Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017 στις 11.00
Συγκέντρωση στο Υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής
Στα σύνορα, την εκμετάλλευση, την καταπίεση των κρατών
απαντάμε με αντίσταση, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη
Η μετανάστευση δεν είναι κατάσταση εξαίρεσης ή εκτάκτου ανάγκης, ούτε φαινόμενο «ανθρωπιστικής κρίσης» σαν φυσική καταστροφή που δεν έχει υπαίτιους. Είναι βίαιος ξεριζωμός, ο οποίος σε μια από τις πιο σκληρές μορφές του είναι απότοκο των πολέμων. Των πολέμων των αφεντικών, των κρατικών μηχανισμών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που λυμαίνονται περιοχές και πληθυσμούς στα πλαίσια διεθνών ανταγωνισμών για έλεγχο εδαφών, πόρων και πληθυσμών, χρησιμοποιώντας εργαλειακά το σεχταρισμό στη βάση θρησκευτικών, εθνοτικών και άλλων διαφοροποιήσεων με σκοπό την γνωστή τακτική του διαίρει και βασίλευε. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και η περίπτωση της Συρίας όπου οι δυνάμεις του Άσαντ, της Ρωσίας και των ΗΠΑ εξακολουθούν να βομβαρδίζουν περιοχές της Ιντλίμπ και της Δαμασκού που συνεχίζουν να αντιστέκονται ηρωικά, και το καθεστώς συνεχίζει, περισσότερο ανενόχλητο από ποτέ, να συλλαμβάνει, να βασανίζει και να δολοφονεί.
Παράλληλα, όσο αποσιωπούνται οι αιτίες και συνεχίζονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, παρουσιάζεται ως « πρόβλημα προς διαχείριση» το αποτέλεσμα: οι χιλιάδες άνθρωποι που εκτοπίζονται. Όσοι προσπαθούν να προσεγγίσουν την ευρωπαϊκή επικράτεια έρχονται αντιμέτωποι με έναν άλλο πόλεμο - αυτόν που διεξάγει η Ευρώπη-φρούριο εναντίον τους με τους χιλιάδες θανάτους σε θάλασσα και στεριά, την ενίσχυση των εξωτερικών και εσωτερικών συνόρων με φράχτες και σύγχρονες στρατιωτικές τεχνολογίες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την όλο ένα αυξανόμενη επιτήρηση και καταστολή, την απομόνωση και τον εγκλεισμό.
Η απάνθρωπη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης από την ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αδυναμία διαχείρισης μιας αφηρημένης « ανθρωπιστικής κρίσης » - είναι ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο έχουν σχεδιαστεί και εφαρμόζονται οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές της υποτίμησης, της εξαθλίωσης, της εξόντωσης. Στα πλαίσια των σχετικών επαίσχυντων συμφωνιών και αποφάσεων που έχει υπογράψει η ΕΕ, η απάνθρωπη διαχείριση λειτουργεί εντέλει στη λογική της «αποτροπής διά παραδείγματος ». Οι μετανάστες/ριες είτε κρατούνται σε κέντρα κράτησης και κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων, είτε μένουν σε διαμερίσματα που διαχειρίζονται ΜΚΟ ή στις περίπου 50 σε όλη τη χώρα « δομές προσωρινής φιλοξενίας ». Η κατάσταση ποικίλει από δομή σε δομή - κάποιες από αυτές διαχειρίζεται ο στρατός, ενώ σε ορισμένες εμπλέκεται και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, και πλήθος ΜΚΟ, με γενική ευθύνη του αρμόδιου συντονιστικού κυβερνητικού οργάνου υπό τους Μουζάλα και Βίτσα.Τη χρηματοδοτική ροή από τα σχετικά κονδύλια της ΕΕ καρπώνονται οι «μη κυβερνητικές» οργανώσεις, που λειτουργώντας ως επιχειρήσεις βγάζουν κέρδος πάνω στην απελπισία και τη δυστυχία.
Εγκλωβισμένοι/ες στην Ελλάδα, οι περισσότεροι/ες μετανάστες/ριες είναι εξαντλημένοι/ες οικονομικά, ψυχικά, σωματικά, και ζουν υπό την συνεχόμενη απειλή των απελάσεων. Από τις 15 Μαρτίου, σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα έρχεται να προστεθεί η επανενεργοποίηση του κανονισμού του Δουβλίνου ΙΙ για την Ελλάδα, το οποίο είχε ανασταλεί από το 2011 μετά από σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που επικαλούνταν άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Στα πλαίσια του νέου κανονισμού του Δουβλίνου ΙΙΙ, θα ξαναρχίσουν οι επιστροφές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες προορισμού πίσω στην Ελλάδα για όσους/όσες έφτασαν πρώτα στη χώρα και έχουν καταγραφεί με βιομετρικά στοιχεία στο σύστημα eurodac. Είναι ξεκάθαρο ότι η κατεύθυνση είναι οι διαδικασίες ασύλου και καθεστώτος προστασίας να λειτουργούν εντελώς προσχηματικά και παράτυπα, ως εργαλεία διαχείρισης και διαχωρισμού, με τις καθυστερήσεις να δημιουργούν μια συνεχιζόμενη κατάσταση ομηρίας που οδηγεί όλο και περισσότερους/ες μετανάστες/ριες στην εξαθλίωση και την απελπισία. Υπό τη διαρκή απειλή της απέλασης, και χωρίς να τους μένουν άλλες επιλογές, οδηγούνται στην παρανομοποίηση και τον αποκλεισμό. Αόρατοι και αόρατες που πάνω στις ζωές τους χτίζονται πολιτικές εξόντωσης και εκμετάλλευσης.
Η κατεύθυνση που προσπαθεί να δώσει τόσο το ελληνικό κράτος όσο και η ΕΕ δεν είναι καθόλου τυχαία, κάτι που αποτυπώνεται και στην αντιμετώπιση των κινήσεων αλληλεγγύης προς τους/τις μετανάστες/ριες. Οι αυτοοργανωμένες δομές και ομάδες αλληλεγγύης που δεν δέχτηκαν να πιστοποιηθούν από το κράτος στοχοποιήθηκαν και χτυπήθηκαν επανειλημμένα, με τις κυρίαρχες « μη κυβερνητικές » οργανώσεις να παρουσιάζονται από το κράτος και τα ΜΜΕ ως η μόνη νομιμοποιημένη λύση για τη στήριξη των μεταναστών/ριών. Η ταύτιση της φιλανθρωπίας με την « αλληλεγγύη » στον κυρίαρχο λόγο εξυπηρετεί και τη στοχοποίηση των « κακών » αλληλέγγυων που δεν υπακούουν σε λογικές διαχείρισης και κέρδους, παρουσιάζοντάς τους ως « υποκινητές » ή « επικίνδυνους ». Στόχος η απομόνωση των μεταναστών σε απομακρυσμένες δομές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, η απομόνωσή τους από αγωνιζόμενα και αλληλέγγυα κομμάτια της κοινωνίας.
Για εμάς η αλληλεγγύη σε όλους τους/τις χιλιάδες μετανάστες/ριες που έχουν απελαθεί, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι/ες στα κέντρα εξόντωσης, απομόνωσης και απέλασης, που δέχονται καθημερινά τη βία των διαχωρισμών, του ρατσισμού και της εκμετάλλευσης, είναι η ελάχιστη πράξη αντίστασης μεταξύ ίσων απέναντι στην κυριαρχία. Είμαστε εντέλει με τους καταπιεσμένους ενάντια στους καταπιεστές, για έναν κόσμο χωρίς κράτη και σύνορα.
Καλούμε σε παρέμβαση έξω από τα γραφεία του Υπουργείου Μεταναστευτικής πολιτικής Τετάρτη 15/3 - προσυγκέντρωση 11:00 Προπύλαια
Αντιπολεμική διαδήλωση Σάββατο 18 Μαρτίου (17:00 Προπύλαια) - ημέρα μνήμης για τους πρώτους νεκρούς της Συριακής αντίστασης ενάντια στο καθεστώς Άσαντ
Συνέλευση αναρχικών και μεταναστών για τη διεθνιστική αλληλεγγύη στον επαναστατημένο Συριακό λαό