Name: Ρωσικές ακτινογραφίες: Ο ηλίθιος
Start: 2017-01-20T20:30
End: 2017-01-20
Location: Κόντρα (Θεσσαλονίκη), Θεσσαλονίκη

τι; : προβολή, συζήτηση από : Κόντρα

email iCal

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017 στις 20.30

Πού : Θεσσαλονίκη

Κόντρα (Θεσσαλονίκη)
Ιουστινιανού 24

192 εκδηλώσεις στην τοποθεσία

Ρωσικές ακτινογραφίες: Ο ηλίθιος

ΡΩΣΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΕΣ - Προβολές & Συζητήσεις [20+27.1.2017]

ΡΩΣΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΠΡΟΒΟΛΕΣ & ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Η διαφθορά του αστικού κράτους, ο ζωτικός ρόλος της εκκλησίας ως μηχανισμού μαζικής εξαπάτησης, η αναγόρευση του ατομικού συμφέροντος σε ύψιστη θρησκεία, είναι φαινόμενα δίχως εθνικό πρόσημο. Δυο σπουδαίες ρώσικες ταινίες πρόσφατης παραγωγής έρχονται να καυτηριάσουν τη σήψη της χώρας τους, σκιαγραφώντας με τα εργαλεία της κινηματογραφικής τέχνης καφκικές δυστοπίες πάνω στα ερείπια του πρώην ανύπαρκτου σοσιαλισμού. Και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, ώστε ο υπουργός Πολιτισμού της Ρωσίας θεώρησε χρήσιμο να δηλώσει δημόσια ότι μετά από ταινίες όπως αυτές, το ρώσικο κράτος θα σταματήσει να χρηματοδοτεί κινηματογραφικές παραγωγές που παρουσιάζουν αρνητική εικόνα για τη ρώσικη εθνική κουλτούρα. Οσο όμως κι αν ο δυτικός κόσμος επωφελείται από τον καταγγελτικό χαρακτήρα αυτών των ταινιών για να αντιπαρατεθεί ως αδιάφθορος και δημοκρατικός, εκείνες αναδεικνύουν προβλήματα που απλώνονται από την Ανατολή έως τη Δύση, σε κάθε μήκος και πλάτος του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου.

Παρασκευές στις 8:30μμ | Είσοδος ελεύθερη

Αγαθουπόλεως 65 & Αχαρνών, Αθήνα | Ιουστινιανού 24, Θεσσαλονίκη

kontra_ekdiloseis@eksegersi.gr

www.eksegersi.gr

~Παρασκευή 20/1/2017~

Ο ΗΛΙΘΙΟΣ

(Durak, Ρωσία, 2014, 116')

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Γιούρι Μπίκοφ

Φωτογραφία: Κιρίλ Κλεπάλοφ

Ερμηνείες: Αρτέμ Μπιστρόφ, Νίνα Αντιούχοβα, Σεργκέι Αρτσιμπάσεβ, Πιοτρ Μπαραντσέεφ, Νικολάι Μπεντέρα

Μουσική: Γιούρι Μπίκοφ

Παραγωγή: Αλεξέι Ούτσιτελ, Rock Films

Στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο 35χρονος ρώσος σκηνοθέτης Γιούρι Μπίκοφ αφηγείται την ιστορία μιας διάβρωσης που ξεκινά από τα θεμέλια μιας εργατικής πολυκατοικίας και φτάνει στο μεδούλι της τοπικής εξουσίας, σε μια ανώνυμη ρώσικη πόλη διεφθαρμένων αρχόντων και παραιτημένων προλετάριων. Ο σκηνοθέτης δηλώνει: «Είχα αυτή την ξεκάθαρη ιδέα να κάνω μια ταινία για έναν απλό υδραυλικό, έναν συνηθισμένο άνθρωπο ενάντια σε όλο το σύστημα της γραφειοκρατίας. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου: οι ζωές 800 ανθρώπων, οι οποίοι ζουν σε μια παλιά εργατική πολυκατοικία που ενδέχεται να καταρρεύσει μέσα σε μια νύχτα, κινδυνεύουν. Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στην άποψη που έχουν οι άλλοι για τον πρωταγωνιστή και τις πράξεις του και όχι φυσικά στις ικανότητες του. Είναι ένας απόλυτα λογικός και σοβαρός άνθρωπος σε ένα παράλογο κόσμο. Οταν η "μάχη" ξεκινά, οι περισσότεροι ήρωες αντιδρούν σύμφωνα με τα φυσικά τους ένστικτα: να μείνουν ζωντανοί, να διατηρήσουν την ησυχία τους και τον τρόπο ζωής τους. Ξαφνικά σε αυτή τη μάχη εμφανίζεται ένας στρατιώτης με ένα συγκεκριμένο κώδικα, τη συνείδηση του. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι σήμερα». Ο «Ηλίθιος» έκανε τη ρώσικη πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Kinotavr του Σότσι όπου κέρδισε το βραβείο καλύτερου σεναρίου. Ακολούθησε η διεθνής πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο όπου διακρίθηκε με τρία διαφορετικά βραβεία, ενώ στη συνέχεια προβλήθηκε και βραβεύτηκε σε πολλά άλλα φεστιβάλ σε Ευρώπη και Αμερική.

~Παρασκευή 27/1/2017~

ΛΕΒΙΑΘΑΝ

(Leviafan, Ρωσία, 2014, 141')

Σκηνοθεσία: Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ

Σενάριο: Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, Ολεγκ Νέγκιν

Φωτογραφία: Μικαίλ Κρίχμαν

Ερμηνείες: Αλεξέι Σερεμπριάκοφ, Έλενα Λιαντόβα, Ρόμαν Μαντιάνοφ, Βλαντιμίρ Βντοβιτσένκοφ

Μουσική: Φίλιπ Γκλας

Παραγωγή: Σεργκέι Μελκούμοφ, Αλεξάντερ Ροντνιάσκι

Για την τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο ρώσος σκηνοθέτης Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ δανείζεται τον τίτλο από τη βιβλική ιστορία του Ιώβ και το ομώνυμο σύγγραμμα του άγγλου πολιτικού φιλόσοφου Τόμας Χομπς, ενώ εμπνέεται από την πραγματική ιστορία του αμερικανού Μάρβιν Χιμέγιερ, συγκολλητή και ιδιοκτήτη ενός συνεργείου εξατμίσεων στο Γκράνμπι του Κολοράντο, ο οποίος το 2004 φόρτωσε μια μπουλντόζα με ατσάλι και τσιμέντο και γκρέμισε με αυτήν το δημαρχείο, το σπίτι του πρώην δημάρχου και άλλα καταστήματα της πόλης, για να αυτοκτονήσει στο τέλος με ένα πυροβόλο όπλο. Ο Χιμέγιερ βρισκόταν σε διαμάχη με τους αξιωματούχους του Γκράνμπι σχετικά με την ανέγερση ενός εργοστάσιου τσιμέντου απέναντι από το μαγαζί του.

Ο «Λεβιάθαν» του Ζβιάγκιντσεφ αφηγείται την ιστορία του Κόλια, που ζει σε μια παραθαλάσσια πόλη του ρώσικου Βορρά. Όταν ο διεφθαρμένος δήμαρχος σκοπεύει να κατεδαφίσει το σπίτι του, ο Κόλια ζητάει από ένα φίλο του δικηγόρο στη Μόσχα να τον βοηθήσει. Με τα λόγια του σκηνοθέτη: «Αν η ταινία είναι ριζωμένη στη ρώσικη γη, είναι επειδή δε νιώθω κάποια γενετική σύνδεση με κάτι άλλο. Παρόλα αυτά, είμαι πεπεισμένος ότι σε όποια κοινωνία κι αν ζει ο καθένας μας, από την πιο ανεπτυγμένη στην πιο αρχαϊκή, όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το ερώτημα: να ζήσουμε ως σκλάβοι ή ως ελεύθεροι άνθρωποι. Αν αφελώς πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποια ύψιστη δύναμη που θα μας απαλλάξει από την επιλογή, κάνουμε μεγάλο λάθος».

Η ταινία απέσπασε σωρεία βραβείων σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ ήταν υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και το Όσκαρ Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.