαγάνδα έστησε ένα χυδαίο ιδεολογικό πόλεμο επιχειρώντας να εγκληματοποιήσει την κοινωνική αντιβία και να στοχοποιήσει όλους τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες και ιδιαίτερα τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο.

Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, 4 άτομα, εκ των οποίων 3 αναρχικοί, απάγονται από αστυνομικές δυνάμεις, μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ χωρίς να γνωρίζουν το λόγο και ενώ για ώρες δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με κανέναν, έχει αρχίσει μια μεγάλης έκτασης λασπολογία από σύσσωμα τα ΜΜΕ με εξαγγελίες σύλληψης των «δραστών της Μarfin». Ενώ πρόκειται για μια απλή ανωμοτί κατάθεση, δηλαδή κατάθεση χωρίς όρκο, ακολουθούν έρευνες στα σπίτια τους, διαδικασίες αναγνώρισης, παραθέσεις φωτογραφιών, χωρίς βέβαια να προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο σε βάρος τους. Μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως καθώς δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία, επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.

Στις 8/6/2013 και χωρίς να έχει προκύψει κανένα νέο στοιχείο, το συμβούλιο πλημμελειοδικών αποφασίζει με παραπεμπτικό βούλευμα να πάει την υπόθεση στο δικαστήριο και να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Marfin και στο τέταρτο άτομο για την απόπειρα εμπρησμού του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους άλλους δύο συντρόφους δεν προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, το Φεβρουάριο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας». Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις).

Η υπόθεση Marfin αποτελεί μια επικοινωνιακή επένδυση από την πλευρά του κράτους και έχει εξυπηρετήσει διαφορετικές καθεστωτικές σκοπιμότητες μέσα στα χρόνια, πάντα με την αγαστή προπαγανδιστική στήριξη των ΜΜΕ. Στοχεύει στην ποινικοποίηση όλων αυτών των πρακτικών κοινωνικής αντιβίας, που έχουν εκφραστεί μέσα από δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στην υποτίμηση της ζωής, επικεντρώνοντας στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο. Απευθύνεται όμως σε κάθε εν δυνάμει εξεγερμένο κοινωνικό κομμάτι, προβάλλοντας την αντιμετώπιση που του επιφυλάσσει το κράτος «έκτακτης ανάγκης» σε περίπτωση που επιλέξει το δρόμο της αντίστασης. Όσοι αντιστέκονται στο κρατικό μονοπώλιο της βίας αλλά και όσοι αγωνίζονται απέναντι στην εκμετάλλευση και στη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου θεωρούνται εσωτερικοί εχθροί και αντιμετωπίζουν την καταστολή. Έτσι το κράτος φαντάζει ως ο μόνος εγγυητής της «κοινωνικής ειρήνης».

Την ίδια γραμμή θα ακολουθήσει και η νέα κυβέρνηση παρά την προσπάθειά της να πείσει ότι είναι φιλικά διακείμενη προς το κίνημα και ότι θα κρατήσει, όπως πολλοί ευελπιστούσαν, μια τουλάχιστον ουδέτερη στάση προς αυτό. Ο διαμεσολαβητικός ρόλος του κράτους και η λειτουργία του ως μηχανισμός παραγωγής, αναπαραγωγής και διαιώνισης των σχέσεων κυριαρχίας και εκμετάλλευσης δεν επιτρέπουν ψευδαισθήσεις περί «φιλοκινηματικών» διαχειριστών του. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε πολύ γρήγορα αυτό που ως αναρχικοί γνωρίζαμε πάντα. Ότι το Κράτος έχει συνέχεια, είτε υπό δεξιά είτε υπό αριστερή διαχείριση. Η «πρώτη φορά αριστερά» συνεχίζει με αμείωτη ένταση την επίθεση στην τάξη μας. Συνεχίζει να εξαθλιώνει τις ζωές μας χρησιμοποιώντας αριστερά τερτίπια και ρητορεία, καταστέλλοντας βελούδινα το κίνημα με δημοψηφίσματα, εκλογές και παραμύθια για φιλοκινηματικές κυβερνήσεις.

Η αντιμετώπιση της απεργίας πείνας των αναρχικών κρατούμενων και η διατήρηση των φυλακών τύπου Γ, η εισβολή στην κατειλημμένη πρυτανεία, η εκκένωση καταλήψεων, και κυρίως η αλλαγή του τρόπου της επικοινωνιακής διαχείρισής τους, υποδηλώνουν και την πιθανή στάση της νέας κυβέρνησης στην υπόθεση του Θοδωρή Σίψα.

Η δίκη του Θοδωρή Σίψα αρχικά είχε οριστεί για τις 9 Δεκέμβρη του 2013, όταν και αναβλήθηκε για λόγους αδυναμίας της πολιτικής αγωγής και ορίστηκε εκ νέου, κατόπιν κεντρικού σχεδιασμού, για τις 14 Μάη του 2014, επετειακά δηλαδή του γεγονότος. Στη συνέχεια υπήρξε και άλλη αναβολή λόγω της προσωρινής παύσης της λειτουργίας των δικαστηρίων ενόψει των δημοτικών εκλογών και ορίστηκε για την 1η Δεκέμβρη του 2014. Η απεργία των δικηγόρων ανέβαλε εκ νέου τη δίκη για τις 21 Σεπτέμβρη του 2015 και τελικά λόγω των πρόσφατων εκλογών η δίκη έχει οριστεί να ξεκινήσει στις 16 Δεκέμβρη του 2015. Οι συνεχείς αναβολές της δίκης, σκοπίμως ή μη, εξυπηρετούν το κράτος καθώς του δίνουν τη δυνατότητα να ανασύρει και να χρησιμοποιεί την υπόθεση για την επικοινωνιακή του προπαγάνδα.

Η σκευωρία που έχει στηθεί στην πλάτη του συντρόφου Θοδωρή Σίψα, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό κρατικής μεθόδευσης. Είναι όμως το πιο εξωφρενικό κατηγορητήριο για αναρχικό που συμμετείχε σε διαδήλωση, με στόχο να απονοηματοδοτήσει τη συγκρουσιακότητα, στιγματίζοντας ως αντικοινωνικό έναν πολιτικό χώρο που τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει σοβαρά κοινωνικά ερείσματα μέσα από τη συνεχή παρουσία του στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Η δίωξη του Θοδωρή Σίψα είναι δίωξη όλων όσοι/όσες αγωνίζονται ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας. Ο κόσμος του αγώνα, από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο ως τα σωματεία βάσης και τις συνελεύσεις γειτονιάς, δε θα αφήσει κανέναν και καμία μόνο/-η στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους όλοι αυτοί, αφεντικά, μπάτσοι, δικαστές και υπουργοί, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι ακριβώς αυτό που θα γίνει. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όπλα μας την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.

Συνέλευση αλληλεγγύης στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα

Νοέμβριος 2015

Μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης:
Σάββατο 12/12/2015, 12:00, Μοναστηράκι

Συγκέντρωση αλληλεγγύης - Έναρξη δίκης:
Τετάρτη 16/12/2015, 9:00, Πρωτοδικείο Αθηνών (οδός Δέγλερη)

πηγή :

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα

Ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις και την κατασκευή ενόχων

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα

5 Μαΐου του 2010, και ενώ η χώρα έχει υπαχθεί στο μηχανισμό του ΔΝΤ, προκηρύσσεται γενική πανελλαδική απεργία ενάντια στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου και των εξοντωτικών, αντικοινωνικών μέτρων που αυτό συνεπάγεται. Στην Αθήνα πραγματοποιείται μία από τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Η διαφοροποίηση της από άλλες, παλαιότερες, δεν οφείλεται αποκλειστικά στη πρωτοφανή μαζικότητά της αλλά και στην αποφασιστικότητα και τη συγκρουσιακή διάθεση που εκδηλώνεται από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που συμμετέχει σε αυτήν. Για πολλές ώρες, σε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, ξεσπούν μεγάλης έντασης και διάρκειας συγκρούσεις μεταξύ των διαδηλωτών και των δυνάμεων καταστολής. Η διαδήλωση μοιάζει πια ν' αποκτά εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, με το κοινοβούλιο να πολιορκείται. Τότε, αρχίζει να γίνεται γνωστό πως τρεις εργαζόμενοι βρήκαν τραγικό θάνατο από αναθυμιάσεις που προκλήθηκαν από τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας «Marfin» στην οδό Σταδίου (ιδιοκτησίας Βγενόπουλου, ο οποίος είχε απειλήσει με απόλυση όποιον απεργήσει). Το γεγονός της δολοφονίας των τριών υπαλλήλων της τράπεζας «Marfin» θα σημάνει την έναρξη μιας κατασταλτικής επιχείρησης ενάντια σε όσους βρέθηκαν στο δρόμο εκείνη τη μέρα.

Για ώρες, η τρομοκρατία των πολυάριθμων δυνάμεων καταστολής δεν μπορούσε να ελέγξει την κοινωνική αναταραχή, η οποία ανακόπηκε σε λίγα μόνο λεπτά, με την «παγωμάρα» και την αμηχανία που ακολούθησαν την είδηση της δολοφονίας των τριών εργαζομένων. Το κράτος και τα φερέφωνα του δε χρονοτριβούν, παίρνουν τη σκυτάλη και αναλαμβάνουν τη διαχείριση της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί, με σκοπό την εκμετάλλευση της προς όφελός τους. Άμεσα, τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε.-τηλεδικαστήρια, χωρίς κανέναν ηθικό δισταγμό, αρχίζουν να μεταδίδουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Στο στόχαστρο τους μπαίνει ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, το ευρύτερο ριζοσπαστικό κίνημα και η κοινωνική-ταξική αντιβία που ασκείται απέναντι στη βία του κράτους και του κεφαλαίου, σε μία προσπάθεια απονοηματοδότησης και σπίλωσής τους. Παράλληλα, ανακοινώνεται η απαγόρευση συγκεντρώσεων στο κέντρο της πόλης, με τις δυνάμεις καταστολής να επιτίθενται και να εκκενώνουν τους δρόμους από τους διαδηλωτές. Στα Εξάρχεια, ομάδες ΔΕΛΤΑ εισβάλλουν στην κατάληψη «Χώρος Ενιαίας Πολύμορφης Αναρχικής Δράσης» στην οδό Ζαΐμη, στο «Στέκι Μεταναστών» στην οδό Τσαμαδού, ακόμα και σε σπίτια προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές. Οι βάσεις για την ωμή καταστολή που θ' ακολουθήσει έχουν μπει και οι μεθοδεύσεις έχουν ήδη ξεκινήσει.

Στις 29 Απριλίου του 2011, τρεις αναρχικοί προσάγονται-απάγονται από την αστυνομία, χωρίς καμία εξήγηση. Πολύ αργότερα ενημερώνονται πως θεωρούνται ύποπτοι για την υπόθεση της Marfin και την επίθεση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός». Η Ασφάλεια, χωρίς να έχει απολύτως κανένα στοιχείο, επικαλείται κάποιο ανώνυμο σημείωμα, άγνωστης προέλευσης, το οποίο κατονομάζει και υποδεικνύει τους συντρόφους ως εμπρηστές. Όλοι τους, από τη πρώτη στιγμή, τοποθετούνται δημόσια επί του θέματος και αρνούνται τις κατηγορίες. Στη συνέχεια, οι δύο εκ των τριών συντρόφων απαλλάσσονται των κατηγοριών και μόνο ο Θοδωρής Σίψας, πάνω στον οποίο ξεσπά όλο το εκδικητικό μίσος του κράτους για τους αγωνιζόμενους και το οποίο συμπυκνώνεται σε ένα σαθρό και γελοίο κατηγορητήριο, καλείται για να καταθέσει, ενώ ο ίδιος συνεχίζει να αρνείται όλες τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Στις 5 Μαΐου του 2013 όμως, επετειακά και εκδικητικά, του απαγγέλονται ανυπόστατες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για τον εμπρησμό της τράπεζας «Marfin», ενώ του επιβάλλονται και περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων και η απαγόρευση της συμμετοχής του σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση. Το κράτος δεν ψάχνει για στοιχεία και ενόχους, τους κατασκευάζει στήνοντας πολιτικές σκευωρίες και τους επιδεικνύει ως τρόπαια. Τελικά, ο σύντροφος παραπέμπεται σε δίκη στις 9 Δεκεμβρίου του 2013 με μοναδικά «στοιχεία» τη συμμετοχή του στην απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη του 2010 και την πολιτική του ταυτότητα. Μετά από αλλεπάλληλες αναβολές το δικαστήριο του συντρόφου Θ. Σίψα έχει οριστεί για τις 16 Δεκεμβρίου του 2015.

Μέσα στην περίοδο της συστημικής κρίσης και παράλληλα της σφοδρότερης επίθεσης των αφεντικών, το κράτος «έκτακτης ανάγκης» κινητοποιώντας ολόκληρο το κατασταλτικό μηχανισμό από τα ΜΜΕ μέχρι τους δικαστές, επιχειρεί να περάσει απειλητικά μηνύματα προς την κοινωνία, στοχεύοντας στην αδιαμαρτύρητη συναίνεση της. Επικαλούμενο τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, της οποίας δηλώνει εγγυητής, κατοχυρώνει κάθε στιγμή το μονοπώλιο της βίας. Έτσι, επιβάλλει το δόγμα «τάξη και ασφάλεια», καταστέλλοντας όλους αυτούς που μάχονται καθημερινά ενάντια σε κάθε έκφραση του εξουσιαστικού συστήματος. Με χυδαίο τρόπο, τολμά να βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και όλους όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται, με τους παρακρατικούς δολοφόνους, τους φασίστες. Οι παραπάνω πρακτικές εφαρμόζονται στο πλαίσιο μιας συνολικότερης ιδεολογικής επίθεσης που ως στόχο έχει την ηθική και πολιτική εξόντωση όλων όσων μάχονται την κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου και ακολούθως, την ποινικοποίηση τους.

Εμείς, ως αναρχικοί και αναρχικές, δε θα επιτρέψουμε να γίνουμε έρμαιο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων, ούτε και θα αποδεχτούμε παθητικά το «μονοπώλιο της βίας» από το κράτος. Στη βία που μας ασκείται καθημερινά, απαντάμε δυναμικά, προτάσσοντας την κοινωνική και ταξική αντιβία. Οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι θα επιλέγουν κάθε φορά τα μέσα του αγώνα για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας μακριά από λογικές νόμιμου και παράνομου. Οι αξίες μας δεν αφήνουν περιθώρια σε λογικές «κακιάς στιγμής» ή «παράπλευρης απώλειας». Θεωρούμε ότι η λογική του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ανήκει σε αυτούς που κυβερνάνε αυτό τον κόσμο και όχι σε αυτούς που αγωνίζονται για την ανατροπή του. Για εμάς ο σκοπός καθορίζει τα μέσα του αγώνα και τα μέσα απεικονίζουν το σκοπό.

Στο πρόσωπο του συντρόφου που διώκεται, αναγνωριζούμε κομμάτια του εαυτού μας και δε πρόκειται να τον αφήσουμε στη κρατική μηχανή για να τον εξοντώσει. Η συνέπεια του Θ. Σίψα μέσα στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, μέσω του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει, αποτελεί την αιτία για τις κρατικές μεθοδεύσεις εναντίον του. Στο πρόσωπο του δικαζόμαστε όλοι όσοι προτιμάμε το «εμείς» για να περιγράψουμε τις επιθυμίες μας, παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας. Όλοι όσοι κατεβαίνουμε στο δρόμο, αγωνιζόμαστε και συγκρουόμαστε και θα συνεχίσουμε μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση. Στο πρόσωπο του συντρόφου που διώκεται, αντανακλάται ο πυρήνας του κράτους, που επικαλείται τη μνήμη νεκρών ανθρώπων για να στήσει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες του συντρόφου μας, στις πλάτες τις δικές μας. Αντανακλάται το κεφάλαιο και η χυδαιότητα των φορέων του, όπως ο Βγενόπουλος, που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, υποβιβάζοντας την αξιοπρέπεια τους και την ανθρώπινη ζωή. Αντανακλάται η ρουφιανιά των Μ.Μ.Ε., όπως η Real News, που προτρέχουν να βαφτίσουν «ένοχο» το σύντροφο μας. Που άκριτα κάνουν οτιδήποτε τους ζητηθεί, προκειμένου να εξυπηρετήσουν πιστά το συμφέρον του κράτους και του κεφαλαίου.

Μέσω της κατασκευασμένης δίωξης εναντίον του Θ. Σίψα προσπαθούν να στοχοποιήσουν και να απομονώσουν όσους αγωνίζονται, να απονοηματοδοτήσουν τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και να παρουσιάσουν την εικόνα ενός ισχυρού και δίκαιου κράτους. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους... Δε θ' αφήσουμε στιγμή μόνο του το σύντροφο μας. Θα σταθούμε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες δίπλα του, απέναντι σε κάθε κρατική μεθόδευση που στόχο έχει την πνευματική και φυσική εξόντωσή του.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/12: 12μμ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

ΤΕΤΑΡΤΗ 16/12: 9πμ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Δέγλερη)

αναρχική συλλογικότητα vogliamo tutto e per tutti

https://vogliamotutto.espiv.net/

πηγή : https://athens.indymedia.org/event/61999/

Αναρχική Ομοσπονδία - Αφίσα για την υπόθεση του αναρχικού Θοδωρή Σίψα

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα

Συγκέντρωση Μοναστηράκι Σάββατο 12 Δεκέμβρη, 12:00

Δίκη στο Μικτό Ορκωτό στην οδό Δεγλέρη 16 Δεκέμβρη, 9:00

Αναρχική Ομοσπονδία

πηγή:

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θ. Σίψα

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Θ. ΣΙΨΑ

που διώκεται βάσει σκευωρίας για τον εμπρησμό της Marfin.

Την 5 Μάη του 2010, ημέρα γενικής απεργίας, χιλιάδες κόσμου κατέβηκαν δυναμικά στο δρόμο για να διαδηλώσουν ενάντια στη ψήφιση του πρώτου μνημονίου. Η ημέρα εκείνη, όπου είχε αναπτυχθεί ένα εξεγερσιακό κλίμα, στιγματίστηκε ανεπανόρθωτα από τον θάνατο τριών ανθρώπων μέσα στην τράπεζα Marfin, όταν άτομα έβαλαν φωτιά στο κτίριο παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι υπήρχαν μέσα εγκλωβισμένοι εργαζόμενοι. Ανεξάρτητα από τις ευθύνες του ιδιοκτήτη της τράπεζας Βγενόπουλου και της διοίκησής της (δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου, δεν λειτούργησε το σύστημα πυρασφάλειας και η τράπεζα λειτουργούσε σαν να μην έτρεχε τίποτα στο κέντρο της Αθήνας), η πράξη αυτών των ατόμων ήταν δολοφονική, αντικινηματική και αντικοινωνική και έβαλε φρένο στην ανάπτυξη της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης απέναντι στους κυρίαρχους. Αυτό το γεγονός χρησιμοποιήθηκε από την κυριαρχία, μέσω των Μ.Μ.Ε για να καταδικάσει την κοινωνική αντιβία που δίκαια εκφράζεται από κομμάτια του κόσμου του αγώνα απέναντι στη βία των εξουσιαστών, που απαιτούν να έχουν το μονοπώλιό της. Χρησιμοποιήθηκε για να αποδυναμώσει και κατακερματίσει το κίνημα και για να στοχοποιήσει και κατασυκοφαντήσει τα πιο ριζοσπαστικά του κομμάτια, τους αναρχικούς αγωνιστές/στριες.

Ο Θ.Σίψας κατηγορείται για τον εμπρησμό της Μarfin με μοναδικό στοιχείο τη συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Στοχοποιείται γιατί είναι αναρχικός, μία πολιτική θέση στην οποία δεν χωράει η λογική τωνπαράπλευρων απωλειών ή η αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή.

Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Φτάνοντας στο σήμερα, συνεχίζεται απρόσκοπτα η επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, με τη φτώχεια και την εξαθλίωση να αγγίζει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Εγκαθιδρύεται μόνιμα το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με τη διαρκή αναβάθμιση των μηχανισμών καταστολής και των μέσων επιτήρησης και ελέγχου. Ενώ με τη δίωξη όσων θεωρούνται εσωτερική απειλή- δηλαδή όσων αντιστέκονται στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας- κράτος και κεφάλαιο στοχεύουν στην τρομοκράτηση, μέσω της παραδειγματικής τιμωρίας των αγωνιστών και την άγρια καταστολή των αγώνων, ολόκληρης την κοινωνίας ώστε να την καθυποτάξουν .

MΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: στ. ΗΣΑΠ Πετραλώνων Πέμπτη 10/12 στις 18:30

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Μοναστηράκι, Σάββατο 12/12 στις 12.00

ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΚΗΣ: Πρωτοδικείο Αθηνών, Τετάρτη 16/12 στις 9.00 π.μ.

στέκι Αντίπνοια

πηγή:

Αλληλεγγύη στον σύντροφο Θ. Σιψα (έναρξη δίκης 16/12)

Στις 5 Μάη 2010 το ελληνικό κράτος επικυρώνει μέσω της υπογραφής του μνημονίου την ένταξή του στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Μια υπογραφή, που σηματοδότησε την καταστρεπτικότερη επίθεση απέναντι σε κάθε κοινωνική κατάκτηση των τελευταίων δεκαετιών, επίθεση που από τον περασμένο Ιούλιο έχει τη σφραγίδα και υπογραφή και της "πρώτη φορά" αριστερής κυβέρνησης. Οι υπογραφές αυτές ήρθαν να επιβάλλουν τον πλήρη εξανδραποδισμό μεγάλων τμημάτων του κοινωνικού σώματος και να μετατρέψουν κάθε εργαζόμενο σε σύγχρονο είλωτα στο καπιταλιστικό οικοδόμημα, με τις συνέπειες τους που εγγράφονται στις ζωές μας εδώ και μία πενταετία, να γίνονται κάθε μέρα που περνά ολοένα και χειρότερες. Η ορμητικότητα μιας από τις πιο μαχητικές διαδηλώσεις της περιόδου αυτής αλλά και μεταπολιτευτικά, της πορείας ενάντια στην υπογραφή του πρώτου μνημονίου της 5η Μάη του 2010, ανακόπηκε βίαια από το θάνατο τριών εργαζομένων στην τράπεζα Μαρφίν από αναθυμιάσεις, που προκλήθηκαν από εμπρησμό.

Τον Απρίλιο του 2011 ξεκινά το δικαστικό κομμάτι της υπόθεσης που εμπλέκει τρεις συντρόφους και ακόμη ένα άτομο με κακουργηματικού τύπου ενέργειες. Στη συνέχεια οι ανακριτικές αρχές παγώνουν την υπόθεση αφού δεν μπορεί να τεκμηριωθεί καμία κατηγορία, ενώ τελικά το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απαλλάσσει με βούλευμά του, τους δύο από αυτούς και παραπέμπει σε δίκη για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά συρροή τον Θοδωρή Σίψα. Παρά την απόλυτη ένδεια στοιχείων που να τον συνδέουν με τον εμπρησμό της τράπεζας, στις 9 Δεκέμβρη 2011 ο σύντροφος στήνεται για πρώτη φορά στο εκτελεστικό απόσπασμα της δημοκρατίας για- ξεκάθαρα- πολιτικές σκοπιμότητες της κεντρικής ατζέντας της εξουσίας. Από τότε και εξαιτίας των συνεχών αναβολών της ακροαματικής διαδικασίας, ο σύντροφός μας συνεχίζει να είναι όμηρος των ανυπόστατων κατηγοριών μέχρι σήμερα, με τη δίκη να ορίζεται εκ νέου για την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015.

Όλο αυτό το διάστημα η υπόθεση της 5ης Μάη συνιστά μία στρόφιγγα που ανοιγοκλείνει κατά το δοκούν, κάθε φορά που χρειάζεται να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Μία από τις βασικές επιδιώξεις της κυριαρχίας είναι η απονοηματοδότηση και απονομιμοποίηση στη συλλογική συνείδηση της κοινωνικής αντιβίας και της μαχητικής αντίστασης, ειδικά σε περιόδους εντάσεων και αναταράξεων. Στη θέση τους, πρέπει να εδραιωθούν οι "ειρηνικές" αποκλειστικά και μόνο διαμαρτυρίες, προσδιορισμένες εντός του θεσμικού πλαισίου που θέτουν οι ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ηγεσίες των συνδικάτων και των κρατικοδίαιτων φορέων. Η διαμαρτυρία πρέπει να περιοριστεί σε μια ακίνδυνη, εκτονωτική επιλογή, ασφυκτικά ελεγχόμενη από τους μπάτσους και τους συνδικαλοπατέρες-εγγυητές της κοινωνικής/ταξικής ειρήνης.

Η υπόθεση, όμως, της 5ης Μάη για το κράτος, εξυπηρετεί και έναν μονιμότερο σχεδιασμό διαχείρισης της κοινωνικής έντασης: επιχειρεί να στοιχειοθετήσει την κυρίαρχη ρητορική της θεωρίας των «δύο άκρων» και του δόγματος της τάξης και της ασφάλειας.

Στις 18 Σεπτεμβρίου δολοφονείται από μέλος της χρυσής αυγής ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας. Τα γεγονότα που ακολουθούν και η δημιουργία ενός αντιφασιστικού κλίματος σε όλη την επικράτεια, χτυπάνε «καμπανάκι» στο κυβερνητικό επιτελείο. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, ο κρατικός μηχανισμός επιλέγει τη δίωξη μελών της ναζιστικής χ.α. με στόχο να καταπολεμηθεί η ακροδεξιά και οι επικείμενες αντιδράσεις πάνω στις ενέργειες που αποτελούν «παράγοντα αποσταθεροποίησης» της χώρας. Μετά το διάγγελμα Σαμαρά την επομένη της δολοφονίας («οι πολιτικές διαφωνίες δεν λύνονται με τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται», «η κατηφόρα της βίας καταστρέφει κάθε προοπτική ανάπτυξης») επιστρατεύεται η λογική των «δύο άκρων» ως κεντρική, προκειμένου να εμφανιστεί η κυβέρνηση ως ο μοναδικός εγγυητής της ομαλότητας, της τάξης, της ασφάλειας, της δημοκρατίας και εν τέλει της «εξόδου της ελλάδας από την κρίση».

Τη σκυτάλη της θεωρίας των δύο άκρων παίρνει και ο αριστερός πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ο οποίος από τα έδρανα της βουλής κατά την ειδική εκδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου 2015, προβαίνει στην πλέον χυδαία, συκοφαντική εξίσωση μεταξύ αγωνιστών και ακροδεξιών, σημειώνοντας ότι "δεν θα επιτρέψουμε να μιλούν στο όνομα του λαού και των αγώνων του δήθεν αντιεξουσιαστές που ελέω μιας εξουσιοδότησης που δεν τους έδωσε κανείς, θεωρούν ότι μπορούν να έχουν εξουσίες ζωής και θανάτου. Αλλά αυτόν τον αγώνα δεν θα επιτρέψουμε και να τον προσβάλλουν, να τον λοιδορήσουν, να τον αμφισβητήσουν και οι ακροδεξιοί νοσταλγοί της χούντας. Είτε βρίσκονται στη Χρυσή Αυγή είτε αλλού".

Με την υπόθεση της 5ης Μάη επιχειρείται να πληγεί ο λόγος και η δράση όσων δεν υποτάσσονται στην καθεστηκυία «γραμμή» της απόλυτης πειθάρχησης στα μέτρα, στα μνημόνια, στην καταστολή, στη μηδενική ανοχή, στο δόγμα «νόμος και τάξη». Με όσους βρίσκονται στην πλευρά του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, αμφισβητώντας έμπρακτα τη λυσσαλέα επίθεση που έχει εξαπολύσει το δημοκρατικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

Το κράτος επιστρατεύει κάθε όπλο από τη φαρέτρα του προκειμένου να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης. Η κυριαρχία προσπαθεί να επιβάλλει μια πολύ συγκεκριμένη και αποκλειστική αφήγηση των γεγονότων, στα νοήματα της οποίας κάθε απόπειρα αμφισβήτησης του υπάρχοντος θα πρέπει να εκλείψει από τις προθέσεις των αγωνιζόμενων.

Στο πρόσωπο του Θοδωρή Σίψα αποκτά την έμψυχη αντανάκλασή της η πραξικοπηματική επιβολή της κρατικής αλήθειας, της θεωρίας των «δύο άκρων». Για αυτό και εμείς παίρνουμε ξεκάθαρη θέση στο πλάι του συντρόφου Θοδωρή, αλληλέγγυα και μαχητικά. Ο σύντροφος Θοδωρής δεν είναι μόνος του, έχει δίπλα του όσους έχουν ήδη πάρει θέση στον καθημερινό κοινωνικό ταξικό πόλεμο που διεξάγεται.

Και γι" αυτό δεν θα επιτρέψουμε -και θα απαντήσουμε- την προσπάθεια ηθικής και φυσικής του εξόντωσης.

αλληλεγγύη στον σύντροφο θοδωρή σίψα
(διωκόμενο για τα γεγονότα της 5ης μάη 2010)

μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης, σάββατο 12 δεκεμβρίου, 12:00, πλ. μοναστηρακίου

έναρξη δίκης, τετάρτη 16 δεκεμβρίου, 9:00, πρωτοδικείο αθηνών (οδός δέγλερη)

χορός της καρμανιόλας

πηγή: