Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016 στις 20.00
Πορεία ενάντια στη σεξιστική βία
Ούτε τρίχα απ' τα μαλλιά μας!
Ακολουθεί η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας "Καμιά ανοχή". Παρακολουθείστε τους εδώ: https://www.facebook.com/events/1615087325458135/.
Πόσες γυναίκες ζούμε χωρίς βία; Κάποιες στατιστικές λένε πως 1 στις 3 γυναίκες έχει πέσει - ή θα πέσει - θύμα επίθεσης ή βιασμού. Είναι όμως μόνο ο βιασμός και το ξύλο βία;
Σε πόσες από εμάς την έχουν πέσει χοντρά άγνωστα άτομα στο λεωφορείο ή στο δρόμο; Πόσες από μας έχουμε αναγκαστεί να κάνουμε σεξ σε μια σχέση ενώ δεν θέλαμε; Πόσες έχουμε δεχτεί γλοιώδη και εν γένει παραβιαστικά σχόλια από κάποιον θείο, γείτονα, γνωστό άτομο; Πόσες μας έχουν χουφτώσει ή αγγίξει χωρίς την άδεια μας; Πόσες μας έχουν πει "πουτάνες" ή "σεμνότυφες" επειδή δεν συμμορφωθήκαμε σε κανονιστικά πρότυπα ή απλά δεν κάναμε το χατίρι σε κάποιους; Πόσες μας έχουν παρενοχλήσει στο δρόμο, στη δουλειά, στο σχολείο, στη σχολή, στη συλλογικότητα, σε κάποιο μαγαζί;
Στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική ζωή βιώνουμε βία και συνεχείς διακρίσεις. Τα σώματά μας θεωρούνται δημόσιος χώρος, όπου άλλα άτομα πέρα από εμάς νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να παρεμβαίνουν (σχόλια, άγγιγμα κτλ.) Όσες εργαζόμαστε αντιμετωπίζουμε μισθολογική ανισότητα ή δυσμενέστερη μεταχείριση σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους -κι ας είμαστε εξίσου, αν όχι περισσότερο, ικανές από πολλούς απ' αυτούς. Πολλές αναγκαζόμαστε να αφήσουμε δουλειά, χόμπι, κοινωνική ζωή για την οικογένεια γιατί ο άντρας είναι αδιανόητο να τα κάνει αυτά. Τα ποσοστά ανεργίας είναι σαφώς μεγαλύτερα για τις γυναίκες. Η αθέατη γυναικεία εργασία, το νοικοκυριό και η μητρότητα δεν υποστηρίζονται επαρκώς θεσμικά, ενώ αντίθετα εξακολουθεί να αναπαράγεται η μη ορατότητα και ο αποκλεισμός των γυναικών.
Ό,τι η κοινωνία αντιλαμβάνεται ως «γυναικείο» ιεραρχείται ως κατώτερo και υποτιμάται. Ο μισογυνισμός κι η έμφυλη βία δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά κομμάτι ενός συνολικού συστήματος σκέψης και καταπίεσης - της πατριαρχίας - που αναπαράγει βία κι αγγίζει όλα τα άτομα ανεξαιρέτως.
Πολλές πιστεύουμε ότι ζούμε χωρίς βία. Επειδή το σώμα μας δεν δέχεται επίθεση, επειδή η ψυχολογική βία ήταν πάντα εκεί και είναι η μόνη πραγματικότητα που ξέρουμε. Επειδή είμαστε γυναίκες η κάθε μας κίνηση καταγράφεται και κατακρίνεται. Είμαστε υπόλογες για κάθε τι λέμε και κάνουμε, λες και το δικαίωμά μας στο δημόσιο λόγο και χώρο μας παραχωρείται ή μας χαρίζεται. Ακούμε συχνά ότι είμαστε τρελές, υστερικές κι ότι είναι υπερβολή ή ακόμη και διχαστικό όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε για τον σεξισμό που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας.
Όμως όλα τα παραπάνω είναι επιθέσεις. Όλα τους είναι βία. Ως γυναίκες αναγκαζόμαστε καθημερινά να νιώθουμε στριμωγμένες, στοχοποιημένες, ανασφαλείς. Σήμερα και κάθε μέρα όλες οι γυναίκες θα βιώσουμε μια, έστω «μικρή», σεξιστική επίθεση.
Αρκετά έχουμε ανεχτεί!
Δεν θα αγγίζετε ούτε τρίχα απ τα μαλλιά μας!
Σήμερα και κάθε μέρα μιλάμε για αυτήν την καθημερινότητα και αντιστεκόμαστε σε αυτήν.
Αυτός ο κόσμος ανήκει και σε μας: Ενώνουμε τις φωνές μας με όλες τις γυναίκες και με τα κινήματα τους που αγωνίζονται και διεκδικούν διεθνώς, στην Πολωνία, στην Αργεντινή, στη Ν. Κορέα, στην Ισλανδία! Νίκη στους αγώνες τους!
Η ΑΝΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ
Παγκόσμιο σοκ επέφερε η κατάθεση νομοσχεδίου του ΑΡΚ κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας για τη νομιμοποίηση του βιασμού ανηλίκων δια του γάμου. Ο υπουργός δικαιοσύνης μάλιστα, κατά την κατάθεσή του νομοσχεδίου, μίλησε και για "συναίνεση ανηλίκου" σε σεξουαλικό έγκλημα. Έτσι με τη σύναψη γάμου θύτη και θύματος οι βιαστές θα μπορούσαν να αποφυλακιστούν άμεσα. Έπειτα των πολλαπλών διαδηλώσεων και διαμαρτυριών έμφυλων ομάδων -και όχι μόνο- και μετά τη γενική κατακραυγή, η τουρκική κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποσύρει το νομοσχέδιο για διαβουλεύσεις. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό.
Αυτή η είδηση στην Ελλάδα θεωρήθηκε άλλη μια φρικαλεότητα του σουλτάνου Ερντογάν, ενώ δεν είναι καν "μεμονωμένο περιστατικό".
Η κρατική έμφυλη βία δεν αναγνωρίζει ανατολή και δύση. Στο άρθρο 339, παράγραφος 3 του ελληνικού ποινικού κώδικα για την αποπλάνηση ανηλίκων αναφέρονται τα εξής : "Αν μεταξύ του υπαιτίου και του παθόντος τελέστηκε γάμος, δεν ασκείται ποινική δίωξη, και αν τυχόν είχε ασκηθεί δεν συνεχίζεται, αλλά κηρύσσεται απαράδεκτη. Η ποινική δίωξη ασκείται ή συνεχίζεται μετά την ακύρωση του γάμου." Η εξευρωπαϊσμένη Ελλάδα αυτή τη στιγμή διατηρεί ήδη μια φρικιαστική νομοθεσία που προσπάθησε να πάει ένα βήμα παραπέρα η τουρκική κυβέρνηση κατεβάζοντας το όριο ηλικίας. Η αμφιλεγόμενη συναίνεση χρησιμοποιείται απ' την πίσω πόρτα ως πρόσχημα καταπίεσης και βασανισμού κοριτσίστικων ψυχών.
Η έμφυλη βία είναι πάντοτε παρούσα. Το γυναικείο σώμα δέχεται επιθέσεις στο λόγο και στην πράξη. Είτε στο σχολείο, είτε στον χώρο εργασίας, είτε στην οικογένεια, είτε στο δρόμο, είτε στον ποινικό κώδικα ενός κράτους που αμφισβητεί την ίδια του τη συνταγματική κατοχύρωση περί ισότητας των φύλων. Τα γεγονότα αυτά συχνά κανονικοποιούνται σύμφωνα με ένα προκαθορισμένο, από τα στερεότυπα, lifestyle ή ακόμα χειρότερα αποσιωπούνται στη δημόσια σφαίρα. Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε και αποδεχτούμε ότι η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη θα αγωνιστούμε ουσιαστικά για το ξερίζωμά της. Δεν υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά, ποτέ δεν υπήρξαν.
ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΕΞΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/11
ΣΤΙΣ 20.00 ΣΤΗΝ ΠΛ.ΚΑΠΝΙΚΑΡΕΑΣ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΘΗΝΑΣ
πηγή: https://www.facebook.com/AntiexousiastikiKinisiAthinas/?hc_ref=PAGES_TIMELINE&fref=nf